Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP2.4512.775.2016.2.JO
z 5 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Strony – przedstawione we wniosku z dnia 17 października 2016 r. (data wpływu 19 października 2016 r.) uzupełnionym pismem Strony z dnia 21 grudnia 2016 r. (data wpływu 27 grudnia 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 12 grudnia 2016 r. (skutecznie doręczone Stronie w dniu 14 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości w drodze licytacji komorniczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 października 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości w drodze licytacji komorniczej. Wniosek został uzupełniony pismem Strony z dnia 21 grudnia 2016 r. (data wpływu 27 grudnia 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 12 grudnia 2016 r. znak nr 1462-IPPP2.4512.775.2016.1.JO.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym prowadzi postępowanie egzekucyjne przeciwko p. Adamowi R.. W toku postępowania dokonano zajęcia nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy VI Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze KW stanowiącą własność dłużnika. Przedmiotowa nieruchomość stanowi działkę ewidencyjną nr 218/3, o powierzchni 900 m². Zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego zatwierdzonego Uchwałą Rady Gminy z dnia 14 kwietnia 2000 roku przedmiotowa nieruchomość położona jest w strefie terenów zurbanizowanych, obszaru o wiodącej funkcji mieszkaniowej i w strefie mieszkaniowej zainwestowanej. Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów z dnia 29 czerwca 2016 roku wydanego przez Starostę, przedmiotowa nieruchomość opisana jest w klasyfikacji użytków gruntowych symbolem B - grunty zabudowane i zurbanizowane, tereny mieszkaniowe. Zgodnie z treścią II działu księgi wieczystej o nr KW nieruchomość została nabyta przez dłużnika na podstawie aktu notarialnego - umowy darowizny, Rep. z dnia 22 lutego 1988 roku. Zgodnie z informacją od Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 6 października 2016 r., urząd nie odnotował informacji o najmie lub dzierżawie dokonanych przez p. Adama R.. Dłużnik p. Adam R. był podatnikiem podatku VAT w tutejszym Urzędzie Skarbowym do dnia 31 sierpnia 2016 roku - ostatnia deklaracja VAT-7K za 2 kwartał 2014 r. wpłynęła do urzędu w dniu 25 lipca 2014 roku.

W piśmie z dnia 21 grudnia 2016 r. Wnioskodawca wskazł, że:

• dłużnik prowadził działalność gospodarczą pod firmą Adam R....., zgodnie z rejestrem REGON dłużnik zakończył działalność 18 czerwca 2016 roku, wykreślony z bazy REGON dnia 21 czerwca 2016 roku. Adresem prowadzenia działalności był B..
• zgodnie z ustaleniami, nieruchomość została nabyta przez dłużnika w 1988 roku, tytułem darowizny od swojej matki, do majątku prywatnego, nie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, na cele mieszkaniowe.
• działka ewidencyjna nr 218/3 jest zabudowana budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym. Budynek został wybudowany w 2004 roku – data zakończenia budowy. Budynek został wybudowany przez dłużnika na działce stanowiącej jego własność. Budynek stanowi własność prywatna dłużnika i jest wykorzystywany do celów osobistych – mieszkalnych. Dłużnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia bądź wybudowania tej budowli. Zgodnie z informacją z Urzędu Skarbowego dłużnik nie wynajmował i nie dzierżawił przedmiotowej nieruchomości, nie ponoszono nakładów na ulepszenie budynku powyżej 30% wartości początkowej budynku.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

W związku ze zdarzeniem przyszłym, jakim jest możliwa sprzedaż ww. nieruchomości w drodze licytacji w sądowym postępowaniu egzekucyjnym, proszę o odpowiedź, czy sprzedaż ww. nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jeżeli tak, to w jakiej stawce ?

Zdaniem Wnioskodawcy, licytacyjna sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ nieruchomość została nabyta aktem darowizny, nie odnotowano informacji o najmie lub dzierżawie nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2016 r. poz. 599, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Z treści wskazanego wyżej przepisu wynika zatem, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji, w przypadku, gdy wykonuje czynności egzekucyjne. Należy zauważyć, że przez czynność egzekucyjną należy rozumieć każde formalne, oparte na przepisach procesowych, działanie uprawnionego organu egzekucyjnego wywołujące skutek prawny dla prowadzonej egzekucji.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Podatnikiem natomiast, stosownie do art. 7 § 1 ww. ustawy, jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Powołane przepisy wskazują, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji w przypadku, gdy wykonuje on czynności egzekucyjne. Komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik. W przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku. Jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów, to komornik jest zobowiązany do wystawienia faktury w imieniu i na rzecz dłużnika.

Tym samym komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia praw do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Nieruchomościami w myśl art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.) są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części tych budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

W konsekwencji sprzedaż nieruchomości będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt ustawy o VAT.

Należy podkreślić, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu na podstawie przepisu art. 5 ust. 1 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zostanie dokonana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wskazać, że w momencie jej realizacji podatnik zachowywał się jak profesjonalny handlowiec, a sprzedawane towary zostały nabyte w celu wykorzystywania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług – w świetle powyższych przepisów – jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność powinna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zatem należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W świetle przytoczonych przepisów należy zauważyć, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Z opisu sprawy wynika, że w toku postępowania dokonano zajęcia nieruchomości stanowiącej działkę ewidencyjną nr 218/3, o powierzchni 900 m² zabudowanej budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym. Nieruchomość została nabyta przez dłużnika w 1988 roku, tytułem darowizny od matki, do majątku prywatnego, nie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, na cele mieszkaniowe. Dłużnik prowadził działalność gospodarczą, był podatnikiem podatku VAT do dnia 31 sierpnia 2016 roku.

Budynek został wybudowany w 2004 r. przez dłużnika na działce i stanowi własność prywatną dłużnika, wykorzystywany jest do celów osobistych – mieszkalnych. Dłużnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia bądź wybudowania tej budowli. Zgodnie z informacją z Urzędu Skarbowego dłużnik nie wynajmował i nie dzierżawił przedmiotowej nieruchomości, nie ponoszono nakładów na ulepszenie budynku powyżej 30% wartości początkowej budynku.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania podatkiem VAT licytacyjnej sprzedaży nieruchomości należącej do dłużnika.

Z uwagi na powołane przepisy i przedstawione okoliczności sprawy, dłużnika nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ustawy o VAT - w odniesieniu do przedmiotu dostawy. Treść wniosku wskazuje, że nabycie nieruchomości gruntowej nastąpiło tytułem darowizny od matki dłużnika, dłużnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia działki czy wybudowania budynku, nieruchomość nie była przedmiotem czynności opodatkowanych (najmu, dzierżawy). Dłużnik prowadził działalność gospodarczą i był podatnikiem podatku VAT do dnia 31 sierpnia 2016 r., jednak nieruchomość została nabyta na cele mieszkaniowe poza działalnością gospodarczą dłużnika. Oznacza to, że dostawa nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym będzie stanowiła dostawę majątku prywatnego dłużnika, czyli będzie realizowana poza sferą działalności gospodarczej i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Skoro zatem dłużnik z tytułu omawianej transakcji nie wystąpi w charakterze podatnika podatku VAT, dostawa dokonana przez Komornika sądowego nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, a Komornik nie wystąpi z tytułu tej transakcji jako płatnik podatku od towarów i usług.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1-4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.