Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB1.4511.774.2016.1.AP
z 13 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 21 czerwca 2016 r. (data wpływu 5 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazania składnika majątku (samochodu osobowego), przed upływem roku, na cele osobiste - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie usług rachunkowych (PKD 69.20.Z) oraz wynajmu mieszkania (PKD 68.20.Z). Księgowość działalności jest prowadzona w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów przy zastosowaniu metody uproszczonej. W związku z awarią wykorzystywanego w działalności samochodu osobowego, Wnioskodawczyni zamierza nabyć w drodze kupna samochód osobowy, który będzie używała w prowadzonej działalności gospodarczej. Jednakże przed upływem roku, w związku z zamiarem objęcia udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w zamian za przekazanie prowadzonej działalności w zakresie usług rachunkowych jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa, zamierza wcześniej przekazać przedmiotowy samochód na cele prywatne. Natomiast jednoosobową działalność gospodarczą Wnioskodawczyni zamierza zamknąć, a wynajem mieszkania rozliczać jako najem prywatny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy prawidłowe będzie zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wartości zakupionego samochodu osobowego, wykorzystywanego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej poniżej 1 roku bezpośrednio (jednorazowo) w dacie jego poniesienia?
2. Czy przekazanie samochodu na cele osobiste przed upływem 1 roku spowoduje powstanie przychodu lub konieczność dokonania korekty kosztów uzyskania przychodu?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest ocena stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie pytania Nr 2. Natomiast w zakresie pytania Nr 1 wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, przekazanie samochodu na cele osobiste przed upływem 1 roku nie spowoduje powstania przychodu, ani konieczności dokonania korekty kosztów uzyskania przychodu. W związku z tym, że przekazanie samochodu nie jest równoznaczne z jego sprzedażą, tym samym nie spowoduje powstania przychodu w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przychód powstanie, jeżeli odpłatne zbycie nastąpi przed upływem 6 lat od momentu wycofania samochodu z działalności gospodarczej. Wycofanie samochodu osobowego z działalności gospodarczej nie jest wykazywane w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, toteż zmiana przeznaczenia składnika majątku (wcześniej wykorzystywanego w działalności gospodarczej) nie spowoduje konieczności korygowania kosztów uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, w wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2, rzeczy ruchomych, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepis art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy stanowi natomiast, że przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Natomiast zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 tej ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1 500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z przepisów cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wynika aby w przypadku wycofania składnika majątku z działalności gospodarczej i przekazania go na potrzeby osobiste podatnika powstawał obowiązek podatkowy w tym podatku (składnik ten pozostaje bowiem nadal w majątku tej samej osoby - pozostaje nadal jej własnością).

Zgodnie zaś z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  

• być właściwie udokumentowany.
  
  

Ciężar udowodnienia celowości wydatku, spoczywa na podatniku. Zatem, przede wszystkim podatnik wykazać musi, że określony wydatek poniesiony został w celu osiągnięcia przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub zachowania albo zabezpieczenia tego źródła przychodów.

Zgodnie z art. 22a ustawy, podatnik może dokonywać odpisów amortyzacyjnych od nabytego lub wytworzonego we własnym zakresie środka trwałego, jeżeli:

• stanowi on własność lub współwłasność podatnika,
  

• przewidywany przez podatnika okres używania jest dłuższy niż rok,
  

• jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
  

• wykorzystywany jest przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.
  
  

O tym jak długo będzie używany ten samochód decyduje podatnik. Jeżeli przewidywany okres używania tego składnika majątku, na potrzeby związane z działalnością, jest równy lub krótszy niż rok, to wydatki na jego nabycie są zaliczane do kosztów uzyskania przychodu w dacie ich poniesienia.

Należy jednak podkreślić, że zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 49 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, niezaliczanych zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych - w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób, albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa.

Zatem, wykorzystywanie do celów osobistych samochodu osobowego zaliczonego do zużywających się stopniowo składników majątku, powoduje konieczność korekty kosztów uzyskania przychodów.

Korekta kosztów dotyczy całej kwoty wydatków na nabycie przedmiotowego samochodu. Dyspozycja powołanego wyżej przepisu art. 23 ust. 1 pkt 49 cyt. ustawy wyraźnie odnosi się do wydatków na nabycie, a nie do ich części. Przepis ten nie pozwala na proporcjonalne rozliczenie wydatków na nabycie w stosunku do okresu wykorzystywania składnika majątku dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Proporcjonalne rozliczanie wydatków na nabycie w postaci odpisów amortyzacyjnych dotyczy wyłącznie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie usług rachunkowych oraz wynajmu mieszkania. Księgowość działalności jest prowadzona w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, przy zastosowaniu metody uproszczonej. W związku z awarią wykorzystywanego w działalności samochodu osobowego, Wnioskodawczyni zamierza nabyć w drodze kupna samochód osobowy, który będzie używała w prowadzonej działalności gospodarczej. Jednakże przed upływem roku, w związku z zamiarem objęcia udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w zamian za przekazanie prowadzonej działalności w zakresie usług rachunkowych jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa, zamierza wcześniej przekazać przedmiotowy samochód na cele prywatne. Natomiast jednoosobową działalność gospodarczą Wnioskodawczyni zamierza zamknąć, a wynajem mieszkania rozliczać jako najem prywatny.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że późniejsze przekazanie na cele osobiste Wnioskodawczyni wskazanego we wniosku samochodu osobowego nie stanowi odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym nie spowoduje powstania po Jej stronie przychodu podlegającego opodatkowaniu tym podatkiem.

Natomiast, jeżeli wydatki na nabycie rzeczowego składnika majątku zużywającego się stopniowo w postaci samochodu osobowego Wnioskodawczyni zaliczy ze względu na jego przewidywany okres używania krótszy niż rok bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów, a następnie przed upływem roku wycofa go z działalności gospodarczej i przekaże na cele osobiste, to będzie zobowiązana skorygować koszty uzyskania przychodów o całą kwotę wydatków na jego nabycie, uprzednio zaliczoną w ich ciężar.

W konsekwencji, Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów obejmujących wydatki na nabycie przedmiotowego samochodu osobowego również w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej w zakresie pytania Nr 2 uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.