Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/4511-271/16/JC
z 31 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 8 marca 2016 r. (data wpływu 18 marca 2016 r.), uzupełniony w dniach 10 maja 2016 r. i 19 maja 2016 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania dotacji na podjęcie działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 marca 2016 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 10 maja 2016 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania dotacji na podjęcie działalności gospodarczej.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od 6 styczeń 2016 r. prowadzi działalność gospodarczą. Główna działalność: 74.10.Z - projektowanie graficznie.

Działalność Wnioskodawcy polega głównie na tworzeniu projektów graficznych oraz dostarczaniu klientom zarówno indywidualnym jak i firmom profesjonalnych rozwiązań z zakresu projektowania i wdrażania grafiki na potrzeby własne, internetu i nośników tradycyjnych. Oferta obejmuje m.in.: tworzenie innowacyjnych prezentacji multimedialnych, tworzenie projektów ofert reklamowych, ulotek, plakatów, wizytówek, ankiet, folderów, broszur, tworzenie innowacyjnych CV oraz listów motywacyjnych. Działalność przewidziana jest dla wszystkich osób, które nie mają czasu lub wiedzy na samodzielne realizowanie i tworzenie prezentacji multimedialnych do szkoły, na studia czy do pracy a także dla firm, które korzystają z innowacyjnego wsparcia przy realizacji nowo powstających projektów. Jest skierowana także dla przedsiębiorców, którzy potrzebują ciekawych i inspirujących pomysłów przy tworzeniu prezentacji na potrzeby własnego biznesu w celu cotygodniowego prezentowania wyników sprzedażowych w instytucjach finansowych. Celem pracy Wnioskodawcy jest dostarczanie dla klientów gotowych rozwiązań graficznych w odpowiedzi na ich potrzeby, projektowanie a także innowacyjne ubieranie pomysłów w gotowe produkty.

Wnioskodawca nie jest podatnikiem VAT, bowiem nie przekroczył limitu obrotów. Zakres działalności także nie obliguje do obowiązkowej rejestracji do podatku VAT.

W związku z umową z dnia … 2015 r. Powiatowy Urząd Pracy przyznał Wnioskodawcy jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej (pomoc współfinansowana przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego) w ramach Projektu Aktywizacja Osób bezrobotnych ….

Za otrzymane środki Wnioskodawca zakupił niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej materiały, towary, usługi i wyposażenie. Przy czym część z nich są to wartości niematerialne i prawne oraz środki trwałe o wartościach powyżej 3.500 zł brutto.

W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych:

Dochody z działalności gospodarczej opodatkowane są podatkiem liniowym - wybrana forma opłacania zaliczek - kwartalna. Książka przychodów i rozchodów prowadzona jest metodą kasową.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy przyznane mi środki z PUP na rozpoczęcie działalności gospodarczej podlegają zwolnieniu z podatku dochodowego (są przychodem ale zwolnionym z podatku)?
2. Czy mogę ująć w kosztach uzyskania jednorazowo wydatki poniesione na materiały, towary, wyposażenie, wartości niematerialne i prawne (dalej: „wnip”) ze środków otrzymanych z PUP o wartości do 3.500 zł brutto?
3. Czy mogę ująć w kosztach uzyskania wydatki poniesione ze środków otrzymanych z PUP na Środki trwałe i wnip powyżej 3.500 zł brutto poprzez odpisy amortyzacyjne?
4. Czy w przypadku zakupu częściowo sfinansowanego ze środków z PUP a częściowo ze środków własnych w zależności od kwoty Wnioskodawca może ująć w kosztach uzyskania - jednorazowo w kosztach w zakresie do 3.500 zł brutto poprzez odpisy amortyzacyjne - w przypadku środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych powyżej 3.500 zł?

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, przyznane z PUP środki korzystają ze zwolnienia podatkowego, ponieważ zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych będą stanowić przychód korzystający ze zwolnienia z podatku.

Ad 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo ująć jednorazowo w kosztach zyskania wydatki poniesione na materiały, towary i wyposażenie ze środków otrzymanych z PUP o wartości do 3.500 zł brutto.

Ad 3.

Zdaniem Wnioskodawcy, może ująć w kosztach uzyskania wydatki poniesione ze środków otrzymanych z PUP na środki trwałe i wnip powyżej 3.500 zł brutto poprzez odpisy amortyzacyjne.

Ad 4.

Wnioskodawca uważa, że w przypadku zakupu częściowo sfinansowanego ze środków z PUP a częściowo ze środków własnych w zależności od kwoty może ująć w kosztach uzyskania wydatki na materiały, towary wyposażenie i wnip - jednorazowo w kosztach w zakresie do 3.500 zł brutto poprzez odpisy amortyzacyjne - w przypadku środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych powyżej 3.500 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolnicza działalność gospodarcza), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przychodami z pozarolniczej działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 13, i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych – o czym stanowi art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze brzmienie powyższych przepisów należy stwierdzić, iż ustawodawca różnicuje skutki podatkowe otrzymanych dotacji, dopłat i innych nieodpłatnych świadczeń w zależności od celu, na jaki zostały one przeznaczone, tj.:

• dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na cele inne niż nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych (z wyłączeniem kwot wymienionych w art. 14 ust. 3 pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) – zaliczane są do przychodów z działalności gospodarczej,
• ww. świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków poniesionych przez podatnika na zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych – nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t. j. Dz. U. z 2015 r. poz. 149, z późn. zm.).

Zauważyć należy, iż zgodnie z art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy starosta z Funduszu Pracy może przyznać bezrobotnemu jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej, w tym na pokrycie kosztów pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa związane z podjęciem tej działalności, w wysokości określonej w umowie, nie wyższej jednak niż 6-krotnej wysokości przeciętnego wynagrodzenia, a w przypadku gdy działalność jest podejmowana na zasadach określonych dla spółdzielni socjalnych, wysokość przyznanych bezrobotnemu środków nie może przekraczać 4-krotnego przeciętnego wynagrodzenia na jednego członka założyciela spółdzielni oraz 3-krotnego przeciętnego wynagrodzenia na jednego członka przystępującego do spółdzielni socjalnej po jej założeniu. Przychód ten podlega jednakże zwolnieniu od podatku dochodowego na podstawie cyt. art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku odchodowym od osób fizycznych.

Powołany przepis ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy stanowi m.in., że Starosta może ze środków Funduszu Pracy przyznać bezrobotnemu jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów są wszystkie wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów i nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże ciężar wykazania owego związku spoczywa na Wnioskodawcy, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy,
• być właściwie udokumentowany.

Analiza treści zarówno art. 22 ust. 1 jak i art. 23 ww. ustawy, wskazuje że co do zasady, nie ma przeszkód, aby Wnioskodawca mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zakup wyposażenia sfinansowane ze środków otrzymanych z Powiatowego Urzędu Pracy.

Warunkiem zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest jednakże istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionymi wydatkami, a przychodami z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej oraz należyte udokumentowanie poniesionych wydatków.

Sfinansowanie wydatków na zakup wyposażenia ze środków przyznanych osobie bezrobotnej z urzędu pracy na podjęcie działalności gospodarczej, nie wyklucza możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, mimo iż przyznane środki mogą korzystać ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten nie został bowiem wymieniony w art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zgodnie z którym, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

Fakt, iż wydatki sfinansowane zostały z dotacji, ma natomiast znaczenie w przypadku zakupionych z dotacji środków trwałych podlegających amortyzacji. W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że umową z dnia 8 grudnia 2015 r. Powiatowy Urząd Pracy przyznał Wnioskodawcy jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej (pomoc współfinansowana przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego) w ramach Projektu Aktywizacja Osób bezrobotnych.

Za otrzymane środki Wnioskodawca zakupił niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej materiały, towary, usługi i wyposażenie. Przy czym część z nich są to wartości niematerialne i prawne oraz środki trwałe o wartościach powyżej 3.500 zł brutto.

Zgodnie z § 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2014 r. poz. 1037 ze zm.), określenia użyte w rozporządzeniu oznaczają:

• wyposażenie - rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych (pkt 7);
• środki trwałe - środki trwałe w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym (pkt 8);
• wartości niematerialne i prawne - wartości niematerialne i prawne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym (pkt 9).

Zgodnie z treścią § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, o których mowa w § 2 ust. 1, obowiązane do prowadzenia księgi, zwane dalej „podatnikami”, prowadzą:

1. ewidencję środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n ust. 2-6 ustawy o podatku dochodowym;
2. ewidencję wyposażenia.

W myśl ust. 2, ewidencją wyposażenia obejmuje się wyposażenie, którego wartość początkowa, w rozumieniu odrębnych przepisów, przekracza 1.500 zł.

Poniesienie wydatków na zakup wyposażenia i usług, niestanowiących środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych sfinansowanych ze środków przyznanych osobie bezrobotnej z urzędu pracy na podjęcie działalności gospodarczej nie wyklucza możliwości zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów, mimo że przyznane środki korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis ten nie został bowiem wymieniony w art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zgodnie z którym, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

Definicja środka trwałego, dla potrzeb podatku dochodowego od osób fizycznych, zawarta została w treści art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty
   
   
   1. o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Co do zasady, zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów podlegają odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23, co wynika z art. 22 ust. 8 ww. ustawy.

Podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania (art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W myśl art. 22d ust. 2 ww. ustawy, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

W przypadku zakupu składników majątku, których wartość nie przekracza 3.500 zł, podatnik ma więc do wyboru trzy rozwiązania.

Po pierwsze, może nie zaliczać danego składnika majątkowego do środków trwałych czy też wartości niematerialnych i prawnych, natomiast wydatki związane z nabyciem czy też wytworzeniem danego środka trwałego zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów na podstawie cytowanego art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Po drugie, możliwe jest zaliczenie danego składnika majątku odpowiednio do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, a następnie jednorazowe jego zamortyzowanie. Następuje to poprzez dokonanie jednorazowego odpisu amortyzacyjnego - w wysokości odpowiadającej wydatkom na nabycie czy też wytworzenie danego składnika majątku - w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej albo w miesiącu następnym (art. 22f ust. 3 ww. ustawy).

Po trzecie, podatnicy mogą amortyzować składniki majątkowe, o których mowa, na analogicznych zasadach jak wszystkie inne środki trwałe czy też wartości niematerialne i prawne.

Jednocześnie należy podkreślić, że Wnioskodawca nie ma możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup składników zaliczonych do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych zakupionych z otrzymanego dofinansowania.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych
   
   
   1. wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Zatem, odpisy amortyzacyjne od tej części wartości środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, która sfinansowana została z otrzymanych środków przyznanych bezrobotnemu na podjęcie działalności gospodarczej nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując, biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego w świetle powołanych przepisów należy stwierdzić, iż otrzymane przez Wnioskodawcę środki z Powiatowego Urzędu Pracy w części przeznaczonej na zakup środków trwałych od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych nie stanowią dla Wnioskodawcy przychodu. Natomiast w pozostałej części otrzymane dofinansowanie stanowi przychód z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, korzystający ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym, środki otrzymane ze wskazanej we wniosku dotacji nie podlegają ewidencji w podatkowej księdze przychodów i rozchodów jako przychód z działalności.

Analiza art. 22 ust. 1, jak i art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje, że sfinansowane ze środków z przyznanej dotacji na rozpoczęcie działalności gospodarczej wydatki na zakup wyposażenia i usług niestanowiących środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w prowadzonej działalności gospodarczej, można bezpośrednio zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z tej działalności. Natomiast sfinansowane z tej dotacji wydatki na zakup składników majątku zaliczonych do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów ze źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Również odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych zakupionych z otrzymanego dofinansowania nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. W przypadku zakupu środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych częściowo sfinansowanego z dotacji, a częściowo ze środków własnych do kosztów uzyskania przychodów nie mogą być zaliczone odpisy amortyzacyjne dokonywane od tej części ich wartości, która została sfinansowana dotacją.

Należy zaznaczyć, że niniejsze rozstrzygnięcie zapadło przy założeniu, że otrzymane przez Wnioskodawcę jednorazowo środki są środkami przyznanymi bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t. j. Dz. U. z 2015 r. poz. 149, z późn. zm.).

Jednocześnie należy wskazać, iż analiza treści załączników nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników, a niniejszej interpretacji udzielono w oparciu o stan faktyczny przedstawiony we wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.