Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.129.2017.1.AK
z 21 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 czerwca 2017 r. (data wpływu 26 czerwca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy Spółka ma prawo do odliczenia od podatku należnego od Spółki podatku u źródła pobranego w Brazylii zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) –jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 czerwca 2017 r. wpłynął do organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy Spółka ma prawo do odliczenia od podatku należnego od Spółki podatku u źródła pobranego w Brazylii zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność w zakresie produkcji i sprzedaży opakowań. Jednocześnie, Spółka jest dominującym podmiotem w grupie kapitałowej (dalej: „Grupa”), która jest obecna na wielu rynkach światowych. Produkcja i sprzedaż wyrobów gotowych Grupy na rynkach zagranicznych odbywa się co do zasady poprzez odrębne spółki zlokalizowane w poszczególnych krajach – tak będzie też w przypadku Brazylii.

Grupa rozwija działalność na rynku brazylijskim, który obsługiwany będzie przez zlokalizowaną w tym kraju spółkę należącą do Grupy („Spółka Brazylijska”). Spółka Brazylijska jest pośrednio powiązana ze Spółką w ten sposób, że jej udziały są w posiadaniu podmiotu holenderskiego i francuskiego, których jedynym bądź większościowym udziałowcem jest Spółka.

Spółka nie jest obecnie i nie stanie się w przyszłości podatnikiem podatku dochodowego w Brazylii (tj. Spółka nie będzie podlegać w Brazylii nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu ani też nie będzie prowadzić działalności przez stały zakład).

Zgodnie z wypracowanym w Grupie modelem biznesowym oraz uwzględniając specyfikę i wymagania rynku brazylijskiego, Spółka planuje realizację ze Spółką Brazylijską transakcji o charakterze przychodowym dla Spółki. Według lokalnego prawodawstwa podatkowego, płatności wykonywane przez Spółkę Brazylijską na rzecz Spółki z tytułu otrzymanych świadczeń będą podstawą do naliczenia i zapłaty podatku u źródła w Brazylii.

Jednocześnie, Spółka Brazylijska spełnia definicję „zagranicznej spółki” zawartą w art. 24a ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOP. Spółka Brazylijska nie spełnia natomiast warunków wskazanych w art. 24a ust. 3 pkt 3 ustawy o PDOP do uznania ją za zagraniczną spółkę kontrolowaną.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Spółka ma prawo do odliczenia od podatku należnego od Spółki podatku u źródła pobranego w Brazylii zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o PDOP? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka ma prawo do odliczenia od podatku należnego od Spółki podatku u źródła pobranego w Brazylii zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o PDOP.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o PDOP, jeżeli podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, osiągają również dochody (przychody) poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i dochody te podlegają w obcym państwie opodatkowaniu, a nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 3 dochody (przychody) te łączy się z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym wypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów, w rozliczeniu za rok podatkowy odlicza się kwotę równą podatkowi zapłaconemu w obcym państwie. Kwota odliczenia nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie.

Spółka jest podatnikiem, na którym ciąży nieograniczony obowiązek podatkowy w Rzeczypospolitej Polskiej, osiąga jednocześnie dochody poza granicami kraju, tj. w Brazylii. Dochody te podlegają opodatkowaniu w państwie źródła, jak Spółka wskazała w opisie stanu faktycznego. W stosunku do Spółki nie zachodzą okoliczności wskazane w art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o PDOP, tj. jej dochody osiągane w Brazylii nie są wolne od podatku.

Ponadto w celu dokonania odliczenia zgodnie z powyższymi zasadami, ustawa o PDOP w art. 24a ust. 3 pkt 2 ustawy o PDOP wskazuje, że odliczenie wynikające z przepisu art. 20 ust. 1 UPDOP stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania lub innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa, w którym podatnik ma swoją siedzibę lub w którym dochód został uzyskany.

W tym zakresie należy uznać, że powyższa przesłanka zastosowania przepisu art. 20 ust. 1 UPDOP również została spełniona. Istnieje bowiem podstawa prawna (w formie umowy międzynarodowej pomiędzy Brazylią a Polską bezpośrednio lub Unią Europejską) do uzyskania przez polskie organy podatkowe od władz brazylijskich informacji podatkowych.

Podstawą prawną do uzyskania od brazylijskich organów podatkowych informacji podatkowych przez polskie władze podatkowe jest Konwencja o wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach podatkowych zawarta w Strasburgu 25 stycznia 1988 r. i zmieniona Protokołem sporządzonym w Paryżu 27 maja 2010 r. („Konwencja”).

W odniesieniu do Polski Konwencja weszła w życie 1 października 2011 r., zaś w odniesieniu do Brazylii 1 października 2016 r. i od tego dnia umowa ta stanowi podstawę wzajemnej wymiany informacji podatkowych pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Brazylią, w szczególności zaś stosowania przez polskich podatników art. 20 ust. 1 ustawy o PDOP.

Zgodnie bowiem z art. 1 Konwencji, jej strony zapewniają sobie wzajemną pomoc administracyjną w sprawach podatkowych. Pomoc obejmuje m.in. wymianę informacji i dostarczanie dokumentów. Natomiast w myśl art. 2 Konwencji, dotyczy ona m.in. podatków od dochodu lub zysków.

Art. 4 ust. 1 Konwencji przewiduje, że jej strony będą wymieniać między sobą wszelkie informacje, w szczególności te, które mogą mieć istotne znaczenie dla stosowania lub wdrażania wewnętrznego ustawodawstwa dotyczącego podatków objętych Konwencją. Postanowiono również, że jeżeli Państwo wnioskujące żąda informacji na podstawie Konwencji, państwo proszone użyje środków służących zbieraniu informacji, aby ją uzyskać (nawet jeżeli państwo proszone nie potrzebuje tej informacji dla własnych celów).

Konwencja w sposób szeroki przewiduje pomoc i wzajemną wymianę informacji przez kraje, które ją sygnowały, i tak kolejno w art. 5, 6 i 7 przewiduje (i) wymianę informacji na żądanie, (ii) automatyczną wymianę informacji i (iii) spontaniczną wymianę informacji.

Podsumowując należy uznać, że Spółka spełnia wszystkie przesłanki wskazane w ustawie o PDOP uprawniające ją do odliczenia od podatku należnego od Spółki podatku u źródła pobranego w Brazylii zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o PDOP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: „updop”), podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

W myśl art. 20 ust. 1 updop, jeżeli podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, osiągają również dochody (przychody) poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i dochody te podlegają w obcym państwie opodatkowaniu, a nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 3, w rozliczeniu za rok podatkowy dochody (przychody) te łączy się z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym wypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi zapłaconemu w obcym państwie. Kwota odliczenia nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie.

Zgodnie z art. 20 ust. 6 updop, łączna kwota odliczenia, o którym mowa w ust. 1 i 2, nie może przekroczyć tej części podatku, która została obliczona przed dokonaniem odliczenia i która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany z tego źródła dochodu.

Jak stanowi art. 20 ust. 8 updop, określając wielkość odliczenia, o którym mowa w ust. 1 i 2, oraz zwolnienia, o którym mowa w ust. 3, kwotę podatku zapłaconego w obcym państwie oraz osiągniętego dochodu (przychodu) przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień zapłaty tego podatku lub dzień osiągnięcia dochodu (przychodu).

Stosownie do art. 22b updop, zwolnienia i odliczenia wynikające z przepisów art. 20–22 stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania lub innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa, w którym podatnik ma swoją siedzibę lub w którym dochód został uzyskany.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka jest dominującym podmiotem w Grupie, która jest obecna na wielu rynkach światowych. Produkcja i sprzedaż wyrobów gotowych Grupy na rynkach zagranicznych odbywa się co do zasady poprzez odrębne spółki zlokalizowane w poszczególnych krajach – tak będzie też w przypadku Brazylii. Grupa rozwija działalność na rynku brazylijskim, który obsługiwany będzie przez zlokalizowaną w tym kraju spółkę należącą do Grupy („Spółka Brazylijska”). Spółka Brazylijska jest pośrednio powiązana ze Spółką w ten sposób, że jej udziały są w posiadaniu podmiotu holenderskiego i francuskiego, których jedynym bądź większościowym udziałowcem jest Spółka. Spółka nie jest obecnie i nie stanie się w przyszłości podatnikiem podatku dochodowego w Brazylii (tj. Spółka nie będzie podlegać w Brazylii nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu ani też nie będzie prowadzić działalności przez stały zakład). Zgodnie z wypracowanym w Grupie modelem biznesowym oraz uwzględniając specyfikę i wymagania rynku brazylijskiego, Spółka planuje realizację ze Spółką Brazylijską transakcji o charakterze przychodowym dla Spółki. Według lokalnego prawodawstwa podatkowego, płatności wykonywane przez Spółkę Brazylijską na rzecz Spółki z tytułu otrzymanych świadczeń będą podstawą do naliczenia i zapłaty podatku u źródła w Brazylii.

Należy podkreślić, że updop nie wskazuje dokładnie, co należy rozumieć pod pojęciami „podstawy prawnej do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa”, o której mowa w art. 22b updop. Pewne wskazówki w tym względzie zawiera ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.).

W myśl art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego – rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

W tym miejscu należy wskazać, że 1 października 1997 r. weszła w życie w Rzeczypospolitej Polskiej Konwencja o wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach podatkowych (Dz.U. z 1998 r. Nr 141, poz. 913, dalej: „Konwencja”), sporządzona w Strasburgu 25 stycznia 1988 r., następnie zmieniona protokołem sporządzonym w Paryżu 27 maja 2010 r. Co istotne, od 1 października 2016 r. regulacje Konwencji obowiązują również w Brazylii.

Konwencja stanowi jeden z podstawowych aktów prawa międzynarodowego regulujący wymianę informacji w sprawach podatkowych, wyznaczając zakres i zasady wymiany informacji podatkowych, z równoczesnym zapewnieniem ochrony ich poufności oraz poszanowaniem międzynarodowych standardów w zakresie ochrony praw osobistych i przepływu informacji personalnych.

W myśl art. 1 pkt 1 Konwencji, Strony, z uwzględnieniem postanowień rozdziału IV, zapewnią sobie wzajemną pomoc administracyjną w sprawach podatkowych. Taka pomoc może, w razie potrzeby, oznaczać podjęcie działań przez organy orzekające.

Zgodnie z art. 1 pkt 2 Konwencji, pomoc administracyjna obejmuje:

1. wymianę informacji, w tym jednoczesną kontrolę podatkową i udział w jednoczesnej kontroli podatkowej za granicą;
2. pomoc w egzekucji, w tym działania zabezpieczające; i
3. dostarczanie dokumentów.
   
   

Stosownie do postanowień art. 2 pkt 1 lit. a Konwencji, konwencja ma zastosowanie do następujących podatków:

1. podatków od dochodu lub zysków,

ii. podatków od zysków z przeniesienia tytułu własności mienia, nałożonych oddzielnie, niezależnie od podatku od dochodu lub zysków,

iii. podatków od dochodu netto nałożonych w imieniu Strony.

Nie ulega zatem wątpliwości, że Konwencja, jako ratyfikowana przez Rzeczpospolitą Polską umowa międzynarodowa dotycząca problematyki podatkowej, stanowi podstawę do uzyskania przez polskie organy podatkowe informacji podatkowych od organu podatkowego Brazylii.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że Spółka ma prawo do odliczenia od podatku należnego od Spółki podatku u źródła pobranego w Brazylii zgodnie z art. 20 ust. 1 updop. W związku z wejściem w życie ww. Konwencji na terenie Brazylii 1 października 2016 r. możliwość odliczenia podatku pobranego w Brazylii dotyczy dochodów, osiągniętych od tej daty.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 jest prawidłowe.

W zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy

z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.