Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.149.2017.1
z 20 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 maja 2017 r. (data wpływu 24 maja 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wyjechał do Holandii w celach zarobkowych. Z dniem 1 lutego 2010 r. podjął pracę w holenderskiej firmie a zamieszkał na terenie Niemiec. Zamieszkał sam, rodzina została w Polsce. Jest osobą mającą miejsce zamieszkania w Polsce.

W dniu 24 kwietnia 2014 r. uległ wypadkowi, w wyniku czego poniósł uszczerbek na zdrowiu (trwałe kalectwo). Przeszedł zabieg amputacji i ponownie reamputacji palca. Przebywał na chorobowym do 19 października 2014 r. Do Polski wrócił 23 lipca 2014 r., gdzie kontynuował leczenie i rehabilitację. Z uwagi na trudności w funkcjonowaniu spowodowane kalectwem podjął pracę dopiero 1 lipca 2016 r. i pracuje do chwili obecnej.

Jednym z uczestników tego wypadku była holenderska firma, która prawdopodobnie ponosi odpowiedzialność za zaistniały wypadek, za utratę zdrowia i trwałe kalectwo. Firma ubezpieczeniowa ma obowiązek wypłacić Wnioskodawcy odszkodowanie. Świadczenie jakie ma otrzymać nie jest świadczeniem z tytułu ubezpieczenia osobowego lecz z tytułu ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej pracodawcy. Zasady ustalania świadczenia odszkodowawczego wynikają wprost z przepisów rangi ustawodawczej prawa holenderskiego. Natomiast wysokość świadczenia została ustalona na podstawie negocjacji stron – ugoda pozasądowa (firmy ubezpieczeniowej i adwokata Wnioskodawcy).

Wnioskodawca pracując w Holandii rozliczał się z osiągniętych dochodów w holenderskim urzędzie skarbowym, zgodnie z przepisami holenderskiego prawa podatkowego. Od świadczeń odszkodowawczych jakie Wnioskodawca ma otrzymać, urząd holenderski nie pobierze podatku, ponieważ prawo holenderskie nie przewiduje podatku od odszkodowań.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy świadczenia odszkodowawcze jakie Wnioskodawca ma uzyskać z tytułu wypadku w pracy w Holandii, jest zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy odszkodowanie, które Wnioskodawca ma otrzymać w 2017 r., jest zobowiązany wykazać w zeznaniu rocznym za 2017 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, dochód z tytułu odszkodowań jaki ma otrzymać, będzie korzystał ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych w Polsce. Odszkodowanie jest rekompensatą za poniesione, nieodwracalne w skutkach pogorszenie się zdrowia, za cierpienia i ból, utracone środki pieniężne i państwo nie powinno obciążać tego typu dochodów, gdyż byłoby to jednoznaczne z zabraniem poszkodowanemu części ekwiwalentu za pogorszenie jego stanu zdrowia. Wnioskodawca nie wzbogaci się, lecz pokryje straty jakie poniósł w wyniku zaistniałego wypadku. Wysokość odszkodowania zostanie ustalona przez firmę ubezpieczeniową na podstawie wyroków sądowych, jakie zapadły w Holandii w podobnej sytuacji. Wnioskodawca nie ma wpływu na wysokość odszkodowania, może wyrazić zgodę lub zaskarżyć do sądu. W takiej sytuacji Wnioskodawca nie ma innego wyjścia, jak tylko zgodzić się na zaproponowaną kwotę.

Według Wnioskodawcy, dochód z tytułu odszkodowań, który korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych nie zostanie wykazany w zeznaniu rocznym za dany rok podatkowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.), obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy) podlegają w Polsce osoby fizyczne jeśli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ww. przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Stosownie do art. 22 ust. 1 Konwencji z dnia 13 lutego 2002 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2003 r., Nr 216, poz. 2120), dochody osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, gdzie są osiągane, a które nie są objęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej konwencji, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2016 r. poz. 1666), z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.

Analiza cytowanego powyżej przepisu wskazuje, że ze zwolnienia korzystają odszkodowania, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw oraz postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy Kodeks pracy. Przy czym ustawodawca wyłączył z katalogu zwolnień odszkodowania otrzymane na podstawie zawartej pomiędzy stronami umowy lub ugody pozasądowej.

Natomiast na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, wolne od podatku są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem:

1. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c,
2. dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15 i 15a.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca wyjechał do Holandii w celach zarobkowych. Z dniem 1 lutego 2010 r. podjął pracę w holenderskiej firmie a zamieszkał na terenie Niemiec. Zamieszkał sam, rodzina została w Polsce. Jest osobą mającą miejsce zamieszkania w Polsce.

W dniu 24 kwietnia 2014 r. uległ wypadkowi, w wyniku czego poniósł uszczerbek na zdrowiu (trwałe kalectwo). Przeszedł zabieg amputacji i ponownie reamputacji palca. Przebywał na chorobowym do 19 października 2014 r. Do Polski wrócił 23 lipca 2014 r., gdzie kontynuował leczenie i rehabilitację. Z uwagi na trudności w funkcjonowaniu spowodowane kalectwem podjął pracę dopiero 1 lipca 2016 r. i pracuje do chwili obecnej.

Jednym z uczestników tego wypadku była holenderska firma, która prawdopodobnie ponosi odpowiedzialność za zaistniały wypadek, za utratę zdrowia i trwałe kalectwo. Firma ubezpieczeniowa ma obowiązek wypłacić Wnioskodawcy odszkodowanie. Świadczenie jakie ma otrzymać nie jest świadczeniem z tytułu ubezpieczenia osobowego lecz z tytułu ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej pracodawcy. Zasady ustalania świadczenia odszkodowawczego wynikają wprost z przepisów rangi ustawodawczej prawa holenderskiego. Natomiast wysokość świadczenia została ustalona na podstawie negocjacji stron – ugoda pozasądowa (firmy ubezpieczeniowej i adwokata Wnioskodawcy).

Wnioskodawca pracując w Holandii rozliczał się z osiągniętych dochodów w holenderskim urzędzie skarbowym, zgodnie z przepisami holenderskiego prawa podatkowego. Od świadczeń odszkodowawczych jakie Wnioskodawca ma otrzymać, urząd holenderski nie pobierze podatku, ponieważ prawo holenderskie nie przewiduje podatku od odszkodowań.

Biorąc pod uwagę opisane we wniosku zdarzenie przyszłe oraz przedstawiony powyżej stan prawny należy zatem stwierdzić, iż zgodnie z postanowieniami Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, świadczenie odszkodowawcze wypłacone z Holandii, osobie mającej miejsce zamieszkania w Polsce, podlega opodatkowaniu tylko w Polsce.

Jednocześnie w świetle zacytowanych przepisów, przedmiotowe odszkodowanie przyznane na podstawie ugody pozasądowej, nie może korzystać ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem zachodzi wyłączenie o jakim mowa w lit. g) tego przepisu.

Jednakże, skoro – jak wskazuje Wnioskodawca – ww. świadczenie zostanie wypłacone z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej pracodawcy, to korzysta ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych objęte są dyspozycją tego przepisu.

W konsekwencji, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do wykazania ww. świadczenia w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym zostanie ono otrzymane.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.