Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/4510-1-40/16-7/AK
z 15 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z 1 lutego 2016 r. (data wpływu 9 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia z opodatkowania zaliczek na poczet funduszu remontowego wnoszonych przez właścicieli garaży, którzy nie są jednocześnie właścicielami lokali mieszkalnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismami z 9 lutego 2016 r. (data wpływu 15 lutego 2016 r.) oraz z 25 marca 2016 r. (data wpływu 1 kwietnia 2016 r.) a także z 14 kwietnia 2016 r. (data wpływu 15 kwietnia 2016 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego.

Stan faktyczny

Wspólnota Mieszkaniowa prowadzi działalność związaną z gospodarką mieszkaniową tzn. wyłącznie związaną z utrzymaniem własnych nieruchomości w niepogorszonym stanie technicznym oraz bieżącą eksploatacją. Wspólnota Mieszkaniowa w swoich zasobach posiada lokale mieszkalne, garaże w przyziemiu budynków (właścicielami niektórych garaży są osoby niebędące właścicielami lokali mieszkalnych), nie posiada lokali użytkowych. Zasadniczym źródłem przychodów Wspólnoty są zaliczki uiszczane, co miesiąc zgodnie z uchwałą Wspólnoty przez właścicieli w formie bieżących opłat na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną, wpłaty na fundusz remontowy oraz opłaty za media (energia cieplna, energia elektryczna, ciepłą i zimna woda, odprowadzanie ścieków, itp.) dostarczane indywidualnie do poszczególnych lokali.

Dodatkowym źródłem przychodów Wspólnoty Mieszkaniowej są również inne przychody z nieruchomości wspólnej, tj.:

1. otrzymywane odszkodowania z tytułu ubezpieczeń majątkowych,
2. przychody z tytułu odsetek na rachunku bieżącym Wspólnoty Mieszkaniowej,
3. przychody z tytułu odsetek od środków na bankowych rachunkach terminowych (rachunek oszczędnościowy – rodzaj lokaty),
4. przychody z tytułu odsetek płaconych przez właścicieli za nieterminowe wpłaty zaliczek na koszty zarządu nieruchomością wspólną oraz media.
   
   

Wszystkie wpłaty zaliczek, opłat oraz pozostałe przychody (tj. uzyskane z tytułu odszkodowań majątkowych, odsetek na rachunku bankowym bieżącym, odsetek od środków na terminowych rachunkach bankowych oraz odsetek z tytułu nieterminowych wpłat właścicieli) Wspólnota Mieszkaniowa przeznacza na pokrycie wydatków i kosztów związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, tj. na bieżącą eksploatację i niezbędne remonty.

Od odsetek od środków na bankowych rachunkach terminowych (rachunek oszczędnościowy – rodzaj lokaty), przychodów z tytułu odsetek płaconych przez właścicieli za nieterminowe wpłaty zaliczek na koszty zarządu nieruchomością wspólną oraz media płacony był podatek dochodowy.

Zdarzenie przyszłe

W okresach przyszłych planowane jest pobieranie zaliczek na poczet Funduszu Remontowego przez właścicieli garaży, którzy nie są jednocześnie właścicielami lokali mieszkalnych. Przychody te również przeznaczane będą na pokrycie wydatków i kosztów związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, tj. na bieżącą eksploatację i niezbędne remonty. Jednakże, Wspólnota Mieszkaniowa nie może jednoznacznie stwierdzić, czy właściciele garaży, którzy nie są właścicielami lokali mieszkalnych są mieszkańcami Wspólnoty Mieszkaniowej. Wnioskodawca nie posiada tego typu informacji, jak również nie ma możliwości dokonania weryfikacji posiadanych danych w oparciu o ustawę o własności lokali. W związku z powyższym, przyjąć należy, iż ta grupa właścicieli nie jest mieszkańcami Wspólnoty Mieszkaniowej.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że stan faktyczny i zdarzenie przyszłe w postaci uzyskiwania przez Wspólnotę Mieszkaniową odszkodowania OC i mienia za szkody na nieruchomości, odsetki od środków pieniężnych na rachunku bieżącym oraz odsetki od nieterminowych wpłat zaliczek od właścicieli dotyczy również garaży w przyziemiu budynków, których właścicielami są osoby niebędące właścicielami lokali mieszkalnych.

Pismem uzupełniającym z 14 kwietnia 2016 r. Wnioskodawca wskazał, że odpowiedź udzielona dnia 25 marca 2016 r. w sprawie uzupełnienia wniosku o wydanie interpretacji podatkowej dotyczy tylko pytania nr 1, czyli stanu faktycznego.

W związku z powyższymi opisami zadano następujące pytania.

1. Czy dochody Wspólnoty takie jak odszkodowania OC i mienia za szkody na nieruchomości, odsetki od środków pieniężnych na rachunku bieżącym, rachunku oszczędnościowym, lokatach bankowych, odsetki od nieterminowych wpłat zaliczek od właścicieli są wolne od podatku dochodowego od osób prawnych?
2. Czy przyszłe wpłaty zaliczek na poczet Funduszu Remontowego wnoszone przez właścicieli garaży, którzy nie są jednocześnie właścicielami lokali mieszkalnych są wolne od podatku dochodowego od osób prawnych?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 2.

Wniosek Spółki w zakresie pytania nr 1 został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną wydaną w dniu 15 kwietnia 2016 r. nr ILPB3/4510-1-40/16-6/AK.

Zdaniem Wnioskodawcy, który uiszczał podatek dochodowy od osób fizycznych, stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 44 dochody Wspólnoty takie jak: przyszłe wpłaty zaliczek na poczet Funduszu Remontowego wnoszone przez właścicieli garaży, którzy nie są jednocześnie właścicielami lokali mieszkalnych są wolne od podatku dochodowego od osób prawnych, gdyż zostały przeznaczone na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych (bieżącą eksploatację i niezbędne remonty).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zasady funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych określa ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 1892).

Zgodnie z art. 6 tej ustawy, ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana.

Wspólnota nie posiada jednak osobowości prawnej. Wspólnotę mieszkaniową tworzą zarówno właściciele odrębnych lokali mieszkalnych, jak i właściciele odrębnych lokali użytkowych. Każdy członek wspólnoty mieszkaniowej jest właścicielem lokalu oraz udziału w nieruchomości wspólnej. Udział w nieruchomości wspólnej jest prawem związanym z własnością lokalu (art. 3 ww. ustawy).

Zasadniczym źródłem przychodów wspólnoty mieszkaniowej, zgodnie z art. 15 ww. ustawy, są zaliczki wnoszone przez jej członków w formie bieżących opłat na pokrycie kosztów zarządu.

Przepis art. 14 powyższej ustawy stanowi natomiast, że na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:

1. wydatki na remonty i bieżącą konserwację,
2. opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę,
3. ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali,
4. wydatki na utrzymanie porządku i czystości,
5. wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy.
   
   

Wspólnoty mieszkaniowe jako jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm.), są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych, podlegają więc regułom podatkowym wynikającym z tej ustawy.

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Z art. 7 ust. 2 tej ustawy wynika z kolei, że dochodem, z zastrzeżeniem art. 10, art. 11 i art. 24a, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Ustalony w powyższy sposób dochód może być przedmiotem zwolnienia z opodatkowania, na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przepis ten zawiera bowiem katalog dochodów wolnych od podatku, czyli innymi słowy, wyłącza z podstawy opodatkowania dochody uzyskane z tytułów w nim wymienionych.

Jak stanowi art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi – w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Zatem z powyższej regulacji można wywieść, że aby dochód podmiotów, o których w nim mowa korzystał ze zwolnienia przedmiotowego muszą być spełnione dwa warunki, a mianowicie:

• dochody muszą być uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi,
• dochody te muszą być przeznaczone na utrzymanie zasobów mieszkaniowych.
  
  

Podkreślenia wymaga fakt, że oba te warunki muszą być spełnione łącznie. Powyższe oznacza, że nie podlegają zwolnieniu dochody inne niż uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, niezależnie od ich przeznaczenia oraz dochody z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, w części nieprzeznaczonej na utrzymanie tych zasobów.

Należy przy tym zauważyć, że powołana ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji: „zasobów mieszkaniowych” oraz „gospodarki zasobami mieszkaniowymi”. Posługując się zatem językiem potocznym, wskazać należy, iż pojęcie „gospodarka” – w kontekście omawianego przypadku – oznacza dysponowanie i zarządzanie czymś. Z definicji zawartej w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo PWN) wynika również, że pojęcie „gospodarki” nie ogranicza się tylko do zarządzania i dysponowania, ale obejmuje także całość mechanizmów i warunków działania podmiotów gospodarczych związanych z wytwarzaniem i podziałem dóbr i usług. „Zasób” zaś to m.in. pewna nagromadzona ilość czegoś. Natomiast pojęcie „mieszkanie” jest równoznaczne w swojej treści z pomieszczeniem, w którym się mieszka (vide: Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN). Tak więc przymiotnik „mieszkaniowy”, określa rzeczy związane z mieszkaniem.

Tym samym z interpretacji językowej wynika, że przez pojęcie „zasób mieszkaniowy” należy rozumieć zgromadzone pomieszczenia mieszkalne, a także inne pomieszczenia, czy urządzenia związane z lokalami mieszkalnymi, natomiast „gospodarka zasobami mieszkaniowymi” obejmuje całość mechanizmów związanych z tak zdefiniowanymi zasobami mieszkaniowymi.

I tak, przez pojęcie „zasoby mieszkaniowe” użyte w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy rozumieć:

1. budynki mieszkalne wraz z wyposażeniem technicznym oraz przynależnymi do nich pomieszczeniami, w szczególności: dźwigi osobowe i towarowe, aparaty do wymiany ciepła, kotłownie i hydrofornie wbudowane, klatki schodowe, strychy, piwnice, komórki, garaże;
2. pomieszczenia znajdujące się w budynku mieszkalnym lub poza nim, związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania osiedlowych budynków mieszkalnych, tj.: budynki (pomieszczenia) administracji osiedlowej, kotłownie i hydrofornie wolnostojące, osiedlowe warsztaty (zakłady) konserwacyjno-remontowe;
3. urządzenia i uzbrojenie terenów, na których znajdują się ww. budynki: zbiorniki – doły gnilne, szamba, rurociągi i przewody sieci wodociągowo-kanalizacyjnej, gazowej i ciepłowniczej, sieci elektroenergetyczne i telekomunikacyjne, budowle inżynieryjne (studnie itp.), budowle komunikacyjne (np. drogi osiedlowe, ulice, chodniki), inne budowle i urządzenia związane z ukształtowaniem i zagospodarowaniem terenu, mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie osiedlowych budynków mieszkalnych (np. latarnie oświetleniowe, ogrodzenia, parkingi, trawniki, kontenery na śmieci);
4. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, na których posadowione są budynki mieszkalne.
   
   

Związane z wymienionymi budowlami (pomieszczeniami), obiektami i urządzeniami przychody oraz sfinansowane z nich koszty stanowią przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Stanowią one jednocześnie przychody i koszty podatkowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz art. 15 ust. 1, z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 ustawy).

Dochód powstały z tego tytułu, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolny będzie od podatku dochodowego, o ile przeznaczony zostanie na cele związane z utrzymaniem tychże zasobów mieszkaniowych. Zgodnie z tym przepisem, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych podlegać będzie jednak dochód osiągnięty z innej działalności niż gospodarka zasobami mieszkalnymi, bez względu na cel, na jaki zostanie przekazany.

Odnosząc powyższe uregulowania prawne oraz przedstawione wyjaśnienia do opisanego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego należy zauważyć, że kluczowe znaczenie dla zaliczenia określonego obiektu (pomieszczenia) do zasobów mieszkaniowych ma związek takiego obiektu z lokalem mieszkalnym. Garaże mieszczą się w pojęciu zasobów mieszkaniowych, jeśli są w określony sposób przypisane do znajdujących się w budynku mieszkalnym lokali mieszkalnych albo wykorzystywane przez mieszkańców tego budynku. W przypadku natomiast, gdy garaże służą osobom trzecim, nieużytkującym lokali mieszkalnych w zasobach Wspólnoty, tracą związek z celami mieszkaniowymi, gdyż są wykorzystywane w działalności innej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Zatem, skoro garaże użytkowane są przez osoby, które nie są właścicielami lokali mieszkalnych i nie są mieszkańcami Wspólnoty Mieszkaniowej to nie będą mieściły się w ww. pojęciu zasobów mieszkaniowych, o których stanowi art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż nie mają związku z celami mieszkaniowymi. Tym samym, dochód z tego tytułu nie pochodzi z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, a zatem nie może podlegać zwolnieniu z opodatkowania.

Podsumowując, wpłaty zaliczek na fundusz remontowy wnoszone przez właścicieli garaży, którzy nie są właścicielami lokali mieszkalnych i nie są mieszkańcami Wspólnoty Mieszkaniowej nie stanowią dochodu z gospodarki zasobami mieszkaniowymi. W konsekwencji, nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy, gdyż nie został spełniony warunek co do źródła pochodzenia dochodu. Przeznaczenie tego dochodu przez Wnioskodawcę na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych (na bieżącą eksploatację i niezbędne remonty) nie ma w tym przypadku znaczenia dla możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego.

Dodatkowo tut. Organ pragnie zwrócić uwagę na fakt, że norma wynikająca z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi formę ulg podatkowych, które naruszają zasadę równości i powszechności opodatkowania. Powinna być więc interpretowana w sposób niezwykle precyzyjny i ścisły. Niedopuszczalne jest stosowanie wykładni rozszerzającej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.