Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.184.2017.1.PB
z 3 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 kwietnia 2017 r. (data wpływu 4 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zastosowania tzw. odwrotnego obciążenia – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zastosowania tzw. odwrotnego obciążenia.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 22 stycznia 2016 r. zawarta została umowa pomiędzy przedsiębiorstwem robót mostowych „XX” S.A. z siedzibą w miejscowości Ł. przy ul. B., wpisaną do rejestru przedsiębiorców KRS, prowadzonego przez Sąd Rejonowy, Wydział Gospodarczy KRS (zwaną dalej: „XX S.A.”) a XXYY S.A. z siedzibą w miejscowości T. przy ul. W., wpisaną do rejestru przedsiębiorców KRS prowadzonego przez sąd rejonowy w miejscowości T., VII Wydział Gospodarczy KRS (zwaną dalej: „XXYY S.A.”) celem wspólnego uczestnictwa w przetargu ogłoszonym przez Gminę L. (zwaną dalej: „Zamawiającym”) na zawarcie umowy o realizację zamówienia publicznego polegającego na wykonaniu zadania pn. „B.”, (zwaną dalej: „kontraktem”).

Umowa zawarta pomiędzy XXYY S.A. a XX. S.A. jest umową konsorcjum, na mocy której XX. S.A. została mianowana liderem konsorcjum, i na mocy której partnerzy zobowiązali się do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego, polegającego na wspólnym przygotowaniu i złożeniu zamawiającemu oferty, a w przypadku wygrania przetargu i podpisania kontraktu – na realizacji robót zgodnie z warunkami kontraktu i postanowieniami umowy konsorcjum.

Do obowiązków lidera konsorcjum w świetle par. 7 pkt 43 umowy konsorcjum zaliczono w szczególności: podpisanie i złożenie oferty wraz z załącznikami, poświadczanie za zgodność z oryginałem kopii dokumentów, otrzymywanie instrukcji i zaleceń w ramach postępowania przetargowego, współpraca z przedstawicielami partnera konsorcjum, zawarcie po uzgodnieniu z partnerem kontraktu z zamawiającym. Postanowiono także, że w przypadku zawarcia umowy z zamawiającym, do obowiązków lidera należeć będzie: bieżące analizowanie wykonania kontraktu, rozliczanie z zamawiającym wykonanych przez partnera konsorcjum robót, koordynowanie robót przewidzianych postanowieniami kontraktu i prowadzonych przez partnera konsorcjum, współpraca z zamawiającym, przekazywanie zamawiającemu wniosków i dokumentów przekazywanych przez partnera konsorcjum, występowanie w imieniu i na rzecz partnera konsorcjum w sprawach ewentualnych robót zamiennych.

W ramach powołanego konsorcjum partnerzy postanowili na gruncie par. 5 pkt 25 umowy konsorcjum, że realizacja robót będących przedmiotem kontraktu będzie podzielona w następujący sposób:

1. XX. S.A. z siedzibą w miejscowości Ł. – roboty mostowe, branżowe – 100%;
2. XXYY S.A. – roboty drogowe, roboty branżowe – 100%.

Przyjęto, że zysk lub strata każdego z partnerów konsorcjum wynikać będzie z kosztów i wpływów z tytułu realizacji całości prac wynikających z kontraktu, a partnerzy kontraktu nie będą uczestniczyć łącznie ani w zysku, ani w stracie osiągniętej w wyniku realizacji robót objętych przedmiotem kontraktu.

Usługi, które będą świadczone przez XXYY S.A. w ramach konsorcjum utworzonego celem wspólnego uczestnictwa w realizacji zamówienia publicznego wynikającego z kontraktu są usługami sklasyfikowanymi w grupowaniu PKWiU z 2015 r. pod symbolem 42.11.20.0. – roboty ogólnobudowlane związane z budową autostrad, dróg, ulic i innych dróg dla pojazdów i pieszych oraz budową pasów startowych.

Na mocy par. 7 pkt 35 umowy konsorcjum lider konsorcjum upoważniony został do rozliczania i fakturowania wykonanych robót z zamawiającym na podstawie dostarczanych przez partnera konsorcjum informacji. Na mocy par. 7 pkt 36 powyższej umowy przyjęto również, że płatności na rzecz partnera konsorcjum za wykonane przez partnera konsorcjum roboty budowlane dokonywane będą na podstawie faktury wystawionych na lidera konsorcjum.

Ostatecznie w dniu 3 marca 2016 r. w miejscowości L., pomiędzy zamawiającym a konsorcjum firm w składzie XX. S.A. oraz XXYY S.A. zawarty został kontrakt.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

• Czy podejmowane przez partnera konsorcjum czynności – które polegały będą na wystawianiu na lidera konsorcjum faktur za wykonane przez partnera konsorcjum roboty budowlane związane z wykonywaniem kontraktu – stanowić będą czynności, które w związku z obowiązywaniem art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług zobowiązywać będą partnera konsorcjum do wykazania na fakturach stawki i kwoty podatku od towarów i usług?
• Czy zobowiązywać będą partnera konsorcjum wyłącznie do zamieszczania na fakturach wyrazów „odwrotne obciążenie”?

Zdaniem Wnioskodawcy.

1. Konsorcjum w świetle obowiązujących przepisów prawa nie jest instytucją prawnie zdefiniowaną, a dopuszczalność jego funkcjonowania wynika z ogólnej zasady swobody zawierania umów, określonej w art. 353¹ kodeksu cywilnego. Oparcie konsorcjum na powyższej zasadzie powoduje, że nie istnieje jeden model konsorcjum, a poszczególne konsorcja mogą pod względem prawnym różnić się od siebie. Niezależnie od powyższego można wyszczególnić pewne cechy wspólne wszystkich konsorcjów, które wskazywane są w orzecznictwie sądowym (m.in. Wyrok WSA w Warszawie z dnia 2 lutego 2011 r., sygn. akt III SA/WA 1223/10).
2. Zawarcie umowy konsorcjum nie prowadzi do powstania nowego bytu prawnego, a stanowi jedynie porozumienie przedsiębiorców zmierzających do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego. W swojej istocie więc, konsorcjum jest jedynie strukturą o charakterze organizacyjnym, która zawiązywana jest w rezultacie zawarcia umowy pomiędzy przedsiębiorcami.
3. Przy zawieraniu umowy konsorcjum, konsorcjanci wyznaczają lidera, który wykonuje w ramach konsorcjum funkcje techniczne, polegające zazwyczaj na reprezentowaniu konsorcjum w relacjach z zamawiającym i rozliczaniu się z nim, lider koordynuje również prace związane z realizują wspólnego przedsięwzięcia. Nadmienić jednak należy, że Lider przez fakt nominacji nie uzyskuje pozycji nadrzędnej w stosunku do pozostałych partnerów.
4. Inną z kolei charakterystyczną cechą konsorcjum jest to, że z uwagi na to, że w ramach konsorcjum każdy z partnerów zachowuje niezależność, to każdy z podmiotów jest również samodzielnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a podatnikiem tego podatku nie jest konsorcjum samo w sobie. Wobec powyższego, skoro dla wykonania umowy łączącej konsorcjum z zamawiającym konieczne jest dokonanie określonych usług.
5. To dla celów ustawy o podatku od towarów i usług są to usługi realizowane przez poszczególnych konsorcjantów, jako niezależnych podatników. Wobec tego, jeżeli Lider dokonuje z zamawiającym rozliczenia z tytułu całości wykonanych przez konsorcjum robót dla zamawiającego to pomiędzy Liderem a Partnerami konsorcjum nie tworzy się relacja usługobiorca-usługodawca, w świetle której w pierwszej kolejności Partner konsorcjum dostarcza na rzecz lidera usługi, a następnie ten odsprzedaje je zamawiającemu. Lider w takim stosunku pełni wyłącznie funkcje pośrednika, którego celem jest uproszczenie obrotu gospodarczego i zredukowanie liczby faktur wystawianych na zamawiającego.
6. W związku z tym, że lider konsorcjum rozliczając się z zamawiającym w ramach łączącej konsorcjum z zamawiającym umowy nie nabywa jakichkolwiek usług od partnera konsorcjum to nie podlega on art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług, a partner konsorcjum wystawiając faktury na lidera za wykonane roboty budowlane zawiera w nich kwotę i stawkę podatku od towarów i usług.
7. Reasumując, umowa konsorcjum zawarta pomiędzy XX. S.A. a XXYY S.A., a w następnej kolejności zawarty przez konsorcjum z zamawiającym kontrakt nie doprowadziły do powstania relacji usługodawca-usługobiorca pomiędzy XX. S.A. a XXYY, dlatego też faktury za wykonane roboty budowlane wystawiane przez partnera konsorcjum na lidera konsorcjum, będą uwzględniały stawkę i wysokość podatku od towarów i usług, a Lider nie będzie zobowiązany do rozliczania się z zamawiającym na zasadzie mechanizmu odwróconego obciążenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2017 r, poz. 1221) – zwanej dalej „ustawą” – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (…).

Stosownie do art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przy tym, art. 8 ust. 2a ustawy stanowi, że w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2017 r.), podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9;
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Załącznik nr 14 do ustawy określający wykaz towarów, o których mowa w wyżej cyt. art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, obejmuje m.in.:

(…);

5 – 42.11.20.0 – Roboty ogólnobudowlane związane z budową dróg szynowych i kolei podziemnej;

(…).

Według art. 17 ust. 1h ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Ustawa o VAT nie definiuje pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia terminu „podwykonawca” wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika języka polskiego, „podwykonawca – to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy” (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca;2503008).

Przy dalszych „podzleceniach” przyjąć należy podejście, zgodnie z którym podwykonawca zlecający jest – w stosunku do swojego podwykonawcy – głównym wykonawcą swojego zakresu prac.

Strony zawierające umowę konsorcjum mogą ją ukształtować w sposób dowolny, byleby jej treść lub cel nie sprzeciwiały się ustawie, zasadom współżycia społecznego oraz właściwości takiego stosunku. Konsorcjum nie jest podmiotem gospodarczym, nie posiada osobowości prawnej ani podmiotowości prawnej, nie musi być rejestrowane, ani mieć odrębnej nazwy czy też siedziby. Podmioty tworzące konsorcjum są, co do zasady, niezależne w swoich dotychczasowych działaniach (czyli w działaniach niezwiązanych z konsorcjum), a w działaniach związanych z konsorcjum realizują wspólne przedsięwzięcie objęte porozumieniem. Zawierając umowę konsorcyjną podmioty mogą określić, kto będzie reprezentował konsorcjum na zewnątrz (może to być także osoba trzecia). Co do zasady, konsorcja nie mają też wspólnego majątku (chociaż mogą mieć wspólne konto rozliczeniowe), a wszelkie formy płatności regulowane są przez firmę lub osobę reprezentującą konsorcjum.

Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Konsorcjum nie może być uznane za podatnika VAT. Oznacza to, że relacji zachodzących pomiędzy stronami umowy konsorcjum (podatnikami VAT), dla potrzeb podatku od towarów i usług, nie należy oceniać na zasadach wewnętrznych rozliczeń konsorcjum, a przedsiębiorcy działający w ramach konsorcjum są odrębnymi podatnikami VAT. W konsekwencji działając w ramach konsorcjum powinni oni do wzajemnych rozliczeń stosować ogólne reguły wynikające z ustawy o podatku od towarów i usług oraz aktów wykonawczych do niej.

W rozpatrywanej sprawie, celem zawarcia umowy konsorcjum pomiędzy Liderem oraz Partnerami konsorcjum jest realizacja wspólnego przedsięwzięcia, jednakże podatnikiem podatku od towarów i usług nie jest konsorcjum, lecz każda ze stron, która działa w określonym zakresie jako samodzielny i niezależny podatnik.

Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Powołane regulacje ustawy wprowadzają mechanizm polegający na przeniesieniu obowiązku rozliczania podatku od towarów i usług na podatnika, na rzecz którego wykonana została ściśle określona usługa (usługi).

Mechanizm „odwrotnego obciążenia” podatkiem od towarów i usług stanowi odstępstwo od generalnej zasady wyrażonej w art. 193 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) – dalej zwanej „Dyrektywą” – (zgodnie z którym osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest podatnik dokonujący dostawy towarów lub świadczenia usług) i przenosi obowiązek rozliczenia VAT należnego ze sprzedającego na nabywcę. Podstawą dla zastosowania tego szczególnego środka jest art. 199-199a Dyrektywy. W art. 199 ust. 1 oraz art. 199a ust. 1 Dyrektywy zawarty został zamknięty katalog transakcji, w odniesieniu do których państwa członkowskie mogą postanowić, że osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest podatnik podatku od towarów i usług – odbiorca towarów i usług będących przedmiotem tych transakcji, wśród których wymieniono dostawę zużytych materiałów, zużytych materiałów nienadających się do ponownego użycia w tym samym stanie, złomu, odpadów przemysłowych i nieprzemysłowych, odpadów przetwarzalnych, częściowo przetworzonych odpadów oraz dostawy pewnych towarów i świadczenia usług wymienionych w załączniku VI [ art. 199 ust. 1 lit. d) Dyrektywy]. Do decyzji państw członkowskich Unii Europejskiej pozostawiono zarówno ewentualne zaimplementowanie tego mechanizmu na grunt krajowych regulacji, jak również kwestię, które spośród enumeratywnie wskazanych w dyrektywie towarów i usług zostaną nim objęte.

Z treści złożonego wniosku wynika, że w styczniu 2016 r. Spółka zawarła umowy dotyczące utworzenia konsorcjum, na mocy której partnerzy zobowiązali się do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego, polegającego na wspólnym przygotowaniu i złożeniu zamawiającemu oferty, a w przypadku wygrania przetargu i podpisania kontraktu, na realizacji robót zgodnie z warunkami kontraktu i postanowieniami umowy konsorcjum. Ostateczny kontrakt, zawarto między Liderem a partnerem w dniu 3 marca 2016 r. Usługa świadczona przez Partnera (Wnioskodawcę) została wymieniona w załączniku nr 14 ustawy o podatku od towarów i usług – symbol PKWiU 42.11.20.0. roboty ogólnobudowlane związane z budową autostrad, dróg, ulic i innych dróg dla pojazdów i pieszych oraz budową pasów startowych.

W myśl umowy konsorcjum, w ramach powołanego konsorcjum Partnerzy postanowili, że realizacja robót będących przedmiotem kontraktu będzie podzielona w następujący sposób:

• XX. S.A. z siedzibą w miejscowości Ł. – roboty mostowe, branżowe – 100%;
• XXYY S.A. – roboty drogowe, roboty branżowe – 100%.

Natomiast w przypadku zawarcia umowy z zamawiającym, do obowiązków Lidera należeć będzie: bieżące analizowanie wykonania kontraktu, rozliczanie z zamawiającym wykonanych przez Partnera konsorcjum robót, koordynowanie robót przewidzianych postanowieniami kontraktu i prowadzonych przez partnera konsorcjum, współpraca z zamawiającym, przekazywanie zamawiającemu wniosków i dokumentów przekazywanych przez Partnera konsorcjum, występowanie w imieniu i na rzecz Partnera konsorcjum w sprawach ewentualnych robót zamiennych. Ponadto na mocy umowy konsorcjum Lider konsorcjum upoważniony został do rozliczania i fakturowania wykonanych robót z zamawiającym na podstawie dostarczanych przez Partnera konsorcjum informacji. Przyjęto również, że płatności na rzecz Partnera konsorcjum za wykonane przez Partnera konsorcjum roboty budowlane dokonywane będą na podstawie faktury wystawionych na Lidera konsorcjum.

Na tym tle Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą rozliczenia podatku z tytułu świadczonych usług budowlanych i tym samym obowiązku zastosowania tzw. „odwrotnego obciążenia”.

Zatem, w przedstawionej sprawie, skoro Wnioskodawca jako członek konsorcjum, będzie wystawiał faktury VAT na rzecz Lidera konsorcjum za wykonane usługi (w zakresie wynikającym z umowy zawartej pomiędzy konsorcjantami), natomiast Lider wystawi faktury VAT na rzecz Zamawiającego za wszystkie prace (w tym usługi wykonane przez Wnioskodawcę) wykonane przez Konsorcjum na podstawie umowy zawartej z inwestorem, należy uznać, że Partner konsorcjum będzie w tym schemacie występował w charakterze podwykonawcy Lidera konsorcjum, działającego w takim przypadku jako generalny wykonawca względem inwestora (Zamawiającego). W świetle obowiązujących przepisów prawa oznacza to, że obowiązek rozliczenia VAT od wykonanych przez Wnioskodawcę – jako podwykonawcę – usług będzie w tej sytuacji ciążył na Liderze konsorcjum.

W szczególności, w niniejszej sprawie nie można uznać, że zarówno Lider jak i Partner konsorcjum równocześnie będą głównymi wykonawcami względem Zamawiającego. Bez względu na to, że każdy z konsorcjantów ponosi odpowiedzialność przed inwestorem – jak już wskazano – konsorcjum nie może być uznane za jednego podatnika VAT, a relacji zachodzących pomiędzy stronami umowy konsorcjum (podatnikami VAT), dla potrzeb podatku od towarów i usług, nie należy oceniać na zasadach wewnętrznych rozliczeń konsorcjum, a tym samym przedsiębiorcy działający w ramach konsorcjum pozostają odrębnymi podatnikami VAT. Zatem działając w ramach konsorcjum powinni oni do wzajemnych rozliczeń stosować ogólne reguły wynikające z ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak Wnioskodawca sam podkreślił we wniosku, biorąc pod uwagę zasadę odrębności podatników w ramach konsorcjum, wszyscy uczestnicy konsorcjum – z punktu widzenia rozliczeń podatku od towarów i usług – występują wobec siebie w relacji dostawca – nabywca.

W konsekwencji, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 17 ust. 1h ustawy, Wnioskodawca jako Partner konsorcjum (nie będący jego Liderem), świadcząc usługi budowlane wymienione w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy będzie zobowiązany do wystawienia faktur VAT na rzecz Lidera konsorcjum z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia.

W związku z powyższym, stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie, niniejsza interpretacja nie rozstrzyga prawidłowości klasyfikacji usług dokonanej przez Wnioskodawcę w świetle PKWiU. Wobec tego została ona wydana przy założeniu, że Wnioskodawca poprawnie zakwalifikował świadczone usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU. Zgodnie bowiem z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej.

Tutejszy organ nie jest bowiem uprawniony, w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości formalnego przyporządkowania towaru lub usługi do grupowania statystycznego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.