Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.134.2017.2.MD
z 14 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 maja 2017 r. (data wpływu – 22 maja 2017 r.), uzupełnionym 30 czerwca 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania pożyczki udzielonej z budżetu miasta:

• w części dotyczącej obowiązku zapłaty podatku – jest prawidłowe,
• w części dotyczącej powstania obowiązku podatkowego z chwilą każdorazowej wypłaty środków – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 22 maja 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania pożyczki udzielonej z budżetu miasta.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z czym, w piśmie z 13 czerwca 2017 r., znak: 0111-KDIB4.4014.134.2017.1.MD, wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 30 czerwca 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca złożył wniosek o udzielenie pożyczki z budżetu miasta L. dla samorządowej instytucji kultury, dla której organizatorem jest gmina L., na realizację projektu współfinansowanego ze środków Unii Europejskiej oraz innych środków pomocowych o charakterze refundacji. Znana jest kwota całkowitej pożyczki w złotych. We wniosku o udzielenie pożyczki podano planowane terminy i kwoty uruchomienia 9 transz w terminie od czerwca 2017 r. do września 2018 r.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że w przypadku obu stron czynność pożyczki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy na Wnioskodawcy ciąży obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych od umowy pożyczki?
2. Czy podatek od czynności cywilnoprawnych będzie płacony w transzach w zależności od harmonogramu uruchamiania transz pożyczki?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 4 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, Wnioskodawca ma obowiązek zapłacić podatek od czynności cywilnoprawnych, tj. według art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) – umowy pożyczki pieniędzy.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych opłata będzie uiszczona po każdorazowej wypłacie środków pieniężnych zgodnie z harmonogramem uruchomienie transz pożyczki, a nie w dacie podpisywania umowy pożyczki od całości kwoty pożyczki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest w części prawidłowe, w części nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1150), podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Art. 3 ust. 1 pkt 1 oraz 1a ww. ustawy stanowi, że obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej lub z chwilą każdorazowej wypłaty środków pieniężnych, jeżeli umowa pożyczki określa, że wypłata środków pieniężnych nastąpi niejednokrotnie i ich suma nie jest znana w chwili zawarcia umowy.

Stosownie do art. 4 pkt 7 cyt. ustawy, obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem art. 5, ciąży przy umowie pożyczki i umowie depozytu nieprawidłowego – na biorącym pożyczkę lub przechowawcy.

W myśl art. 5 ust. 1 omawianej ustawy, obowiązek zapłaty podatku ciąży na podatnikach tego podatku.

Podstawę opodatkowania stanowi przy umowie pożyczki i umowie depozytu nieprawidłowego – kwota lub wartość pożyczki albo depozytu, a w przypadku umowy określającej, że wypłata środków pieniężnych nastąpi niejednokrotnie i ich suma nie jest znana w chwili zawarcia umowy – kwota każdorazowej wypłaty środków pieniężnych (art. 6 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy, stawka podatku od umowy pożyczki oraz depozytu nieprawidłowego wynosi 2%, z zastrzeżeniem ust. 5.

W ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano jednak sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie do art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:


• 
  umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
  
• umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Z treści powyższego artykułu wynika, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają generalnie status podatnika podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że dana czynność (ta konkretna) jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług, lub przynajmniej jedna ze stron tej czynności jest z tego podatku zwolniona.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca złożył wniosek o udzielenie pożyczki z budżetu miasta L. dla samorządowej instytucji kultury, dla której organizatorem jest gmina L., na realizację projektu współfinansowanego ze środków Unii Europejskiej oraz innych środków pomocowych o charakterze refundacji. Znana jest kwota całkowitej pożyczki w złotych. We wniosku o udzielenie pożyczki podano planowane terminy i kwoty uruchomienia 9 transz w terminie od czerwca 2017 r. do września 2018 r.

W treści uzupełnienia Wnioskodawca wskazał, iż w przypadku obu stron czynność udzielenia pożyczki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jeżeli zatem istotnie opisana we wniosku transakcja nie będzie podlegała regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, tj. nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług ani też żadna ze stron tej czynności nie będzie zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, to należy zgodzić się z Wnioskodawcą, iż otrzymanie pożyczki ze środków pochodzących z budżetu miasta będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, stosownie do art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W analizowanej sytuacji nie będzie mogło mieć bowiem zastosowania wyłączenie, o którym mowa w art. 2 pkt 4 cyt. ustawy. Wyłączenie to miałoby miejsce wówczas, gdyby umowa pożyczki podlegała regulacjom podatku od towarów i usług i np. usługa pożyczki byłaby zwolniona z podatku od towarów i usług.

Obowiązek podatkowy będzie ciążył na Wnioskodawcy, jako pożyczkobiorcy, zgodnie z treścią art. 4 pkt 7 ww. ustawy.

Nie można jednak zgodzić się z Wnioskodawcą, iż obowiązek podatkowy powstanie z chwilą każdorazowej wypłaty środków pieniężnych. Aby możliwe było opodatkowanie otrzymanej przez Wnioskodawcę pożyczki z chwilą każdorazowej wypłaty środków pieniężnych, winny zostać spełnione dwa warunki, o których mowa zarówno w art. 3 ust. 1 pkt 1a, jak i art. 6 ust. 1 pkt 7 ustawy, tj.: umowa pożyczki musi stanowić, iż wypłata środków nastąpi niejednokrotnie, a także w chwili zawarcia umowy nie będzie znana ostateczna suma środków pieniężnych, jakie pożyczkobiorca otrzyma w ramach umowy pożyczki. Warunki te, zgodnie z wykładnią językową przepisu, muszą być spełnione łącznie, co ustawodawca precyzyjnie wskazał za pomocą spójnika „i”. Skoro zatem Wnioskodawca w treści wniosku zawarł sformułowanie, z którego wynika, iż stronom jest znana całkowita wysokość udzielonej pożyczki, to pożyczka ta winna zostać opodatkowana na zasadach przewidzianych w art. 3 ust. 1 pkt 1.

Tym samym w przedstawionym zdarzeniu przyszłym obowiązek podatkowy powstanie jednokrotnie, z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej, a zatem zawarcia umowy pożyczki. Podstawę opodatkowania będzie stanowiła kwota lub wartość udzielonej pożyczki.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe w części dotyczącej obowiązku zapłaty podatku oraz za nieprawidłowe w części dotyczącej powstania obowiązku podatkowego z chwilą każdorazowej wypłaty środków.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.