Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/4510-1-123/16-2/ŁMILPB1/4511-1-462/16-2/TW
z 17 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 i § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, Wnioskodawcy reprezentowanego przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 13 kwietnia 2016 r. (data wpływu 18 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy w drodze konstytutywnej decyzji Urzędu Patentowego:

• w części dotyczącej pytań nr 1 i 2 − jest nieprawidłowe,
• w części dotyczącej pytania nr 3 − jest bezprzedmiotowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 18 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy w drodze konstytutywnej decyzji Urzędu Patentowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Podmioty zainteresowane uczestniczą w zyskach i stratach spółki A spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (dalej jako A sp. z o.o. sp.k). Wspólnikiem A sp. z o.o. sp.k. jest B spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako B Sp. z o.o.) i C spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (dalej jako C sp. z o.o. sp.k.). W C sp. z o.o. sp.k. wspólnikiem jest również B sp. z o.o. oraz D spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako D Sp. z o.o.) jak również osoba fizyczna − E. Ze względu na fakt, iż spółka komandytowa jest podmiotem transparentnym podatkowo, skutki podatkowe wynikające z prowadzenia działalności w jej formie, należy analizować na poziomie jej wspólników. W kontekście powyższego, skutki podatkowe działalności prowadzonej przez A sp. z o.o. sp.k, należy rozpoznawać w B sp. z o.o. i D sp. z o.o. − na gruncie regulacji dotyczących podatku dochodowego od osób prawnych oraz u E, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. B sp. z o.o., D sp. z o.o. i E dalej łącznie będą zwani Zainteresowani.

A sp. z o.o. sp.k wystąpiła z podaniem do Urzędu Patentowego o udzielenie prawa ochronnego na słowno-graficzny znak towarowy. Przewiduje się, że procedura rejestracyjna zakończy się wydaniem przez Urząd Patentowy prawomocnej decyzji przyznającej prawo ochrony na zgłoszony znak towarowy. Po uzyskaniu decyzji przyznającej prawo ochronne, A sp. z o.o. sp.k nabędzie prawo ochronne na znak towarowy określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. − Prawo własności przemysłowej (Dz.U. z 2013 r. poz. 1410). Planowane jest, że znak towarowy chroniony prawem ochronnym zostanie wprowadzony w spółce A sp. z o.o. sp.k do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych prawnych, a począwszy od miesiąca następującego po miesiącu wprowadzenia do ewidencji, dokonywane będą odpisy amortyzacyjne.

Wartość początkową znaku towarowego będzie stanowiła jego wartość rynkowa ustalona na podstawie wyceny dokonanej przez specjalistę. Wartość początkowa znaku przekroczy 3.500 zł. Znak towarowy amortyzowany będzie liniową metodą amortyzacji, wg stawki 20% wartości początkowej rocznie. Zainteresowani planują odpis amortyzacyjny od wartości początkowej znaku towarowego uwzględniać w ich rachunku podatkowym proporcjonalnie do posiadanego przez każdego z nich prawa do udziału w zysku A sp. z o.o. sp.k.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy uzyskanie przez A sp. z o.o. sp.k. prawa ochronnego na znak towarowy w drodze konstytutywnej decyzji Urzędu Patentowego będzie dla A sp. z o.o. sp.k. stanowiło nabycie wartości niematerialnej i prawnej, a w konsekwencji Zainteresowani nabędą prawo do amortyzowania znaku towarowego na podstawie art. 16b ust. 1 pkt 6 updop oraz art. 22b ust. 1 pkt 6 updof?
2. Czy Zainteresowani będą mogli ująć w kosztach uzyskania przychodów wartość odpisu amortyzacyjnego ustaloną proporcjonalnie do posiadanego przez każdego z nich prawa do udziału w zysku A sp. z o.o. sp.k.?
3. Czy prawidłowym jest przyjęcie dla celów amortyzacji podatkowej jako wartości początkowej znaku towarowego objętego prawem ochronnym jego wartości rynkowej ustalonej w wycenie sporządzonej na dzień rejestracji znaku?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

W myśl art. 16b ust. 1 pkt 6 updop i odpowiednio art. 22b ust. 1 pkt 6 updof, amortyzacji podlegają, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. − Prawo własności przemysłowej (Dz.U. z 2003 r. nr 119, poz. 1117, z późn. zm., dalej upwp) o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 upwp na warunkach w niej określonych udzielane są patenty oraz dodatkowe prawa ochronne na wynalazki, prawa ochronne na wzory użytkowe i znaki towarowe, a także prawa z rejestracji na wzory przemysłowe, topografie układów scalonych oraz oznaczenia geograficzne.

Na podstawie art. 144 upwp wydanie decyzji o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy następuje po sprawdzeniu przez Urząd Patentowy, czy są spełnione ustawowe warunki wymagane dla uzyskania prawa. Zgodnie z art. 147 ust. 1 ww. ustawy Urząd Patentowy wydaje decyzję o udzieleniu prawa ochronnego, jeżeli nie stwierdzi braku ustawowych warunków wymaganych do uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy. Zgodnie z art. 149 upwp udzielone prawa ochronne na znaki towarowe podlegają wpisowi do rejestru znaków towarowych. Udzielenie prawa ochronnego na znak towarowy stwierdza się przez wydanie świadectwa ochronnego na znak towarowy (art. 150 ustawy). Przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej (art. 153 ustawy). Z powyższego wynika, iż decyzja Urzędu Patentowego ma charakter konstytutywny, wobec czego, uzyskanie jej przez A sp. z o.o. sp.k. będzie, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, skutkowało dla Zainteresowanych nabyciem prawa do amortyzowania znaku towarowego jako wartości niematerialnej i prawnej, tj. prawa określonego w upwp.

Stanowisko potwierdzające konstytutywny charakter decyzji Urzędu Patentowego prezentują również sądy administracyjne, przykładowo Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 10.03 2015 r. sygn. akt II FSK 312/13 oraz w wyroku z dnia 2015.01.15 r. sygn. akt II FSK 3175/12, jak również WSA w Łodzi w wyroku z dnia 7.08.2014 r. sygn. akt I SA/Łd 414/14.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Zainteresowani uważają, iż po uzyskaniu prawa ochronnego przez A sp. z o.o. sp.k. uzyskała prawo do rozpoznania w kosztach uzyskania przychodów odpisu amortyzacyjnego ustalonego w wartości ustalonej proporcjonalnie do posiadanego przez każdego z nich prawa do udziału w zysku A sp. z o.o. sp.k.

Zgodnie bowiem z art. 5 ust. 1 udpop oraz art. 8 ust. 1 updof przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). Powyższe zasady stosuje się również do rozliczania kosztów uzyskania przychodów (art. 5 ust. 2 pkt 1 updop oraz art. 8 ust. 2 pkt 1 updof).

Zgodnie natomiast odpowiednio z art. 15 ust. 1 updop i art. 22 ust.1 updof kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 updop oraz art. 23 updof. Stosownie do brzmienia art. 15 ust. 6 upodp i art. 22 ust. 8 updof kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z określonymi w każdej z ustaw zasadami.

Jak wskazano w odpowiedzi na pytanie nr 1, zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 6 updop i odpowiednio art. 22b ust. 1 pkt 6 updof, amortyzacji podlegają, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa określone w upwp o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Zgodnie z liniową metodą amortyzacji, określoną w art. 16h updop i art. 22h updof, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym wartość wprowadzono do ewidencji, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową.

Zarejestrowany znak towarowy jako prawo określone w upwp, zostanie nabyty na podstawie konstytutywnej decyzji Urzędu Patentowego i w dniu przyjęcia do używania będzie nadawał się do gospodarczego wykorzystania. Przewidywany okres jego używania przekroczy rok. Zarejestrowany znak towarowy wykorzystywany będzie na potrzeby związane z prowadzoną przez Zainteresowanych za pośrednictwem A Sp z o.o. sp.k. działalnością gospodarczą.

Zatem Zainteresowani, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu wprowadzenia zarejestrowanego znaku towarowego do ewidencji A sp. z o.o. sp.k., uzyskają prawo do rozliczenia odpisu amortyzacyjnego w kosztach uzyskania przychodów, proporcjonalnie do posiadanego przez nich prawa do udziału w zysku spółki komandytowej.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3.

Zdaniem Zainteresowanych właściwym będzie wprowadzenie do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych A sp. z o.o. sp.k. znaku towarowego w wartości początkowej równej wartości rynkowej znaku towarowego, wynikającej z wyceny sporządzonej na dzień uzyskania decyzji o przyznaniu prawa ochronnego. Wartość rynkowa ustalona na dzień uzyskania decyzji o przyznaniu prawa ochronnego stanowić będzie wartość początkową dla celów amortyzacji podatkowej na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jak również ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie skutków podatkowych uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy w drodze konstytutywnej decyzji Urzędu Patentowego:

• w części dotyczącej pytań nr 1 i 2 − jest nieprawidłowe,
• w części dotyczącej pytania nr 3 − jest bezprzedmiotowe.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.) i odpowiednio art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (art. 23).

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą stanowić koszt uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

W myśl art. 15 ust. 6 (art. 22 ust. 8) ww. ustaw: kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a−16m (art. 22a−22o), z uwzględnieniem art. 16 (art. 23).

Co do zasady wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz na nabycie wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Wynika to z faktu, że tego rodzaju składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia. Stąd ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki na ich nabycie/wytworzenie – przez odpisy amortyzacyjne – zalicza się do kosztów podatkowych sukcesywnie.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że spółka komandytowa, której wspólnikiem jest inna spółka komandytowa, której z kolei wspólnikami są Wnioskodawca oraz pozostali Zainteresowani, wystąpiła z podaniem do Urzędu Patentowego o udzielenie prawa ochronnego na słowno-graficzny znak towarowy. Przewiduje się, że procedura rejestracyjna zakończy się wydaniem przez Urząd Patentowy prawomocnej decyzji przyznającej prawo ochrony na zgłoszony znak towarowy. Po uzyskaniu decyzji przyznającej prawo ochronne, spółka komandytowa nabędzie prawo ochronne na znak towarowy określone w ustawie Prawo własności przemysłowej. Spółka komandytowa planuje znak towarowy chroniony prawem ochronnym wprowadzić do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych prawnych, a począwszy od miesiąca następującego po miesiącu wprowadzenia do ewidencji dokonywać odpisów amortyzacyjnych.

W myśl art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 22b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych): amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c (art. 22c), nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. − Prawo własności przemysłowej (Dz.U. z 2013 r. poz. 1410),
7. wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

− o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 (art. 23a pkt 1), zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Przepis art. 16b ust. 1 (art. 22b ust. 1) ww. ustaw zawierają zatem zamknięty katalog składników majątkowych, które mogą stanowić wartości niematerialne i prawne dla celów podatku dochodowego od osób prawnych i fizycznych. Oznacza to, że tylko wymienione w tych przepisach prawa i wartości, które dodatkowo spełniają określone warunki, tj.:

• zostały nabyte,
• nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,
• ich przewidywany okres używania jest dłuższy niż rok,
• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo zostały oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 (art. 23a pkt 1)

mogą zostać uznane za wartości niematerialne i prawne w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i fizycznych. W konsekwencji prawa, które nie zostały wymienione wprost lub nie spełniają powyższych warunków, nie mogą zostać zaklasyfikowane do wartości niematerialnych i prawnych w rozumieniu tych ustaw. Z kolei tylko wartości niematerialne i prawne w rozumieniu tych ustaw mogą podlegać amortyzacji podatkowej.

Zgodnie z poglądem utrwalonym w piśmiennictwie art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 22b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) nie pozwala na amortyzację praw majątkowych, które zostały przez podatnika wytworzone. Jak się wskazuje „w art. 16b ust. 1 updop przyjęto rozwiązania, zgodnie z którymi wymienione w tych aktach prawnych prawa majątkowe mogą być zaliczone do wartości niematerialnych i prawnych jedynie wówczas, gdy zostały przez podatnika nabyte. Oznacza to, że wytworzenie we własnym zakresie któregoś z wymienionych w tym przepisie praw majątkowych na własne potrzeby, nie pozwala na zaliczenie podatnikowi tego prawa do wartości niematerialnych i prawnych” (B. Dauter, A. Gomułowicz, R. Pęk, K. Winiarski „Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz 2011., Wrocław 2011, str. 769-770).

Nie budzi zatem w piśmiennictwie wątpliwości, że z uwagi na użyte w art. 16b ust. 1 (art. 22b ust. 1) ww. ustaw pojęcie „nabyte” (w odróżnieniu od art. 16a ust. 1 i art. 22a ust. 1 ww. ustaw, w którym ustawodawca posłużył się określeniem „nabyte lub wytworzone we własnym zakresie”), wszelkie prawa majątkowe wymienione w tym przepisie, które zostały przez podatnika wytworzone, nie podlegają amortyzacji.

Odnosząc te rozważania na grunt praw ochronnych do znaków towarowych należy zauważyć, że prawa te w sytuacji, gdy podatnik poniósł wydatki na wytworzenie znaku towarowego, nie stanowią wartości niematerialnych i prawnych w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie podlegają amortyzacji, mimo że na podstawie decyzji Urzędu Patentowego RP doszło do ich nabycia. Ustalony koszt wytworzenia tych praw będzie zaliczony do kosztów uzyskania przychodów okresu, w którym znak oddano do używania. W ten sposób koszt wytworzenia znaku towarowego zostanie ujęty dla celów podatku dochodowego tylko raz – jednorazowo zwiększając koszty uzyskania przychodów.

Należy podkreślić, że decyzja Urzędu Patentowego ma charakter konstytutywny i dopiero na jej podstawie dochodzi do nabycia praw ochronnych. Zgodnie bowiem z art. 121 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1410 ze zm.): na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne. Stosownie natomiast do art. 147 ust. 1 ustawy − Prawo własności przemysłowej: Urząd Patentowy wydaje decyzję o udzieleniu prawa ochronnego, jeżeli nie stwierdzi braku ustawowych warunków wymaganych do uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy.

W tym miejscu należy wskazać, że konstytutywny charakter decyzji prowadzi do wniosku, że w wyniku zgłoszenia znaku towarowego po stronie podmiotu zgłaszającego prawo ochronne nie dochodzi do nabycia prawa ochronnego, o którym mowa w art. 121 ww. ustawy. Zgłoszenie ma w procesie rejestracji jednak istotne znaczenie, gdyż według daty zgłoszenia oznacza się m.in. pierwszeństwo (art. 124 ustawy – Prawo własności przemysłowej) oraz od tej daty liczy się dziesięcioletni okres ochronny (art. 153 ust. 2 tej ustawy).

Zatem praw do znaku towarowego, które nabywa się na podstawie przepisów ustawy – Prawo własności przemysłowej w związku ze zgłoszeniem, nie można uznać za prawa w rozumieniu tej ustawy, gdyż takimi prawami będą w odniesieniu do znaku towarowego wyłącznie prawa ochronne. W konsekwencji prawa do znaku towarowego w procesie rejestracji, z uwagi na ich niewymienienie w art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), nie podlegają amortyzacji podatkowej.

Zatem na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy wyraźnie odróżnić prawa do znaku towarowego zgłoszonego do rejestracji (które nie stanowią wartości niematerialnej i prawnej i nie podlegają amortyzacji) oraz prawo ochronne do znaku towarowego (które stanowi wartość niematerialną i prawną i podlega amortyzacji).

Zasadnicze znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy ma określenie, czy nabycie praw ochronnych do znaku towarowego stanowi „nabycie” w rozumieniu art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 22b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Nie ulega wątpliwości, że w wyniku wydania decyzji przez Urząd Patentowy następuje nabycie praw ochronnych do znaku, które stanowi nabycie pierwotne i nie może być utożsamiane z wytworzeniem.

Jednakże nie można zaakceptować poglądu Wnioskodawcy, że „Po uzyskaniu decyzji przyznającej prawo ochronne, A sp. z o.o. sp.k nabędzie prawo ochronne na znak towarowy określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. − Prawo własności przemysłowej (Dz.U. z 2013 r. poz. 1410)”. Mając bowiem na uwadze wykładnię systemową należy uznać, że nabycie prawa ochronnego w drodze decyzji nie mieści się w zakresie art. 16b ust. 1 (art. 22b ust. 1) ww. ustaw.

Odnośnie natomiast do prawa Wnioskodawcy do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku spółki komandytowej wskazać należy, że zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku (art. 5 ust. 2 tej ustawy).

Podobne rozwiązanie zawiera ponadto art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym: przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

1. rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat;
2. ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną (art. 8 ust. 2 tej ustawy).
   
   

Ponieważ jednak jak wskazano powyżej nabycie prawa ochronnego na znak towarowy w drodze konstytutywnej decyzji Urzędu Patentowego nie stanowi nabycia wartości niematerialnej i prawnej Wnioskodawca nie ma prawa do ustalenia wartości początkowej tego znaku ani dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Reasumując − uzyskanie przez spółkę komandytową prawa ochronnego na znak towarowy w drodze konstytutywnej decyzji Urzędu Patentowego nie będzie stanowiło nabycia wartości niematerialnej i prawnej. Tym samym Wnioskodawca nie będzie mógł ująć w kosztach uzyskania przychodów proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku tej spółki ani wartości odpisu amortyzacyjnego, ani też ustalić wartości początkowej tego znaku.

Zatem udzielenie odpowiedzi w części dotyczącej pytania nr 3 stało się bezprzedmiotowe.

Ponadto należy wskazać, że powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości niniejszej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że – zdaniem Organu – tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w tym postępowaniu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego przysługuje prawo do wniesienia skargi z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę na interpretację indywidualną wydaną na podstawie art. 14r § 1 Ordynacji podatkowej wnosi się do sądu administracyjnego właściwego ze względu na siedzibę organu wydającego interpretację, czyli w niniejszej sprawie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.