Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB1.4511.1071.2016.1.AP
z 27 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 22 listopada 2016 r. (data wpływu 28 listopada 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 grudnia 2016 r. (data wpływu 19 grudnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia, czy zobowiązania Spółki jawnej, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem, rozliczone poprzez zapłatę za pobraniem, będą stanowiły w całości koszt uzyskania przychodów bez względu na rozliczoną kwotę zobowiązania, w świetle, mającego wejść w życie z dniem 1 stycznia 2017 r. art. 22p ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (pytanie Nr 2) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 207), w związku z czym pismem z dnia 14 grudnia 2016 r., Nr 1061-IPTPB1.4511.974.2016.1.AP, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 14 grudnia 2016 r. (data doręczenia za pośrednictwem platformy ePUAP 15 grudnia 2016 r.; identyfikator poświadczenia ePUAP – ….). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 15 grudnia 2016 r. (data wpływu 19 grudnia 2016 r.), nadanym za pośrednictwem … w dniu 16 grudnia 2016 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest wspólnikiem Spółki jawnej. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, na podstawie ustaleń z kontrahentami lub jednostronnie, Spółka zamierza dokonywać potrącenia (kompensaty) wierzytelności. Potrącenie będzie dokonywane zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego. Zatem, potrącenie będzie dotyczyło tylko wierzytelności wzajemnych, jednorodzajowych, wymagalnych, których można dochodzić przed sądem. Zatem, może zaistnieć sytuacja, w której nastąpi kompensata zobowiązań z należnościami, m.in. kompensata kwot wynikających z faktur z kwotami z faktur korygujących, kompensata zobowiązania z odszkodowaniem lub uznaną reklamacją, czy karą umowną. Na skutek dokonanego potrącenia wierzytelności będą umarzane do wysokości wierzytelności niższej. Fizycznie regulowana będzie zatem ta część zobowiązana, która nie była objęta kompensatą. W pozostałym zakresie strony przyjmą, że z chwilą dokonania kompensaty zobowiązania zostały zaspokojone i tym samym wygasną. Spółka zamierza dokonywać potrąceń dwustronnych i trójstronnych. Ponadto, Spółka zamierza też regulować zobowiązania za pomocą karty płatniczej, inkasa, akredytywy. Wnioskodawca zamierza też regulować część zobowiązań dokonując płatności za pobraniem. W przypadku płatności za pobraniem Wnioskodawca będzie odbierał towar od firmy kurierskiej i dokonywał płatności za zamówiony towar u przedstawiciela firmy kurierskiej. Zapłatę za zamówiony towar firma kurierska będzie przekazywała dostawcy towaru.

W ocenie Wnioskodawcy, powyższe sposoby rozliczania pomiędzy stronami, skutkujące wygaśnięciem wzajemnych zobowiązań, nie stanowią zapłaty gotówkowej i tym samym, Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków regulowanych w ten sposób, bez względu na kwotę rozliczonego zobowiązania.

W piśmie z dnia 15 grudnia 2016 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku wskazano, że Wnioskodawca jest wspólnikiem w Spółce jawnej od 28 maja 2001 r.

Zakres działalności Spółki jawnej, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem to:

• produkcja wyrobów tekstylnych,
  

• produkcja odzieży,
  

• produkcja skór i wyrobów ze skór wyprawionych,
  

• produkcja wyrobów z drewna oraz z korka, z wyłączeniem mebli,
  

• produkcja wyrobów ze słomy i materiałów używanych do wyplatania,
  

• produkcja papieru oraz wyrobów z papieru,
  

• poligrafia i reprodukcja zapisanych nośników informacji,
  

• produkcja chemikaliów i wyrobów chemicznych,
  

• produkcja wyrobów z gumy i tworzyw sztucznych,
  

• produkcja wyrobów z pozostałych mineralnych surowców niemetalicznych,
  

• produkcja metalowych wyrobów gotowych, z wyłączeniem maszyn i urządzeń,
  

• produkcja komputerów, wyrobów elektrycznych i optycznych,
  

• produkcja urządzeń elektrycznych,
  

• produkcja maszyn i urządzeń, gdzie indziej niesklasyfikowana,
  

• produkcja pojazdów samochodowych, przyczep i naczep z wyłączeniem motocykli,
  

• produkcja pozostałego sprzętu transportowego,
  

• produkcja mebli,
  

• pozostała produkcja wyrobów,
  

• naprawa, konserwacja i instalowanie maszyn i urządzeń,
  

• wytwarzanie i zaopatrywanie w energię elektryczną, gaz, parę wodną, gorącą wodę i powietrze do układów klimatyzacyjnych,
  

• pobór, uzdatnianie i dostarczanie wody,
  

• odprowadzanie i oczyszczanie ścieków,
  

• działalność związana ze zbieraniem, przetwarzaniem i unieszkodliwianiem odpadów, odzysk surowców,
  

• działalność związana z rekultywacją i pozostała działalność usługowa związana z gospodarką odpadami,
  

• roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków,
  

• roboty związane z budową obiektów inżynierii lądowej i wodnej,
  

• roboty budowlane specjalistyczne,
  

• handel hurtowy i detaliczny pojazdami samochodowymi; naprawa pojazdów samochodowych,
  

• handel hurtowy, z wyłączeniem handlu pojazdami samochodowymi,
  

• handel detaliczny, z wyłączeniem handlu detalicznego pojazdami samochodowymi,
  

• transport drogowy towarów oraz działalność usługowa związana z przeprowadzkami,
  

• magazynowanie i przechowywanie towarów,
  

• działalność usługowa wspomagająca transport,
  

• działalność związana z oprogramowaniem i doradztwem w zakresie informatyki oraz działalność powiązana,
  

• działalność usługowa w zakresie informacji,
  

• działalność holdingów finansowych,
  

• działalność trustów, funduszów i podobnych instytucji finansowych,
  

• pozostała finansowa działalność usługowa, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych,
  

• działalność związana z obsługą rynku nieruchomości,
  

• działalność w zakresie architektury i inżynierii; badania i analizy techniczne,
  

• reklama, badanie rynku i opinii publicznej,
  

• działalność w zakresie specjalistycznego projektowania,
  

• pozostała działalność profesjonalna, naukowa i techniczna, gdzie indziej niesklasyfikowana,
  

• wynajem i dzierżawa,
  

• działalność związana z administracyjną obsługą biura i pozostała działalność wspomagająca prowadzenie działalności gospodarczej,
  

• naprawa i konserwacja mebli i wyposażenia domowego,
  

• pozostała indywidualna działalność usługowa.
  
  

Wskazano również, że przychody Wnioskodawcy jako wspólnika Spółki jawnej opodatkowane są podatkiem liniowym, zgodnie z art. 30c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca prowadzi ewidencję księgową na podstawie ksiąg rachunkowych zgodnie z ustawą o rachunkowości (tzw. pełna księgowość). Wnioskodawca posiada 99,8% udziałów w Spółce jawnej, w której jest wspólnikiem. Uregulowanie zobowiązań i należności poprzez wzajemne potrącenia oraz potrącenia trójstronne będzie dotyczyło zakupów towarów handlowych oraz innych zakupów związanych z działalnością gospodarczą, korektą tych zakupów, a także sprzedażą towarów i usług oraz ewentualną ich korektą. Kwoty jednorazowych transakcji, które będą miały miejsce po 1 stycznia 2017 r., będą przekraczały równowartość 15 000 zł.

Wnioskodawca wyjaśnił również na podstawie jakich zdarzeń gospodarczych zostaną zastosowane każde z wymienionych we wniosku formy płatności:

1. inkasa i akredytywy - za pomocą tych form płatności Spółka będzie regulowała swoje zobowiązania wobec dostawców z tytułu zakupu (importu, WNT) towarów,
2. karty płatnicze - płatności w tej formie będą dotyczyły zakupów towarów, materiałów i usług oraz innych składników majątku związanych z prowadzoną działalnością,
3. płatność za pobraniem - płatności w tej formie będą dotyczyły zakupów towarów i materiałów oraz innych składników majątku związanych z prowadzoną działalnością.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy po 1 stycznia 2017 r., w sytuacji, gdy spełnione zostaną przesłanki wynikające z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, wydatków rozliczonych poprzez kompensatę (potrącenie dwustronne lub trójstronne), przy pomocy karty płatniczej, inkasa lub akredytywa, bez względu na kwotę rozliczonego zobowiązania?
2. Czy po 1 stycznia 2017 r., w sytuacji, gdy spełnione zostaną przesłanki wynikające z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków rozliczonych poprzez zapłatę za pobraniem, bez względu na kwotę rozliczonego zobowiązania?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania oznaczonego Nr 2 w zakresie ustalenia, czy zobowiązania Spółki jawnej, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem, rozliczone poprzez zapłatę za pobraniem, będą stanowiły w całości koszt uzyskania przychodów bez względu na rozliczoną kwotę zobowiązania, w świetle, mającego wejść w życie z dniem 1 stycznia 2017 r. art. 22p ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast w odniesieniu do pytania oznaczonego Nr 1 wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, po 1 stycznia 2017 r., w sytuacji, gdy spełnione zostaną przesłanki wynikające z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej zwana: „Ustawa PIT”), Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków regulowanych poprzez dokonanie płatności za pobraniem, bez względu na kwotę rozliczonego zobowiązania.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 Ustawy PIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1 Ustawy PIT. Przepis ten zawiera przesłanki, od spełnienia których zależy kwalifikacja poszczególnych wydatków do kategorii kosztów uzyskania przychodów. Art. 22 ust. 1 ustawy PIT nie precyzuje formy poniesienia wydatku/kosztu. Istotne jest natomiast faktyczne poniesienie kosztu, jego definitywny charakter oraz racjonalność, celowość, a także należyte udokumentowanie.

Z uzasadnienia do projektu ustawy wynika natomiast, że istotą nowelizacji było ograniczenie jedynie praktyki gotówkowego regulowania zobowiązań bezpośrednio między kontrahentami na rzecz form bezgotówkowych.

W przypadku płatności za pobraniem, płatność za zamówiony towar odbywa się za pośrednictwem firmy kurierskiej, która przekazuje pobrane od odbiorcy środki pieniężne dostawcy towaru. Przekazanie środków przez firmę kurierską na rzecz dostawcy może mieć formę przekazu gotówkowego lub być dokonane za pośrednictwem rachunku bankowego. Płatność za pobraniem powinna być uznana za niemieszczącą się w dyspozycji art. 22p ust. 1-3 Ustawy PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na wstępie wskazać należy, że art. 22p ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), dodany został przez art. 1 ustawy z dnia 13 kwietnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2016 r., poz. 780), która wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2017 r. Ma on zastosowanie do płatności dokonywanych w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2016 r., z wyłączeniem wynikającym z art. 4 ust. 2 i ust. 3 ww. ustawy zmieniającej.

Zgodnie z treścią art. 22p ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1829) została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

W ustępie 2 cytowanego powyżej artykułu wskazano, że w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego, podatnicy:

1. zmniejszają koszty uzyskania przychodów albo
2. w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów – zwiększają przychody

‒ w miesiącu, w którym została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1829), w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2017 r., dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku, gdy:stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz

1. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności,
2. przekracza równowartość 15 000 zł, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.
   
   

Zestawienie tych dwóch przepisów prowadzi do wniosku, że w przypadku każdej transakcji o wartości przekraczającej 15 000 zł istnieje obowiązek dokonywania płatności za pośrednictwem rachunku płatniczego, przy czym naruszenie tego obowiązku, a więc dokonanie płatności w całości lub w części z pominięciem takiego rachunku oznacza brak możliwości zaliczenia kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca tej transakcji została dokonana z pominięciem rachunku płatniczego. Przepisy nie wyłączają zatem z kosztów jedynie nadwyżki płatności ponad wartość 15 000 zł, lecz każdą płatność (bez względu na jej wartość – kwotę) dokonaną z pominięciem rachunku bankowego, jeżeli jest dokonywana w ramach transakcji o wartości przekraczającej 15 000 zł.

Ponieważ adresatem normy prawnej jest przedsiębiorca dokonujący i przyjmujący płatności związane z działalnością gospodarczą, w pierwszej kolejności należałoby sięgnąć do definicji działalności gospodarczej i przedsiębiorcy zawartych w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną – wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą.

W myśl ust. 2 powołanego artykułu, za przedsiębiorców uznaje się także wspólników spółki cywilnej w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej.

Jak z powyższego wynika, przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną posiadająca wynikającą z przepisów prawnych zdolność prawną („ułomne osoby prawne”), wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą jak również poszczególni wspólnicy spółki cywilnej. Status taki przyznawany jest również spółkom kapitałowym w organizacji (spółce z ograniczoną odpowiedzialnością oraz spółce akcyjnej).

Natomiast pojęcie „transakcja” nie zostało zdefiniowane w przepisach prawa podatkowego ani cywilnego. W takim przypadku należy posłużyć się znaczeniem słownikowym. Według Internetowego Słownika Języka Polskiego (http://sjp.pwn.pl), transakcja to operacja handlowa dotycząca kupna lub sprzedaży towarów lub usług lub umowa handlowa na kupno lub sprzedaż towarów lub usług lub też zawarcie takiej umowy.

Skoro działalność gospodarcza to – ni mniej ni więcej – tylko realizacja szeregu umów zawieranych, zgodnie z art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r, poz. 380, z późn. zm.; dalej: Kodeks cywilny) i wykonywanych w celach zarobkowych w warunkach zorganizowania i ciągłości, stąd przez pojęcie „transakcji” należałoby rozumieć umowę, której przedmiotem jest odpłatne świadczenie usług/dostaw towarów i umowa ta jest zawierana między przedsiębiorcami w ramach prowadzonych przez nich działalności.

Takie rozumienie pojęcia „transakcja” znajduje swój odpowiednik w art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (Dz. U. z 2016 r., poz. 684), zgodnie z którym transakcja handlowa to umowa, której przedmiotem jest odpłatna dostawa towaru lub odpłatne świadczenie usługi, jeżeli strony, o których mowa w art. 2 (czyli m.in. przedsiębiorcy w rozumieniu art. 4 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej), zawierają ją w związku z wykonywaną działalnością.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem Spółki jawnej. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca zamierza regulować część zobowiązań dokonując płatności za pobraniem. W przypadku płatności za pobraniem Wnioskodawca będzie odbierał towar od firmy kurierskiej i dokonywał płatności za zamówiony towar u przedstawiciela firmy kurierskiej. Zapłatę za zamówiony towar firma kurierska będzie przekazywała dostawcy towaru.

Odnosząc się zatem do przedstawionych okoliczności i wydatków rozliczanych poprzez zapłatę za pobraniem, w pierwszej kolejności wskazać trzeba, że art. 22p ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnosi się do tych transakcji, których drugą stroną jest inny przedsiębiorca, co wynika wprost z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Chodzi tu zatem o umowę zawieraną pomiędzy przedsiębiorcami wykonującymi działalność gospodarczą.

Jak wynika z cytowanego na wstępie art. 22p ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

Regulowanie zobowiązań poprzez dokonywanie płatności za pobraniem polega na tym, że zamówiony towar trafia do nabywcy za pośrednictwem pośrednika w postaci firmy kurierskiej, która odbiera go od sprzedawcy i zawozi do nabywcy. W takich sytuacjach można określić sposób płatności za pobraniem polegający na tym, że kurier wydaje nabywcy towar dopiero po fizycznym wpłaceniu mu wymaganej kwoty a następnie odpowiednią kwotę przelewa na konto bankowe sprzedawcy.

Specyfika przesyłania towaru za pobraniem polega zatem na tym, że kurier dostarczając przesyłkę pobiera od odbiorcy określoną kwotę. Z kwoty tej w tym samym dniu rozlicza się w kasie firmy kurierskiej, a następnie firma kurierska przelewa należność na konto bankowe nadawcy towaru. W praktyce kurier nie wystawia żadnego dokumentu poświadczającego pobranie gotówki, przy czym przyjmuje się, że nie ma on możliwości wydać przesyłki bez uzyskania zapłaty za nią. Wskazane jest w takiej sytuacji zamieszczać na fakturze zapis, że płatność za zamówione towary odbywa się za pobraniem.

Zatem, jeżeli nabywca przekaże firmie transportowej zapłatę w gotówce, a ta następnie przeleje pobrane pieniądze na właściwy rachunek bankowy sprzedawcy, należy uznać, że płatność taka nie została dokonana za pośrednictwem rachunku płatniczego, a w efekcie nie można zaliczać do kosztów uzyskania przychodu faktur, których wartość przekracza limit 15 000 zł.

Z uzasadnienia do projektu ustawy wynika natomiast, że istotą nowelizacji było powiązanie obowiązku dokonywania przez przedsiębiorców płatności za pośrednictwem rachunku płatniczego – wynikającego z art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej – z faktem, że działanie niezgodne z tym przepisem może wywoływać negatywne skutki nie tylko dla pewności obrotu gospodarczego, ale również dla realizacji szerokiego spektrum obowiązków podatkowych, w tym niewykazywania przez przedsiębiorców rzeczywiście osiąganych dochodów z prowadzonej działalności dla celów ich opodatkowania.

Tak więc, nie ulega wątpliwości, że regulacje zawarte w art. 22p ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą dotyczyć jedynie tych zobowiązań Spółki wskazanych we wniosku, które dotyczą transakcji z innym przedsiębiorcą. Do tych wydatków z pewnością nie można jednak zaliczyć wydatków rozliczanych gotówką poprzez zapłatę za pobraniem z pominięciem rachunku płatniczego – w tym przypadku nie można bowiem mówić o transakcji, czy też umowie pomiędzy przedsiębiorcami wykonującymi działalność gospodarczą.

Mając powyższe na względzie, w odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że po dniu 31 grudnia 2016 r., Wnioskodawca będący wspólnikiem Spółki jawnej nie będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, wydatków regulowanych gotówką poprzez dokonanie płatności za pobraniem z pominięciem rachunku płatniczego.

Ponadto, zaznaczenia wymaga, że powyższe zasady należy wprowadzić po dniu 31 grudnia 2016 r., a nie jak wskazuje Wnioskodawca po dniu 1 stycznia 2017 r. – powyższe pozostaje jednak bez wpływu na ocenę istoty stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.