Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/4511-973/15/WM
z 8 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 24 września 2015 r. (data wpływu 30 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• obowiązków podatkowych Wnioskodawcy, w związku z zawarciem umowy zlecenia powierniczego – jest prawidłowe.
• obowiązków płatnika z tytułu wypłaty powiernikowi wynagrodzenia związanego z wykonaniem umowy zlecenia powierniczego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 września 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych, jakie dla powierzającego wywołuje zawarcie umowy zlecenia powierniczego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca osoba fizyczna (powierzający) zawarł z osobą fizyczną (powiernikiem) umowę powiernictwa fiducjarnego, na mocy której powiernik będzie prowadził działalność gospodarczą w ramach spółki jawnej, z innymi dwoma osobami fizycznymi.

Na mocy umowy powiernik zobowiązał się do dokonywania wszelkich czynności niezbędnych do zawiązania spółki jawnej, w tym podpisania umowy spółki jawnej, objęcia ogółu praw i obowiązków wspólnika w spółce jawnej na rzecz powierzającego, do wniesienia wkładów do spółki w wysokości przekazanej przez powierzającego, do wykonywania ogółu praw i obowiązków wspólnika zgodnie z poleceniami i dyrektywami powierzającego oraz do bezpłatnego wydania powierzającemu, wszystkich pożytków płynących z faktu uczestnictwa w spółce.

Powierzający zobowiązał się zaś do pokrycia wszelkich wydatków związanych z wykonywaniem przez powiernika ogółu praw i obowiązków wspólnika.

Powiernik będzie zatem prowadził działalność gospodarczą w swoim imieniu, ale na rzecz powierzającego. Wszelkie zyski osiągnięte przez powiernika, zostaną przekazane powierzającemu. Powiernik za prowadzenie przedsiębiorstwa (wykonywanie ogółu praw i obowiązków w spółce), otrzyma wynagrodzenie od powierzającego, na mocy odrębnej umowy zlecenia. Spółka jawna w której uczestniczyć będzie powiernik jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Powierzający prowadzi dodatkowo jednoosobową działalność gospodarczą opodatkowaną stawką 19% (podatek liniowy). Z tego tytułu jest też podatnikiem czynnym podatku od towarów i usług. Poza uczestnictwem w spółce powiernik nie prowadzi działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy przekazane przez powiernika powierzającemu, dochody z działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki jawnej, stanowią dochód z działalności gospodarczej powierzającego, od których zobowiązany jest on opłacać zaliczki w ciągu roku oraz rozliczyć je w zeznaniu rocznym, jako dochody z własnej działalności gospodarczej?
2. Czy na powierzającym spoczywają obowiązki dokumentacyjne, związane z prowadzeniem podatkowej księgi przychodów i rozchodów?
3. Czy powierzający może rozliczyć dochody otrzymane od powiernika, wg podatku 19% (podatku liniowego)?
4. Czy powierzający pełni funkcje płatnika względem wynagrodzenia wypłacanego powiernikowi za działania podejmowane przez niego w spółce jawnej, na podstawie umowy zlecenia?

Zdaniem Wnioskodawcy, dochody osiągnięte przez powiernika z tytułu uczestnictwa w spółce jawnej, stanowią dochód z działalności gospodarczej powierzającego, a nie powiernika. Powiernik jest wspólnikiem spółki jawnej i działa na własne imię, jednak w interesie i na rzecz powierzającego. To powierzający przekazuje środki finansowe na wkład do spółki jawnej.

Sytuacja powiernika jest zbliżona do sytuacji pełnomocnika, którego działania pociągają skutki dla mocodawcy, jednak powiernik na wewnątrz nie ujawnia umowy z powierzającym. Wskazania co do sposobu działania przekazywane są przez powierzającego, przez co ma on wpływ na sposób działania powiernika. Powiernik zachowuje jednak swobodę decyzyjną względem powierzającego. To on jest wspólnikiem spółki, choć wszelkie dochody z tego tytułu przekazuje powiernikowi.

Umowa powiernictwa nie jest umową szczegółowo regulowaną przez prawo. Pewne wskazania co do jej konsekwencji odnaleźć można w art. 429 i 430 kodeksu cywilnego. W żaden sposób nie ułatwiają one kwalifikacji podatkowej takiej umowy. Pewne wskazówki dotyczące opodatkowania takiej umowy znaleźć można w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w którym wskazano, że przychody ze wspólnego przedsięwzięcia opodatkowuje się proporcjonalnie do udziału w zysku. Skoro zaś powiernik pozbawiony został udziału w zyskach z tej umowy, to całość dochodów należy przypisać i opodatkować „u" powierzającego.

Umowa powiernictwa w prowadzeniu przedsiębiorstwa, wywołuje problemy przede wszystkim techniczne. Organy podatkowe będą posiadać bowiem informacje jedynie o dochodach wspólnika, będącego powiernikiem, które jednak nie będą jego dochodami. Kwestia ta może być jednak wyjaśniona w ramach czynności sprawdzającej lub kontroli podatkowej. Wszelkie dochody z uczestnictwa w spółce jawnej przypisane bowiem zostaną powierzającemu.

To powierzający będzie zobowiązany samodzielnie obliczać zaliczki na podatek dochodowy w trakcie roku, a po jego zakończeniu złoży on zeznanie roczne wykazując dochody przekazane przez powiernika w przychodach z działalności gospodarczej, prowadzonej w formie spółki jawnej. Uznać zatem należy, że to powierzający, a nie powiernik osiąga dochody z tytułu działalności gospodarczej.

Na powierzającym nie spoczywają dodatkowe obowiązki dokumentacyjne związane z działalnością powiernika w spółce jawnej. Podkreślić należy, że do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów zobowiązana będzie spółka jawna (§ 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów). Wspólnicy zaś otrzymują jedynie informację o wysokości swych udziałów w przychodach i kosztach za dany okres. Wszelkie informacje w tym zakresie powiernik przekaże powierzającemu, a ten wyliczy prawidłowo podstawę opodatkowania z działalności gospodarczej. Zatem wszelkie obowiązki dokumentacyjne związane z podatkami, obciążają spółkę.

Powierzający ma prawo wyboru zasad opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej, w tym zastosowania stawki 19% (podatku liniowego). Jeśli spełni on wszelkie wymogi wskazane w art. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie ma przeciwskazań, aby stosował on podatek 19%.

Skoro zaś złożył on wcześniej oświadczenie naczelnikowi urzędu skarbowego, że chce opodatkować dochody z działalności gospodarczej wg zasad wskazanych w art. 30c ww. ustawy, zgodnie z art. 9a ust. 4, wybór ten będzie skuteczny także do dochodów z udziałów w spółce, jakie przekazywać będzie powiernik.

Wnioskodawca będący powierzającym będzie pełnił funkcję płatnika z tytułu umowy zlecenie zawartej z powiernikiem. Powierzający zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie zobowiązany do obliczenia, pobrania i wpłacenia w organie podatkowym podatku pobranego od powiernika z tytułu zawartej umowy zlecenia. Wypłaty dokonywane na rzecz powiernika będą odpowiednio pomniejszane o należny podatek dochodowy, które następnie zostanie przekazany do urzędu skarbowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

• obowiązków podatkowych Wnioskodawcy, w związku z zawarciem umowy zlecenia powierniczego – jest prawidłowe.
• obowiązków płatnika z tytułu wypłaty powiernikowi wynagrodzenia związanego z wykonaniem umowy zlecenia powierniczego – jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych.

Stosownie do art. 9 ust. 1, 1a i 2 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e, art. 30f oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów. Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Podstawowym warunkiem wystąpienia u podatnika obowiązku zapłaty podatku dochodowego jest zatem uzyskanie przez niego dochodu, rozumianego jako nadwyżka przychodu nad kosztami jego uzyskania w rozumieniu ww. ustawy podatkowej. W szczególnych przypadkach wymienionych w ustawie dochód ten jest równy przychodowi. Istotą powstania zobowiązania w tym podatku jest zatem uzyskanie przez osobę fizyczną (podatnika) korzyści (przysporzenia) ze zdarzenia, czy też czynności prawnej, z którymi ww. ustawa wiąże obowiązek podatkowy.

Zgodnie z art. 22 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1030 ze zm.), spółka jawna jest spółką osobową, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, a nie jest inną spółką handlową.

Spółka jawna nie jest samodzielnym podatnikiem podatku dochodowego. Dochody wypracowane przez tę spółkę nie stanowią zatem odrębnego przedmiotu opodatkowania. Podatnikami podatku dochodowego od dochodów wypracowanych w ramach tej spółki są jej wspólnicy.

Zgodnie bowiem z art. 5a pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną, oznacza to spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego (w tym także spółkę komandytową).

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a ust. 1 pkt 6 tej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej, oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Zgodnie z art. 5b ust. 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej).

Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Na podstawie art. 8 ust. 2 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

1. rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat;
2. ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.

Zauważyć jednak należy, że w obrocie gospodarczym zarówno osoby fizyczne, osoby prawne, jak i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej (spółki osobowe) nie muszą działać osobiście; dopuszczalne jest działanie przez przedstawiciela. Istota przedstawicielstwa w prawie cywilnym polega na tym, że pewna osoba dokonuje w imieniu i na rzecz innego podmiotu czynności prawnych. Osoba, która dokonuje czynności, określana jest mianem przedstawiciela, natomiast osoba, w imieniu której czynność jest dokonywana – mianem reprezentowanego.

Jeżeli czynność dokonana przez przedstawiciela mieści się w granicach umocowania udzielonego przez reprezentowanego, wywołuje ona bezpośredni skutek dla podmiotu, który udzielił pełnomocnictwa. Powszechnie wskazuje się, że prawu cywilnemu znane są także inne podobne instytucje, które pełnią funkcje zbliżone do przedstawicielstwa, przy czym nie należy ich utożsamiać z przedstawicielstwem. Od tej instytucji należy odróżnić np. powiernika, który na zewnątrz działa jako samodzielny podmiot prawa, jednak z mocy wewnętrznego porozumienia z inną osobą, na rzecz której działa, nie występuje we własnym interesie.

Powiernictwo, jako instytucja prawna nie jest uregulowane w prawie polskim. Podstawą do konstruowania czynności powierniczych jest wyrażona w art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 121 ze zm.), zasada swobody kontraktowej. Zgodnie z tym przepisem, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Najczęściej podstawą do skonstruowania umowy powierniczej jest umowa zlecenia. Prawa i obowiązki stron tej umowy należy zatem zasadniczo oceniać według przepisów o zleceniu.

Jak wynika z art. 734 i 735 Kodeksu cywilnego, istotą umowy zlecenia jest odpłatne lub nieodpłatne dokonanie określonej czynności prawnej w imieniu dającego zlecenie lub (jeżeli tak stanowi umowa) w imieniu własnym lecz na rachunek zlecającego. W tym ostatnim wypadku wszelkie nabycie praw lub rzeczy ma charakter powierniczy (fiduicjalny), a przyjmujący zlecenie ma obowiązek wydać zlecającemu wszystko, co przy wykonaniu zlecenia dla niego uzyskał, chociażby w imieniu własnym (art. 740 zd. 2 k.c.).

Władztwo nad nabytymi prawami, jakie można przypisać zleceniobiorcy wykonującemu zlecenie powiernicze jest ograniczone, a to poprzez:

• ograniczenie czasowe – zleceniobiorca obowiązany jest przekazać nabyte prawa, bądź uzyskane korzyści na pierwsze żądanie zleceniobiorcy,
• ustawowo wyłączoną możliwość rozporządzania tymi prawami lub korzyściami na rzecz kogo innego aniżeli zleceniodawca lub wskazany przezeń podmiot, co powoduje wyłączenie możliwości efektywnego zwiększenia masy majątkowej zleceniobiorcy o prawa nabyte w wykonaniu powiernictwa,
• nieekwiwalentność dla zleceniobiorcy zbycia nabytych we własnym imieniu, lecz na rachunek zlecającego praw – prawa te przenoszone są na zlecającego nieodpłatnie - zgodnie z art. 742 Kodeksu cywilnego, dający zlecenie zwraca przyjmującemu zlecenie jedynie wydatki, które ten poczynił w celu należytego wykonania zlecenia, oraz zwalnia go od zobowiązań, które ten w powyższym celu zaciągnął w imieniu własnym, natomiast w przypadku przenoszenia powierniczo nabytych praw na wskazaną przez zlecającego osobę trzecią cena zbycia stanowi należność zleceniodawcy (art. 740 k.c.),
• przyjmującemu zlecenie nie wolno używać we własnym interesie rzeczy i pieniędzy dającego zlecenie. Od sum pieniężnych zatrzymanych ponad potrzebę wynikającą z wykonywania zlecenia powinien płacić dającemu zlecenie odsetki ustawowe (art. 741 k.c.).,
• dający zlecenie powinien zwrócić przyjmującemu zlecenie wydatki, które ten poczynił w celu należytego wykonania zlecenia, wraz z odsetkami ustawowymi; powinien również zwolnić przyjmującego zlecenie od zobowiązań, które ten w powyższym celu zaciągnął w imieniu własnym (art. 742 k.c.).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca (jako powierzający) zawarł z inną osobą fizyczną (powiernikiem) umowę zlecenia powierniczego, na mocy której powiernik będzie prowadził działalność gospodarczą w ramach spółki jawnej, z innymi dwoma osobami fizycznymi.

Na mocy tej umowy, powiernik zobowiązał się do dokonywania wszelkich czynności niezbędnych do zawiązania spółki jawnej, w tym podpisania umowy spółki jawnej, objęcia ogółu praw i obowiązków wspólnika w spółce jawnej na rzecz powierzającego, do wniesienia wkładów do spółki w wysokości przekazanej przez powierzającego, do wykonywania ogółu praw i obowiązków wspólnika zgodnie z poleceniami i dyrektywami powierzającego oraz do bezpłatnego wydania powierzającemu, wszystkich pożytków płynących z faktu uczestnictwa w spółce.

Powierzający zobowiązał się zaś do pokrycia wszelkich wydatków związanych z wykonywaniem przez powiernika ogółu praw i obowiązków wspólnika.

Powiernik będzie zatem prowadził działalność gospodarczą w swoim imieniu, ale na rzecz powierzającego. Wszelkie zyski osiągnięte przez powiernika, zostaną przekazane powierzającemu. Powiernik za prowadzenie przedsiębiorstwa (wykonywanie ogółu praw i obowiązków w spółce), otrzyma wynagrodzenie do powierzającego, na mocy odrębnej umowy zlecenia. Spółka jawna w której uczestniczyć będzie powiernik jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem od towarów i usług. Powierzający prowadzi dodatkowo jednoosobową działalność gospodarczą opodatkowaną stawką 19%. Poza uczestnictwem w spółce powiernik nie prowadzi działalności gospodarczej.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, że podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu dochodów uzyskiwanych z działalności prowadzonej przez spółkę jawną są wspólnicy tej spółki (będący osobami fizycznymi). Wynika to z faktu, że generalnie to wspólnicy ci są jednocześnie beneficjentami korzyści uzyskiwanych przez spółkę, tj. uczestniczą w wypracowanym przez nią zysku.

Zatem w przedstawieniowym we wniosku stanie faktycznym, w związku z zawartą umową zlecenia powierniczego, rzeczywistym beneficjentem skutków prowadzonej przez spółkę działalności nie jest powiernik lecz powierzający, a więc Wnioskodawca.

Bowiem, to Wnioskodawca jako powierzający jest zobowiązany pokrywać wszelkie wydatki związane z uczestnictwem w tej spółce, natomiast powiernik zobowiązany jest mu wydać nieodpłatnie wszystko co uzyskał z tytułu członkostwa w spółce. Pomimo, że powiernik formalnie będzie wspólnikiem spółki jawnej, to z uwagi na zawartą umowę zlecenia powierniczego, nie uzyska on bowiem przychodu podatkowego z tytułu udziału w tej spółce. W konsekwencji podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu dochodów wypracowanych przez spółkę jawną jest Wnioskodawca i to na nim ciąży obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym, że Wnioskodawca dla prowadzonej indywidualnie pozarolniczej działalności gospodarczej wybrał formę opodatkowania wg stawki 19% (podatek liniowy), zgodnie z art. 30c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to również dochody osiągnięte w związku z udziałem w spółce jawnej, będą opodatkowane według zasad przewidzianych w tym przepisie.

W myśl § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz.U z 2014 r. poz. 1037 ze zm.), osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, o których mowa w art. 24a ust. 1 i 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwanej dalej "ustawą o podatku dochodowym", są obowiązane prowadzić księgę, z zastrzeżeniem ust. 2, według wzoru ustalonego w załączniku nr 1 do rozporządzenia, w sposób określony w rozdziale 2.

A zatem, zgodnie ze stanowiskiem Wnioskodawcy, to nie na nim, lecz na spółce jawnej ciąży obowiązek prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów dla pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki jawnej.

W zakresie obowiązków Wnioskodawcy jako płatnika podatku dochodowego z tytułu wynagrodzenia wypłacanego powiernikowi za jego działania podejmowane w spółce jawnej, na podstawie umowy powiernictwa, wskazać należy co następuje.

W treści art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów są inne źródła.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Jako przychód z innych źródeł należy zatem uznać każdy przypadek, kiedy po stronie osoby fizycznej nastąpi przysporzenie mające konkretny wymiar finansowy. Co do prawnopodatkowej kwalifikacji użytych w powyższym artykule stwierdzeń, po pierwsze słowo „w szczególności” każe zawarte w tym przepisie wyliczenie traktować jako wyliczenie przykładowe (katalog otwarty innych źródeł), a po drugie na poparcie tego założenia należy odwołać się do reguły ogólnej określonej w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z której wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem ściśle określonych.

Przychodami ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy, mogą więc być także przychody z tytułów innych niż określone w art. 20 ust. 1 ustawy, w tym także z tytułu dochodów z tytułu wykonania innych umów, np. umowy powierniczej.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz brzmienie cytowanych powyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdzić należy, że przychód osiągnięty przez powiernika wynikający z wynagrodzenia z tytułu realizacji umowy powiernictwa należy zakwalifikować do kategorii tzw. przychodu z innych źródeł w rozumieniu zacytowanego art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia Ordynacja podatkowa – płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z uwagi na powyższy przepis na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki podatkowe, tj.:

1. obliczenie,
2. pobranie,
3. wpłacenie

• podatku, zaliczki lub raty.

W myśl art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

W związku z powyższymi przepisami, na Wnioskodawcy jako wypłacającym powiernikowi na podstawie umowy powiernictwa, należne powiernikowi wynagrodzenie za prowadzenie przedsiębiorstwa (wykonywanie ogółu praw i obowiązków w spółce), nie ciążą obowiązki płatnika, związane z obliczaniem, poborem i zapłatą zaliczek na podatek dochodowy od tych przychodów.

Pamiętać jednak należy, że Wnioskodawca jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą i wypłacający świadczenie (należne powiernikowi wynagrodzenie) zobowiązany jest do przesłania podatnikowi oraz odpowiedniemu organowi podatkowemu imiennej informacji o wysokości uzyskanego dochodu.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie zauważyć należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnie nie była ocena dopuszczalności prawnej zawarcia wskazanej we wniosku umowy powiernictwa fiducjarnego, ani ocena jej zgodności z obowiązującymi przepisami prawa. To zatem na Wnioskodawcy, jako stronie tej umowy ciąży obowiązek zbadania, czy umowa ta w ogólności może zostać zawarta, jak również ocena jej skutków prawnych na gruncie prawa cywilnego i handlowego i ryzyko z tym związane.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.