Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP4/4512-1-140/16-4/BA
z 9 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 maja 2016 r. (data wpływu 30 maja 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 4 sierpnia 2016 r. (data wpływu 5 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• prawidłowe – w zakresie opodatkowania nieodpłatnego użyczenia pracownikom miejsc w pokojach w hotelu pracowniczym oraz w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług wynajmu pracownikom miejsc w pokojach w hotelu pracowniczym;
• nieprawidłowe – w zakresie prawa od odliczenia podatku naliczonego.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresach opodatkowania nieodpłatnego użyczenia pracownikom miejsc w pokojach w hotelu pracowniczym, zwolnienia od podatku VAT usług wynajmu pracownikom miejsc w pokojach w hotelu pracowniczym oraz prawa od odliczenia podatku naliczonego. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 4 sierpnia 2016 r. (data wpływu 5 sierpnia 2016 r.) o opis sprawy oraz brakującą opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest rolnikiem prowadzącym działalność w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej – produkcja pieczarek. W związku z rozbudową zakładu zwiększyło się zapotrzebowanie na pracowników, a ze względu na brak wystarczających zasobów na lokalnym rynku pracy Wnioskodawca zatrudnia do zbioru pieczarek osoby z Ukrainy. Każdy z zatrudnionych w ten sposób pracowników przebywa na terenie Polski przez co najmniej pięć miesięcy, część będzie miała dwuletnie pozwolenia na pracę, a część karty pobytu z jednolitym pozwoleniem na pobyt i pracę.

Z uwagi na to, iż (…), gdzie położona jest pieczarkarnia, jest stosunkowo niewielką miejscowością, przez co w bezpośredniej okolicy są znacznie ograniczone możliwości wynajęcia mieszkania, Wnioskodawca podjął decyzję o budowie hotelu pracowniczego w celu zachęcenia pracowników do przyjazdu i podjęcia zatrudnienia u Wnioskodawcy.

Wnioskodawca planuje rozpoczęcie budowy w czerwcu 2016 r., na działce stanowiącej współwłasność małżeńską jego i jego żony, w bezpośrednim sąsiedztwie nowej pieczarkarni. W hotelu pracowniczym planowanych jest dwanaście pokoi, dwu- oraz trzyosobowych, pomieszczenia gospodarcze, sanitariaty, kuchnia ze świetlicą. Po wybudowaniu pokoje w hotelu pracowniczym zostaną wyposażone standardowo, w stopniu umożliwiającym czasowy pobyt pracowników.

Miejsca w pokojach w hotelu pracowniczym będą udostępniane pracownikom (zatrudnianym do pracy w pieczarkarni) na czas trwania stosunku pracy, przy czym Wnioskodawca może rozwiązać umowę dotyczącą udostępnienia miejsca w pokoju w trybie natychmiastowym, jeśli pracownik korzysta z pokoju w sposób sprzeczny z umową, dopuszcza do powstania szkód czy narusza porządek domowy. Wnioskodawca rozważa:

1. udostępnienie pracownikom miejsc w pokojach w hotelu pracowniczym nieodpłatnie (udostępnianie na podstawie umowy użyczenia), ewentualnie
2. pobieranie od pracowników opłat za korzystanie z miejsc w pokojach w hotelu pracowniczym (udostępnianie na podstawie umowy najmu).
   
   

Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT, a jego działalność jest działalnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że usługi wynajmu pracownikom miejsc w pokojach w hotelu pracowniczym mieszczą się w grupowaniu PKWiU 68.20.11. (zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) (PKWiU) (Dz. U. z 2008 r. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.), obejmującego wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi własnymi lub dzierżawionymi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach związanych z budową, podstawowym wyposażeniem oraz bieżącym utrzymaniem hotelu pracowniczego?
2. Czy w przedstawionym opisie sprawy nieodpłatne udostępnienie miejsc w pokojach w hotelu pracowniczym pracownikom stanowić będzie użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa Wnioskodawcy do celów działalności gospodarczej Wnioskodawcy, a tym samym nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
3. Czy w przedstawionym opisie sprawy udostępnienie miejsc w pokojach w hotelu pracowniczym pracownikom za odpłatnością (tj. na podstawie umowy najmu) zwolnione będzie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług jako usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

• przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach związanych z budową, podstawowym wyposażeniem oraz bieżącym utrzymaniem hotelu pracowniczego;
• nieodpłatne udostępnienie miejsc w pokojach w hotelu pracowniczym pracownikom stanowić będzie użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa Wnioskodawcy do celów jego działalności gospodarczej, a tym samym nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług;
• udostępnienie miejsc w pokojach w hotelu pracowniczym pracownikom za odpłatnością (na podstawie umowy najmu) zwolnione będzie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług, jako usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.
  
  

Ad. 1.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w przepisie art. 15 tej ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem przepisów art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Oznacza to, iż podatnik ma prawo do odliczenia podatku naliczonego w sytuacji, gdy nabywane towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Tym samym dla odliczenia podatku naliczonego decydujący jest związek pomiędzy nabyciem a działalnością opodatkowaną.

Jak przedstawiono w opisie sprawy, w związku z rozbudową zakładu Wnioskodawcy zwiększyło się zapotrzebowanie na pracowników. Aby zachęcić do przyjazdu i podjęcia zatrudnienia osoby z Ukrainy, Wnioskodawca zdecydował się na budowę hotelu pracowniczego. Hotel zostanie wybudowany w bezpośrednim sąsiedztwie pieczarkarni, będą z niego korzystać pracownicy zatrudnieni przez Wnioskodawcę do pracy w tej właśnie pieczarkami. W tych okolicznościach zapewnienie pracownikom miejsc w hotelu pracowniczym ma wpływ na funkcjonowanie przedsiębiorstwa Wnioskodawcy i służy jego interesom, a zatem wydatki poniesione na budowę hotelu wiążą się ściśle z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. To samo, zdaniem Wnioskodawcy, odnosi się do wydatków na nabycie podstawowego wyposażania oraz bieżącego utrzymania hotelu. Intencją Wnioskodawcy było udostępnienie pracownikom pokoi, w których mogliby od razu zamieszkać, gdyż oczekiwanie od pracowników, którzy przyjeżdżają z Ukrainy aby przez kilka miesięcy pracować przy uprawie i zbiorze pieczarek, że sami zakupią wyposażenie do pokoi, przeczyłoby założeniu hotelu pracowniczego. Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki te podyktowane są uzasadnioną gospodarczo koniecznością zapewnienia pieczarkarni odpowiedniego zatrudnienia, a tym samym mają one pośredni związek z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach związanych z budową, podstawowym wyposażeniem oraz bieżącym utrzymaniem hotelu pracowniczego.

Ad. 2.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy nieopłatne udostępnianie pracownikom miejsc w pokojach w hotelu pracowniczym podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega co do zasady odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Na mocy przepisu art. 8 ust. 2 pkt 1 tej ustawy za odpłatne świadczenie usług uznaje się również użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Oznacza to, iż w przypadku użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika na rzecz jego pracowników opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegać będzie takie użycie tych towarów, które służą celom osobistym pracowników, a nie działalności gospodarczej podatnika. Należy podkreślić, iż z punktu widzenia pracownika nieodpłatne świadczenie na jego rzecz (użycie towarów na jego rzecz) samo w sobie zawsze będzie realizowało jakąś jego osobistą potrzebę. Dlatego dla rozstrzygnięcia istotna jest ocena sytuacji z perspektywy podatnika (pracodawcy) – czy zasadniczym celem takiego świadczenia jest przysporzenie pracownikom dodatkowych korzyści, czy też w pierwszym rzędzie zapewnienie prawidłowego i efektywnego funkcjonowania przedsiębiorstwa podatnika poprzez zagwarantowanie zatrudnienia osób o odpowiednich kwalifikacjach.

Podobne stanowisko zaprezentował Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 16 października 1997 r. w sprawie C-258/95 Julius Fillibeck Sohne GmbH Co. KG vs. Finanzamt Neustadt, w którym to wyroku Trybunał orzekł, iż w szczególnych okolicznościach, kiedy charakter działalności wymusza zapewnienie przez pracodawcę pracownikom nieodpłatnych świadczeń, korzyść pracowników oceniana może być jako wtórna w stosunku do potrzeb przedsiębiorstwa pracodawcy, a w konsekwencji nieodpłatne świadczenie uznać należy za niepodlegające opodatkowaniu.

Zdaniem Wnioskodawcy, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegać będzie tylko takie użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika (w tym przypadku hotelu robotniczego – miejsc w pokojach w tym hotelu) na rzecz jego pracowników, które służąc celom osobistym pracowników, nie ma jednocześnie żadnego związku z działalnością gospodarczą podatnika. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji pieczarek. Aby zachęcić pracowników do podjęcia pracy w zakładzie położonym z dala od ich miejsca zamieszkania, w innym kraju, i w okolicy o znacznie ograniczonej dostępności mieszkań na wynajem, Wnioskodawca zdecydował się na budowę hotelu pracowniczego. Zdaniem Wnioskodawcy, świadczenie to (tj. nieodpłatne udostępnienie miejsc w hotelu, pracowniczym na rzecz pracowników Wnioskodawcy) służy przede wszystkim zaspokojeniu jego potrzeb, zapewnienia odpowiedniego poziomu zatrudnienia i ma związek z jego działalnością gospodarczą. Świadczenie to nie może być uznane za użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika w rozumieniu przepisu art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym nie podlega ono opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ad. 3.

Miejsca w pokojach w hotelu będą udostępniane pracownikom zatrudnianym do pracy w pieczarkarni i to na czas trwania stosunku pracy, przy czym Wnioskodawca może rozwiązać umowę dotyczącą udostępnienia miejsca w pokoju w trybie natychmiastowym, jeśli pracownik korzysta z pokoju w sposób sprzeczny z umową, dopuszcza do powstania szkód czy narusza porządek domowy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy gdyby zdecydował się na pobieranie od pracowników opłat za korzystanie z hotelu pracowniczego (udostępnianie pokoi na podstawie umowy najmu), usługa taka korzystałaby ze zwolnienia z podatku od towarów i usług.

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług, zwolnione z tego podatku są usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkalne.

Należy zwrócić uwagę, że w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych PKOB Dział 11 budynki mieszkalne obejmuje klasę 113 – budynki zbiorowego zamieszkania. Zgodnie z wyjaśnieniami do klasyfikacji, klasa ta obejmuje m.in. domy mieszkalne dla ludzi starszych, studentów, dzieci i innych grup społecznych, np. domy opieki społecznej, hotele robotnicze, internaty i bursy szkolne, domy studenckie, domy dziecka itd. Hotele robotnicze są zatem wprost wymienione jako budynki mieszkalne.

W wyroku z dnia 21 grudnia 2010 r. Naczelny Sąd Administracyjny zauważył, że „(...) potrzeby mieszkaniowe przebywających na delegacji w Polsce pracowników kontrahenta skarżącej zaspokajane były poza wynajmowanym na podstawie umowy z 28 listopada 2003 r. lokalem. Nie oznacza to jednak, że lokal ten wynajmowany był »na cele inne niż mieszkaniowe«. Jak już wskazano wyżej, z definicji słownikowej »zakwaterowania« wynika, że cele wynajmu przedmiotowego lokalu nie mogą być uznane za »cele inne niż mieszkaniowe«, gdyż lokal, choć nie służył stałemu zamieszkiwaniu, niewątpliwie zapewniał miejsce, w którym tymczasowo przebywali (»mieszkali« w rozumieniu potocznym, a więc w celach mieszkaniowych), pracownicy najemcy w trakcie podróży służbowych do Polski (…)”.

Jak przedstawiono w opisie sprawy, pracownicy Wnioskodawcy przyjeżdżać będą do pracy na okres co najmniej kilku miesięcy. W tej sytuacji należy uznać, iż hotel pracowniczy będzie zaspokajał ich potrzeby mieszkaniowe w tym okresie, a tym samym byłyby to usługi najmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cele mieszkalne.

Uzupełniająco należy wskazać na treść interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 20 grudnia 2011 r. o sygn. IPPP3/443-552/09-4/KB, w której organ podatkowy zauważył, że „(...) nazwa »hotel« z nieodłącznym dodatkiem »pracowniczy« jest jedynie nazwą zwyczajową nie zmieniającą faktu, iż obiekt jest nieruchomością o charakterze mieszkalnym, w której wynajmowane są lokale o charakterze mieszkalnym – z reguły na stosunkowo długie okresy czasu. A zatem, nie można uznać, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi stanowią »usługi świadczone przez inne miejsca krótkotrwałego zakwaterowania« – PKWiU 55.2 (...)”.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym, jeżeli Wnioskodawca zdecyduje się udostępniać pracownikom miejsca w pokojach w hotelu pracowniczym za odpłatnością (tj. na podstawie umowy najmu), usługi te korzystać będą ze zwolnienia na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

• prawidłowe – w zakresie opodatkowania nieodpłatnego użyczenia pracownikom miejsc w pokojach w hotelu pracowniczym oraz w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług wynajmu pracownikom miejsc w pokojach w hotelu pracowniczym;
• nieprawidłowe – w zakresie prawa od odliczenia podatku naliczonego.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT, a jego działalność jest działalnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej. Jest on rolnikiem prowadzącym działalność w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej – produkcja pieczarek. W związku z rozbudową zakładu zwiększyło się zapotrzebowanie na pracowników, a ze względu na brak wystarczających zasobów na lokalnym rynku pracy Wnioskodawca zatrudnia do zbioru pieczarek osoby z Ukrainy. Każdy z zatrudnionych w ten sposób pracowników będzie przebywał na terenie Polski przez co najmniej pięć miesięcy, część będzie miała dwuletnie pozwolenia na pracę, a część karty pobytu z jednolitym pozwoleniem na pobyt i pracę. Z uwagi na to, że (…), gdzie położona jest pieczarkarnia, jest stosunkowo niewielką miejscowością, przez co w bezpośredniej okolicy są znacznie ograniczone możliwości wynajęcia mieszkania, Wnioskodawca podjął decyzję o budowie hotelu pracowniczego w celu zachęcenia pracowników do przyjazdu i podjęcia zatrudnienia u Wnioskodawcy. Planuje on rozpoczęcie budowy w czerwcu 2016 r., na działce stanowiącej współwłasność małżeńską jego i jego żony, w bezpośrednim sąsiedztwie nowej pieczarkarni. W hotelu pracowniczym planowanych jest dwanaście pokoi, dwu- oraz trzyosobowych, pomieszczenia gospodarcze, sanitariaty, kuchnia ze świetlicą. Po wybudowaniu pokoje w hotelu pracowniczym zostaną wyposażone standardowo, w stopniu umożliwiającym czasowy pobyt pracowników. Miejsca w pokojach w hotelu pracowniczym będą udostępniane pracownikom (zatrudnianym do pracy w pieczarkarni) na czas trwania stosunku pracy, przy czym Wnioskodawca może rozwiązać umowę dotyczącą udostępnienia miejsca w pokoju w trybie natychmiastowym, jeśli pracownik będzie korzystał z pokoju w sposób sprzeczny z umową, dopuści do powstania szkód czy naruszy porządek domowy.

Wnioskodawca rozważa:

1. udostępnienie pracownikom miejsc w pokojach w hotelu pracowniczym nieodpłatnie (udostępnianie na podstawie umowy użyczenia),
2. pobieranie od pracowników opłat za korzystanie z miejsc w pokojach w hotelu pracowniczym (udostępnianie na podstawie umowy najmu).
   
   

Przez dostawę towarów – w myśl art. 7 ust. 1 ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę i odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi zostaje wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Wypłacający wynagrodzenie otrzymuje w zamian świadczenie przynoszące mu korzyść.

Podkreślić jednak należy, że w ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

I tak, w art. 8 ust. 2 ustawy postanowiono, że za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przepisy ustawy formułują zatem zasadę, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega co do zasady odpłatne świadczenie usług, a nieodpłatne ich świadczenie traktuje się jako odpłatne w przypadkach określonych w ww. art. 8 ust. 2 ustawy.

Mając na uwadze regulacje zawarte w art. 252 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.) – zwanej dalej Kodeksem cywilnym – rzecz można obciążyć prawem do jej używania i do pobierania jej pożytków (użytkowanie).

Użytkowanie jest ograniczonym prawem rzeczowym o najszerszej treści uprawnień, zatem stanowi największe obciążenie prawa własności. Ustanawia się je w sytuacji, gdy występuje potrzeba korzystania przez osobę trzecią z cudzej rzeczy w szerokim zakresie. Użytkowanie występuje pod dwoma postaciami: użytkowanie odpłatne i użytkowanie nieodpłatne.

Przez umowę użyczenia, w świetle regulacji Kodeksu cywilnego – art. 710-719 – użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Umowa użyczenia nie przenosi własności rzeczy.

Powyższe oznacza, że oddanie do bezpłatnego używania na podstawie umowy użyczenia jest nieodpłatnym świadczeniem usług.

Dla stwierdzenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 ustawy, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie będzie się wpisywało w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Zatem, aby nieodpłatne świadczenie uznać za odpłatne świadczenie usług, tj. za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być ono świadczone na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika. Opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością.

Przez świadczenie usług niezwiązanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy rozumieć takie świadczenie usług, które odbywa się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności.

Natomiast przez usługi związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, należy rozumieć te usługi, które są wykonywane nieodpłatnie w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej podatnika, potrzebami związanymi z funkcjonowaniem prowadzonego przedsiębiorstwa. W tym więc aspekcie winny być rozpatrywane działania podejmowane przez dany podmiot.

Do powyższego zagadnienia odnosi się także ETS w wyroku z 16.10.1997 r., sygn. C-258/95. W przedmiotowym stanie faktycznym Trybunał rozważał, czy bezpłatny przewóz pracowników na teren przedsiębiorstwa stanowi świadczenie usług za wynagrodzeniem w rozumieniu artykułu 6(2)(b) VI Dyrektywy (opodatkowane VAT). Trybunał wskazał, że w większości sytuacji usługi transportowe świadczone nieodpłatnie na rzecz pracowników podlegają opodatkowaniu. Jednak zdarza się, że usługi transportowe świadczone przez pracodawcę są jedyną możliwością dowozu pracowników do miejsca pracy i wówczas takie usługi służą celom prowadzonej przez pracodawcę działalności gospodarczej. Wówczas osobiste korzyści uzyskiwane przez pracowników mają znaczenie drugorzędne w stosunku do korzyści gospodarczych, zaś artykuł 6(2)(b) nie ma zastosowania.

Zauważyć należy, że w normalnych okolicznościach użyczenie lokali mieszkalnych pracownikom służy prywatnym celom pracownika, jednakże w określonych okolicznościach, tj.: lokalizacja zakładu pracy w małej miejscowości, gdzie występują trudności w wynajęciu mieszkania, a pracownicy pochodzą z odległych regionów, wymogi prowadzonej działalności (potrzeby przedsiębiorstwa) mogą spowodować konieczność zapewnienia przez pracodawcę lokali mieszkalnych dla pracowników na czas trwania stosunku pracy. W takich specyficznych okolicznościach służy to działalności gospodarczej podatnika, a korzyść osobista uzyskiwana przez pracowników z takiego bezpłatnego użyczenia ma drugorzędne znaczenie w stosunku do potrzeb prowadzonego przedsiębiorstwa. Zatem, jeśli z obiektywnych okoliczności wynika, że korzyść przedsiębiorstwa wynikająca z danej czynności ma charakter dominujący nad korzyścią osobistą danego pracownika, to do tej czynności nie znajdzie zastosowania obowiązek jej opodatkowania na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy.

W opisie sprawy wskazano, że w związku z rozbudową zakładu zwiększyło się zapotrzebowanie na pracowników, a ze względu na brak wystarczających zasobów na lokalnym rynku pracy Wnioskodawca zatrudnia do zbioru pieczarek osoby z Ukrainy. Każdy z zatrudnionych w ten sposób pracowników będzie przebywał na terenie Polski przez co najmniej pięć miesięcy, część będzie miała dwuletnie pozwolenia na pracę, a część karty pobytu z jednolitym pozwoleniem na pobyt i pracę. Z uwagi na to, że (…), gdzie położona jest pieczarkarnia, jest stosunkowo niewielką miejscowością, przez co w bezpośredniej okolicy są znacznie ograniczone możliwości wynajęcia mieszkania, Wnioskodawca podjął decyzję o budowie hotelu pracowniczego.

Podkreślić należy, że przepis art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy ma zastosowanie tylko do tych spośród usług nieodpłatnych, które nie spełniają warunku w nim wymienionego, tj. dotyczy tych usług nieodpłatnych, które służą celom innym niż działalność gospodarcza podatnika. Jeśli ww. warunek nie jest spełniony, nie może być mowy o potraktowaniu usługi świadczonej nieodpłatnie jako usługi odpłatnej i objęcie jej zakresem opodatkowania VAT.

Odnosząc się do pytania drugiego należy stwierdzić, że nieodpłatne udostępnienie miejsc w pokojach w hotelu pracowniczym pracownikom Wnioskodawcy stanowić będzie nieodpłatne świadczenie usług związanych z jego działalnością gospodarczą, które na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca zamierza również pobierać od pracowników opłaty za korzystanie z miejsc w pokojach w hotelu pracowniczym (udostępnianie pokoi na podstawie umowy najmu), w związku z czym powziął wątpliwości, czy usługi te korzystać będą ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że na podstawie art. 659 § 1 Kodeksu cywilnego – przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Stosownie do treści powyższego przepisu, oddanie rzeczy innej osobie do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony na podstawie umowy najmu związane jest z wzajemnym świadczeniem najemcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej własności i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie rzeczy przez jego najemcę.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że świadczenie usług najmu wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej.

Wykonując cywilną umowę najmu, wynajmujący świadczy na rzecz najemcy usługi, w rozumieniu przepisów ustawy. W wykonaniu umowy najmu wynajmujący dokonuje na rzecz najemcy świadczeń niebędących dostawą towarów. Majątek (nieruchomość mieszkalna) pozostanie jego własnością i wynajmowany jest za odpłatnością. W konsekwencji, najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie, na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Pod poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy, stanowiącego „Wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 7%” (w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. – 8%, zgodnie z art. 146a pkt 2 ustawy), wymienione zostały usługi sklasyfikowane w dziale 55 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług – „Usługi związane z zakwaterowaniem”.

Jak wskazał Wnioskodawca, usługi wynajmu pracownikom miejsc w pokojach w hotelu pracowniczym mieszczą się w grupowaniu PKWiU 68.20.11., obejmującym wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi własnymi lub dzierżawionymi.

Zatem Wnioskodawca nie będzie świadczył usług zakwaterowania, o których mowa w ww. poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy, tym samym do wykonywanych przez niego usług nie będzie miała zastosowania stawka podatku w wysokości 8%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział dla niektórych czynności zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy – zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

W myśl art. 43 ust. 20 ustawy – zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy.

Jak już wskazano, w niniejszej sprawie nie mamy do czynienia z usługami wskazanymi w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy, tym samym ww. art. 43 ust. 20 ustawy nie znajdzie zastosowania.

Z powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Przy czym przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i podmiotu nabywającego tę usługę.

Powyższe wskazuje, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym, co istotne, na cele mieszkaniowe. Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

• świadczenie usługi na własny rachunek,
• charakter mieszkalny nieruchomości,
• mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.
  
  

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala natomiast na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, że zwolnienia od podatku od towarów i usług, w tym również zwolnienie od podatku przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy dla wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym, stanowi wyjątek od zasady określonej w art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy, jaką jest opodatkowanie sprzedaży 23% stawką podatku. W związku z tym powinno być interpretowane ściśle, przede wszystkim zgodnie z literalnym brzmieniem wprowadzających je przepisów (vide np. wyrok NSA z dnia 12 czerwca 1992 r., sygn. SA/Po 596/92). W żadnym razie nie powinno ono być interpretowane w sposób prowadzący do rozszerzenia zakresu zastosowania zwolnienia.

Stosownie do art. 2 pkt 12 ustawy – przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Jak wynika z powyższego, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych. W związku z powyższym, dla celów VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z tym rozporządzeniem – w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje następujące grupy: 111 – budynki mieszkalne jednorodzinne, 112 – budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe oraz 113 – budynki zbiorowego zamieszkania. Przy czym grupa 113 oraz klasa 1130 obejmuje:

• budynki zbiorowego zamieszkania, w tym domy mieszkalne dla ludzi starszych, studentów, dzieci i innych grup społecznych, np. domy opieki społecznej, hotele robotnicze, internaty i bursy szkolne, domy studenckie, domy dziecka, domy dla bezdomnych itp.;
• budynki mieszkalne na terenie koszar, zakładów karnych i poprawczych, aresztów śledczych;
• budynki rezydencji prezydenckich i biskupich.
  
  

Zatem z powyższego jednoznacznie wynika, że hotele robotnicze są budynkami mieszkalnymi.

Jak przedstawiono w opisie sprawy, pracownicy Wnioskodawcy, osoby z Ukrainy, przyjeżdżać będą do pracy na okres co najmniej kilku miesięcy. W tej sytuacji należy uznać, że hotel pracowniczy będzie zaspokajał ich potrzeby mieszkaniowe w tym okresie, a tym samym będą to usługi najmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cele mieszkalne. Istotny jest cel, na jaki pokoje będą wynajmowane przez Wnioskodawcę – wynajmowane będą z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe.

Odpowiadając zatem na pytanie trzecie należy stwierdzić, że udostępnienie miejsc w pokojach w hotelu pracowniczym pracownikom Wnioskodawcy za odpłatnością (tj. na podstawie umowy najmu) zwolnione będzie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, jako usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Reasumując, nieodpłatne udostępnienie miejsc w pokojach w hotelu pracowniczym pracownikom Wnioskodawcy nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w myśl art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, natomiast udostępnienie miejsc w pokojach w hotelu pracowniczym jego pracownikom za odpłatnością (na podstawie umowy najmu) będzie korzystało ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania nieodpłatnego użyczenia pracownikom miejsc w pokojach w hotelu pracowniczym oraz w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług wynajmu pracownikom miejsc w pokojach w hotelu pracowniczym jest prawidłowe.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego wykazanego na fakturach związanych z budową, podstawowym wyposażeniem oraz bieżącym utrzymaniem hotelu pracowniczego należy wskazać, że – zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zasadą jest także to, że podatnik jest zobowiązany w pierwszej kolejności dołożyć należytych starań, aby odpowiednio przyporządkować podatek naliczony do poszczególnych czynności, aby prawa do odliczenia nie nadużyć. Nie można również rozszerzająco przyjmować braku możliwości dokonania takiego przyporządkowania.

Ponadto, podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest zatem związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą, np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa – mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu.

Zaznaczyć należy, że określenie pośredniego związku nabywanych towarów i usług z konkretną działalnością przedsiębiorcy (czynnościami opodatkowanymi bądź nieopodatkowanymi) może mieć miejsce dopiero w sytuacji, gdy niemożliwym jest wykazanie ich bezpośredniego związku z daną działalnością.

Jak już wskazano powyżej, obowiązkiem podatnika jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju czynności, z którymi wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. alokacji podatku do czynności podlegających opodatkowaniu i czynności niepodlegających opodatkowaniu.

Wnioskodawca poniesie wydatki związane z budową hotelu pracowniczego, jego podstawowym wyposażeniem oraz bieżącym utrzymaniem. Poniesienie ww. wydatków ma na celu wybudowanie oraz funkcjonowanie tego hotelu, który Wnioskodawca przeznaczył na nieodpłatne udostępnianie oraz odpłatny wynajem swoim pracownikom.

Jak już poinformowano w niniejszej interpretacji, nieodpłatne udostępnienie pracownikom miejsc w pokojach hotelowych będzie czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast odpłatny najem miejsc w pokojach hotelowych pracownikom na cele mieszkalne, korzystać będzie ze zwolnienia od podatku.

Zatem wydatki dokonywane przez Wnioskodawcę będą służyły w pierwszej kolejności (bezpośrednio) do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz zwolnionych od podatku (nieopodatkowanych) – ich następstwem nie będzie powstanie zobowiązania podatkowego (podatku należnego).

Podsumowując, wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na budowę, wyposażenie i bieżące utrzymanie hotelu pracowniczego związane będą w sposób bezpośredni z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu VAT oraz zwolnionymi od podatku. W konsekwencji, prawo do odliczenia podatku naliczonego od przedmiotowych wydatków nie będzie przysługiwało Wnioskodawcy w ogóle, ponieważ nie będą one wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Zatem, odpowiadając na pytanie pierwsze należy stwierdzić, że w przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach związanych z budową, podstawowym wyposażeniem oraz bieżącym utrzymaniem hotelu pracowniczego.

W ocenie tut. Organu pośredni wpływ wydatków (związanych z budową hotelu pracowniczego, podstawowym wyposażeniem oraz bieżącym utrzymaniem) na czynności opodatkowane w wymiarze jaki przedstawił Wnioskodawca, nie zmienia braku prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu tych wydatków.

W przedmiotowej sprawie nie ma bowiem znaczenia pośredni wpływy wydatków na czynności opodatkowane, skoro możliwe jest bezpośrednie przyporządkowanie ich do konkretnych czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę (zwolnionych oraz niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług).

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.