Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/4512-1-204/16-6/MR
z 21 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Powiatu, w imieniu którego występuje Zarząd Powiatu, przedstawione we wniosku z dnia 18 marca 2016 r. (data wpływu 22 marca 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 17 maja 2016 r. (data wpływu 20 maja 2016 r.) oraz pismem z dnia 20 maja 2016r. (data wpływu 25 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za dostawę towarów oraz opodatkowania darowizny działki na rzecz gminy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za dostawę towarów oraz opodatkowania darowizny działki na rzecz gminy. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 17 maja 2016 r. (data wpływu 20 maja 2016 r.) oraz pismem z dnia 20 maja 2016 r. (data wpływu 25 maja 2016 r.), w których doprecyzowano opis zdarzenia przyszłego, wskazano liczbę zdarzeń przyszłych i adres elektroniczny do doręczeń.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Powiat, reprezentowany na podstawie art. 11 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. 2015, poz. 1774, z późn. zm.) przez Zarząd Powiatu, zamierza przekazać nieodpłatnie w formie darowizny na rzecz Gminy niezabudowany grunt stanowiący działkę nr 49/6 AM 40 o pow. 0,2577 ha, z przeznaczeniem na cel publiczny, tj. drogę publiczną, stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, w związku z art. 13 ust. 2 i 2a tej ustawy.

Powiat był właścicielem nieruchomości, oznaczonej w ewidencji gruntów i budynków jako działki:

• nr 35/1 AM 40 o pow. 0,5807 ha,
• nr 36/1 AM 40 o pow. 0,9831 ha,
• nr 45/1 AM 40 o pow. 0,4120 ha,
• nr 45/2 AM 40 o pow. 0,2930 ha,
• nr 45/5 AM 40 o pow. 0,2384 ha,
• nr 45/6 AM 40 o pow. 0,5360 ha,

która została nabyta nieodpłatnie na mocy decyzji Wojewody z dnia 2 października 2002 r. Nieruchomość była w trwałym zarządzie Zarządu Dróg Powiatowych, z przeznaczeniem na realizację zadań statutowych jednostki organizacyjnej, do dnia 11 kwietnia 2006 r. Na wniosek Zarządu Dróg Powiatowych trwały zarząd został wygaszony, ponieważ nieruchomość stała się zbędna na realizację zadań statutowych. W wyniku połączenia działek nr: 35/1, 36/1, 45/1, 45/6 AM 40, powstał nowy numer działki – 49 AM 40 o pow. 2,5118 ha. Dnia 27 września 2005 r. Burmistrz Miasta i Gminy wydał decyzję, zatwierdzającą podział działki nr 49 AM 40 o pow. 2,5118 ha, w wyniku którego powstało 9 nowych działek, m.in. działka nr 49/6 AM 40 o pow. 0,2577 ha.

Właścicielem działki nr 49/6 AM 40 jest nadal Powiat. Zgodnie z Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego działka nr 49/6 AM 40 została oznaczona symbolem: Kxx/70 – funkcja wiodąca terenu: drogi klasy dojazdowej. Z uwagi na fakt, iż przedmiotowa działka powinna służyć realizacji zadań własnych gminy jako droga publiczna, Powiat zamierza przekazać ją nieodpłatnie na rzecz Gminy. Nieodpłatne przekazanie prawa własności działki w formie darowizny na cele publiczne nastąpi w trybie art. 37 ust. 2 pkt 4, art. 13 ust. 2 w związku z art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2015 r. poz. 1774, z późn. zm.).

Do dnia złożenia wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej Powiat nie ponosił wydatków na modernizację działki nr 49/6 AM 40 zwiększającej jej wartość.

Wartość działki nr 49/6 AM 40 o pow. 0,2577 ha zostanie określona przez rzeczoznawcę majątkowego w sporządzonym operacie szacunkowym.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 17 maja 2016 r., Zainteresowany wskazał, że:

1. Powiat jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług;
2. w odpowiedzi na zadane pytanie tut. Organu w pkt 2: „Czy można dokonać zabudowy działki nr 49/6 AM 40, która ma za zadanie spełniać funkcję drogi publicznej”, Zarząd Powiatu przesłał w załączeniu wypis z Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego, sporządzonego dla działki nr 49/6 AM 40, zatwierdzonego Uchwałą Rady Miejskiej.
   
   

Jednocześnie Wnioskodawca poinformował, iż skierował do Burmistrza Gminy pismo w sprawie udzielenia informacji na podstawie ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta, czy ww. działka, która ma za zadanie spełniać funkcję drogi publicznej, może być zabudowana.

Z kolei w piśmie z dnia 20 maja 2016 r. Zainteresowany wskazał, że z uzyskanej informacji od Burmistrza Gminy, dotyczącej zabudowy ww. działki, wynika że na działce nr 49/6 AM 40 możliwa jest tylko i wyłącznie budowa drogi klasy dojazdowej. Zgodnie z ustaleniami obowiązującego Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego działka nr 49/6 AM 40 stanowi w liniach rozgraniczających przestrzeń publiczną w zakresie komunikacji (drogi wraz z urządzeniami pomocniczymi i posiada przypisaną klasyfikację funkcjonalną Kxx/70, której brzmienie jest następujące:

„Kxx/(1/104) – drogi klasy dojazdowej

1. szerokość w liniach rozgraniczających = 6-16 m,
2. szerokość jezdni = 4,0-7,0 m,
3. minimalne promienie skrętu = 11 m na łuku zewnętrznym,
4. dopuszcza się wprowadzenie zieleni oraz elementów małej architektury,
5. dopuszcza się organizowanie stanowisk postojowych, sposób ich jest formą organizacji zagospodarowania tymczasowego”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w sytuacji nieodpłatnego przekazania przez Powiat w drodze umowy darowizny na rzecz Gminy działki nr 49/6 AM 40 o pow. 0,2577 ha, Powiat będzie zobowiązany do naliczenia i odprowadzenia podatku VAT od wartości przedmiotu darowizny, tj. gruntu, którego wartość została określona przez rzeczoznawcę majątkowego w operacie szacunkowym, a więc czy czynność podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w wysokości 23% – jako odpłatna dostawa towaru? Która ze stron będzie zobowiązana do uregulowania należności podatkowej?

Zdaniem Wnioskodawcy, nabył on nieruchomość (z której została wydzielona działka nr 49/6 AM 40) decyzją administracyjną wydaną przez Wojewodę z dnia 2 października 2002 r. Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) Powiat nie był w chwili nabycia podatnikiem w rozumieniu niniejszej ustawy i tym samym nie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu przedmiotowej działki. Wobec powyższego nieodpłatne przekazanie w formie darowizny działki nr 49/6 AM 40 nie będzie stanowiło dostawy towaru, o której mowa w art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym ustawa ta nie będzie miała zastosowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, nieruchomość spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Przez pojęcie „dostawy towarów”, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Interpretując zawarty w ww. artykule zwrot „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” należy podkreślić, że jest to czynność, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Uznaje się przy tym, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawo własności”. Istotny jest przede wszystkim aspekt ekonomiczny, a nie prawny transakcji, w ramach której podatnik przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania towarami jak właściciel. Akcent sformułowanej definicji położony został głównie na podkreślenie przeniesienia ekonomicznego władztwa nad rzeczą w taki sposób, aby nabywca mógł nią dysponować podobnie jak właściciel.

Natomiast jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte – w przypadku dostawy towarów – w art. 7 ust. 2 oraz – w przypadku świadczenia usług – w art. 8 ust. 2 ustawy.

Na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia;
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

W myśl art. 7 ust. 3 ustawy, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Zatem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych, z wyjątkiem przekazania towarów spełniających warunki do uznania ich za prezenty o małej wartości lub próbki. Natomiast zużycie towarów podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy dokonywane jest na rzecz podmiotów i na cele wymienione w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, pod warunkiem, że przysługiwało prawo do odliczania podatku naliczonego.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie lub zużycie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Omawiany przepis jest odpowiednikiem art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE, zgodnie z którym, za dostawę towarów uznaje się wykorzystanie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, które przekazuje nieodpłatnie lub, w ujęciu ogólnym, które przeznacza do celów innych niż prowadzona przez niego działalność, gdy VAT od powyższych towarów lub ich części podlegał w całości lub w części odliczeniu, jest uznawane za odpłatną dostawę towarów.

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy wskazać, że konieczność implementacji przepisów prawa wspólnotowego do prawa krajowego wymusiła na ustawodawcy odrębne określenie statusu organów władzy publicznej.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE, zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. sprzedaż, zamiana (nieruchomości i ruchomości), wynajem, dzierżawa itp. umowy prawa cywilnego (nazwane i nienazwane).

Zatem Powiat, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działa w charakterze podatnika podatku VAT.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Powiat, zarejestrowany i czynny podatnik podatku od towarów i usług, zamierza przekazać nieodpłatnie w formie darowizny na rzecz Gminy niezabudowany grunt stanowiący działkę nr 49/6 AM 40 o pow. 0,2577 ha, z przeznaczeniem na cel publiczny tj. drogę publiczną, stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, w związku z art. 13 ust. 2 i 2a tej ustawy.

Powiat był właścicielem nieruchomości, oznaczonej w ewidencji gruntów i budynków jako działki:

• nr 35/1 AM 40 o pow. 0,5807 ha,
• nr 36/1 AM 40 o pow. 0,9831 ha,
• nr 45/1 AM 40 o pow. 0,4120 ha,
• nr 45/2 AM 40 o pow. 0,2930 ha,
• nr 45/5 AM 40 o pow. 0,2384 ha,
• nr 45/6 AM 40 o pow. 0,5360 ha,

która została nabyta nieodpłatnie na mocy decyzji Wojewody z dnia 2 października 2002 r. W wyniku połączenia działek nr: 35/1, 36/1, 45/1, 45/6 AM 40 powstał nowy numer działki – 49 AM 40 o pow. 2,5118 ha. Dnia 27 września 2005 r. Burmistrz Miasta i Gminy wydał decyzję, zatwierdzającą podział działki nr 49 AM 40 o pow. 2,5118 ha, w wyniku którego powstało 9 nowych działek, m.in. działka nr 49/6 AM 40 o pow. 0,2577 ha.

Właścicielem działki nr 49/6 AM 40 jest nadal Powiat. Zgodnie z Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego działka nr 49/6 AM 40 została oznaczona symbolem: KDD/70 – funkcja wiodąca terenu: drogi klasy dojazdowej. Z uwagi na fakt, iż przedmiotowa działka powinna służyć realizacji zadań własnych gminy jako droga publiczna, Powiat zamierza przekazać ją nieodpłatnie na rzecz Gminy. Nieodpłatne przekazanie prawa własności działki w formie darowizny na cele publiczne nastąpi w trybie art. 37 ust. 2 pkt 4, art. 13 ust. 2 w związku z art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, nie był w chwili nabycia podatnikiem w rozumieniu niniejszej ustawy i tym samym nie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu przedmiotowej działki.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług nieodpłatnego przekazania działki w drodze umowy darowizny.

Wskazać należy, że stosownie do treści art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.), zwanej dalej k.c., przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Natomiast w świetle art. 890 § 1 k.c., oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.

Powyższy wymóg koresponduje z treścią art. 158 k.c., w myśl którego, umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości; zobowiązanie powinno być w akcie wymienione.

Jak wynika z powyższego, darowizna jest umową cywilnoprawną uregulowaną w tytule XXXIII Księgi trzeciej Kodeksu cywilnego, cechującą się nieodpłatnością oraz przysporzeniem majątkowym tylko jednej ze stron umowy.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, że darowizna nieruchomości jest niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie zaś publicznoprawną), dla zamierzonej czynności Powiat będzie występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Jednakże z uwagi na fakt, że Wnioskodawca nabył nieodpłatnie opisaną nieruchomość na mocy decyzji Wojewody i w związku z tym nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tej nieruchomości, czynność nieodpłatnego przekazania ww. nieruchomości w formie darowizny na rzecz Gminy nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. W analizowanej sprawie nie zostaną spełnione bowiem warunki określone w art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy, dające podstawę do uznania nieodpłatnego przekazania wskazanego we wniosku towaru (nieruchomości) za czynność zrównaną z odpłatną dostawą towarów.

Podsumowując, przekazanie w formie darowizny na rzecz Gminy opisanej nieruchomości, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem przy jej nabyciu nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w całości lub w części. W konsekwencji powyższego, z tytułu darowizny ww. nieruchomości, Zainteresowany nie będzie zobowiązany do naliczenia podatku od towarów i usług w wysokości 23% od wartości przedmiotu darowizny, tj. gruntu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.