Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/4511-766/15-2/RK
z 10 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) w związku z art. 16 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U., poz. 1649) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2015 r. (data wpływu 26 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu wypłat dokonywanych sędziom sportowym – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu wypłat dokonywanych sędziom sportowym.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest stowarzyszeniem prowadzącym działalność sportową. W ramach tej działalności wypłaca wynagrodzenia dla sędziów za przeprowadzenie zawodów sportowych na podstawie art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawcę z sędziami nie wiąże umowa o pracę, ani żadna umowa cywilnoprawna zawarta w formie pisemnej. Sędziów na dany mecz kieruje Wojewódzki Związek i Wnioskodawca nie wie, który sędzia będzie prowadził mecz. Sędziowie są z różnych miejscowości i czasami są kierowani kilka razy w miesiącu, a czasami tylko jeden raz w roku. Wypłata wynagrodzenia następuje na podstawie wystawionej delegacji (rozliczenie kosztów). Na dokumencie tym zamieszczone są dane sędziego, rodzaj zawodów, termin i miejsce oraz kwota brutto, wyliczony podatek i kwota do zapłaty. Wypłata następuje każdorazowo po zakończeniu meczu, a jednorazowe wynagrodzenie za prowadzenie zawodów w większości przypadków nie przekracza kwoty 200 zł. Wnioskodawca (płatnik) nie zawiera z sędziami umów regulujących kwotę należności. Jej wysokość wynika z tabel, uchwalonych przez poszczególne związki sportowe na szczeblu krajowym. Organizatorzy zawodów sportowych nie zawierają żadnych umów cywilnoprawnych, na podstawie których sędziowie prowadzą zawody. Jest to uzasadnione zasadami zachowania bezstronności sędziego. Dlatego przyjęło się, że sędziowie delegowani są na zawody sportowe przez odpowiednie organy związków sportowych. Sędziami zawodów sportowych nie są pracownicy Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanej sytuacji od wynagrodzenia do 200 zł wypłaconego dla sędziego należy pobrać zryczałtowany podatek w wysokości 18% przychodu, wynikający z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), pomimo że pomiędzy sędzią sportowym a Wnioskodawcą nie jest zawierana umowa na przeprowadzenie zawodów sportowych, czy pobrać podatek od wynagrodzenia do 200 zł na zasadach ogólnych na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, przy wypłacie wynagrodzenia sędziowskiego do 200 zł należy zastosować zryczałtowany 18% podatek na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 5a, mimo że Wnioskodawca nie zawiera żadnych umów z sędziami na piśmie. Wypłaca im jednak ekwiwalent za sędziowanie konkretnego meczu, zatem zostaje sędziemu zlecone wykonywanie określonych czynności. W myśl art. 13 pkt 2 ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 uważa się m.in. przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ustawy Ordynacja podatkowa zaniechano podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, źródłem przychodów jest m.in. działalność wykonywana osobiście.

W myśl art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się m.in. przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 lub 5-9, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł – w wysokości 18% przychodu.

Analiza normy prawnej wyrażonej w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma miejsce, gdy:

• umowa zawarta jest z osobą niebędącą pracownikiem płatnika,
  

• kwota należności z tytułu tej umowy nie przekracza 200 zł oraz
  

• wysokość należności wynika z umowy.
  
  

Stwierdzić zatem należy, że uregulowania zawarte w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mają zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy zostaną spełnione łącznie wszystkie przesłanki przewidziane tym przepisem.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest stowarzyszeniem prowadzącym działalność sportową. W ramach tej działalności wypłaca wynagrodzenia dla sędziów za przeprowadzenie zawodów sportowych na podstawie art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawcę z sędziami nie wiąże umowa o pracę, ani żadna umowa cywilnoprawna zawarta w formie pisemnej. Sędziów na dany mecz kieruje Wojewódzki Związek i Wnioskodawcy nie jest znane, który sędzia będzie prowadził mecz. Sędziami zawodów sportowych nie są pracownicy Wnioskodawcy.

W konsekwencji opisanego stanu faktycznego oraz dokonanej powyżej analizy przepisów prawa podatkowego stwierdzić należy, że w stosunku do wynagrodzeń sędziów za obsługę meczu nie zostają spełnione przesłanki, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem sędziów otrzymujących przedmiotowe ekwiwalenty sędziowskie nie wiążą umowy z Wnioskodawcą, z których wynikałaby ich wysokość.

W związku z powyższym, pomimo że wynagrodzenia wypłacane sędziom co do zasady nie przekraczają kwoty 200 zł, nie ma możliwości zastosowania do wypłacanych ekwiwalentów art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż wysokość wypłacanych wynagrodzeń nie wynika z zawartej umowy.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy, stwierdzić należy, że na Wnioskodawcy ciąży zatem obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, według którego osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawne, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2, 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu dane składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Stosownie do art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania niektórych przychodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 ustala się w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Przepis art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obliguje płatników, o których mowa w art. 41, do przekazywania kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Zgodnie z art. 42 ust. 1a ww. ustawy, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru (PIT-4R).

Natomiast stosownie do art. 42 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11).

Zatem, biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz przepisy prawa należy uznać, że podatek pobierany przez Wnioskodawcę (płatnika) od wynagrodzeń sędziego za obsługę meczu należy obliczyć zgodnie z art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uwzględniając koszty uzyskania przychodów. Tym samym, Wnioskodawca winien stosować do przedmiotowych wynagrodzeń sędziów (nieprzekraczających kwoty 200 zł) art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i pobierać zaliczkę według skali – zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – pomniejszając przychód o koszty uzyskania przychodu w wysokości 20% uzyskanego przychodu.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe, ponieważ w przedmiotowej sprawie nie znajdą zastosowania przepisy art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczący zryczałtowanego podatku w wysokości 18%, gdyż między sędzią a Wnioskodawcą nie jest zawierana żadna umowa.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.