2017.03.14 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1462-IPPB5.4510.11.2017.1.JC
z 14 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 stycznia 2017 r. (data wpływu 9 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej nabytego budynku wykorzystywanego aktualnie przez Bank tylko częściowo w ramach prowadzonej działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej nabytego budynku wykorzystywanego aktualnie przez Bank tylko częściowo w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Bank zwany dalej M. lub Bankiem nabył od Artura i Żanety małżonków nieruchomość zabudowaną stanowiącą ich własność na zasadach współwłasności majątkowej małżeńskiej, dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą , o obszarze 0,1128 ha.

Nieruchomość gruntową, o której mowa wyżej, małżonkowie nabyli w dniu 27.05.2009 r. (akt notarialny ) od osób fizycznych (bez podatku VAT) a następnie przeznaczyli na potrzeby prowadzonej przez Żanetę działalności gospodarczej w ramach której wybudowany został budynek handlowo-usługowy o powierzchni użytkowej 987,50 m2.

Nabycie nieruchomości zabudowanej w łącznej kwocie 5 674 697,75 zł nastąpiło w wyniku:

przeniesienia udziału we współwłasności nieruchomości w celu zwolnienia się z zobowiązania (datio in solutum) ~ udział w wysokości 539369775/567469775 na kwotę 5 393 697,75 zł netto
umowy sprzedaży udziału we współwłasności nieruchomości - udział w wysokości 28100000/567469775 za kwotę 281 000 zł netto,
w tym wartość gruntu 243 000 zł.

Z wyjaśnienia Pani Żanety wynika, iż w budynku tym działalność gospodarcza była prowadzona od grudnia 2010 r. , natomiast pierwsza umowa najmu była zawarta w lipcu 2010 r.

Nabyty budynek:

od dnia nabycia jest wykorzystywany w części (pow. 39,8 m2) w działalności gospodarczej Banku (w nabytym budynku mieści się Filia Banku - do dnia nabycia budynku wynajmowano część budynku od Zbywcy) a w pozostałej części zostanie przeznaczony na wynajem (w tym aktualnie na rzecz najemcy prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie gastronomii o pow. 93,90 m2) lub w przyszłości może zostanie przeznaczony na sprzedaż. Bank podejmie intensywne działania w celu poszukiwania najemców .
jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania
przewidywany okres jego używania będzie dłuższy niż rok
został przyjęty do używania w dniu nabycia
został wpisany do ewidencji środków trwałych w dniu 30.12.2016 rc.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy, jeżeli tylko część budynku jest wykorzystywana w działalności gospodarczej Banku i tylko aktualnie jego część jest wynajmowana odpłatnie ale spelniane są warunki określone w art. 16a ust. 1 updop Bank ma prawo dokonane odpisy amortyzacyjne budynku zaliczyć w całości w koszty podatkowe?

Zdaniem Wnioskodawcy, pomimo, iż aktualnie jedynie nieznaczna część powierzchni budynku jest wykorzystywana w działalności gospodarczej Banku (38,9 m2) i jego niewielka część jest aktualnie wynajmowana (93,9 m2), to z uwagi, iż Bank będzie poszukiwał najemców lub może w przyszłości sprzeda budynek i spełnione są warunki określone w art. 16a ust. 1 updop, ma on prawo amortyzować budynek i zaliczać odpisy amortyzacyjne w całości do kosztów podatkowych.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy pdop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów m.in. wydatków na nabycie gruntów oraz wydatków na nabycie innych środków trwałych (m.in. budynków) - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia tych środków, bez względu na czas ich poniesienia.

Ustawa podatkowa nie definiuje pojęcia środków trwałych; określa jedynie, które środki trwałe podlegają amortyzacji, zaznaczając jednocześnie w art. 15 ust. 6, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy amortyzacyjne dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl art. 16a ust.1 updop amortyzacji podlegają środki trwałe, w tym m.in. budynki, o ile spełnione są łącznie warunki:

stanowią własność lub współwłasność podatnika,
są nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,
są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:li>przewidywany okres używania jest dłuższy niż rok,
są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.

Jednakże amortyzacji podatkowej nie podlegają grunty; stanowi o tym art. 16c pkt 1 updop.

Warunkiem dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest także ujęcie środka trwałego w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (art. 16d ust. 2 updop) najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Rozpoczęcia odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek wprowadzono do ewidencji (art. 16h ust.1).

Przed rozpoczęciem amortyzacji budynku Bank dokonał również wyboru metody amortyzacji; jest nią metoda liniowa - stawka 2,5 % rocznie.

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środka trwałego, stanowi o tym art. 16h ust.1.

Ponieważ budynek został nabyty w części w drodze kupna a w części w następstwie wykonania świadczenia niepieniężnego (datio in solutum) to wartość początkową budynku oraz gruntu należy ustalić zgodnie z przepisami art. 16g ust.1 pkt 1 i pkt 6. Jest ona sumą ceny nabycia (odpłatne nabycie) oraz wartości wierzytelności (należności) uregulowanej w wyniku wykonania świadczenia niepieniężnego, o którym mowa w art. 14a.

W przypadku Banku wartość nabytej nieruchomości zabudowanej wynosi:

cena nabycia (281 000 zł),
wartość wierzytelności z tytułu kredytu wraz z odsetkami uregulowanej w formie udziału w części nieruchomości zabudowanej (5 393 697,75 zł)

Potwierdza to Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w piśmie z 1.09.2015 r. nr IPTPB3/4510-194/15-S/PM Kosztem poniesionym na nabycie Nieruchomości będzie równowartość wierzytelności Spółki, która przysługiwać będzie Spółce wobec Pożyczkodawcy. Również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w piśmie 25.04.2016 r. nr IPPB6/4510-177/16-2/AK stwierdził: „(....) zapłata ceny nabycia Nieruchomości w drodze potrącenia wzajemnych wierzytelności pieniężnych Zbywającego i Wnioskodawcy stanowi poniesienie kosztu i tym samym Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczania do kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej nabytej Nieruchomości równej cenie nabycia Nieruchomości (...)”.

Razem 5 674 697,75 zł, w tym:

grunt - 243 000 zł (4,28%),
budynek - 5 431 697,75 (95,72%)

Wartości te proporcjonalnie powiększą pozostałe koszty nabycia, w tym opłaty notarialne, podatek od czynności cywilnoprawnych, koszty wyceny nieruchomości oraz wszelkie inne koszty związane z nabyciem tej nieruchomości zabudowanej.

O możliwości proporcjonalnego rozliczenia poniesionych wydatków na nabycie środków trwałych potwierdza Dyrektor izby Skarbowej w Katowicach w piśmie z 20.06. 2016 r. nr IBPB-1-2/4510-526/16/AK)

Pozostałe koszty nabycia - jak wyjaśnia Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w piśmie z 8.03.2016 r. - to wydatki, (...) które są ściśle związane z ich nabyciem, tj. takie, bez których poniesienia nabycie środków trwałych byłoby niemożliwe (...).

Nabyty budynek:

od dnia nabycia jest wykorzystywany w części (pow. 39,8 m2) w działalności gospodarczej Banku (w nabytym budynku mieści się Filia Banku - do dnia nabycia budynku wynajmowano część budynku od Zbywcy) a w pozostałej części zostanie przeznaczony na wynajem (w tym aktualnie na rzecz najemcy prowadzącego działalność gospodarczą - pow. 93,90 m2)
jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania (składnik majątku spełnia kryterium kompletności, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. Natomiast, sformułowanie „zdatny do użytku” należy rozumieć (…) jako możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania (...) - pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 13.12.2016 r. nr 2461-IBPB-1-3.4510.946.2016.2. IZ
przewidywany okres jego używania będzie dłuższy niż rok
został przyjęty do używania w dniu nabycia
został wpisany do ewidencji środków trwałych w dniu 30.12.2016 r.

Mając powyższe na uwadze Bank ma prawo dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wartości budynku począwszy od stycznia 2017 r. i odpisy amortyzacyjne w całości stanowić będą koszty podatkowe (pomimo, iż w styczniu budynek w części niewykorzystywanej w działalności Banku nie będzie w całości wynajęty).

Taki wniosek można też wysnuć z pisma Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 06.08.2015 r. nr ILPB4/4510-1-189/15-2/MC, w którym organ stwierdził: „(...) w świetle brzmienia art. 15 ust. 1 z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 oraz art. 15 ust. 6 w związku z art. 16a ustawy o PDOP, Spółka, w razie podjęcia decyzji o kontynuacji jej działalności (cofnięcia jej likwidacji poprzez zawarcie stosownej uchwały w tym zakresie), do momentu sprzedaży lub rozpoczęcia odpłatnego wynajmu Budynku będzie miała prawo do jego amortyzacji oraz zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonanych od Budynku (...)”, przy czym jak zauważył Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w piśmie z 26.05.2016 r. nr ITPB1/4511-67/16-5/JŁ „(....) na Wnioskodawcy jako wynajmującym ciąży obowiązek udowodnienia, że czynił starania dla pozyskania najemców, a zatem nie zrezygnował z wynajmu środka trwałego (...)”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1888, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Z powyższego przepisu wynika zatem, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 powołanej ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Pojęcie środków trwałych, podlegających amortyzacji, zostało określone w art. 16a omawianej ustawy podatkowej.

Według art. 16a ust. 1 ustawy środkami trwałymi są stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do użytkowania:

budowle i budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
maszyny, urządzenia i środki transportu,
inne przedmioty,

Należy podkreślić, że w świetle powołanego powyżej przepisu, amortyzacji podlega taki składnik majątku, który:

jest własnością (współwłasnością) podatnika, oraz

jest nabyty lub wytworzony we własnym zakresie przez podatnika, oraz

jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania, oraz

jego przewidywany okres używania przekracza rok, oraz

jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo jest oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.

Jak wynika z art. 16c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Jak stanowi art. 16d ust. 2 cyt. ustawy składniki majątku, o których mowa w art. 16a–16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. (…).

W myśl art. 16f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b.

Zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca nabył od Artura i Żanety małżonków nieruchomość zabudowaną budynkiem handlowo-usługowy o powierzchni użytkowej 987,50 m2 stanowiącą ich własność na zasadach współwłasności majątkowej małżeńskiej. Nieruchomość była wykorzystywana w prowadzonej przez Panią Żanetę działalności gospodarczej. Nabycie nieruchomości zabudowanej nastąpiło w części w wyniku przeniesienia udziału we współwłasności nieruchomości w celu zwolnienia się z zobowiązania (datio in solutum), w części w wyniku umowy sprzedaży udziału we współwłasności nieruchomości. Nabyty przez Wnioskodawcę budynek od dnia nabycia jest wykorzystywany w części w działalności gospodarczej Banku (w nabytym budynku mieści się Filia Banku - do dnia nabycia budynku wynajmowano część budynku od Zbywcy) a w pozostałej części zostanie przeznaczony na wynajem (w tym aktualnie na rzecz najemcy prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie gastronomii) lub w przyszłości może zostanie przeznaczony na sprzedaż. Bank podejmie intensywne działania w celu poszukiwania najemców. Wnioskodawca wskazał, że nabyty budynek jest: kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania, przewidywany okres jego używania będzie dłuższy niż rok, został przyjęty do używania w dniu nabycia, został wpisany do ewidencji środków trwałych w dniu 30.12.2016 r.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego wątpliwości Wnioskodawcy wiążą się z możliwością zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej nabytego budynku wykorzystywanego aktualnie przez Bank tylko częściowo w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Niniejszą sytuację należy rozpatrywać zatem w kontekście brzmienia art. 16c pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym amortyzacji nie podlegają składniki majątku – zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tę działalność.

W świetle powyższego przesłankami powodującymi niemożność dokonywania amortyzacji składników majątkowych są: zawieszenie wykonywania działalności oraz zaprzestanie działalności, przez co rozumieć należy całkowite zaniechanie danego rodzaju działalności, na skutek czego składniki majątkowe przestają być używane.

Zatem dopuszczalne jest amortyzowanie czasowo wyłączonych z używania środków trwałych, jeżeli podatnik nie zawiesił bądź nie zaprzestał wykonywania działalności gospodarczej, w której były one używane. Tak więc w przypadkach okresowego zaprzestania używania niektórych środków trwałych w działalności gospodarczej, podatnik uprawniony jest do kontynuowania odpisów amortyzacyjnych.

Wobec tego – stwierdzić należy, że Spółka nie zaprzestała prowadzenia działalności gospodarczej. Nabyty budynek (środek trwały) w części niewykorzystywanej obecnie przez Bank w działalności gospodarczej nie został zlikwidowany i Bank podejmuje intensywne działania w celu poszukiwania najemców. Ponadto nabyty budynek, w części obecnie niewykorzystywanej w prowadzonej działalności, jest w ciągłej gotowości do wynajmu, gdyż jak wskazuje Wnioskodawca jest kompletny i zdatny do użytku od dnia przyjęcia do używania. Tym samym nie ma podstaw do zaprzestania dokonywania przez Spółkę odpisów amortyzacyjnych od tej części wartości początkowej nabytego środka trwałego (ww. budynku), która obecnie nie jest wykorzystywana przez bank w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Mając zatem na uwadze brzmienie analizowanego przepisu art. 16c pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz kierując się treścią wniosku, stwierdzić należy, że Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w całości odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej nabytego budynku wykorzystywanego aktualnie tylko w części w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Tym samy stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Końcowo należy zauważyć, iż przedmiotem interpretacji jest tylko sprawa będąca przedmiotem zapytania Zainteresowanego dotycząca możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej nabytego budynku wykorzystywanego aktualnie przez Bank tylko częściowo w ramach prowadzonej działalności gospodarczej . Tut. Organ nie odniósł się do innych kwestii przedstawionych we własnym stanowisku Wnioskodawcy (tj. odnośnie ustalenia wartości początkowej nabytego budynku), które nie zostały objęte pytaniem i tym samym nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla Organu wydającego przedmiotową interpretację. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa, wiążą strony w konkretnej indywidualnej sprawie, więc zawartych w nich stanowisk organów podatkowych nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę tut. Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin