Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.338.2017.2.DP
z 11 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 16 października 2017 r. (data wpływu 24 października 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 grudnia 2017 r. (data wpływu 28 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania kwoty „podatku VAT” w związku z wniesieniem wkładu niepieniężnego do spółki komandytowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania kwoty „podatku VAT” w związku z wniesieniem wkładu niepieniężnego do spółki komandytowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłego.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.

Wnioskodawczyni zamierza przystąpić jako komandytariusz do spółki komandytowej X.X. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (dalej: Spółka), której wspólnikami będą dwie osoby fizyczne i spółka z o.o., w celu zrealizowania wspólnego przedsięwzięcia, tj. budowy budynku z lokalami mieszkalnymi i usługowymi w celu ich późniejszej sprzedaży.

Wnioskodawczyni jest właścicielem nieruchomości – działki budowlanej na której ma być zrealizowane wyżej wskazane przedsięwzięcie. Przedmiotowa działka stanowi teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przedmiotowa działka stanowi środek trwały, wprowadzony do ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni wniesie w formie wkładu niepieniężnego do Spółki przedmiotową działkę budowlaną w zamian za ogół praw i obowiązków.

Czynność ta będzie stanowiła odpłatną dostawę towarów, która na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wartość wkładu niepieniężnego (obejmującego działkę budowlaną), zostanie określona w umowie Spółki i będzie równa wartości rynkowej przedmiotu wkładu (aportu), ustalonej na dzień wniesienia wkładu na podstawie odpowiedniej wyceny. Wycena ta odpowiadać będzie wymogom wyceny środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych wynikającym z ustawy o rachunkowości, wobec tego nie będzie uwzględniać podatku VAT.

Wartość wkładu niepieniężnego (bez podatku VAT) będzie odpowiadała wartości nominalnej objętego przez Wnioskodawczynię udziału w Spółce (tj. wartości otrzymanego przez Wnioskodawczynię ogółu praw i obowiązków).

Transakcja wniesienia wkładu niepieniężnego do Spółki, zostanie potwierdzona fakturą VAT wystawioną przez Wnioskodawczynię. Wartość netto wskazana w wystawionej fakturze VAT będzie odpowiadać wartości udziału kapitałowego Wnioskodawczyni uzyskanego za wnoszony wkład, a zatem będzie stanowić równowartość rynkowej wartości przedmiotu wkładu (bez podatku VAT).

Kwota podatku od towarów usług, uwidoczniona przez Wnioskodawczynię na fakturze VAT będzie dla Wnioskodawczyni podatkiem VAT należnym, a dla Spółki obejmującej aport podatkiem VAT naliczonym.

Spółka obejmując aport zapłaci Wnioskodawczyni gotówką lub przelewem bankowym kwotę podatku VAT uwidocznionego na fakturze.

W konsekwencji, w związku z wniesieniem wkładu do Spółki, Wnioskodawczyni otrzyma zatem ogół praw i obowiązków w Spółce (odpowiadający wartości netto przedmiotu wkładu) oraz kwotę podatku VAT w środkach pieniężnych.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że:

• Wniesienie aportu i otrzymanie od Spółki dodatkowej - poza wartością otrzymanego przez Wnioskodawczynię ogółu praw i obowiązków w Spółce - kwoty tj. kwoty podatku VAT należnego będzie dokonane na podstawie jednej czynności prawnej, tj. umowy spółki.
  
• Czynność wniesienia aportu będzie polegała na wniesieniu wkładu niepieniężnego do spółki komandytowej w postaci nieruchomości gruntowej. Czynność zostanie dokonana na podstawie art. 48 i art. 49 w związku z art. 103 ustawy Kodeks spółek handlowych. W następstwie tej czynności dojdzie do przeniesienia własności nieruchomości oraz ekonomicznego władztwa nad nieruchomością na spółkę.
  
• W ramach opisanej transakcji Wnioskodawczyni nie wniesie do Spółki innych wartości.
  
• Spółka będzie zobowiązana do uiszczenia na rzecz Wnioskodawczyni kwoty podatku VAT na podstawie umowy spółki komandytowej, która przewiduje obciążenie nabywcy nieruchomości tj. spółki komandytowej podatkiem VAT należnym od przedmiotowej transakcji.
  
  Podatek od towarów i usług jest podatkiem pośrednim. Ekonomiczny ciężar podatku nie jest ponoszony przez podatnika. Co do zasady faktyczny, ekonomiczny ciężar podatku ponosi ostateczny odbiorca (konsument) nazywany „rzeczywistym podatnikiem”. Podatek od towarów i usług jest podatkiem obrotowym, ponieważ podstawą opodatkowania jest obrót, tzn. wartość dostarczanych towarów czy też świadczonych przez podatnika usług. Naliczany jest w każdej fazie obrotu, nie wyłączając poziomu sprzedaży detalicznej. Podatek od towarów i usług jest podatkiem od wartości dodanej, ponieważ w ostatecznym rozrachunku podatek faktycznie obciąża jedynie tę część obrotu, która "dodawana" jest przez danego podatnika. Podstawą opodatkowania jest jednak na każdym etapie obrotu cała jego wartość. Faktyczne opodatkowanie jedynie wartości dodanej uzyskiwane jest poprzez zastosowanie mechanizmu odliczenia bądź zwrotu podatku naliczonego w poprzedniej fazie obrotu.
  
  W oparciu o orzecznictwo sądów polskich jak i Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, można wskazać na neutralność podatku od towarów i usług jako jego cechę konstytutywną. Zgodnie z powyższą cechą, podatek od wartości dodanej nie powinien być faktycznym ciężarem dla tych podatników, którzy nabywają towary i usługi nie w celu ich konsumpcji, lecz w celu dalszej odprzedaży, przerobu, wykorzystania na potrzeby działalności itp. podatek ten winien być zatem neutralny dla przedsiębiorców.
  
  W świetle powyższych uwag podatek VAT nie powinien w opisanym we wniosku stanie faktycznym obciążać udziałowca jako, że nie jest on „konsumentem" nieruchomości, lecz dokonał dostawy nieruchomości w ramach czynności opodatkowanej VAT. W konsekwencji ciężar podatku VAT powinien zostać poniesionych przez kolejny podmiot w łańcuch dostaw, czyli Spółkę. Spółka będzie zobowiązana do przekazania kwoty podatku od towarów i usług na mocy umowy spółki.
  
  
• Dodatkowa kwota środków pieniężnych, którą otrzyma Wnioskodawczyni tj. kwota podatku VAT zostanie określona w umowie jako „podatek VAT". Kwota ta będzie traktowana przez strony jako podatek VAT należny z tytułu dokonania czynności wniesienia wkładu niepieniężnego do Spółki.
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy kwota podatku VAT należnego, wynikająca z faktury VAT, wystawionej przez Wnioskodawczynię na rzecz Spółki, w związku z transakcją wniesienia do Spółki wkładu stanowiącego działkę budowlaną, która to kwota zostanie zapłacona Wnioskodawczyni przez Spółkę w związku z ww. transakcją, będzie stanowiła dla Wnioskodawczyni przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Wnioskodawczyni uważa, że otrzymanie od Spółki środków pieniężnych, stanowiących podatek VAT należny, wynikający z faktury VAT wystawionej przez Wnioskodawczynię, a dokumentującej wniesienie do Spółki komandytowej wkładu niepieniężnego, nie będzie stanowiło przychodu podlegającego opodatkowaniu na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W oparciu o przepis art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazać należy, że u podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. Co do zasady, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa.

Ponieważ Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do odprowadzenia kwoty podatku VAT na rachunek urzędu skarbowego, to kwota podatku VAT, która zostanie przez Wnioskodawczynię otrzymana od Spółki nie może być uznana za jej przysporzenie o definitywnym charakterze.

W świetle treści ustawy o VAT, należy przyjąć, że podatek należny, jest to kwota podatku VAT określona w fakturze wystawionej przez podatnika. Jest to podatek obliczany od wartości sprzedanych towarów i usług, który należy odprowadzić do urzędu skarbowego. Podatnik ma jednak prawo pomniejszyć to zobowiązanie o podatek naliczony. Zgodnie z art. 106b ustawy o VAT podatnicy (w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT), są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży. Faktura powinna zawierać dane wskazane w art. 106e ustawy o VAT, w tym kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku.

Należy podkreślić, że odpłatność zarówno za dostawę towarów jak i świadczenie usług może przybierać różne formy. Nie jest warunkiem to aby została ona ustalona lub dokonana w gotówce m.in. może więc przybrać formę uzyskania przez wspólnika udziału w spółce osobowej. Może też, tak jak w przypadku Wnioskodawczyni, częściowo składać się ze świadczenia pieniężnego, a częściowo z uzyskania ogółu praw i obowiązków w spółce osobowej.

Z orzeczeń sądów administracyjnych wynika, że zapłacona wnoszącemu wkład niepieniężny, kwota podatku VAT nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Przykładowo, pogląd taki wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w wyroku z dnia 24 lutego 2015 r. o sygn. akt I SA/Kr 1865/14, w którym to uznał, że „Mając na uwadze w niniejszej sprawie okoliczność, iż wykazana na fakturze kwota podatku VAT po jej otrzymaniu przez skarżących zostanie następnie jako podatek należny odprowadzona na rachunek właściwego urzędu skarbowego, nie zrozumiałym jest stanowisko organu odmawiające jej statusu podatku, a więc tym samym tytułu na podstawie którego przedmiotowa danina publicznoprawna zostanie przekazana rzecz Skarbu Państwa. Organ tej okoliczności w zaskarżonej interpretacji nie wyjaśnia co tym samym sprawia, iż całkowicie pomija on nie tylko wspomnianą regulację art. 14 ust. l ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ale także podstawową zasadę na gruncie m.in. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą przychodem może być przysporzenie majątkowe o charakterze definitywnym. W świetle treści ustawy o podatku od towarów i usług należy przyjąć, że podatek należny jest to kwota podatku VAT określona w fakturze wystawionej przez podatnika. Jest to podatek obliczany od wartości sprzedanych towarów i usług, który należy odprowadzić do urzędu skarbowego.

(...) W ocenie Sądu nie można więc utożsamiać w sposób bezpośredni, jak czyni to Minister Finansów, podatku należnego od towarów i usług z podatkiem w rozumieniu art. 6 Ordynacji podatkowej. Podatek należny jest swoistą konstrukcją ustawy o podatku od towarów i usług i znaczenie tego pojęcia należy ustalać przede wszystkim na gruncie tej ustawy".

Poglądy te podzielił też Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 31 sierpnia 2017 r. o sygn. akt II FSK 2052/15.

Jak natomiast zauważył Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 20 kwietnia 2015 r. o sygn. akt I SA/Wr 2068/14, „Nie ma żadnych podstaw do czynienia dystynkcji pomiędzy fakturą dokumentującą "zwykłą" sprzedaż a fakturą dokumentującą wniesienia aportu a w konsekwencji brak jest podstaw aby w sposób odmienny traktować kwotę podatku należnego określoną w każdej z tych faktur".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Powyższy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. poprzez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania, czy też zaniechanie poboru podatku).

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 cytowanej wyżej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolnicza działalność gospodarcza), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. Co do zasady, do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej należy zaliczyć wszelkie korzyści należne (otrzymane) w związku z tą działalnością, za wyjątkiem przychodów wymienionych w art. 14 ust. 3 tej ustawy.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą. Zamierza przystąpić jako komandytariusz do spółki komandytowej X.X. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (dalej: Spółka), której wspólnikami będą dwie osoby fizyczne i spółka z o.o., w celu zrealizowania wspólnego przedsięwzięcia, tj. budowy budynku z lokalami mieszkalnymi i usługowymi w celu ich późniejszej sprzedaży. Wnioskodawczyni jest właścicielem nieruchomości – działki budowlanej, na której ma być zrealizowane wyżej wskazane przedsięwzięcie. Przedmiotowa działka stanowi teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług. Przedmiotowa działka stanowi środek trwały, wprowadzony do ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni wniesie w formie wkładu niepieniężnego do Spółki przedmiotową działkę budowlaną w zamian za ogół praw i obowiązków. Wartość wkładu niepieniężnego (obejmującego działkę budowlaną), zostanie określona w umowie Spółki i będzie równa wartości rynkowej przedmiotu wkładu (aportu), ustalonej na dzień wniesienia wkładu na podstawie odpowiedniej wyceny. Wartość wkładu niepieniężnego (bez podatku VAT) będzie odpowiadała wartości nominalnej objętego przez Wnioskodawczynię udziału w Spółce (tj. wartości otrzymanego przez Wnioskodawczynię ogółu praw i obowiązków). Transakcja wniesienia wkładu niepieniężnego do Spółki, zostanie potwierdzona fakturą VAT wystawioną przez Wnioskodawczynię. Wartość netto wskazana w wystawionej fakturze VAT będzie odpowiadać wartości udziału kapitałowego Wnioskodawczyni uzyskanego za wnoszony wkład, a zatem będzie stanowić równowartość rynkowej wartości przedmiotu wkładu (bez podatku VAT). Kwota podatku od towarów usług, uwidoczniona przez Wnioskodawczynię na fakturze VAT będzie dla Wnioskodawczyni podatkiem VAT należnym, a dla Spółki obejmującej aport podatkiem VAT naliczonym. Spółka obejmując aport zapłaci Wnioskodawczyni gotówką lub przelewem bankowym kwotę podatku VAT uwidocznionego na fakturze. W konsekwencji, w związku z wniesieniem wkładu do Spółki, Wnioskodawczyni otrzyma zatem ogół praw i obowiązków w Spółce (odpowiadający wartości netto przedmiotu wkładu) oraz kwotę podatku VAT w środkach pieniężnych.

Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, że wniesienie aportu i otrzymanie od Spółki dodatkowej - poza wartością otrzymanego przez Wnioskodawczynię ogółu praw i obowiązków w Spółce - kwoty tj. kwoty podatku VAT należnego będzie dokonane na podstawie jednej czynności prawnej, tj. umowy spółki. Czynność wniesienia aportu będzie polegała na wniesieniu wkładu niepieniężnego do spółki komandytowej w postaci nieruchomości gruntowej. Czynność zostanie dokonana na podstawie art. 48 i art. 49 w związku z art. 103 ustawy Kodeks spółek handlowych. W następstwie tej czynności dojdzie do przeniesienia własności nieruchomości oraz ekonomicznego władztwa nad nieruchomością na spółkę. W ramach opisanej transakcji Wnioskodawczyni nie wniesie do Spółki innych wartości. Spółka będzie zobowiązana do uiszczenia na rzecz Wnioskodawczyni kwoty podatku VAT na podstawie umowy spółki komandytowej, która przewiduje obciążenie nabywcy nieruchomości tj. spółki komandytowej podatkiem VAT należnym od przedmiotowej transakcji. Dodatkowa kwota środków pieniężnych, którą otrzyma Wnioskodawczyni tj. kwota podatku VAT zostanie określona w umowie jako „podatek VAT". Kwota ta będzie traktowana przez strony jako podatek VAT należny z tytułu dokonania czynności wniesienia wkładu niepieniężnego do Spółki.

Mając powyższe na uwadze wskazać należy, że z treści cytowanego uprzednio art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że (co do zasady) do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług. Jednakże, w niniejszej sprawie, środki pieniężne, o których mowa we wniosku przekazane przez Spółkę na rzecz Wnioskodawczyni, nie stanowią podatku.

Stosownie do treści art. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.) obowiązkiem podatkowym jest wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach.

W myśl art. 5 ww. ustawy zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego. Natomiast zgodnie z brzmieniem art. 6 Ordynacji podatkowej podatkiem jest publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej. Podkreślenia ponadto wymaga, że przepisy ustawy podatku od towarów i usług nie zawierają innej definicji w zakresie należnego podatku od towarów i usług. Istotne w sprawie jest również to, że stosownie do treści art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. Nr 78, poz. 483), nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy.

Zgodnie z przedstawionym we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej zdarzeniem przyszłym, zwrócona na rzecz Wnioskodawczyni (wnoszącej do Spółki aport) przez Spółkę "kwota podatku VAT należnego" wynika z umowy cywilnoprawnej zawartej między tymi podmiotami. Zatem w przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni ma uzyskać od kontrahenta w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą świadczenie pieniężne, które stanowi dla niej przysporzenie majątkowe, którym może ona swobodnie rozporządzać. Należność ta nie jest zatem i nie może być traktowana jako podatek. W przedmiotowej sprawie otrzymane środki pieniężne nie mogą być utożsamiane z należnym podatkiem VAT. W konsekwencji otrzymane przez Wnioskodawczynię środki pieniężne będą przychodem podatkowym na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na względzie, stanowisko Wnioskodawczyni, uznano za nieprawidłowe.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawczynię wyroków NSA i WSA tutejszy organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach oraz w innym stanie prawnym i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a,
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.