2017.06.30 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.147.2017.2.MN
z 30 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 kwietnia 2017 r. (data wpływu 25 kwietnia 2017 r.) uzupełnionym pismem z 9 czerwca 2017 r. (data wpływu 14 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

opodatkowania podatkiem VAT otrzymanych przez Gminę na jej rachunek bankowy wpłat mieszkańców z terenu Gminy z tytułu wkładu własnego do przedmiotowej inwestycji oraz zastosowania właściwej stawki podatkowej,
ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu otrzymanych przez Gminę na jej rachunek bankowy wpłat mieszkańców z terenu Gminy z tytułu wkładu własnego do przedmiotowej inwestycji,
braku obowiązku opodatkowania podatkiem VAT kary, którymi może być obciążony przez Gminę uczestnik projektu w przypadku rezygnacji z udziału w projekcie,
braku obowiązku opodatkowania podatkiem VAT czynności przekazania przez Gminę prawa własności instalacji na rzecz mieszkańców, po 5 latach od zakończenia projektu,
opodatkowania podatkiem VAT dotacji jaką Gmina otrzyma ze środków RPO oraz zastosowania właściwej stawki podatkowej,
ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu dotacji jaką Gmina otrzyma ze środków RPO WP,
braku obowiązku dokumentowania fakturą VAT usług świadczonych przez Gminę w sytuacji gdy płatności za nie dokonywane są przez mieszkańców,
zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania na kasie fiskalnej usług świadczonych przez Gminę w sytuacji gdy płatności za nie dokonywane są przez mieszkańców

– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 kwietnia 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT otrzymanych przez Gminę na jej rachunek bankowy wpłat mieszkańców z terenu Gminy z tytułu wkładu własnego do przedmiotowej inwestycji oraz zastosowania właściwej stawki podatkowej, ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu otrzymanych przez Gminę na jej rachunek bankowy wpłat mieszkańców z terenu Gminy z tytułu wkładu własnego do przedmiotowej inwestycji, braku obowiązku opodatkowania podatkiem VAT kary, którymi może być obciążony przez Gminę uczestnik projektu w przypadku rezygnacji z udziału w projekcie, braku obowiązku opodatkowania podatkiem VAT czynności przekazania przez Gminę prawa własności instalacji na rzecz mieszkańców, po 5 latach od zakończenia projektu, opodatkowania podatkiem VAT dotacji jaką Gmina otrzyma ze środków RPO oraz zastosowania właściwej stawki podatkowej, ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu dotacji jaką Gmina otrzyma ze środków RPO WP, braku obowiązku dokumentowania fakturą VAT usług świadczonych przez Gminę w sytuacji gdy płatności za nie dokonywane są przez mieszkańców oraz zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania na kasie fiskalnej usług świadczonych przez Gminę w sytuacji gdy płatności za nie dokonywane są przez mieszkańców.

W przedmiotowym wniosku, który został uzupełniony pismem z 9 czerwca 2017 r., przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca – Gmina jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zamierza realizować projekt, który ma na celu rozwój odnawialnych źródeł energii w celu redukcji emisji dwutlenku węgla, zwiększenie poziomu produkcji energii z odnawialnych źródeł energii oraz obniżenie kosztów energii elektrycznej i cieplnej w gospodarstwach domowych zlokalizowanych na terenie Gminy. Realizacja projektu planowana jest na lata 2017-2018. Na realizację inwestycji Gmina zamierza się ubiegać o dofinansowanie ze środków RPO na lata 2014-2020, które ma wynosić 70% wydatków kwalifikowanych. Inwestycja będzie realizowana przez Gminę wyłącznie w przypadku uzyskania dofinansowania. Projekt będzie realizowany w partnerstwie z 7 gminami na podstawie podpisanej umowy o partnerstwie na rzecz realizacji projektu pn. „Rozwój OZE w gminach: G., J., M. M., N., O., S.”. Każda z gmin uczestniczących w partnerstwie będzie realizowała projekt na terenie swojej gminy a lider (Gmina N.) będzie działał jako Beneficjent wobec Instytucji Zarządzającej, w tym m.in. podpisze umowę z instytucją zarządzającą, przeprowadzi postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego, będzie monitorował realizację projektu, składał wniosek o płatność i otrzyma dofinansowanie, które następnie przekaże Partnerowi w części jego dotyczącej w wysokości określonej w harmonogramie. W ramach projektu będą montowane u mieszkańców Gminy instalacje do wytwarzania energii z odnawialnych źródeł. W celu realizacji projektu Gmina zawrze z mieszkańcami, którzy do niego przystąpią umowę o wzajemnych zobowiązaniach. W ramach tej umowy Gmina zobowiązuje się do wykonania na nieruchomości mieszkańca instalacji odnawialnych źródeł energii, mogą to być następujące rodzaje instalacji: dostawa i montaż instalacji fotowoltaicznych. dostawa i montaż instalacji kotłów na biomasę, dostawa i montaż instalacji pomp ciepła wykorzystujących energię aerotermalną (pompy ciepła powietrzne). Instalacje fotowoltaiczne w zależności od decyzji mieszkańca i warunków technicznych mogą być montowane na budynkach mieszkalnych, budynkach gospodarczych lub gruncie. Natomiast pozostałe instalacje będą montowane w budynkach mieszkalnych. Budynki mieszkalne, w których będą montowane instalacje mogą mieć różną powierzchnię, zarówno poniżej jak i powyżej 300 m², wielkość tej powierzchni zostanie określona przez mieszkańca w formularzu zgłoszeniowym oraz umowie o wzajemnych zobowiązaniach gminy i uczestnika projektu. Zamontowane w ramach projektu urządzenia i instalacje przez okres 5 lat od zakończenia projektu stanowić będą własność Gminy i przez ten czas zostaną użyczone do bezpłatnego użytkowania właścicielom/współwłaścicielom/użytkownikom nieruchomości. W okresie tym mieszkańcy zobowiązują się we własnym zakresie i na własny koszt ponosić wydatki związane z eksploatacją i ubezpieczeniem całości instalacji. Po upływie okresu trwałości projektu całość instalacji na mocy umowy, o której mowa powyżej, przejdzie na własność mieszkańca, co potwierdzone zostanie protokołem podpisanym przez obie strony. Gmina poprzez lidera projektu zabezpieczy realizację projektu czyli przygotuje dokumentację, wyłoni wykonawcę instalacji odnawialnych źródeł energii, ustali harmonogram realizacji prac instalacyjnych, będzie sprawować bieżący nadzór inwestorski nad przebiegiem prac, przeprowadzi odbiory końcowe oraz rozliczenie finansowe projektu. Faktury dokumentujące poniesione wydatki, związane z realizacją niniejszego projektu wystawiane będą na Gminę, Mieszkańcy natomiast zobowiązują się do wniesienia wkładu własnego do przedmiotowej inwestycji, wpłaty ustalone zostały w wysokości 30% kosztów kwalifikowanych netto i całości kosztów niekwalifikowalnych inwestycji plus należny podatek VAT w formie wpłaty na rachunek bankowy Gminy. Zgodnie z założeniami regulaminu w sprawie warunków realizacji przedmiotowego projektu i wzorem umowy z odbiorcą ostatecznym (mieszkańcem) wysokość wpłaty mieszkańca ustalona zostanie na podstawie wartości kosztorysowej, a po rozstrzygnięciu postępowań przetargowych i ustaleniu rzeczywistych kosztów inwestycji do umowy podpisany zostanie aneks, w którym określona zostanie ostateczna wysokość wpłaty mieszkańca. Płatność przez mieszkańców będzie dokonywana w dwóch ratach na rachunek bankowy gminy ze wskazaniem w tytule „Wykonanie instalacji odnawialnych źródeł energii”. W przypadku braku pierwszej wpłaty w określonym terminie przez mieszkańca zostanie on skreślony z listy uczestników projektu a na jego miejsce powołany zostanie uczestnik z listy rezerwowej. Wpłaty będą dokonywane na podstawie umowy i Gmina nie będzie wystawiała faktur dla mieszkańców, chyba że żądaniem wystawienia wystąpi mieszkaniec. Tak więc następstwem przystąpienia do realizacji zadania będzie bezpośredni związek pomiędzy dokonaną wpłatą a indywidualnym świadczeniem Gminy na rzecz mieszkańca (uczestnika projektu) czyli będzie to świadczenie przez gminę usług w rozumieniu art. 8 ust. l ustawy o podatku od towarów i usług. Zdaniem Gminy montaż instalacji odnawialnych źródeł energii wraz z ich uruchomieniem należy traktować jako usługę modernizacji budynków mieszkalnych bowiem w wyniku wykonania instalacji dojedzie do podwyższenia efektywności energetycznej budynku. Gmina zawrze ponadto z mieszkańcami – uczestnikami projektu drugą umowę i będzie to umowa użyczenia na podstawie której mieszkaniec – uczestnik projektu zobowiązują się do bezpłatnego użyczenia części nieruchomości na rzecz Gminy na okres realizacji i trwałości projektu. W przypadku wcześniejszego rozwiązania przez użyczającego (mieszkańca) umowy obowiązany będzie on do zapłaty na rzecz Gminy odszkodowania w kwocie nie niższej niż wysokość nakładów poniesionych przez Gminę na wykonanie instalacji w danym budynku. Natomiast w przypadku terminowego rozwiązania umowy użyczenia tj. po okresie trwałości projektu strony nie będą zobowiązane do żadnych płatności. W związku z powyższym dokonywane przez mieszkańców wpłaty z tytułu uczestnictwa w projekcie dotyczyć będą świadczenia usług modernizacji energetycznej wykonywanych w budynkach mieszkalnych.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że środki finansowe RPO WP, która Gmina uzyska w ramach dofinansowania przy realizacji przedmiotowego projektu w wysokości 70% poniesionych wydatków kwalifikowanych będą mogły być wykorzystane wyłącznie na realizację projektu polegającego na wybudowaniu konkretnej instalacji odnawialnych źródeł energii na konkretnym budynku.

Przedmiotem umowy cywilnoprawnej zawartej z mieszkańcami jest wykonanie usługi instalacji odnawialnych źródeł energii (dostawa i montaż instalacji OZE). Dofinansowanie ze środków RPO pokrywać będzie 70% wartości usługi kompleksowej polegającej na montażu i dostawie instalacji OZE. Budynki objęte projektem mieszczą się według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Gmina nie może wykluczyć iż w projekcie będą budynki mieszkalne jednorodzinne, których powierzchnia użytkowa może przekraczać 300m². Tak więc może się zdarzyć, iż nie wszystkie budynki objęte będą w całości społecznym programem mieszkaniowym według przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nadmienia również, że jak zostało to wskazane we wniosku instalacje fotowoltaiczne w zależności od decyzji mieszkańca i warunków technicznych mogą być montowane na budynkach mieszkalnych, budynkach gospodarczych lub gruncie, ale mają służyć do wytwarzania energii na potrzeby mieszkaniowe.

Wszystkie wpłaty mieszkańców z tytułu wkładu własnego do przedmiotowej inwestycji będą pobierane wyłącznie od osób nieprowadzących działalności gospodarczej. Wpłaty mieszkańców z tytułu wkładu własnego do przedmiotowego projektu Gmina otrzyma w całości za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo kredytowej na rachunek bankowy gminy. Z ewidencji i dowodów zapłaty będzie wynikało jakiej czynności to dotyczy.

W przypadku wcześniejszego rozwiązania przez użyczającego (mieszkańca) umowy zobowiązany będzie on do zapłaty na rzecz Gminy odszkodowania w kwocie nie niższej niż wysokość nakładów poniesionych przez Gminę na wykonanie instalacji w danym budynku będzie to odrębna płatność np. w sytuacji gdy mieszkaniec podpisze umowę i wpłaci tylko 1 ratę a następnie będzie chciał się wycofać z projektu, a więc będzie to forma kary czy też odszkodowania.

Jak wskazano wyżej zapłata ta będzie miała charakter kary i nie ma związku z zapłatą za wybudowanie instalacji odnawialnych źródeł energii. Zapłata, o której mowa powyżej (kara umowna) będzie w wysokości zwrotu nakładów poniesionych przez Gminę w zakresie, który dotyczył tego właściciela, pomniejszona o wniesiony wkład własny, a więc może ona być wyższa niż wkład własny jaki ponoszą wszyscy uczestnicy projektu za wykonanie instalacji OZE.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy otrzymane przez Gminę na jej rachunek bankowy wpłaty mieszkańców z terenu Gminy z tytułu wkładu własnego do przedmiotowej inwestycji powinny być opodatkowane podatkiem VAT? Jeżeli tak to według jakiej stawki podatkowej oraz kiedy powstanie z tego tytułu dla Gminy obowiązek podatkowy?
Czy kary, którymi może być obciążony przez Gminę uczestnik projektu w przypadku rezygnacji z udziału w projekcie podlegają opodatkowaniu VAT? Jeżeli tak to według jakiej stawki podatkowej oraz kiedy powstanie z tego tytułu dla Gminy obowiązek podatkowy?
Czy przekazanie przez Gminę po 5 latach od zakończenia projektu prawa własności ww. instalacji na rzecz mieszkańców Gminy, na lub w budynkach których zostały zamontowane, za kwotę wniesionego wkładu własnego podlega opodatkowaniu podatkiem VAT? Jeżeli tak to według jakiej stawki podatkowej oraz kiedy powstanie z tego tytułu dla Gminy obowiązek podatkowy?
Czy wpłaty mieszkańców lub świadczone usługi podlegają ewidencji na kasie fiskalnej lub obowiązkowi fakturowania?
Czy podlega opodatkowaniu dotacja jaką Gmina otrzyma ze środków RPO w związku z realizacją projektu „Rozwój OZE w gminach...”. Jeżeli tak to według jakiej stawki podatkowej oraz kiedy powstanie z tego tytułu dla Gminy obowiązek podatkowy

Stanowisko Wnioskodawcy:

W świetle art. 8 ust. l ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, a montaż instalacji u mieszkańców należy traktować jako usługę. Tak więc otrzymane na rachunek bankowy Gminy wpłaty mieszkańców na montaż instalacji w ramach projektu powinny być opodatkowane podatkiem VAT bowiem jest to wynagrodzenie za świadczenie usług. Opodatkować je należy według stawki 8% w przypadku instalacji na budynkach mieszkalnych o powierzchni poniżej 300m² PKOB 11 i 23% w przypadku instalacji na budynkach gospodarczych i poza tymi budynkami. Natomiast dla budynków mieszkalnych o powierzchni użytkowej przekraczającej limity określone w art. 41 ust. 12b ustawy (powierzchnia ponad 300 m²) zgodnie z ust. 12c stawkę 8% należy zastosować tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej a do pozostałej części stawkę 23%. Obniżona stawka wynika z art. 41 ust. 2 i 12 - 12b z uwzględnieniem art. 146a pkt 2 ustawy o VAT. Obowiązek podatkowy dla Gminy powstanie na zasadach określonych w art. 19a ustawy o VAT tj. z chwilą wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. l. Według art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. a ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury w przypadkach, o których mowa w art. 106b ust. l, z tytułu świadczenia usług budowlanych lub budowlano-montażowych. Na podstawie art. 19a ust. 8 cyt. ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4. Jak wynika z powyższych przepisów obowiązek podatkowy dla wpłat przed wykonaniem instalacji powstanie w dniu wpływu wpłaty na rachunek bankowy Gminy (zaliczka na poczet przyszłej usługi, której zakończenie nastąpi po upływie 5-ciu lat), a jeżeli wpłaty nie zostałyby dokonane przed wykonaniem instalacji to obowiązek podatkowy będzie z chwilą wykonania usługi, której zakończenie jak wynika z założeń projektu nastąpi po upływie 5-lat od jego zakończenia tj. od dnia wypłaty przez instytucje dofinansowującą dla Gminy ostatniej transzy dofinansowania.

Stanowisko do pytania nr 2.

Kary, którymi może być obciążony przez Gminę uczestnik projektu w przypadku rezygnacji z udziału w projekcie nie podlegają opodatkowaniu VAT. Jak wynika z treści art. 29a ust. l ww. ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. A ewentualne kary, które Gmina może otrzymać od mieszkańców, którzy wycofają się z projektu nie są związane ze świadczeniem usług.

Stanowisko do pytania nr 3.

Przeniesienie prawa własności instalacji na rzecz właścicieli budynków mieszkalnych nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT. Po 5-letnim okresie trwałości projektu mieszkańcy, na budynkach na których zainstalowane zostaną ww. instalacje przejmą prawo do własności instalacji, bez konieczności dokonywania przez nich dodatkowych płatności na rzecz Gminy. Przyjęcie własności zostanie udokumentowane protokołem podpisanym przez strony przekazującą i przyjmującą instalację. W konsekwencji całość należności Gminy od mieszkańców, w związku z wykonywaniem instalacji na ich budynkach mieszkalnych, to kwota wpłaty z tytułu uczestnictwa w projekcie, o którym mowa. A działania Gminy (przeniesienie na rzecz mieszkańców prawa własności instalacji odnawialnych źródeł energii) wykonywane po 5 latach nie będą stanowiły odrębnych czynności. Zgodnie z treścią art. 29a ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania jest obrót. Obrót jest kwotą należną z tytułu sprzedaży pomniejszoną o kwotę należnego podatku, dlatego też całość należności z tytułu wykonania instalacji na budynkach osób fizycznych stanowi wymaganą wpłatę mieszkańców z tytułu uczestnictwa w projekcie.

Stanowisko do pytania nr 4.

Gmina nie ma obowiązku ewidencji na kasie fiskalnej wpłat mieszkańców lub świadczonych usług instalacji odnawialnych źródeł energii. Wpłaty mieszkańców będą dokonywane wyłącznie na wyodrębniony rachunek bankowy Gminy związany z realizowanym projektem dlatego korzystają ze zwolnienia na podstawie § 2 rozporządzenia ministra rozwoju i finansów w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących poz. 39 załącznika dotyczącego czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania. Zgodnie z poz. 39 ww. załącznika zwolnione z ewidencji na kasie fiskalnej jest świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli świadczący usługę otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła. Gmina nie ma również obowiązku fakturowania zaliczek ani świadczonych usług, jak wynika bowiem z art. 106b ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem. A usługi, o których mowa we wniosku Gmina świadczy tylko na rzecz osób fizycznych dlatego zgodnie z art. 106b ust. 3 będzie zobowiązana wystawić faktury tylko na żądanie tych osób.

Stanowisko do pytania nr 5.

Otrzymana przez Gminę dotacja na sfinansowanie montowanych instalacji u mieszkańców (uczestników projektu) podlega opodatkowaniu. Wynika to z art. 29a ustawy o VAT, podstawą opodatkowania są również otrzymane dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, a otrzymane przez Gminę środki zostaną przeznaczone na wykonanie instalacji na budynkach mieszkańców (pokrywające w 70% cenę danej instalacji) i będą miały wpływ na cenę usług świadczonych przez Gminę. Należy jednak zauważyć, że zgodnie z generalną zasadą zawartą w art. 29a do podstawy opodatkowania nie wlicza się podatku (art. 29a ust. 6 pkt 1 zastrzega, że podstawa opodatkowania nie obejmuje kwoty podatku należnego od danych czynności). Biorąc pod uwagę, że dotacje, o których mowa, są w istocie rodzajem zapłaty otrzymywanej od osoby trzeciej, uznać należy, że również i one są kwotami brutto zawierającymi w sobie należny podatek. Jeśli więc dotacja, subwencja, czy też podobna kwota podlega opodatkowaniu, podatek należy policzyć w tej kwocie, a nie od tej kwoty. Podatek od dotacji powinien być obliczony wedle stawki właściwej dla czynności, z którą dotacja jest związana czyli w naszym przypadku odpowiednio 8% lub 23%. Obowiązek podatkowy w myśl art. 19a ust. 5 pkt 2 powstanie z chwilą otrzymania całości lub części dotacji czyli w momencie uznania rachunku bankowego Gminy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1221), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust.1 ww. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ww. ustawy).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Stosownie do art. 8 ust. 2a ww. ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Stosownie do treści powołanych przepisów, każde świadczenie na rzecz osób fizycznych, osób prawnych lub jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, uznawane jest na gruncie ustawy za usługę. Zatem pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów.

Dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. W następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia, świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ww. ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższych przepisów ustawy wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ww. ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z przywołanych przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Na podstawie przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 446), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy w zakresie wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy).

Według art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 712 ze zm.), za przedsięwzięcia termomodernizacyjne uznaje się przedsięwzięcia, których przedmiotem jest:

ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie zapotrzebowania na energię dostarczaną na potrzeby ogrzewania i podgrzewania wody użytkowej oraz ogrzewania do budynków mieszkalnych, budynków zbiorowego zamieszkania oraz budynków stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego służących do wykonywania przez nie zadań publicznych,
ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie strat energii pierwotnej w lokalnych sieciach ciepłowniczych oraz zasilających je lokalnych źródłach ciepła, jeżeli budynki wymienione w lit. a, do których dostarczana jest z tych sieci energia, spełniają wymagania w zakresie oszczędności energii, określone w przepisach prawa budowlanego, lub zostały podjęte działania mające na celu zmniejszenie zużycia energii dostarczanej do tych budynków,
wykonanie przyłącza technicznego do scentralizowanego źródła ciepła, w związku z likwidacją lokalnego źródła ciepła, w wyniku czego następuje zmniejszenie kosztów pozyskania ciepła dostarczanego do budynków wymienionych w lit. a,
całkowita lub częściowa zamiana źródeł energii na źródła odnawialne lub zastosowanie wysokosprawnej kogeneracji.

Obowiązek podatkowy – w myśl art. 19a ust. 1 ustawy o VAT – powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 2 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w art. 29a ust. 1.

Według art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. a ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury w przypadkach, o których mowa w art. 106b ust. 1, z tytułu świadczenia usług budowlanych lub budowlano-montażowych.

Na podstawie art. 19a ust. 8 cyt. ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Jak wynika z treści art. 29a ust. 1 ww. ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania obejmuje podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku. Stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2–12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz zwolnienie od podatku. W świetle art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosowanie jednak do treści art. 146a pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Według art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Z uregulowań zawartych w art. 3 pkt 1-2 i pkt 7-9 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 290 ze zm.), wynika, że ilekroć w ustawie jest mowa o:

1. obiekcie budowlanym – należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych;
2. budynku – należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.
7. robotach budowlanych – należy przez to rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego;
7a. przebudowie – należy przez to rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; w przypadku dróg są dopuszczalne zmiany charakterystycznych parametrów w zakresie niewymagającym zmiany granic pasa drogowego;
8. remoncie – należy przez to rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym;
9. urządzeniach budowlanych – należy przez to rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Na podstawie art. 41 ust. 12a ustawy o VAT, przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

W świetle art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Ustawa o podatku od towarów i usług, przez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz.U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z ww. rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 – mieszkalnych jednorodzinnych, 112 – o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 – zbiorowego zamieszkania.

Zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy o VAT, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy o VAT).

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do zastosowania 8% stawki podatku występuje wówczas, gdy usługa dotyczy obiektu budownictwa mieszkaniowego, przy założeniu, że usługa ta jest wykonywana w ramach czynności określonych w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT (z zastrzeżeniem ust. 12b i ust. 12c tego artykułu).

Stwierdzić należy, że w powyższej definicji budynku nie mieszczą się elementy infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu. Oznacza to, że stawka preferencyjna, przewidziana ww. przepisami art. 41 ust. 12 w związku z art. 41 ust. 2 i art. 146a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, dotyczy czynności w nich wymienionych wykonywanych wyłącznie w budynkach, rozumianych jako obiekty budowlane wraz z wbudowanymi w bryle budynku instalacjami i urządzeniami technicznymi. Stawki tej ustawodawca nie przewidział dla ww. czynności wykonywanych poza tymi obiektami, w tym również dotyczących elementów infrastruktury budowlanej.

Analiza opisu sprawy oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi w pierwszej kolejności do stwierdzenia, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega konkretna czynność (dostawa towaru lub usługa), a nie zapłata.

W przedmiotowej sprawie czynnością, jakiej Gmina dokonuje na rzecz osoby fizycznej, biorącej udział w projekcie, jest wykonanie usługi polegającej na wykonaniu na nieruchomości mieszkańca instalacji odnawialnych źródeł energii (OZE) na poczet wykonania której Wnioskodawca pobiera określone wpłaty od mieszkańców. Mogą to być następujące rodzaje instalacji: instalacji fotowoltaicznych, instalacji kotłów na biomasę, instalacji pomp ciepła wykorzystujących energię aerotermalną (pompy ciepła powietrzne). Instalacje fotowoltaiczne w zależności od decyzji mieszkańca i warunków technicznych mogą być montowane na budynkach mieszkalnych, budynkach gospodarczych lub gruncie. Natomiast pozostałe instalacje będą montowane w budynkach mieszkalnych. Budynki mieszkalne, w których będą montowane instalacje mogą mieć różną powierzchnię, zarówno poniżej jak i powyżej 300 m². Gmina zamierza przekazać mienie na rzecz mieszkańców, dla których montowane będą instalacje odnawialnych źródeł energii po 5 latach, tj. po zakończeniu okresu trwałości projektu.

Nie można zatem uznać, że wpłaty wnoszone przez mieszkańców deklarujących uczestnictwo w projekcie pozostaną „w oderwaniu” od czynności, które zostaną wykonane przez Gminę – zachodzi bowiem związek pomiędzy dokonywanymi wpłatami, a zobowiązaniem się Wnioskodawcy do wykonania określonych czynności. Należy zauważyć, że we wskazanej sytuacji istnieje bezpośredni związek pomiędzy dokonywanymi wpłatami, a zindywidualizowanym świadczeniem na rzecz uczestnika projektu, które ma zostać wykonane przez Wnioskodawcę.

Należy również zauważyć, że stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, Gmina zawierając umowę z wykonawcami na budowę instalacji odnawialnych źródeł energii (OZE) oraz umowy z mieszkańcami, wchodzi w rolę świadczącego usługę. Tym samym wpłaty, które Gmina otrzyma od osób fizycznych – mieszkańców, stanowią wynagrodzenie z tytułu świadczonych przez Gminę usług na rzecz tych osób fizycznych.

Oznacza to, że dokonane wpłaty, o których mowa we wniosku, będą stanowiły zaliczki na poczet przyszłej usługi, której zakończenie nastąpi po upływie 5-ciu lat.

Tym samym, dokonywane przez mieszkańców wpłaty z tytułu uczestnictwa w projekcie będą dotyczyły świadczenia usługi montażu instalacji odnawialnych źródeł energii (OZE), co wskazuje, że świadczenia, co do których Gmina zobowiązała się w ramach realizacji projektu, będą stanowiły odpłatne świadczenie usług w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, które zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Do zagadnienia opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności wykonywanych w ramach projektu przez Gminę na rzecz mieszkańców zakwalifikowanych do dofinansowania w ramach projektu, trzeba odnieść się w sposób całościowy. Działania Gminy (przeniesienie na rzecz mieszkańców prawa własności instalacji odnawialnych źródeł energii) wykonywane po 5 latach nie będą stanowiły odrębnych czynności.

Wykonanie przez Gminę usług nastąpi po upływie okresu 5 lat licząc od dnia zakończenia projektu tj. od przekazania ostatniej refundacji na konto Gminy. Wtedy też nastąpi przeniesienie własności instalacji odnawialnych źródeł energii na rzecz właścicieli budynków, na których zostały zamontowane.

Z powyższego wynika więc, że kwoty uiszczone przez mieszkańców na poczet wykonania ww. usług będą stanowiły zapłatę, w związku z otrzymaniem których po stronie Gminy powstanie obowiązek podatkowy na podstawie art. 19a ust. 8 ustawy o VAT, tj. z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, a jeżeli do dnia wykonania usługi mieszkańcy nie dokonają zapłaty, obowiązek podatkowy powstanie zgodnie z przepisem art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, w dniu wykonania usługi.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w myśl którego wpłaty mieszkańców na montaż instalacji w ramach projektu powinny być opodatkowane podatkiem VAT, a obowiązek podatkowy dla wpłat przed wykonaniem instalacji powstanie w dniu wpływu wpłaty na rachunek bankowy Gminy (zaliczka na poczet przyszłej usługi, której zakończenie nastąpi po upływie 5-ciu lat), a jeżeli wpłaty nie zostałyby dokonane przed wykonaniem instalacji to obowiązek podatkowy będzie z chwilą wykonania usługi, której zakończenie jak wynika z założeń projektu nastąpi po upływie 5-lat od jego zakończenia tj. od dnia wypłaty przez instytucje dofinansowującą dla Gminy ostatniej transzy dofinansowania, jest prawidłowe.

Kolejne wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania dotacji jaką Gmina otrzyma ze środków RPO w związku z realizacją przedmiotowego projektu w kwocie 70% wydatków kwalifikowanych.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Należy uznać, że opodatkowanie dotacji stanowi wyjątek od zasad ogólnych wspólnego systemu VAT. Nie wszystkie dotacje stanowią element podstawy opodatkowania VAT. Jedynie takie, które są dotacjami związanymi bezpośrednio z ceną dostawy towarów czy ceną świadczenia usług. Wyjątek ten należy interpretować w sposób ścisły. Wykładnia ścisła prowadzi do wniosku, że tylko dotacje bezpośrednio wpływające na cenę transakcji podlegają opodatkowaniu. Natomiast inne dotacje nie wchodzą tym samym do podstawy opodatkowania, a w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Jeżeli otrzymywana dotacja jest w sposób zindywidualizowany i policzalny związana z ceną danego świadczenia (tj. świadczenie dzięki dotacji ma cenę niższą o konkretną kwotę), taka dotacja podlega VAT. Jeżeli natomiast związek tego rodzaju nie występuje i równocześnie dotacja nie jest elementem wynagrodzenia związanego z danymi dostawami towarów lub usług, wówczas można – i należy – potraktować ją jako płatność niepodlegającą podatkowi VAT.

W rozpatrywanej sprawie przedmiotowa dotacja pokrywa 70% wartości usługi kompleksowej polegającej na montażu i dostawie konkretnej instalacji OZE na konkretnym budynku, a więc ma wpływ na cenę świadczonej usługi.

Z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT wynika, że nie ma znaczenia od kogo dostawca towaru lub świadczący usługę otrzymuje zapłatę – czy od nabywcy czy od osoby trzeciej, ważne jest aby było to wynagrodzenie za dane konkretne świadczenie lub za daną konkretną dostawę.

W opinii tut. Organu przekazane dla Wnioskodawcy środki finansowe na realizację ww. projektu polegającego na wybudowaniu instalacji odnawialnych źródeł energii na budynkach mieszkalnych lub poza nimi w części w jakiej stanowi dofinansowanie do konkretnej instalacji dla danego mieszkańca należy uznać za otrzymane od osoby trzeciej środki (dotacje,) mające bezpośredni wpływ na cenę świadczonych przez Wnioskodawcę ww. usług. Należy bowiem zauważyć, że otrzymane przez Gminę środki nie zostaną przeznaczone na ogólną działalność Wnioskodawcy lecz będą mogły zostać wykorzystane tylko i wyłącznie na określone działanie, tj. na wykonanie konkretnej instalacji na konkretnym budynku.

Z powyższego wynika, że dofinansowanie ze środków RPO na poczet wykonania ww. usług będą stanowiły dotacje, w związku z otrzymaniem których po stronie Gminy powstanie obowiązek podatkowy na podstawie art. 19a ust. 5 pkt 2 ustawy o VAT, tj. z chwilą otrzymania całości lub części dotacji.

Podatek od towarów i usług od przedmiotowej dotacji powinien być określony według stawki właściwej dla czynności, z którą dotacja ta jest związana – a więc według stawki właściwej dla usługi kompleksowej dostawy i montażu instalacji OZE.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w myśl którego dotacja na sfinansowanie montowanych instalacji u mieszkańców (uczestników projektu) podlega opodatkowaniu, podatek od dotacji powinien być obliczony według stawki właściwej dla czynności, z którą dotacja ta jest związana, a obowiązek podatkowy w myśl art. 19a ust. 5 pkt 2 powstanie z chwilą otrzymania całości lub części dotacji, czyli w momencie uznania rachunku bankowego Gminy, jest prawidłowe.

Odnośnie stawki podatku VAT dla usług montażu instalacji odnawialnych źródeł energii za które zapłata następuje częściowo w formie wkładu własnego mieszkańców, a częściowo w formie dofinansowania dotacją należy wskazać, że w przypadku gdy ww. usługi dotyczyć będą obiektów objętych społecznym programem mieszkaniowym, o których mowa w art. 41 ust. 12a ustawy o VAT z zastrzeżeniem ust. 12b ustawy, tj. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 300 m² (sklasyfikowane w grupowaniu PKOB 11) − montaż przedmiotowych instalacji odnawialnych źródeł energii na budynkach mieszkalnych opodatkowany będzie 8% stawką podatku, zgodnie z art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT.

Zatem w przypadku gdy instalacja będzie montowana na budynkach mieszkalnych jednorodzinnych mieszczących się według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowalnych w dziale 11, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m², stawka podatku w wysokości 8% będzie miała zastosowanie tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej, a do pozostałej części stawkę 23%.

Natomiast te usługi, które będą dotyczyły obiektów niezaliczanych – na podstawie art. 41 ust. 12b ustawy o VAT − do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym tj. budynków innych niż mieszkalne będą opodatkowane 23% stawką podatku, stosownie do art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT. Również montaż instalacji poza budynkami objętymi społecznym programem mieszkaniowym będzie opodatkowana 23% stawką VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie stawki podatku VAT, zgodnie z którym usługi montażu instalacji odnawialnych źródeł energii powinny być opodatkowane podatkiem VAT według stawki 8% w przypadku instalacji na budynkach mieszkalnych PKOB 11 i 23% w przypadku instalacji poza tymi budynkami, natomiast dla budynków mieszkalnych o powierzchni użytkowej przekraczającej limity określone w art. 41 ust. 12b ustawy zgodnie z ust. 12c stawkę 8% należy zastosować tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej a do pozostałej części stawkę 23%, jest prawidłowe.

W dalszej kolejności należy odnieść się do kwestii opodatkowania podatkiem VAT czynności przekazania przez Gminę prawa własności instalacji na rzecz mieszkańców, po 5 latach od zakończenia projektu.

Należy w tym miejscu ponownie zauważyć, że do zagadnienia opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności wykonywanych w ramach projektu przez Gminę na rzecz mieszkańców zakwalifikowanych do dofinansowania w ramach projektu, trzeba odnieść się w sposób całościowy. Działania Gminy (przeniesienie na rzecz mieszkańców prawa własności instalacji odnawialnych źródeł energii) wykonywane po 5 latach nie będą stanowiły odrębnych czynności.

Jak już wskazano w niniejszej interpretacji, w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z jednym kompleksowym świadczeniem na rzecz mieszkańca polegającym na wybudowaniu i dostarczeniu instalacji, tym samym przeniesienie prawa własności instalacji po 5 letnim okresie nie będzie odrębną czynnością podlegającą opodatkowaniu lecz będzie stanowiło element całościowego świadczenia Wnioskodawcy na rzecz mieszkańca, które winno zostać opodatkowane w momencie otrzymania zapłaty.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że przeniesienie prawa własności instalacji na rzecz właścicieli budynków po 5 letnim okresie nie będzie podlegało opodatkowaniu jako odrębna czynność, jest prawidłowe.

Kolejne wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania kary, którymi może być obciążony przez Gminę uczestnik projektu w przypadku rezygnacji z udziału w projekcie.

Zgodnie z cyt. na wstępie przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowanie podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak wcześniej wykazano czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności.

Ustalanie statusu wypłacanej kary umownej, jako podlegającej bądź niepodlegającej opodatkowaniu VAT, należy więc oceniać w kontekście związku z konkretnym świadczeniem. Zatem, jeżeli płatność o charakterze kary umownej nie ma bezpośredniego związku z żadną czynnością mającą charakter świadczenia, wówczas kwota wypłaconych odszkodowań nie mieści się w katalogu czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług i jako taka nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z art. 483 § 1 Kodeksu cywilnego, można zastrzec w umowie, że naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego nastąpi przez zapłatę określonej sumy (kara umowna).

Przepis art. 483 k.c. jest bezwzględnie obowiązującym przepisem prawa, tzn. kary umowne mogą być wyłącznie sankcją za niewykonanie lub niewłaściwe wykonanie zobowiązań niepieniężnych. Odstąpienie od umowy stanowi realizację uprawnień związanych z określonymi wypadkami niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązań z umów wzajemnych i skuteczne odstąpienie od umowy stanowi w pewnym sensie potwierdzenie, że istotnie miał miejsce przypadek niewykonania lub nienależytego wykonania umowy przez drugą stronę.

Z cyt. wyżej art. 483 § 1 k.c. wynika, że kara umowna jest dodatkowym zastrzeżeniem umownym, wprowadzanym do umowy w ramach swobody kontraktowania, mającym na celu wzmocnienie skuteczności więzi powstałej między stronami w wyniku zawartej przez nie umowy i służy realnemu wykonaniu zobowiązań (wyrok SN z 8 sierpnia 2008 r., sygn. Akt V CSK 85/08). Przewidziany umową obowiązek zapłaty kary umownej ma w stosunku do zasadniczego obowiązku dłużnika wynikającego z tej umowy charakter uboczny (akcesoryjny).

Mając na uwadze powyższe regulacje prawne należy wskazać, że kary umowne mogą być wyłącznie sankcją za niewykonanie lub niewłaściwe wykonanie zobowiązań. Zastrzeżenie kary umownej można zatem traktować jako formę uproszczenia redakcji warunków umowy, która pozwala na przyjęcie przez strony, że wypadki niewykonania lub nienależytego wykonania umowy, stanowią jednocześnie podstawę do domagania się zapłaty kary umownej.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Gmina zawrze z mieszkańcami – uczestnikami projektu drugą umowę i będzie to umowa użyczenia na podstawie której mieszkaniec – uczestnik projektu zobowiązują się do bezpłatnego użyczenia części nieruchomości na rzecz Gminy na okres realizacji i trwałości projektu. W przypadku wcześniejszego rozwiązania przez użyczającego (mieszkańca) umowy obowiązany będzie on do zapłaty na rzecz Gminy odszkodowania w kwocie nie niższej niż wysokość nakładów poniesionych przez Gminę na wykonanie instalacji w danym budynku. Podobnie w sytuacji gdy mieszkaniec podpisze umowę i wpłaci tylko 1 ratę a następnie będzie chciał się wycofać z projektu. Natomiast w przypadku terminowego rozwiązania umowy użyczenia tj. po okresie trwałości projektu strony nie będą zobowiązane do żadnych płatności. Zapłata ta będzie miała charakter kary i będzie to odrębna płatność, niemająca związku z zapłatą za wybudowanie instalacji odnawialnych źródeł energii – może ona być wyższa niż wkład własny jaki ponoszą wszyscy uczestnicy projektu za wykonanie instalacji OZE.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że w przedmiotowej sprawie rozwiązanie umowy nastąpi na skutek „decyzji” jednej ze stron, w tym przypadku mieszkańca, który dokonuje przedwczesnego rozwiązania umowy użyczenia. W efekcie podjęcia takiej decyzji, mieszkaniec zgodnie z postanowieniami umowy zobowiązany będzie do dokonania zapłaty na rzecz Gminy w określonej kwocie. Gmina pobierze więc od mieszkańca dodatkową opłatę inną niż „wkład własny” mieszkańców, która nie jest wynagrodzeniem za żadną usługę Wnioskodawcy lecz w istocie stanowi karę dla mieszkańca za niewykonanie umowy.

W takim przypadku nie mamy do czynienia z transakcją ekwiwalentną – świadczenie w zamian za wynagrodzenie – co oznacza, że otrzymane świadczenie pieniężne w formie kary umownej nie wiąże się z żadnym świadczeniem ze strony podatnika, więc nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w kwestii dotyczącej pytania nr 2 jest prawidłowe.

Przechodząc do kwestii dokumentowania wpłat otrzymywanych od mieszkańców na świadczenie usługi instalacji odnawialnych źródeł energii na ich nieruchomościach wskazać należy, co następuje:

Zgodnie z art. 106a pkt 1 ustawy o VAT, przepisy rozdziału 1 „Faktury” stosuje się do sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 i 4 ww. ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

W myśl art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z opisu sprawy wynika, że opisane we wniosku usługi instalacji odnawialnych źródeł energii na nieruchomościach mieszkańca gminy, będą świadczone wyłącznie na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

W konsekwencji, skoro usługa zostanie wykonana na rzecz innego podmiotu niż ten o którym mowa w art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, Wnioskodawca będzie zobowiązany do udokumentowania takiej sprzedaży fakturą tylko na żądanie nabywcy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym jeżeli usługi Gmina świadczy tylko na rzecz osób fizycznych zgodnie z art. 106b ust. 3 ustawy będzie zobowiązana wystawić faktury tylko na żądanie tych osób, jest prawidłowe.

Przechodząc natomiast do kwestii obowiązku ewidencjonowania usług instalacji odnawialnych źródeł energii na nieruchomościach mieszkańca gminy przy pomocy kasy rejestrującej, należy wskazać, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Oznacza to, że nie podlega obowiązkowi prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej świadczenie usług w części, w jakiej te czynności są opłacane przez inne podmioty niż osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej.

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (...).

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2016 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz.U. z 2016 r. poz. 2177), zwane dalej rozporządzeniem..

W myśl § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2016 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

W myśl § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2017 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

W części II załącznika do ww. rozporządzenia – sprzedaż dotycząca szczególnych czynności – w pozycji 39 wymieniono świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli świadczący usługę otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.

Niezależnie od wysokości osiągniętych obrotów czy też świadczonych czynności ustawodawca wykluczył jednak z prawa do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaż usług i towarów, które szczegółowo zostały określone w § 4 powołanego rozporządzenia.

Analiza powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że aby podatnik miał możliwość skorzystać z prawa do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie § 2 ust. 1 w powiązaniu z poz. 39 załącznika do rozporządzenia z dnia 28 grudnia 2016 r., muszą łącznie zostać spełnione następujące warunki:

świadczący usługę otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty lub banku na rachunek bankowy podatnika;
z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła;
podatnik nie dokonuje dostaw towarów, ani nie świadczy usług określonych w § 4 rozporządzenia.

Niewystąpienie jednego z ww. warunków oznacza brak możliwości zastosowania zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowania kasy rejestrującej.

Biorąc pod uwagę powołane powyżej przepisy należy wskazać, że prawo do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących na mocy § 2 ust. 1 w powiązaniu z poz. 39 ww. załącznika do rozporządzenia, przysługuje w sytuacji, gdy zapłata za świadczone usługi w całości następuje za pośrednictwem poczty lub banku na rachunek bankowy podatnika, bez względu na rodzaj wykonywanej usługi. Istotne jest, aby było możliwe zidentyfikowanie transakcji, której zapłata dotyczy. Wyrażenie „w całości” odnosi się do poszczególnych usług świadczonych przez podatnika. Taka konstrukcja przepisu powoduje, że zwolnieniu nie podlega usługa, za którą zapłacono częściowo gotówką, a częściowo za pośrednictwem banku lub poczty. Warunkiem zwolnienia jest bowiem to, aby konkretna usługa została w całości zapłacona za pośrednictwem banku lub poczty oraz by było możliwe zidentyfikowanie transakcji, której zapłata dotyczy.

Jak wynika z okoliczności sprawy wszystkie wpłaty mieszkańców z tytułu wkładu własnego do przedmiotowej inwestycji będą pobierane wyłącznie od osób nieprowadzących działalności gospodarczej. Wpłaty mieszkańców z tytułu wkładu własnego do przedmiotowego projektu Gmina otrzyma w całości za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo kredytowej na rachunek bankowy gminy. Z ewidencji i dowodów zapłaty będzie wynikało jakiej czynności to dotyczy.

W konsekwencji w odniesieniu do wpłat, którą dokonują mieszkańcy, będący osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej, należy wskazać, że w sytuacji gdy opłata wnoszona jest w całości za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej na rachunek bankowy, a z prowadzonej ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczy – do dnia 31 grudnia 2017 r. będzie Wnioskodawca miał prawo do zwolnienia z obowiązku ich ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia Ministra Finansów, w powiązaniu z poz. 39 załącznika.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, w myśl którego nie ma on obowiązku ewidencji na kasie fiskalnej wpłat mieszkańców z tytułu świadczonej usługi instalacji odnawialnych źródeł energii, jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin