INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Państwa przedstawione we wniosku z dnia 19.09.2011 r. (data wpływu 23.09.2011 r.) oraz piśmie uzupełniającym braki formalne (data nadania 14.11.2011 r., data wpływu 16.11.2011 r., na wezwanie Nr IPPB2/415-794/11-2/MK z dnia 03.11.2011 r. (data nadania 04.11.2011 r., data doręczenia 08.11.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych, związanych ze zmianą kwalifikacji wypłacanego przez płatnika wynagrodzenia z tytułu umowy zlecenia na przychód ze stosunku pracy– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23.09.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych, związanych ze zmianą kwalifikacji wypłacanego przez płatnika wynagrodzenia z tytułu umowy zlecenia na przychód ze stosunku pracy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W okresie od dnia 01.12.2010 r. do dnia 28.02.2011 r. zleceniobiorca wykonywał prace zlecone, za które otrzymywał wynagrodzenie. Od zawartych umów zleceń Wnioskodawca naliczał i odprowadzał do ZUS obowiązkowe składki oraz obliczał i odprowadzał do urzędu skarbowego zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych. Po zakończeniu umowy zlecenia zleceniobiorca wniósł pozew do sądu o uznanie ww. okresu, jako zatrudnienie na umowę o pracę, wydanie świadectwa pracy, wypłacenie ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy oraz korektę składek ZUS.

Wnioskodawca zawarł ugodę, w wyniku której zobowiązuje się do:

1. Uznania ww. okresu zatrudnienia, jako stosunek pracy.
2. Skorygowania naliczenia składek ZUS.
3. Naliczenia i wypłacenia ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy.
   
   

Z uwagi na braki formalne w złożonym wniosku, tutejszy organ podatkowy pismem z dnia 03.11.2011 r. Nr IPPB2/415-794/11-2/MK wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez przesłanie dokumentu, z którego wynika, że osoby, które udzieliły pełnomocnictwa dla osoby występującej w imieniu Wnioskodawcy z wnioskiem o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego posiadają stosowne do tego umocowanie.

oraz

• przeformułowanie pytania Nr 1 w zakresie przepisów prawa podatkowego, bowiem w części dotyczącej „korygowania rachunków do umów zleceń, sporządzania listy płac” nie jest to pytanie podatkowe.
• doprecyzowanie stanowiska Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego w odniesieniu do nowo sformułowanego pytania Nr 1.
  
  

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 08.11.2011 r., natomiast w dniu 16.11.2011 r. (w terminie) pismem z dnia 09.11.2011 r. braki uzupełniono prawidłowo.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy zakład pracy, który uznał pracę na umowę zlecenie w okresie od 01.12.2010 r. do 28.02.2011 r., jako zatrudnienie ze stosunku pracy powinien skorygować PIT-11 za 2010 r. oraz PIT-4R za 2010 r. i do jakiego źródła przychodów należy zakwalifikować ww. przychody...

Zdaniem Wnioskodawcy, po uznaniu ww. okresu pracy jako zatrudnienie ze stosunku pracy należy złożyć korekty PIT-11, PIT-4R za 2010 r. oraz ww. przychody zakwalifikować do pozycji – należności ze stosunku pracy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są:

1. stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta,
2. działalność wykonywana osobiście.
   
   

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z przepisu art. 12 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie do treści art. 13 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

- z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Z przepisu art. 26 ust. 1 pkt 2 - w brzmieniu obowiązującym od 2008 r. do 2010 r. - podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887 ze zm.) potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika, z tym że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu - odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast zgodnie z 26 ust. 1 pkt 2 - w brzmieniu obowiązującym w 2011 roku - podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2,3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887 ze zm.) potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika, z tym że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu - odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 31 ww. ustawy osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z treści art. 32 ust. 2 ww. ustawy wynika, iż za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 lub 3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) (a w brzmieniu obowiązującym od 01 grudnia 2008r. – o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) lub pkt 2a). Jeżeli świadczenia w naturze, świadczenia ponoszone za podatnika lub inne nieodpłatne świadczenia przysługują podatnikowi za okres dłuższy niż miesiąc, przy obliczaniu zaliczek za poszczególne miesiące przyjmuje się ich wartość w wysokości przypadającej na jeden miesiąc. Jeżeli nie jest możliwe określenie, jaka część tych świadczeń przypada na jeden miesiąc, a doliczenie całej wartości w miesiącu ich uzyskania spowodowałoby niewspółmiernie wysoką zaliczkę w stosunku do wypłaty pieniężnej, zakład pracy, na wniosek podatnika, ograniczy pobór zaliczki za dany miesiąc i pobierze pozostałą część zaliczki w następnych miesiącach roku podatkowego.

Zgodnie z treścią art. 32 ust. 3 ww. ustawy zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 1, 1a i 2 zmniejsza się o kwotę stanowiącą 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, określonej w pierwszym przedziale obowiązującej skali podatkowej, jeżeli pracownik przed pierwszą wypłatą wynagrodzenia w roku podatkowym złoży zakładowi pracy oświadczenie według ustalonego wzoru, w którym stwierdzi, że:

1. nie otrzymuje emerytury lub renty za pośrednictwem płatnika,
2. nie osiąga dochodów z tytułu członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną,
3. nie osiąga dochodów, od których jest obowiązany opłacać zaliczki na podstawie art. 44 ust. 3,
4. nie otrzymuje świadczeń pieniężnych od organu zatrudnienia lub od biura terenowego Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych,
5. ten zakład pracy jest właściwy do tego zmniejszenia.
   
   

Zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 3 zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej w tym miesiącu przez zakład pracy ze środków podatnika (art. 32 ust. 3b ww. ustawy)

Natomiast zgodnie z art. 27b ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy – podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27 lub art. 30c, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027) pobranej w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych - obniżenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a (art. 38 ust. 1 ww. ustawy).

W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33 - 35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru (PIT-4R) (art. 38 ust. 1a ww.).

Z treści art. 39 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11), z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wskazuje się również dochody zwolnione od podatku dochodowego na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Przepis art. 41 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zgodnie zaś z treścią art. 41 ust. 1a cytowanej ustawy zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1.

Stosownie do treści art. 42 ust. 1 powołanej ustawy płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru (PIT-4R). Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio (art. 42 ust. 1a ww. ustawy).

W terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa:

1. w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11),
2. w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4 (art. 42 ust. 2 tejże ustawy).
   
   

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w okresie od 1.12.2010 r. do 28.02.2011 r. zleceniobiorca wykonywał prace zlecone na rzecz Wnioskodawcy w ramach zawartej umowy zlecenia. Od zawartych umów zleceń Wnioskodawca naliczał i odprowadzał do ZUS obowiązkowe składki oraz obliczał i odprowadzał do urzędu skarbowego zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych. Po zakończeniu umowy zlecenia zleceniobiorca wniósł pozew do sądu o uznanie ww. okresu, jako zatrudnienie na umowę o pracę.

W wyniku zawartej ugody Wnioskodawca zobowiązał się do przekwalifikowania wypłaconych kwot wynagrodzenia z tytułu umowy zlecenia na wynagrodzenie z tytułu umowy o pracę skorygowania naliczenia składek ZUS naliczenia i wypłacenia ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy.

W związku z zaistniałą sytuacją powstała wątpliwość dotycząca sporządzenia korekt deklaracji PIT-11 i PIT-4R wystawionych za rok 2010 oraz do jakiego źródła przychodów należy zakwalifikować ww. przychody.

Z powołanych powyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż w zależności od rodzaju przychodów uzyskiwanych przez podatników (np. pracowników, zatrudnionych na warunkach umowy o pracę czy osób zatrudnionych na warunkach umowy zlecenia) płatnik obowiązany jest do stosowania różnych sposobów obliczania, poboru i odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy.

Zatem w świetle przedstawionego stanu faktycznego sprawy należy stwierdzić, iż poprzez błędne (w wyniku zawartej ugody) zakwalifikowanie przez Wnioskodawcę wynagrodzenia dotyczącego osoby zatrudnionej na warunkach umowy-zlecenia do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, tj. do przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 8 ww. ustawy, a nie do przychodów ze stosunku pracy, o których mowa w art. 12 ust. 1 tej ustawy, Wnioskodawca od nieprawidłowo zakwalifikowanego wynagrodzenia obliczał, pobierał i odprowadzał zaliczki na zasadach określonych w art. 41 i art. 42, a nie na zasadach określonych w art. 32 i art. 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych co spowodowało ich wykazanie w nieprawidłowych wysokościach zarówno w deklaracji PIT-4R jak i informacji PIT-11.

Biorąc pod uwagę wyżej wymienione przepisy prawa należy stwierdzić, iż ustawodawca nałożył na płatnika obowiązek prawidłowego obliczenia, poboru i odprowadzenia w ciągu roku podatkowego zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń i innych świadczeń wypłaconych lub postawionych do dyspozycji pracownika, a także sporządzenia i przekazania podatnikowi i urzędowi skarbowemu w ustawowym terminie informacji według ustalonego wzoru.

Z przepisów tych wynika również, że ustawodawca ukształtował rolę płatnika, jako pośrednika pomiędzy podatnikiem i organem podatkowym. Czynności podejmowane przez płatnika, polegające na obliczeniu, pobraniu i wpłaceniu należności mają charakter czynności materialno-technicznych. Obowiązek podatkowy ciąży ostatecznie na podatniku. Płatnik natomiast, przekazuje organowi podatkowemu pieniądze podatnika. Z chwilą pobrania podatku i przekazania jego równowartości na rachunek właściwego urzędu skarbowego obowiązek płatnika wygasa. Jednakże przepisy Ordynacji podatkowej przewidują odpowiedzialność płatnika za jego nieprawidłowe wywiązanie się z obowiązku obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Zagadnienia związane z korektą deklaracji regulują przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.).

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach, rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Z przepisu art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej wynika, iż jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Natomiast z § 2 tego artykułu wynika, iż skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Z treści art. 81 Ordynacji podatkowej wynika zatem, że korekta deklaracji ma na celu ma na celu umożliwienie podatnikom, płatnikom i inkasentom poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m.in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych. Błędnie mogła zostać określona m.in. wysokość zobowiązania podatkowego, wysokość nadpłaty lub zwrotu podatku, a także inne dane zawarte w treści deklaracji. Dlatego też powołane wyżej przepisy znajdują zastosowanie do korekt deklaracji PIT-4R oraz informacji PIT-11. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, iż w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Poza tym należy wskazać, iż możliwość złożenia korekty deklaracji PIT-4R oraz PIT-11 jest związana z istnieniem konsekwencji, jakie rodzi pobranie zaliczek na podatek w niewłaściwych kwotach. Kwestie te wiążą się bezpośrednio z instytucją przedawnienia zobowiązań podatkowych (art. 68-71 Ordynacji podatkowej), a także wygaśnięcia prawa do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty (art. 79-80 Ordynacji podatkowej).

Zgodnie z art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Zatem w świetle powołanych wyżej przepisów okres przedawnienia wynosi – co do zasady - pięć lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku bądź termin zwrotu nadpłaty.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej stan faktyczny organ podatkowy zauważa, że przedmiotem niniejszej interpretacji są skutki podatkowe związane z korektą deklaracji PIT-11 i PIT-4R w związku ze zmianą kwalifikacji wypłaconego wynagrodzenia z umowy zlecenia na wynagrodzenie ze stosunku pracy, co jest zgodne z zadanym we wniosku pytaniem oraz przedstawionym do niego stanowiskiem Wnioskodawcy.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne oraz przedstawiony stan faktyczny organ podatkowy stwierdza, że zaistniała sytuacja upoważnia płatnika do dokonania korekty wystawionej za rok 2010 deklaracji PIT-4R.

W skorygowanej deklaracji wnioskodawca winien wykazać w części C poz. 1 prawidłową należną zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych za 2010 rok, jednakże bez uwzględnienia zapłaconych skorygowanych w roku 2011 składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne. Jak bowiem wynika z brzmienia art. 26 ust. 1 pkt 2 i art. 27b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – składki te podlegają odliczeniu w roku, w którym są pobrane przez płatnika ze środków podatnika (pracownika). Zatem kwota zaległych składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne, uregulowanych w 2011 r., w żadnym przypadku nie może wpłynąć na wysokość zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych należnych za 2010 rok.

Wystawienie przez płatnika, którym jest Wnioskodawca, zatrudnionemu na podstawie stosunku pracy pracownikowi błędnej informacji PIT-11 za 2010 (w wykonaniu postanowień zawartej ugody), wywołuje obowiązek wystawienia korekty tej informacji, tak aby jej treść była zgodna ze stanem faktycznym. Tylko bowiem wystawienie informacji wykazujących faktycznie osiągnięte przez ww. podatnika przychody, które zakwalifikowane zostaną do właściwych źródeł przychodów i faktycznie pobrane w minionych latach zaliczki na podatek dochodowy czyli bez uwzględnienia rozliczeń dokonanych w roku 2011 stanowi realizację przez płatnika obowiązku wynikającego z art. 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Korekta informacji PIT-11 powinna dotyczyć przeniesienia kwot wynagrodzenia z pozycji dotyczącej wynagrodzeń z tytułu umowy zlecenia do pozycji dotyczącej wynagrodzenia z tytułu umowy o pracę oraz zmianę wysokości kosztów uzyskania przychodu na koszty z tytułu umowy o pracę.

W skorygowanych deklaracjach Wnioskodawca winien wykazać prawidłową należną zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych za 2010, jednakże bez uwzględnienia zapłaconych dopiero w wyniku rozliczenia w roku 2011 składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne. Jak bowiem wynika z brzmienia ww. art. 26 ust. 1 pkt 2 i art. 27b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – składki te podlegają odliczeniu w roku, w którym są pobrane przez płatnika ze środków podatnika (pracownika).

To oznacza, że skoro w 2010 r. nie została w prawidłowej wysokości pobrana z dochodu pracownika zaliczka na podatek, to niepobranej kwoty, którą pracodawca wpłacił w 2011 r., nie można wykazać w informacji PIT-11, bowiem nie będzie to odzwierciedlało stanu faktycznego. Brakująca kwota zaliczki została uregulowana dopiero w 2011 r. Na podstawie korekt ww. informacji za 2010 pracownik Wnioskodawcy zobowiązany będzie do złożenia korekty zeznania podatkowego z ten rok.

Reasumując: Wystawienie przez płatnika, zatrudnionemu na podstawie stosunku pracy pracownikowi błędnej informacji PIT-11 i PIT-4R za rok 2010,(w konsekwencji zawartej ugody) wywołuje obowiązek wystawienia korekt tych informacji, tak aby ich treść była zgodna ze stanem faktycznym.

Przekwalifikowanie w wyniku zawartej ugody wynagrodzenia otrzymanego z tytułu zawartej umowy zlecenia na wynagrodzenie z tytułu umowy o pracę skutkuje tym, że ww. przychody należy w skorygowanych deklaracjach wykazać w pozycji - należności ze stosunku pracy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.