2016.05.23 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi - 1061-IPTPB2.4511.391.2016.1.MK

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB2.4511.391.2016.1.MK
z 23 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku złożonym w dniu 12 maja 2016 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia wydatków na montaż kotła gazowego w ramach ulgi rehabilitacyjnej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia wydatków na montaż kotła gazowego w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca posiada orzeczony znaczny stopień niepełnosprawności. Symbol przyczyn niepełnosprawności 10-N 05-R, tj. upośledzenie narządu ruchu, choroby neurologiczne. Orzeczenie wydane jest na stałe od dnia 5 maja 2015 r., przez Miejski Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności …... Niepełnosprawność istnieje od dnia 6 lutego 1992 r.

Wnioskodawca ma 80 lat i przebywa na emeryturze, choruje na:

zwyrodnienie kręgosłupa w poziomie L4-5 i L5-S1 z przewlekłym zespołem bólowym,

niedowład obu nóg,

niedowład prawej ręki,

choroby układu krążenia,

cukrzycę II stopnia,

nadciśnienie tętnicze.

Z powodu tych chorób upośledzających narządy ruchu Wnioskodawca nie może chodzić, porusza się jedynie przy pomocy dwóch lasek lub chodzika, a i ten sposób chodzenia sprawia Mu ogromny ból w kręgosłupie. Wnioskodawca ma niedowład w obu nogach, ciągłe mrowienie, zupełny brak czucia. Chodzenie sprawia Wnioskodawcy ogromną trudność. Żona Wnioskodawcy posiada orzeczony znaczny stopień niepełnosprawności, ze wskazaniem na upośledzenie narządu ruchu.

Wnioskodawca mieszka z żoną w domu jednorodzinnym, który jest ich własnością. Do jesieni 2015 r. był on ogrzewany piecem węglowym, umieszczonym w podpiwniczeniu domu.

Z powodu niepełnosprawności upośledzającej narządy ruchu, Wnioskodawca ma ogromne trudności z chodzeniem, schylaniem się, dźwiganiem ciężkich rzeczy, tym bardziej obsługiwaniem pieca opalanego węglem i drewnem. Węgiel i drewno Wnioskodawca musiał nosić z budynku gospodarczego do domu, a potem wynosić popiół. Było to bardzo ciężkie zajęcie, gdyż kręgosłup i nogi Wnioskodawca ma niesprawne.

W związku z całkowitą utratą zdrowia oraz sił Wnioskodawcy oraz Jego żony, nie byli oni w stanie dłużej obsługiwać węglowego pieca centralnego ogrzewania. Jesienią 2015 r. zmieniony został system ogrzewania na gazowy, co łączyło się z przyłączeniem gazu z ulicy do domu Wnioskodawcy.

Poniesione wydatki to m.in.:

opłata przyłączeniowa gazu w kwocie 2 376 zł 36 gr (faktura zapłacona w dniu 14 października 2015 r.),

montaż kotła gazowego oraz instalacji gazowej w kwocie 14 014 zł 80 gr (faktura zapłacona w dniu 14 grudnia 2015 r.).

Wydatki te nie były sfinansowane ani dofinansowywane z żadnych innych środków, ani też zwrócone (odliczone) w jakiejkolwiek formie.

Wydatki z tytułu opłaty przyłączeniowej gazu i montażu kotła gazowego oraz instalacji gazowej zostały poniesione z majątku wspólnego Wnioskodawcy i Jego żony. Faktury dokumentujące te wydatki zostały wystawione imiennie na Wnioskodawcę. Jedynym dochodem Wnioskodawcy jest emerytura. W zeznaniu rocznym za 2015 r. Wnioskodawca nie korzystał z odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Adaptacja domu i jego wyposażenia była dla Wnioskodawcy i Jego żony ogromnym ułatwieniem czynności życiowych. Decyzja wymiany systemu ogrzewania była związana z niepełnosprawnością ruchową obojga małżonków i konieczna, by móc funkcjonować w domu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w korekcie zeznania podatkowego za 2015 r. Wnioskodawca może odliczyć od dochodu osiągniętego za 2015 r., w ramach ulgi rehabilitacyjnej, wydatki poniesione na adaptację domu, czyli opłatę przyłączeniową gazu w kwocie 2 376 zł 36 gr, oraz montaż kotła gazowego i instalacji gazowej w kwocie 14 014 zł 80 gr?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 oraz ust. 7a pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r, poz. 361, z późn. zm.). Wydatki poniesione przez Niego, osobę niepełnosprawną z uszkodzeniami narządu ruchu, na wymianę systemu ogrzewania, są wydatkami na przystosowanie budynku i jego wyposażenia odpowiadającymi potrzebom tej niepełnosprawności, ułatwiającymi czynności życiowe i egzystowanie w domu.

Wydatki te Wnioskodawca uważa za wydatki na cele rehabilitacyjne związane z pokonywaniem trudności wynikających z niepełnosprawności narządu ruchu, w związku z tym może je odliczyć w ramach ulgi rehabilitacyjnej od osiągniętego dochodu za 2015 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Za wydatki na cele rehabilitacyjne w świetle art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

Zgodnie z art. 26 ust. 7 pkt 4 powołanej ustawy – wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

W myśl art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Na podstawie art. 26 ust. 7f ww. ustawy – ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów orzeczono:
1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
2. znaczny stopień niepełnosprawności,
II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
1. całkowitą niezdolność do pracy albo
2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca posiada orzeczony znaczny stopień niepełnosprawności ze względu na upośledzenie narządu ruchu i choroby neurologiczne. Orzeczenie wydane jest na stałe od dnia 5 maja 2015 r., natomiast niepełnosprawność istnieje od dnia 6 lutego 1992 r.

Wnioskodawca ma 80 lat i przebywa na emeryturze, choruje na zwyrodnienie kręgosłupa w poziomie L4-5 i L5-S1 z przewlekłym zespołem bólowym, niedowład obu nóg, niedowład prawej ręki, choroby układu krążenia, cukrzycę II stopnia, nadciśnienie tętnicze.

Z powodu tych chorób upośledzających narządy ruchu Wnioskodawca nie może chodzić, porusza się jedynie przy pomocy dwóch lasek lub chodzika, jednak i ten sposób chodzenia sprawia Mu ogromny ból w kręgosłupie. Wnioskodawca ma niedowład w obu nogach, ciągłe mrowienie, zupełny brak czucia. Żona Wnioskodawcy posiada orzeczony znaczny stopień niepełnosprawności, ze wskazaniem na upośledzenie narządu ruchu.

Wnioskodawca mieszka z żoną w domu jednorodzinnym, który jest ich własnością. Do jesieni 2015 r. był on ogrzewany piecem węglowym, umieszczonym w podpiwniczeniu domu.

Poniesione zostały wydatki na opłatę przyłączeniową gazu na podstawie faktury zapłaconej w dniu 14 października 2015 r., oraz montaż kotła gazowego oraz instalacji gazowej na podstawie faktury zapłaconej w dniu 14 grudnia 2015 r.

Wydatki te nie były sfinansowane ani dofinansowywane z żadnych innych środków, ani też zwrócone (odliczone) w jakiejkolwiek formie.

Rozpatrując czy wydatki poniesione na przyłączenie gazu do domu Wnioskodawcy oraz montaż kotła gazowego wraz z kompletacją materiałów mieszczą się w pojęciu adaptacji i wyposażenia mieszkań lub budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, o których mowa w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy ustalić znaczenie użytych w przepisie pojęć „adaptacja” i „wyposażenie”.

Zgodnie z językowym znaczeniem terminu „adaptacja” to „przystosowanie do innego użytku, przerobienie dla nadania innego charakteru, np. w budownictwie przeróbka budynku” (Mały słownik języka polskiego, Warszawa 1994). Natomiast „wyposażenie” to urządzenia potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś.

Adaptacją mieszkania lub budynku mieszkalnego jest zatem przeróbka, mająca mu nadać inny charakter, przystosować do innego użytku, natomiast wyposażenie mieszkania oraz budynku mieszkalnego – to przydanie jemu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zatem adaptacja i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego musi ułatwiać osobie niepełnosprawnej egzystowanie w tym lokalu (budynku), biorąc pod uwagę rodzaj niepełnosprawności. Stąd też w przypadku każdego niepełnosprawnego, wydatki na adaptację i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego mogą być inne, gdyż powinny odzwierciedlać potrzeby wynikające z niepełnosprawności.

Dokonując wykładni zawartego w art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy pojęcia adaptacji i wyposażenia mieszkań oraz budynków mieszkalnych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności wskazać należy, że w doktrynie zwraca się uwagę, że przez adaptację i wyposażenie, o których mowa w powyższym przepisie, należy rozumieć takie przystosowanie mieszkania (budynku), które umożliwia lub ułatwia życie w nim osobie niepełnosprawnej. Należy zwrócić uwagę, że pojęcie „adaptacja” rozumieć należy jako „przystosowanie”, które jednak niekoniecznie oznaczać musi „ulepszenie”, czy „przekształcenie” zaistniałego stanu rzeczy – w tym przypadku warunków mieszkaniowych dla potrzeb osoby niepełnosprawnej (wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 29 czerwca 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 667/11).

Zatem dokonanie adaptacji mieszkania lub budynku mieszkalnego do innych potrzeb i jego wyposażenie w nowe elementy rzeczowe ma – dla uznania wydatków poniesionych na nie za wydatki na cele rehabilitacyjne - znaczenie tylko o tyle, o ile u podstaw takiej adaptacji lub wyposażenia leżą potrzeby wynikające z niepełnosprawności podatnika lub osoby pozostającej na jego utrzymaniu.

W podobnej sprawie wypowiedział się również NSA w Szczecinie w wyroku z dnia 10 kwietnia 1997 r., sygn. akt SA/Sz 696/96, w którym stwierdził, że dokonanie adaptacji mieszkania do innych potrzeb i jego wyposażenie w nowe elementy rzeczowe ma – dla uznania wydatków poniesionych na nie za wydatki na cele rehabilitacyjne – znaczenie tylko o tyle, o ile u podstaw takiej adaptacji lub wyposażenia leżą potrzeby wynikające z niepełnosprawności podatnika lub osoby pozostającej na jego utrzymaniu. Za trafny uznać należy pogląd wyrażony w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, że wydatek związany z zastąpieniem ogrzewania piecowego ogrzewaniem centralnym gazowym jest wydatkiem poniesionym na modernizację mieszkania, czyli na jego unowocześnienie, przy czym między pojęciem modernizacji a pojęciem adaptacji lub wyposażenia mieszkania nie można stawiać znaku równości. Nie oznacza to jednak wcale, że unowocześnienie (modernizacja) mieszkania np. przez zmianę systemu ogrzewania nie może być równoznaczne z przystosowaniem (adaptacją) tego mieszkania lub jego wyposażeniem w konstrukcje czy też urządzenia podyktowane potrzebami wynikającymi z niepełnosprawności. Coś, co dla podatnika pełnosprawnego stanowi tylko unowocześnienie jego mieszkania, dla podatnika niepełnosprawnego może stanowić przystosowanie tego mieszkania lub jego wyposażenie podyktowane jego potrzebami jako osoby niepełnosprawnej. O tym zatem, czy wyposażenie lokalu mieszkalnego w określone urządzenia (np. w ogrzewanie elektryczne lub gazowe zamiast dotychczasowego tradycyjnego ogrzewania węglowego) stanowi tylko jego modernizację, czy też jest podyktowane celami rehabilitacyjnymi, decydują potrzeby podatnika (lub osoby pozostającej na jego utrzymaniu) wynikające z jego niepełnosprawności. Ocena zatem, czy dany wydatek „mieszkaniowy” jest podyktowany tylko potrzebą remontu mieszkania (zachowania jego dotychczasowej substancji) lub jego modernizacją (unowocześnieniem) czy też potrzebami wynikającymi z niepełnosprawności podatnika lub osoby pozostającej na jego utrzymaniu i zmierza do zaspokojenia tych potrzeb, powinna się dokonać nie tylko przez ocenę charakteru zmian dokonanych w szeroko rozumianej substancji mieszkaniowej, ale przede wszystkim przez pryzmat potrzeb, którymi zmiany te zostały podyktowane. Analogiczny pogląd wyraził również WSA w Łodzi w wyroku z dnia 6 września 2011 r., sygn. akt I SA/Łd 547/11.

Jednocześnie należy wskazać, że wydatki na adaptację i wyposażenie mieszkań (budynków mieszkalnych), w przeciwieństwie do wydatków z tytułu zakupu sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych, nie muszą mieć indywidualnego charakteru.

Pogląd ten potwierdził m.in. WSA w Łodzi w wyroku z dnia 17 lutego 2012 r., sygn. akt I SA/Łd 1541/11, stwierdzając, że nie można zgodzić się z tą częścią dokonanej przez organ wykładni art. 26 ust. 7a pkt 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wedle której wydatki na adaptację i wyposażenie mieszkań muszą mieć, tak samo jak sprzęt rehabilitacyjny, indywidualny charakter. Z gramatycznego brzmienia pierwszego unormowania wynika bowiem, że wymóg „indywidualnego przeznaczenia” w ogóle nie dotyczy wydatków na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych. Jedynym warunkiem zastosowania tego odliczenia, stosownie do treści art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy, jest to by adaptacja (wyposażenie) mieszkania (budynku) odpowiadała potrzebom wynikającym z niepełnosprawności. Uwzględniając regulację zawartą w art. 26 ust. 1 pkt 6 powołanej ustawy należy tego rodzaju wydatkom stawiać nadto warunek by służyły rehabilitacji osoby niepełnosprawnej lub ułatwiały jej wykonywanie czynności życiowych. Są to jedyne ustawowe wymogi stawiane wspomnianym wydatkom.

Reasumując, wydatki poniesione na przyłączenie gazu i montaż kotła oraz instalacji gazowej, jako wydatki na unowocześnienie systemu ogrzewania, stanowią zarówno wydatki na przystosowanie budynku mieszkalnego, jak i jego wyposażenie, odpowiadające potrzebom wynikającym z niepełnosprawności Wnioskodawcy wynikającej z upośledzenia narządów ruchu oraz Jego chorób.

Zatem ww. wydatki, można uznać za wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, podlegające odliczeniom w ramach ulgi rehabilitacyjnej określonej w art. 26 ust. 1 pkt 6 w związku z art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Stosownie do § 2 tego artykułu, skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie deklaracji korygującej.

Przepisy ustawy Ordynacja podatkowa nie określają szczególnych terminów, w których przysługuje powyższe uprawnienie. Należy więc powiązać tę możliwość z zobowiązaniem podatkowym, którego deklaracja (zeznanie) dotyczy. Prawo do korekty deklaracji (zeznania) istnieje tak długo, jak długo istnieje zobowiązanie podatkowe, czyli 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku (art. 70 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa).

W związku z powyższym Wnioskodawca może w korekcie zeznania podatkowego o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2015 r. odliczyć od osiągniętego dochodu wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie budynku mieszkalnego stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Końcowo, mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, zauważyć należy, że tutejszy Organ wydając interpretację indywidualną prawa podatkowego opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i nie jest uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego.

Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa Minister właściwy do spraw finansów publicznych na wniosek zainteresowanego wydaje w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem interpretacja indywidualna wywiera skutki prawne w stosunku do tego podmiotu, do którego jest skierowana. Niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawcy jako osoby występującej z wnioskiem, natomiast nie dotyczy żony Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin