2017.09.08 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0111-KDIB3-3.4013.151.2017.1.MAZ

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4013.151.2017.1.MAZ
z 8 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 sierpnia 2017 r. (data wpływu –

16 sierpnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie uznania kotłowni Wnioskodawcy za podmiot, w którym jest wprowadzony w życie system prowadzący do podwyższenia efektywności energetycznej i możliwości korzystania ze zwolnienia od akcyzy na wyroby węglowe – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie uznania kotłowni Wnioskodawcy za podmiot, w którym jest wprowadzony w życie system prowadzący do podwyższenia efektywności energetycznej i możliwości korzystania ze zwolnienia od akcyzy na wyroby węglowe.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – Sp. z o.o. (dalej jako: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest spółką ze 100% udziałem Miasta. Na podstawie koncesji, udzielonych przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na przesyłaniu i dystrybucji oraz obrocie ciepłem przy wykorzystaniu następujących odrębnych sieci ciepłowniczych:

sieć ciepłownicza nr 1 - zlokalizowana na terenie …, zasilana w ciepło zakupione od dwóch wytwórców: … S.A. oraz … Sp. z o.o.,
sieć ciepłownicza nr 2 - zlokalizowana na osiedlu …, na terenie …, zasilana w ciepło przez kotłownię (dalej jako: „Kotłownia”) położoną na tym osiedlu, będącą własnością Spółki.

Kotłownia na osiedlu:

jest zespołem składników materialnych i niematerialnych;
do produkcji ciepła wykorzystuje węgiel o kodzie CN 2701;
posiada własne instalacje do wytwarzania ciepła oraz odrębną sieć ciepłowniczą - samodzielnie realizuje swoje zadania gospodarcze;
jest wyodrębniona terytorialnie od pozostałych instalacji Spółki (ciepło wytworzone w Kotłowni nie jest dostarczane do sieci ciepłowniczej nr 1);
odbiorcy ciepła dostarczanego z Kotłowni, czyli z sieci ciepłowniczej nr 2, stanowią odrębną grupę taryfową w stosunku do odbiorców ciepła z sieci ciepłowniczej nr 1.

Kotłownia wykorzystująca wyroby węglowe do celów opałowych ma status zakładu energochłonnego (interpretacja indywidualna z 21 sierpnia 2012 r., sygnatura

ILPP3/443-112/12-2/TW) i dotychczas korzystała ze zwolnienia z akcyzy na węgiel.

Po nowelizacji ustawy akcyzowej, z dniem 1 lipca 2017 r. zwolnienie od akcyzy będzie przysługiwało jedynie zakładom energochłonnym wykorzystującym wyroby węglowe, w których wprowadzony został w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej (art. 31a ust.1 pkt 8 ustawy).

Zakładem energochłonnym wykorzystującym wyroby węglowe, w myśl art. 31a ust. 7 ww. ustawy, może być zorganizowana część przedsiębiorstwa, rozumiana jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Spółka jest w stanie wyodrębnić przychody oraz koszty jakie uzyskuje/ponosi Kotłownia (w tym koszty wyrobów węglowych). Sposób ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych umożliwia również wyodrębnienie należności i zobowiązań Kotłowni.

Zgodnie z przywołanym wyżej art. 31a ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku akcyzowym, przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe rozumie się podmiot, u którego udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej wynosi nie mniej niż 10 % w roku poprzedzającym rok, w odniesieniu do którego jest ustalany procentowy udział.

Spółka dokonała obliczenia udziału wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej dla Kotłowni. Procentowy udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej Kotłowni (ciepła dostarczonego siecią ciepłowniczą nr 2) w skali poprzedniego roku przekracza 10%.

Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 lipca 2017 r. art. 31c ustawy o podatku akcyzowym, za system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej, o którym mowa w art. 31a ust. 1 pkt 8 i art. 31b ust. 1 pkt 5, uznaje się:

Europejski System Handlu Emisjami zgodny z ustawą z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz.U. poz. 1223, ze zm.) i przepisami wydanymi na podstawie art. 25 ust. 4 i art. 29 ust. 1 tej ustawy;
system EMAS, o którym mowa w ustawie z dnia 15 lipca 2011 r. o krajowym systemie ekozarządzania i audytu (EMAS) (Dz.U. nr 178, poz. 1060);
uzyskiwanie i umarzanie świadectw efektywności energetycznej, o których mowa w ustawie z dnia 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej (Dz.U. poz. 831), przez podmioty obowiązane na podstawie tej ustawy do uzyskania i przedstawienia do umorzenia świadectw efektywności energetycznej lub uiszczenia w zamian opłaty zastępczej;
system zarządzania środowiskowego potwierdzony przez niezależną i uprawnioną w tym zakresie jednostkę akredytująca certyfikatem ISO 14001:2004;
system zarządzania energią potwierdzony przez niezależną i uprawnioną w tym zakresie jednostkę akredytującą certyfikatem ISO 50001:2011.

Ustawa o efektywności energetycznej, na tzw. podmioty zobowiązane, nałożyła obowiązek realizacji określonych działań na rzecz poprawy efektywności energetycznej. Ustawodawca zaliczył do nich przedsiębiorstwa energetyczne, wykonujące działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania lub obrotu energią elektryczną, ciepłem lub gazem ziemnym i sprzedające energię elektryczną, ciepło lub gaz ziemny odbiorcom końcowym, przyłączonym do sieci na terytorium Polski.

Spółka jest podmiotem zobowiązanym i w ramach tego obowiązku pozyskuje i umarza świadectwa efektywności energetycznej i/lub uiszcza opłaty zastępcze.

Ciepło wytwarzane w Kotłowni zasila sieć ciepłowniczą nr 2 w … i sprzedawane jest odbiorcom końcowym.

Wielkość sprzedaży ciepła wytwarzanego w Kotłowni wpływa na wysokość obowiązku Spółki w zakresie pozyskiwania i umarzania świadectw efektywności energetycznej lub uiszczania opłaty zastępczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Kotłownię, będącą zakładem energochłonnym, należącą do Spółki, można uznać za podmiot, w którym jest wprowadzony system prowadzący do osiągania celów dotyczących podwyższenia efektywności energetycznej?
Czy po 1 lipca 2017 r. Kotłownia Spółki nadal będzie korzystać ze zwolnienia od akcyzy na wyroby węglowe?

Zdaniem Wnioskodawcy, od dnia 1 lipca 2017 r. podmiot ubiegający się o prawo do skorzystania ze zwolnienia, przewidzianego w art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku akcyzowym, powinien zużywać wyroby węglowe do celów opałowych oraz być zakładem energochłonnym w rozumieniu art. 31a ust. 7 ustawy, w którym funkcjonuje co najmniej jeden z wymienionych w art. 31c ustawy systemów prowadzących do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.

Zakładem energochłonnym w myśl art. 31a ust. 7 ww. ustawy może być całe przedsiębiorstwo lub też jedynie zorganizowana część przedsiębiorstwa (rozumiana jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania), w którym udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej wynosi nie mniej niż 10% w roku poprzedzającym rok, w odniesieniu do którego jest ustalany procentowy udział.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa występuje w strukturze organizacyjnej podatnika. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednie ewidencje zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa posiadała potencjalną zdolność do niezależnego działania gospodarczego i to jeszcze w ramach istniejącego przedsiębiorstwa. Winno ono mieć również zdolność zaistnienia jako niezależne przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz.U. z 2017 r., poz. 459, ze zm.).

Przekładając powyższe reguły na okoliczności wskazane w stanie faktycznym należy uznać, iż Kotłownia jest wyodrębnioną organizacyjnie częścią Spółki. Kotłownia jest wyodrębniona terytorialnie oraz korzysta z własnej infrastruktury - posiada własną instalację do wytwarzania ciepła oraz odrębną sieć ciepłowniczą (sieć ciepłownicza nr 2). Zdaniem Spółki Kotłownia wypełnia również warunki wyodrębnienia finansowego. Spółka prowadzi ewidencję księgową w ten sposób, iż jest w stanie wyodrębnić uzyskiwane przez Kotłownię przychody oraz ponoszone koszty (w tym wyrobów węglowych). Ewidencja zdarzeń gospodarczych pozwala również na wyodrębnienie należności i zobowiązań Kotłowni (jak samodzielnego podmiotu gospodarczego). Spółka zaznacza, iż Kotłownia, wraz z siecią ciepłowniczą nr 2, posiada potencjalną zdolność do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej przez co jest również wyodrębniona funkcjonalnie w strukturze Spółki. Wpływa na to opisywane już wyodrębnienie organizacyjne, fakt, iż Kotłownia dostarcza wyprodukowane przez siebie wyroby finalne do stałej grupy odbiorców (którzy stanowią odrębną grupę taryfową) oraz faktyczna niezależność w stosunku do pozostałej struktury organizacyjnej Spółki.

Mając na uwadze powyższe Kotłownia, jako zespół składników materialnych i niematerialnych wyodrębnionych organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie w strukturze Wnioskodawcy, zdaniem Spółki, może zostać uznana za zorganizowaną część przedsiębiorstwa na gruncie art. 31a ust. 7 ustawy o podatku akcyzowym.

Biorąc pod uwagę fakt, iż z wyliczeń, których Spółka dokonała na podstawie odpowiedniej ewidencji wynika, że udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej Kotłowni (ciepła dostarczonego siecią ciepłowniczą nr 2) w skali poprzedniego roku przekracza 10%, w związku z tym, zdaniem Spółki, Kotłownia stanowi zakład energochłonny w rozumieniu przepisów akcyzowych.

Od 1 lipca 2017 r. zgodnie z art. 31c pkt 3 ustawy, za system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej, o którym mowa w art. 31a ust. 1 pkt 8 i art. 31b ust. 1 pkt 5, uznaje się uzyskiwanie i umarzanie świadectw efektywności energetycznej, o których mowa w ustawie z dnia 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej (Dz.U. z 2016 r., poz. 831), przez podmioty obowiązane na podstawie tej ustawy do uzyskania i przedstawienia do umorzenia świadectw efektywności energetycznej lub uiszczenia w zamian opłaty zastępczej. Tym samym zwolnienie, o którym mowa w art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku akcyzowym, dotyczy podmiotów zobowiązanych do uzyskania i umarzania świadectw efektywności energetycznej lub uiszczenia opłaty zastępczej na podstawie ustawy o efektywności energetycznej.

Wnioskodawca jest przedsiębiorstwem energetycznym, sprzedającym ciepło odbiorcom końcowym, przyłączonym do sieci na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, a więc jest objęta obowiązkiem uzyskania i umarzania świadectw efektywności energetycznej, tzw. białych certyfikatów, na podstawie art. 10 ust. 1 i 2 ustawy o efektywności energetycznej. Powyższy obowiązek od roku 2013 realizowany jest poprzez uzyskanie świadectw efektywności energetycznej i przedstawienie ich do umorzenia Prezesowi URE oraz w części poprzez wniesienie opłaty zastępczej.

Ciepło wytwarzane w Kotłowni, przesyłane za pośrednictwem sieci ciepłowniczej nr 2 w … , sprzedawane jest odbiorcom końcowym i jest również objęte obowiązkiem uzyskania i umarzania świadectw efektywności energetycznej lub uiszczania opłaty zastępczej.

Zatem wielkość sprzedaży ciepła wytwarzanego w Kotłowni wpływa na wysokość obowiązku Wnioskodawcy w zakresie pozyskiwania i umarzania świadectw efektywności energetycznej lub uiszczania opłaty zastępczej. Realizując ww. obowiązek Spółka uważa, że Kotłownia spełni warunek określony w art. 31c pkt 3 ustawy akcyzowej i w związku z tym będzie uprawniona do korzystania ze zwolnienia od akcyzy na podstawie art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2017 r.).

Podkreślenia wymaga fakt, iż zmiana ustawy o podatku akcyzowym, dokonana ustawą o zmianie ustawy o podatku akcyzowym z dnia 21 października 2016 r. (Dz.U. z 2016 r., poz. 2005), wprowadziła zapis, iż zwolnieniu od podatku podlegają czynności wykonywane przez zakład energochłonny, wykorzystujący wyroby węglowe, w którym wprowadzony został w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.

Jak zostało wyżej dowiedzione, Spółka od 2013 r. objęta jest obowiązkiem pozyskania i umarzania świadectw efektywności energetycznej, co sprawia, że spełnia wszystkie ustawowe przesłanki uprawniające do zwolnienia z akcyzy zakupu węgla przez Wnioskodawcę do celów opałowych, ponieważ Kotłownia jest zakładem energochłonnym wykorzystującym wyroby węglowe, w którym wprowadzony został w życie system prowadzący do podwyższenia efektywności energetycznej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2017 r., poz. 43, ze zm.; dalej jako: „ustawa”) – ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, wyrobami akcyzowymi są wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Wyroby węglowe to wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy – art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy.

I tak w załączniku nr 1 do ustawy umieszczono w pozycji:

19 - ex 2701 - węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych;
20 - ex 2702 - węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych;
21 - ex 2704 00 - koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych.

Z objaśnień do załącznika nr 1 do ustawy wynika, iż oznaczenie „ex” dotyczy tylko danego wyrobu z danej pozycji lub kodu.

Przeznaczenie wyrobów węglowych do celów opałowych - jak wynika z cyt. Powyżej poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy - pozwala je zaliczyć do wyrobów akcyzowych.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu;
nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego;
import wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego;
użycie wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy;
użycie wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego:
1. nabytych w ramach zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1, do celów innych niż zwolnione na podstawie tego przepisu, przy czym za takie użycie uznaje się również naruszenie warunków, o których mowa w art. 31a ust. 3, a także sprzedaż, eksport lub dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego zamiast użycia ich do celów, o których mowa w art. 31a ust. 1,
2. uzyskanych w sposób inny niż w drodze nabycia,
3. jeżeli nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży wyrobów węglowych finalnemu nabywcy węglowemu, a w wyniku kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony w należnej wysokości;
użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu zabronionego pod groźbą kary;
powstanie ubytków wyrobów węglowych.

W myśl art. 9a ust. 3 ustawy, jeżeli w stosunku do wyrobów węglowych powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.

W przypadku sprzedaży wyrobów węglowych sprzedawca jest obowiązany ustalić, czy sprzedaje te wyroby pośredniczącemu podmiotowi węglowemu czy finalnemu nabywcy węglowemu - art. 9a ust. 4 ustawy.

Stosownie do art. 10 ust. 1a ustawy, obowiązek podatkowy z tytułu sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju powstaje z dniem wydania wyrobów węglowych, w tym także przewoźnikowi, a w przypadkach, o których mowa w art. 9a ust. 2 pkt 2-9, z dniem wykonania tych czynności.

Jeżeli sprzedaż wyrobów węglowych jest potwierdzona fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z dniem wystawienia faktury, nie później niż w 7. dniu od dnia wydania wyrobów węglowych – art. 10 ust. 1b ustawy.

Podatnikiem akcyzy, zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 11 ustawy, jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą, w tym podmiot będący finalnym nabywcą węglowym - w przypadku, o którym mowa w art. 9a ust. 1 pkt 5.

Zgodnie z art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2017 r. (na podstawie art. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 21 października 2016 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym; Dz.U z 2016 r., poz. 2005; dalej jako: „ustawa zmieniająca”), zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby węglowe przeznaczone do celów opałowych przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe, w którym wprowadzony został w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.

Zgodnie z art. 31a ust. 3 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, jest:

w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu - wystawienie przez podmiot sprzedający wyroby węglowe dokumentu dostawy lub faktury, jeżeli określa ona pozycję CN wyrobów węglowych, ich ilość w kilogramach i ich przeznaczenie uprawniające do zwolnienia od akcyzy, oraz potwierdzenie podpisem nabycia tych wyrobów przez finalnego nabywcę węglowego;
w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego - udokumentowanie nabycia wewnątrzwspólnotowego fakturą wystawioną przez sprzedawcę wyrobów węglowych lub dokumentem dostawy potwierdzającym to nabycie i określającym przeznaczenie tych wyrobów;
w przypadku importu wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego - udokumentowanie importu dokumentami wymaganymi przez przepisy prawa celnego.

Natomiast w myśl art. 31a ust. 4 ustawy, podpis potwierdzający nabycie wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, może zostać złożony:

na dokumencie dostawy lub fakturze, o których mowa w ust. 3 pkt 1, lub
w umowie zawartej pomiędzy sprzedawcą wyrobów węglowych a finalnym nabywcą węglowym.

W myśl art. 31a ust. 7 ustawy przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe rozumie się podmiot, u którego udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej wynosi nie mniej niż 10% w roku poprzedzającym rok, w odniesieniu do którego jest ustalany procentowy udział. Zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe nie może być mniejszy niż zorganizowana część przedsiębiorstwa rozumiana jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Stosownie natomiast do art. 31c ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2017 r. (na podstawie art. 1 pkt 2 ustawy zmieniającej), za system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej, o którym mowa w art. 31a ust. 1 pkt 8 i art. 31b ust. 1 pkt 5, uznaje się:

Europejski System Handlu Emisjami zgodny z ustawą z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz.U. poz. 1223 oraz z 2016 r. poz. 266, 542, 1579 i 1948) i przepisami wydanymi na podstawie art. 25 ust. 4 i art. 29 ust. 1 tej ustawy;
system EMAS, o którym mowa w ustawie z dnia 15 lipca 2011 r. o krajowym systemie ekozarządzania i audytu (EMAS) (Dz.U. poz. 1060);
uzyskiwanie i umarzanie świadectw efektywności energetycznej, o których mowa w ustawie z dnia 15 kwietnia 2011 r. o efektywności energetycznej (Dz.U. z 2015 r. poz. 2167 i 2359 oraz z 2016 r. poz. 266 i 1250), przez podmioty obowiązane na podstawie tej ustawy do uzyskania i przedstawienia do umorzenia świadectw efektywności energetycznej lub uiszczenia w zamian opłaty zastępczej.
system zarządzania środowiskowego potwierdzony przez niezależną i uprawnioną w tym zakresie jednostkę akredytującą certyfikatem ISO 14001:2004;
system zarządzania energią potwierdzony przez niezależną i uprawnioną w tym zakresie jednostkę akredytującą certyfikatem ISO 50001:2011.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 23c ustawy, finalny nabywca węglowy to podmiot, który:

nabywa na terytorium kraju, importuje lub nabywa wewnątrzwspólnotowo wyroby węglowe, lub
posiada uzyskane w sposób inny niż w drodze nabycia wyroby węglowe
- niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym.

W myśl art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej
(Dz.U. z 2016 r., poz. 831; dalej jako: „ustawa o efektywności energetycznej”), podmioty, o których mowa w ust. 2, zwane dalej „podmiotami zobowiązanymi”, są obowiązane:

zrealizować przedsięwzięcie lub przedsięwzięcia służące poprawie efektywności energetycznej u odbiorcy końcowego, w wyniku których uzyskuje się oszczędności energii finalnej w wysokości określonej w art. 14 ust. 1, potwierdzone audytem efektywności energetycznej, o którym mowa w art. 25, lub
uzyskać i przedstawić do umorzenia Prezesowi URE świadectwo efektywności energetycznej, o którym mowa w art. 20 ust. 1

- z zastrzeżeniem art. 11.

Zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 1 ustawy o efektywności energetycznej, obowiązek, o którym mowa w ust. 1, realizuje przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania lub obrotu energią elektryczną, ciepłem lub gazem ziemnym i sprzedające energię elektryczną, ciepło lub gaz ziemny odbiorcom końcowym przyłączonym do sieci na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do treści art. 11 ustawy o efektywności energetycznej:

1. Obowiązek, o którym mowa w art. 10 ust. 1, w zakresie:

30% tego obowiązku za 2016 r.,
20% tego obowiązku za 2017 r.,
10% tego obowiązku za 2018 r.

-podmiot zobowiązany może zrealizować, uiszczając opłatę zastępczą.

2. Podmiot zobowiązany może również zrealizować obowiązek, o którym mowa w art. 10 ust. 1, za 2016 r., 2017 r. i 2018 r., uiszczając opłatę zastępczą w zakresie wyższym niż wskazany w ust. 1, jeżeli wykaże, że w roku kalendarzowym, którego dotyczy ten obowiązek, składał zlecenia kupna praw majątkowych wynikających ze świadectw efektywności energetycznej w transakcjach sesyjnych, lecz z powodu niewystarczającej liczby ofert sprzedaży tych praw lub gdy oferowana cena tych praw była wyższa niż jednostkowa opłata zastępcza, o której mowa w art. 12 ust. 2 i 3, nie nabył praw na sześciu sesjach w ciągu roku kalendarzowego, którego dotyczy obowiązek, o którym mowa
w art. 10 ust. 1.

3. Podmiot zobowiązany może również zrealizować obowiązek, o którym mowa w art. 10 ust. 1, za 2019 r. i za każdy kolejny rok, uiszczając opłatę zastępczą, jeżeli w transakcjach sesyjnych w ciągu roku kalendarzowego, którego dotyczy obowiązek, o którym mowa w art. 10 ust. 1, nie nabył praw majątkowych wynikających ze świadectw efektywności energetycznej z uwagi na fakt, że cena praw majątkowych wynikających z tych świadectw była wyższa niż wysokość jednostkowej opłaty zastępczej, o której mowa w art. 12 ust. 2 i 3, lub z uwagi na niewystarczającą liczbę ofert sprzedaży tych praw.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest spółką komunalną, która na podstawie posiadanych koncesji prowadzi działalność gospodarczą, polegającą na przesyłaniu, dystrybucji oraz obrocie ciepłem, przy wykorzystaniu dwóch sieci ciepłowniczych. Należąca do Spółki sieć ciepłownicza nr 1 jest zasilana w ciepło zakupione od podmiotów zewnętrznych. Wnioskodawca posiada na Osiedlu … Kotłownię, która wykorzystując węgiel o kodzie CN 2701, produkuje ciepło dostarczane wyłącznie za pośrednictwem sieci ciepłowniczej nr 2 do odbiorców końcowych. Wnioskodawca stwierdził, że Kotłownia ma status zakładu energochłonnego i dotychczas korzystała ze zwolnienia od akcyzy na węgiel. W myśl ustawy o efektywności energetycznej, Spółka jest zobowiązana do uzyskiwania i umarzania świadectw efektywności energetycznej lub wnoszenia opłaty zastępczej w wysokości dopuszczalnej przez ustawę. Powyższy obowiązek Wnioskodawca realizuje od roku 2013 poprzez uzyskiwanie świadectw efektywności energetycznej i przedstawienie ich do umorzenia, a w części poprzez wnoszenie opłaty zastępczej.

Wnioskodawca wskazał również w swoim stanowisku na istotny element zdarzenia będącego przedmiotem wniosku, tj. że ciepło wytwarzane w Kotłowni jest również objęte obowiązkiem uzyskania i umarzania świadectw efektywności energetycznej lub uiszczania opłaty zastępczej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości:

uznania Kotłowni za podmiot, w którym jest wprowadzony system prowadzący do osiągania celów dotyczących podwyższenia efektywności energetycznej,
korzystania przez Kotłownię, po 1 lipca 2017 r., ze zwolnienia od akcyzy dla nabywanych wyrobów węglowych.

Mając na uwadze powyższe przepisy w pierwszej kolejności wskazać należy, że podmiot ubiegający się o prawo do skorzystania ze zwolnienia od akcyzy, przewidzianego w art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2017 r.), obok zużywania wyrobów węglowych do celów opałowych, powinien spełniać również kumulatywnie przesłanki wynikające z ww. przepisu, to jest:

wypełniać definicję zakładu energochłonnego w rozumieniu definicji ustawowej zawartej w art. 31b ust. 7 ustawy,
wprowadzić w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej – stosownie do zapisów art. 31 c ustawy.

Wnioskodawca wskazał w opisie zdarzenia przyszłego, że Kotłownia posiada status zakładu energochłonnego. Zatem pierwszy z ww. warunków, dających prawo do skorzystania ze zwolnienia od akcyzy na podstawie art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy, jest spełniony.

Drugim warunkiem, umożliwiającym zastosowanie zwolnienia przewidzianego w art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2017 r.), jest wprowadzenie w życie systemu prowadzącego do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.

Ustawodawca w art. 31c ustawy wymienia enumeratywnie systemy które są uznawane za prowadzące do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej. Jednym z tych systemów, określonym w art. 31c pkt 3 ustawy, jest uzyskiwanie i umarzanie świadectw efektywności energetycznej, o których mowa w ustawie z dnia 15 kwietnia 2011 r. o efektywności energetycznej (Dz.U. z 2015 r. poz. 2167 i 2359 oraz z 2016 r. poz. 266 i 1250), przez podmioty obowiązane na podstawie tej ustawy do uzyskania i przedstawienia do umorzenia świadectw efektywności energetycznej lub uiszczenia w zamian opłaty zastępczej.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 1 ustawy o efektywności energetycznej, Wnioskodawca jest przedsiębiorstwem energetycznym wykonującym działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania ciepła i sprzedającym ciepło odbiorcom końcowym przyłączonym do sieci na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W swojej działalności postępuje zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 11 ustawy o efektywności energetycznej, uzyskując i przedstawiając do umorzenia Prezesowi URE świadectwa efektywności energetycznej lub też wnosząc stosowną opłatę zastępczą. Ponadto Wnioskodawca wskazał również, że Kotłownia wytwarzająca ciepło, przesyłane następnie za pośrednictwem sieci ciepłowniczej nr 2 w Koninie i sprzedawane odbiorcom końcowym, jest objęta obowiązkiem uzyskania i umarzania świadectw efektywności energetycznej lub uiszczania opłaty zastępczej.

W świetle powyższego uznać należy, że Wnioskodawca wcielił w życie, także w odniesieniu do prowadzonej Kotłowni, jeden z systemów prowadzących do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.

Biorąc zatem pod uwagę, że Wnioskodawca:

wprowadził w życie jeden z systemów prowadzących do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej, o którym mowa w art. 31c pkt 3 ustawy,
Kotłownia Spółki będzie spełniała definicję zakładu energochłonnego, o którym mowa w art. 31a ust. 7 ustawy,

wówczas Kotłownia będzie uprawniona do nabywania wyrobów węglowych do celów opałowych, z zastosowaniem zwolnienia od akcyzy, o którym mowa w art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2017 r.)

Końcowo wskazać należy, że skorzystanie z prawa do zwolnienia od akcyzy, przewidzianego w art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy, wymaga właściwego dokumentowania nabycia wyrobów węglowych, zgodnie z zapisami art. 31a ust. 3-4 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin