Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB2.4511.898.2016.1.SR
z 6 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 5 grudnia 2016 r. (data wpływu 8 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału w lokalu mieszkalnym nabytego w drodze spadku – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 grudnia 2016 r. do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej wpłynął wniosek z dnia 5 grudnia 2016 r. dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału w lokalu mieszkalnym nabytego w drodze spadku, który pismem z dnia 12 grudnia 2016 r., nr 2461-IBPB-2-2.4511.1063.2016.1.MK na podstawie art. 170 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201), stosownie do § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), został przekazany przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach do załatwienia zgodnie z właściwością przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi (data wpływu 20 grudnia 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 16 maja 2014 r. zmarł ojciec Wnioskodawcy. Wnioskodawca wraz z matką odziedziczyli mieszkanie, które rodzice nabyli od Spółdzielni Mieszkaniowej „…” (najpierw na podstawie przydziału lokalu mieszkalnego z dnia 15 listopada 1976 r., a potem na podstawie umowy o przekształceniu lokatorskiego prawa do lokalu na prawo własnościowe z dnia 23 marca 1990 r. oraz zaświadczenia o przyjęciu w poczet członków Spółdzielni z dnia 15 grudnia 1998 r.). Nabycie spadku orzeczone zostało postanowieniem z dnia 4 marca 2015 r., sygn. akt …., prawomocność orzeczenia stwierdzono z dniem 26 marca 2015 r. Przedmiotem spadku był lokal mieszkalny o powierzchni 60,01 m². Wnioskodawca nabył w drodze spadku 1/4 mieszkania, Jego matka również 1/4 lokalu, a ponieważ rodzice posiadali wspólność majątkową, matka Wnioskodawcy została właścicielką 3/4 lokalu, a Wnioskodawca 1/4 lokalu.

Wartość mieszkania wynosiła 139 000 zł zgodnie z wykonanym operatem szacunkowym z dnia 6 marca 2015 r. Tak więc wartość udziału nabytego przez Wnioskodawcę wynosiła 34 750 zł. W dniu 29 maja 2015 r. Wnioskodawca złożył w Urzędzie Skarbowym …. zgłoszenie o nabyciu spadku (SD-Z2).

W dniu 15 grudnia 2015 r. mieszkanie zostało sprzedane za kwotę 135 000 zł, tym samym nastąpił dział spadku, w wyniku którego Wnioskodawca otrzymał 1/4 kwoty ze sprzedaży lokalu (tj. 33 750 zł), a Jego matka 3/4 ww. kwoty. Suma otrzymana przez Wnioskodawcę ze sprzedaży nie przekroczyła wartości przysługującego Mu udziału spadkowego, czyli dokonano działu spadku. W dniu 28 kwietnia 2016 r. Wnioskodawca złożył deklarację PIT-39, z której wynika, że pieniądze otrzymane z tytułu sprzedaży swojego udziału w spadku zamierza wydać na cele mieszkaniowe. Jeżeli nie wyda tych pieniędzy na cele mieszkaniowe, to zgodnie z informacjami telefonicznymi i braku stosownego dokumentu z Izby Skarbowej (potwierdzającego brak obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych) Wnioskodawca będzie musiał zapłacić podatek z tytułu odpłatnego zbycia udziału w lokalu mieszkalnym stanowiącym odrębną nieruchomość.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym zdarzeniu kwota uzyskana z tytułu sprzedaży w związku z działem spadku po zmarłym ojcu, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, dochód uzyskany z tytułu sprzedaży w związku z działem spadku nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wartość sprzedaży nie przekroczyła wartości udziału spadkowego, tym samym nie może być traktowana jako odpłatne zbycie udziałów, gdyż nie ma tutaj przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto, zgodnie z brzmieniem art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn. Obowiązek podatkowy ciążył na Wnioskodawcy i powstał z chwilą przyjęcia spadku, a z chwilą dokonania działu należny był podatek od czynności cywilnoprawnych. Skoro więc nabycie spadku podlega podatkowi od spadków i darowizn, to otrzymana po podziale spadku kwota nie powinna podlegać opodatkowaniu na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż doprowadziłoby to, do podwójnego opodatkowania tego samego przychodu. Z treści kodeksu cywilnego oraz kodeksu postępowania cywilnego wynika, że w postępowaniu spadkowym mogą wystąpić dwa powiązane ze sobą postępowania: pierwsze – zmierzające do stwierdzenia nabycia spadku (postanowienie o nabyciu spadku – art. 669 kodeksu postępowania cywilnego), drugie – do działu spadku (art. 680-689 ww. kodeksu), przy czym dział spadku jest konsekwencją postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku. To zaś oznacza, że obydwa postępowania należą do spraw z zakresu prawa spadkowego. W przypadku Wnioskodawcy było dwóch spadkobierców: On i matka, istniała między nimi wspólność majątku spadkowego. Ta wspólność majątku spadkowego została zniesiona w momencie sprzedaży mieszkania, czyli w tym momencie nastąpił dział spadku, zatem jak wskazał Wnioskodawca powyżej, nastąpiła czynność będąca konsekwencją postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, nie powinno budzić zastrzeżenia stwierdzenie, że dziedziczenie należy rozumieć jako nabycie na podstawie postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku, jak i nabycie w drodze działu spadku (u Wnioskodawcy dział nastąpił w momencie sprzedaży spadku). Czyli dział spadku jest czynnością wtórną do nabycia spadku, nie można nabyć własności rzeczy tylko i wyłącznie w drodze działu spadku, bez nabycia spadku (WSA w Gliwicach w wyroku z dnia 27 października 2009 r., sygn. akt ….).

W przypadku nabycia prawa do spadku spadkobierca jest zobowiązany do złożenia zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych i uiszczenia podatku od spadków i darowizn określonego w ustawie o podatkach od spadków i darowizn. Wnioskodawca z tego obowiązku się wywiązał.

Dlatego według Wnioskodawcy, przychody otrzymane w dziale spadku nie powinny być objęte opodatkowaniem na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Takie opodatkowanie, zdaniem Wnioskodawcy, godzi również w przepisy Konstytucji RP, gdyż prowadziłoby ono do dwukrotnego opodatkowania tego samego przychodu, tj. raz podatkiem od spadków, drugi raz podatkiem dochodowym.

Uwzględniając art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wedle którego przepisów ustawy nie stosuję się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn, należy zauważyć, że celem wprowadzenia ww. przepisu (art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) było wykluczenie podwójnego opodatkowania przychodu ze sprzedaży i innych praw majątkowych, których nabycie podlegało wcześniej opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn (obowiązek podatkowy powstał z chwilą przyjęcia spadku, a zatem bez względu na jego ewentualny późniejszy dział).

Tak więc, zdaniem Wnioskodawcy, otrzymanie w wyniku działu spadku kwoty nie przekraczającej wartości posiadanego udziału w spadku i wartości wykazanej w zgłoszeniu SD-Z2 nie spowodowało powstania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym obowiązku zapłacenia podatku dochodowego na podstawie ww. ustawy.

Swoje stanowisko Wnioskodawca opiera między innymi na:

• wyroku WSA w Gliwicach z dnia 4 września 2013 r., sygn. akt I SA/Gl 278/13,
  

• wyroku WSA w Łodzi z dnia 9 listopada 2011 r., sygn. akt I SA/Łd 1173/11.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W pierwszej kolejności należy podkreślić i wyjaśnić, że zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) – przepisów ww. ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Natomiast przepisom ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768, z późn. zm.) podlega nabycie przez osoby fizyczne w drodze spadku własności rzeczy znajdujących się na terenie Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Tym samym w związku z nabyciem spadku powstaje obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn.

Zatem nabycie nieruchomości i praw w drodze spadku podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, lecz nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Natomiast, gdy spadkobierca w okresie późniejszym uzyskuje przychody z tytułu sprzedaży nabytego w spadku składnika majątkowego, to opodatkowanie przychodów z tej sprzedaży regulują przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn. Sprzedaż jest bowiem odrębną, od nabycia czynnością prawną. Czynność odpłatnego zbycia nieruchomości i praw podlega przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczy bowiem innego rodzaju przychodu niż uprzednie nabycie w drodze spadku. Oba zdarzenia prawne, zarówno nabycie nieruchomości lub prawa jak i późniejsza sprzedaż, są odrębnymi, kolejnymi czynnościami, które należy ocenić niezależnie od siebie pod względem skutków prawnych, jakie wywołały. Stąd też podlegają opodatkowaniu różnymi podatkami.

Podsumowując, przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn podlegało wyłącznie nabycie przez Wnioskodawcę udziału w prawie własności do lokalu mieszkalnego i wówczas nie miało miejsca zastosowanie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odrębną czynnością jest natomiast sprzedaż udziału w prawie własności do lokalu mieszkalnego, którą to czynność regulują już przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie ma więc miejsca podwójne opodatkowanie, na które powołuje się Wnioskodawca. O podwójnym opodatkowaniu moglibyśmy mówić wyłącznie wówczas, gdyby nabycie udziału (w nieruchomości lub w prawie) w spadku podlegało opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn i jednocześnie, to samo nabycie, podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Z taką sytuacją nie mamy jednak do czynienia, gdyż z jednej strony wykluczają ją wprost same przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z drugiej zaś opodatkowują one nie nabycie nieruchomości lub prawa, lecz ich odpłatne zbycie. Bezzasadne jest twierdzenie Wnioskodawcy, że w przedstawionej sprawie mamy do czynienia z podwójnym opodatkowaniem.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego przepisu każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi źródło przychodów, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa (udziału w nich) dla określenia jego skutków podatkowych istotne jest zatem ustalenie daty nabycia nieruchomości lub prawa (udziału w nich).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że rodzice Wnioskodawcy nabyli od Spółdzielni Mieszkaniowej prawo własności do lokalu mieszkalnego, tj. najpierw na podstawie przydziału lokalu mieszkalnego, a potem na podstawie umowy z dnia 23 marca 1990 r. o przekształceniu lokatorskiego prawa do lokalu na prawo własnościowe. W dniu 16 maja 2014 r. zmarł ojciec Wnioskodawcy. Wnioskodawca wraz z matką odziedziczyli mieszkanie. Nabycie spadku orzeczone zostało postanowieniem sądu z dnia 4 marca 2015 r., prawomocność orzeczenia stwierdzono z dniem 26 marca 2015 r. Przedmiotem spadku był ww. lokal mieszkalny o powierzchni 60,01 m². Wnioskodawca nabył w drodze spadku po ojcu udział 1/4 lokalu mieszkalnego, Jego matka również udział 1/4 ww. lokalu mieszkalnego. Ponieważ rodzice Wnioskodawcy posiadali wspólność majątkową, matka Wnioskodawcy została właścicielką udziału 3/4 ww. lokalu mieszkalnego. Wartość ww. lokalu mieszkalnego wynosiła 139 000 zł zgodnie z wykonanym operatem szacunkowym z dnia 6 marca 2015 r. W dniu 15 grudnia 2015 r. mieszkanie zostało sprzedane przez spadkobierców za kwotę 135 000 zł. Wnioskodawca otrzymał 1/4 kwoty ze sprzedaży lokalu, a Jego matka 3/4 ww. kwoty. W dniu 28 kwietnia 2016 r. Wnioskodawca złożył deklarację PIT-39, z której wynika, że pieniądze otrzymane z tytułu sprzedaży Jego udziału w spadku zamierza wydać na cele mieszkaniowe.

W myśl art. 1035 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.) – jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Wnioskodawca stwierdził we wniosku, że cyt. „W dniu 15 grudnia 2015 r. mieszkanie zostało sprzedane za kwotę 135 000 zł, tym samym nastąpił dział spadku, w wyniku którego Wnioskodawca otrzymał 1/4 kwoty ze sprzedaży lokalu (tj. 33 750 zł), a Jego matka 3/4 ww. kwoty.”

Podkreślić należy, że zgodnie z art. 1037 § 1 Kodeksu cywilnego dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Jeżeli do spadku należy nieruchomość, umowa o dział powinna być zawarta w formie aktu notarialnego (art. 1037 § 2 Kodeksu cywilnego).

Z powyższych przepisów wynika, że dział spadku może nastąpić w dwojaki sposób, bądź na mocy umowy zawartej pomiędzy wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu.

Natomiast art. 535 Kodeksu cywilnego stanowi, że umowa sprzedaży jest umową dwustronnie zobowiązującą, w której sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność przedmiotu sprzedaży i wydać mu ten przedmiot, a kupujący zobowiązuje się przedmiot ten odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Istotą umowy sprzedaży jest powstanie po stronie sprzedającego zobowiązania przeniesienia na rzecz nabywcy własności przedmiotu sprzedaży, natomiast po stronie kupującego zapłaty ceny wynikającej z umowy. Natomiast istotą działu spadku jest wykonanie przysługującego spadkobiercom rzeczy roszczenia z art. 210 Kodeksu cywilnego, czyli żądania zniesienia współwłasności. Dział spadku jest zatem jednym ze sposobów wyjścia spadkobierców ze współwłasności i nie wynika ze stosunku zobowiązaniowego.

W omawianej sprawie ani sąd nie orzekł o dziale spadku, ani spadkobiercy nie dokonali umownego działu spadku w formie aktu notarialnego. Spadkobiercy dokonali jedynie sprzedaży swoich udziałów w prawie własności do lokalu mieszkalnego.

W świetle powyższego stwierdzić więc należy, że Wnioskodawca błędnie utożsamia skutki prawne zawarcia umowy sprzedaży udziału w nieruchomości (udziału w prawie własności do lokalu mieszkalnego) ze skutkami prawnymi działu spadku. Wnioskodawca, bezspornie zawarł umowę sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym (prawie własności do lokalu mieszkalnego), który nabył w spadku po ojcu otrzymując cenę sprzedaży, a nie spłatę. O spłacie możemy bowiem mówić w sytuacji, gdy w wyniku działu spadku rzecz zostaje przyznana na własność jednemu ze spadkobierców, bądź też kilku z nich, natomiast pozostali spadkobiercy otrzymują świadczenie stanowiące równowartość ich udziału w masie spadkowej, od tych spadkobierców, którym przyznano rzecz. W rozpatrywanej sprawie taka sytuacja nie występowała. Wnioskodawca przeniósł udział w prawie nie na innego spadkobiercę, lecz na kupującego, w zamian za co, otrzymał od kupującego należną cenę ze sprzedaży.

W konsekwencji, przychód uzyskany w dniu 15 grudnia 2015 r. przez Wnioskodawcę ze sprzedaży 1/4 udziału w prawie własności do lokalu mieszkalnego, nabytego w dniu 16 maja 2014 r. w spadku po ojcu, stanowi źródło przychodu, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ do jego zbycia doszło przed upływem 5 lat licząc od końca roku, w którym został nabyty.

W myśl art. 30e ust. 1 i art. 45 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. – od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy – podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6d ww. ustawy – za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w art. 22 ust. 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ustawy).

Powołany przepis jednoznacznie stanowi, że odpłatne zbycie m.in. udziału w prawie własności do lokalu mieszkalnego nabytego w drodze spadku podlega opodatkowaniu, a więc podatnik ma obowiązek z tytułu zawartej umowy sprzedaży rozpoznać przychód, ma też prawo do ustalenia na określonych zasadach kosztów jego uzyskania.

Jak wynika z cytowanego art. 22 ust. 6d ww. ustawy, do kosztów uzyskania przychodów w przypadku nabycia nieruchomości w spadku lub w inny nieodpłatny sposób zaliczane są:

• udokumentowane nakłady na tę nieruchomość zwiększające jej wartość,
  

• kwota zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej ten podatek przypada na tę nieruchomość.
  
  

Wartość rynkowa udziału w prawie własności do lokalu mieszkalnego z dnia nabycia spadku nie mieści się w ustawowych kryteriach kosztu uzyskania przychodu zawartych w art. 22 ust. 6d, zatem nie może być przyjęta jako koszt obniżający podstawę opodatkowania przychodu ze sprzedaży uzyskanego przez Wnioskodawcę.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy – po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy – wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Szczegółowy wykaz wydatków uznawanych za własne cele mieszkaniowe, w przypadku uzyskania przychodu ze sprzedaży nieruchomości lub praw, ustawodawca zawarł w art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Należy jeszcze raz podkreślić, że podatek z tytułu nabycia spadku nie może być w żaden sposób łączony z odpłatnym zbyciem nabytego w drodze spadku udziału w prawie własności do lokalu mieszkalnego. To oznacza, że jeśli z tytułu nabycia spadku podatnik jest zobowiązany do zapłaty podatku od nabycia spadku, to nie można podnosić, że zobowiązanie go do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu odpłatnego zbycia udziału jest formą podwójnego opodatkowania. O podwójnym opodatkowaniu można byłoby mówić wówczas, gdyby z tytułu nabycia spadku podatnik musiał zapłacić zarówno podatek od spadków i darowizn jak i podatek dochodowy od osób fizycznych, co w przedmiotowej sprawie nie miało miejsca. Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego nie od nabycia spadku, lecz z tytułu późniejszego odpłatnego zbycia, tj. sprzedaży na rzecz osoby trzeciej, udziału w prawie własności do lokalu mieszkalnego, który nabył uprzednio w spadku. Należy powtórzyć za Naczelnym Sądem Administracyjnym (wyrok z 8 maja 2013 r., sygn. akt II FSK 1905/11), że źródłem nabycia przez wnioskodawcę udziału w prawie własności do lokalu było dziedziczenie, które mieści się w katalogu przychodów podlegających przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z chwilą nabycia spadku powstał u wnioskodawcy obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn. Rozpatrywana sprawa nie dotyczy jednak przychodów podlegających przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn. Wnioskodawca jest już bowiem na kolejnym etapie. Mamy w nim do czynienia z sytuacją, kiedy wnioskodawca dokonuje rozporządzenia swoim udziałem w masie spadkowej i uzyskuje przychód, który to przychód – na co wskazuje analiza art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn– nie podlega przepisom o podatku od spadków i darowizn. Jeżeli zaś otrzymane przychody nie podlegają przepisom o podatku od spadków i darowizn, to nie ma do nich zastosowania wyłączenie zawarte w art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie ma mowy o podwójnym opodatkowaniu.

Dowodem na nieprawidłowość podniesionej przez Wnioskodawcę argumentacji jest także treść art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przywoływana w uzasadnieniu interpretacji, która jednoznacznie mówi o tym, w jaki sposób ustala się koszty uzyskania przychodu z tytułu zbycia nieruchomości i praw nabytych w spadku. Treść tego przepisu wyraźnie wskazuje, że fakt, iż zbywany udział został nabyty w spadku nie wyłącza obowiązku opodatkowania przychodu z jego odpłatnego zbycia. Przepis art. 22 ust. 6d ustawy nie daje również prawa do odliczania od przychodu ze zbycia nieodpłatnie nabytej nieruchomości i praw ich wartości rynkowej z dnia nabycia. Tak więc przychód ze sprzedaży udziału w prawie własności do lokalu mieszkalnego nie może być pomniejszony o wartość rynkową udziału z dnia nabycia spadku.

Reasumując, stwierdzić należy, że Wnioskodawca w dniu 15 grudnia 2015 r. zbył odpłatnie 1/4 udziału w prawie własności do lokalu mieszkalnego (który został nabyty przez Niego w dniu 16 maja 2014 r. w spadku po zmarłym ojcu) na podstawie umowy sprzedaży, a nie jak twierdzi dokonał działu spadku. Z tego tytułu od osoby trzeciej (kupującego), a nie od innego spadkobiercy, osiągnął przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca nie otrzymał spłaty, lecz cenę sprzedaży odpowiadającą Jego udziałowi w prawie własności do lokalu mieszkalnego. Wnioskodawca jest zatem zobowiązany, w myśl art. 30e ww. ustawy, do zapłaty podatku dochodowego z tytułu sprzedaży udziału w prawie własności do lokalu, o ile uzyskanego dochodu w ustawowym terminie nie wydatkuje na własne cele mieszkaniowe zgodnie z wolą ustawodawcy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych we wniosku wyroków sądów administracyjnych, które zdaniem Wnioskodawcy przemawiają za słusznością przedstawionego stanowiska, tutejszy Organ zaznacza, że zostały one wydane w odmiennych stanach faktycznych, w których zdarzenia nie są analogiczne do sytuacji opinanej we wniosku. Podkreślić należy, że jakkolwiek orzeczenia kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie faktycznym. Orzeczenia te zapadły w indywidualnych sprawach i w świetle art. 87 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. – Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.), nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, osadzonej w określonym stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) i tylko w tej sprawie rozstrzygnięcie zawarte w każdej z nich jest wiążące. W związku z tym, organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych lub sądów administracyjnych, jednak nie stosują wprost tych rozstrzygnięć także z tego powodu, że nie stanowią one materialnego prawa podatkowego.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) jest sam przepis prawa. W związku z powyższym, w odniesieniu do przedstawionych kwot podanych we wniosku, Organ informuje, że ewentualne przeliczenia, jakich należałoby dokonać nie należą do kompetencji tutejszego Organu. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Ponadto wskazać należy, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawcy jako osoby występującej z wnioskiem, nie wywiera natomiast skutku prawnego dla innych spadkobierców.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.