2017.02.28 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu - 3063-ILPP2-3.4512.174.2016.2.KS

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPP2-3.4512.174.2016.2.KS
z 28 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 listopada 2016 r. (data wpływu 30 listopada 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 stycznia 2017 r. (data wpływu 6 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego. Wniosek został uzupełniony w dniu 6 lutego 2017 r. o upoważnienie dla osób podpisanych na wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Stowarzyszenie zwraca się z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Stowarzyszenie zwane w dalszej części Stowarzyszeniem jest Stowarzyszeniem zarejestrowanym, posiadającym osobowość prawną. Prowadzi działalność statutową w zakresie kultury fizycznej na rzecz ogółu społeczeństwa oraz swoich członków. Opiera swoją działalność na pracy społecznej swoich członków. Dla realizacji poszczególnych czynności lub zadań wymagających szczególnych kwalifikacji Stowarzyszenie korzysta z pracy osób na podstawie umowy o pracę i umowy zlecenia. Wszelka działalność prowadzona przez Stowarzyszenie nie jest nastawiona na osiąganie zysku, a ewentualny dochód służy tylko i wyłącznie realizacji celów statutowych.

Stowarzyszenie działa zgodnie z:

ustawą z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz. U. Nr 25, poz. 113, z późn. zm.),
ustawą z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2003 r., Nr 96, poz. 873),
ustawą z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o Stowarzyszeniach (Dz. U. z 2001 r., Nr 79, poz. 855, z późn. zm,)
statutem Stowarzyszenia.

Przedmiotem działalności statutowej Stowarzyszenia jest rozwój sportu kwalifikowanego, a w szczególności koszykówki chłopców, jak również upowszechnianie kultury fizycznej i sportu wśród dzieci i młodzieży. Stowarzyszenie realizuje swój cel w ramach działalności nieodpłatnej, odpłatnej i gospodarczej.

Działalność nieodpłatna pożytku publicznego w zakresie wychowania fizycznego dzieci
i młodzieży realizowana jest poprzez:

prowadzenie zajęć sportowych (treningów),
organizowanie i finansowanie imprez sportowych towarzyskich i mistrzowskich oraz sportowo-rekreacyjnych,
udział w zawodach i imprezach sportowych organizowanych przez inne kluby/podmioty,
organizowanie zgrupowań sportowych oraz turniejów dla zawodników Stowarzyszenia,
zakup sprzętu sportowego zawodnikom Stowarzyszenia, trenerom i instruktorom,
edukację w zakresie kultury fizycznej, profilaktyki zdrowotnej i rozwoju sportowego,
prowadzenie akcji szkoleniowych, kształcenie kadry trenerskiej oraz instruktorskiej niezbędnej do upowszechniania kultury fizycznej i sportu,
podnoszenie sprawności fizycznej dzieci, młodzieży i dorosłych,
realizowanie współzawodnictwa sportowego dzieci i młodzieży.

Działalność odpłatna pożytku publicznego realizowana jest w zakresie:

organizacji zgrupowań sportowych dla zawodników Stowarzyszenia,
organizacji turniejów towarzyskich dla zawodników Stowarzyszenia.

Działalność gospodarcza prowadzona jest w zakresie (PKD):

reklama – 73.

Działalność Stowarzyszenia finansowana jest częściowo z dotacji na realizację zadań zleconych z dziedziny sportu, darowizn, wpłat z tytułu 1% oraz składek członkowskich. Przyznawane dotacje nie wystarczają na pokrycie całości kosztów działalności. W celu pozyskania środków Stowarzyszenie prowadzi działalność gospodarczą, polegającą na świadczeniu usług reklamowych.

Usługi reklamowe Świadczone są na podstawie umów sponsorskich i realizowane są poprzez działalność sportową nie tylko na banerach reklamowych, lecz również poprzez umieszczenie logo identyfikujących sponsorów na strojach sportowych w trakcie trwania imprez sportowych. W zamian za umieszczenie reklamy, sponsor (firma) zobowiązuje się do wypłaty na rzecz Stowarzyszenia określonej w umowie kwoty. Całość uzyskanego dochodu Stowarzyszenie przeznacza na finansowanie działalności statutowej. Stowarzyszenie prowadzi działalność gospodarczą jako dodatkową w stosunku do działalności pożytku. Ze sprzedaży usług reklamowych wystawiane są faktury VAT. Stowarzyszenie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i odprowadza podatek należny do właściwego Urzędu Skarbowego, a czynności wykonywane w ramach zadań statutowych traktowane są jako zwolnione od podatku lub jako zdarzenia niepodlegające ustawie o VAT.

Dla zapewnienia poprawnej organizacji i zapewnienia właściwych warunków socjalnych, żywieniowych, szkoleniowo-treningowych oraz wychowawczych, Stowarzyszenie jako organizator kupuje od różnych podmiotów usługi noclegowe, wyżywienie i inne.

Środki na finansowanie obozów pozyskuje z:

wpłat od rodziców dzieci (uczestników) – działalność odpłatna,
środków własnych.

Przedmiotowe obozy sportowe zaplanowane są jako element szkolenia dzieci i młodzieży (członków Stowarzyszenia). Obozy sportowe są integralną częścią procesu szkoleniowego. Stowarzyszenie za udział w obozie sportowym, na żądanie rodzica dziecka (uczestnika) wystawia fakturę, korzystając ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku od towarów i usług – usługi ściśle związane ze sportem.

Koszty działalności statutowej stanowią wydatki związane z utrzymaniem grup sportowych, na które składają się:

zakup sprzętu sportowego w tym strojów sportowych,
wynajem środków transportu (wyjazdy na mecze),
koszty wyżywienia zawodników i zakup wody niegazowanej,
opłaty regulaminowe związane z obowiązkową przynależnością do właściwego związku sportowego,
ryczałty sędziowskie,
opieka medyczna,
wynajem sali sportowej,
koszty zatrudnienia trenerów,
ogólne koszty administracyjno-biurowe w tym koszty zatrudnienia pracowników.

Wszystkie wydatki dokumentowane są przez sprzedawców fakturami VAT i część tych wydatków jest pośrednio związana z każdą z prowadzonych działalności, tj. zarówno z działalnością statutową, jak i gospodarczą, jednak podatek naliczony od wszystkich wydatków nie jest odliczany, ponieważ większa część tych wydatków jest pokrywana z przyznanych dotacji na realizację zadań sportowych.

W odniesieniu do podatku naliczonego wynikającego z wydatków, które są ponoszone bezpośrednio i wyłącznie w związku z wykonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu VAT, Stowarzyszenie korzysta z prawa do odliczenia podatku naliczonego, stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. W tym celu Stowarzyszenie dokonuje bezpośredniego przyporządkowania kwot podatku naliczonego od wydatków związanych z czynnościami opodatkowanymi VAT i odlicza podatek w całości (koszty wykonania banerów reklamowych przez Stowarzyszenie).

Natomiast, w odniesieniu do wydatków związanych bezpośrednio i wyłącznie z działalnością statutową (koszty sportowe), podatek naliczony nie jest odliczany.

Niemniej jednak Stowarzyszenie ponosi wydatki związane z działalnością gospodarczą jak i statutową. Są to wydatki związane z:

zakupem sprzętu sportowego w tym strojów sportowych,
wynajmem sali sportowej,
ogólnymi kosztami administracyjno-biurowymi.

Stowarzyszenie pozyskuje Środki z reklamy firm poprzez:

umieszczenie nazw firm sponsorujących w nazwie drużyn Stowarzyszenia występujących w rozgrywkach,
umieszczenie logo lub nazwy sponsora na klubowych strojach sportowych,
reklamę wizualną jak banery, roll-upy, naklejki na parkiecie na salach sportowych.

Wydatki związane z utrzymaniem grup sportowych (młodzik, kadet, junior, junior starszy), typu koszty administracyjno-biurowe, pocztowe, telekomunikacyjne, internetowe, zakup sprzętu komputerowego, dzierżawa pomieszczeń biurowych oraz inne koszty związane z utrzymaniem lokalu i funkcjonowaniem administracji mają związek z działalnością opodatkowaną i działalnością niepodlegającą opodatkowaniu. Trudność dokonania bezpośredniego przypisania powyższych wydatków wynika z faktu, że wykonywane przez Stowarzyszenie czynności wykonywane są przez tego samego pracownika i przy pomocy tych samych zasobów (w tym samym pomieszczeniu, przy pomocy tych samych materiałów i urządzeń). Pozostałe koszty, tj. zakup sprzętu sportowego, wynajem środków transportu na mecze, organizacja zawodów, koszty wyżywienia zawodników, koszty zatrudnienia trenerów – mają związek z działalnością niepodlegającą opodatkowaniu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w odniesieniu do zakupów dotyczących działalności nieopodatkowanej finansowanej przez Urząd Miasta bądź Urząd Marszałkowski, dotyczących realizacji zadań i wniesienia finansowego wkładu własnego do tych zadań (np. z przychodów z reklam), Stowarzyszenie ma prawo do odliczenia podatku naliczonego?
Czy odliczenie wydatków, których nie można przypisać jednoznacznie jednemu rodzajowi czynności z uwagi na ich pośredni związek z działalnością statutową i gospodarczą może odbywać się na zasadzie proporcji zgodnie z art. 90 ust. 2 z dnia 11 marca 2004 r.?
Czy w momencie obliczania podatku naliczonego na zasadzie proporcji do wyliczenia, oprócz przychodu z reklam (w późniejszym czasie przychodu ze sprzedaży gadżetów), bierze się pod uwagę czynności niepodlegające opodatkowaniu (jak składki członkowskie, dotacje Miasta i Województwa, darowizny, 1% podatku na rzecz OPP) i czynności zwolnione od podatku (jak wpłaty na obozy i turnieje – działalność odpłatna)?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

Stowarzyszenie stoi na stanowisku, że nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego, gdyż wydatki finansowane z dotacji pozostają w związku z wykonywaniem czynności niepodlegających opodatkowaniu.

Ad 2.

Stowarzyszenie uważa, że w odniesieniu do wydatków, których nie można przypisać jednoznacznie jednemu rodzajowi czynności z uwagi na ich pośredni związek z działalnością statutową i gospodarczą ma prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego w oparciu o proporcję sprzedaży, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT.

Ad 3.

Zdaniem Stowarzyszenia do wyliczenia proporcji bierze się całą sprzedaż opodatkowaną czyli przychód z reklam (ewentualnie w późniejszym czasie przychód ze sprzedaży gadżetów klubowych) oraz przychód z działalności odpłatnej (zwolnionej na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 – wpłaty na obozy turnieje).

Natomiast przychody niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, Stowarzyszenie uważa, że nie mają wpływu na ustalenie proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Należy zauważyć, że od dnia 1 stycznia 2016 r. na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 605), do ustawy dodane zostały m.in. przepisy art. 86 ust. 2a-2h, natomiast w oparciu o art. 1 pkt 9 przepisy art. 90c.

Stosownie do art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

W myśl art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

Przepis art. 86 ust. 2d ustawy stanowi, że w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Stosownie do art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Na podstawie art. 86 ust. 2g ustawy, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

W tym miejscu należy zauważyć, że w świetle art. 90 ust. 5 ustawy – wskazanym w cyt. art. 86 ust. 2g ustawy – do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Ponadto, stosownie do treści art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych oraz usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te maja charakter pomocniczy.

W myśl art. 90 ust. 9a ustawy, przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku.

Według art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
nie przekroczyła 2% – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.

Natomiast w myśl art. 86 ust. 2h ustawy, w przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego – art. 86 ust. 22 ustawy.

Stosownie do treści art. 90c ustawy:

W przypadku nabytych towarów i usług, w odniesieniu do których kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie z art. 86 ust. 2a, po zakończeniu roku podatkowego, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, podatnik jest obowiązany dokonać korekty podatku odliczonego przy ich nabyciu, uwzględniając dane dla zakończonego roku podatkowego. Przepisy art. 91 ust. 2-9 stosuje się odpowiednio.
W przypadku gdy korekty podatku odliczonego dokonuje podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie art. 86 ust. 22, może on uwzględnić dane za rok podatkowy poprzedzający poprzedni rok podatkowy, jeżeli takie dane przyjęto w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w art. 86 ust. 2a.
Dokonując korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik może przyjąć inny sposób określania proporcji, niż został przyjęty dla danego roku podatkowego, jeżeli byłby on bardziej reprezentatywny dla zakończonego roku.

Powołany wyżej przepis art. 86 ust. 2a ustawy wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą, w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Ponadto, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 3 ustawy, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.);
(uchylony);
z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. Mieszczą się tutaj również działania, czy sytuacje występujące w ramach działalności gospodarczej, jednakże niegenerujące opodatkowania podatkiem VAT. „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Przykładowo:

otrzymanie odszkodowań umownych czy odsetek za nieterminowe dokonywanie płatności od kontrahentów,
otrzymanie dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze niemających bezpośredniego wpływu na cenę dostarczanych przez podatnika towarów lub usług przez niego świadczonych lecz wykorzystywanych w całości do wykonywania działalności gospodarczej objętej podatkiem VAT,
działania pracodawcy polegające na dokonaniu zakupów od osób trzecich, których nabycie w całości następuje ze środków funduszu tworzonego na podstawie ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych w celu udostępnienia ich nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie osobom uprawnionym na zasadach wymienionych w tej ustawie,
otrzymanie dywidend związanych z posiadaniem udziałów itp.

Zatem w przypadku zakupu towarów i usług wykorzystywanych przez podatnika zarówno do celów działalności gospodarczej, jak i do celów pozostających poza taką działalnością, których przypisanie w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe podatnik może dokonać odliczenia podatku naliczonego zawartego w ich cenie tylko w takiej części, którą można proporcjonalnie przypisać do jego działalności gospodarczej i związanej z czynnościami opodatkowanymi.

Cytowany powyżej przepis art. 86 ust. 2a ustawy ma zastosowanie jedynie do sytuacji, w których nabywane towary i usługi, wykorzystywane są zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w przypadku, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe. W takich okolicznościach kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Natomiast w przypadku wykonywania w ramach działalności gospodarczej zarówno czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, jak i zwolnionych z opodatkowania tym podatkiem, należy mieć na uwadze uregulowania zawarte w art. 90 ustawy. Powyższe przepisy stanowią uzupełnienie regulacji art. 86 ustawy.

I tak, zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to – na mocy art. 90 ust. 2 ustawy – podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w cyt. wyżej ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Natomiast zasada proporcjonalnego odliczania podatku ma zastosowanie do tej kategorii zakupów, których nie da się jednoznacznie przypisać do konkretnego rodzaju sprzedaży, czyli do zakupów kwalifikowanych jako „zakupy związane ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną”.

Należy podkreślić, że przepisy dotyczące zasad odliczania częściowego, zawarte w art. 90 ust. 2 ustawy oraz następnych ustępach tego artykułu, znajdują zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. A zatem dotyczą czynności podlegających opodatkowaniu. Natomiast nie dotyczą czynności, których wykonanie nie powoduje konsekwencji podatkowych, gdyż nie podlegają one przepisom ustawy. Zatem czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie powinny być uwzględniane w proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 i ust. 3 ustawy.

Z powołanych wyżej przepisów wynika więc, że proporcja wyliczana jest jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo. Zatem w liczniku tak ustalonej proporcji uwzględnia się obrót z czynności, w związku z którymi przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia podatku należnego, tzn. wartości transakcji, od których – zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy – przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego. W mianowniku natomiast uwzględnia się całkowity obrót uzyskany z czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (czyli kwoty z licznika) oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje to prawo, a więc czynności zwolnionych od podatku.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że w przypadku zakupów, które są związane równocześnie z czynnościami opodatkowanymi, zwolnionymi i niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT, dla ustalenia kwoty podatku naliczonego przysługującego do odliczenia należy zastosować dwuetapowy podział podatku naliczonego. W pierwszym etapie, w przypadku zakupów towarów i usług wykorzystywanych przez Wnioskodawcę zarówno do celów działalności gospodarczej, jak i do celów pozostających poza taką działalnością, których Wnioskodawca nie potrafi bezpośrednio przyporządkować działalności opodatkowanej, Zainteresowany winien dokonać odliczenia podatku naliczonego zawartego w ich cenie, zgodnie z zasadami określonymi w art. 86 ust. 2a-2h ustawy. Z kolei w drugim etapie, w odniesieniu do zakupów związanych z działalnością gospodarczą, tj. związanych z zarówno z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług, jak i zwolnionymi z opodatkowania tym podatkiem, w sytuacji gdy Wnioskodawca nie ma obiektywnej możliwości przyporządkowania całości lub części kwot naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego w części odpowiadającej proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, ze Wnioskodawca jest Stowarzyszeniem zarejestrowanym, posiadającym osobowość prawną. Prowadzi działalność statutową w zakresie kultury fizycznej na rzecz ogółu społeczeństwa oraz sowich członków. Opiera swoją działalność na pracy społecznej swoich członków. Dla realizacji poszczególnych czynności lub zadań wymagających szczególnych kwalifikacji Stowarzyszenie korzysta z pracy osób na podstawie umowy o pracę i umowy zlecenia. Wszelka działalność prowadzona przez Stowarzyszenie nie jest nastawiona na osiąganie zysku, a ewentualny dochód służy tylko i wyłącznie realizacji celów statutowych. Przedmiotem działalności statutowej Stowarzyszenia jest rozwój sportu kwalifikowanego, a w szczególności koszykówki chłopców, jak również upowszechnianie kultury fizycznej i sportu wśród dzieci i młodzieży. Stowarzyszenie realizuje swój cel w ramach działalności nieodpłatnej, odpłatnej i gospodarczej.

Działalność nieodpłatna pożytku publicznego w zakresie wychowania fizycznego dzieci
i młodzieży realizowana jest poprzez:

prowadzenie zajęć sportowych (treningów),
organizowanie i finansowanie imprez sportowych towarzyskich i mistrzowskich oraz sportowo-rekreacyjnych,
udział w zawodach i imprezach sportowych organizowanych przez inne kluby/podmioty,
organizowanie zgrupowań sportowych oraz turniejów dla zawodników Stowarzyszenia,
zakup sprzętu sportowego zawodnikom Stowarzyszenia, trenerom i instruktorom,
edukację w zakresie kultury fizycznej, profilaktyki zdrowotnej i rozwoju sportowego,
prowadzenie akcji szkoleniowych, kształcenie kadry trenerskiej oraz instruktorskiej niezbędnej do upowszechniania kultury fizycznej i sportu,
podnoszenie sprawności fizycznej dzieci, młodzieży i dorosłych,
realizowanie współzawodnictwa sportowego dzieci i młodzieży.

Działalność odpłatna pożytku publicznego realizowana jest w zakresie:

organizacji zgrupowań sportowych dla zawodników Stowarzyszenia,
organizacji turniejów towarzyskich dla zawodników Stowarzyszenia.

Działalność gospodarcza prowadzona jest w zakresie (PKD):

reklama – 73.

Stowarzyszenie zamierza również w ramach działalności gospodarczej uzyskiwać przychody poprzez sprzedaż detaliczną gadżetów klubowych (bluzy, koszulki, czapki itp.) z przeznaczeniem tych przychodów jak również przychodów z reklam wyłącznie na cele statutowe Stowarzyszenia. Działalność Stowarzyszenia finansowana jest częściowo z dotacji na realizację zadań zleconych z dziedziny sportu, darowizn, wpłat z tytułu 1% oraz składek członkowskich. Przyznawane dotacje nie wystarczają na pokrycie całości kosztów działalności. W celu pozyskania środków Stowarzyszenie prowadzi działalność gospodarczą, polegającą na świadczeniu usług reklamowych. Usługi reklamowe Świadczone są na podstawie umów sponsorskich i realizowane są poprzez działalność sportową nie tylko na banerach reklamowych, lecz również poprzez umieszczenie logo identyfikujących sponsorów na strojach sportowych w trakcie trwania imprez sportowych. W zamian za umieszczenie reklamy, sponsor (firma) zobowiązuje się do wypłaty na rzecz Stowarzyszenia określonej w umowie kwoty. Całość uzyskanego dochodu Stowarzyszenie przeznacza na finansowanie działalności statutowej. Stowarzyszenie prowadzi działalność gospodarczą jako dodatkową w stosunku do działalności pożytku. Ze sprzedaży usług reklamowych wystawiane są faktury VAT. Stowarzyszenie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i odprowadza podatek należny do właściwego Urzędu Skarbowego, a czynności wykonywane w ramach zadań statutowych traktowane są jako zwolnione od podatku lub jako zdarzenia niepodlegające ustawie o VAT. Dla zapewnienia poprawnej organizacji i zapewnienia właściwych warunków socjalnych, żywieniowych, szkoleniowo-treningowych oraz wychowawczych, Stowarzyszenie jako organizator kupuje od różnych podmiotów usługi noclegowe, wyżywienie i inne. Środki na finansowanie obozów pozyskuje z: wpłat od rodziców dzieci (uczestników) – działalność odpłatna, oraz środków własnych. Przedmiotowe obozy sportowe zaplanowane są jako element szkolenia dzieci i młodzieży (członków Stowarzyszenia). Obozy sportowe są integralną częścią procesu szkoleniowego. Stowarzyszenie za udział w obozie sportowym, na żądanie rodzica dziecka (uczestnika) wystawia fakturę, korzystając ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku od towarów i usług – usługi ściśle związane ze sportem. Koszty działalności statutowej stanowią wydatki związane z utrzymaniem grup sportowych, na które składają się: zakup sprzętu sportowego w tym strojów sportowych, wynajem środków transportu (wyjazdy na mecze), koszty wyżywienia zawodników i zakup wody niegazowanej, opłaty regulaminowe związane z obowiązkową przynależnością do właściwego związku sportowego, ryczałty sędziowskie, opieka medyczna, wynajem sali sportowej, koszty zatrudnienia trenerów, ogólne koszty administracyjno-biurowe w tym koszty zatrudnienia pracowników. Wszystkie wydatki dokumentowane są przez sprzedawców fakturami VAT i część tych wydatków jest pośrednio związana z każdą z prowadzonych działalności, tj. zarówno z działalnością statutową, jak i gospodarczą, jednak podatek naliczony od wszystkich wydatków nie jest odliczany, ponieważ większa część tych wydatków jest pokrywana z przyznanych dotacji na realizację zadań sportowych. W odniesieniu do podatku naliczonego wynikającego z wydatków, które są ponoszone bezpośrednio i wyłącznie w związku z wykonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu VAT, Stowarzyszenie korzysta z prawa do odliczenia podatku naliczonego, stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. W tym celu Stowarzyszenie dokonuje bezpośredniego przyporządkowania kwot podatku naliczonego od wydatków związanych z czynnościami opodatkowanymi VAT i odlicza podatek w całości (koszty wykonania banerów reklamowych przez Stowarzyszenie). Natomiast, w odniesieniu do wydatków związanych bezpośrednio i wyłącznie z działalnością statutową (koszty sportowe), podatek naliczony nie jest odliczany. Niemniej jednak Stowarzyszenie ponosi wydatki związane z działalnością gospodarczą, jak i statutową. Są to wydatki związane z: zakupem sprzętu sportowego w tym strojów sportowych, wynajmem sali sportowej, ogólnymi kosztami administracyjno-biurowymi. Stowarzyszenie pozyskuje Środki z reklamy firm poprzez: umieszczenie nazw firm sponsorujących w nazwie drużyn Stowarzyszenia występujących w rozgrywkach, umieszczenie logo lub nazwy sponsora na klubowych strojach sportowych, reklamę wizualną jak banery, roll-upy, naklejki na parkiecie na salach sportowych. Wydatki związane z utrzymaniem grup sportowych (młodzik, kadet, junior, junior starszy), typu koszty administracyjno-biurowe, pocztowe, telekomunikacyjne, internetowe, zakup sprzętu komputerowego, dzierżawa pomieszczeń biurowych oraz inne koszty związane z utrzymaniem lokalu i funkcjonowaniem administracji mają związek z działalnością opodatkowaną i działalnością niepodlegającą opodatkowaniu. Trudność dokonania bezpośredniego przypisania powyższych wydatków wynika z faktu, że wykonywane przez Stowarzyszenie czynności wykonywane są przez tego samego pracownika i przy pomocy tych samych zasobów (w tym samym pomieszczeniu, przy pomocy tych samych materiałów i urządzeń). Pozostałe koszty, tj. zakup sprzętu sportowego, wynajem środków transportu na mecze, organizacja zawodów, koszty wyżywienia zawodników, koszty zatrudnienia trenerów – mają związek z działalnością niepodlegającą opodatkowaniu.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości w zakresie kwestii związanych z prawem do odliczenia podatku naliczonego.

Mając zatem na uwadze regulacje zawarte w cytowanych wyżej przepisach art. 86 ust. 1, art. 86 ust. 2a oraz art. 90 ustawy należy stwierdzić, że w celu odliczenia podatku naliczonego, w pierwszej kolejności podatnik winien przyporządkować ponoszone wydatki do poszczególnych rodzajów działalności (opodatkowanej, zwolnionej i niepodlegającej opodatkowaniu). W przypadku zakupów bezpośrednio związanych z działalnością opodatkowaną, podatnik – na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy – odlicza podatek naliczony w całości. Natomiast w sytuacji, gdy takie przyporządkowanie nie jest możliwe, a wydatki służą zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, podatnik winien ustalić proporcję, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy. Z kolei w przypadku wykonywania w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz zwolnionych z opodatkowania tym podatkiem, należy mieć na uwadze uregulowania zawarte w art. 90 ustawy. W sytuacji takiej, gdy podatnik nie ma obiektywnej możliwości przyporządkowania całości lub części kwot naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje w części odpowiadającej proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy.

Biorąc pod uwagę dokonaną wyżej analizę przepisów mających w sprawie zastosowanie oraz okoliczności sprawy należy wskazać, że w przypadku zakupu towarów i usług dotyczących działalności nieopodatkowanej finansowanej przez Urząd Miasta bądź Urząd Marszałkowski, dotyczących realizacji zadań i wniesienia finansowego wkładu własnego do tych zadań (np. z przychodów z reklam), które – jak wynika z wniosku – wykorzystywane są do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, które Wnioskodawca będzie w stanie bezpośrednio przyporządkować, Zainteresowanemu nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia. Natomiast odliczenia podatku od poniesionych wydatków, których nie będzie można przypisać jednoznacznie jednemu rodzajowi czynności z uwagi na ich pośredni związek z działalnością inną niż działalność gospodarcza (działalność statutowa) i działalnością gospodarczą, Stowarzyszenie winno dokonać w pierwszej kolejności – zgodnie z zasadami określonymi w art. 86 ust. 2a-2h ustawy, a następnie na podstawie art. 90 ust. 2 i ust. 3 ustawy, a nie – wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy – w oparciu o proporcję, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy. Do wyliczenia proporcji (o którem mowa w art. 90 ustawy), oprócz sprzedaży opodatkowanej czyli w rozpatrywanej sprawie – jak wskazał Zainteresowany – przychodu z reklam (w późniejszym czasie przychodu ze sprzedaży gadżetów) Wnioskodawca winien uwzględnić także obrót uzyskany z czynności, w związku z którymi nie przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, a więc czynności zwolnionych od podatku (w niniejszej sprawie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy). Natomiast czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (jak składki członkowskie, dotacje Miasta i Województwa, darowizny, 1% podatku na rzecz OPP) nie powinny być uwzględniane w proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 i ust. 3 ustawy.

Zatem oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zaznaczyć również należy, że w niniejszym rozstrzygnięciu nie dokonano oceny prawidłowości przyporządkowania wymienionych wydatków do poszczególnych rodzajów działalności – opodatkowanej, zwolnionej od podatku oraz będącej poza zakresem opodatkowania, a także przyporządkowania wymienionych wydatków do tych obszarów działalności Wnioskodawcy. Przedstawione we wniosku przyporządkowanie przyjęto jako element opisanego stanu faktycznego. W niniejszej interpretacji nie dokonano oceny czy faktycznie Wnioskodawca nie ma obiektywnej możliwości przyporządkowania dokonanych zakupów do jednego konkretnego rodzaju prowadzonej działalności. Ocena prawidłowości i zasadności przyjętego przez Wnioskodawcę podziału wydatków może nastąpić jedynie w drodze przeprowadzonego postępowania podatkowego przez właściwy organ podatkowy.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin