2016.11.04 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-580/16-2/ES
z 4 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 lipca 2016 r. (data wpływu 29 lipca 2016 r.), uzupełnionym pismem z 18 października 2016 r. (data wpływu 24 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy działek na rzecz Gminy (…) w zamian za odszkodowanie oraz ustalenia podstawy opodatkowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 lipca 2016 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy działek na rzecz Gminy (…) w zamian za odszkodowanie oraz ustalenia podstawy opodatkowania.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 18 października 2016 r. (data wpływu 24 października 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 10 października 2016 r. znak: IBPP1/4512-580/16-1/ES.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Województwo) zamierza zawrzeć z Gminą porozumienie w sprawie wypłaty odszkodowania za przejętą z mocy prawa na własność Gminy nieruchomość przeznaczoną pod drogę, wydzieloną w trakcie podziału geodezyjnego.

Ostateczną decyzją Prezydenta Miasta (…) znak (…) został zatwierdzony podział nieruchomości stanowiącej własność Województwa, położonej w jednostce ewidencyjnej (…), w obrębie ewidencyjnym (…), oznaczonej jako działka nr 47/4 o powierzchni 2,1443 ha. W wyniku przedmiotowego podziału zostały wydzielone geodezyjnie m.in. działki nr 47/5 o powierzchni 0,0079 ha oraz 47/6 o powierzchni 0,0790 ha, przeznaczone w planie zagospodarowania przestrzennego jako tereny komunikacji drogowej - ulice lokalne oraz urządzenia i obiekty infrastruktury technicznej o symbolu 131_KDL-05.

Powyższe działki przeszły z mocy prawa na własność Gminy, albowiem zgodnie z art. 98 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, działki gruntu wydzielone pod drogi publiczne z nieruchomości, której podział został dokonany na wniosek właściciela, przechodzą z mocy prawa, odpowiednio na własność gminy, powiatu, województwa lub Skarbu Państwa z dniem, w którym decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna, co w przedstawionej sprawie nastąpiło w dniu 26 sierpnia 2014 r. Gmina ujawniła swoją własność w stosunku do działek nr 47/5 i nr 47/6 w księdze wieczystej nr (…).

Zgodnie z art. 98 ust. 3 ww. ustawy, za przejęte działki gruntu przysługuje odszkodowanie w wysokości uzgodnionej między właścicielem, a właściwym organem w drodze postępowania cywilnego. Na zlecenie Gminy rzeczoznawca majątkowy w dniu 28 listopada 2014 r. dokonał wyceny działek nr 47/5 i nr 47/6 określając ich łączną wartość na kwotę (…) złotych netto. W dniu 28 listopada 2015 r. przedmiotowy operat szacunkowy został zaopatrzony przez rzeczoznawcę majątkowego klauzulą potwierdzającą jego aktualność.

Województwo zamierza zawrzeć z Gminą porozumienie w sprawie wypłaty należnego Województwu odszkodowania w kwocie ustalonej w oparciu o wartość rynkową przedstawioną w operacie szacunkowym. Wartość rynkowa nieruchomości w przedmiotowym operacie szacunkowym nie obejmuje kosztów transakcji kupna-sprzedaży oraz podatków i opłat.

Powyższą nieruchomość, położoną w (…) przy ul.(…), obejmującą m.in. obecne działki nr 47/5 i 47/6 Województwo nabyło, z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r., na podstawie przepisów art. 60 ust. 1 i 3 w związku z art. 48 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. z 1998 r. Nr 133. poz. 872 ze zm.), jako mienie Skarbu Państwa, będące w trwałym zarządzie Szkoły (…). Nabycie to zostało potwierdzone decyzją Wojewody znak (…) z dnia 27 stycznia 2004 r. Własność Województwa została ujawniona w księdze wieczystej nr (…). Nabycie przez Województwo działek nr 47/5 i 47/6, stanowiących część pierwotnej działki nr 47/4 (przed podziałem), nie było czynnością udokumentowaną fakturą VAT, gdyż nastąpiło z mocy prawa, w trybie ww. przepisów, co zostało potwierdzone decyzją Wojewody.

Nieruchomość oznaczona jako działki ewidencyjne nr 47/5 i 47/6 w chwili przejęcia przez Gminę była gruntem niezabudowanym, stanowiącym porośnięty trawą i drzewami pas gruntu pomiędzy ogrodzeniem usytuowanym na działce nr 47/7, a jezdnią asfaltową na ulicy (…), co zostało potwierdzone przez rzeczoznawcę majątkowego w operacie szacunkowym z dnia 28 listopada 2014 r. Jedynie na niewielkim fragmencie działki nr 47/6 znajduje się utwardzony kostką brukową wjazd na działkę nr 47/7, jednak Województwo nie posiada wiedzy kiedy i przez kogo został on wybudowany.

Zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, budowlami są obiekty budowlane niebędące budynkiem lub obiektem małej architektury. Kostka brukowa znajdująca się na działce nr 47/6, ze względu na swoje parametry i funkcję, winna być zakwalifikowana jako element małej architektury, która nie jest objęta klasyfikacją PKOB i jest nietrwale związana z gruntem. Zatem w niniejszym przypadku, przedmiotem dostawy będą nieruchomości gruntowe niezabudowane lecz przeznaczone w planie zagospodarowania przestrzennego pod drogę czyli pod zabudowę, gdyż według planu zagospodarowania przestrzennego działki nr 47/5 i 47/6 są oznaczone symbolem 131_KDL-05 przeznaczenie terenu - ulice lokalne oraz urządzenia i obiekty infrastruktury technicznej.

W uzupełnieniu Wnioskodawca podał, że:

Od chwili nabycia, z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. przez Województwo prawa własności nieruchomości oznaczonej jako działka nr 47/4, której część stanowią nowo wydzielone działki nr 47/5 i 47/6, do chwili przejęcia ich z mocy prawa przez Gminę, Województwo oraz wojewódzkie oświatowe jednostki organizacyjne, które w okresie od dnia 1 stycznia 1999 r. do dnia 30 września 2011 r. posiadały tę nieruchomość (w tym działki nr 47/5 i 47/6) w trwałym zarządzie, faktycznie z nich nie korzystały, albowiem działki te usytuowane były poza ogrodzeniem obecnej działki nr 47/7, zabudowanej budynkiem i stanowią pas gruntu porośnięty drzewami i trawą. Z dniem 1 października 2011 r. przedmiotowa nieruchomość, obejmująca również wydzielone działki nr 47/5 i 47/6, została przekazana do administrowania do Ś. - wojewódzkiej jednostki organizacyjnej.
Działki nr 47/5 i 47/6 od chwili nabycia ich przez Województwo (1 stycznia 1999 r.) do chwili przejęcia ich z mocy prawa przez Gminę (26 sierpnia 2014 r.) nie były przedmiotem najmu, dzierżawy; Województwo nie czerpało z tego tytułu żadnych pożytków. W okresie od dnia nabycia działek przez Województwo do dnia 30 września 2011 r. działki te były w trwałym zarządzie wojewódzkich jednostek organizacyjnych – Szkoły (…), która w 2005 r. przekształciła się w Szkołę (…), a następnie, po zlikwidowaniu z dniem 1 sierpnia 2008 r. tej szkoły, mienie zostało przejęte przez K. Trwały zarząd przedmiotową nieruchomością sprawowany przez tę szkołę został wygaszony z dniem 30 września 2011 r. i od dnia 1 października 2011 r., do dnia przejęcia działek nr 47/5 i 47/6 z mocy prawa przez Gminę administrował nimi Ś. - jednostka organizacyjna Województwa.
Działki nr 47/5 i 47/6 od chwili nabycia przez Województwo do chwili przejęcia ich z mocy prawa przez Gminę były wykorzystywane wyłącznie do czynności niepodlegających opodatkowaniu. W okresie od dnia 1 stycznia 1999 r. do dnia 30 października 2011 r. działki te były w trwałym zarządzie wojewódzkich jednostek oświatowych, a od dnia 1 października do dnia przejęcia tych działek z mocy prawa przez Gminę były one w administrowaniu Ś. W tym okresie działki te nie były przedmiotem najmu, dzierżawy, ani innych czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w świetle przedstawionych faktów zachodzą przesłanki do skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT w oparciu o przepisy art. 43 ust. 1 pkt 10 lub art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług, za otrzymane w przyszłości odszkodowanie za przejęcie przez Gminę z mocy prawa ww. działek?
Czy do ustalonej w operacie szacunkowym wartości należy doliczyć podatek VAT w wysokości 23%?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Pytanie nr 1.

W opinii Województwa brak jest podstaw do zwolnienia z wniesienia podatku VAT w oparciu o przepisy art. 43 ust. 1 pkt 10 i art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług, za otrzymane w przyszłości odszkodowanie za ww. działki, które przeszły z mocy prawa na własność Gminy.

Zdaniem Województwa pierwsze zasiedlenie działek nr 47/5 i 47/6, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, nastąpiło z chwilą przejęcia z mocy prawa przedmiotowych działek przez Gminę, albowiem do tego czasu nie były one przedmiotem oddania przez Województwo do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu (np. sprzedaż, najem, dzierżawa). W chwili nabycia przedmiotowej nieruchomości przez Województwo, z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r., nieruchomość ta była w trwałym zarządzie jednostki organizacyjnej o nazwie Szkoła (…), która w 2005 r. przekształciła się w Szkołę (…). Szkoła ta z dniem 1 sierpnia 2008 r. uległa likwidacji, a mienie jej stało się mieniem K., wobec czego Województwo wygasiło trwały zarząd sprawowany przez Szkołę (…) i oddało nieruchomość, w skład której wchodziły m.in. obecne działki nr 47/5 i 47/6, w trwały zarząd K. Następnie w 2011 r., po wygaszeniu trwałego zarządu na rzecz ww. K., Województwo przekazało przedmiotową nieruchomość do administrowania do Ś.

Wygaszenie trwałego zarządu i oddanie nieruchomości w trwały zarząd na rzecz wojewódzkiej jednostki organizacyjnej nie było czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Województwo nie ponosiło także wydatków na ulepszenie, w związku z czym nie miało prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych nakładów.

Od chwili nabycia, z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r., przez Województwo prawa własności nieruchomości oznaczonej jako działka nr 47/4, której część stanowią nowo wydzielone działki nr 47/5 i 47/6, działki te nie były wykorzystywane przez Województwo oraz przez jednostki organizacyjne Województwa, które posiadały te nieruchomości w trwałym zarządzie, ponieważ usytuowane były poza ogrodzeniem obecnej działki nr 47/7. W zasadzie dopiero w wyniku przeprowadzonego w 2012 r. rozgraniczenia nieruchomości Województwa uzyskano pełną wiedzę o fakcie usytuowania części nieruchomości poza ogrodzeniem, w związku z czym podjęto decyzję o przystąpieniu do wydzielenia tej części nieruchomości, stanowiącej porośnięty drzewami i trawą pas gruntu oznaczony w planie zagospodarowania przestrzennego symbolem 131_KDL-05, z przeznaczeniem terenu na ulice lokalne oraz urządzenia i obiekty infrastruktury technicznej.

Wobec powyższego, działki nr 47/5 i 47/6 do chwili przejęcia ich z mocy prawa przez Gminę stanowiły pas gruntu porośnięty drzewami i trawą, usytuowany pomiędzy ogrodzeniem działki nr 47/7, a jezdnią asfaltową usytuowaną w pasie ulicy (…), a ponadto na niewielkim fragmencie działki nr 47/6 znajduje się utwardzony kostką brukową wjazd na działkę nr 47/7.

Działki nr 47/5 i 47/6, do chwili przejęcia ich z mocy prawa przez Gminę, nie były wykorzystywane przez Województwo do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT. W tym okresie czasu ww. działki nie były także przedmiotem najmu, dzierżawy, Województwo nie czerpało z tego tytułu żadnych pożytków.

Pytanie nr 2.

Zdaniem Województwa w przedmiotowej sprawie zachodzą przesłanki, aby otrzymane w przyszłości odszkodowanie, zawierało podatek VAT według stawki 23%, czyli w celu ustalenia wysokości odszkodowania należy wartość rynkową przedstawioną w operacie szacunkowym zwiększyć o wartość podatku VAT.

Działki nr 47/5 i 47/6 zostały przejęte w trybie art. 98 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Wypłacenie odszkodowania podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 23%, gdyż zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, natomiast art. 7 ust. 1 precyzuje, że dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie, które pełni funkcję wynagrodzenia, czyniąc ją dostawą płatną. Zatem odszkodowanie z art. 98 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami podlega opodatkowaniu podatkiem VAT i spełnia ono funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów.

W oparciu o przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami odróżnia się cenę nieruchomości od odszkodowania za utracone prawo własności nieruchomości. Rzeczoznawca majątkowy nie określa ceny nieruchomości, lecz jej wartość. Zgodnie z przepisami tej ustawy cenę nieruchomości ustala się na podstawie jej wartości, a zatem cena nieruchomości nie jest równoznaczna z wartością nieruchomości.

Odszkodowanie nie jest pojęciem tożsamym z ceną nieruchomości. Odszkodowanie jest formą naprawienia szkody za pozbawienie kogoś prawa własności nieruchomości. Ma ono więc za zadanie zrekompensowanie wartości utraconego prawa.

Wobec powyższego, mając na uwadze treść operatu szacunkowego, z którego jednoznacznie wynika, że wartość nieruchomości określona dla ustalenia odszkodowania wynosi 57 232,00 złotych i jest wartością netto, do kwoty tej należy doliczyć podatek według obowiązującej stawki VAT w wysokości 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Ze względu na ścisłe powiązanie tematyki poruszonej we wniosku, tut. organ postanowił ująć kwestie dotyczącą dwóch zdarzeń przyszłych (dostawy dwóch działek) w jednej interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Według art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle przedstawionych przepisów, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Kwestię wysokości opodatkowania reguluje art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 146a pkt 1 ww. ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o VAT.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Na podstawie art. 2 pkt 14 ustawy o VAT przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Zgodnie z art. 43 ust. 7a ustawy o VAT warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W przedmiotowej sprawie nie będą miały zastosowania przepisy dotyczące zwolnienia od podatku VAT dostawy budynków i budowli na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o VAT, gdyż jak podał Wnioskodawca działki nr 47/5 i 47/6 w chwili przejęcia przez Gminę były gruntem niezabudowanym, stanowiącym pas porośnięty trawą i drzewami. Jedynie na niewielkim fragmencie działki nr 47/6 znajduje się niebędący budowlą (nieobjęty klasyfikacją PKOB i nietrwale związany z gruntem) utwardzony kostką brukową wjazd na działkę nr 47/7. Tym samym w niniejszym przypadku, Wnioskodawca nie dokona dostawy budynków i budowli a przedmiotem dostawy będą nieruchomości gruntowe niezabudowane.

Również przepis art. 29a ust. 8 ustawy o VAT nie będzie miał zastosowania w przedmiotowej sprawie, ponieważ przedmiotem dostawy będą działki niezabudowane i nie zaistnieje dostawa budynków i budowli wraz z gruntem, na którym te obiekty są posadowione.

W konsekwencji dostawa przedmiotowych działek nr 47/5 i 47/6 nie będzie mogła przyjmować zwolnienia od podatku w oparciu art. 29a ust. 8 ustawy o VAT w związku z art. art. 43 ust. 1 pkt 10 lub art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy, że brak jest podstaw do zwolnienia z wniesienia podatku VAT w oparciu o przepisy art. 43 ust. 1 pkt 10 i art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług, należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega konkretna czynność (dostawa towaru lub usługa), a nie zapłata.

W przedmiotowej sprawie zatem to dostawa działek nr 47/5 i 47/6 nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, a nie otrzymane przez Wnioskodawcę odszkodowanie.

Należy ponadto ustalić czy sprzedaż przedmiotowych działek będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Tereny budowlane - stosownie do treści art. 2 pkt 33 tej ustawy - są to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 199, ze zm.), ustawa określa:

zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej,
zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy.

W myśl art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Natomiast art. 4 ust. 2 tej ustawy stanowi, że w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego,
sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu terenu decydują więc akty prawa miejscowego – miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy.

Generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonych pod zabudowę – są zwolnione od podatku VAT.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że niezabudowane działki nr 47/5 oraz 47/6, za przejęcie których z mocy prawa Województwo otrzyma od Gminy odszkodowanie są oznaczone w planie zagospodarowania przestrzennego jako tereny komunikacji drogowej - ulice lokalne oraz urządzenia i obiekty infrastruktury technicznej.

W myśl art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 290 ze zm.), przez obiekt budowlany należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Natomiast w myśl art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Zgodnie z art. 3 pkt 3a ustawy Prawo budowlane obiektem liniowym jest obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Ponieważ z wniosku wynika, że zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego obie działki (nr 47/5 oraz 47/6), oznaczone są w planie zagospodarowania przestrzennego jako tereny komunikacji drogowej - ulice lokalne oraz urządzenia i obiekty infrastruktury technicznej, zatem stwierdzić należy, iż działki te nie stanowią terenu nieprzeznaczonego pod zabudowę.

Tym samym dostawa działek nr 47/5 oraz 47/6 jako gruntu przeznaczonego pod zabudowę nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na mocy cyt. art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Należy zatem zbadać czy dostawa działek nr 47/5 oraz 47/6 może korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

I tak, według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z opisu sprawy wynika, że działki nr 47/5 i 47/6 od chwili nabycia przez Województwo do chwili przejęcia ich z mocy prawa przez Gminę były wykorzystywane wyłącznie do czynności niepodlegających opodatkowaniu. Działki te nie były przedmiotem najmu, dzierżawy, ani innych czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wnioskodawca nie wykorzystywał zatem przedmiotowych działek do czynności zwolnionych od podatku, tym samym nie znajdzie zastosowania zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W związku z powyższym dostawa działek nr 47/5 i 47/6 będzie podlegała opodatkowaniu 23% stawką podatku VAT na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia czy do ustalonej w operacie szacunkowym wartości działek należy doliczyć podatek VAT w wysokości 23%.

Z opisu sprawy wynika, że za przejęte działki gruntu przysługuje odszkodowanie w wysokości uzgodnionej między właścicielem, a właściwym organem w drodze postępowania cywilnego. Na zlecenie Gminy rzeczoznawca majątkowy w dniu 28 listopada 2014 r. dokonał wyceny działek nr 47/5 i nr 47/6 określając ich łączną wartość na kwotę (…) złotych netto. W dniu 28 listopada 2015 r. przedmiotowy operat szacunkowy został zaopatrzony przez rzeczoznawcę majątkowego klauzulą potwierdzającą jego aktualność.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 2 pkt 27b ustawy o VAT, przez wartość rynkową rozumie się całkowitą kwotę, jaką, w celu uzyskania w danym momencie danych towarów lub usług, nabywca lub usługobiorca na takim samym etapie sprzedaży jak ten, na którym dokonywana jest dostawa towarów lub świadczenie usług, musiałby, w warunkach uczciwej konkurencji, zapłacić niezależnemu dostawcy lub usługodawcy na terytorium kraju; w przypadku gdy nie można ustalić porównywalnej dostawy towarów lub świadczenia usług, przez wartość rynkową rozumie się:

w odniesieniu do towarów - kwotę nie mniejszą niż cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a w przypadku braku ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy,
w odniesieniu do usług - kwotę nie mniejszą niż całkowity koszt poniesiony przez podatnika na wykonanie tych usług.

Wskazać również należy, że art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 maja 2014 r. o informowaniu o cenach towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 915) stanowi, że cena oznacza wartość wyrażoną w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę.

W myśl art. 3 ust. 2 tej ustawy, w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług lub podatkiem akcyzowym. Przez cenę rozumie się również stawkę taryfową.

Stosownie do treści art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 cyt. ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy o VAT. I tak, stosownie do ww. przepisu podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Z kolei w art. 29a ust. 7 ustawy o VAT zostały wymienione elementy, które należy wyłączyć z podstawy opodatkowania (zmniejszające podstawę opodatkowania). Zgodnie z treścią ww. przepisu podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Zatem we wskazanych wyżej przepisach ustawodawca precyzyjnie określił katalog elementów wliczanych do podstawy opodatkowania oraz elementów niemających wpływu na jej wielkość.

Należy wskazać, że z orzecznictwa TSUE wynika, że zapłata musi być wyrażalna w formie pieniężnej, choć niekoniecznie w jednostkach pieniężnych (może to być np. świadczenie usługi lub dostawa towarów). Podstawą opodatkowania jest zapłata faktycznie otrzymana (którą ma otrzymać podatnik), a nie wartość oszacowana według obiektywnych kryteriów (m.in. wyroki w sprawie C-33/93 czy C-154/80).

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa, stwierdzić należy, że podstawą opodatkowania dla czynności dostawy działek w zamian za odszkodowanie będzie – zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT w związku z art. 29a ust. 6 pkt 1 tej ustawy – wszystko, co stanowi zapłatę, którą Wnioskodawca otrzyma od Gminy, pomniejszone o kwotę podatku VAT.

Zaznaczyć w tym miejscu należy, że przepisy ustawy o VAT dotyczące ustalenia podstawy opodatkowania nie odwołują się do wskazanego przez Wnioskodawcę operatu szacunkowego. Podstawą opodatkowania z tytułu dostawy przez Wnioskodawcę działek nr 47/5 i 47/6 na rzecz Gminy będzie zatem kwota ustalona w umowie (porozumieniu) pomniejszona o kwotę podatku VAT. Jedynie w sytuacji, jeżeli z zawartego porozumienia będzie wynikało, że kwota odszkodowania jest kwotą, do której należy doliczyć podatek VAT, to kwota ta będzie kwotą netto.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że jeśli z zawartej umowy (porozumienia) rzeczywiście będzie wynikać, że kwota odszkodowania stanowiąca wynagrodzenie za dostawę działek nr 47/5 i 47/6 jest kwotą netto, do której zostanie doliczony podatek VAT, to dokonujący dostawy tj. Wnioskodawca do tej kwoty powinien doliczyć podatek VAT - jak wynika z niniejszej interpretacji w wysokości 23%, w przeciwnym razie wynagrodzenie z tytułu ww. czynności będzie kwotą brutto, w której to kwocie należy zawrzeć wartość netto oraz podatek VAT.

Reasumując wskazać należy, że w okolicznościach przedstawionych w niniejszym wniosku dostawa działek nr 47/5 i 47/6 za wynagrodzeniem (odszkodowaniem) stanowić będzie odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, podlegającą opodatkowaniu 23% stawką podatku VAT, przy czym kwota stanowiąca odszkodowanie stanowić będzie wartość netto, do której należy doliczyć 23% stawkę podatku od towarów i usług, jednakże wyłącznie w sytuacji, jeśli takie ustalenia wynikać będą z umowy (porozumienia), w przeciwnym bowiem przypadku będzie to kwota brutto.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy, że kwota odszkodowania jest wartością netto i do tej kwoty należy doliczyć podatek według obowiązującej stawki VAT w wysokości 23%, należało uznać za prawidłowe, jednakże wyłącznie w sytuacji, gdy to, że kwota odszkodowania jest wartością netto, do której należy doliczyć VAT będzie wynikało z umowy (porozumienia) pomiędzy stronami transakcji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin