DD6.8221.100.2016.MNX
Zmiana Interpretacji Indywidualnej
Na podstawie art. 14e § 1 pkt 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm. dalej: Ordynacja podatkowa) Minister Finansów zmienia z urzędu, jako nieprawidłową, interpretację indywidualną wydaną w dniu 28 grudnia 2009 r. nr ILPB3/423-929/09-6/AO przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, w ten sposób, iż stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 października 2010 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych w związku ze spotkaniami z kontrahentami w siedzibie spółki i poza siedzibą spółki – jest prawidłowe.
Uzasadnienie
W dniu 15 października 2009 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na drobny poczęstunek podawany podczas spotkań z kontrahentem w siedzibie Spółki oraz wydatków na posiłki w trakcie spotkań z kontrahentem w restauracji.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.
Spółka organizuje okazjonalnie spotkania z kontrahentami. w czasie tych spotkań omawiane są różnego rodzaju sprawy biznesowe, takie jak: ustalenie warunków sprzedaży towarów, przedstawienie aktualnej oferty handlowej, negocjacje postanowień umów zawieranych z kontrahentami itp. Spółka ponosi również opłaty za uczestnictwo w spotkaniu kontrahentów, gdzie omawiany jest rynek sprzedawanych towarów.
Jeśli spotkania odbywają się w biurze, Spółka w czasie tych spotkań zapewnia herbatę, kawę, cukier, śmietankę do kawy, drobne słodycze, czasami kanapki lub drobny poczęstunek.
Zdarza się również, że spotkanie z kontrahentem ma miejsce poza biurem Spółki np. w restauracji. w takim wypadku Spółka ponosi koszt posiłku (np. lunchu, obiadu, czy kolacji), lecz spotkanie w restauracji nie ma charakteru wytwornej i okazałej kolacji (obiadu lub lunchu), czy specjalnie zorganizowanej imprezy. Organizując spotkanie Spółka chce przede wszystkim omówić bieżące sprawy biznesowe.
Z uwagi na pojawiające się orzecznictwo, iż w sytuacji, gdy podczas spotkań z klientami, kiedy spożywane są posiłki, jak np: kawa, herbata, słodycze, drobny poczęstunek oraz podczas spotkań w restauracji, gdzie Spółka ponosi koszt np. lunchu, obiadu, czy kolacji, a spożywany posiłek nie jest „okazały”, ani „wykwintny” oraz powodem organizacji spotkania nie jest chęć zaimponowania kontrahentowi okazałością, czy wystawnością, to wydatki poniesione na taki posiłek mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i nie stanowią wydatków na reprezentację.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy wydatki ponoszone w związku z organizacją spotkań z kontrahentami (w tym wydatki na nabycie drobnego poczęstunku, napojów, zapłata za posiłek w restauracji) stanowią koszty uzyskania przychodów dla Spółki zgodnie z art. 15 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?
Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na herbatę, kawę, cukier, śmietankę do kawy, drobne słodycze, czasami kanapki lub drobny poczęstunek oraz spotkanie w restauracji, gdzie Spółka ponosi koszt posiłku (np. lunchu, obiadu, czy kolacji), w sytuacji, gdy spożywany posiłek nie jest „okazały”, ani „wykwintny”, a powodem organizacji spotkania nie jest chęć zaimponowania kontrahentowi okazałością, czy wystawnością, to wydatki poniesione na taki posiłek mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i nie stanowią wydatków na reprezentację.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy. w art. 16 ust. 1 pkt 28 cyt. ustawy, z kosztów uzyskania przychodów wyłączone zostały wydatki na reprezentację.
Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu „reprezentacja”, dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową.
Przez reprezentację rozumie się „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną” - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007).
Zdaniem Spółki, o reprezentacji można byłoby mówić jedynie wówczas, gdyby głównym powodem zorganizowania imprezy była chęć pokazania wystawności i okazałości przez Spółkę. Organizacja spotkań biznesowych połączonych z drobnym, niewystawnym posiłkiem jest praktyką powszechnie stosowaną. Spotkania takie nie mają na celu zaimponowania kontrahentowi wystawnością, czy wytwornością, gdyż trudno zaimponować kontrahentowi wystawnością czy zasobnością podając podczas spotkań: herbatę, kawę, cukier, śmietankę do kawy, drobne słodycze lub drobny poczęstunek, albo też płacąc w restauracji za kawę i ciastko, czy za „zwykły” obiad lub kolację, gdzie podczas tych spotkań omawiane są różnego rodzaju sprawy biznesowe, np. warunki sprzedaży towarów, przedstawiana jest aktualna oferta handlowa, negocjuje się postanowienia umów zawieranych z kontrahentami itp. Zatem celem tych spotkań nie jest chęć okazania przez Spółkę przepychu ani wystawności.
W konsekwencji, zdaniem Spółki, wydatki te powinny być uznane za koszty uzyskania przychodu - zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż nie mieszczą się w definicji kosztów reprezentacji z art. 16 ust.1 pkt 28 ww. ustawy.
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając z upoważnienia Ministra Finansów na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w dniu 28 grudnia 2009 r. wydał interpretację indywidualną nr ILPB3/423-929/09-6/AO, w której uznał, że stanowisko Spółki:
- w części dotyczącej poczęstunków kontrahentów w siedzibie Spółki – jest prawidłowe,
- w części dotyczącej posiłków na rzecz kontrahentów w restauracji – jest nieprawidłowe.
Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów zważył co następuje.
Zgodnie z przepisem art. 14e § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.
Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Za wydatki wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań.
Dla kwalifikacji danych wydatków jako wydatków na reprezentację wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów nie jest istotne miejsce podawania poczęstunków, świadczenia usług gastronomicznych. Nie bierze się także pod uwagę tego, czy poczęstunki odbywają się w siedzibie firmy, czy też poza nią. Dla oceny takich wydatków nie są także istotne takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków. Nie ma bowiem możliwości skonstruowania miernika dla określenia poziomu wystawności, wytworności, okazałości czy przepychu jednakowego dla wszystkich podmiotów gospodarczych.
Wydatki na zakup artykułów spożywczych w szczególności: kawy, herbaty, napojów bezalkoholowych, słodyczy itp. na poczęstunki dla kontrahentów w siedzibie Spółki oraz wydatki na zakup usług gastronomicznych podczas spotkań z kontrahentami poza siedzibą Spółki, o ile nie służą budowaniu korzystnego jej wizerunku stanowią koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Podobne stanowisko w zakresie wydatków ponoszonych na poczęstunki podawane podczas spotkań z kontrahentami w siedzibie firmy jak i poza nią wynika z interpretacji ogólnej z dnia 25 listopada 2013 r. nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521 (Dz. Urz. Min. Fin. 45), wydanej przez Ministra Finansów na podstawie art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej.
W konsekwencji za prawidłowe należy uznać stanowisko Spółki, zgodnie z którym wydatki na herbatę, kawę, cukier, śmietankę do kawy, drobne słodycze, czasami kanapki lub drobny poczęstunek oraz spotkanie w restauracji, gdzie Spółka ponosi koszt posiłku (np. lunchu, obiadu, czy kolacji), w sytuacji, gdy spożywany posiłek nie jest „okazały”, ani „wykwintny”, a powodem organizacji spotkania nie jest chęć zaimponowania kontrahentowi okazałością, czy wystawnością, to wydatki poniesione na taki posiłek mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i nie stanowią wydatków na reprezentację. W tym zakresie należy w całości podzielić argumentację Spółki.
Niniejsza zmiana interpretacji indywidualnej dotyczy stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą zmianę interpretacji przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał zmianę interpretacji indywidualnej w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy).
