Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPB1.4511.1155.2016.2.KS1
z 28 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r, poz 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2016 r. (data wpływu 1 grudnia 2016 r.) uzupełnionego pismem z dnia 16 lutego 2017 r. (data wpływu 20 lutego 2017 r.) na wezwanie Nr 1462-IPPB1.4511.1155.2016.1.KS1 z dnia 7 lutego 2017 r. (data nadania 8 lutego 2017 r., data odbioru 13 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 grudnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni wraz z mężem są właścicielami mieszania, które zostało wyodrębnione z poprzednio funkcjonującego hotelu. Na budynek w którym znajdował się hotel 8 czerwca 1972r. została wydana Prezydium Dzielnicowej Rady Narodowej,Wydział Architektury, Nadzoru i Geodezji decyzja o pozwoleniu na użytkowanie budynku. Użytkowany był jako hotel, W latach 2010 - 2012 budynek przeszedł generalny remont oraz zmieniło się jego przeznaczenie. Zostały wyodrębnione lokale mieszkalne. Mieszkanie zostało nabyte jako współwłasność małżeńska 10-11-2015r. i od tego momentu było użytkowane. Od stycznia 2016r. mieszkanie zostało przeznaczone na wynajem. Wnioskodawczyni wraz z mężem nie prowadzą działalności gospodarczej. W stosownym terminie złożyli wniosek o opodatkowaniu przychodu otrzymanego z tytułu najmu za 2016r. na zasadach ogólnych. Ponadto Wnioskodawczyni wraz z mężem złożyli oświadczenie, iż całość będzie opodatkowana przez Wnioskodawczynię. Podjęli również decyzję o amortyzowaniu lokalu mieszkalnego od stycznia 2016r. Jako wartość rynkową przyjęli wartość z dnia nabycia określoną w akcie notarialnym. Jako właściwą stawkę przyjęli indywidualnie ustaloną dla budynków używanych w wysokości 10%.

Pismem z dnia 16 lutego 2017 r. (data wpływu 20 lutego 2017 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła niniejszy wniosek.

Wnioskodawczyni wskazała, że data w której mieszkanie zostało wyodrębnione pod względem prawnym z budynku hotelu, tj. data złożenia wniosku o wpis do księgi wieczystej tego mieszkania i ustanowienia odrębnej księgi wieczystej dla tego mieszkania to 26.11.2012 r.

Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, że lokal został wprowadzony do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy. Okres używania lokalu będzie dłuższy niż rok. Przed nabyciem przez Wnioskodawcę przedmiotowego lokalu mieszkalnego w dniu 10.11.2015 roku lokal ten był wykorzystywany przez poprzedniego właściciela przez okres ponad 60 miesięcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy mamy prawo do amortyzacji lokalu mieszkalnego stawką 10% od stycznia 2016r. ?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tyt zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a -22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust.1 ww. ustawy - amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdalne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. Budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. Maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika ma potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 zwane dalej środkami trwałymi.

Zgodnie jednak z art. 22c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - amortyzacji nie podlegają budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu.

Podstawą naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych. Szczegółowe zasady ustalania wartości początkowej zawarta są w art. 22g ww. ustawy.

W myśl art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy - za wartość początkową środków trwałych oraz wartość niematerialnych i prawnych z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 23 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów (art. 22h ust.1 pkt 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 22h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – podatnicy z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł - dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i - 22k przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Na podstawie art. 22i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j - 22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust.1 pkt 1.

Możliwość ustalenia indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla budynków (lokali) przewidują art. 22j ust.1 pkt 3 i 4 ww. ustawy.

Jak stanowi art. 22j ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – podatnicy z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 - 10 lat.

Środki trwale, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:

1. używane - jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy, lub
2. ulepszone - jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Biorąc powyższe pod uwagę zasadnym jest zastosowanie 10% stawki amortyzacji od stycznia 2016r. W przypadku lokalu mieszkalnego wynajmowanego na podstawie umowy to do podatnika należy decyzja kiedy podejmie decyzję o jego amortyzowaniu. Wartość początkowa środka trwałego to cena za jaką lokal został zakupiony. Z kolei z uwagi, że budynek był używany przez okres przeszło 40 lat (1972r. pozwolenie na użytkowanie) przed nabyciem to zasadnym jest zastosowanie stawki indywidualnej, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.