Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/4511-157/16-3/AD
z 6 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 1 marca 2016 r. (data wpływu 14 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania dotacji z Urzędu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 marca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków sfinansowanych z przyznanej jednorazowej dotacji z Urzędu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej.

W ww. wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 2 września 2015 r. pomiędzy Prezydentem Miasta (reprezentowanym przez Dyrektora Powiatowego Urzędu Pracy) a Wnioskodawczynią zawarta została umowa o przyznaniu jednorazowych środków na podjęcie działalności gospodarczej. Podstawą prawną do udzielenia powyższej pomocy jest art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instrumentach rynku pracy, która to informacja znajduje się na pierwszej stronie wniosku o przyznanie środków, który złożyła Wnioskodawczyni.

W dniu 2 października 2015 r. Wnioskodawczyni rozpoczęła wykonywanie działalności gospodarczej. Podatek dochodowy rozlicza i opłaca według zasad ogólnych. Rodzaj prowadzonej dokumentacji rachunkowej to książka przychodów i rozchodów.

W ramach przyznanego dofinansowania Wnioskodawczyni zgodnie z postanowieniami umowy w wyznaczonym terminie dokonała zakupów, które to udokumentowane zostały fakturami zakupu. Zakupione zostało wyposażenie w postaci urządzeń oraz pozostałych narzędzi, materiałów i oprogramowania niezbędnych do wykonywania działalności gospodarczej, których wartość jednostkowa nie przekroczyła 3.500 zł netto, które nie zostało zaliczone w działalności gospodarczej jako środki trwałe oraz jednocześnie nie zostały wpisane do ewidencji środków trwałych. Powyższe wydatki zostały ujęte w podatkowej księdze przychodów i rozchodów jako wydatki stanowiące koszty uzyskania przychodu w momencie poniesienia wydatku.

W kontekście przedstawionego stanu faktycznego sformułowano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni słusznie uznała, że otrzymane środki są zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym, a wydatki poniesione na zakup wyposażenia o wartości jednostkowej nie przekraczającej kwoty 3500 zł netto, sfinansowane z przyznanej jednorazowej dotacji z Urzędu Pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej w momencie poniesienia wydatków?

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków sfinansowanych z przyznanej jednorazowej dotacji z Urzędu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zakup wszelkiego wyposażenia, którego wartość jednostkowa nie przekroczyła 3.500 zł i jednocześnie, które nie zostało uznane jako środki trwałe, sfinansowanego z otrzymanych środków może stanowić koszty uzyskania przychodów w myśl art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który uniemożliwia zaliczenie do kosztów podatkowych jedynie wydatków sfinansowanych z dochodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a; 47d, 116, 122, 129, 136 i 137 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe kwestia została rozstrzygnięta między innymi w poniższych indywidualnych interpretacjach wydanych przez:

• Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy - sygnatura: ITPB1/4I5-195/14/EM z dnia 14 maja 2014 r.;
• Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy - sygnatura: ITPB1/415-958/13/AK z dnia 26 listopada 2013 r.;
• Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu - sygnatura: ILPB1/4511-1-249/15-2/AA z dnia 8 maja 2015 r.;
• Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach - sygnatura: IBPBI/1/451Z-62/15/ESZ z dnia 17 kwietnia 2015 r.;
• Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy - sygnatura: ITPB1/415-14/14/AK z dnia 27 marca 2014 r.;
• Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy - sygnatura: ITPB1/4511-1062/15/MPŁ z dnia 5 stycznia 2016 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów są wszystkie wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów i nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże ciężar wykazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy,
• być właściwie udokumentowany.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

Na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części – wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Stosownie do treści art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania (art. 22d ust. 1 ustawy).

Zgodnie z § 3 pkt 7 i 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. 2014. poz. 1037) pod pojęciem:

• wyposażenie – rozumieć należy rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych;
• środki trwałe – rozumieć należy środki trwałe w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym.

Odnosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że jeżeli środki otrzymane na podjęcie działalności gospodarczej zostały przeznaczone na zakup przedmiotów niestanowiących środków trwałych (tj. wyposażenia), to wydatki poniesione na ich nabycie mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, niezależnie od tego, że na ich zakup Wnioskodawczyni otrzymała dotację korzystającą ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie wydatki poniesione na zakup wyposażenia w postaci urządzeń oraz pozostałych narzędzi, materiałów i oprogramowania wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej w momencie ich poniesienia, o ile w istocie nabyte składniki majątku nie spełniają kryteriów uznania ich za środki trwałe lub części składowe środków trwałych w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na zakup wyposażenia w postaci urządzeń oraz pozostałych narzędzi, materiałów i oprogramowania wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności, a sfinansowanych z przyznanej jednorazowej dotacji z Urzędu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej jest prawidłowe.

W odniesieniu natomiast do powołanych interpretacji indywidualnych, wskazać należy, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Jednocześnie podkreślić należy, że przepisy rozdziału 1a ustawy Ordynacja podatkowa stanowią, że interpretacja indywidualna wydana w tym trybie, może dotyczyć tylko przepisów prawa podatkowego, przy czym W Wnioskodawca jest zobowiązany wskazać je w złożonym wniosku.

Zakres żądania Wnioskodawcy wyznacza natomiast w szczególności:

• stan faktyczny przedstawiony we wniosku o indywidualną interpretację prawa podatkowego,
• stan prawny (przepisy prawa) wskazany przez Wnioskodawcę oraz
• zagadnienie prawne, które ma być przedmiotem interpretacji, a które wskazuje pytanie (pytania) Wnioskodawcy.

Z treści wniosku i zawartego w nim pytania wynika, że zakres żądania Wnioskodawczyni dotyczył podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

1. zastosowania zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;

możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków sfinansowanych z przyznanej jednorazowej dotacji z Urzędu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej (art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Tym samym przedmiotowy wniosek podlegał opłacie w wysokości 80 zł.

Zgodnie bowiem z art. 14f § 1 ustawy Ordynacja podatkowa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł. Natomiast w przypadku wystąpienia w jednym wniosku odrębnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych pobiera się opłatę od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego (art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270 ze. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.