Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPP3.4512.199.2016.2.IŻ
z 6 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 25 kwietnia 2016 r. (data wpływu 29 kwietnia 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 czerwca 2016 r. (data wpływu 20 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla dostawy wody i odprowadzania ścieków dla najemców, dzierżawców lokali użytkowych, członków i nie członków posiadających spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla dostawy wody i odprowadzania ścieków dla najemców, dzierżawców lokali użytkowych, członków i nie członków posiadających spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 16 czerwca 2016 r. (data wpływu 20 czerwca 2016 r.) w zakresie doprecyzowania opisu stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

… Spółdzielnia Mieszkaniowa działa w formie prawnej spółdzielni mieszkaniowej na podstawie ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2013r. poz. 1222). W ramach swojej działalności statutowej zgodnie z art. 1 ust. 1 ww. ustawy zaspakaja potrzeby mieszkaniowe i inne potrzeby członków oraz ich rodzin, przez dostarczenie członkom samodzielnych lokali mieszkalnych lub domów jednorodzinnych, a także lokali o innym przeznaczeniu, w tym lokali użytkowych. W ramach powyższej działalności Spółdzielnia jest stroną umów cywilnoprawnych zawieranych z dostawcami mediów (wody, odprowadzenia ścieków, centralnego ogrzewania, energii elektrycznej, wywozu śmieci) do lokali użytkowych, które są:

1. własnością Spółdzielni, wynajmowanymi osobom trzecim,
2. przedmiotem spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego wchodzącego w skład zasobu Spółdzielni i przysługującego członkowi Spółdzielni,
3. przedmiotem spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego wchodzącego w skład zasobu Spółdzielni i przysługującego osobie niebędącej członkiem Spółdzielni.
   
   

Na podstawie art. 4 ust. 1, 2, 4, 5 ww. ustawy:

• członkowie Spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali, są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie Spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu,
  

• osoby niebędące członkami Spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali, są obowiązane uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatację i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie Spółdzielni przez uiszczanie opłat na takich samych zasadach jak członkowie Spółdzielni, z zastrzeżeniem, art. 5.
  
  

W związku z powyższym Spółdzielnia obciąża kosztami mediów (wody, odprowadzania ścieków) dostarczanych do lokali, o których mowa w pkt 1-3 powyżej na podstawie uchwał i umów. Obciążenia z tytułu wody i odprowadzania ścieków dokonywane są zgodnie ze wskazaniami wodomierzy wody zimnej oraz cen obowiązujących w Spółdzielni. Odczyty dokonywane są raz na kwartał natomiast należność za wodę Najemca jest zobowiązany uregulować na podstawie faktury VAT w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po dokonanym odczycie. Ponadto Najemcy lokali oraz Dzierżawcy terenu, dla których wodomierz główny znajduje się w budynku mieszkalnym zobowiązani są płacić kwartalnie opłatę zaliczkową stanowiącą 10% kwoty kosztów zużytej zimnej wody i odprowadzonych ścieków w lokalu użytkowym, na pokrycie różnic rocznych. Spółdzielnia jest zobowiązana rozliczyć opłatę zaliczkową 10% kosztów zużycia zimnej wody i odprowadzania ścieków w oparciu o „Regulamin rozliczania kosztów zużycia wody i odprowadzania ścieków oraz zasad ustalania rozliczeń zużytej wody w lokalach mieszkalnych i użytkowych w … Spółdzielni Mieszkaniowej”. To jest: koszty wynikające z różnicy pomiędzy ilością zakupionej wody według wodomierzy głównych a sumą zużycia wyliczoną w oparciu o wodomierze indywidualne i zużycie ryczałtowe pokrywane są przez użytkowników lokali.

Najemca zgodnie z umową zobowiązany jest płacić Wynajmującemu czynsz z tytułu najmu lokalu użytkowego. Oprócz czynszu Najemca wnosi następujące opłaty:

• za wywóz nieczystości miesięcznie w kwocie ...zł/m3 x 0,83m5 + 23% VAT= ..zł w terminie płatności czynszu,
  

• za energię elektryczną liczoną zgodnie ze wskazaniami licznika odczytanego raz na kwartał na podstawie faktur w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po dokonanym odczycie,
  

• za wodę kwartalnie, która jest liczona zgodnie ze wskazaniami wodomierzy wody zimnej oraz cen obowiązujących u Wynajmującego,
  

• za centralne ogrzewanie rozliczane na podstawie wskazań poboru energii cieplnej i aktualnej ceny czynnika grzewczego obowiązującego u Wynajmującego.
  
  

Podkreślenia wymaga fakt, że Spółdzielnia stosuje stawki obowiązujące u Dostawcy. Dostawcą zimnej wody i odprowadzania ścieków dla … Spółdzielni Mieszkaniowej jest „Wodociągi i Kanalizacja – …” Sp. z o.o. PKWiU zimna woda 36.00.20.0 ( 8% VAT) a PKWiU odprowadzenie ścieków 37.00.11.0 (8% VAT). Spółdzielnia stosuje podstawową stawkę VAT (23%) do wszystkich opłat pobieranych zarówno od Najemców jak i członków i nie członków posiadających spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego, jako należność z tytułu jednego świadczenia tj najmu i opłaty eksploatacyjnej. Jednak w świetle najnowszych orzeczeń Spółdzielnia winna stosować stawkę 8 % dla dostawy zimnej wody i odprowadzenia ścieków, ponieważ zarówno Najemca, Dzierżawca, członek i nie członek posiadający spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego ma możliwość wyboru korzystania z tych usług poprzez decydowanie o ich zużyciu.

… Spółdzielnia Mieszkaniowa jest zrejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa wody i odprowadzanie ścieków są dostarczane najemcom na podstawie umowy najmu to jest § 2 ust. 2. Najemcy nie mają możliwości wyboru świadczeniodawców wody i odbioru ścieków. Wnioskodawca nie ma możliwości decydowania o ilości zużycia wody i ilości odprowadzanych ścieków przez najemców lokali.

Należność za media objęte zakresem pytania zgodnie z umową winna być regulowana przez najemców na podstawie faktur VAT w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po dokonanym odczycie. W przypadku zwłoki z płaceniem wyżej wymienionych opłat, co najmniej za dwa pełne okresy płatności wynajmujący może rozwiązać umowę ze skutkiem natychmiastowym.

Ustalony czynsz wraz z należnymi opłatami winien być wpłacany na konto wskazane na fakturze VAT w terminie do 20 dnia za dany miesiąc. W przypadku nie wpłacenia czynszu w terminie Wynajmujący ma prawo do naliczenia odsetek ustawowych a w przypadku, gdy Najemca zalega z zapłatą za dwa pełne okresy płatności wypowiedzieć umowę ze skutkiem natychmiastowym.

Należność z tytułu czynszu i energii cieplnej wykazywana jest na jednej fakturze w sposób odrębny. Natomiast opłaty za zużycie wody i odprowadzanie ścieków są wykazywane na odrębnych fakturach. Każdy wynajmowany lokal ma swój indywidualny licznik wskazujący zużycie zimnej wody i odprowadzanie ścieków przez Najemcę. Umowa na dostawę zimnej wody i odprowadzanie ścieków jest zawarta w imieniu i na rzecz … Spółdzielni Mieszkaniowej. Opłata za zużycie wody i odprowadzanie ścieków jest taka sama dla najemców, dzierżawców lokali użytkowych oraz członków i nie członków posiadających spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego. Stawki opłat za zużycie zimnej wody i odprowadzanie ścieków obowiązujące w … Spółdzielni Mieszkaniowej są takie same jak u Świadczeniodawcy. Odsprzedaż wody i odprowadzanie ścieków następuje wg takich samych cen jak zakup od świadczeniodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jaką stawką podatku od towarów i usług powinna stosować Spółdzielnia przy obciążaniu Najemców, Dzierżawców, członków i nie członków posiadających spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego za zużycie wody i odprowadzanie ścieków 8% czy 23%?

Zdaniem Wnioskodawcy, stawka 8% podatku od towarów i usług o której mowa w art. 146 a pkt 2 u.p.t.u. winna być stosowana przy wystawianiu faktur dla Najemców, Dzierżawców lokali użytkowych oraz członków i nie członków posiadających spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego za zużycie wody i odprowadzanie ścieków zgodnie z ich faktycznym zużyciem. Zdaniem Spółdzielni dostarczenie wody i odprowadzenie ścieków należy uważać za odrębne świadczenie ponieważ Najemca, Dzierżawca, członek i nie członek posiadający własnościowe prawo do lokalu użytkowego ma możliwość decydowania o zużyciu wody. Ponadto w umowie najmu strony postanawiają, że najemca odrębnie rozlicza czynsz najmu oraz inne świadczenia (woda, energia elektryczna, energia cieplna) na podstawie indywidualnego zużycia w oparciu o wskazania licznika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary natomiast, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to – co do zasady – niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności (wynagrodzenie za usługę).

Zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

W myśl art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Stosownie do art. 29a ust. 6 ustawy podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku,
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zaznacza się, że zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Na podstawie art. 146a pkt 1 i pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług, opodatkowanych w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. stawką podatku w wysokości 8%, pod pozycją nr 140 załącznika znajdują się „usługi związane z uzdatnianiem i dostarczaniem wody za pośrednictwem sieci wodociągowych” - PKWiU 36.00.20.0.

Pod pozycją nr 142 załącznika znajdują się natomiast „usługi związane z odprowadzaniem i oczyszczaniem ścieków” - PKWiU ex 37.

Zgodnie z art. 2 pkt 30 ustawy, przez PKWiU ex rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług. Klasyfikacja, do której odwołują się przepisy ustawy jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU).

Przy wyznaczaniu zakresu stosowania stawek obniżonych, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r., jest wykorzystywana Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.).

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Wobec powyższego, usługi w zakresie najmu nieruchomości o charakterze niemieszkalnym opodatkowane są stawką podatku w wysokości 23%.

W myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380 z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

W myśl art. 693 § 1 ustawy Kodeks cywilny, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Tak więc najem, dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, wydzierżawiającego polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, dzierżawcy polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Odnosząc się do problematyki świadczenia złożonego, należy przypomnieć, że dla celów podatku VAT każde świadczenie powinno być zwykle uznawane za odrębne i niezależne, jak wynika z art. 1 ust. 2 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady. Z utrwalonego orzecznictwa TSUE wynika niemniej, że w pewnych okolicznościach formalnie odrębne świadczenia, które mogą być wykonywane oddzielnie, a zatem które mogą oddzielnie prowadzić do opodatkowania lub zwolnienia, należy uważać za jedną transakcję, jeżeli nie są one od siebie niezależne. Jedna transakcja występuje w szczególności wtedy, gdy dwa lub więcej elementów albo dwie lub więcej czynności, dokonane przez podatnika, są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie tylko jedno niepodzielne świadczenie ekonomiczne, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny. Jest tak również w sytuacji, gdy jedno lub więcej świadczeń stanowi świadczenie główne, natomiast inne świadczenie lub świadczenia stanowią jedno lub więcej świadczeń pomocniczych dzielących los podatkowy świadczenia głównego. W szczególności świadczenie należy uznać za pomocnicze w stosunku do świadczenia głównego, jeżeli nie stanowi ono dla klienta celu samego w sobie, lecz służy skorzystaniu w jak najlepszy sposób ze świadczenia głównego usługodawcy.

W celu ustalenia, czy świadczenia stanowią kilka niezależnych świadczeń, czy jedno świadczenie, należy poszukiwać elementów charakterystycznych dla danej transakcji. Odwołując się dalej do dotychczasowego orzecznictwa, należy wziąć wówczas pod uwagę okoliczności, które umożliwiają rozróżnienie dwóch głównych sytuacji.

W tym miejscu należy wskazać, że Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku w sprawie C-42/14 (Wojskowa Agencja Mieszkaniowa), kierując się ogólną zasadą wynikającą z art. 1 ust. 2 akapit drugi Dyrektywy VAT, zgodnie z którą każde świadczenie należy traktować jako odrębne, rozstrzygnął, że najem nieruchomości i związane z nim: dostawa wody, energii elektrycznej, energii cieplnej oraz wywóz nieczystości, co do zasady należy uważać za odrębne i niezależne świadczenia, które winno się oceniać oddzielnie z punktu widzenia podatku od wartości dodanej, chyba, że elementy transakcji, które obejmują również ekonomiczne przesłanki zawarcia umowy, są ze sobą tak ściśle związane, iż tworzą obiektywnie tylko jedno niepodzielne świadczenie ekonomiczne, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny.

Zatem, przy podatkowej kwalifikacji świadczeń polegających na dostawie towarów i świadczeniu usług związanych z usługą najmu nieruchomości w każdym przypadku należy uwzględniać rzeczywisty przebieg transakcji.

W celu ustalenia elementów charakterystycznych rozpatrywanej transakcji można uwzględnić elementy odzwierciedlające interesy stron umowy, takie jak, na przykład, sposoby taryfikacji i fakturowania. Należy w szczególności zbadać, czy na podstawie umowy najemca i wynajmujący zamierzają przede wszystkim, odpowiednio, uzyskać i udostępnić najem nieruchomości i jedynie pomocniczo zamierzają, odpowiednio, uzyskać i dostarczyć inne świadczenia, nawet jeśli są one niezbędne do korzystania z nieruchomości.

Trybunał stwierdził, że w ramach każdego stosunku najmu należy zbadać, czy w odniesieniu do mediów najemca ma swobodny wybór ich zużycia w ilości, jakiej sobie życzy. Jako przesłanki zaistnienia stanu swobodnego wyboru, przemawiającego za tym, że dostawę mediów należy uważać za stanowiącą świadczenia odrębne od najmu, Trybunał wymienił: istnienie indywidualnych liczników i fakturowanie w zależności od ilości wykorzystanych rzeczy.

Zatem, w celu ustalenia, czy usługi najmu i dostawy mediów stanowią niezależne świadczenia, w pierwszej kolejności należy wziąć pod uwagę fakt, że jeżeli najemca ma możliwość wyboru świadczeniodawców lub sposobów korzystania z danych towarów lub usług, świadczenia odnoszące się do tych towarów lub usług co do zasady mogą być uważane za odrębne od najmu. W szczególności, jeżeli najemca może decydować o swoim zużyciu wody, energii elektrycznej lub energii cieplnej, które może być stwierdzone poprzez założenie indywidualnych liczników i na tej podstawie fakturowane, świadczenia odnoszące się do tych towarów lub usług co do zasady mogą być uważane za odrębne od najmu.

Mając na względzie wskazówki zawarte w omawianym orzeczeniu Trybunału, należy stwierdzić, że co do zasady dostawy mediów należy traktować jako świadczenia odrębne od usługi najmu nieruchomości. Natomiast traktowanie dostawy mediów jako jednej usługi z najmem uzasadnione będzie jedynie w przypadku, gdy dane świadczenia są nierozerwalnie związane z najmem i ich podział miałby charakter sztuczny.

Odnosząc się zatem do sposobu opodatkowania i zastosowania właściwych stawek podatku dla czynności obciążenia najemców opłatami za zużycie wody, odprowadzanie ścieków, zużycie energii elektrycznej, energii cieplnej należy stwierdzić, że zgodnie z aktualną linią orzecznictwa (wyrok TSUE w sprawie C-42/14 Wojskowa Agencja Mieszkaniowa), w sytuacji gdy mamy do czynienia z takimi świadczeniami jak: woda, ścieki, energia elektryczna, energia cieplna to co do zasady uznajemy je za usługi odrębne od stricte usługi najmu w sytuacji gdy najemca ma możliwość wyboru ilości ich zużycia. Zatem kryterium zużycia będzie jednym z czynników decydujących o odrębności świadczeń.

Zatem biorąc pod uwagę przywołane przepisy oraz okoliczności sprawy należy stwierdzić, że opisane we wniosku świadczenia dodatkowe (pomocnicze) nie są ściśle związane z usługą najmu i dzierżawy lokalu użytkowego i nie mają w stosunku do nich charakteru pobocznego (uzupełniającego). Świadczenia z tytułu dostawy wody czy odprowadzania ścieków stanowią odrębne usługi, gdyż to najemcy, dzierżawcy lokali użytkowych decydują o ilości zużytych mediów.

Najemcy, dzierżawcy lokali użytkowych, mogą swobodnie decydować o ilości dostarczanych mediów (woda, ścieki), mają własne liczniki i są obciążani wyłącznie własnym zużyciem według odczytów wskazań zużycia z tych liczników. Ponadto, należność z tytułu mediów (woda, ścieki) rozliczane są odrębnie od usług najmu. Brak jest zatem podstaw aby uznać, że dostawa ww. mediów jest nierozerwalnie związana z najmem, dzierżawą a ich rozdzielenie miałoby charakter sztuczny. Bowiem nie tworzą obiektywnie tylko jednego niepodzielnego świadczenia, tj. nie stanowią kompleksowej usługi najmu, dzierżawy. Zatem, w przypadku najmu, dzierżawy lokali użytkowych, które opodatkowane są 23% stawką podatku VAT, usługa dostawy wody i odprowadzania ścieków, która rozliczana jest na podstawie odczytów z indywidualnych liczników winna być opodatkowana według stawek właściwych dla poszczególnych ww. dostaw, a nie dla usługi najmu pomieszczeń użytkowych.

Natomiast w przypadku członków i nie członków posiadających spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego należy wskazać, że z uwagi na fakt, iż Spółdzielnia jest stroną umów cywilnoprawnych zawieranych z dostawcami mediów (wody, odprowadzenia ścieków) do lokali użytkowych należy przyjąć, że zgodnie z art. 8 ust. 2a spółdzielnia występuje jako podmiot świadczący usługi dostawy wody i odprowadzania ścieków. Skoro Spółdzielnia nabywa ww. usługi we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej (swoich członków i nie członków posiadających spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego), tj. podmiotów, które faktycznie korzystają z tych usług, to dokonywana przez Spółdzielnię odprzedaż usług stanowi czynność, która podlega opodatkowaniu według stawki właściwej dla danego rodzaju usługi.

Mając na uwadze okoliczności sprawy oraz powołane przepisy prawa należy wskazać, że w przypadku obciążania najemców, dzierżawców lokali użytkowych, członków i nie członków posiadających spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego opłatami za media tj. wodę i ścieki, które Wnioskodawca zaklasyfikował do PKWiU 36.00.20.0 – woda i PKWiU 37.00.11.0 – odprowadzanie ścieków, zastosowanie znajdzie 8% stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy oraz poz. 140 i 142 załącznika nr 3 do ustawy.

Należy zauważyć, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności dokonanego przez Wnioskodawcę zaklasyfikowania wskazanego we wniosku produktu według PKWiU. Należy bowiem zauważyć, że tut. organ nie jest właściwy do weryfikacji poprawności dokonanej klasyfikacji towarów według PKWiU, gdyż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje towary i usługi według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania PKWiU zainteresowany podmiot może zwrócić się o udzielenie informacji w tym zakresie do Urzędu Statystycznego. Tak więc to Wnioskodawcę obciąża obowiązek i ryzyko prawidłowego sklasyfikowania ww. towarów według PKWiU, a w razie wątpliwości Wnioskodawca może w tym zakresie zwrócić się do Urzędu Statystycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, wynikające z opisu sprawy bądź własnego stanowiska, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.