Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB2/4511-826/15-5/MP
z 21 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) w związku z art. 16 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1649) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2015 r. (data wpływu 14 grudnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 marca 2016 r. (data wpływu 10 marca 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania w związku z rozwiązaniem umowy o pracę:

• odprawy pieniężnej – jest nieprawidłowe,

• wynagrodzenia stanowiącego zadośćuczynienie – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 7 grudnia 2015 r., Nr 0601-PD-1.7002.22.2015.2, UNP:0601-15-015136 (data wpływu do tut. Organu 14 grudnia 2015 r.) Dyrektor Izby Skarbowej w Lublinie na podstawie art. 170 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), przekazał według właściwości ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odpraw i dodatkowych odszkodowań wypłacanych na podstawie porozumienia ze związkami zawodowymi.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 24 lutego 2016 r., Nr IPTPB2/4511-826/15-4/MP, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ww. ustawy, wystąpił do Wnioskodawcy o usunięcie braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 2 marca 2016 r., natomiast w dniu 10 marca 2016 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania 9 marca 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Bank …S.A. w … jako pracodawca zawarł porozumienie ze wszystkimi organizacjami związkowymi funkcjonującymi w Banku, w oparciu o które pracownikom, którym wypowiada umowę o pracę z przyczyn leżących po stronie pracodawcy wypłaca:

1. „odprawy” określone w przepisach ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. Nr 90, poz. 844) do limitu określonego w art. 8 ust. 4 tej ustawy;
2. „dodatkowe odszkodowanie” w wysokości przekraczającej limit określony w art. 8 ust. 4 powyższej ustawy.
   
   

Porozumienie zawiera zapis:

Pracodawca i pracownik zgodnie oświadczają, że rozwiązują z dniem 30 grudnia 2015 r. na mocy porozumienia stron łączącą ich umowę o pracę. Rozwiązanie umowy o pracę nastąpi w związku z przyczynami niedotyczącymi pracownika, na podstawie ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. Nr 90, poz. 844, z późn. zm.).

Z tytułu rozwiązania umowy o pracę pracodawca wypłaci pracownikowi odprawę pieniężną na podstawie § 7 ust. 3 Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy Banku …S.A.

Pracodawca i pracownik zgodnie oświadczają, że do dnia 31 grudnia 2015 r. zostanie wypłacone pracownikowi jednorazowe dodatkowe wynagrodzenie w wysokości (...).

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca dodał, że był zatrudniony w Banku …S.A. do dnia 30 grudnia 2015 r., na podstawie umowy o pracę. Stosunek pracy został rozwiązany w dniu 30 grudnia 2015 r. na mocy porozumienia stron, w związku z przyczynami niedotyczącymi pracownika na podstawie ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. Nr 90, poz. 844, z późn. zm.).

Dnia 3 grudnia 2015 r. strony zawarły w tej kwestii Porozumienie regulujące termin i tryb rozwiązania umowy o pracę oraz wysokość świadczeń pieniężnych z tego tytułu, naliczanych i wypłacanych zgodnie z obowiązującym układem zbiorowym pracy.

Z tytułu rozwiązania umowy o pracę, Wnioskodawca otrzymał na podstawie § 7 ust. 3 Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy Banku …S.A.:

1. odprawę pieniężną w wysokości 9-krotnego miesięcznego wynagrodzenia oraz,
2. jednorazowe wynagrodzenie dodatkowe w wysokości 3-krotnego miesięcznego wynagrodzenia, stanowiące formę zadośćuczynienia z tytułu wcześniejszego rozwiązania umowy o pracę, w czasie, gdy pracownik był objęty okresem ochronnym.
   
   

Obydwa świadczenia zostały wypłacone jednorazowo w dniu 30 grudnia 2015 r.

Porozumienie zawarte pomiędzy Bankiem a organizacjami związkowymi funkcjonującymi w Banku odnośnie do zasad rozwiązywania umowy o pracę z pracownikami, o których mowa w przywołanej powyżej ustawie, stanowi regulację prawną, stosowaną u pracodawcy wynikającą wprost z postanowień Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy w Banku… S.A., o którym mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks Pracy (Dz. U. z 1998 r., Nr 21, poz. 94, z późn. zm.).

Podstawę prawną wypłat stanowiły wprost przepisy Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy, obowiązującego u pracodawcy.

Od powyższych obu świadczeń, pracodawca odprowadził podatek dochodowy od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy odprawa pieniężna wypłacona na podstawie § 7 ust. 3 Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy w wysokości 9-krotnego wynagrodzenia miesięcznego, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w całości, czy mając na względzie przepisy art. 8 ust. 4 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, podlega opodatkowaniu maksymalnie do wysokości 3-miesięcznego wynagrodzenia?
2. Czy wypłacone pracownikowi w oparciu o przepisy Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy i Porozumienia stron, jednorazowe dodatkowe wynagrodzenie w wysokości 3 miesięcznego wynagrodzenia, stanowiące faktycznie zadośćuczynienie (rekompensatę) z tytułu wcześniejszego rozwiązania umowy o pracę w okresie ochronnym pracownika, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku) w odniesieniu do pytania nr 1, odprawa pieniężna wypłacona pracownikowi na podstawie przepisów Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy w części dotyczącej 3-miesięcznego wynagrodzenia określonego w art. 8 ust. 4 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, nie będzie korzystała ze zwolnienia podatkowego. Wynika to wprost z treści art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast, część przekraczająca 3-krotność wynagrodzenia miesięcznego nie będzie podlegała opodatkowaniu. Wynika to z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 2, jednorazowe dodatkowe wynagrodzenie w wysokości 3-miesięcznego wynagrodzenia stanowiące formę zadośćuczynienia, wypłaconego na podstawie Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy i Porozumienia stron, będzie zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych. Wynika to z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od dnia 4 października 2014 r.

Z przepisu powyższego wynika, że zwolnione z podatku są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeśli ich wysokość lub zasady ustalenia wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy.

Istotą nowelizacji podatku dochodowego od osób fizycznych było rozszerzenie podstaw na jakich, w porównaniu do poprzednio obowiązującego stanu prawnego, wypłacone mogą być zadośćuczynienia zwolnione od podatku.

Ponadto, w ocenie Wnioskodawcy, jednorazowe dodatkowe wynagrodzenie wypłacone w ramach zawartego Porozumienia z dnia 3 grudnia 2015 r., nie stanowi odszkodowania z tytułu skrócenia czasu pracy w związku z wypowiedzeniem, gdyż strony zastosowały tryb porozumienia stron, zarówno odnośnie do formy rozwiązania umowy o pracę, daty ustania stosunku pracy oraz należnych świadczeń pieniężnych w związku z rozwiązaniem umowy i ich wysokość.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie w zakresie skutków podatkowych otrzymania w związku z rozwiązaniem umowy o pracę:

• odprawy pieniężnej – jest nieprawidłowe,

• wynagrodzenia stanowiącego zadośćuczynienie – jest prawidłowe.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji Podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 11 ust. 1 powołanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r., poz. 1502, z późn. zm.) z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   

Natomiast zgodnie z art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz.U. z 2014 r., poz. 1502), ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca był zatrudniony w Banku …S.A. do dnia 30 grudnia 2015 r., na podstawie umowy o pracę. Stosunek pracy został rozwiązany w dniu 30 grudnia 2015 r. na mocy porozumienia stron, w związku z przyczynami niedotyczącymi pracownika, na podstawie ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. Nr 90, poz. 844, z późn. zm.).

Bank …S.A. jako pracodawca zawarł Porozumienie ze wszystkimi organizacjami związkowymi funkcjonującymi w Banku, w oparciu o które pracownikom, którym wypowiada umowę o pracę z przyczyn leżących po stronie pracodawcy wypłaca:

• „odprawy” określone w przepisach ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. Nr 90, poz. 844) do limitu określonego w art. 8 ust. 4 tej ustawy,
  

• „dodatkowe odszkodowanie” w wysokości przekraczającej limit określony w art. 8 ust. 4 powyższej ustawy.
  
  
  

Porozumienie zawarte pomiędzy Bankiem a organizacjami związkowymi, funkcjonującymi w Banku odnośnie do zasad rozwiązywania umowy o pracę z pracownikami, o których mowa w przywołanej powyżej ustawie, stanowi regulację prawną, stosowaną u pracodawcy wynikającą wprost z postanowień Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy w Banku …S.A., o którym mowa w art. 9 § 1 ustawy Kodeks Pracy.

Z tytułu rozwiązania umowy o pracę, Wnioskodawca otrzymał na podstawie przepisów (§ 7 ust. 3) Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy Banku odprawę pieniężną w wysokości 9-krotnego miesięcznego wynagrodzenia oraz jednorazowe wynagrodzenie dodatkowe (w wysokości 3-krotnego miesięcznego wynagrodzenia) stanowiące formę zadośćuczynienia z tytułu wcześniejszego rozwiązania umowy o pracę, w czasie, gdy pracownik był objęty okresem ochronnym. Obydwa świadczenia zostały wypłacone Wnioskodawcy jednorazowo w dniu 30 grudnia 2015 r.

Podkreślić należy, że ustawa z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. z 2015 r., poz. 192), w art. 8 ust. 1 stanowi, że pracownikowi, w związku z rozwiązaniem stosunku pracy w ramach grupowego zwolnienia, przysługuje odprawa pieniężna (…). W myśl art. 8 ust. 4 ww. ustawy, wysokość odprawy pieniężnej nie może przekraczać kwoty 15-krotnego minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalanego na podstawie odrębnych przepisów, obowiązującego w dniu rozwiązania stosunku pracy.

Przechodząc na grunt przepisów prawa podatkowego stwierdzić należy, że zwolnieniem określonym w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, objęte są tylko te odszkodowania lub zadośćuczynienia, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, bądź postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeku pracy, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w lit. a)-g) tego artykułu. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. b) ww. ustawy, wyłączeniem ze zwolnienia przedmiotowego są objęte odprawy pieniężne wypłacane na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.

Wskazać przy tym należy, że zgodnie z definicją słownikową zamieszczoną w „Małym Słowniku Języka Polskiego” (Redakcja Słowników Języka Polskiego PWN, Warszawa 2004, s. 552) – odszkodowanie jest to „wynagrodzenie, zapłata za wyrządzone szkody, za poniesione przez kogoś straty, doznane krzywdy”. Parafrazując, odszkodowanie jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającym na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku, jakiego doznaje poszkodowany we wszelkiego rodzaju dobrach chronionych przez prawo. Chodzi więc zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy.

Natomiast odprawa pieniężna to w istocie świadczenie pracodawcy w razie zaistnienia zdarzeń, które zgodnie z odpowiednimi przepisami powodują niemożliwość, niecelowość lub zbędność kontynuacji stosunku pracy.

Istoty odprawy nie należy zatem doszukiwać się w twierdzeniu, że tego typu świadczenie ma dorozumiany charakter odszkodowania (rekompensaty), czyli jest zadośćuczynieniem pracownikowi straty w związku z brakiem możliwości osiągnięcia wynagrodzenia u dotychczasowego pracodawcy. Odprawa jest świadczeniem pracodawcy w razie zaistnienia zdarzeń, które zgodnie z odpowiednimi przepisami powodują niemożliwość, niecelowość lub zbędność kontynuacji stosunku pracy.

Ponadto, ilekroć ustawodawca posługuje się w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określeniem „odprawa”, to za każdym razem dotyczy to wyłączenia od analizowanego zwolnienia przedmiotowego zawartego w lit. a), lit. b) i lit. c) ww. normy prawnej. Należy bowiem jeszcze raz podkreślić, że zwolnieniu powyższemu podlegają wyłącznie odszkodowania lub zadośćuczynienia – co wynika wprost z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Taki zapis ma na celu podkreślenie, żeby odpraw czy innych świadczeń nie utożsamiać z odszkodowaniem (co często mylnie jest czynione), jako że te kategorie świadczeń występują często obok siebie. Bezdyskusyjnym jednak jest, że nie są to świadczenia o takim samym charakterze.

Należy zaznaczyć, że przytoczony wyżej przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zawęża zwolnienie z opodatkowania do otrzymanego odszkodowania lub zadośćuczynienia.

Wymaga podkreślenia, że ww. zwolnienie jest wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, co oznacza, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. W związku z tym, tylko otrzymanie odszkodowania lub zadośćuczynienia, wymienionego w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pozwala na zastosowanie przedmiotowego zwolnienia.

Zatem, korzystanie ze zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszystkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji.

Przedmiotowym zwolnieniem, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym nie są natomiast objęte odprawy pieniężne i to zarówno te, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw, przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, jak i odprawy pieniężne i rekompensaty których wysokość lub zasady ustalania wynikają z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy.

W odniesieniu do wypłaconego Wnioskodawcy wynagrodzenia stanowiącego zadośćuczynienie zastosowanie znajdzie przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skoro bowiem, jak wskazuje Wnioskodawca wynagrodzenie stanowiące zadośćuczynienie zostało wypłacone na podstawie zawartego z pracodawcą Porozumienia, a prawa i obowiązki wynikające z tego Porozumienia oparto na art. 9 § 1 ustawy Kodeks Pracy, to spełniona została w tym zakresie przesłanka do zastosowania zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten bowiem wskazuje, że wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy Kodeks pracy.

Reasumując, biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz przepisy prawa należy wskazać, że wypłacona Wnioskodawcy w 2015 r. odprawa pieniężna - bez względu na wysokość jej wypłacenia (tj. bez względu na przyznaną „wielokrotność” miesięcznego wynagrodzenia) - nie jest objęta zwolnieniem przedmiotowym z opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, Wnioskodawca otrzymaną w 2015 r. kwotę odprawy pieniężnej zobowiązany jest wykazać do opodatkowania podatkiem dochodowym w zeznaniu rocznym za 2015 r. (składanym do 30 kwietnia 2016 r.).

Stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe, z uwagi na błędną ocenę, z której wynika, że kwota odprawy pieniężnej w części przekraczającej 3-krotność wynagrodzenia miesięcznego nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym, stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast w odniesieniu do wypłaconego Wnioskodawcy w 2015 r. wynagrodzenia stanowiącego zadośćuczynienie na podstawie zawartego Porozumienia stwierdzić należy, że korzysta ono ze zwolnienia od opodatkowania na mocy znowelizowanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż jak wynika z opisanego we wniosku stanu faktycznego przedmiotowe Porozumienie jest porozumieniem zbiorowym, o którym mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy. W związku z powyższym Wnioskodawca nie ma obowiązku odprowadzania podatku dochodowego od tego świadczenia.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w…, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.