2017.09.28 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.344.2017.2.SR
z 28 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, który wpłynął do Organu 7 lipca 2017 r., uzupełnionym pismem z 11 sierpnia 2017 r. (data wpływu 16 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą poniesionych przed zarejestrowaniem jako podatnik VAT czynny oraz ustalenia czy Wnioskodawczyni ma prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego w fakturach, na których brak jest NIP Wnioskodawczyni – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą poniesionych przed zarejestrowaniem jako podatnik VAT czynny oraz ustalenia czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego w fakturach, na których brak jest NIP Wnioskodawcy. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 11 sierpnia 2017 r. (data wpływu 16 sierpnia 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 3 sierpnia 2017 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.344.2017.1.SR.

We wniosku, uzupełnionym pismem z 11 sierpnia 2017 r., przedstawiono następujący stan faktyczny:

Podatniczka rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej w maju 2013 roku w zakresie sprzedaży poprzez sklep internetowy. Przedmiotem sprzedaży są wyroby biżuteryjne z metali szlachetnych, w tym przypadku ze srebra. Działalność ta stanowi dodatkowe źródło przychodu Podatniczki pozostającej w stałym zatrudnieniu. Podatniczka wybrała jako formę rozliczenia przychodów uzyskiwanych z działalności gospodarczej opodatkowanie w formie zryczałtowanego podatku od przychodów ewidencjonowanych. Wszystkie przychody uzyskiwane z prowadzonej działalności gospodarczej są ewidencjonowane w kasie fiskalnej. W sierpniu 2016 roku Podatniczka postanowiła rozszerzyć zakres prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej i przeznaczyła lokal mieszkalny będący jej własnością na cele najmu krótkotrwałego. Rozszerzenie działalności o najem spowodowało konieczność zmiany formy opodatkowania od sierpnia 2016, zatem Podatniczka została podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych i zaprowadziła podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Pozostając w nieświadomości przepisów prawa podatkowego Podatniczka nie opodatkowała przychodów ze sprzedaży biżuterii srebrnej podatkiem od towarów i usług od początku prowadzonej działalności gospodarczej, a co za tym następuje nie opodatkowała tym podatkiem również przychodów uzyskiwanych z najmu krótkotrwałego. Podatniczka zorientowała się dopiero w kwietniu 2017 roku, że prowadzona przez nią działalność gospodarcza z zakresu sprzedaży wyrobów z metali szlachetnych, a taką jest biżuteria srebrna oferowana przez nią w sklepie internetowym, powoduje konieczność opodatkowania przychodów uzyskiwanych podatkiem od towarów i usług. Podatniczka naprawiła swój błąd i 4 maja 2017 roku dokonała zgłoszenia na druku VAT-R i zarejestrowała się jako podatnik VAT czynny wskazując datę rozpoczęcia prowadzenia działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług od 14 maja 2013 roku. Zadeklarowała również miesięczne rozliczanie VAT i złożenie pierwszej deklaracji VAT-7 za miesiąc maj 2013 roku. Uzyskane przychody ze sprzedaży od maja 2013 roku opodatkowała podatkiem VAT należnym i wykazała go w złożonych deklaracjach VAT-7. Jednocześnie dokonano stosownych zmian w kasie fiskalnej i wprowadzono stosowne stawki podatku od towarów i usług tak by sprzedaż mogła być prawidłowo ewidencjonowana.

W toku prowadzonej działalności gospodarczej Podatniczka ponosiła koszty prowadzonej działalności w postaci zakupu towarów handlowych tj. biżuterii srebrnej oraz ponosiła bieżące wydatki w postaci m.in. kosztów założenia i prowadzenia strony internetowej, koszty usług telekomunikacyjnych, a w późniejszym okresie także koszty związane z rozszerzeniem działalności o najem. Podatek VAT naliczony nie został wykazany w deklaracjach VAT 7 jednakże Podatniczka jest przekonana, że przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego od ponoszonych przez nią wydatków związanych z działalnością gospodarczą. Wydatki były udokumentowane fakturami zawierającymi dane Podatniczki wraz z numerem NIP. Jednakże Podatniczka postanowiła zaliczyć do wydatków związanych z działalnością gospodarczą także część kosztów elektryczności i gazu, które były udokumentowane fakturami, jednakże bez numeru NIP Podatniczki. Do chwili obecnej podatniczka nie sporządziła not korygujących wskazując w nich swój numer NIP.

Wnioskodawczyni od początku prowadzonej działalności gospodarczej tj. od maja 2013 r. wykonuje czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zmianami) – tj. dokonuje dostawy towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy. W załączniku nr 12 do ustawy o podatku od towarów i usług wskazane są towary, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawczyni dokonuje dostawy biżuterii srebrnej tj. wyrobów jubilerskich z metalu szlachetnego – srebra – określonych w pozycji nr 7 (ex 32.12) wskazanego załącznika nr 12 do ustawy.

W opinii Wnioskodawczyni biżuteria, którą sprzedaje jest określona symbolem PKWiU 32.12.13.0 – Biżuteria i inne wyroby jubilerskie oraz ich części, z metalu szlachetnego lub metalu platerowanego metalem szlachetnym – wskazanym w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. (Dz. U. z 2015 r. poz. 1676). Podkreślić należy, iż jest to kompletna biżuteria, całościowy i wykończony wyrób jubilerski. Wnioskodawczyni nie dokonuje sprzedaży poszczególnych części biżuterii czy wyrobów jubilerskich.

Wszelkie ponoszone przez Wnioskodawczynię koszty związane z prowadzoną działalnością gospodarczą są związane wyłącznie z działalnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Dotyczą one zarówno działalności w postaci dostawy biżuterii jak i usług najmu. Są to głównie koszty zakupu towarów, koszty usług telekomunikacyjnych, obsługi strony internetowej, wydatki dotyczące remontów, bieżącego utrzymania i wyposażenia lokali, w których prowadzone są usługi najmu. Wnioskodawczyni ponosi również koszty mediów dostarczanych do wskazanych wcześniej lokali i są to wydatki również związane tylko i wyłącznie z działalnością opodatkowaną podatkiem VAT. Poza wskazanymi wydatkami Wnioskodawczyni ponosi również koszty dostawy gazu, elektryczności i wody dostarczanych do siedziby działalności Wnioskodawczyni, w której prowadzona jest działalność gospodarcza w postaci sprzedaży biżuterii, jak również w lokalu tym Wnioskodawczyni prowadzi bieżącą obsługę działalności najmu (m.in. obsługa rezerwacji przez internet, pranie i prasowanie pościeli i innych tekstyliów wykorzystywanych do usług najmu). W związku z tym, iż Wnioskodawczyni również mieszka w tym lokalu, na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej przeznaczyła część własnego domu. Część kosztów dotyczy również bieżącego codziennego życia prywatnego Wnioskodawczyni. Dlatego koszty te są odliczane w ułamkowej, symbolicznej wysokości – adekwatnej do stopnia wykorzystania dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej (odpowiedź na pytanie nr 3).

Wszelkie faktury dokumentujące wydatki ponoszone przez Wnioskodawczynię posiadają pełne dane pozwalające na zidentyfikowanie tj. imię, nazwisko i adres. Na fakturach dotyczących wydatków związanych z działalnością gospodarczą jest również NIP Wnioskodawczyni. Jedynym odstępstwem są faktury dotyczące mediów dostarczanych do domu Wnioskodawczyni stanowiącego w części siedzibę Wnioskodawczyni jako podatniczki, w której to siedzibie wykonywane są opisane w odpowiedzi na pytanie nr 3 czynności. Faktury te posiadają pełne dane mogące zidentyfikować Wnioskodawczynię (imię, nazwisko, adres) ale nie widnieje na nich NIP Wnioskodawczyni.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Podatniczka ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego i odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą poniesionych przez nią w okresie od maja 2013 do kwietnia 2017 tj. jeszcze przed formalnym zarejestrowaniem jako podatnik VAT czynny?
Czy Podatniczka ma prawo do odliczenia VAT naliczonego wykazanego w fakturach, na których brak jest NIP Podatniczki, ale są na nich wskazane wszelkie dane mogące prawidłowo zidentyfikować podatnika?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Stanowisko wnioskodawcy dotyczące pytania nr 1:

Zdaniem Podatniczki ma ona prawo do obniżenia podatku należnego i odliczenia podatku VAT naliczonego wykazanego w fakturach dokumentujących poniesione przez nią wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zgodnie z art. 86 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. z 2011r Nr 177 poz. 1054 z póżn. zm.) zwaną dalej uovat, „w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego”. Podatek od towarów i usług w założeniach jest podatkiem neutralnym. Zasada ta wyraża się poprzez prawo podatnika do odliczenia podatku naliczonego, w związku z czym podatnik nie powinien ponosić faktycznego ciężaru spowodowanego opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług. Przepis zawarty w art. 86 pkt 1 uovat w żaden sposób nie ogranicza prawa podatnika do odliczenia podatku naliczonego uzależniając go od momentu formalnego zarejestrowania się jako podatnik VAT czynny. Wprawdzie prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko podatnikom zarejestrowanym jednakże status ten jest konieczny w momencie wykazania odliczenia, a nie w dniu, w którym podatnik ponosi wydatek. Podatnik zyskuje status podatnika podatku od towarów i usług niezależnie od faktu zarejestrowania. Status ten determinuje samo dokonanie czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem skoro podatnik staje się podatnikiem z chwilą dokonania czynności bez formalnego zarejestrowania, to realizując zasadę neutralności należy podkreślić, iż podatnik nabywa prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony również bez konieczności rejestracji w momencie dokonania czynności warunkującej poniesienie wydatku. Pogląd taki jest wyrażony w licznych interpretacjach indywidualnych oraz bogatym orzecznictwie zarówno krajowym jak i unijnym.

W związku z tym Podatniczka uważa, że powinna złożyć korekty deklaracji VAT-7 od maja 2013 i wykazać w nich podatek VAT naliczony co skutkować będzie obniżeniem podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego.

Stanowisko wnioskodawcy dotyczące pytania nr 2:

Podatniczka uważa, iż ma prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych na jej imię i nazwisko oraz właściwy adres bez podanego numeru NIP. Brak numeru NIP Podatniczki na fakturach jest jedynie brakiem formalnym. Faktury te posiadają wszelkie dane mogące prawidłowo zidentyfikować odbiorcę w tym przypadku odbiorcę usług dostarczenia energii elektrycznej i gazu. Ponadto należy wskazać, że w art. 88 pkt 3a uovat mówiącym o fakturach, na podstawie których nie można stosować obniżenia podatku należnego o podatek naliczony pomimo posiadania faktury, nie ma wskazanego przypadku w postaci braku numeru NIP na fakturze. Przepis ten stanowi katalog zamknięty zatem istnieje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur posiadających braki formalne w postaci numeru NIP. Istotne jest również, iż faktury te opisują zdarzenia gospodarcze, które miały miejsce i pozostają w związku z prowadzoną przez Podatniczkę działalnością gospodarczą.

Pogląd ten jest prezentowany w interpretacjach i orzecznictwie, przykładowo w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 19 sierpnia 2016 nr ITPP1/4512-495/16/BK. Również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wypowiedział się w sprawie C-518/14 ,że ewentualne uchybienie formalne nie stanowi przesłanki pozbawiającej podatnika prawa do odliczenia VAT. Co więcej Trybunał wskazał, iż prawo takie istnieje już w momencie otrzymania faktur pierwotnych z brakiem formalnym, a nie dopiero w okresie, w którym podatnik dokona stosownej korekty faktury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podstawowe uprawnienie podatnika dotyczące obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zawarte zostało w art. 86 ust. 1 ustawy, zgodnie, z którym w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

z tytułu nabycia towarów i usług,
potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

-z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Powyższe regulacje oznaczają, że podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony jedynie w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Aby zatem podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z wystawionych faktur, zakupy dokumentowane tymi fakturami muszą być związane (w sposób bezsporny) z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Terminy, w których powstaje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego ustawodawca określił w art. 86 ust. 10-13 ustawy o VAT.

Na mocy art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.) prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Stosownie do art. 86 ust. 11 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

W myśl art. 86 ust. 13 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.) jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego
w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku,
w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.) prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje
w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Stosownie do art. 86 ust. 11 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden
z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 13 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego,
z zastrzeżeniem ust. 13a.

Wskazać tutaj należy, że zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw z dnia 7 grudnia 2012 r. (Dz.U. z 2013 r. poz. 35), do rozliczeń za okresy rozliczeniowe, które upływają w dniu 31 grudnia 2013 r., stosuje się przepisy art. 86 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2014 r.

Ustawodawca stworzył zatem podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do art. 88 ust. 4 ustawy obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z treści ww. art. 88 ust. 4 ustawy nie wynika jednakże, by do nabycia uprawnienia do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego koniecznym było posiadanie statusu podatnika VAT czynnego w momencie otrzymania faktury dokumentującej zakup towaru lub usługi. W dacie otrzymania faktury koniecznym jest, aby podmiot, który ją otrzymuje był podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, czyli podmiotem wykonującym samodzielnie działalność gospodarczą (zdefiniowaną w ust. 2 tegoż artykułu), bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Tak więc, podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy nabywa prawo do odliczenia podatku naliczonego w momencie otrzymania faktury, lecz aby uprawnienie to zrealizować musi posiadać status podatnika VAT czynnego (podatnik musi posiadać taki status w momencie realizacji uprawnienia).

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Stosownie do art. 96 ust. 3 ustawy podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

W myśl art. 96 ust. 4 ustawy, naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego”, a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 – jako „podatnika VAT zwolnionego”, i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

Jak wynika z art. 96 ust. 5 ustawy jeżeli podmioty, o których mowa w ust. 3, rozpoczną dokonywanie sprzedaży opodatkowanej, utracą zwolnienie od podatku lub zrezygnują z tego zwolnienia, obowiązane są do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT zwolnieni – do aktualizacji tego zgłoszenia, w terminach:

przed dniem dokonania pierwszej sprzedaży towaru lub usługi, innych niż zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2, 2a i 4-41 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, w przypadku rozpoczęcia dokonywania tej sprzedaży;
przed dniem, w którym podatnik traci prawo do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, w przypadku utraty tego prawa;
przed początkiem miesiąca, w którym podatnik rezygnuje ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 oraz art. 113 ust. 1 i 9, w przypadku rezygnacji z tego zwolnienia, z zastrzeżeniem pkt 4;
przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5, w przypadku rezygnacji ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 9, od pierwszej wykonanej czynności.

Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio.

A zatem, rejestracji należy dokonać przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 ustawy, przy czym przepis nie określa, jak wcześnie rejestracja powinna nastąpić. Natomiast powinna ona nastąpić najpóźniej w dzień poprzedzający dokonanie pierwszej czynności opodatkowanej. Rejestracji należy dokonać w urzędzie skarbowym, którego właściwość określa art. 2 pkt 13 ustawy.

Należy zauważyć, że w momencie złożenia zgłoszenia rejestracyjnego podatnik spełni warunek formalny i od tego momentu może realizować uprawnienia do odliczenia podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Jednocześnie należy wskazać, że do podstawowych zasad wspólnego systemu VAT należy między innymi zasada neutralności podatku dla podatnika, rozumiana jako stosowanie podatku od towarów i usług na wszystkich etapach obrotu gospodarczego z równoczesnym prawem do potrącenia podatku zawartego w poprzedniej fazie obrotu.

Mając na uwadze powołane powyżej regulacje prawne wskazać należy, że prawo podatnika do odliczenia podatku naliczonego przy zakupach towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych (art. 86 ust. 1 ustawy) kształtuje się w danym okresie rozliczeniowym. Zdarzeniem uprawniającym do obniżenia podatku należnego – co wprost wynika z art. 86 ust. 10 i 10b ustawy – jest przy tym powstanie obowiązku podatkowego oraz otrzymanie faktury, a ewentualne późniejsze rozliczenie podatku jest konsekwencją już nabytego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego. Prawo do obniżenia podatku należnego powstaje u wszystkich podatników, o ile wykażą, że zakupy były związane z bieżącą lub przyszłą działalnością opodatkowaną, a warunek rejestracji jest niezbędny wyłącznie do skorzystania przez podatnika z prawa do obniżenia podatku należnego.

Ponadto należy rozróżnić moment powstania prawa do odliczenia od momentu skorzystania z tego prawa. Jak już wskazano, jego realizacja następuje przez złożenie deklaracji podatkowej, wyrażającej wolę skorzystania przez podatnika z prawa do odliczenia i aby skutecznie zrealizować już powstałe uprawnienie, podatnik musi usunąć – najpóźniej przed skorzystaniem z tego prawa – wszelkie przesłanki negatywne, w tym brak rejestracji, który uniemożliwia identyfikowanie go jako podatnika.

Zatem stwierdzić należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie pozbawia podatnika prawa do dokonania odliczenia podatku VAT od zakupów poczynionych przed rejestracją, o ile występują przesłanki, że zakupione towary i usługi będą wykorzystywane do bieżących (lub przyszłych) czynności opodatkowanych (oraz ewentualnie spełniać inne warunki określone w przepisach ustawy). Niemniej ustawodawca narzucił podatnikom obowiązek rejestracji jako podatnik VAT czynny, a zatem podatnik nabywa prawo do odliczenia podatku naliczonego w momencie powstania obowiązku podatkowego i otrzymania faktury, lecz aby uprawnienie to zrealizować musi posiadać status podatnika VAT czynnego w momencie realizacji uprawnienia.

W tym miejscu należy również wskazać, że jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2016 r.), zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Natomiast zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2017 r.), zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Według ust. 5 ww. artykułu, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Przepis art. 113 ust. 13 ustawy stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

dokonujących dostaw:
1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
4. terenów budowlanych,
5. nowych środków transportu;
6. świadczących usługi:
7. prawnicze,
8. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
9. jubilerskie;
nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Należy zauważyć, że w załączniku nr 12 do ustawy określona jest lista towarów i usług, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. a i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i 9.

W załączniku tym, zatytułowanym „Lista towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy”, pod pozycją nr 7 wymieniono znajdujące się pod symbolem PKWiU ex 32.12 „Wyroby jubilerskie i podobne, z wyłączeniem:

kamieni syntetycznych, szlachetnych lub półszlachetnych, obrobionych, lecz nieoprawionych (PKWiU ex 32.12.11.0),
pyłu i proszku z pozostałych naturalnych lub syntetycznych kamieni szlachetnych lub półszlachetnych (PKWiU ex 32.12.12.0),
dewocjonaliów wykonanych z metali innych niż metale szlachetne,
wyrobów kultu religijnego.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą ustalenia czy ma ona prawo do obniżenia kwoty podatku należnego i odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą poniesionych przez nią w okresie od maja 2013 r. do kwietnia 2017 r., tj. jeszcze przed formalnym zarejestrowaniem jako podatnik VAT czynny.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawczyni należy zauważyć, że jak wynika z okoliczności sprawy, Wnioskodawczyni od początku prowadzonej działalności gospodarczej tj. od maja 2013 r. wykonuje czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług – tj. dokonuje dostawy towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe okoliczności wskazują, że Wnioskodawczyni od chwili rozpoczęcia działalności w zakresie sprzedaży wyrobów biżuteryjnych z metali szlachetnych tj. od maja 2013 r., wykonywała czynności opodatkowane odpowiednią stawką podatku od towarów i usług, jak również była zobowiązana przed dniem rozpoczęcia dokonywania sprzedaży wyrobów biżuteryjnych z metali szlachetnych do dokonania zgłoszenia rejestracyjnego jako czynny podatnik VAT.

Z uwagi na powyższe, Wnioskodawczyni, wcześniej niezarejestrowana (z powodu niedopełnienia formalnego obowiązku dokonania zgłoszenia rejestracyjnego), a prowadząca działalność gospodarczą może skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, gdyż – jak wskazała Wnioskodawczyni – wszelkie ponoszone przez Wnioskodawczynię koszty związane z prowadzoną działalnością gospodarczą są związane wyłącznie z działalnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, że 4 maja 2017 roku dokonała zgłoszenia na druku VAT-R i zarejestrowała się jako podatnik VAT czynny wskazując datę rozpoczęcia prowadzenia działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług od 14 maja 2013 roku, a uzyskane przychody ze sprzedaży od maja 2013 r. opodatkowała podatkiem VAT należnym i wykazała go w złożonych deklaracjach VAT. A zatem również warunek rejestracji niezbędny do skorzystania przez podatnika z prawa do obniżenia podatku należnego został w rozpatrywanej sprawie spełniony.

W związku z faktem, że Wnioskodawczyni nie dokonała odliczenia podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym wystąpiło prawo do odliczenia podatku naliczonego (art. 86 ust. 10 ustawy) ani w jednym z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy), ma prawo dokonać korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, o czym stanowi art. 86 ust. 13 ustawy. Należy podkreślić, że Wnioskodawczyni może dokonać korekty deklaracji jedynie za ten miesiąc, nie mając wyboru złożenia korekty za kolejne dwa okresy rozliczeniowe.

Podsumowując, Wnioskodawczyni ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą poniesionych w okresie od maja 2013 r. do kwietnia 2017 r.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

W złożonym wniosku, Wnioskodawczyni zwróciła się również o wyjaśnienie czy ma prawo do odliczenia VAT naliczonego wykazanego w fakturach, na których brak jest NIP Wnioskodawczyni, ale są na nich wskazane wszelkie dane mogące prawidłowo zidentyfikować podatnika.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości Wnioskodawcy, należy wskazać, że zgodnie z obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. art. 106 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych uregulowane zostały szczegółowo w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 68 poz. 360 ze zm.) obowiązującego do dnia 31 grudnia 2013 r.

Przepis § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia wskazywał, jakie elementy powinna zawierać faktura. I tak, w myśl § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2013 r. do 31 grudnia 2013 r.), faktura powinna zawierać:

datę jej wystawienia;
kolejny numer, nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 11 lit. a;
numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 11 lit. b;
datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży;
nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
kwoty wszelkich rabatów, w tym za wcześniejsze otrzymanie należności, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
stawkę podatku;
sumę wartości sprzedaży netto z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
kwotę należności ogółem.

W związku ze zmianami wprowadzonymi ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013 r. poz. 35 ze zm.) na mocy art. 1 pkt 49 ww. ustawy uchylono art. 106 ustawy o VAT. Wprowadzono natomiast blok przepisów dotyczących fakturowania w dodanych do ustawy o VAT art. 106a – 106q oraz rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 3 grudnia 2013 r. w sprawie wystawiania faktur (Dz.U. poz. 1485).

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Stosownie do przepisu art. 106e ust. 1 ustawy o VAT, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014 r., faktura powinna zawierać:

datę wystawienia;
kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
stawkę podatku;
sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
kwotę należności ogółem;
w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lub art. 21 ust. 1 – wyrazy „metoda kasowa”;
w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 – wyraz „samofakturowanie”;
w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy „odwrotne obciążenie”;
w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 albo przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 – wskazanie:
1. przepisu ustawy albo aktu wydanego na podstawie ustawy, na podstawie którego podatnik stosuje zwolnienie od podatku,
2. przepisu dyrektywy 2006/112/WE, który zwalnia od podatku taką dostawę towarów lub takie świadczenie usług, lub
3. innej podstawy prawnej wskazującej na to, że dostawa towarów lub świadczenie usług korzysta ze zwolnienia;
w przypadku, o którym mowa w art. 106c - nazwę i adres organu egzekucyjnego lub imię i nazwisko komornika sądowego oraz jego adres, a w miejscu określonym dla podatnika – imię i nazwisko lub nazwę dłużnika oraz jego adres;
w przypadku faktur wystawianych w imieniu i na rzecz podatnika przez jego przedstawiciela podatkowego – nazwę lub imię i nazwisko przedstawiciela podatkowego, jego adres oraz numer, za pomocą którego jest on zidentyfikowany na potrzeby podatku;
w przypadku gdy przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy są nowe środki transportu – datę dopuszczenia nowego środka transportu do użytku oraz:
1. przebieg pojazdu - w przypadku pojazdów lądowych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. a,
2. liczbę godzin roboczych używania nowego środka transportu – w przypadku jednostek pływających, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. b, oraz statków powietrznych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. c;
w przypadku faktur wystawianych przez drugiego w kolejności podatnika, o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. b i c, w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej (procedurze uproszczonej) – dane określone w art. 136;
w przypadkach, o których mowa w art. 97 ust. 10 pkt 2 i 3:
1. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, poprzedzony kodem PL,
2. numer, za pomocą którego nabywca towaru lub usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej w danym państwie członkowskim, zawierający dwuliterowy kod stosowany na potrzeby podatku od wartości dodanej właściwy dla tego państwa członkowskiego.

Z dniem 1 stycznia 2017 r. nastąpiła zmiana brzmienia pkt 16 ww. art. 106e ust. 1 ustawy. Stosownie do treści art. 106e ust. 1 pkt 16 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r., faktura powinna zawierać w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których:

obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lub art. 21 ust. 1, lub
w przepisach wydanych na podstawie art. 19a ust. 12 określono termin powstania obowiązku podatkowego z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty

-wyrazy „metoda kasowa”.

Jak wskazano powyżej, zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

z tytułu nabycia towarów i usług,
potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

-z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Natomiast na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

W myśl art. 88 ust. 3a ustawy o podatku od towarów i usług, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:
1. wystawionymi przez podmiot nieistniejący,
2. uchylony;
transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;
uchylono;
wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:
1. stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane – w części dotyczącej tych czynności,
2. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością – w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
3. potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego – w części dotyczącej tych czynności;
faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;
uchylony;
wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze – w części dotyczącej tych czynności.

Z okoliczności sprawy wynika, że część poniesionych kosztów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą tj. część kosztów elektryczności i gazu były udokumentowane fakturami bez numeru NIP Wnioskodawczyni.

Odnosząc powołane wyżej przepisy prawa do przedstawionego opisu sprawy stwierdzić należy, że za nieprawidłowe należy uznać sytuacje, w których na fakturach dokumentujących nabycie towarów i usług przez Wnioskodawczynię nie wskazano jej numeru NIP.

Dla oceny zaistniałego stanu faktycznego należy jednakże rozpatrzyć, jakie konsekwencje w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego powoduje niestosowanie w fakturach dokumentujących poniesione wydatki numeru NIP nabywcy.

Zauważyć należy, że faktura jest dokumentem odzwierciedlającym prawidłowy przebieg zdarzenia gospodarczego zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział. Przy ocenie zdarzenia gospodarczego nie można jednak pominąć okoliczności towarzyszących transakcji, wskazujących na rzeczywisty charakter podmiotu dokonującego zakupu. Faktury są dokumentem o charakterze sformalizowanym.

Co do zasady zatem, faktury muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa krajowego w tym względzie. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. A contrario nie będzie można uznać za prawidłową faktury, gdy sprzecznie z jej treścią wykazuje ona zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało bądź zaistniało w innych rozmiarach albo między innymi podmiotami. Elementy formalne faktury VAT wymagane przez przepis § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług obowiązujący do 31 grudnia 2013 r. oraz art. 106e ust. 1 ustawy o VAT obowiązujący od 1 stycznia 2014 r. mają wyłącznie znaczenie dowodowe. Jedynie braki merytoryczne faktury mogą wywołać skutek materialny w postaci zmian w przedmiocie lub podstawie opodatkowania, a także doprowadzić do niewłaściwego określenia wysokości podatku.

Należy zatem zauważyć, że brak numeru NIP przy jednoczesnym prawidłowym zachowaniu danych osobowych i prawidłowym adresie jest jedynie wadą techniczną, niewyłączającą możliwości prawidłowego określenia nabywcy towaru, a jednocześnie pozostającą bez znaczenia dla wysokości zobowiązania podatkowego.

Z powyższego wynika, że o prawidłowości faktur otrzymywanych przez Wnioskodawczynię powinny decydować przede wszystkim ustalenia, czy dokumenty te potwierdzają rzeczywiste transakcje gospodarcze. Z treści wniosku wynika, że przedmiotowe faktury otrzymane od dostawcy energii i gazu potwierdzają czynności faktycznie dokonane. Czynności te stanowią czynności opodatkowane podatkiem VAT.

Z tego też względu należy uznać, że chociaż przedmiotowe faktury VAT nie spełniają wymogów określonych przepisami prawa, nie można uznać, że zawierają nieprawidłowości, które nie pozwalają na rzeczywiste odzwierciedlenie przebiegu zdarzeń gospodarczych.

Nie można zatem stwierdzić, że wystawienie faktury w sposób opisany we wniosku pozbawia Wnioskodawczynię prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego z niej wynikającego.

Jak wynika z przytoczonych wyżej regulacji prawnych, prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT uzależnione jest nie tylko od spełnienia warunków wynikających z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, ale również od niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis art. 88 ustawy o VAT enumeratywnie określa listę przypadków, w których podatnik został pozbawiony prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, jednakże nie wymienia opisanej we wniosku nieprawidłowości jako przesłanki negatywnej powodującej utratę prawa do odliczenia podatku naliczonego (oczywiście w sytuacji gdy faktura odzwierciedla prawdziwe zdarzenie gospodarcze).

Wobec powyższego stwierdzić należy, że w sytuacji gdy na otrzymanych przez Wnioskodawczynię fakturach nie umieszczono numeru NIP, lecz na podstawie innych danych zawartych w fakturze, takich jak adres oraz dane osobowe jest możliwa identyfikacja Wnioskodawczyni jako nabywcy energii oraz gazu, Wnioskodawczyni ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z przedmiotowych faktur, jednakże wyłącznie w zakresie w jakim energia i gaz wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawczyni. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego (zdarzeniu przyszłym), bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin