Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/4510-592/15-3/AD
z 25 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2015 r. (data wpływu 19 listopada 2015 r.), uzupełnione pismem z dnia 12 stycznia 2016 r. (data wpływu 13 stycznia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości uznania za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od czasowo nieużywanych środków trwałych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 listopada 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie m.in. możliwości uznania za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od czasowo nieużywanych środków trwałych.

Z uwagi na stwierdzone we wniosku braki formalne, pismem z dnia 22 grudnia 2015 r. nr ITPB3/4510-592/15-2/AD wezwano Wnioskodawcę do ich usunięcia. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 12 stycznia 2016 r. (data wpływu 13 stycznia 2016 r.).

W ww. wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest wstępnie uznaną grupą producentów owoców i warzyw, której udziałowcami jest 5 podmiotów (5 rolników). Głównym kierunkiem działalności jest skup od swoich udziałowców warzyw w celu dalszej ich odsprzedaży. W grudniu 2012 r. Wnioskodawca zakupił kompleks budynków przechowalniczych w celu magazynowania w nim skupowanych warzyw oraz garażowania maszyn i urządzeń niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania firmy. W kolejnym roku, tj. 2013 Wnioskodawca zakupił następujące maszyny i urządzenia:

• system wentylacji i chodzenia - zainstalowany w grudniu 2013 r. w zakupionym w 2012 r. kompleksie przechowalniczym,
• ładowarkę teleskopową zakupioną we wrześniu 2013 r.

W październiku 2013 r. zakupiono następujące maszyny:

• wózek paletowy elektryczny,
• wózek paletowy,
• obcinacz naci,
• ogławiarkę do warzyw,
• platformę do zbioru i transportu warzyw,
• kopaczkę do cebuli,
• obcinacz do szczypioru,
• wózek widłowy.

W listopadzie 2013 r. zakupiono:

• platformę do zbioru i transportu warzyw,
• skrzyniopalety drewniane 1.200 sztuk,
• skrzyniopalety plastikowe 100 sztuk,
• skrzynki plastikowe 500 sztuk.

Wszystkie opisywane powyżej inwestycje zostały zakończone i zdatne do użytkowania we wspomnianych wcześniej miesiącach.

Zakupiony w 2012 r kompleks przechowalniczy był zdolny do użytkowania - z uwagi jednak na niekorzystne warunki ekonomiczno-gospodarcze zarząd na przełomie 2012 r. i 2013 r. zdecydował, że skupowane towary/warzywa będą bezpośrednio sprzedawane w momencie skupu. Ze względu na złe prognozy cenowe przechowywanie warzyw w budynkach narazić mogłoby Wnioskodawcę na straty finansowe w postaci ubytku całkowitej masy warzyw oraz odpadów z tytułu złego przechowywania warzyw.

Natomiast wszystkie zakupione maszyny w okresie od września do grudnia 2013 r. nie były użytkowane do sierpnia 2014 r. ze względu na fakt, że są to maszyny sezonowe przeznaczone do pracy głównie w momencie zbioru warzyw z plantacji, tj. w okresie od sierpnia do listopada każdego roku w zależności od specyfiki danego warzywa oraz warunków pogodowych. W kolejnych latach zarówno budynek jak i maszyny były wykorzystywane zgodnie z ich przeznaczeniem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie oznaczone we wniosku nr 1.

Czy pomimo czasowego nieużytkowania kompleksu przechowalniczego oraz maszyn i urządzeń Wnioskodawca ma prawo zaliczać do kosztów uzyskania przychodów dokonywane odpisy amortyzacyjne?

Zdaniem Wnioskodawcy, w omawianym zdarzeniu zostały spełnione wszystkie przesłanki o których mowa w art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mówiące o tym, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych, dokonywane zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16 tej ustawy. Wnioskodawca uważa, że analizując omawiane zdarzenie należy wziąć pod uwagę zapisy art. 16c pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który wskazuje, że amortyzacji podatkowej nie podlegają składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej. Tym samym rozumieć należy, że czasowy brak wykorzystywania danego środka trwałego w przypadku kontynuowania prowadzenia działalności gospodarczej nie powoduje utraty prawa do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od tego środka trwałego, stanowiących koszty uzyskania przychodów na podstawie cytowanego powyżej art. 15 ust 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z art. 16c pkt 5 ustaw o podatku dochodowym od osób prawnych, przesłanką powodującą niemożność dokonywania odpisów amortyzacyjnych od składników majątkowych jest więc zaprzestanie działalności gospodarczej, zgodnie z przepisami ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, w związku z którym nastąpi zaprzestanie użytkowania tych składników. Należy przez to rozumieć całkowite zaniechanie danego rodzaju działalności, na skutek czego składniki majątkowe przestaną być użytkowane. Tak więc zdaniem Wnioskodawcy przejściowe (sezonowe) zaprzestanie użytkowania danego środka trwałego nie jest przesłanką uzasadniającą zaprzestanie odpisów amortyzacyjnych zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów w myśl ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Z powyższego przepisu wynika zatem, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 powołanej ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Pojęcie środków trwałych, podlegających amortyzacji, zostało określone w art. 16a omawianej ustawy podatkowej.

Według art. 16a ust. 1 ustawy środkami trwałymi są stanowiące własność lub współwłasność, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do użytkowania:

1. budowle i budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty,

• o przewidywanym okresie użytkowania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do użytkowania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu.

Należy podkreślić, że w świetle powołanego powyżej przepisu, amortyzacji podlega taki składnik majątku, który:

• jest własnością (współwłasnością) podatnika, oraz
• jest nabyty lub wytworzony we własnym zakresie przez podatnika, oraz
• jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania, oraz
• jego przewidywany okres używania przekracza rok, oraz
• jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo jest oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.

Wnioskodawca jest uznaną grupą producentów owoców i warzyw. Głównym kierunkiem działalności jest skup od swoich udziałowców warzyw w celu dalszej ich odsprzedaży. W latach 2012/2013 nabył określone środki trwałe (budynki, maszyny i urządzenia), które są kompletne, zdatne do użytku w prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej. Z uwagi jednak na niekorzystne warunki ekonomiczno-gospodarcze na przełomie 2012 r. i 2013 r. skupowane towary/warzywa były bezpośrednio sprzedawane w momencie skupu. Ze względu bowiem na złe prognozy cenowe przechowywanie warzyw w budynkach mogłoby narazić Wnioskodawcę na straty finansowe w postaci ubytku całkowitej masy warzyw oraz odpadów z tytułu złego przechowywania warzyw. Natomiast wszystkie zakupione maszyny nie były użytkowane do sierpnia 2014 r. ze względu na fakt, że są to maszyny sezonowe przeznaczone do pracy głównie w momencie zbioru warzyw z plantacji, tj. w okresie od sierpnia do listopada każdego roku w zależności od specyfiki danego warzywa oraz warunków pogodowych. W kolejnych latach zarówno budynek jak i maszyny były wykorzystywane zgodnie z ich przeznaczeniem.

W związku z powyższym Wnioskodawca rozważa, czy w związku z powielającymi się zdarzeniami dotyczącymi sezonowości wykorzystywania zrealizowanych inwestycji ma prawo zaliczać do kosztów uzyskania przychodów dokonywane odpisy amortyzacyjne.

Niniejszą sytuację należy rozpatrywać w kontekście brzmienia art. 16c ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym amortyzacji nie podlegają składniki majątku – zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tę działalność.

W świetle powyższego przesłankami powodującymi niemożność dokonywania amortyzacji składników majątkowych są: zawieszenie wykonywania działalności oraz zaprzestanie działalności, przez co rozumieć należy całkowite zaniechanie danego rodzaju działalności, na skutek czego składniki majątkowe przestają być używane.

Zatem dopuszczalne jest amortyzowanie czasowo wyłączonych z używania środków trwałych, jeżeli podatnik nie zawiesił bądź nie zaprzestał wykonywania działalności gospodarczej, w której były one używane. Tak więc w przypadkach okresowego zaprzestania używania niektórych środków trwałych w działalności gospodarczej, podatnik uprawniony jest do kontynuowania odpisów amortyzacyjnych.

Mając zatem na uwadze brzmienie analizowanego przepisu art. 16c ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz kierując się treścią wniosku, stwierdzić należy, że odpisy amortyzacyjne za okres, w którym środki trwałe były czasowo wyłączone z użytkowania - z powodów wskazanych we wniosku - mogą być naliczane i stanowią koszty uzyskania przychodów w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270 ze. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.