INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) po ponownym rozpatrzeniu, w związku z prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 21 grudnia 2010 r. sygn. akt I SA/Rz 753/10, wniosku z dnia 20 maja 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 21 maja 2010 r.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione w ww. wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania na podstawie tzw. ulgi meldunkowej przychodu ze sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 maja 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania na podstawie tzw. ulgi meldunkowej przychodu ze sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego.

W dniu 02 sierpnia 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów wydał indywidualną interpretację Znak: IBPB II/2/415-650/10/AK, w której uznał stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe stwierdzając, że wnioskodawca nie spełnia wymaganego przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunku dwunastomiesięcznego okresu zameldowania na pobyt stały, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy co oznacza, że brak jest podstaw do uznania, że wnioskodawcy przysługuje prawo do skorzystania z ulgi meldunkowej.

Pismem z dnia 06 sierpnia 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 12 sierpnia 2010 r.) wniesiono wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, na które udzielono odpowiedzi pismem z dnia 10 września 2010 r. Znak: IBPB II/2/415W-53/10/AK odmawiając zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego. Odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa skutecznie doręczono w dniu 13 września 2010 r.

Pismem z dnia 16 września 2010 r. (data wpływu do tut. Biura – 24 września 2010 r. wniesiono skargę na ww. interpretację indywidualną.

Pismem z dnia 25 października 2010 r. Znak: IBPB II/2/4160-44/10/AK, IBRP/007-399/10 Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów udzielił odpowiedzi na skargę przesyłając ją wraz z aktami sprawy do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie.

W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z dnia 21 grudnia 2010 r. sygn. akt I SA/Rz 753/10 uchylił zaskarżoną interpretację. Prawomocny wyrok po wycofaniu przez Organ skargi kasacyjnej wpłynął do tut. Biura w dniu 10 stycznia 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Na podstawie umowy z dnia 12 czerwca 2007 r. o ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego żona wnioskodawcy, z którą od 1998 r. pozostaje w ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej, uzyskała spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego o powierzchni 54,90 m2, zlokalizowanego na IV piętrze i antresoli o pow. 14,60 m2. Zgodnie z obowiązującymi ówcześnie interpretacjami Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie z dnia 17 września 2007 r. (nr IS.I/2-4151/9/07 i nr IS.I/2-4151/10/07) mówiącymi, że ulga meldunkowa przysługuje obojgu małżonkom także w przypadku, gdy w lokalu zameldowany jest tylko jeden z nich, w przedmiotowym lokalu w dniu 19 maja 2008 r. zameldowała się jedynie żona wnioskodawcy. W dniu 16 marca 2010 r. z ww. lokalu wymeldowała się żona wnioskodawcy, a w dniu 19 marca 2010 r. małżonkowie zbyli przedmiotowy lokal.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym wnioskodawca jest uprawniony do skorzystania ze zwolnienia (tzw. ulgi meldunkowej) określonego w obowiązującym ówcześnie art. 21 ust. 1 pkt 126 lit. c) w zw. z art. 21 ust. 22 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.)...

Zdaniem wnioskodawcy, w niniejszej sprawie zachodzi sytuacja określona w obowiązujących ówcześnie przepisach art. 21 ust. 1 pkt 126 lit. c) w zw. z art. 21 ust. 22 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), które wskazują jednoznacznie, że spełnienie warunku niezbędnego do skorzystania z ulgi meldunkowej przez jednego z małżonków (przesłanki zameldowania przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy w zbywanym lokalu) powoduje, że z przedmiotowej ulgi mogą skorzystać łącznie oboje małżonkowie. Zwolnienie dotyczy bowiem danego lokalu, jeżeli spełnione są przesłanki wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. podatnik dokonujący sprzedaży lokalu mieszkalnego był w nim zameldowany przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy. Przy czym, zgodnie z art. 21 ust. 22 tej ustawy zwolnienie dotyczy łącznie obojga małżonków, a więc zwolnienie jest możliwe niezależnie od tego, czy współmałżonek podatnika spełnił warunek z art. 21 ust. 1 pkt 126, tj. czy sam był zameldowany przez wymagany okres. Wystarczające dla tego zwolnienia jest więc, aby jeden z małżonków spełnił tę przesłankę. Inna interpretacja byłaby sprzeczna z literalnym brzmieniem normy art. 21 ust. 22 tej ustawy. Gdyby bowiem celem ustawodawcy było, aby warunek zameldowania dotyczył obojga małżonków, to wówczas przepis art. 21 ust. 22 brzmiałby inaczej. Zaznaczyć również należy, że rozpatrując kwestię przedmiotowego zwolnienia pamiętać trzeba o konsekwencji zasady powszechności opodatkowania oraz podstawowej metody wykładni w zakresie ulg i zwolnień podatkowych, czyli wykładni gramatycznej. Dla skorzystania z określonego zwolnienia, które ma charakter wyjątku od zasady powszechności opodatkowania konieczne jest spełnienie wszystkich ustawowych przesłanek, ale nie jest dopuszczalne stawianie dodatkowych warunków, niewynikających bezpośrednio i wprost z ustawy. Skoro w odniesieniu do tzw. „ulgi meldunkowej” ustawodawca formułuje zapis, „zwolnienie (...) ma zastosowanie łącznie do obojga małżonków”, oznacza to, że w przypadku sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego przez małżonków warunki zwolnienia muszą być w odniesieniu do nich rozpatrywane łącznie. Ustawa nie stwierdza bowiem, że przesłanki zwolnienia powinny zaistnieć dla każdego z małżonków z osobna, ewentualnie, że spełnienie warunków przez jednego z nich nie wyłącza konieczności spełnienia ich przez współmałżonka. Byłyby to zastrzeżenia dodatkowe, pozaustawowe, a zatem niedopuszczalne.

Wnioskodawca nadmienia również, że w orzecznictwie Sądu Najwyższego, Naczelnego Sądu Administracyjnego i Trybunału Konstytucyjnego wyrażano poglądy uznające za niezgodną z założeniem racjonalności prawodawcy taką wykładnię, która prowadziłaby do wniosku, że pewien fragment przepisu należałoby uznać za całkowicie zbędny, lub która pozbawiałby część tego przepisu znaczenia prawnego, co w ocenie wnioskodawcy, wyklucza możliwość przyjęcia odmiennej od przedstawionej przez niego interpretacji.

Wnioskodawca wskazał, że jego pogląd potwierdzają również stanowiska Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie z dnia 17 września 2007r. (nr IS.I/2-4151/9/07 i nr IS.I/2-4151/10/07), a przede wszystkim korzystne dla niego wyroki:

• Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 24 lutego 2009r. (sygn. akt I SA/Bd 12/09),
• Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 21 stycznia 2009r. (sygn. akt I SA/Lu 622/08),
  a także:
  
• wynikający z brzmienia art. 14a Ordynacji podatkowej obowiązek uwzględniania przy dokonywaniu interpretacji prawa m.in. orzecznictwa sądowego, w tym powołanych wyroków WSA,
• szeroko rozumiana zasada działania w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych i fakt, iż działalność organu prowadzącego postępowanie nie może powodować ujemnych następstw dla obywatela, który działa w dobrej wierze i w zaufaniu do interpretacji organu, a wszelkie niejasności czy też wątpliwości dotyczące stanu faktycznego nie mogą być rozstrzygane na niekorzyść podatnika.
  
  

W indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 02 sierpnia 2010 r. Znak: IBPB II/2/415-650/10/AK Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów uznał stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe stwierdzając, że wnioskodawca nie spełnia wymaganego przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunku dwunastomiesięcznego okresu zameldowania na pobyt stały, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy co oznacza, że brak jest podstaw do uznania, że wnioskodawcy przysługuje prawo do skorzystania z ulgi meldunkowej.

Wnioskodawca zaskarżył, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie zarzucając, iż jest ona nieprawidłowa.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie prawomocnym wyrokiem z dnia 21 grudnia 2010 r. sygn. akt I SA/Rz 753/10 uchylił ww. interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 02 sierpnia 2010 r. Sąd skupił uwagę na art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z odpłatnego zbycia:

1. budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku,
2. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu,
3. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie,
4. prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,

- jeżeli podatnik był zameldowany w budynku lub lokalu wymienionym w lit. a - d) na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia, z zastrzeżeniem ust. 21 i 22.

Zwolnienie, o którym mowa wyżej ma zastosowanie do przychodów podatnika, który, w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego, złoży oświadczenie, że spełnia warunki do zwolnienia, w urzędzie skarbowym, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika (art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). W myśl natomiast art. 21 ust. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powyższe zwolnienie ma zastosowanie łącznie do obojga małżonków.

Następnie Sąd zaznaczył, iż możemy tutaj mówić o tzw. prawie potencjalnym do zwolnienia określonego rodzaju przychodu albowiem może ono przysługiwać podmiotowi jedynie wówczas, gdy spełni on przesłanki do jego nabycia.

W przypadku analizowanego zwolnienia Sąd wskazał, iż mamy do czynienia z następującymi warunkami. Pierwszym z nich jest zameldowanie podatnika. Zdaniem Sądu, nic nie stoi na przeszkodzie aby do zrozumienia użytego w przepisie wyrażenia „zameldowanie” - w braku odmiennej definicji w treści ustawy podatkowej - posiłkować się przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 993) albowiem to ta ustawa reguluje problematykę meldunku. W myśl art. 4 pkt 1 ww. ustawy obowiązek meldunkowy polega na zameldowaniu się w miejscu stałego lub czasowego pobytu.

Kolejnym warunkiem zwolnienia jest to, aby zameldowanie podatnika było na pobyt stały. Zdaniem Sądu, pod pojęciem pobytu stałego - stosownie do art. 6 ust. 1 ww. ustawy - należy rozumieć zamieszkanie w określonej miejscowości pod oznaczonym adresem z zamiarem stałego przebywania. Przy czym Sąd wskazał, iż wartym zauważenia jest, że osoba posiadająca obywatelstwo polskie i przebywająca stale na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest obowiązana zameldować się w miejscu pobytu stałego. W tym samym czasie można mieć tylko jedno miejsce pobytu stałego (art. 5 ust. 1 ww. ustawy).

Następnym warunkiem jest to, że zameldowanie, jak wskazane powyżej, musi być w ściśle określonym budynku lub lokalu, a mianowicie tym, który jest przedmiotem zbycia przez podatnika.

Kolejny warunek dotyczy okresu przez jaki wspomniane zameldowanie ma trwać. Otóż chodzi tutaj o okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia.

Następnie Sąd wskazał, iż spełnienie powyższych warunków nie daje jeszcze podatnikowi prawa do zastosowania zwolnienia. Skorzystanie ze zwolnienia wymaga bowiem złożenia we właściwym urzędzie skarbowym oświadczenia o spełnieniu warunków, od spełnienia których uzależnione jest skorzystanie z tego zwolnienia. Wymóg ten wynika z brzmienia art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże zgodnie z art. 8 ust. 1 i ust. 3 ustawy z dnia 06 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości nabytych w okresie od 01 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2008 r. przedmiotowe oświadczenie winno być złożone nie w ciągu 14 dni od daty zbycia, jak stanowi art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło zbycie nieruchomości.

Jednocześnie ustawodawca wprowadził przepis art. 21 ust. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 126, ma zastosowanie łącznie do obojga małżonków.

Zdaniem Sądu, wykładnia literalna wspomnianego przepisu nie wskazuje na to, aby zastosowanie zwolnienia było uzależnione od spełnienia przez każdego z małżonków warunków do skorzystania z przedmiotowego zwolnienia.

Sąd wskazał, iż w myśl art. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawa ta reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych, a zatem podatnikiem jest osoba fizyczna. Zgodnie zaś z art. 6 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych każdy z małżonków jest odrębnym podmiotem podatku. Każdy z nich odrębnie osiąga dochód, a zatem odrębnie u każdego z nich zachodzi zdarzenie powodujące powstanie stosunku prawnopodatkowego. Również odrębnie w odniesieniu do każdego z nich ustalane jest prawo do nabycia zwolnień podatkowych.

W ocenie Sądu, skoro podatnikiem jest każdy z małżonków odrębnie, to w braku regulacji zawartej w art. 21 ust. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie budziłoby wątpliwości, że powyższe zwolnienie podatkowe ma zastosowanie jedynie do tego z nich, który spełnił warunki ustawowe, i że warunkiem skorzystania ze zwolnienia przez obydwu małżonków jest zameldowanie każdego z nich na wskazany wyżej okres i złożenie stosownego oświadczenia.

Zdaniem Sądu, przyjęcie prezentowanej przez organy podatkowe wykładni oznaczałoby, że brak jest jakiegokolwiek uzasadnienia dla dodania przez ustawodawcę do ustawy przepisu art. 21 ust. 22, skoro nie zawierałby on żadnej nowej treści normatywnej. Sąd stwierdził, iż interpretacja organu podatkowego powoduje, że przepis art. 21 ust. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych staje się zbędny. Z domniemania racjonalności językowej ustawodawcy można wyprowadzić zasadę interpretacyjną, w myśl której odrzucić należy taką hipotezę interpretacyjną, której przyjęcie oznaczałoby, że fragment interpretowanego przepisu (jego treść) nie ma znaczenia dla rezultatów interpretacji (por. B. Brzeziński, Podstawy wykładni prawa podatkowego, Gdańsk 2008, s. 48). Nie można przyjmować – w procesie wykładni - iż określonych słów użyto w tekście prawnym bez wyraźnej potrzeby, że są one "puste" i nic nie znaczą (por. uchwała NSA z dnia 20 marca 2000 r. sygn. akt FPS 14/99, opubl. POP 2001, Nr 2, poz. 39).

Sąd zaznaczył, że jeżeli art. 21 ust. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że ww. zwolnienie ma zastosowanie łącznie do obojga małżonków, to w ocenie Sądu - uwzględniając okoliczność, że analizowane zwolnienie ma charakter przedmiotowy, a więc dotyczy przychodów ze sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych - obejmuje ono całość przychodów ze zbycia nieruchomości (praw majątkowych) w przypadku spełnienia warunków zwolnienia przez co najmniej jednego z małżonków. Tylko wtedy zwolnienie podatkowe będzie miało zastosowanie łącznie do obojga małżonków.

Reasumując, Sąd podzielił stanowisko skarżącego, że z przepisów art. 21 ust. 1 pkt 126 w zw. z art. 21 ust. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że spełnienie warunków do skorzystania ze zwolnienia przewidzianego w ww. przepisie przez jednego z małżonków powoduje, że z przedmiotowej ulgi mogą skorzystać łącznie oboje małżonkowie.

W końcowej części wyroku Sąd jeszcze raz przypomniał, że kolejnym warunkiem skorzystania przez skarżącego ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych przychodu uzyskanego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego (udziału) jest złożenie przez niego we właściwym urzędzie skarbowym oświadczenia o spełnieniu warunków tego zwolnienia. Mając na uwadze że skarżący zbył udział w nabytym lokalu w dniu 31 lipca 2009 r. termin do złożenia przedmiotowego oświadczenia upływa z dniem 30 kwietnia 2010 r. czyli z ostatnim dniem terminu do złożenia zeznania podatkowego za rok 2009 r. (art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy zmieniającej).

Mając na uwadze powyższe, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza co następuje.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 m.in.:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości (w tym lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość),
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca wraz z żoną na prawach ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej w dniu 12 czerwca 2007 r. nabył spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego. Natomiast w dniu 19 marca 2010 r. przedmiotowy lokal mieszkalny został sprzedany.

Z uwagi na fakt, iż nabycie lokalu mieszkalnego nastąpiło w 2007 r. a jego sprzedaży dokonano w 2010 r. tj. przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego w którym nastąpiło nabycie, dokonując oceny skutków podatkowych sprzedaży przedmiotowego lokalu mieszkalnego należy stosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r. Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 06 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316) do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 01 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r., stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ww. brzmieniu od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6c koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Wysokość nakładów o których mowa w ust. 6c ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł stosownie do art. 30e ust. 5 ww. ustawy. Jak wynika z art. 30e ust. 4 ustawy podatek jest płatny w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie. Podatek ten należy wykazać odpowiednio w poz. 193 (podatnik) i 194 (małżonek) zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) za rok podatkowy w którym nastąpiło zbycie nieruchomości lub praw (PIT-36). Z powyższego wynika, że podatek z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych nabytych lub wybudowanych w 2007 r. i 2008 r. objętych wspólnością ustawową małżeńską należy wykazać odrębnie zarówno dla podatnika jak również dla jego małżonka.

Jednakże, zgodnie z zapisem art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z odpłatnego zbycia:

1. budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku,
2. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu,
3. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie,
4. prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie

- jeżeli podatnik był zameldowany w budynku lub lokalu wymienionym w lit. a)-d) na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia, z zastrzeżeniem ust. 21 i 22.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy nie określa daty, od której należy liczyć okres zameldowania, nie uzależnia zameldowania, a tym samym prawa do zwolnienia, od posiadania tytułu własności do budynku lub lokalu, lecz stanowi, że istotny jest fakt zameldowania podatnika na pobyt stały w zbywanym lokalu czy też budynku przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy.

Zwolnienie to ma zastosowanie do przychodów podatnika, który w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego, złoży oświadczenie, że spełnia warunki do zwolnienia, w urzędzie skarbowym, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika – art. 21 ust. 21 ww. ustawy.

W odniesieniu do osób, które uzyskały tego rodzaju przychody w 2010 r. termin do złożenia tego oświadczenia został przedłużony do 30 kwietnia 2011 r., co wynika z postanowień art. 8 ust. 1 i ust. 3 ustawy z dnia 06 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316).

Wobec powyższego, zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzależnione jest od spełnienia łącznie dwóch warunków:

• okres zameldowania na pobyt stały nie krótszy niż dwunastomiesięczny przed datą zbycia,
• terminowe złożenie oświadczenia o spełnieniu warunków do zwolnienia; w przypadku uzyskania tego rodzaju przychodu w 2010 r. najpóźniej do 30 kwietnia 2011 r.
  
  

Jeżeli zatem zostaną spełnione powyższe warunki podatnikowi przysługuje prawo do zwolnienia przychodu uzyskanego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego w trybie art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy (tzw. ulga meldunkowa).

Zgodnie z art. 21 ust. 22 ww. ustawy zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy ma zastosowanie łącznie do obojga małżonków co w konsekwencji oznacza, że spełnienie przez jednego z małżonków niezbędnego do skorzystania z ulgi meldunkowej warunku zameldowania na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy w zbywanym lokalu powoduje, że z przedmiotowej ulgi mogą skorzystać łącznie oboje małżonkowie. Jednocześnie podkreślić należy, że warunek złożenia w ustawowym terminie oświadczenia, o którym mowa w art. 21 ust. 21 ww. ustawy dla skorzystania z ulgi meldunkowej przez oboje małżonków jest spełniony, w przypadku złożenia przedmiotowego oświadczenia przez małżonka spełniającego te warunki.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż żona wnioskodawcy była w przedmiotowym lokalu mieszkalnym zameldowana w okresie od dnia 19 maja 2008 r. do dnia 16 marca 2010 r., a więc przez okres dłuższy niż 12 miesięcy, natomiast wnioskodawca nie był w nim zameldowany.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, iż dla skorzystania z przewidzianego przepisem art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy zwolnienia od podatku przez oboje małżonków wystarczającym jest, że warunek zameldowania na pobyt stały w sprzedawanym lokalu przez okres 12 miesięcy spełnia tylko jeden z małżonków. W przedmiotowej sprawie warunek zameldowania przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy w zbywanym lokalu mieszkalnym został spełniony przez żonę wnioskodawcy. Zatem, o ile zameldowanie żony wnioskodawcy w zbytym lokalu było zameldowaniem na pobyt stały, to stwierdzić należy, że warunek zameldowania spełniła tylko żona wnioskodawcy, ale mając na uwadze, że prawo do skorzystania z ulgi meldunkowej przysługuje również współmałżonkowi, który warunku zameldowania nie spełnił należy uznać, że wnioskodawcy również przysługuje prawo do skorzystania z ulgi o ile została spełniona druga niezbędna przesłanka zwolnienia tj. złożono w ustawowym terminie oświadczenie, o którym mowa w art. 21 ust. 22 ww. ustawy czyli w przedmiotowej sprawie najpóźniej do 30 kwietnia 2011 r.

W świetle powyższego stanowisko wnioskodawcy uznać należało za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.