INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki akcyjnej reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 19 sierpnia 2011 r. (data wpływu 22 sierpnia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 listopada 2011 r. (data wpływu 14 listopada 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia od opodatkowania czynności polegającej na przekazaniu Partnerom dodatkowej ilości towarów własnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia od opodatkowania czynności polegającej na przekazaniu Partnerom dodatkowej ilości towarów własnych. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 9 listopada 2011 r. o doprecyzowanie opisanego zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca – S.A. (dalej: Spółka) jest producentem i dystrybutorem napojów alkoholowych w Polsce. Spółka wytwarza produkty (działa jako producent) oraz nabywa towary (działa jako dystrybutor), które następnie sprzedaje licznym partnerom handlowym. Kanałami dystrybucyjnymi Spółki są m.in. duże sieci handlowe, sklepy, hurtownie, podmioty z branży H. (kluby, bary, restauracje, hotele, itp.), przy czym Spółka co do zasady nie prowadzi bezpośredniej sprzedaży do klubów, restauracji, hoteli, itp. (podmioty te zaopatrują się w wyroby Spółki w hurtowniach/centrach dystrybucyjnych).

Strategia biznesowa Spółki zakłada wzrost sprzedaży detalicznej dystrybuowanych produktów (własnych i nabytych). W związku z dużą konkurencją na rynku detalicznym wyrobów alkoholowych Spółka podejmuje szereg działań wspierających sprzedaż detaliczną produktów. Jednym z kluczowych czynników w tym zakresie jest budowanie szerokiej bazy partnerów handlowych zajmujących się dystrybucją towarów Spółki do odbiorcy detalicznego. Strategia ta opiera się na utrzymaniu bliskich relacji z partnerami handlowymi (sklepy, sieci handlowe, hurtownie, centra dystrybucyjne, restauracje, kluby, w których sprzedawane są produkty; dalej: Partnerzy), poszerzaniu współpracy o nowych Partnerów oraz uatrakcyjnianiu swojej oferty wobec Partnerów o działania, które mają zwiększyć wolumen sprzedaży i przychody Spółki.

W ramach takich działań Spółka m. in. przekazuje Partnerom bez dodatkowego wynagrodzenia pulę produktów własnych w niewielkiej ilości porównując z ilością sprzedawanych wyrobów. Takie przekazania mogą być realizowane zarówno na rzecz Partnerów dokonujących zakupu towarów bezpośrednio, jak również pośrednio od Spółki (zakup produktów Spółki od hurtowników, centrów dystrybucyjnych, itp.). Ekonomicznie przekazania te (ich wartość) są wkalkulowane przez Spółkę w cenę sprzedawanych towarów, tzn. Spółka tak kalkuluje tą cenę, żeby pokrywała ona koszty takich działań promocyjnych. Spółka w związku z takimi przekazaniami nie wystawia odrębnych faktur, czy korekt faktur (kanał sprzedażowy często nie pokrywa się z kanałem dodatkowych przekazań towarów - towary są m. in. przekazywane Partnerom, którzy zaopatrują się w produkty Spółki w hurtowniach, centrach dystrybucyjnych, itp.). Przekazane towary generalnie są wykorzystywane przez Partnerów w celach wspierania sprzedaży produktów Spółki (np. sampling dla konsumentów).

Spółka zwróciła uwagę na to, że polskie przepisy dotyczące promocji sprzedaży jej produktów generalnie zabraniają Spółce reklamy i promocji napojów alkoholowych na terenie Polski. Zakaz ten nie obejmuje jedynie reklamy i promocji napojów alkoholowych prowadzonej wewnątrz pomieszczeń hurtowni, wydzielonych stoisk lub punktów prowadzących wyłącznie sprzedaż napojów alkoholowych oraz na terenie koncesjonowanych punktów prowadzących sprzedaż napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia w miejscu sprzedaży. Stąd, Spółka nie może prowadzić promocji sprzedaży na rzecz bezpośrednich konsumentów poprzez np. wręczanie im prezentów w dowolnym miejscu. Jako producent, Spółka musi wykorzystać w tym zakresie dozwolone kanały promocji i wspierać te kanały w generowaniu jak największej sprzedaży jej produktów.

W piśmie z dnia 9 listopada 2011 r., stanowiącym uzupełnienie do wniosku, Spółka wskazała, że przekazywane Partnerom towary:

1. nie stanowią próbek w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, Spółka przekazuje w opisanych w stanie faktycznym sytuacjach Partnerom pełnowartościowe towary,
2. nie stanowią prezentów o małej wartości w rozumieniu art. 7 ust. 4 ustawy o VAT.

Spółka podkreśliła ponadto, że wartość dodatkowo przekazywanych towarów jest wkalkulowana przez Spółkę w cenę sprzedawanych produktów (Spółka w taki sposób kalkuluje cenę, żeby pokrywała ona koszty takich działań promocyjnych polegających na przekazywaniu Partnerom dodatkowych towarów w celach marketingowych – np. sampling dla konsumentów).

W takim układzie stosunków wartość przekazywanych przez Spółkę towarów jest już uwzględniona w cenie produktów przekazywanych przez Spółkę – efekt takiego wydania konsumuje już cena, którą Spółka uzyskuje na podstawowej dostawie towarów. W związku z tym, jak Spółka wskazała w treści wniosku, wydanie dodatkowych towarów Partnerom nie ma charakteru nieodpłatnego – nie jest objęte normą art. 7 ust. 2 ustawy o VAT. Z tej perspektywy – w ocenie Spółki - analizowanie czy przekazywane dodatkowo towary są próbkami/prezentami o małej wartości jest zatem bezprzedmiotowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego poprawne jest stanowisko Spółki, że przekazanie Partnerom dodatkowej ilości towarów własnych nie podlega opodatkowaniu VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonywane na rzecz Partnerów przekazanie dodatkowej ilości własnych towarów nie podlega opodatkowaniu VAT. W szczególności, w tej sytuacji nie ma zastosowania norma art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przekazania te nie wypełniają bowiem zawartego w tym przepisie warunku „nieodpłatności”.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podlega m. in. odpłatna dostawa towarów. Z kolei, przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa powyżej, rozumie się co do zasady, przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Dodatkowo, art. 7 ust. 2 w brzmieniu od 1 kwietnia 2011 r. wskazuje, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny - jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

W świetle wskazanych wyżej przepisów ustawy o VAT należy uznać, że opodatkowaniu podlega dostawa towarów, przy czym na taką dostawę składa się szereg czynności faktycznych, które nie są z niej wyodrębniane (nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania w VAT). Transakcja dostawy towarów może obejmować zatem nie tylko przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, ale również dodatkowe czynności, w tym: rabaty, obniżki ceny towarów, wymiany partii towaru z uwagi na upływ terminu przydatności do spożycia, czy w ramach zobowiązań gwarancyjnych, itp.

Zdaniem Spółki, opisane wyżej wydania towarów do kontrahentów mieszczą się w ramach pierwotnej dostawy towarów i są jej elementem. Stąd i zgodnie z logiką systemu VAT działania takie nie stanowią odrębnej transakcji dla celów VAT. Należy zatem analizować je w kontekście transakcji pierwotnej.

W ujęciu ekonomicznym wartość przekazywanych przez Spółkę towarów jest już uwzględniona w cenie towarów sprzedawanych przez Spółkę. W związku z tym, wydanie dodatkowej ilości towarów ma charakter wtórny w stosunku do dostawy właściwej towarów (efekt takiego wydania konsumuje już cena, którą Spółka uzyskuje na dostawie towarów). Stąd, wydanie to nie jest również nieodpłatne; nie jest objęte normą art. 7 ust. 2 ustawy o VAT (niezależnie od faktu, że przedmiotem przekazania są wyroby własne Spółki, a art. 7 ust. 2 ustawy o VAT obejmuje swoją hipotezą wyłącznie przekazania bez wynagrodzenia towarów nabytych przez podatnika VAT).

Powyższe stanowisko potwierdza m. in. ETS w wyroku z dnia 3 marca 1994 r. w sprawie Tolsma (C-16/93), z którego wynika, że towary wydawane są za wynagrodzeniem jeśli istnieje stosunek prawny wiążący się z wzajemnym świadczeniem. Jeśli więc towary wydawane są w zamian za wynagrodzenie w ramach jednego stosunku prawnego, nie występuje dodatkowe wydanie towaru podlegające odrębnemu opodatkowaniu VAT jako np. nieodpłatne wydanie towarów.

Biorąc pod uwagę powyższe, opisane wyżej przekazania nie stanowią po stronie Spółki odrębnej dostawy towarów z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT; nie stanowią również nieodpłatnej dostawy towarów z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT. Konsekwentnie, nie podlegają opodatkowaniu VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy. Przy czym przez towary - w myśli art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez świadczenie usług natomiast rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, (…).

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. serii L Nr 347 str. 1 ze zm.). Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów. To pozwala stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie nie będące dostawą towarów.

Z powyższego jednoznacznie wynika, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne przekazanie towarów i nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

W myśl art. 7 ust. 3 i ust. 4 cyt. ustawy, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Natomiast przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy (art. 7 ust. 7 ustawy).

Jak wynika z cyt. wyżej przepisów czynnością podlegającą opodatkowaniu (traktowaną na równi z dostawą odpłatną) jest przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, jeśli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Przepisy nie stanowią o celu takiego przekazania, wyrażając regułę generalną, iż przedmiotem opodatkowania jest „nieodpłatne przekazanie” określonych towarów.

W myśl słownika języka polskiego „przekazać” znaczy tyle, co oddając, powierzyć kogoś/coś komuś innemu (Słownik języka polskiego PWN). Uznać należy, że istotą przekazania będzie więc wyzbycie się władztwa nad towarem, przeniesienie prawa do rozporządzania tą rzeczą (towarem) jak właściciel na inną osobę. Przekazaniem nie jest wydanie rzeczy innej osobie tylko do używania z zastrzeżeniem zwrotu. Przekazanie będzie definitywnym wyzbyciem się danej rzeczy (władztwa nad nią).

Warunkiem opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów jest to, aby podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku przy nabyciu tych towarów.

Konstrukcja prawna opodatkowania nieodpłatnego przekazania wskazuje na zasadność opodatkowania takiego przypadku. Z punktu widzenia zasady neutralności i zasady opodatkowania konsumpcji, opodatkowanie powinno mieć miejsce zawsze wtedy, gdy podatnik przekazuje towar, w którego posiadanie wszedł, mając prawo do odliczenia. Nie ma znaczenia, czy to wejście w posiadanie miało miejsce wskutek nabycia pochodnego, czy też w drodze wytworzenia towaru. Nie ma również znaczenia, czy podatnik z tego prawa skorzystał, czy też nie. Istotne jest tylko, czy podatnikowi prawo to przysługiwało.

Wyjątek od powyższej zasady dotyczy nieodpłatnie przekazywanych przez podatnika drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zatem interpretując powyższy przepis art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. stwierdzić należy, iż opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu tych towarów.

Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia zastosowanie fikcji prawnej i objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony Wnioskodawca nie powinien opodatkowywać takiego nieodpłatnego świadczenia usług.

Analizując natomiast treść powołanego art. 8 ust. 2 pkt 2, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. zauważyć należy, że dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Ponadto wskazać należy, iż w oparciu o powołany wyżej przepis opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nieodpłatne świadczenie usług (inne niż wskazane w pkt 1) na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika, bez względu na to czy podatnikowi przysługiwało, czy też nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku.

Konsekwentnie, czytając powyższy przepis a contrario, należy uznać, iż zgodnie z jego gramatyczną wykładnią nieodpłatne świadczenie usług na cele działalności gospodarczej podatnika w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług nie podlega opodatkowaniu VAT.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że Spółka jest producentem i dystrybutorem napojów alkoholowych w Polsce. Spółka wytwarza produkty (działa jako producent) oraz nabywa towary (działa jako dystrybutor), które następnie sprzedaje licznym partnerom handlowym. Kanałami dystrybucyjnymi Spółki są m. in. duże sieci handlowe, sklepy, hurtownie, podmioty z branży H. (kluby, bary, restauracje, hotele, itp.), przy czym Spółka co do zasady nie prowadzi bezpośredniej sprzedaży do klubów, restauracji, hoteli, itp. (podmioty te zaopatrują się w wyroby Spółki w hurtowniach/centrach dystrybucyjnych). Strategia biznesowa Spółki zakłada wzrost sprzedaży detalicznej dystrybuowanych produktów (własnych i nabytych). W związku z dużą konkurencją na rynku detalicznym wyrobów alkoholowych Spółka podejmuje szereg działań wspierających sprzedaż detaliczną produktów. Jednym z kluczowych czynników w tym zakresie jest budowanie szerokiej bazy partnerów handlowych zajmujących się dystrybucją towarów Spółki do odbiorcy detalicznego. Strategia ta opiera się na utrzymaniu bliskich relacji z partnerami handlowymi (sklepy, sieci handlowe, hurtownie, centra dystrybucyjne, restauracje, kluby, w których sprzedawane są produkty; dalej: Partnerzy), poszerzaniu współpracy o nowych Partnerów oraz uatrakcyjnianiu swojej oferty wobec Partnerów o działania, które mają zwiększyć wolumen sprzedaży i przychody Spółki. W ramach takich działań Spółka m. in. przekazuje Partnerom bez dodatkowego wynagrodzenia pulę produktów własnych w niewielkiej ilości porównując z ilością sprzedawanych wyrobów. Takie przekazania mogą być realizowane zarówno na rzecz Partnerów dokonujących zakupu towarów bezpośrednio, jak również pośrednio od Spółki (zakup produktów Spółki od hurtowników, centrów dystrybucyjnych, itp.). Ekonomicznie przekazania te (ich wartość) są wkalkulowane przez Spółkę w cenę sprzedawanych towarów, tzn. Spółka tak kalkuluje tą cenę, żeby pokrywała ona koszty takich działań promocyjnych. Spółka w związku z takim przekazaniami nie wystawia odrębnych faktur, czy korekt faktur (kanał sprzedażowy często nie pokrywa się z kanałem dodatkowych przekazań towarów - towary są m. in. przekazywane Partnerom, którzy zaopatrują się w produkty Spółki w hurtowniach, centrach dystrybucyjnych, itp.). Przekazane towary generalnie są wykorzystywane przez Partnerów w celach wspierania sprzedaży produktów Spółki (np. sampling dla konsumentów). Spółka szczególnie podkreśliła, że polskie przepisy dotyczące promocji sprzedaży jej produktów generalnie zabraniają Spółce reklamy i promocji napojów alkoholowych na terenie Polski. Zakaz ten nie obejmuje jedynie reklamy i promocji napojów alkoholowych prowadzonej wewnątrz pomieszczeń hurtowni, wydzielonych stoisk lub punktów prowadzących wyłącznie sprzedaż napojów alkoholowych oraz na terenie koncesjonowanych punktów prowadzących sprzedaż napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia w miejscu sprzedaży. Stąd, Spółka nie może prowadzić promocji sprzedaży na rzecz bezpośrednich konsumentów poprzez np. wręczanie im prezentów w dowolnym miejscu. Jako producent, Spółka musi wykorzystać w tym zakresie dozwolone kanały promocji i wspierać te kanały w generowaniu jak największej sprzedaży jej produktów. Spółka wskazała, że przekazywane Partnerom towary:

1. nie stanowią próbek w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, Spółka przekazuje w opisanych w stanie faktycznym sytuacjach Partnerom pełnowartościowe towary,
2. nie stanowią prezentów o małej wartości w rozumieniu art. 7 ust. 4 ustawy o VAT.

Przenosząc powyższe na grunt cyt. wyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie czynność polegająca na przekazaniu Partnerom niewielkiej ilości produktów własnych stanowi w istocie dostawę towarów zdefiniowaną w art. 7 ust. 1 ustawy. Produkty Spółki wpisują się bowiem w definicję towarów, a czynności ich przekazania, jako że prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, stanowi dostawę towarów, o której mowa w ww. przepisie.

Z opisu zdarzenia przyszłego nie wynika by przekazanie produktów własnych Spółki Partnerom miało mieć związek z wcześniejszą dostawą towarów i stanowiło np. wymianę danej partii towaru. Czynność tę zatem należy rozpatrywać jako odrębną transakcję.

Przekazanie towarów w przedmiotowej sprawie będzie miało miejsce „bez dodatkowego wynagrodzenia”, a zatem jest to w istocie nieodpłatna dostawa towarów uregulowana w art. 7 ust. 2 ustawy. Jest to zatem czynność, która dla celów opodatkowania została zrównana z dostawą odpłatną. Bez znaczenia jest przy tym fakt, iż Spółka tak kalkuluje cenę sprzedawanych przez siebie towarów, że w cenie tej zawierają się już koszty związane z działaniami marketingowymi/promocyjnymi, tj. np. koszty przekazywanych Partnerom towarów własnych. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie regulują bowiem kwestii związanych z ustalaniem przez podatników ceny.

Jak wynika z cyt. wyżej art. 7 ust. 2 ustawy, opodatkowaniu VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tego towaru, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących drukowane materiały reklamowe i informacyjne bądź spełniających warunki do uznania ich za prezenty o małej wartości lub próbki.

W analizowanej sprawie przekazywane przez Spółkę Partnerom towary własne nie będą stanowić – jak oświadczył Wnioskodawca – ani próbek ani prezentów o małej wartości. Ponadto jak wynika ze specyfiki przekazywanych towarów oraz charakteru działalności Spółki, Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z wytworzeniem tych towarów. W konsekwencji w analizowanej sprawie spełnione zostaną przesłanki wymienione w art. 7 ust. 2 ustawy i przekazanie przez Spółkę bez wynagrodzenia Partnerom produktów własnych podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, przekazanie przez Wnioskodawcę Partnerom dodatkowej ilości towarów własnych bez wynagrodzenia stanowić będzie dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy i w związku z tym będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z uwagi na powyższe przedstawione przez Zainteresowanego stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

W niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia od opodatkowania czynności polegającej na przekazaniu Partnerom dodatkowej ilości towarów własnych. Odpowiedzi na pytanie dotyczące stanu faktycznego w analogicznym zakresie udzielono interpretacją z dnia 25 listopada 2011 r. nr ILPP1/443-1129/11-5/KG.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.