Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPB2.4510.220.2016.2.AO
z 28 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z 25 listopada 2016 r. (data wpływu 5 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• zastosowania przepisu art. 15d do regulowania zobowiązań w innych formach niż zapłata (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest prawidłowe,
• zastosowania przepisu art. 15d do wartości transakcji z innym przedsiębiorcą określonej jedną umową / jednym zamówieniem, niezależnie od liczby płatności, w tym również do transakcji dotyczących usług lub dostaw ciągłych (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) - jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 5 grudnia 2016 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z 14 lutego 2017 r. (data wpływu 20 lutego 2017 r.) - o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• zastosowania przepisu art. 15d do regulowania zobowiązań w innych formach niż zapłata (pytanie nr 1),
• zastosowania przepisu art. 15d do wartości transakcji z innym przedsiębiorcą określonej jedną umową / jednym zamówieniem, niezależnie od liczby płatności, w tym również do transakcji dotyczących usług lub dostaw ciągłych (pytanie nr 2).
  
  

We wniosku przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca jest spółką prawa polskiego, podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi w podatku dochodowym od osób prawnych w Polsce. Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą w 2003 roku.

Podstawową działalnością Wnioskodawcy jest chów i hodowla świń (PKD 01.46.Z), pozostały przedmiot działalności to:

• uprawa zbóż, roślin strączkowych i roślin oleistych na nasiona, z wyłączeniem ryżu (PKD 01.11.Z),
• uprawy rolne połączone z chowem i hodowlą zwierząt - działalność mieszana (PKD 01.50.Z),
• działalność usługowa wspomagająca produkcję roślinną (PKD 01.61.Z),
• działalność usługowa wspomagająca chów i hodowlę zwierząt gospodarskich (PKD 01.62.Z),
• sprzedaż hurtowa żywych zwierząt (PKD 49.23.Z),
• transport drogowy towarów (PKD 49.41.Z),
• kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek (PKD 68.10.Z),
• wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (PKD 68.20.Z),
• działalność weterynaryjna (PKD 75.00.Z).
  
  

Wnioskodawca dokonuje szeregu transakcji w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, również z kontrahentami będącymi rolnikami ryczałtowymi w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710). Większość zobowiązań wynikających z ww. transakcji, Wnioskodawca reguluje za pośrednictwem rachunku bankowego (poprzez dokonanie przelewu na rachunek bankowy kontrahentów), niemniej jednak zdarza się, że Wnioskodawca reguluje swoje zobowiązania również poprzez zapłatę w formie gotówki. Ponadto, niektóre z zobowiązań Wnioskodawcy wygasają w inny sposób niż zapłata (np. w wyniku kompensacji lub wymiany barterowej).

W piśmie z 14 lutego 2017 r. (data wpływu 20 lutego 2017 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia wniosku Wnioskodawca wyjaśnił co następuje.

1. Czy wśród form regulowania (wygasania) zobowiązań Wnioskodawcy, które nie mają charakteru płatności znajduje się świadczenie w miejsce wykonania, o którym mowa w art. 453 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.)?
   
   

Wśród form regulowania (wygasania) zobowiązań Wnioskodawcy, które nie mają charakteru płatności, znajduje się również świadczenie w miejsce wykonania, o którym mowa w art. 453 Kodeksu cywilnego (ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.).

2. Czy transakcje zawierane przez Wnioskodawcę z innym przedsiębiorcą dotyczą jednej umowy / jednego zamówienia, z której wynika płatność nieprzekraczająca kwoty 15.000 zł, czy dotyczą kliku umów / zamówień objętych np. jedną ceną?
   
   

Tak, Wnioskodawca przewiduje, iż mogą pojawić się transakcje zawierane z innym przedsiębiorcą, (i) zarówno dotyczące jednej umowy / jednego zamówienia, z której wynika płatność nieprzekraczająca 15.000 zł, jak również (ii) dotyczące kilku umów / zamówień objętych np. jedną ceną, za które płatność łącznie również nie przekroczy 15.000 zł.

3. Czy transakcje zawierane przez Wnioskodawcę z innymi przedsiębiorcami dotyczą również usług / dostaw ciągłych rozliczanych w danym okresie rozliczeniowym, dla których wartość płatności przewidziana w umowie / zamówieniu będzie określana osobną kwotą, na którą będzie wystawiona oddzielna faktura dla danego okresu rozliczeniowego i wartość tej faktury nie będzie przekraczać kwoty 15.000 zł?
   
   

Tak, transakcje zawierane przez Wnioskodawcę z innymi przedsiębiorcami dotyczą również usług / dostaw ciągłych rozliczanych w danym okresie rozliczeniowym, dla których wartość płatności przewidziana w umowie / zamówieniu będzie określana osobną kwotą, na którą będzie wystawiona oddzielna faktura dla danego okresu rozliczeniowego i wartość tej faktury nie będzie przekraczać kwoty 15.000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż dodany do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych art. 15d (obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r.) stanowiący, iż podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2015 r., poz. 584, z późn. zm.) („ustawa o swobodzie działalności gospodarczej”) została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego, (i) będzie miał zastosowanie jedynie do regulowania zobowiązań wynikających z zawartych przez Wnioskodawcę umów / stosunków z innymi przedsiębiorcami w postaci płatności (bankowych albo gotówkowych) oraz (ii) nie będzie miał zastosowania do innych form regulowania (wygasania) zobowiązań, które ze swojej istoty nie mają charakteru płatności, m.in. kompensaty (potrącenie), wymiany barterowej albo świadczenia w miejsce wykonania (art. 453 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380)?
2. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż dodany do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych art. 15d (obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r.) stanowiący, iż podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego, będzie miał zastosowanie do wartości transakcji Wnioskodawcy z innym przedsiębiorcą określonej jedną umową / jednym zamówieniem, niezależnie od liczby płatności, przy czym przy usługach lub dostawach ciągłych istotna będzie wartość płatności przewidziana w umowie / zamówieniu dla danego okresu rozliczeniowego?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż dodany do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych art. 15d (obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r.) stanowiący, iż podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego, (i) będzie miał zastosowanie jedynie do regulowania zobowiązań wynikających z zawartych przez Wnioskodawcę umów / stosunków z innymi przedsiębiorcami w postaci płatności (bankowych albo gotówkowych) oraz (ii) nie będzie miał zastosowania do innych form regulowania (wygasania) zobowiązań, które ze swojej istoty nie mają charakteru płatności, m.in. kompensaty (potrącenie), wymiany barterowej albo świadczenia w miejsce wykonania (art. 453 Kodeksu Cywilnego).

Zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 13 kwietnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2016 r., poz. 780):

„W (ustawie o CIT) po art. 15c dodaje się art. 15d w brzmieniu:

„ Art. 15d.

1. Podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 22 (ustawy o swobodzie działalności gospodarczej) została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego.
2. W przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 22 [ustawy o swobodzie działalności gospodarczej] została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego, podatnicy:
   1. zmniejszają koszty uzyskania przychodów albo
   2. w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów - zwiększają przychody
   – w miesiącu, w którym została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku:
   1. nabycia lub wytworzenia środków trwałych albo nabycia wartości niematerialnych i prawnych;
   2. dokonania płatności po zmianie formy opodatkowania na zryczałtowaną formę opodatkowania określoną w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym, z tym że zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów lub zwiększenie przychodów następuje za rok podatkowy poprzedzający rok podatkowy, w którym nastąpiła zmiana formy opodatkowania”.
   
   

Zgodnie natomiast z art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2017 r.):

„ Art. 22

1. Dokonywanie łub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:
   1. stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
   2. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15 000 zł, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji”.
   
   

Należy zauważyć, iż przepisy art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej odnoszą się jedynie do płatności (gotówkowych / bezgotówkowych), a nie do regulowania zobowiązań (które to pojęcie ma szerszy zakres). W przypadku płatności może ona być dokonana w formie gotówkowej albo w formie bezgotówkowej. Jeżeli zatem ma miejsce uregulowanie lub wygaśnięcie zobowiązania z innych powodów niż dokonanie płatności dokonana w formie gotówkowej albo w formie bezgotówkowej, wówczas omawianych przepisów (tj. art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz art. 15d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) nie stosuje się. Wskazany pogląd jest zgodny z uzasadnieniem rządowym do ustawy z dnia 13 kwietnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (Druk 322) wprowadzającej wskazane zmiany do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz komunikatem Ministerstw Finansów opublikowanym na stronie internetowej http://www.mf.gov.pl.

Powyższe znajduje również potwierdzenie w wydawanych przez organy podatkowe indywidualnych interpretacjach podatkowych wydanych na tle art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej o treści obowiązującej do dnia 31 grudnia 2016 r., w którym limit transakcji określony został na 15.000 euro. Przykładowo interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 24 lipca 2016 r. (nr IPPP1/4512-511/15-2/KC) stanowi, iż: „Przepis ten ustanawia konieczność zapłaty za pośrednictwem rachunku bankowego należności za transakcję o wartości przekraczającej 15.000 euro, a zatem nie dopuszcza w takim przypadku zapłaty bezpośrednio w formie gotówkowej. Nie odnosi się natomiast do zapłaty w formie potrącenia wzajemnych wierzytelności, którą reguluje art. 498 Kodeksu cywilnego”.

Podobnie stanowią również wyroki sądów administracyjnych. Przykładowo prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 10 maja 2007 r. (sygn. akt III SA/Gl 216/07): „Artykuł 22 (ustawy o swobodzie działalności gospodarczej) ustanawia konieczność zapłaty za pośrednictwem rachunku bankowego należności za transakcję o wartości przekraczającej 15.000 euro, a zatem nie dopuszcza w takim przypadku zapłaty bezpośrednio w formie gotówkowej. Nie odnosi się natomiast w żadnej mierze do zapłaty w formie potrącenia wzajemnych wierzytelności, którą reguluje art. 498 Kodeksu cywilnego. Należy przy tym podkreślić, iż powołany przepis ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, ani żaden inny nie wyłącza możliwości stosowania w rozliczeniach między kontrahentami obrotu gospodarczego instytucji uregulowanych w Kodeksie cywilnym, w tym zapłaty w formie potrącenia wzajemnych wierzytelności”.

Co istotne, wskazane przepisy mają zastosowanie do transakcji zawieranych przez Wnioskodawcę z innymi przedsiębiorcami. Zakres regulacji zawartej w przepisie art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej bowiem odnosi się wyłącznie do „przedsiębiorców” zdefiniowanych w art. 4 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. W tym kontekście użyty w treści tego przepisu niedookreślony termin „transakcja” można definiować jako umowę, której przedmiotem jest odpłatne dostarczanie towaru lub odpłatne świadczenie usług, jeżeli strony tej umowy zawierają ją w związku z wykonywaną przez siebie działalnością gospodarczą lub zawodową.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż w przypadku, gdy Wnioskodawca ureguluje od dnia 1 stycznia 2017 r. swoje zobowiązanie wynikające z zawartej transakcji z innym przedsiębiorcą o wartości powyżej 15.000 zł w formie innej niż płatność (np. w formie kompensaty (potrącenia) lub wymiany barterowej), Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia takiego wydatku do kosztów uzyskania przychodów w całości i, po wykonaniu zobowiązania w formach innych niż płatność, art. 15d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie stosuję się w ogóle do takiego przedsiębiorcy (w takim bowiem przypadku nie ma bowiem płatności, ale następuje wygaśnięcie zobowiązania podatnika w inny sposób, w konsekwencji czego nie stosuje się art. 15d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż dodany do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych art. 15d (obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r.) stanowiący, iż podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego, będzie miał zastosowanie do wartości transakcji Wnioskodawcy z innym przedsiębiorcą określonej jedną umową / jednym zamówieniem, niezależnie od liczby płatności, przy czym przy usługach lub dostawach ciągłych istotna będzie wartość płatności przewidziana w umowie / zamówieniu dla danego okresu rozliczeniowego.

W opinii Wnioskodawcy, art. 15d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy rozumieć w ten sposób, iż - w razie wyboru przez Wnioskodawcę formy rozliczenia z kontrahentem poprzez dokonanie płatności gotówkowej lub bezgotówkowej - limit 15.000 zł należy rozumieć jako wartość transakcji zawartej z kontrahentem, wynikającej z jednej umowy (jednego zamówienia).

W razie wyboru przez strony umowy rozliczenia transakcji przez dokonanie płatności gotówkowej lub bezgotówkowej, jeśli jednorazowa wartość transakcji przekraczać będzie 15.000 zł, to cała transakcja (a nie tylko nadwyżka ponad kwotę 15.000 zł) powinna zostać zrealizowana za pośrednictwem rachunku bankowego. Przy czym, limit 15.000 zł. odnosi się do jednorazowej wartości transakcji, a nie do miesięcznych obrotów z kontrahentem. To oznacza, iż w przypadku gdy wartość transakcji, zgodnie z zawartą umową (zamówieniem), opiewać będzie na kwotę powyżej 15.000 zł, ale płatność przewidziana będzie w częściach, to Wnioskodawca nadal zobowiązany będzie do dokonania płatności za pomocą rachunku bankowego ze względu na fakt, iż wartość takiej transakcji przekracza limit 15.000 zł (niezależnie od tego, że wysokość jednej płatności nie będzie przekraczać kwoty 15.000 zł).

W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku gdy wartość transakcji wynikająca z jednej umowy / jednego zamówienia nie będzie przekraczać kwoty 15.000 zł, Wnioskodawca nawet jeśli ureguluje swoje zobowiązanie wynikające z zawartej transakcji (zamówienia) w formie gotówkowej, to Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia takiego wydatku do kosztów uzyskania przychodów, a art. 15d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych się nie stosuje.

Jeśli zaś umowa zawarta przez Wnioskodawcę z kontrahentem / zamówienie przewidywać będzie dostarczanie usług ciągłych bądź dostawę towarów w okresach rozliczeniowych, to limit 15.000 zł wskazany w art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej odnosić się będzie do umownie ustalonego okresu rozliczeniowego (i kwoty na którą opiewa wystawiona faktura) jako jednorazowej transakcji. W związku z tym w przypadku, gdy umowa zawarta przez Wnioskodawcę z kontrahentem (np. na czas nieokreślony lub określony z prawem do wcześniejszego wypowiedzenia) / zamówienie przewidywać będzie usługi ciągłe lub dostawy towarów w okresach rozliczeniowych i wartość faktury wystawionej za dany okres rozliczeniowy za tak dokonaną dostawę lub świadczenie usług nie będzie przekraczać kwoty 15.000 zł, a Wnioskodawca dokona zapłaty w formie gotówkowej, to Wnioskodawca uprawniony będzie do zaliczenia takiego wydatku do kosztów uzyskania przychodów, a art. 15d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych się nie stosuje.

Odpowiedź w zakresie pytania nr 1.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie zastosowania przepisu art. 15d do regulowania zobowiązań w innych formach niż zapłata jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odpowiedź w zakresie pytania nr 2.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie zastosowania przepisu art. 15d do wartości transakcji z innym przedsiębiorcą określonej jedną umową / jednym zamówieniem, niezależnie od liczby płatności, w tym również do transakcji dotyczących usług lub dostaw ciągłych jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej, tut. Organ informuje, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Jednocześnie należy wskazać, że powołane przez Wnioskodawcę orzeczenie sądu administracyjnego jest rozstrzygnięciem wydanym w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko do niego się odnoszącym, w związku z tym nie ma waloru wykładni powszechnie obowiązującej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.