Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/4510-611/16-5/BC
z 9 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 17 czerwca 2016 r. (data wpływu 22 czerwca 2016 r.), uzupełnione pismem z dnia 25 lipca 2016 r. (data wpływu 29 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na zakup artykułów spożywczych przekazanych do spożycia pracownikom w czasie pracy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na zakup artykułów spożywczych spożywczych przekazanych do spożycia pracownikom w czasie pracy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zajmuje się głównie hurtowym handlem stalą (sprzedaż opodatkowana - głównie podstawową stawką podatku VAT, tylko nieliczne towary rozliczane wg procedury odwrotnego obciążenia).

Dla celów prowadzonej działalności gospodarczej Spółka nabywa artykuły spożywcze, m.in. herbatę, kawę, cukier, cytryny, mleko, wodę, soki, drobne przekąski, np. ciasto, ciastka, słodycze, kanapki gotowe lub wykonane z zakupionych produktów spożywczych, pączki z okazji tłustego czwartku, owoce itp... Ww. opisane napoje i poczęstunki są zużywane w trakcie spotkań służbowych pracowników: narad, konferencji, szkoleń produktowych oraz spotkań z kontrahentami w siedzibie bądź oddziale firmy lub podczas zebrań zarządu. Czasem są zużywane podczas spotkań służbowych z innymi gośćmi, np. audytorami, przedstawicielami dostawców czy z pracownikami spółki wdrażającej oprogramowanie (spotkania w różnym celu, m.in. opracowanie i omówienie analiz przedwdrożeniowych, prezentacja rozwiązań informatycznych, szkolenia z obsługi programu itd...). Zdarzają się również przypadki (podczas dłuższych spotkań), że w celu zwiększenia komfortu i usprawnienia pracy Spółka zamawia catering zarówno dla pracowników, jak i gości uczestniczących w spotkaniach, naradach, szkoleniach itd... Dodatkowo artykuły tj. woda, kawa, herbata, cukier są również pozostawione w pomieszczeniach kuchennych z przeznaczeniem do przygotowania zimnych i gorących napojów we własnym zakresie przez pracowników w godzinach pracy zgodnie z § 112 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z 2003 r. nr 169, poz. 1650 ze zm,).

Zużycie ww. produktów spożywczych, jak również ew. catering zawsze występują wyłącznie na potrzeby prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej. Spółka korzysta z prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od zakupu tych artykułów.

Zdarza się, że spotkania z kontrahentami odbywają się w poza siedzibą i oddziałami firmy (np. w restauracji). W trakcie spotkań przeprowadzane są m.in. negocjacje handlowe i omawiane warunki współpracy. Spółka ponosi koszty usług gastronomicznych w restauracjach w trakcie spotkań handlowych z kontrahentami (opłaca zamówione z karty dań posiłki i napoje, w tym mogą wystąpić alkoholowe). Niewątpliwie spotkania biznesowe, w czasie których zapewniony jest zwyczajowy poczęstunek w formie obiadu, związane są z prowadzoną działalnością gospodarczą. Na podstawie art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT Spółka nie obniża kwoty podatku należnego o wartość podatku VAT naliczonego od nabywanych usług gastronomicznych.

Co istotne, serwowany w siedzibie poczęstunek to są drobne, standardowe produkty, które nie świadczą o okazałości czy wytworności. Również posiłki zamawiane w lokalach usługowych nie wykraczają poza normy zwyczajowo przyjęte w obecnych realiach życia gospodarczego.

W piśmie z dnia 29 lipca 2016 r. Wnioskodawca wskazał, że nabywane artykuły spożywcze zużywane są na drobne poczęstunki i posiłki podczas:

• prowadzenia rozmów z kontrahentami i wykonawcami spółki, dotyczących prowadzonej przez spółkę działalności gospodarczej, zarówno dla kontrahentów jak i pracowników prowadzących rozmowy,
  

• prowadzenia narad i konferencji, szkoleń, zarówno dla prowadzących osób z zewnątrz, jak i pracowników w nich uczestniczących,
  

• dodatkowo artykuły tj. woda, kawa, herbata, cukier są również pozostawione w pomieszczeniach kuchennych z przeznaczeniem do przygotowania napojów we własnym zakresie.
  
  
  

W żadnym z tych wypadków wydatki ponoszone na nabycie tych artykułów nie noszą znamion wydatków na reprezentację gdyż nie jest ich wyłącznym bądź dominującym celem tworzenie wizerunku, czy kreowanie relacji z uczestnikami poczęstunków.

We wszystkich tych przypadkach wydatki poniesione na nabycie tych artykułów mają pośredni związek z osiąganymi przychodami spółki, bądź to poprzez zapewnienie sprawnego przebiegu spotkań z kontrahentami i wykonawcami spółki w sprawach związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, bądź to poprzez stworzenie odpowiednich warunków do wykonywania zadań służbowych przez załogę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy od zużycia ww. produktów spożywczych (drobne poczęstunki, napoje oraz catering) w trakcie spotkań w firmie oraz od nieodpłatnego świadczenia usługi gastronomicznej (spotkania służbowe poza firmą) należy naliczyć podatek VAT należny?
2. Czy spółce przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego od zakupów ww. artykułów spożywczych oraz od cateringu?
3. Czy ww. wydatki stanowią koszty uzyskania przychodów wg ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?
4. Czy zużycie ww. produktów spożywczych, ew. catering oraz korzystanie z usługi gastronomicznej w restauracji z kontrahentem nie powoduje powstania obowiązku rozpoznania po stronie pracowników przychodów ze stosunku pracy podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
   
   

Niniejsza interpretacja wydana została w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w części dotyczącej wydatków ponoszonych na zakup artykułów spożywczych spożywczych przekazanych do spożycia pracownikom w biurze a w pozostałej części dotyczącej zakupu usług gastronomicznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie. Także w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i ustawy o podatku od towarów i usług, wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki związane z drobnym poczęstunkiem (napoje, przekąski, słodycze, catering itd...) podczas spotkań w biurze Spółki mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów (dotyczy zarówno narad, zebrań, spotkań, szkoleń wewnętrznych, jak również spotkań z kontrahentami, gośćmi). Co więcej kwalifikacja podatkowa opisanych wydatków poniesionych na drobne poczęstunki, napoje, posiłki jest niezależna od miejsca ich podawania - dotyczy zarówno poczęstunków w biurze firmy, jak i w lokalach usługowych (spotkania służbowe poza firmą). Kryterium decydującym jest związek choćby pośredni z osiąganymi przychodami oraz brak cech reprezentacji.

Spotkania opisane we wniosku Spółki związane są z działalnością gospodarczą Spółki, są one poświęcone kwestiom związanym ściśle z bieżącym i przyszłym funkcjonowaniem Spółki, są gospodarczo i racjonalnie uzasadnione. Przedmiotowe wydatki wpisują się więc w definicję kosztów uzyskania przychodów zawartą w art. 15 ust. 1 ustawy CIT. Jednocześnie nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy CIT, stanowiącym katalog wydatków i kosztów, które nie mogą być uwzględnione dla celów podatkowych. W szczególności nie można tych wydatków uznać za koszty reprezentacji w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy CIT, bowiem ich celem nie jest wykreowanie pozytywnego wizerunku Spółki, wrażenia ojej kondycji finansowej, czy też wytworzenia pozytywnych i zażyłych relacji z pracownikami i kontrahentami, gośćmi; a jedynie efektywny przebieg spotkania służbowego. Potwierdza to również argumentacja zawarta w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 czerwca 2013 r„ sygn. akt II FSK 702/11, a ponadto w interpretacji ogólnej Ministra Finansów nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521 z dnia 25 listopada 2013 r.

Dodatkowo - zdaniem Spółki - w przypadków drobnych poczęstunków podczas spotkań (analiz przedwdrożeniowych) i szkoleń z obsługi nowowdrażanego programu komputerowego wydatki te należy odnieść w koszty ogólne funkcjonowania firmy i rozliczyć je w dacie poniesienia. Wydatki na szkolenie pracowników z zakresu obsługi programu komputerowego nie powiększają jego wartości początkowej. Również poczęstunki serwowane przed i podczas wdrażania programu - zdaniem Spółki - nie będą powiększały wartości początkowej oprogramowania. Będą mogły jednak zostać zaliczone do kosztów podatkowych na zasadach ogólnych w dacie poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na zakup artykułów spożywczych przekazanych do spożycia pracownikom w czasie pracy – za prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014r., poz. 851 z późn. zm.; dalej: updop).

Art. 15 ust. 1 updop stanowi, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest by wydatek łącznie spełniał następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  

• został właściwie udokumentowany,
  

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  
  

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 updop. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

Należy również wskazać, że kosztami mogą być zarówno koszty uzyskania przychodów pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (pozostające w związku pośrednim, tzw. koszty pośrednie) - jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

W tym miejscu należy podkreślić, że to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 updop.

Jednocześnie wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Wśród kosztów uznawanych za koszty uzyskania przychodów są także tzw. „koszty pracownicze” obejmujące m.in. świadczenia wypłacane na rzecz pracowników wraz z narzutami, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety, ale również i inne wydatki ponoszone na rzecz pracowników, które w sposób pośredni wpływają na zwiększenie ich motywacji do pracy, poprawę jakości wykonywanej pracy oraz zdrowie i samopoczucie pracowników.

Zgodnie z art. 232 ustawy z dnia 23 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502) Pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje tych posiłków i napojów oraz wymagania, jakie powinny spełniać, a także przypadki i warunki ich wydawania

Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z 2003 r. nr 169, poz. 1650 ze zm,), określa obowiązki pracodawcy m.in. w zakresie zapewnienia wszystkim pracownikom wody zdatnej do picia lub innych napojów. Należy wskazać, że ustawodawca nie sprecyzował, jakiego rodzaju mają to być napoje, pozostawiając decyzję w gestii pracodawcy, pod warunkiem, że woda i inne napoje będą dostępne w ilościach zaspokajających potrzeby pracowników w ciągu całej zmiany roboczej.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że dla celów prowadzonej działalności gospodarczej Spółka nabywa artykuły spożywcze, m.in. herbatę, kawę, cukier, cytryny, mleko, wodę, soki, drobne przekąski, np. ciasto, ciastka, słodycze, kanapki gotowe lub wykonane z zakupionych produktów spożywczych, pączki z okazji tłustego czwartku, owoce itp., które są zużywane w trakcie spotkań służbowych pracowników oraz spotkań z kontrahentami w siedzibie bądź oddziale firmy lub podczas zebrań zarządu. Podawane są także podczas spotkań służbowych z innymi gośćmi. Zdarzają się również przypadki (podczas dłuższych spotkań), że w celu zwiększenia komfortu i usprawnienia pracy Spółka zamawia catering zarówno dla pracowników, jak i gości uczestniczących w spotkaniach, naradach, szkoleniach itd... Dodatkowo artykuły tj. woda, kawa, herbata, cukier są również pozostawione w pomieszczeniach kuchennych z przeznaczeniem do przygotowania zimnych i gorących napojów we własnym zakresie przez pracowników w godzinach pracy. Wnioskodawca podkreśla także, że serwowany w siedzibie poczęstunek to są drobne, standardowe produkty, które nie świadczą o okazałości czy wytworności. Ww. wydatki nie noszą znamion wydatków na reprezentację gdyż nie jest ich wyłącznym bądź dominującym celem tworzenie wizerunku, czy kreowanie relacji z uczestnikami poczęstunków.

Podnieść należy, że jeśli pracodawca ponosi wydatki na rzecz pracownika, które stanowią realizację ciążącego na nim ustawowego obowiązku zapewnienie pracownikom napojów, to wydatki stanowią koszt uzyskania przychodów.

Podkreślić także należy, że pozostałe wydatki na nabycie artykułów spożywczych: drobne przekąski, ciasto, ciastka, słodycze, kanapki gotowe lub wykonane z zakupionych produktów spożywczych, pączki z okazji tłustego czwartku, owoce, itp. przekazane do spożycia pracownikom w czasie pracy również mogą zostać uznane jako „koszty pracownicze”. Wydatki te nie mieszczą się w negatywnym katalogu wydatków nieuznawanych przez ustawodawcę za koszty uzyskania przychodów. Jako „koszty pracownicze” spełniają przesłanki zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednakże należy pamiętać, że z faktu niezaliczenia danej kategorii wydatku do wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów na podstawie wyłączenia zawartego w art. 16 updop, nie wynika automatyczny wniosek, że wydatek ten może stanowić koszt uzyskania przychodu. Wydatek ten musi spełniać przesłanki zawarte w ogólnej zasadzie wynikającej art. 15 ust. 1 updop tj. być poniesionym w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Wskazać należy, że Wnioskodawca w opisie zdarzenia przyszłego podkreślił, że wydatki poniesione na nabycie artykułów spożywczych mają pośredni związek z osiąganymi przychodami spółki, poprzez stworzenie odpowiednich warunków do wykonywania zadań służbowych przez załogę. Tym samym przesłanka celowości zawarta w art. 15 ust. 1 updop została spełniona.

Odnosząc powołane uregulowania prawne do przedstawionego przez Wnioskodawcę we wniosku opisu sprawy stwierdzić należy, że ponoszone przez Spółkę, wydatki na nabycie artykułów spożywczych przekazanych do spożycia pracownikom w czasie pracy nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów.

Wydatki te nie mieszczą się w negatywnym katalogu wydatków nieuznawanych przez ustawodawcę za koszty uzyskania przychodów i jako takie spełniają przesłanki zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 updop.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na zakup artykułów spożywczych przekazanych do spożycia pracownikom w czasie pracy uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.