Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB1.4511.640.2016.2.KO
z 10 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 22 lipca 2016 r. (data wpływu 26 lipca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 sierpnia 2016 r. (data wpływu 24 sierpnia 2016 r.) oraz pismem z dnia 12 października 2016 r. (data wpływu 17 października 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie uznania otrzymanych w drodze darowizny prawa ochronnego do znaku towarowego za wartość niematerialną i prawną, możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od ww. prawa, oraz możliwości i momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej ww. prawa (pytania Nr 1 i 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

W piśmie uzupełniającym z dnia 19 sierpnia 2016 r. Pełnomocnik Wnioskodawcy przesłał pełnomocnictwo szczególne.

Ww. wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 22 września 2016 r., Nr 1061-IPTPB1.4511.640.2016.1.KO, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 22 września 2016 r. (data odbioru 6 października 2016 r. - identyfikator poświadczenia ePUAP – UPD8156819). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 12 października 2016 r. (data wpływu 17 października 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, polskim rezydentem podatkowym. Planuje rozpoczęcie jednoosobowej działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu szeroko rozumianych usług marketingowych i udostępnianiu praw do własności intelektualnej. W tym celu Wnioskodawca uzyska wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej („CEIDG”). Rozpoczęcie działalności nastąpi w związku z nabyciem przez Wnioskodawcę od Jego żony w drodze darowizny praw, w tym praw ochronnych w rozumieniu ustawy Prawo własności przemysłowej, do znaku towarowego. Wnioskodawca zaznacza, że korzyści podatkowe związane z transakcją opisaną powyżej nie przekroczą kwoty 100 tys. zł w roku podatkowym.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 12 października 2016 r. Wnioskodawca wskazał, że przychody z działalności gospodarczej będą opodatkowane według zasad wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca planuje dokonać wyboru opodatkowania swojej działalności według zasad wskazanych w art. 30c tej ustawy. Koszty uzyskania przychodów będą ewidencjonowane na zasadzie kasowej. Wnioskodawca zamierza prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów. Umowa darowizny zostanie zawarta w formie aktu notarialnego. Prawo do znaku towarowego będzie stanowić prawo określone w ustawie Prawo własności przemysłowej - prawo ochronne na znak towarowy. W umowie darowizny będzie wskazana wartość prawa, o którym mowa powyżej. Wartość ta będzie odpowiadała aktualnej wartości rynkowej znaku. Wycena zostanie sporządzona przez osobę specjalizującą się w wycenie m.in. przedsiębiorstw, wartości niematerialnych i prawnych oraz znaków towarowych. Wycena zostanie przeprowadzona w oparciu o wyniki finansowe osiągane przez przedsiębiorstwo żony Wnioskodawcy. Wycena zostanie przeprowadzona na dzień wcześniejszy niż data zawarcia umowy darowizny. Znak jest zarejestrowany w Urzędzie Patentowym RP. Przedmiotem darowizny będzie prawo ochronne na znak towarowy w rozumieniu art. 153 i nast. ustawy Prawo własności przemysłowej oraz autorskie prawa majątkowe do znaku na wszystkich polach eksploatacji. Wartość nabytego prawa będzie przekraczała 3 500 zł. Wnioskodawca zamierza wykorzystywać nabyte prawa do znaku towarowego w swojej działalności przez okres dłuższy niż rok. Wnioskodawca zamierza określić wartość początkową prawa ochronnego do znaku towarowego na podstawie art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w wysokości wartości rynkowej prawa z dnia nabycia (chyba, że umowa darowizny określi tę wartość w niższej wysokości). Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę licencyjną upoważniającą licencjobiorcę do korzystania ze znaku w zamian za określone wynagrodzenie dla Wnioskodawcy. Prawo do znaku towarowego nie jest (i nie było) amortyzowane u darczyńcy.

Dla zachowania spójności pomiędzy niniejszą odpowiedzią na wezwanie a treścią wniosku o wydanie interpretacji podatkowej Wnioskodawca wskazał, że termin „prawa ochronne do znaku towarowego” używany we wniosku powinien być rozumiany jako „prawo ochronne do znaku towarowego” (liczba pojedyncza zamiast mnogiej).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy prawo ochronne do znaku towarowego, nabyte przez Wnioskodawcę w drodze darowizny, będzie podlegało amortyzacji jako wartość niematerialna i prawna („WNiP”) w rozumieniu art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od miesiąca następującego po miesiącu, w którym prawo to zostało wprowadzone do ewidencji środków trwałych i WNiP?
2. W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1 - w jaki sposób Wnioskodawca powinien ustalić wartość początkową prawa ochronnego do znaku towarowego nabytego tytułem darowizny?
3. Czy w związku z nabyciem praw do znaku towarowego Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozpoznania przychodu podatkowego?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytań Nr 1 i 2. W zakresie pytania Nr 3 wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1)

Prawo ochronne do znaku towarowego, nabyte przez Wnioskodawcę w drodze darowizny, będzie podlegać amortyzacji jako WNiP w rozumieniu art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od miesiąca następującego po miesiącu, w którym prawo to zostało wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Zgodnie z art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z pewnymi wyłączeniami niemającymi zastosowania w sprawie, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa określone w ustawie prawo własności przemysłowej o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Wnioskodawca nabędzie od żony prawo ochronne do znaku towarowego, o których mowa w art. 121 ustawy prawo własności przemysłowej. Nabyte przez Wnioskodawcę prawo ochronne będzie WNiP podlegającą amortyzacji, gdyż Wnioskodawca przewiduje, że znak będzie wykorzystywany w działalności gospodarczej przez okres dłuższy niż rok, już od momentu jego nabycia od żony.

Ad 2)

Wartość początkowa prawa ochronnego do znaku towarowego nabytego w drodze darowizny powinna zostać ustalona w wysokości wartości rynkowej tego prawa z dnia nabycia, chyba że w umowie darowizny wartość ta zostanie określona w niższej wysokości.

Zdaniem Wnioskodawcy, sposób ustalenia wartości początkowej w sytuacji będącej przedmiotem wniosku wynika bezpośrednio z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uważa się - w razie nabycia w drodze darowizny - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny określa tę wartość w niższej wysokości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

W myśl art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ww. ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych – wydatki na nabycie, wytworzenie i ulepszenie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:

• nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub
  

• dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
  

• nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.
  
  

Zatem, kosztem uzyskania przychodów są również odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane od składników majątku nabytych w drodze spadku lub darowizny, spełniających warunki pozwalające uznać je za środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne.

Zgodnie z art. 22b ust. 1 powołanej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.),
7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jak wynika z cytowanego unormowania, podlegającymi amortyzacji wartościami niematerialnymi i prawnymi są wskazane w jego treści prawa, które spełniają następujące warunki:

• zostały nabyte,
  

• nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,
  

• przewidywany okres ich używania przekracza rok,
  

• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, na nabycie których wydatki rozpoznawane powinny być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych.

Oznacza to, że prawa, które nie zostały wymienione wprost w tej ustawie jako wartości niematerialne i prawne nie mogą zostać zaliczone do tej kategorii. Tym samym, nie podlegają amortyzacji.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca planuje rozpoczęcie jednoosobowej działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu szeroko rozumianych usług marketingowych i udostępnianiu praw do własności intelektualnej. Rozpoczęcie działalności nastąpi w związku z nabyciem praw przez Wnioskodawcę od Jego żony w drodze darowizny praw, w tym praw ochronnych w rozumieniu ustawy – Prawo własności przemysłowej, do znaku towarowego. Umowa darowizny zostanie zawarta w formie aktu notarialnego. Znak jest zarejestrowany w Urzędzie Patentowym RP. Przedmiotem darowizny będzie prawo ochronne na znak towarowy w rozumieniu art. 153 i nast. ustawy - Prawo własności przemysłowej oraz autorskie prawa majątkowe do znaku na wszystkich polach eksploatacji. Wnioskodawca zamierza wykorzystywać nabyte prawo do znaku towarowego w swojej działalności przez okres dłuższy niż rok. Prawo do znaku towarowego nie jest (i nie było) amortyzowane u darczyńcy.

Mając na uwadze powyższe w pierwszej kolejności należy określić, czy prawo do znaku towarowego spełnia przesłanki uznania go za podlegającą amortyzacji wartość niematerialną i prawną, o której mowa w art. 22b ust. 1 ww. ustawy.

W katalogu wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, przy spełnieniu określonych przesłanek, wymienione zostały prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 1410, z późn. zm.). Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, na warunkach w niej określonych udzielane są patenty oraz dodatkowe prawa ochronne na wynalazki, prawa ochronne na wzory użytkowe i znaki towarowe, a także prawa z rejestracji na wzory przemysłowe, topografie układów scalonych oraz oznaczenia geograficzne.

Znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa (art. 120 ust. 1 ww. ustawy). Znakiem towarowym może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy (art. 120 ust. 2 ww. ustawy). Na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne (art. 121 ww. ustawy).

Uzyskanie przez podatnika prawa ochronnego na znak towarowy, potwierdzonego wydaną przez Urząd Patentowy decyzją, skutkuje kwalifikacją ww. znaku – w myśl art. 22b ust. 1 pkt 6 – ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do kategorii wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji podatkowej. Decyzja ta bowiem tworzy podmiotowe prawo używania znaku towarowego i oznaczania nim towarów i usług jako bezwzględne prawo majątkowe. Prawo ochronne jest więc wyłącznym prawem podmiotowym o czasowej i terytorialnej skuteczności. Oczywiście muszą zostać spełnione również pozostałe przesłanki, tj. prawo takie musi być nabyte i nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok.

Odnosząc powyższe do przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że skoro otrzymane przez Wnioskodawcę w formie darowizny prawo majątkowe w postaci prawa ochronnego do znaku towarowego stanowi przedmiot prawa własności przemysłowej w rozumieniu ustawy Prawo własności przemysłowej – to może zostać uznane za podlegającą amortyzacji wartość niematerialną i prawną, o której mowa w art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, w związku z nabyciem przez Wnioskodawcę w drodze darowizny prawa do znaku towarowego, będzie miał On prawo do amortyzowania i zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, odpisów amortyzacyjnych od ww. prawa.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowe.

Przechodząc do zagadnienia dotyczącego ustalenia wartości początkowej prawa do znaku towarowego, zauważyć należy co następuje.

Zgodnie z art. 22f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca przed otrzymaniem darowizny, zarejestruje działalność gospodarczą w rejestrze CEIDG i w ramach prowadzonej działalności gospodarczej będzie wykorzystywał, otrzymane tytułem darowizny prawo do znaku towarowego. Wartość nabytego prawa będzie przekraczała 3 500 zł i będzie odpowiadała aktualnej wartości rynkowej znaku. Wycena zostanie sporządzona przez osobę specjalizującą się w wycenie m.in. przedsiębiorstw, wartości niematerialnych i prawnych oraz znaków towarowych. Wycena zostanie przeprowadzona w oparciu o wyniki finansowe osiągane przez przedsiębiorstwo żony Wnioskodawcy. Wycena zostanie przeprowadzona na dzień wcześniejszy niż data zawarcia umowy darowizny.

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa, której zasady ustalania zawarto w art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości (art. 22g ust. 1 pkt 3 powołanej ustawy).

W myśl art. 19 ust. 3 ww. ustawy, wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że wartość początkową prawa do znaku towarowego nabytego w drodze darowizny, należy ustalić według wartości rynkowej z dnia nabycia, z zastosowaniem cytowanego wyżej przepisu art. 19.

W konsekwencji, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość początkowa nie może być wyższa niż wartość rynkowa tego składnika.

Podsumowując, wartość początkową prawa do znaku towarowego nabytego w drodze darowizny, należy ustalić według wartości rynkowej z dnia nabycia, z zastosowaniem cytowanego wyżej przepisu art. 19. W takiej wartości Wnioskodawca będzie również zobligowany wprowadzić przedmiotowe prawo otrzymane w drodze darowizny do swojej ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i od tak ustalonej wartości początkowej dokonywać odpisów amortyzacyjnych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia wartości początkowej prawa do znaku towarowego uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.