Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.162.2017.1.KO
z 18 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 9 czerwca 2017 r. (data wpływu 20 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości ujęcia kosztów ogólnych inwestycji w wartości początkowej środków trwałych na podstawie przyjętego klucza alokacji kosztów w ramach tej inwestycji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 czerwca 2017 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku złożonym przez: Zainteresowanego będącego stroną postępowania: Pana …, NIP …; Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania: Pana …, NIP … przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka cywilna ... (zwana dalej „Spółką”), której Wnioskodawca jest wspólnikiem, jest inwestorem w zakresie realizowanej przez Spółkę inwestycji polegającej na budowie budynku administracyjno-biurowego (zwanego dalej: „Budynkiem”) wraz z zagospodarowaniem działki wokół Budynku oraz budową parkingu zewnętrznego przy Budynku.

W związku z realizacją przedmiotowej inwestycji, Wnioskodawca ponosi szereg wydatków, również takich, których - ze względu na ich ogólny charakter - nie jest w stanie bezpośrednio alokować do konkretnych obiektów (środków trwałych) powstających w wyniku inwestycji (tj. przykładowo Budynku, elementów jego wyposażenia, parkingu, etc.).

Na koszty te składają się między innymi:

1. doradztwo techniczne,
2. kierowanie pracami budowlanymi,
3. nadzór budowlany,
4. nadzór autorski,
5. nadzór inwestorski,
6. projekty budowlane,
7. projekty wykonawcze,
8. projekty infrastruktury technicznej,
9. projekty wykończenia wnętrz,
10. zakup mediów - energii elektrycznej, gazu, wody,
11. ochronę mienia,
12. usługi geodezyjne,
13. wynajem toalety przenośnej,
14. wywóz odpadów,
15. usługi sprzątające i porządkowe,
16. odprowadzanie ścieków,

-zwane dalej łącznie „Kosztami ogólnymi inwestycji”.

Koszty ogólne inwestycji - ze względu na ich ogólny charakter, który nie pozwala na ich bezpośrednią alokację do poszczególnych środków trwałych powstających w ramach inwestycji - Wnioskodawca planuje rozdzielić na poszczególne środki trwałe, powstające w ramach inwestycji według opracowanego klucza alokacji.

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość początkowa konkretnego środka trwałego, powstałego w ramach realizowanej inwestycji, powinna być ustalona, jako suma kosztów bezpośrednich powstania tego środka trwałego oraz iloczynu klucza alokacji i wartości Kosztów ogólnych inwestycji.

Obrazuje to następujący wzór:

WŚT= KB+(KA×KOI)

WST - wartość początkowa danego środka trwałego;

KB - koszty bezpośrednie powstania danego środka trwałego;

KA - klucz alokacji Kosztów ogólnych inwestycji;

KOI - wartość Kosztów ogólnych inwestycji.

Tak ustalona wartość środka trwałego będzie podstawą do dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Jednocześnie klucz alokacji, w oparciu o który nastąpi przyporządkowanie udziału Kosztów ogólnych inwestycji do wartości poszczególnych środków trwałych, powstałych w ramach inwestycji, zdaniem Wnioskodawcy powinien odzwierciedlać udział jaki w kosztach bezpośrednich wytworzenia całej inwestycji stanowią koszty bezpośrednie wytworzenia danego środka trwałego.

Tym samym wzór, który Wnioskodawca zamierza wykorzystać przy obliczaniu klucza alokacji będzie wyglądał następująco:

KA=KB(ŚT)/KB

KA - klucz alokacji Kosztów ogólnych inwestycji;

KB(ŚT) - koszty bezpośrednie danego środka trwałego;

KB - koszty bezpośrednie dla całej inwestycji rozdzielone na poszczególne środki trwałe.

Zdaniem Wnioskodawcy, tylko metoda alokacji Kosztów ogólnych inwestycji polegająca na wykorzystaniu powyższych wzorów pozwoli na w pełni obiektywną i poprawną alokację tego rodzaju Kosztów ogólnych inwestycji do wartości poszczególnych środków trwałych wytworzonych w ramach inwestycji.

Wnioskodawca zaznacza jednocześnie, że Koszty ogólne inwestycji nie zawierają w sobie kosztów, których zgodnie z przepisem art. 22g ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm., dalej: „ustawa o PIT”) nie zalicza się do wartości kosztów wytworzenia środka trwałego, tj. w szczególności wartości pracy własnej podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji (z wyłączeniem odsetek i prowizji, które zostałyby naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy na gruncie ustawy o PIT, Koszty ogólne inwestycji, wskazane w zdarzeniu przyszłym, będą powiększać wartość początkową środków trwałych powstałych w ramach inwestycji?
2. Czy Wnioskodawca stosując klucz alokacji Kosztów ogólnych inwestycji, wskazany w zdarzeniu przyszłym, w sposób prawidłowy określi wartość początkową poszczególnych środków trwałych powstałych w ramach inwestycji?
   
   

Zdaniem Zainteresowanych, koszty ogólne inwestycji, wskazane w zdarzeniu przyszłym, będą powiększać wartość początkową środków trwałych powstałych w ramach inwestycji.

Art. 22 ust. 1 ustawy o PIT stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o PIT.

Zgodnie ze stanowiskiem organów podatkowych, wyrażonym m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 4 października 2013 r., Nr ILPB4/423-215/13-5/DS, definicja kosztów sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego między poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został on poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem, bądź też możliwością powstania przychodu, istnieje związek przyczynowy. Tak więc, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub, że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

Koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie) to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione, jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one przy tym w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika – brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Każdy z tych wydatków jest związany z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczynia się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów - nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy. Jako koszty pośrednie przyjmowane są przede wszystkim koszty funkcjonowania podatnika, których ponoszenie jest związane z całokształtem prowadzonej działalności.

Odrębnie zostały natomiast uregulowane wydatki inwestycyjne. I tak - co do zasady - wydatki na nabycie i wytworzenie środków trwałych nie są kosztem uzyskania przychodów, chyba że dochodzi do odpłatnego ich zbycia. Wydatki te mogą natomiast być odniesione w koszty podatkowe przez odpisy amortyzacyjne, dokonywane zgodnie z przepisami podatkowymi.

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, że z uwagi na okoliczność, że wydatki na inwestycję są ponoszone przez Zainteresowanych w celu osiągnięcia przez Nich przychodów i jednocześnie nie są one wymienione w art. 23 ustawy o PIT, to w rezultacie bezsprzecznie stanowią one dla Zainteresowanych koszty uzyskania przychodów.

Jednocześnie, z uwagi na brzmienie art. 22 ust. 8 ustawy o PIT, koszty inwestycji nie mogą być odnoszone w koszty uzyskania przychodów bezpośrednio, lecz poprzez odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Podstawę odpisów amortyzacyjnych stanowi, zgodnie z art. 22f ust. 1 ustawy o PIT, wartość początkowa środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 2 ustawy o PIT za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie – koszt wytworzenia.

Za koszt wytworzenia – zgodnie z art. 22g ust. 4 ustawy o PIT - uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Literalne brzmienie powyższych przepisów uprawnia podatnika do zaliczenia do wartości początkowej środka trwałego wszelkich kosztów poniesionych wraz z jego wytworzeniem – z wyjątkiem enumeratywnie wskazanych przez ustawodawcę kosztów w przepisie art. 22g ust. 4 in fine ustawy o PIT.

Zdaniem Zainteresowanych, przez „inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonego środka trwałego” należy rozumieć koszty, które dotyczą prac związanych z wytworzeniem danego środka trwałego za wyjątkiem: (i) wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, (ii) kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych, (iii) kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, nie dotyczy to jednak odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Powyższe oznacza zatem, że skoro Koszty ogólne inwestycji stanowią istotny element kosztu wytworzenia środków trwałych powstałych w ramach inwestycji, pozostając w bezpośrednim związku z całym procesem budowlanym i warunkując powstanie inwestycji od poniesienia wyżej wskazanych wydatków, to powinny one zostać zaliczone do wartości początkowej środków trwałych.

Zgodnie z poglądem wyrażonym w orzecznictwie, przy kwalifikacji danego wydatku jako rozliczanego w ramach wartości początkowej środka trwałego kluczowe znaczenie ma jego związek z realizowaną inwestycją: „W ocenie Sądu - zgodnie z wskazanymi wyżej przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wszelkie wydatki pozostające w związku z wytworzeniem środka trwałego poniesione od momentu rozpoczęcia inwestycji, aż do momentu przekazania środka do używania mają wpływ na jego koszt wytworzenia Koszt ten zarazem stanowi o wartości początkowej środka trwałego, od której dokonuje się następnie odpisów amortyzacyjnych. Nakład inwestycyjny – zgodnie z art. 16g ust. 4 updop oznacza wszystkie koszty poniesione dla realizacji inwestycji, w tym na działania wstępne, przygotowujące, prace rzeczowe. Katalog wydatków poniesionych w związku z wytworzeniem środka trwałego, powiększających jego wartość początkową ma charakter otwarty, co wskazuje na to, że mieszczą się w nim również inne, niewymienione wprost koszty, które będą miały wpływ na wartość początkową danego składnika majątku. Zasadne jest twierdzenie, że decydujące znaczenie dla zakwalifikowania danego wydatku do kosztów wytworzenia środka trwałego ma możliwość powiązania danego wydatku z konkretnym przedsięwzięciem – środkiem trwałym” - wyrok WSA w Warszawie z dnia 6 maja 2015 r., sygn. akt III SA/Wa 1860/14, CBOSA.

Z uwagi na powyższe, należy wskazać, że możliwość powiązania danego wydatku z konkretnym środkiem trwałym ma decydujące znaczenie dla jego właściwej kwalifikacji. Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 9 września 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 654/13, CBOSA - wydatek taki może być poniesiony we wczesnym stadium procesu inwestycyjnego w celu stworzenia warunków do prowadzenia inwestycji, bez których nie doszłoby do wytworzenia środka trwałego: „Z przywołanych regulacji wynika, że fakt możliwości powiązania danego wydatku z konkretnym środkiem trwałym ma decydujące znaczenie dla jego właściwej kwalifikacji. Wydatek taki może być poniesiony we wczesnym stadium procesu inwestycyjnego w celu stworzenia warunków do prowadzenia inwestycji, bez których nie doszłoby do wytworzenia środka trwałego”.

Wnioskodawca stoi zatem na stanowisku, że Koszty ogólne inwestycji z uwagi na okoliczność, że stanowią one element kosztu wytworzenia środków trwałych powstałych w ramach inwestycji, pozostając w bezpośrednim związku z całym procesem budowlanym i warunkując od ich poniesienia powstanie całej inwestycji, powiększają wartość początkową poszczególnych środków trwałych powstałych w ramach inwestycji.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, Koszty ogólne inwestycji, wskazane w zdarzeniu przyszłym, powiększać będą wartość początkową poszczególnych środków trwałych, powstałych w ramach inwestycji, gdyż pozostają one w uchwytnym związku z tą inwestycją. Innymi słowy, koszty te poniesione zostały wyłącznie ze względu na realizację przedmiotowej inwestycji, gdyż nie doszłoby do ich poniesienia, gdyby nie ta inwestycja. Z tego też względu nie mogą być one zaliczane bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów (por. wyrok NSA z dnia 16 czerwca 2011 r., sygn. akt II FSK 207/10, CBOSA).

Na prawidłowość przedstawionego powyżej stanowiska wskazuje także praktyka organów podatkowych zaprezentowana w interpretacjach indywidualnych, wydanych w zbliżonych stanach faktycznych do opisanego przez Zainteresowanych zdarzenia przyszłego, przykładowo w odniesieniu do:

• kosztów nadzoru i koordynacji projektu, kosztów sporządzenia projektów budowlanych i wykonawczych (wykonania koncepcji, sporządzenia projektów, kosztorysów inwestorskich, map dla celów inwestycyjnych i studium wykonalności, itp.), kosztów związanych z uzyskaniem decyzji administracyjnych koniecznych do rozpoczęcia realizacji inwestycji (np. pozwoleń na budowę, decyzji środowiskowej), kosztów usługi, polegającej na przygotowaniu i obsłudze procedury przetargu na realizację całości inwestycji i nadzoru nad inwestycją (analiza techniczna projektu, analiza dokumentów i harmonogramów prac, płatności, metodologii zarządzania, opracowanie specyfikacji technicznej, przygotowanie zapytań ofertowych, analiza i ocena ofert cenowych, udział w negocjacjach), innych kosztów, takich jak koszty usług poligraficznych (kopiowanie, drukowanie, skanowanie dokumentów), związanych z poszczególnymi działaniami w ramach inwestycji, np. drukowanie, kopiowanie i skanowanie map i dokumentacji technicznej (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25 stycznia 2016 r., Nr IPPB6/4510-452/15-2/AK);
  

• kosztów analiz, kosztów projektów budowlanych, nadzoru inwestorskiego, nadzoru budowlanego (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 27 lipca 2015 r., Nr IBPB-1-3/4510-190/15/IZ);
  

• kosztów opinii prawnych doradztwa, sporządzenia dokumentacji technicznych, dokumentacji projektowej, kosztów przygotowania gruntu pod budowę, kosztów nadzoru nad projektem inwestycyjnym, kosztów organizacji przetargów, kosztów badań i pomiarów geologicznych i geodezyjnych, kosztów związanych z uzyskaniem pozwoleń budowlanych, środowiskowych itp. niezbędnych do realizacji danego projektu inwestycyjnego (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 19 czerwca 2013 r., Nr ITPB3/423-148/13/PS);
  

• wydatków poniesionych na opinie prawne, doradztwo, sporządzanie dokumentacji technicznych w tym projektów budowlanych, specyfikacji technicznych, kosztorysów inwestorskich i ich aktualizacji, nadzór archeologiczny, nadzór autorski (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 17 sierpnia 2012 r., Nr IBPBI/2/423-558/12/BG);
  

• kosztów opłat za media i inne usługi, tj. energia elektryczna, usługi telekomunikacyjne (telefon komórkowy), zużycie wody, opłaty za ścieki, usługa ochronna i monitoring obiektu, zakup opału, usługa księgowa (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 9 lutego 2012 r., Nr IBPBI/1/415-1151/11/AP).
  
  

Ponadto, zdaniem Zainteresowanych, stosując klucz alokacji Kosztów ogólnych inwestycji, wskazany w zdarzeniu przyszłym, w sposób prawidłowy określą wartość początkową poszczególnych środków trwałych powstałych w ramach inwestycji.

Zainteresowani stoją na stanowisku, że wartość początkowa poszczególnych środków trwałych, powstałych w ramach inwestycji, stanowi sumę kosztów bezpośrednio związanych z powstaniem poszczególnych środków trwałych (alokacja bezpośrednia) oraz Kosztów ogólnych inwestycji, obliczonych według klucza alokacji Kosztów ogólnych inwestycji, przedstawionego w zdarzeniu przyszłym (alokacja pośrednia).

Zdaniem Zainteresowanych, podział Kosztów ogólnych inwestycji pomiędzy środki trwałe powstałe w wyniku jej realizacji powinien uwzględniać udział kosztów bezpośrednich danego środka trwałego w kosztach bezpośrednich poniesionych na realizację całej inwestycji.

Stanowisko Zainteresowanych odnośnie możliwości przyporządkowania Kosztów ogólnych inwestycji do wartości poszczególnych środków trwałych, według przedstawionego klucza alokacji, potwierdzają liczne interpretacje indywidualne organów podatkowych, wydane na gruncie analogicznych przepisów ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r. (Dz. U. z 2016 r., poz. 1888, z późn. zm.), w tym min.:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 lutego 2017 r., Nr 1452-IPPB3.4510.1103.2016.1.KK, w której Organ podatkowy uznał za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym „uwzględnienie w wartości początkowej danego środka trwałego kosztów w oparciu o klucz podziałowy (WN= Kb1/Kp*100, gdzie Kb1 to koszty bezpośrednie dotyczące poszczególnych środków trwałych, a Kp całkowita wartość wykonania inwestycji przez GW - przyp. Wnioskodawcy) jest zgodne z art. 16g ust. 4 ustawy o CIT. Przepis ten daje podatnikowi prawo do zaliczenia innych kosztów, które dają się zaliczyć do wartości wytworzenia środka trwałego. Spółka nie mogła w precyzyjny sposób zaalokować kosztów wspólnych do poszczególnych grup środków trwałych, ponieważ nie było to w praktyce możliwie do zrobienia. (...) Spółka stoi na stanowisku, że wartością początkową poszczególnych środków trwałych jest wartość nabytych usług od Generalnego Wykonawcy (alokacja bezpośrednia) i kosztów wspólnych dotyczących inwestycji obliczonych według klucza podziałowego (alokacja pośrednia)”;
  

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 4 października 2013 r., Nr ILPB4/423-215/13-5/DS, w której Organ podatkowy wskazał „natomiast w kwestii sposobu podziału uzyskanych przez Wnioskodawcę „wspólnych” kosztów inwestycji, należy stwierdzić, że powinien on nastąpić według proporcji bezpośrednich kosztów wytworzenia poszczególnych środków trwałych w kosztach bezpośrednich inwestycji ogółem. Reasumując, prawidłowe będzie przypisanie do wartości początkowej poszczególnych środków trwałych kosztów pośrednich (tj. kosztów dotyczących całej inwestycji) kluczem wg wartości kosztów bezpośrednich poszczególnych budynków i budowli”.
  
  

Zdaniem Zainteresowanych, wskazany w zdarzeniu przyszłym sposób podziału Kosztów ogólnych inwestycji - tj. wydatków, które można przypisać do kosztów wytworzenia lub zakupu więcej niż jednego środka trwałego, oparty o klucz udziału kosztów bezpośrednich poszczególnych środków trwałych w łącznych całkowitych kosztach bezpośrednich wszystkich środków trwałych, należy uznać za jedyną obiektywną i racjonalną ekonomicznie metodę. Tym samym, do wartości początkowej środków trwałych powinny zostać zaliczone koszty bezpośrednie poniesione na jego wytworzenie, a także Koszty ogólne inwestycji, obliczane jako iloczyn sumy Kosztów ogólnych inwestycji i udziału jaki koszt bezpośredni wytworzenia danego środka trwałego stanowi w kosztach bezpośrednich całej inwestycji. Od tak ustalonej wartości początkowej Zainteresowani powinni dokonywać odpisów amortyzacyjnych.

Powyższe przemawia, zdaniem Zainteresowanych, za przyjęciem, że opisany w zdarzeniu przyszłym sposób alokacji Kosztów ogólnych inwestycji do wartości poszczególnych środków trwałych powstałych w ramach inwestycji jest prawidłowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Zainteresowanych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k - 14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 ustawy Ordynacja podatkowa) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.