Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPP2-2.4512.5.2017.1.JK
z 27 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 grudnia 2016 r. (data wpływu 2 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku najmu lokali mieszkalnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 stycznia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku najmu lokali mieszkalnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca posiada siedzibę (dalej zwany: „Bankiem”), jest współwłaścicielem w udziale wynoszącym xxx zabudowanej nieruchomości gruntowej oraz współwłaścicielem w udziale wynoszącym zzz zabudowanej nieruchomości gruntowej. Nieruchomości zabudowane są budynkiem mieszkalnym wielorodzinnym z lokalami użytkowymi na poziomie parteru. Lokale użytkowe są zajęte przez drugiego współwłaściciela nieruchomości, natomiast Bank jest w posiadaniu wszystkich lokali mieszkalnych znajdujących się w przedmiotowym budynku. Lokale mieszkalne są wyposażone w media (wodę, prąd, gaz, kanalizację) oraz są w pełni umeblowane.

W dniu 19 września 2016 r. Wnioskodawca zawarł ze Spółką „A” Sp. z o.o. umowę najmu (dalej jako: „Umowa”) całej zajmowanej powierzchni w wyżej opisanym budynku, tj. wyłącznie lokali mieszkalnych znajdujących się w przedmiotowym budynku. Postanowienia umowy najmu zakładały, iż Spółka będzie wykorzystywać lokale do prowadzenia działalności usługowej i z uwagi na powyższe najem będzie opodatkowany podatkiem od towarów i usług, co wynika z treści § 2 ust. 1 Umowy „Wynajmujący wynajmuje Najemcy z przeznaczeniem na działalność usługową Przedmiot najmu na czas oznaczony – 9 miesięcy od dnia 1 października 2016 r., tj. do dnia 30 czerwca 2017 r., a Najemca zobowiązuje się płacić Wynajmującemu umówiony niżej czynsz najmu oraz opłaty dodatkowe, o których mowa w § 5”, a także § 3 ust. 1 „Najemca zobowiązuje się płacić Wynajmującemu czynsz najmu, o którym mowa w § 2, w wysokości 20 000,00 (słownie: dwadzieścia tysięcy) złotych netto miesięcznie. Za niepełne miesiące trwania stosunku najmu czynsz najmu zostanie naliczony wprost proporcjonalnie do liczby dni trwania stosunku najmu” oraz § 3 ust. 3 „Do czynszu najmu określonego w ust. 1, doliczany będzie podatek od towarów i usług w stawce i na zasadach określonych w obowiązujących przepisach prawa”.

Po wystawieniu pierwszej faktury z tytułu najmu wyżej opisanych lokali na kwotę 24 600,00 zł brutto (czynsz najmu w kwocie 20 000,00 zł netto opodatkowano stawką podatku od towarów i usług w wysokości 23%), najemca wystąpił do Banku z zapytaniem o podstawę opodatkowania usługi. Spółka „A” Sp. z o.o. w swym piśmie wyjaśniła, iż wynajmowane lokale mieszkalne nie są wykorzystywane do prowadzenia działalności usługowej, lecz stanowią przedmiot umów podnajmu zawartych z osobami fizycznymi, które to wykorzystują rzeczone lokale do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych. Wobec powyższego Spółka oświadczyła, iż w niniejszym przypadku usługa najmu jest zwolniona z podatku od towarów i usług.

Na wniosek Spółki Wnioskodawca dokonał zmiany postanowień umowy najmu z dnia 19 września 2016 r., w taki sposób ażeby odpowiadały one stanowi faktycznemu. W związku z powyższym Aneksem nr I do Umowy zawartym w dniu 16 listopada 2016 r. doprecyzowano, iż przedmiot najmu jest przeznaczony wyłącznie na cele mieszkaniowe, a usługa jest zwolniona z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 Ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. Powyższe zostało określone w treści Aneksu nr I do Umowy w następujący sposób:

• § 1.
  W § 1 Umowy Strony zmieniają treść ust. 2 i 3 i nadają im następujące brzmienie:
  „ § 1 Przedmiot najmu
  2. Przedmiotem najmu są lokale mieszkalne wskazane w Załączniku nr 1 wraz z opisanym w tym załączniku a stanowiącym własność Wynajmującego wyposażeniem (zwane dalej: „Przedmiotem najmu”).
  3. Strony oświadczają, że Przedmiot najmu jest obciążony stosunkami najmu, w których stroną wynajmującą jest Najemca (jako administrator nieruchomości). Wynajmujący akceptuje stan, o którym mowa w zdaniu poprzedzającym i wyraża zgodę na zarządzanie na Przedmiocie najmu stosunkami najmu przez Najemcę z zastrzeżeniem, iż przedmiotowe stosunki najmu nie mogą trwać dłużej niż niniejsza Umowa i mogą dotyczyć najmu wyłącznie na cele mieszkaniowe”.
• § 2
  W § 2 Umowy Strony zmieniają treść ust. 1 i nadają mu następujące brzmienie:
  „ § 2 Okres najmu wydanie i zwrot Przedmiotu najmu
  1. Wynajmujący wynajmuje Najemcy z przeznaczeniem na działalność polegającą na dalszym wynajmie wyłącznie na cele mieszkaniowe Przedmiot najmu na czas oznaczony – 9 miesięcy od dnia 1 października 2016 r. tj. do dnia 30 czerwca 2017 r. a Najemca zobowiązuje się płacić Wynajmującemu umówiony niżej czynsz najmu oraz opłaty dodatkowe, o których mowa w § 5”.
• § 3
  Strony zmieniają treść § 3 i nadają mu następujące brzmienie:
  „ § 3 Czynsz najmu
  1. Najemca zobowiązuje się płacić Wynajmującemu czynsz najmu, o którym mowa w § 2, w wysokości 20 000,00 (słownie: dwadzieścia tysięcy) złotych miesięcznie. Obowiązek czynszowy powstaje z chwilą zawarcia Umowy. Czynsz najmu płatny będzie z góry do 10 (słownie: dziesiątego) dnia każdego miesiąca. Za niepełne miesiące trwania stosunku najmu czynsz najmu zostanie naliczony wprost proporcjonalnie do liczby dni trwania stosunku najmu.
  2. Czynsz najmu będzie płatny, na rachunek Wynajmującego .
  3. Wynajmujący jest płatnikiem podatku VAT, jednakże czynsz najmu jest zwolniony z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r.
  4. Najemca ponosi odpowiedzialność za terminową wpłatę czynszu najmu na rachunek bankowy Wynajmującego. W razie opóźnienia w uiszczaniu czynszu najmu Wynajmującemu przysługują ustawowe odsetki, za każdy dzień opóźnienia po terminie płatności”.
• § 4
  1. Pozostałe postanowienia Umowy nie ulegają zmianie.
  2. Niniejszy Aneks obowiązuje od 19 września 2016 r.
  3. Aneks sporządzono w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach, po jednym egzemplarzu dla każdej ze Stron.
  
  

W tym miejscu Wnioskodawca wskazał, iż postanowienia powyższego aneksu obowiązują od dnia 19 września 2016 r.

Ponadto dodać należy, iż wynajmowane Spółce lokale są podnajmowane wyłącznie osobom fizycznym (głównie studentom) jedynie w celach mieszkaniowych, na co najmniej półroczny okres. Żadna z osób fizycznych – podnajemców nie zawierała umowy ze Spółką w związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą, ani w celu prowadzenia w lokalu działalności gospodarczej. Co więcej, przedmiotowe lokale mają tylko i wyłącznie charakter mieszkalny, tzn. są wyposażone w meble oraz urządzenia mające na celu zaspokajanie podstawowych potrzeb mieszkaniowych (lodówki, pralki, kuchenki gazowe, łóżka itp.). Zgodnie z § 6 ust. 1 Umowy, który stanowi, iż „Wszelkie prace adaptacyjne i dokonywanie jakichkolwiek ulepszeń Przedmiotu najmu wymagają pisemnej zgody Wynajmującego”, Najemca (spółka ) nie jest upoważniony do zmiany charakteru lokali na inny - niemieszkalny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w zaistniałym stanie faktycznym Bank jako wynajmujący spółce lokale mieszkalne z prawem do dalszego podnajmowania tychże lokali wyłącznie na cele mieszkalne – korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r., Nr 54, poz. 535 t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 710)?

Zdaniem Wnioskodawcy, poddając analizie treść art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług w odniesieniu do przedstawionego powyżej stanu faktycznego, należy stwierdzić, iż spełnione są wszelkie przesłanki do zastosowania przedmiotowego przepisu, tj.:

1. nieruchomość ma charakter mieszkalny,
2. spełniony jest cel mieszkaniowy najmu,
3. usługa jest świadczona na własny rachunek.
   
   

Według Zainteresowanego, w analizowanej sytuacji, przesłanki co do podmiotu, przedmiotu i celu umowy najmu są spełnione łącznie. Umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystywany przez najemcę wyłącznie w celach mieszkaniowych, co w konsekwencji powoduje, że dalszy najem może polegać wyłącznie na zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych. Nadto, za wyżej wyrażonym stanowiskiem przemawia również stan nieruchomości oraz okoliczność dostosowania wszelkich pomieszczeń do potrzeb mieszkaniowych. Spełniona jest również ostatnia z przesłanek, gdyż najem jest świadczony na własny rachunek.

W tym miejscu należy wskazać, iż zgodnie z treścią Wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 30 marca 2016 r. (sygn. I SA/Kr 2368/16) omawiane zwolnienie z podatku od towarów i usług ma zastosowanie zarówno do umów najmu zawieranych pomiędzy wynajmującym a najemcą, jak również umów zawieranych z podmiotem trzecim tj. w relacji wynajmujący – najemca – podnajemca. Wobec powyższego brak bezpośredniego stosunku prawnego pomiędzy wynajmującym a osobą fizyczną wykorzystującą lokal do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych nie stanowi przeszkody wyłączającej zastosowanie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto, jak wynika z treści uzasadnienia Wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z siedzibą w Warszawie z dnia 11 lutego 2016 r., sygn. akt III SA/Wa 473/15 „(...) zwolnieniem (z art. 43 ust. 1 pkt 36) objęto jedynie wynajem lokali mieszkalnych w budynkach mieszkalnych na cele mieszkaniowe. Celem takiego uregulowania jest nieobciążanie konsumentów tych usług, czyli osób fizycznych, podatkiem od towarów i usług, czyli minimalizowanie kosztów najmu lokali mieszkalnych, obciążających najemców, wykorzystujących je na cele mieszkaniowe. Zwolnienie zatem najmu lokali mieszkalnych na podstawie interpretowanej normy ma charakter zwolnienia celowego, ukierunkowanego na ochronę – w aspekcie ekonomicznym – najemców lokali mieszkalnych faktycznie zaspokajających potrzeby mieszkaniowe poprzez tenże najem”. W analizowanym stanie faktycznym ostatecznymi beneficjentami najmu lokali mieszkalnych znajdujących się w budynku są konsumenci zaspokajający swoje potrzeby mieszkaniowe, zatem zastosowanie przedmiotowego zwolnienia będzie realizować aspekt ekonomiczny regulacji z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług w postaci obniżenia kosztów najmu lokalu.

Opisany wyżej stan faktyczny odpowiada przedstawionemu w interpretacji indywidualnej z dnia 8 kwietnia 2016 r. (ITPP1/4512-94/16/BK). Sprawa dotyczyła spółdzielni mieszkaniowej, która zamierzała wynająć lokale mieszkalne osobie prawnej (spółce). Natomiast spółka planowała podnająć te lokale na cele mieszkaniowe. W celu realizacji powyższych założeń rzeczone podmioty zobowiązały się do sporządzenia stosownych umów zarówno pomiędzy spółdzielnią, a spółką (umowa najmu), jak i pomiędzy spółką a podnajmującym, z zaznaczeniem, że przedmiot umowy, tj. lokal mieszkalny może być przeznaczony tylko i wyłącznie na cele mieszkalne. Wnioskodawca wystąpił z następującym pytaniem: „Czy w zaistniałej sytuacji spółdzielnia – wynajmując spółce lokale mieszkalne z prawem do dalszego podnajmowania na cele mieszkalne – korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług (...)?”. Zdaniem Wnioskodawcy, wynajmowanie przez spółdzielnię lokali mieszkalnych spółce, która następnie podnajmuje te lokale mieszkalne na cele mieszkaniowe, spełnia przesłanki do zwolnienia Spółdzielni od podatku VAT, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług ponieważ:

• usługa jest świadczona na własny rachunek,
• nieruchomość ma charakter mieszkalny,
• spełniony jest cel mieszkaniowy najmu.
  
  

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów podzielił stanowisko Wnioskodawcy i stwierdził, że w analogicznym stanie faktycznym zwolnienie od podatku od towarów i usług znajduje zastosowanie.

Ponadto, przed złożeniem niniejszego wniosku, Bank wystąpił z telefonicznym zapytaniem dotyczącym niniejszej sprawy do Krajowej Informacji Podatkowej. Po przedstawieniu aktualnego stanu faktycznego, tj. po aneksowaniu umowy najmu, uzyskał odpowiedź, iż umowa najmu łącząca Bank oraz Spółkę nie daje podstaw do naliczania podatku VAT, a w konsekwencji usługa jest zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Ponadto należy zauważyć, że w myśl art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Konsekwencją powyższego zapisu jest fakt, że w sytuacji gdy prawodawca nie dokonał przywołania stosownego symbolu PKWiU dla danego towaru lub usługi w przepisach w zakresie podatku VAT, klasyfikacji należy dokonać na podstawie cech charakterystycznych dla danego świadczenia i takim właśnie świadczeniem są m.in. usługi w zakresie wynajmowania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe, dla których prawodawca nie dokonał odwołania do statystyk publicznych.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z treścią art. 146a pkt 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2016 r.) w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Art. 146a pkt 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r.) – stanowi, że w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Należy ponadto zauważyć, że stosownie do art. 43 ust. 20 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy (w pozycji nr 163 tego załącznika, stanowiącego wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości – obecnie 8%, znajdują się usługi związane z zakwaterowaniem, oznaczone symbolem PKWiU 55).

Z powołanych przepisów wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Przy czym przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i podmiotu nabywającego tę usługę.

To wskazuje, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym, co istotne, na cele mieszkaniowe. Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

• świadczenie usługi na własny rachunek,
• charakter mieszkalny nieruchomości,
• mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.
  
  

Zaistnienie wszystkich ww. przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala natomiast na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest współwłaścicielem dwóch zabudowanych nieruchomości gruntowych. Nieruchomości zabudowane są budynkiem mieszkalnym wielorodzinnym z lokalami użytkowymi na poziomie parteru. Lokale użytkowe są zajęte przez drugiego współwłaściciela nieruchomości, natomiast Bank jest w posiadaniu wszystkich lokali mieszkalnych znajdujących się w przedmiotowym budynku. Lokale mieszkalne są wyposażone w media (wodę, prąd, gaz, kanalizację) oraz są w pełni umeblowane.

W dniu 19 września 2016 r. Wnioskodawca zawarł ze Spółką z o.o. umowę najmu (dalej jako: „Umowa”) całej zajmowanej powierzchni w wyżej opisanym budynku, tj. wyłącznie lokali mieszkalnych znajdujących się w przedmiotowym budynku. Postanowienia umowy najmu zakładały, że Spółka z o.o. będzie wykorzystywać lokale do prowadzenia działalności usługowej i z uwagi na powyższe najem będzie opodatkowany podatkiem od towarów i usług, co wynika z treści § 2 ust. 1 Umowy „Wynajmujący wynajmuje Najemcy z przeznaczeniem na działalność usługową Przedmiot najmu na czas oznaczony – 9 miesięcy, a Najemca zobowiązuje się płacić Wynajmującemu umówiony niżej czynsz najmu oraz opłaty dodatkowe, a także Najemca zobowiązuje się płacić Wynajmującemu czynsz najmu, w wysokości 20 000,00 (słownie: dwadzieścia tysięcy) złotych netto miesięcznie. Za niepełne miesiące trwania stosunku najmu czynsz najmu zostanie naliczony wprost proporcjonalnie do liczby dni trwania stosunku najmu. Do czynszu najmu określonego w ust. 1, doliczany będzie podatek od towarów i usług w stawce i na zasadach określonych w obowiązujących przepisach prawa.

Po wystawieniu pierwszej faktury z tytułu najmu wyżej opisanych lokali na kwotę 24 600,00 zł brutto (czynsz najmu w kwocie 20 000,00 zł netto opodatkowano stawką podatku od towarów i usług w wysokości 23%), najemca wystąpił do Banku z zapytaniem o podstawę opodatkowania usługi. Spółka z o.o. w swym piśmie wyjaśniła, że wynajmowane lokale mieszkalne nie są wykorzystywane do prowadzenia działalności usługowej, lecz stanowią przedmiot umów podnajmu zawartych z osobami fizycznymi, które to wykorzystują rzeczone lokale do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych. Wobec powyższego Spółka z o.o. oświadczyła, że w niniejszym przypadku usługa najmu jest zwolniona z podatku od towarów i usług.

Na wniosek Spółki z o.o. Wnioskodawca dokonał zmiany postanowień umowy najmu z dnia 19 września 2016 r., w taki sposób ażeby odpowiadały one stanowi faktycznemu. W związku z powyższym Aneksem nr 1 do Umowy zawartym w dniu 16 listopada 2016 r. doprecyzowano, że przedmiot najmu jest przeznaczony wyłącznie na cele mieszkaniowe, a usługa jest zwolniona z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Wnioskodawca wskazał, że postanowienia aneksu obowiązują od dnia 19 września 2016 r.

Ponadto dodać należy, że wynajmowane Spółce lokale są podnajmowane wyłącznie osobom fizycznym (głównie studentom) jedynie w celach mieszkaniowych, na co najmniej półroczny okres. Żadna z osób fizycznych – podnajemców nie zawierała umowy ze Spółką w związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą ani w celu prowadzenia w lokalu działalności gospodarczej. Co więcej, przedmiotowe lokale mają tylko i wyłącznie charakter mieszkalny, tzn. są wyposażone w meble oraz urządzenia mające na celu zaspokajanie podstawowych potrzeb mieszkaniowych (lodówki, pralki, kuchenki gazowe, łóżka itp.).

Najemca (spółka ) nie jest upoważniony do zmiany charakteru lokali na inny - niemieszkalny.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy jako wynajmujący Spółce z o.o. lokale mieszkalne z prawem do dalszego podnajmowania tychże lokali wyłącznie na cele mieszkalne – korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Usługa najmu nieruchomości korzysta ze zwolnienia na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do podmiotu, przedmiotu i celu takiej umowy. Podatnik podatku VAT będzie mógł zatem skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. usługi jeśli umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych. Powyższe dotyczy zarówno umów najmu zawieranych pomiędzy wynajmującym a najemcą, jak również umów zawieranych z podmiotem trzecim, tj. w relacji wynajmujący – najemca – podnajemca.

W konsekwencji, mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa, należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, że przedmiotem planowanej usługi jest wynajem nieruchomości mieszkalnej na rzecz Spółki z o.o., która następnie będzie udostępniać ww. lokale mieszkalne na cele mieszkaniowe, spełnione będą przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego stanu faktycznego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.