Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPB1-1.4511.411.2016.2.PP
z 28 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Urzędu Miejskiego , przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2016 r. (data wpływu 28 grudnia 2016 r.), uzupełnionym w dniu 2 lutego 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 grudnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 27 stycznia 2017 r., znak 3063-ILPB1-1.4511.411.2016.1.PP, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 27 stycznia 2017 r., skutecznie doręczono w dniu 30 stycznia 2017 r., natomiast w dniu 2 lutego 2017 r. wniosek uzupełniono.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Miasto (Wnioskodawca) reprezentowane przez Prezydenta Miasta w sprawach gospodarowania nieruchomościami jest właścicielem nieruchomości gruntowej, co potwierdzają zapisy w księdze wieczystej. Na podstawie umowy dzierżawy zawartej z Miastem - na dzierżawionym gruncie - dzierżawca (osoba fizyczna) na podstawie uzyskanego w 1998 r. pozwolenia na budowę wybudował garaż. Doszło zatem do sytuacji, że inwestycja budowlana powstała na cudzym gruncie.

Zgodnie z prawem cywilnym budynek wybudowany na cudzym gruncie staje się własnością właściciela gruntu. Natomiast osobie, która go wybudowała przysługuje roszczenie o zwrot wartości nakładów na budowę garażu - powstałych w ramach stosunku dzierżawy.

Miasto prowadzi postępowanie zmierzające do rozwiązania za zgodą stron ww. umowy dzierżawy. W momencie rozwiązania tej umowy ma nastąpić jednocześnie zwrot wartości nakładów związanych z budową przedmiotowego garażu, tj. wypłata środków pieniężnych na rzecz osoby fizycznej. Wysokość nakładów została ustalona przez rzeczoznawcę majątkowego w operacie szacunkowym.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że osoba fizyczna mająca otrzymać zwrot wartości poczynionych nakładów na budowę garażu na gruncie dzierżawionym od gminy jest dzierżawcą, który występuje w charakterze strony umowy jako osoba fizyczna - osoba ta nie prowadzi działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wartość pieniężna uzyskana przez osobę fizyczną tytułem rozliczenia z Miastem nakładów poniesionych na budowę garażu na gruncie dzierżawionym od gminy będzie stanowić dochód tej osoby fizycznej, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym?

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłatę przez Miasto wartości pieniężnej na rzecz osoby fizycznej tytułem rozliczenia wartości nakładów powstałych w ramach stosunku dzierżawy należy zakwalifikować jako odpłatne zbycie praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361). W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie natomiast z art. 18 ww. ustawy, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw. Zawarte powyżej wyliczenie praw majątkowych ma charakter otwarty, o czym świadczy, użyte przez ustawodawcę sformułowanie „w szczególności”. Przyjęcie przez ustawodawcę otwartego katalogu tych przychodów pozwala na zaliczenie do tej kategorii wszystkich innych przychodów z praw majątkowych, w tym także z odpłatnego zbycia praw majątkowych jakimi są nakłady poniesione na budowę garażu na cudzym gruncie.

Dochody z praw majątkowych podlegają kumulacji z innymi dochodami zgodnie z art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych określonych w art. 27 tej ustawy.

Stosownie do treści art. 45 ust. 1 powołanej ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8.

Mając na uwadze przestawione zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że przychód uzyskany przez osobę fizyczną z tytułu rozliczenia nakładów poniesionych na budowę garażu na cudzym gruncie - jako przychód z odpłatnego zbycia praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 o podatku dochodowym od osób fizycznych - łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 tejże ustawy. W konsekwencji, na osobie fizycznej ciążył będzie obowiązek rozliczenia przychodu z ww. rozliczenia i złożenia zeznania o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (przychodu), składanym właściwemu urzędowi skarbowemu w terminie do 30 kwietnia roku następnego po dokonanym rozliczeniu - na formularzu PIT 36. Natomiast na płatniku - Urzędzie Miejskim w momencie wypłaty ww. wartości pieniężnej ciążył będzie obowiązek pobrania ww. podatku i odprowadzenia go do właściwego urzędu skarbowego oraz wystawienia dla podatnika informacji PIT-11.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym trwałym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, nie mające charakteru zwrotnego.

Z kolei w art. 10 ust. 1 ww. ustawy określono katalog źródeł przychodów, wyszczególniając m.in. następujące źródło przychodów:

• kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c (pkt 7).
  
  

W świetle art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Miasto (Wnioskodawca) jest właścicielem gruntu, który został wydzierżawiony osobie fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej. Na dzierżawionym gruncie, na podstawie pozwolenia na budowę, osoba ta wybudowała garaż w 1998 r. Obecnie Wnioskodawca prowadzi postępowanie zmierzające do rozwiązania za zgodą stron ww. umowy dzierżawy. W momencie rozwiązania tej umowy ma jednocześnie nastąpić zwrot wartości nakładów poczynionych przez dzierżawcę na budową przedmiotowego garażu, tj. wypłata na jego rzecz środków pieniężnych w wysokości ustalonej przez rzeczoznawcę majątkowego w operacie szacunkowym.

Z uwagi na powyższy opis, po stronie Wnioskodawcy powstała wątpliwość czy w związku z wypłatą dzierżawcy kwoty stanowiącej zwrot nakładów poniesionych przez niego na budowę garażu znajdującego się na dzierżawionym gruncie dzierżawca ten uzyska dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i w konsekwencji czy na Wnioskodawcy będą z tego tytułu ciążyły obowiązki płatnika podatku dochodowego.

W celu ustalenia konsekwencji podatkowych otrzymania ww. kwoty tytułem zwrotu nakładów, niezbędne jest przywołanie przypisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.), dotyczących ponoszenia nakładów na cudzym gruncie.

Do rozliczenia nakładów na nieruchomości wydzierżawiającego (Wnioskodawcy) zastosowanie znajduje przypis art. 676 tej ustawy. Przepis ten stanowi bowiem, że jeżeli najemca ulepszył rzecz najętą, wynajmujący, w braku odmiennej umowy, może według swego wyboru albo zatrzymać ulepszenia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu, albo żądać przywrócenia stanu poprzedniego. Zgodnie z art. 694 tej ustawy, do dzierżawy stosuje się odpowiednio przepisy o najmie.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z zatrzymaniem przez wydzierżawiającego ulepszeń dokonanych przez dzierżawcę za zapłatą sumy odpowiadającej ich wysokości w chwili zwrotu.

Mając zatem na uwadze zacytowane powyżej przepisy oraz treść przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego uznać należy, że otrzymany od Wnioskodawcy zwrot poniesionych nakładów nie spowodowuje powstania przychodu (dochodu) podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych po stronie dzierżawcy niebędącego przedsiębiorcą. Nie można bowiem uznać, że otrzymując zwrot poniesionych wydatków (nakładów na cudzej nieruchomości) dzierżawca ten uzyska trwałe przysporzenie w swoim majątku, mieszczące się w kategorii przychodu, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – o ile otrzymana wartość pieniężna z tego tytułu w istocie stanowić będzie jedynie zwrot kosztów poniesionych na wybudowanie garażu.

Tym samym, na skutek braku przysporzenia majątkowego po stronie dzierżawcy, nie można ww. zwrotu zakwalifikować do jakiegokolwiek źródła przychodów określonego w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w tym do źródła przychodów z praw majątkowych, określonego w art. 18 ww. ustawy. W konsekwencji stwierdzić należy, że na Wnioskodawcy (płatniku) nie będzie ciążył obowiązek pobrania podatku dochodowego z tego tytułu, odprowadzenia go do właściwego urzędu skarbowego oraz wystawienia dla podatnika (dzierżawcy) informacji PIT-11.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.