Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063.ILPB1-3.4511.268.2016.1.TW
z 24 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą, przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2016 r. (data wpływu 28 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 grudnia 2016 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 10 lutego 2017 r. (data wpływu 16 lutego 2017 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 6 października 2016 r. Wnioskodawca otworzył jednoosobową działalność gospodarczą – usługi administracyjno-księgowe. Wnioskodawca prowadzi głównie usługi administracyjne, polegające na zarządzaniu rozrachunkami w programach A.

Do prawidłowego prowadzenia działalności i wykonywania swoich obowiązków niezbędne są Wnioskodawcy dwa programy:

• pakiet programów A.: (…);
• program do prowadzenia własnej podatkowej księgi przychodów i rozchodów: B.
  
  

Dnia 7 października 2016 r. Wnioskodawca zakupił poprzez zamówienie internetowe program C. ,którego subskrypcja ważna jest przez kolejne 12 miesięcy, po roku można przedłużyć na kolejny rok.

Dnia 13 października 2016 r. Wnioskodawca zakupił również poprzez zamówienie internetowe program B.

Program ten jest ważny tylko na dany rok podatkowy, na każdy nowy rok należy odnowić licencję i uiścić opłatę.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że zakup programów komputerowych B. oraz A., o których mowa we wniosku, spowodował powstanie w działalności gospodarczej Wnioskodawcy kosztów w kwocie:

1. B. – 249,00 zł brutto,
2. C. – 299,99 zł brutto.
   
   

W uzupełnieniu tym podano także, że koszty działalności gospodarczej Wnioskodawca ujmuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów metodą kasową (uproszczoną), tj. w dacie ich poniesienia zgodnie z fakturami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy koszty poniesione na skutek zakupu owych programów można zaliczyć jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów miesiąca października 2016?

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty zakupu owych programów można zaliczyć jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów miesiąca października 2016.

Programy te przeznaczone są do korzystania przez maksymalnie 12 miesięcy, po których należy odnowić licencję, subskrypcję i uiścić ponownie opłaty.

Są to programy niezbędne Wnioskodawcy do prawidłowego wykonywania swoich obowiązków i prowadzenia działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu, musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, w ramach której świadczy usługi administracyjno-księgowe. W związku z tym, aby móc prawidłowo prowadzić działalność i wykonywać swoje obowiązki, w październiku 2016 r. zakupił dwa programy, tj. program C. oraz program do prowadzenia własnej podatkowej księgi przychodów i rozchodów B. Wartość jednostkowa tych programów nie przekracza 3.500 zł. Jak wskazano, ww. programy są używane przez rok, natomiast po tym okresie można odnowić licencję. Wnioskodawca wskazał również, że koszty działalności gospodarczej Wnioskodawcy ujmowane są w podatkowej księdze przychodów i rozchodów metodą kasową (uproszczoną), tj. w dacie ich poniesienia zgodnie z wystawionymi fakturami.

W związku z tym Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy koszty poniesione na zakup ww. programów można zaliczyć jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów miesiąca października 2016 roku.

W odniesieniu do powyższej kwestii należy zwrócić uwagę, że w myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22b ust. 1 ww. ustawy: amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej,
7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jak wynika z cytowanego unormowania, podlegającymi amortyzacji wartościami niematerialnymi i prawnymi są wskazane w jego treści składniki majątku, które spełniają następujące warunki:

• zostały nabyte,
• nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres ich używania przekracza rok,
• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

W myśl art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Natomiast jak stanowi art. 22f ust. 3 cyt. ustawy: odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22m albo jednorazowo – w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Z przytoczonych regulacji wynika, że w sytuacji gdy wartość początkowa składników majątku spełniających definicję wartości niematerialnych i prawnych nie przekracza 3500 zł, podatnicy mają do wyboru następujące możliwości, tj.:

• mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych i zaliczyć wydatki poniesione na ich nabycie do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania,
• mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22m albo jednorazowo  w miesiącu oddania ich do używania, albo w miesiącu następnym.
  
  

Natomiast w przypadku tych składników majątku, które nie spełniają definicji wartości niematerialnych i prawnych, podatnik ma możliwość zaliczenia wydatków na ich nabycie do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia.

W tym przypadku, w odniesieniu do podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów tzw. metodą kasową, zastosowanie znajdują następujące przepisy.

Zgodnie bowiem z art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione, z zastrzeżeniem ust. 5, 6 i 10.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6 (tj. prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów), z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu (art. 22 ust. 6b ww. ustawy).

Mając na uwadze powyższe regulacje prawne należy wskazać, że zarówno w przypadku nabycia składników majątku o wartości początkowej poniżej 3500 zł spełniających definicję wartości niematerialnych i prawnych, jak i niespełniających tej definicji, podatnik może zaliczyć wydatki poniesione na ich nabycie jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z tym nie ma przeszkód, aby w niniejszej sprawie Zainteresowany zaliczył wydatki poniesione na nabycie programu C. oraz programu B. do kosztów uzyskania przychodów w październiku 2016 roku.

Reasumując – wydatki poniesione na zakup programów komputerowych, o których mowa we wniosku, można zaliczyć jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów miesiąca października 2016 roku.

Ponadto wskazuje się, że do wniosku Wnioskodawca dołączył kopie faktur zakupu w celu oceny przez Organ. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem informacji przedstawionych przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.