2017.09.25 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.279.2017.1.PB
z 25 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 08 września 2017 r. (data wpływu – 15 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych otrzymania pożyczki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 września 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych otrzymania pożyczki.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką komandytową (dalej: Spółka) i prowadzi działalność gospodarczą w branży deweloperskiej, polegającej m.in. na realizacji projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych, kupnem, sprzedażą oraz wynajmem i zarządzaniem nieruchomościami. Ponadto Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT i należy do grupy kapitałowej w Polsce (dalej: Grupa).

Celem zabezpieczenia płynności finansowej Spółki na rzecz realizowanych projektów budowlanych, Wnioskodawca zamierza wystąpić do innego podmiotu powiązanego (spółki kapitałowej  spółki akcyjnej; dalej: Pożyczkodawca) z tej samej Grupy, o udzielenie pożyczki. Środki otrzymane z pożyczek Wnioskodawca przeznaczy na cele związane z prowadzeniem swojej działalności gospodarczej.

Strony zamierzają ustalić, a następnie zawrzeć w umowie pożyczki, że wysokość odsetek od udzielonej pożyczki będzie na poziomie odsetek jakie obciążałyby Wnioskodawcę, gdyby otrzymał takie pożyczki z banku. Zatem warunki zawarcia i spłaty oraz koszty udzielonych pożyczek, strony zawrą na warunkach rynkowych.

Wnioskodawca pragnie jeszcze zaznaczyć, iż zarówno Spółka jak i Pożyczkodawca, są czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług, a przedmiotem działalności Spółki jest m.in. działalność finansowa w tym polegająca na udzielaniu pożyczek (czynności te będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług; dalej: VAT).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy uzyskanie przez Wnioskodawcę pożyczek na warunkach opisanych w zdarzeniu przyszłym, będzie skutkowało powstaniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. k) w związku z art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych jako zmiana umowy spółki?

Zdaniem Wnioskodawcy, umowy pożyczek udzielonych na warunkach opisanych w zdarzeniu przyszłym nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawych (dalej: PCC) na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. k) w związku z art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawych (dalej: ustawy o PCC) jako zmiana umowy spółki.

Umowy pożyczek udzielonych na warunkach opisanych w zdarzeniu przyszłym nie będą także podlegały opodatkowaniu PCC na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o PCC.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. k) i pkt 2 przywołanej ustawy, podatkowi temu podlegają czynności umowy spółki oraz zmiany umowy, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. W myśl art. 1 ust. 3 pkt 1 przytoczonej ustawy, w przypadku umowy spółki osobowej, przez jej zmianę rozumie się  wniesienie lub podwyższenie wkładu, którego wartość powoduje zwiększenie majątku spółki, pożyczkę udzieloną spółce przez wspólnika, dopłaty oraz oddanie przez wspólnika spółce rzeczy lub praw majątkowych do nieodpłatnego używania.

Wnioskodawca zamierza wystąpić o udzielenie pożyczki do innego podmiotu w ramach Grupy, z którym on sam nie posiada bezpośrednich powiązań kapitałowych, co oznacza, że Wnioskodawca nie jest w tym podmiocie ani wspólnikiem, ani udziałowcem, ani akcjonariuszem. Analogicznie, ww. podmiot z Grupy nie jest wspólnikiem Wnioskodawcy.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że pośrednie powiązania kapitałowe między Wnioskodawcą (jako pożyczkobiorcą) a Pożyczkodawcą wprawdzie nie wpływają bezpośrednio na możliwość wyłączenia z opodatkowania PCC, jednakże umowa pożyczki pomiędzy ww. podmiotami nie może być traktowana jako zmiana umowy spółki, gdy nie będzie udzielana przez jej wspólnika. Zatem fakt, że jeden z podmiotów powiązanych  niebędący wspólnikiem pożyczkobiorcy (tu: Wnioskodawca), w ramach tej samej Grupy, dysponując wolnymi środkami finansowymi, udziela pożyczki  to opisana czynność nie stanowi i nie skutkuje zmianą umowy Spółki, wobec czego nie podlega opodatkowaniu PCC.

Wnioskodawca wskazał także, że w ustawie o PCC przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania PCC.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o PCC nie podlegają temu podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:

umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Należy jednak zaznaczyć, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają generalnie status podatnika podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona.

Mając bowiem na względzie treść art. 2 ust. 4 (winno być: pkt 4) ustawy o PCC, opodatkowaniu tym podatkiem nie podlega czynność cywilnoprawna, inna niż umowa spółki lub jej zmiana (za zmianę umowy spółki uważa się także pożyczkę udzieloną spółce przez wspólnika (art. 1 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy).

Ponadto Wnioskodawca zwraca uwagę, iż jeżeli przynamniej jedna ze stron tej transakcji (pożyczki) jest podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT), choćby podlegała zwolnieniu z podatku VAT, czynność udzielenia pożyczki będzie podlegała opodatkowaniu VAT (aczkolwiek najprawdopodobniej będzie zwolniona z podatku od towarów i usług).

Zarówno Wnioskodawca jak i pożyczkodawca są czynnymi podatnikami podatku VAT, a przedmiotem działalności pożyczkodawcy jest m.in. świadczenie usług finansowych w tym udzielanie pożyczek, tj. czynności te będą podlegały opodatkowaniu VAT.

Nie ma zatem znaczenia, że pożyczkodawca, będący spółką kapitałową będzie także wspólnikiem w innych spółkach należących do tej samej Grupy, w tym wspólnikiem spółki (spółek), która jest jednocześnie wspólnikiem Wnioskodawcy.

Ponadto, zgodnie z art. 4 pkt 7 ustawy o PCC, obowiązek podatkowy przy umowie pożyczki, ciąży zawsze na otrzymującym pożyczkę.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, opisana w zdarzeniu przyszłym umowa pożyczki nie będzie podlegała opodatkowaniu PCC. O stanowisku Wnioskodawcy przesądza fakt, iż pożyczka taka nie będzie udzielana przez żadnego ze wspólników Wnioskodawcy oraz to, że choć co do zasady podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem PCC, pożyczka będzie wyłączona z opodatkowania tym podatkiem, na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o PCC.

Zatem, udzielona w przyszłości Wnioskodawcy pożyczka nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem PCC, tzn. jest z tego podatku wyłączona. Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca przywołał interpretację indywidulaną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1150) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku. Natomiast zgodnie z treścią art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. k), podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają także zmiany umów, jeżeli powodują podwyższenie podstawy opodatkowania.

Na podstawie art. 1 ust. 3 ww. ustawy, w przypadku umowy spółki za zmianę umowy uważa się przy spółce osobowej  wniesienie lub podwyższenie wkładu, którego wartość powoduje zwiększenie majątku spółki, pożyczkę udzieloną spółce przez wspólnika, dopłaty oraz oddanie przez wspólnika spółce rzeczy lub praw majątkowych do nieodpłatnego używania.

Użyte w ustawie określenie spółka osobowa oznacza spółkę: cywilną, jawną, partnerską, komandytową lub komandytowo-akcyjną (art. 1a pkt 1 cyt. ustawy). Stosownie do treści art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2 powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

Zgodnie z art. 4 pkt 7 ww. ustawy obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę. Przy umowie spółki cywilnej obowiązek podatkowy ciąży  na wspólnikach, a przy pozostałych umowach spółki  na spółce (art. 4 pkt 9 ww. ustawy).

W związku z powyższymi regulacjami należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tego podatku ciąży na biorącym pożyczkę.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest spółką komandytową. Ponadto Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT i należy do grupy kapitałowej w Polsce. Celem zabezpieczenia płynności finansowej Spółki na rzecz realizowanych projektów budowlanych, Wnioskodawca zamierza wystąpić do innego podmiotu powiązanego z tej samej Grupy, o udzielenie pożyczki. Środki otrzymane z pożyczek Wnioskodawca przeznaczy na cele związane z prowadzeniem swojej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca nie jest wspólnikiem Pożyczkodawcy, ani też Pożyczkodawca nie jest wspólnikiem Wnioskodawcy, ale Pożyczkodawca jest wspólnikiem pośrednim, a w przyszłości wspólnikiem bezpośrednim, spółki kapitałowej (spółki z o.o.), która to spółka jest jednocześnie komplementariuszem w Spółce. Spółka jak i Pożyczkodawca, są czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług, a przedmiotem działalności Spółki jest m.in. działalność finansowa w tym polegająca na udzielaniu pożyczek (czynności te będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług). Z wniosku wynika także, że przedmiotem działalności pożyczkodawcy jest m.in. świadczenie usług finansowych, w tym udzielanie pożyczek (czynności te będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług).

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż opisana we wniosku umowa pożyczki nie może być traktowana jako zmiana umowy pożyczki na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego, pożyczka nie będzie udzielana Wnioskodawcy przez jego wspólnika.

Zatem, zgodnie z treścią art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, wskazana przez Wnioskodawcę umowa będzie traktowana jako umowa pożyczki, a nie zmiana umowy spółki.

Podkreślić jednakże należy, że w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:

umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

W przypadku umów pożyczki o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ww. ustawy, nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług. Istotnym natomiast jest, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Podstawę do ww. wyłączenia stanowi także fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest zwolniona z podatku od towarów i usług (za wyjątkiem przypadków, które w analizowanej sprawie nie występują).

W związku z tym należy podkreślić, że jakkolwiek zapytanie Wnioskodawcy dotyczy opodatkowania umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy opisana we wniosku umowa pożyczki podlega regulacjom ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221, ze zm.), bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia jej podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tej czynności regulacjami w zakresie podatku od towarów i usług skutkuje wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zaznaczyć należy, iż zgodnie ze złożonym wnioskiem przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy tylko w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych, natomiast nie rozstrzyga się czy czynność udzielenia pożyczki jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub czy jest z tego podatku zwolniona.

Jeżeli zatem istotnie, jak twierdzi Wnioskodawca, udzielenie niniejszej pożyczki podlega uregulowaniom wynikającym z ustawy o podatku od towarów i usług – co jak wskazano powyżej nie jest przedmiotem niniejszej interpretacji, gdyż interpretacja wydawana jest wyłącznie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych – to na mocy art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zawarta umowa pożyczki nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych – jest z niego wyłączone. Tym samym Wnioskodawca (pożyczkobiorca) nie jest zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu umowy pożyczki.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin