DD6.8221.88.2016.MNX
Zmiana Interpretacji Indywidualnej
Na podstawie art. 14e § 1 pkt 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm. dalej: Ordynacja podatkowa) Minister Finansów zmienia z urzędu, jako nieprawidłową, interpretację indywidualną wydaną w dniu 18 stycznia 2010 r. nr ILPB3/423-960/09-2/AO przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, w ten sposób, iż stwierdza, że stanowisko Sp. z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2009 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych podczas spotkań z kontrahentami w siedzibie spółki i poza jej siedzibą – jest prawidłowe.
Uzasadnienie
W dniu 7 października 2010 r. Sp. z o.o. (dalej: Spółka, Wnioskodawca) złożyła wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych podczas spotkań z kontrahentami w siedzibie spółki i poza jej siedzibą.
W przedmiotowym wniosku przedstawiony został następujący stan faktyczny.
Spółka kilka razy w miesiącu ponosi wydatki na poczęstunek klientów w firmie, lunch lub kolację w restauracji, które nie mają charakteru wystawnego czy okazałego. Poniesione koszty traktowane są jako koszty reprezentacji i zaliczane do wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy wydatki na poczęstunek klientów w firmie, lunch lub kolację w restauracji, jeżeli mieszczą się w zwykłych ramach gościnności, tzn. nie są okazałe i wystawne, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów?
Zdaniem Wnioskodawcy mając na uwadze liczne interpretacje ekspertów oraz Izb Skarbowych (nr ITPB3/423-138/09/AM, nr IPPB5/4240-24/09-2/AM), Spółka uważa, że „reprezentacja” wiąże się z okazałością i wytwornością, dlatego też wydatki w zwykłych ramach gościnności, a tym samym w ogólnie przyjętych zwyczajach powinny być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając z upoważnienia Ministra Finansów na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w dniu 18 stycznia 2010 r. wydał interpretację indywidualną nr ILPB3/423-960/09-2/AO, w której uznał, że stanowisko Spółki:
- w części dotyczącej spotkań z klientami w siedzibie Spółki – za prawidłowe,
- w części dotyczącej spotkań z klientami poza siedzibą Spółki – jest nieprawidłowe.
W ocenie Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, wydatki poniesione na posiłki podczas spotkań z klientami w restauracji zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.
Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów zważył co następuje.
Zgodnie z przepisem art. 14e § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.
Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Za wydatki wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań.
Dla kwalifikacji danych wydatków jako wydatków na reprezentację wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów nie jest istotne miejsce podawania poczęstunków, świadczenia usług gastronomicznych. Nie bierze się także pod uwagę tego, czy poczęstunki odbywają się w siedzibie firmy, czy też poza nią. Dla oceny takich wydatków nie są także istotne takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków. Nie ma bowiem możliwości skonstruowania miernika dla określenia poziomu wystawności, wytworności, okazałości czy przepychu jednakowego dla wszystkich podmiotów gospodarczych.
Wydatki na zakup artykułów spożywczych w szczególności: kawy, herbaty, napojów bezalkoholowych, słodyczy itp. na poczęstunki dla kontrahentów w siedzibie Spółki oraz wydatki na zakup usług gastronomicznych podczas spotkań z kontrahentami poza siedzibą Spółki, o ile nie służą budowaniu korzystnego jej wizerunku stanowią koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Podobne stanowisko w zakresie wydatków ponoszonych na poczęstunki podawane podczas spotkań z kontrahentami w siedzibie firmy jak i poza nią wynika z interpretacji ogólnej z dnia 25 listopada 2013 r. nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521 (Dz. Urz. Min. Fin. poz. 45), wydanej przez Ministra Finansów na podstawie art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej.
W konsekwencji za prawidłowe należy uznać stanowisko Spółki, zgodnie z którym wydatki na zakup – opisanych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej - artykułów spożywczych oraz usług gastronomicznych mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.
Niniejsza zmiana interpretacji indywidualnej dotyczy stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą zmianę interpretacji przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał zmianę interpretacji indywidualnej w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy).
