Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.118.2017.4.BD
z 13 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z 5 czerwca 2017 r. (data wpływu do Organu 12 czerwca 2017 r.), uzupełnionym 27 lipca 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie, opodatkowania tzw. „podatkiem u źródła” usług sekurytyzacyjnych świadczonych przez firmę z Luksemburga - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 czerwca 2017 r. do Organu wpłynął wniosek wspólny o wydanie w interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie, opodatkowania tzw. „podatkiem u źródła” usług sekurytyzacyjnych świadczonych przez firmę z Luksemburga.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 19 lipca 2017 r., Znak: 0111-KDIB-1-2.4010.118.1.KP, wezwano Wnioskodawcę do ich uzupełnienia. Wniosek został uzupełniony 27 lipca 2017 r.

We wniosku złożonym przez:

-Zainteresowanego będącego stroną postępowania:

Sp. z o.o.

-Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:

S.A.

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej także: „Spółka”) jest podmiotem, mającym siedzibę w Polsce, należącym do grupy I, specjalizującej się w finansowaniu przedsiębiorstw w zakresie leasingu maszyn i urządzeń. Spółka prowadzi działalność w zakresie finansowania przedsiębiorstw poprzez zawieranie (jako leasingodawca) umów leasingu finansowego i operacyjnego oraz umów najmu i umów pożyczek. Spółka jest czynnym, zarejestrowanym w Polsce, podatnikiem podatku VAT. W celu pozyskania finansowania prowadzonej działalności leasingowej Spółka zamierza przeprowadzić transakcję sekurytyzacyjną (dalej: „Sekurytyzacja”) poprzez przystąpienie do obecnie istniejącego programu sekurytyzacji prowadzonego przez BL. Omawiana Sekurytyzacja będzie więc częścią transakcji sekurytyzacyjnej, w której obecnie uczestniczy I GMBH, i do której przystąpi Spółka jako dodatkowy sprzedający.

W ramach planowanej Sekurytyzacji Spółka zamierza zawrzeć ze Spółką C (spółka celowa z siedzibą w Luksemburgu, dalej: „Spółka C”), umowę nabycia wierzytelności z umów leasingu oraz najmu (dalej: „Umowa”). Spółka C jest podmiotem celowym, wykorzystywanym w transakcjach sekurytyzacyjnych aranżowanych przez LB (nabywa również wierzytelności od I GmbH), którego celem będzie w szczególności przeprowadzenie transakcji Sekurytyzacji nakierowanej na zapewnienie finansowania Spółce. Spółka C jest spółką akcyjną z siedzibą oraz rezydencją podatkową w Luksemburgu. Jest ona podmiotem wyspecjalizowanym w transakcjach sekurytyzacyjnych i podlegającym szczególnej regulacji luksemburskiej ustawy o sekurytyzacji (Luxembourg Securitisation Law). Wnioskodawca nie jest powiązany kapitałowo ze Spółką C. Spółka C nie posiada w Polsce siedziby działalności gospodarczej, ani też stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Spółką C nie posiada w Polsce zakładu w rozumieniu przepisów Konwencji między Rzecząpospolitą Polską, a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (dalej: „Konwencja PL-Lux”), czyli stałej placówki, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność Spółki C. Spółka C przekaże Spółce certyfikat rezydencji wydany przez organy podatkowe w Luksemburgu potwierdzający, że Spółka C jest rezydentem podatkowym Luksemburga. Spółka C nie jest również zarejestrowana dla celów polskiego podatku VAT.

Zgodnie z Umową Spółka C będzie nabywać od Wnioskodawcy, bez regresu, pakiety wierzytelności wynikających z zawartych przez Spółkę umów leasingu operacyjnego (o którym mowa w art. I7b ustawy o CIT) i finansowego (o który m mowa w art. 17f ustawy o CIT), jak również z umów najmu (łącznie: „Umowy Finansowania”). Wierzytelności będą wynikały z opłat ponoszonych przez korzystających w podstawowym okresie Umów Finansowania (dalej: „Wierzytelności”). Wierzytelności, wyodrębnione w oparciu o kryteria wskazane w Umowie (tzw. Eligibility Criteria), będą przenoszone na Spółkę C na podstawie umowy przelewu zdefiniowanej w art. 509 Kodeksu Cywilnego. Pomimo cesji Wierzytelności Umowy Finansowania nie wygasną pomiędzy ich dotychczasowymi stronami (tj. ich stronami pozostaną Wnioskodawca jako finansujący oraz klienci Spółki jako korzystający) i tym samym Spółka będzie w dalszym ciągu świadczyć klientom usługi leasingu oraz najmu.

Wierzytelności będą na dzień zawierania Umowy, wierzytelnościami niewymagalnymi. Nie będą stanowiły tzw. „złych długów”, co więcej, na dzień zawierania Umowy, nie będą istniały przesłanki do uznania tych Wierzytelności za zagrożone nieściągalnością. W wyniku Umowy, na Spółkę C nie zostanie przeniesiona definitywnie własność przedmiotów Umów Finansowania. Aczkolwiek w celu zabezpieczenia Spółki C przed ryzykiem upadłości Wnioskodawcy zostanie ustanowione zabezpieczenie w postaci przewłaszczenia na zabezpieczenie przedmiotów Umów Finansowania. Celem takiego zabezpieczenia nie będzie jednakże definitywne przeniesienie własności przedmiotów Umów Finansowania, w tym leasingu na Spółkę C, lecz jedynie przewłaszczenie tych przedmiotów na zabezpieczenie.

Sekurytyzacja będzie miała charakter finansowania rewolwingowego (odnawialnego). Oznacza to, że na podstawie Umowy, w okresie jej trwania. Spółka będzie miała prawo, w określonych w Umowie datach i na określonych w Umowie warunkach, składać oferty sprzedaży pakietów Wierzytelności. Jednocześnie Spółka C będzie zobowiązana do ich nabycia po spełnieniu określonych warunków. Tym samym, w ramach Sekurytyzacji Spółka C będzie zapewniała finansowanie Umów Finansowania istniejących na dzień zawarcia Umowy, jak również Umów Finansowania, które zostaną zawarte w trakcie trwania Umowy.

W zamian za nabywane wierzytelności Spółka C będzie płaciła Wnioskodawcy określone w umowie wynagrodzenie w wysokości ustalonej jako wartość nominalna Wierzytelności pomniejszona o ustalone w Umowie dyskonto (obliczone w oparciu o przyjęte przez strony wskaźniki oraz na podstawie ustalonego przez nie wzoru). Płatność za nabywane wierzytelności będzie następować w momencie zakupu konkretnych pakietów wierzytelności.

Spółka będzie natomiast zobowiązana do zapłaty wynagrodzenia na rzecz Spółki C w zamian za świadczoną usługę w ramach Sekurytyzacji (dalej: „Wynagrodzenie”). Wynagrodzenie płacone przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki C będzie ustalone w takiej wysokości, aby zapewnić Spółce C odpowiednie środki na pokrycie kosztów pozyskania oraz obsługi zadłużenia z tytułu emisji papierów dłużnych, czy linii kredytowej z LB (takie jak odsetki i w przypadku papierów dłużnych, prowizję od emisji) oraz pokrycie wszelkich innych kosztów związanych z działalnością Spółki C (koszty administrowania programem Sekurytyzacji, wsparcia IT, czy serwisowania). Założeniem Sekurytyzacji jest bowiem, aby Wynagrodzenie pokryło wszelkie koszty Sekurytyzacji.

Z kolei dyskonto przy sprzedaży Wierzytelności oraz płacone dodatkowo przez Wnioskodawcę tzw. rezerwy pieniężne mają służyć zabezpieczeniu Spółki C przed ryzykami wynikającymi z Sekurytyzacji (takimi jak np. ryzyko niewypłacalności leasingobiorców, czy też ryzyko braku środków na pokrycie kosztów Transakcji). Część dyskonta i rezerw niewykorzystana na pokrycie kosztów działalności Spółki C wynikających ze zmaterializowania się powyższych ryzyk zostanie zwrócona Wnioskodawcy. Z ekonomicznego punktu widzenia, powyższe mechanizmy mają na celu, aby Spółka C jako spółka celowa była zabezpieczona przed powyższymi ryzykami, a ich finansowe koszty zostały również poniesione efektywnie przez Wnioskodawcę.

Środki niezbędne do zapłaty Wnioskodawcy wynagrodzenia za nabyte Wierzytelności (czyli kwota finansowania udzielonego Spółce) zostaną pozyskane przez Spółkę C poprzez, emisję dłużnych papierów wartościowych zabezpieczonych na nabytych przez Spółkę C wierzytelnościach, jak również rzeczach będących przedmiotem Umów finansowania. Emisja zostanie przeprowadzona przez C S.A. i/lub C LLC - spółki celowe wykorzystywane do pozyskiwania środków na finansowanie transakcji sekurytyzacyjnych poprzez emisję zabezpieczonych papierów dłużnych (tzw. Asset-Backed Commercial Papers). Środki z emisji zostaną przekazane Spółce C celem zapłaty ceny za nabywane w ramach sekurytyzacji pakiety Wierzytelności. Ponadto, część kwoty finansowania może zostać pozyskana z linii kredytowej udzielonej przez LB.

Wnioskodawca (jako zbywca sekurytyzowanych Wierzytelności pozostający jednak stroną Umów Finansowania) będzie zajmował się obsługą nabytych przez Spółkę C w ramach sekurytyzacji pakietów Wierzytelności (tzw. serwiserem). Na podstawie Umowy (klauzul dotyczących tzw. serwisowania) zakres czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę jako serwisera będzie obejmował administrowanie pakietów Wierzytelności, tj. w szczególności przyjmowanie płatności od klientów (leasingobiorców będących dłużnikami Spółki C), przekazywanie tych płatności na rzecz Spółki C, identyfikowanie uzyskiwanych płatności, wzywanie do zapłaty w przypadku opóźnienia, egzekwowanie spłat na drodze postępowań sądowych, czy prowadzeniem rejestrów Wierzytelności. Spółka będzie otrzymywała odrębne wynagrodzenie za powyższe czynności.

W związku z powyższym, w czasie trwania programu Sekurytyzacji Wnioskodawca będzie otrzymywał płatności z tytułu spłaty Wierzytelności od klientów, a następnie na ustalonych zasadach i w ustalonych terminach będzie przekazywać uzyskane środki na rzecz Spółki C (przy czym w praktyce możliwe jest wzajemne potrącanie należności pomiędzy Wnioskodawcą oraz Spółką C).

W ramach transakcji Sekurytyzacji dojdzie również do ustanowienia tzw. serwisera zastępczego (Back-up servicer), którego rolą będzie natychmiastowe zastąpienie Wnioskodawcy w roli serwisera w sytuacji, gdy Spółka nie mogłaby pełnić swojej funkcji w tym zakresie, w szczególności na skutek ewentualnej upadłości. Celem powołania takiego podmiotu do świadczenia usług administracyjnych w odniesieniu do Wierzytelności, jest zapewnienie ciągłości w ściąganiu Wierzytelności od leasingobiorców. Jest to istotny element ze względu na fakt, że kwoty uzyskane z wierzytelności mają służyć do obsługi finansowania uzyskanego przez Spółkę C poprzez emisję papierów dłużnych lub z kredytu od LB.

Podsumowując, sekurytyzacja jest nowoczesną techniką finansowania, w ramach której, w zamian za wynagrodzenie zapewniające finansowanie działalności Wnioskodawcy, określone pakiety Wierzytelności Spółki z tytułu Umów Finansowania wraz z generowanymi przez nie przyszłymi strumieniami płatności zostają wyodrębnione z przedsiębiorstwa Wnioskodawcy i przeniesione na Spółkę C. Spółka C z kolei pozyskuje finansowanie zewnętrzne poprzez emisję (za pośrednictwem C S.A. i/lub C LCC) atrakcyjnie oprocentowanych (ze względu na ograniczenie ryzyka związanego z finansowaniem wyłącznie do puli aktywów przeniesionych na Spółkę C) instrumentów dłużnych oraz na podstawie umowy linii kredytowej z LB. Opisana transakcja sekurytyzacji jest skomplikowaną operacją finansową, zawierającą wiele istotnych elementów, które są nieodzowne do jej przeprowadzenia. Transakcja nie polega wyłącznie na samym przeniesieniu wierzytelności na rzecz Spółki C. Równie istotne jest uzyskanie finansowania przez Spółkę C poprzez emisję papierów dłużnych, zagwarantowanie skutecznej obsługi administrowania sekurytyzowanych Wierzytelności i w konsekwencji realizację zobowiązań finansowych Spółki C wobec podmiotów finansujących. Celem sekurytyzacji nie jest pozbycie się przez Wnioskodawcę Wierzytelności, poprzez ich sprzedaż do Spółki C celem ich windykacji, lecz wdrożenie szczególnego instrumentu finansowego, pozwalającego Spółce na uzyskiwanie środków finansowych przed datą wymagalności Wierzytelności.

Biorąc pod uwagę skomplikowanie sekurytyzacji w jej przeprowadzenie, prócz Wnioskodawcy (jako zbywcy Wierzytelności i serwisera) i Spółki C (jako nabywcy Wierzytelności), zaangażowane będą również inne podmioty, w szczególności C S.A. i/lub C LLC jako podmioty emisyjne. LB (jako aranżer, bank zapewniający płynność oraz zabezpieczający ryzyko kursowe poprzez transakcję swap ze Spółką C), I GmbH, jako gwarantor oraz spółka koordynująca proces sekurytyzacji po stronie Grupy I. W Sekurytyzacji występuje także ITL, jako tzw. powiernik (Security Trustée), którego rolą jest sprawowanie pieczy nad aktywami stanowiącymi zabezpieczenie wyemitowanych papierów dłużnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy środki pieniężne uzyskiwane przez Spółkę C od Wnioskodawcy w ramach świadczenia przez Spółkę usługi polegającej na obsłudze Wierzytelności (serwicing), pochodzące ze spłat Wierzytelności nabytych przez Spółkę C w ramach Sekurytyzacji oraz wynagrodzenie płacone przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki C za usługę Sekurytyzacji. stanowią zyski przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 7 Konwencji PL-Lux i w konsekwencji nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce?
2. Czy w związku z dokonywanymi przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki C wypłatami kwot uzyskanych ze spłaty wierzytelności oraz w związku z wypłatą wynagrodzenia nie będzie powstawał obowiązek poboru przez Spółkę, jako płatnika, podatku u źródła w Polsce?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Środki pieniężne uzyskiwane przez Spółkę C od Wnioskodawcy w ramach świadczenia przez Spółkę usługi polegającej na obsłudze Wierzytelności (serwieing), pochodzące ze spłat Wierzytelności nabytych przez Spółkę C w ramach Sekurytyzacji oraz Wynagrodzenie płacone przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki C za usługę Sekurytyzacji, stanowią zyski przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 7 Konwencji PL-Lux i w konsekwencji nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce.

Ad. 2

W związku z dokonywanymi przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki C wypłatami kwot uzyskanych ze spłaty Wierzytelności oraz w związku z wypłatą Wynagrodzenia nie będzie powstawał obowiązek poboru przez Spółkę, jako płatnika, podatku u źródła w Polsce.

Ad 1.

Przedstawiona w opisie zdarzenia przyszłego transakcja Sekurytyzacji stanowi przejaw działalności Spółki C nakierowanej na uzyskanie korzyści majątkowej w postaci Wynagrodzenia oraz różnicy pomiędzy ceną zapłaconą z tytułu nabycia Wierzytelności, a ich spłatą przez klientów Wnioskodawcy. Powyższy dochód Spółki C uzyskiwany z przedstawionej transakcji realizuje się dla Spółki C w formie wypłaty przez Spółkę Wynagrodzenia oraz kwot Wierzytelności spłacanych przez klientów Wnioskodawcy. Mając powyższe na uwadze, w ocenie Wnioskodawcy wypłaty przez niego na rzecz Spółki C spłat Wierzytelności, w ramach transakcji Sekurytyzacji będą stanowić zysk przedsiębiorstwa Spółki C w rozumieniu art. 7 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku sporządzona w Luksemburgu dnia 14 czerwca 1995 r. (Dz.U. z 1996 r. Nr 110, poz. 527 ze zm. – dalej jako: „Konwencja PL-Lux”), opodatkowany zgodnie z tym artykułem wyłącznie w Luksemburgu.

Podstawowe przepisy zawarte w ustawie z dnia 15 lutego 1992 o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), które wskazują zakres opodatkowania podatkiem dochodowym w Polsce dochodów uzyskanych przez nierezydentów zawarte są w art. 3 ust. 2, art. 21 oraz art. 22 ustawy CIT. Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Przepis ten statuuje tzw. zasadę ograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce. Z przepisów art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o CIT wynika natomiast, że określone kategorie dochodów (np. dywidendy, odsetki, należności licencyjne, wynagrodzenie za usługi niematerialne, opłaty uzyskiwane przez określone przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej i morskiej, itd.) podlegają opodatkowaniu w Polsce zryczałtowanym podatkiem dochodowym przy zastosowaniu odpowiedniej stawki (10%, 19% lub 20%, w zależności od rodzaju uzyskiwanego dochodu). Należy dodatkowo wskazać, że w przypadku omawianych dochodów uzyskiwanych przez nierezydentów, które opodatkowane są w sposób zryczałtowany, obowiązek zapłaty podatku realizowany jest za pośrednictwem płatnika. Stosownie bowiem do art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT są, co do zasady, obowiązane jako płatnicy pobierać w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat.

Regulacje te nie będą jednakże miały zastosowania, jeżeli właściwa umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarta pomiędzy Polską i krajem rezydencji podatkowej podmiotu uzyskującego określony dochód, przewiduje odmienne zasady opodatkowania tego dochodu. Zważywszy na fakt, że Spółka C, będąca odbiorcą środków pieniężnych przekazywanych przez Wnioskodawcę w wykonaniu jego obowiązków wynikających z umowy o serwisowanie Wierzytelności, ma rezydencję podatkową w Luksemburgu, zastosowanie w przedmiotowym zakresie znajdzie Konwencja PL-Lux.

Jak wskazano w opisie transakcji, Wnioskodawca przenosi na Spółkę C Wierzytelności (czyli roszczenia w stosunku do klientów o zapłatę rat leasingowych) w zamian za wynagrodzenie płatne przez Spółkę C. Bardzo istotnym elementem całej operacji jest świadczenie przez Wnioskodawcę usług związanych z obsługą Wierzytelności będących przedmiotem Sekurytyzacji. W skład usługi świadczonej przez Wnioskodawcę wchodzić będzie, w szczególności, przyjmowanie spłat Wierzytelności oraz przekazywanie uzyskanych środków przez Wnioskodawcę do Spółki C. Zatem, dochody uzyskiwane przez Spółkę C z tytułu spłat Wierzytelności stanowić będą z punktu widzenia Spółki C dochody uzyskane z tytułu działalności przedsiębiorstwa prowadzonego przez Spółkę C.

Podstawowym przepisem Konwencji PL-Lux, dotyczącym zasad opodatkowania zysków przedsiębiorstw jest art. 7. Stosownie do ust. 1 tego przepisu, zyski przedsiębiorstw Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Spółka C nie będzie posiadać zakładu w rozumieniu Konwencji PL-Lux w Polsce, przez co drugie zdanie zacytowanego przepisu nie będzie mieć zastosowania w przedmiotowej sprawie. Prowadzi to do wniosku, że dochody generowane przez Spółka C i kwalifikowane jako zyski przedsiębiorstwa będą podlegały opodatkowaniu jedynie w kraju jego rezydencji, czyli w Luksemburgu.

Stosownie do art. 7 ust. 7 Konwencji PL-Lux, jeżeli w zyskach przedsiębiorstwa mieszczą się dochody, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach tej konwencji, postanowienia tych innych artykułów mają pierwszeństwo przed zastosowaniem zasad opodatkowania przewidzianych w omawianym art. 7 Konwencji PL-Lux. Odrębne zasady opodatkowania zostały uregulowane w przedmiotowej umowie, między innymi, w odniesieniu do dochodów z nieruchomości (art. 6), dywidend (art. 10), odsetek (art. 11), należności licencyjnych (art. 12), zysków kapitałowych (art. 13). Konwencja PL-Lux zawiera również ogólne uregulowanie w art. 22, zgodnie z którym, w przypadku, gdy dana kategoria dochodów nie jest uregulowana w żadnym innym przepisie tego aktu prawnego, wówczas, co do zasady, dochody takie podlegają opodatkowaniu wyłącznie w kraju rezydencji podmiotu uzyskującego te dochody.

Zatem w świetle Konwencji PL-Lux oraz art. 21 ust. 1 i 2 oraz 22 ust. 1 ustawy o CIT w zw. art. 22a ustawy o CIT, zyski przedsiębiorstwa podmiotu będącego rezydentem podatkowym w Luksemburgu i nieposiadającego zakładu na terytorium Polski mogą podlegać opodatkowaniu w Polsce (w tym opodatkowaniu podatkiem pobieranym u źródła) jedynie wówczas, gdy zyski te stanowią jeden ze specyficznie wskazanych w Konwencji PL-Lux typów dochodów, które mogą podlegać opodatkowaniu w Polsce (np. odsetki, dywidendy, czy należności licencyjne).

Odsetki

Analizowane płatności nie będą stanowiły wypłaty odsetek, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT oraz art. 11 ust. 5 Konwencji PL-Lux, jako że Wnioskodawca będzie jedynie przekazywać na rzecz Spółki C Wynagrodzenie za usługę Sekurytyzacji oraz kwoty ze spłaty Wierzytelności dokonanych przez klientów Wnioskodawcy.

Ustawa o CIT nie definiuje pojęcia odsetek. Mając jednak na uwadze fakt, że zgodnie z art. 21 ust. 2 ustawy o CIT, przepisy art. 21 ust. 1 ustawy o CIT stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Polska oraz analizowane wypłaty będą dokonywane na rzecz podmiotu z siedzibą w Luksemburgu (Spółka C), w ocenie Spółki dla kwalifikacji prawno-podatkowej analizowanych wypłat zasadne będzie odwołanie się do definicji odsetek zawartej w art. 11 ust. 5 Konwencji PL- Lux.

Zgodnie z art. 11 ust. 5 Konwencji PL-Lux, „określenie odsetki oznacza dochody z wszelkiego rodzaju roszczeń wynikających z długów (...) a w szczególności dochody z pożyczek publicznych oraz dochody z obligacji tub skryptów dłużnych”. Także komentarz do konwencji modelowej OECD (Model Tax Convention on Income and Capital, Condensed version, July 2014, dalej jako: „Komentarz”) stanowiący przykład wykładni autentycznej Konwencji Modelowej, na podstawie której oparta jest treść Konwencji PL-Lux podkreśla, że dla wystąpienia odsetek w rozumieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (w tym Konwencji PL-Lux) niezbędne jest wystąpienie długu („income from debt-claims of any kind”). Przy czym, Komentarz za dług uznaje, między innymi zobowiązania wynikające z pożyczek, depozytów, obligacji, skryptów dłużnych.

Zatem, w świetle brzmienia art. 11 ust. 5 Konwencji PL-Lux oraz Komentarza należy uznać, że o powstaniu (i w konsekwencji wypłacie odsetek) w rozumieniu ustawy o CIT oraz Konwencji PL-Lux można mówić tylko wówczas, gdy dany podmiot przekaże drugiemu środki finansowe o charakterze zwrotnym (kapitał), który stanowi dług w rozumieniu art. 11 ust. 4 Konwencji PL-Lux, a następnie w związku z powyższym nalicza od tego długu odsetki, w jakiejkolwiek formie, które stanowią jego dochód uzyskany z tego długu.

Mając na uwadze powyższą definicję, należy zauważyć, że w przedstawionym stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) nie będzie miało miejsca istnienie długu Wnioskodawcy wobec Spółki C, z którego ta ostatnia czerpałaby dochody. W ramach Sekurytyzacji bowiem Wnioskodawca nie uzyska od Spółki C środków o charakterze zwrotnym (długu), a jedynie cenę sprzedaży sekurytyzowanych Wierzytelności. Spółka będzie wyłącznie podmiotem zobowiązanym wobec Spółki C do świadczenia usługi polegającej na obsłudze i windykacji Wierzytelności należnych od klientów oraz ich przekazywania na rzecz Spółki C (przy czym w praktyce możliwe jest wzajemne potrącanie należności Wnioskodawcy oraz Spółki C). Zobowiązanie Wnioskodawcy wobec Spółki C nie będzie zatem wynikało z jakiegokolwiek długu Spółki wobec Spółki C. Co więcej na skutek cesji Wierzytelności w ramach Sekurytyzacji. Spółka C będzie zastępować Wnioskodawcę jako wierzyciela klientów z tytułu opłat leasingowych. W konsekwencji, Spółka C będzie uprawniona domagać się od klientów spłat Wierzytelności w takim samym zakresie, w jakim był do tego uprawniony Wnioskodawca.

Mając powyższe na uwadze nie sposób uznać, że płatność Wynagrodzenia, czy też przekazanie przez Spółkę na rzecz Spółki C spłat przez klientów Wierzytelności zawiera jakikolwiek element „dochodu z wszelkiego rodzaju roszczeń wynikających z długów”.

Dywidendy

W ocenie Wnioskodawców, analizowana płatność Wynagrodzenia, czy też przekazy Wierzytelności, które mają być dokonywane w ramach Sekurytyzacji, nie będą stanowiły także dywidend, czy innego rodzaju dochodów (przychodów) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd w Polsce, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o CIT oraz art. 10 Konwencji PL-Lux.

Powyższa konkluzja wynika z faktu, że jak wskazano powyżej, tytułem prawnym do wypłaty kwot spłaconych Wierzytelności będzie:

• umowa, a w szczególności, następująca na jej podstawie cesja Wierzytelności na rzecz Spółki C;
• umowa o serwisowanie Wierzytelności przez Wnioskodawcę.

Zatem, przedmiotem roszczeń Spółki C w stosunku do klientów będą skonkretyzowane z góry opłaty za usługi leasingu/najmu, wynikające z zawartych przez Wnioskodawcę Umów Finansowania. Tego rodzaju roszczenia nie mogą zostać uznane za dywidendy w szczególności w świetle definicji dywidend wskazanej w art. 10 ust. 3 Konwencji PL-Lux, jako że Spółka C nie jest i nie będzie udziałowcem Wnioskodawcy. Podobnie, za dywidendę nie może zostać uznana wypłata Wynagrodzenia na rzecz podmiotu świadczącego usługę Sekurytyzacji i nie będącego udziałowcem Wnioskodawcy.

Należności licencyjne

Zdaniem Spółki, analizowane wypłaty kwot ze spłaty Wierzytelności nie będą stanowić także opłat za użytkowanie lub prawo użytkowania urządzenia przemysłowego w świetle art. 21 ust. 1 ustawy o CIT oraz art. 12 Konwencji PL-Lux.

Powyższa konkluzja wynika, w ocenie Spółki z faktu, że Spółka C nie udostępnia zarówno Wnioskodawcy, jak też jej klientom jakiegokolwiek urządzenia przemysłowego. Jak wskazano bowiem w opisie zdarzenia przyszłego, pomimo cesji Wierzytelności, to Wnioskodawca, a nie Spółka C będzie pozostawała stroną zawartych z klientami Umów Finansowania i jako strona Umów Finansowania, to Wnioskodawca, a nie Spółka C będzie udostępniała klientom do używania przedmioty leasingu/najmu/dzierżawy.

Tytułem prawnym Spółki C do domagania się od klientów spłaty Wierzytelności będzie wyłącznie umowa ich cesji, a nie świadczenie Spółki C polegające na udostępnianiu polskim podmiotom prawa do korzystania z urządzeń przemysłowych.

Kluczowym jest, że w ramach Sekurytyzacji, zgodnie z art. 17k ust. 2 oraz art. 12 ust. 4b ustawy o CIT, to Wnioskodawca rozpoznaje przychód z tytułu zawartych Umów Finansowania (tj. przychód z tytułu udostępnienia klientom do używania przedmiotów leasingu/najmu/dzierżawy).

Ponadto, nawet gdyby przyjąć (błędną w ocenie Zainteresowanych) tezę, że analizowane wypłaty dokonywane są na rzecz Spółki C za użytkowanie lub prawo użytkowania urządzenia przemysłowego rozumieniu art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, należy zauważyć, że nie stanowią one należności licencyjnych, o których mowa w art. 12 Konwencji PL-Lux.

Powyższa konkluzja wynika z definicji należności licencyjnych, wskazanej w art. 12 ust. 3 Konwencji PL-Lux, zgodnie z którą za należności licencyjne można uznać wyłącznie: wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania każdego prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin oraz filmami taśmami dla radia i telewizji patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za informacje związane z doświadczeniem zdobytym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

Niewątpliwie, prawo do korzystania z przedmiotów Umów Finansowania nie stanowi prawa do korzystania ze wskazanych w cytowanym przepisie praw autorskich i praw pokrewnych.

Biorąc powyższe pod uwagę, w ocenie Zainteresowanych, środki pieniężne uzyskiwane przez Spółkę C od Wnioskodawcy w ramach świadczenia przez Wnioskodawcę usługi polegającej na obsłudze Wierzytelności (serwicing), pochodzące ze spłat Wierzytelności nabytych przez Spółkę C w ramach Sekurytyzacji, jak również przychody z tytułu Wynagrodzenia wypłacanego przez Spółkę, stanowią zyski przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 7 Konwencji PL-Lux i w konsekwencji nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie również w interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe. Tytułem przykładu, powołać można w tym przypadku m.in.:

• interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 4 marca 2011 r. (Znak: IPPB5/423- 913/10-2/PS), która dotyczyła transakcji sekurytyzacji wierzytelności z udziałem spółki zagranicznej (irlandzkiej). W interpretacji tej organ podatkowy uznał, że środki pochodzące ze spłat wierzytelności z umów leasingu, które przekazywane są do spółki celowej w Irlandii przez podmiot polski obsługujący przeniesione wierzytelności, stanowią zyski przedsiębiorstwa niepodlegające opodatkowaniu w Polsce;
• interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 27 października 2011 r., (Znak: IPPB5/423-735/11-2/PS), która także dotyczyła środków przekazywanych przez podmiot obsługujący wierzytelności przeniesione na spółkę celową w ramach transakcji sekurytyzacyjnej. Również w tej interpretacji organ podatkowy w pełni podzielił stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym przedmiotowe należności należało zakwalifikować do kategorii zysków przedsiębiorstwa niepodlegających opodatkowaniu w Polsce;
• interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 18 lipca 2013 r. (Znak: ILPB4/423- 132/13-2/LM), która dotyczyła środków pieniężnych przekazywanych do spółki zagranicznej z tytułu obsługi wierzytelności kredytowych i pożyczkowych. W interpretacji tej organ podatkowy również w pełni potwierdził zasadność stanowiska wnioskodawcy, iż środki pieniężne przekazywane do celowej spółki zagranicznej przez podmiot obsługujący przeniesione na tę spółkę wierzytelności, stanowią zyski przedsiębiorstwa opodatkowane jedynie w kraju rezydencji tej spółki i nie podlegające opodatkowaniu podatkiem u źródła w Polsce.
  
  

Ad 2.

Stosownie do art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, osoby prawne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, są obowiązane jako płatnicy pobierać, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Jak wskazano powyżej środki pieniężne uzyskiwane przez Spółkę C od Wnioskodawcy w ramach świadczenia przez Wnioskodawcę usługi polegającej na obsłudze Wierzytelności (serwicing), pochodzące ze spłat Wierzytelności nabytych przez Spółkę C w ramach Sekurytyzacji oraz Wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę:

• nie stanowią wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT,
• stanowią zyski przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 7 Konwencji PL-Lux i w konsekwencji nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce.

Biorąc pod uwagę powyższe (oraz wskazaną w opisie zdarzenia przyszłego okoliczność, że Spółka C przekaże Wnioskodawcy certyfikat rezydencji potwierdzający, że jest rezydentem podatkowym Luksemburga), w związku z dokonywanymi na rzecz Spółki C wypłatami nie będzie powstawał obowiązek poboru przez Wnioskodawcę, jako płatnika, podatku u źródła w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawców w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Zainteresowanych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

• z zastosowaniem art. 119a;
• w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
  
  

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.