Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4013.244.2017.2.JS
z 12 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2017 r., (uzupełnionym w dniu 28 grudnia 2017 r. poprzez wniesienie stosownej opłaty) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie zwolnienia z akcyzy energii elektrycznej wykorzystywanej do celów redukcji chemicznej, w procesach elektrolitycznych i w procesach metalurgicznych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 28 grudnia 2017 r. poprzez wniesienie stosownej opłaty, o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia z akcyzy energii elektrycznej wykorzystywanej do celów redukcji chemicznej, w procesach elektrolitycznych i w procesach metalurgicznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka X. wytwarza na podstawie umowy toolingu akumulatory trakcyjne. Produkcja akumulatorów realizowana przez Spółkę składa się z kilku procesów produkcyjnych, które zostały opisane poniżej.

Wieloetapowy proces produkcji baterii trakcyjnej przebiega częściowo półautomatycznie i składa się z:

• dostarczenia komponentów przez dostawców,
  
• przygotowaniu proszku ołowiu,
  
• odlewania kratek płyt ujemnych i dodatnich oraz rdzeni płyt dodatnich,
  
• pastowania płyt ujemnych,
  
• napełniania płyt dodatnich,
  
• cementacji płyt dodatnich,
  
• suszenia-sezonowania płyt,
  
• montażu ogniw,
  
• montażu baterii,
  
• formowania baterii,
  
• montażu końcowego i pakowania baterii,
  
• składowania.
  
  
  

1. Dostarczanie komponentów i surowców:

Lista ważniejszych komponentów dostarczanych przez współpracujących dostawców:

• ołów,
  
• minia,
  
• kwas siarkowy,
  
• naczynia,
  
• wieczka,
  
• separatory,
  
• osłony płyty pozytywnej,
  
• zakończenie dolne,
  
• sworznie,
  
• skrzynie bateryjne,
  
• łączniki,
  
• śruby,
  
• osprzęt dodatkowy baterii,
  
• palety drewniane.
  

Surowce są rozładowywane z samochodów dostawców i przewożone w miejsce składowania surowców na terenie zakładu za pomocą wózków widłowych oraz wózków paletowych.

2. Przygotowanie proszku ołowiu.

Produkcja proszku ołowiu to proces, który ma na celu wytworzenie proszku ołowiu o składzie chemicznym 60-75% PbO i 40-25% Pb.

W trakcie procesu zachodzi reakcja: 2Pb + 02—> 2PbO

Otrzymany proszek przenoszony jest systemem przenośników do silosów a następnie do mieszarek, gdzie jest używany do produkcji pasty i mieszanki dla płyt akumulatorowych.

Procentowa zawartość PbO w całej masie otrzymywanego proszku zależy od parametrów pracy młynów. Proszek produkowany jest w dwóch zakresach (w zależności od rodzaju młyna):

• 60+70% dla młynów Chloride (młyn nr 1 lub 2)
• 65+75% dla młyna Sovema (młyn nr 3);

Resztę masy stanowi zmielony ołów. Surowcem używanym do produkcji tlenku ołowiu jest ołów rafinowany dostarczany w blokach popularnie zwanych gąskami. Ołów taki występuje w dwóch odmianach: pierwotnej oraz wtórnej, różniących się między sobą zawartością procentową czystego Pb w gąsce. Proces wytwarzania tlenku ołowiu dla młynów Chloride polega na wprowadzeniu gąski ołowiu do bębna, gdzie tarcie pomiędzy gąskami powoduje, że wytwarzane jest ciepło i formowana jest powłoka tlenku na powierzchni gąsek ołowiu. Powłoka ta jest ścierana w wyniku czego powstaje proszek (PbO+Pb), który jest wprowadzany w strumień powietrza i transportowany do klasyfikatora (sortownika), gdzie następuje segregacja cząstek. Cząstki nad wymiarowe wracają ponownie do bębna, a cząstki o pożądanym wymiarze wędrują do cyklonu, następnie przenośnikami ślimakowymi transportowane są do silosów magazynowych. Proces technologiczny wytwarzania proszku ołowiu dla młyna Sovema (młyn nr 3) jest podobny jak dla młynów 1 i 2, z tą różnicą, że zamiast bloków do bębna młyna podawane są (odlewane na bieżąco) cylinderki ołowiu (o średnicy ok 2cm i wysokości 3cm).

3. Odlewanie kratek i rdzeni płyt akumulatorowych.

Surowcem do produkcji kratek są stopy ołowiu (ołów z dodatkami innych pierwiastków) w formie gąsek. Ilości dodatków w poszczególnych stopach są ściśle określone z uwagi na realizowany proces produkcji. W tym etapie produkcji wykorzystuje się technologię grawitacyjnego odlewania kratek dla płyt ujemnych oraz ciśnieniową dla produkcji rdzeni dla płyt dodatnich.

Poniżej opisano bardziej szczegółowo te procesy.

1. Odlewanie grawitacyjne kratek
   Technologia produkcji kratek akumulatorowych metodą grawitacyjną polega na wtórnym przetopie PbSb3.5Se w kotłach w temperaturze od 450-500°C, a następnie odlewaniu na maszynach odlewniczych typu WIRTZ i HADI. Etap odlewania grawitacyjnego rozpoczyna się od termicznej obróbki (roztopienia) gąski ołowiu do postaci płynnej i następnie wlania ciekłego ołowiu pod wpływem siły ciążenia do form odlewniczych. Z tych form, po schłodzeniu otrzymuje się odlewy w formie pojedynczych lub podwójnych kratek, które następnie są układane w stosy po 25 sztuk na paletach. Palety z gotowymi kratkami są przewożone na regały w celu sezonowania ok. 24 h.
   
2. Odlewanie ciśnieniowe rdzeni
   Technologia produkcji rdzeni dla dodatnich płyt akumulatorowych składa się z dwóch etapów. Pierwszy etap rozpoczyna się przetopem PbSb5.0 w kotłach w temperaturze 380 –430°C, a następnie odlewaniu ciśnieniowym na maszynach odlewniczych typu HADI rdzenia płyty.
   
   

W drugim etapie, po docięciu na odpowiedni wymiar odlanego rdzenia płyty w zależności od typu produkowanej płyty, nakłada się automatycznie osłonę rurkową na każdy pręt rdzenia. Po nałożeniu osłony rdzenie są układane przez operatora w stosy po 25 sztuk na palety, które są przewożone na regały lub na stanowiska napełniania mieszanką proszku ołowianego i minii.

4. Napełnianie płyt ujemnych i dodatnich.

Napełnianie płyt akumulatorowych dzielimy na dwa procesy:

• Pastowanie kratek
  
• Napełnianie rdzeni płyt dodatnich mieszanką proszku ołowiu i minii
  
  

4.1. Pastowanie kratek płyt ujemnych i dodatnich.

Kolejny etap procesu produkcji płyt akumulatorowych składa się z dwóch podetapów: (a) produkcji masy aktywnej (pasty) oraz (b) pastowania, czyli wprasowania pasty w kratki ołowiane (przygotowane wcześniej w powyżej opisanym etapie odlewania kratek akumulatorowych - pkt 3a). Pasty akumulatorowe wytwarzane są w mieszarkach pasty, do których dozowane są w odpowiednich proporcjach: proszek ołowiu (o zawartości 60-75% PbO), woda demineralizowana, kwas siarkowy oraz dodatki (włókna poliestrowe, BaS04, sadza, Vanispers A). W mieszarkach wytwarzane są dwa rodzaje past - dodatnia i ujemna. Na liniach pastujących kratki akumulatorowe są pastowane pastą dodatnią lub ujemną a następnie podsuszane w piecach tunelowych.

1. Produkcja pasty
   System urządzeń wykorzystywany jest do produkcji pasty dodatniej i ujemnej według zadanej receptury. Komponenty pasty: proszek ołowiu (o zawartości 60-75% PbO), woda, kwas siarkowy oraz dodatki są składowane w zbiornikach umieszczonych na antresoli. Po wybraniu programu z odpowiednią recepturą pasty rozpoczyna się proces mieszania. Następuje zrzut komponentów suchych i następnie uruchamia się dozowanie wody i elektrolitu. Czas trwania poszczególnych operacji i ich kolejność jest nadzorowana przez sterownik. Parametry istotne dla procesu są kontrolowane i porównywane z zadanymi. Po zakończeniu głównego procesu następuje pomiar parametrów pasty i jej ewentualna korekta. Gotowa pasta jest podawana grawitacyjne do jednego z dwóch lejów dozujących.
   
2. Pastowanie kratek odlanych grawitacyjnie
   Masę do kratek wprasowuje się na liniach pastowniczych. Pasta w kratki wprasowywane jest na maszynie pastującej (zwanej paściarką). Wypastowane kratki (dalej nazywane płytami) za pomocą taśmociągu trafiają do pieca tunelowego, gdzie przechodzą proces wstępnego suszenia. Z pieca tunelowego płyty są odbierane ręcznie lub maszynowo i układane w stosy w specjalnych koszach. Następnie bezpośrednio z linii pastowniczej kosze z płytami trafiają do specjalnych komór suszarniczych, gdzie poddawane są dotlenianiu i suszeniu przez ok.24 h.
   

4.2 Napełnianie rdzeni płyt dodatnich mieszanką proszku ołowiu i minii.

Ten etap procesu produkcji dodatnich płyt akumulatorowych składa się z trzech podetapów: (a) produkcji mieszanki proszku ołowiu i minii, (b) napełniania mieszanką rurkowych osłon rdzeni, czyli wsypywania mieszanki do każdej rurki osłony rdzenia (przygotowanych wcześniej w powyżej opisanym etapie odlewania rdzeni i nakładania osłon - pkt 3b). Mieszanka jest przygotowywana w specjalnej mieszarce na sucho, do której są dozowane w odpowiednich proporcjach proszek ołowiu (PbO i Pb) i minia ołowiana. Ostatnim podetapem (c) jest proces cementacji, w którym następuje wstępne tworzenie siarczanów oraz oczyszczenie płyty z nadmiaru mieszanki zalegającego na osłonach rurkowych.

1. Produkcja mieszanki proszku ołowiu i minii
   Minia i proszek ołowiu z młynów są mieszane na sucho w proporcjach 50:50 lub 75:25. Proces sporządzania mieszanki jest automatyczny. Rozpoczyna się od naważenia minii i proszku ołowiu. Gdy proces zasypu wagi się zakończy następuje automatyczne opróżnianie wagi do mieszarki proszku. Po napełnieniu mieszarki rozpoczyna się mieszanie (min. 15 minut). Gotowa mieszanka jest wyładowywana do zbiornika mieszarki, z którego następnie przez rozdzielacz transportuje się do zasobników przy utrząsarkach.
   
2. Proces zasypywania mieszanką osłon rdzenia
   Płyty dodatnie są produkowane na hali utrząsarek popularnie nazywanej halą TUDORÓW. Do produkcji płyt potrzebne są:
   
   • rdzenie w osłonie (dynelu)
   • osłona dolna płyty tzw. zakończenie
   • mieszanka mini i proszku ołowianego.
   Rdzenie w osłonie ułożone na paletach są transportowane z hali odlewni. Utrząsarka jest wyposażona w kasety w których umieszcza się rdzenie w osłonie. Rdzenie przejeżdżają przez stoły wibracyjne, dzięki którym odpowiednia ilość mieszanki trafia do płyty. Po napełnieniu, nakładana jest osłona dolna płyty tzw. zakończenie. Następnie płyty układane są w koszach transportowych . Stanowisko do napełniania płyt POS jest dwuosobowe. Po napełnieniu mieszanką płyty pancerne są zwilżane wodą w odpowiednio przygotowanych komorach (w celu minimalizacji zapylenia) i transportowane do procesu cementacji.
   
3. Cementacja płyt pancernych
   Procesowi cementacji poddaje się wszystkie płyty pancerne (płyta dodatnia w osłonie napełniona mieszanką). Kosz ze stanowiska Tudorów transportowany jest na stanowisko cementacji, gdzie zanurzany jest najpierw w zbiorniku z rozcieńczonym kwasem siarkowym, a następnie płukany w zbiorniku z wodą zdemineralizowaną. Głównym celem cementacji jest oczyszczenie płyt z pyłu ołowianego oraz utwardzenie mieszanki wewnątrz rdzeni (dzięki tworzeniu się siarczanów).
   
   

5. Suszenie i dotlenianie (Sezonowanie).

W komorach suszarniczych płyty dodatnie i ujemne poddawane są procesowi dotleniania i suszenia. Proces ten trwa od 23-30h.

Proces dotleniania i suszenia płyt

Zapewnienie właściwych warunków wewnątrz komory suszarniczej (tzn. odpowiedniej wilgotności oraz temperatury, zapewnienie cyrkulacji powietrza i dostępu tlenu) jest konieczne, by spowodować utlenienie wolnego ołowiu i wzrost kryształów siarczanów ołowiu oraz związanie masy czynnej z płytą ołowianą zarówno w płytach dodatnich, jak ujemnych. W trakcie procesu dotleniania i suszenia zachodzą trzy przemiany chemiczne:

• Cząsteczki pasty łączą się tworząc strukturę szkieletową (twarda, porowata masa),
  
• Na powierzchni kratki tworzy się warstwa korozyjna, która poprawia kontakt masy z kratką,
  
• Następuje utlenienie wolnego ołowiu.
  
  
  

6. Montaż ogniwa akumulatorowego.

Montaż ogniw odbywa się w systemie ręcznym, półautomatycznym i automatycznym.
Komponenty używane w systemie ręcznym to:

• Płyty akumulatorowe dodatnie i ujemne
  
• Separatory oddzielające płyty dodatnie od ujemnych
  
• Sworznie biegunowe
  
• Lut ołowiany umożliwiający zespolenie płyt jednego rodzaju ze sobą
  
• Naczynia
  
  

Komponenty używane do produkcji ogniw pobierane są z magazynów i dostarczane na wszystkie stanowiska za pomocą wózków widłowych lub wózków ręcznych przez transport wewnętrzny oraz pracownika zasilającego poszczególne linie produkcyjne w aktualnie potrzebne materiały.

Montaż ogniw systemem ręcznym

Montaż ogniw w systemie ręcznym odbywa się na pojedynczych oraz podwójnych stołach montażowych. Proces ten rozpoczyna się tworzeniem pakietu płyt polegającym na układaniu naprzemiennie płyt ujemnych, separatora i płyt dodatnich. Ilość płyt w pakiecie uzależniona jest od typu ogniwa. Płyt ujemnych jest zawsze więcej niż dodatnich, gdyż proces pakietowania zawsze rozpoczyna i kończy się płytą ujemną. Ilość separatorów w ogniwie jest zawsze dwa razy większa niż płyt dodatnich.

Po zakończonym procesie pakietowania następuje połączenie płyt dodatnich i odpowiednio ujemnych ołowianym mostkiem, w którym umieszczony jest sworzeń - odpowiednio dodatni i ujemny. Płyty łączone są ze sobą w procesie lutowania, w którym używany jest palnik z gazem ziemnym i lut ołowiany.

Następnie zespół płyt jest wkładany za pomocą żurawi z odpowiednio skonstruowanymi zawiesiami do naczyń. Następnie naczynia układane są na palety, na których za pomocą wózków widłowych są przewożone do stanowisk zgrzewania wieczek z naczyniami. W tym systemie zgrzewanie odbywa się na samodzielnych stanowiskach zgrzewarek.

Do połączenia pakietu i sworzni w procesie lutowania służy lut ołowiany stopu ołowiu o zawartości antymonu 3,5%.

Komponenty używane w systemie półautomatycznym i automatycznym to:

• Płyty akumulatorowe dodatnie i ujemne
• Separatory oddzielające płyty dodatnie od ujemnych
• Wkładki do sworzni biegunowych
• Naczynia
• Wieczka
• Stop ołowiu do odlania sworzni oraz mostków (zespolenia płyt jednoimiennych)
  
  

Montaż ogniw w systemie półautomatycznym na linii COS

W tym systemie montaż ogniw jest wykonywany na liniach produkcyjnych wykorzystujących maszyny COS oraz połączonych z nimi przenośnikami taśmowymi zgrzewarkami. Takie linie produkcyjne obsługiwane są przez dwóch operatorów dla każdej maszyny COS oraz przez jednego operatora dla każdej połączonej zgrzewarki.

Linia COS składa się ze stołu obrotowego do którego przymocowane są na specjalnie skonstruowanych ramionach 4 stacje robocze:

• stacja pakietowania
• stacja czyszczenia chorągiewek płyt oraz nakładania na chorągiewki płyt topnika (flux-u)
• stacja wkładania tulejki sworznia oraz odlewania mostków
• stacja odbioru zespołu płyt i wkładania do naczyń oraz stanowiska zgrzewania.
  
  

Stacja pakietowania - na tym stanowisku tworzy się ręcznie pakiet płyt podobnie jak w systemie ręcznym tzn. układa się naprzemiennie płyty akumulatorowe oddzielone separatorem

Stacja czyszczenia chorągiewek płyt - na tym stanowisku następuje mechaniczne czyszczenie chorągiewek płyt za pomocą szczotek oraz nakładanie na chorągiewki topnika, który ułatwia rozpuszczenie tlenków ołowiu w celu wzmocnienia połączenia odlanych mostków i sworzni z zespołami płyt

Stacja wkładania tulejki sworznia oraz odlewania mostków zespołu płyt - na tym stanowisku następuje włożenie (automatyczne lub ręczne) tulejek sworzni do formy przelewowej i automatyczne odlanie mostków i sworzni biegunowych

Stacja odbioru zespołu płyt i wkładania go do naczyń - na tym stanowisku następuje odbiór gotowych zespołów płyt i umieszczenie ich w naczyniach akumulatorowych. Następnie odkładane są na przenośnik taśmowy i automatycznie transportowane są do stanowiska zgrzewarki.

Stanowisko zgrzewania ogniw - na tym stanowisku następuje połączenie naczyń akumulatorowych z wieczkami. Po ręcznym nałożeniu wieczka ogniwo jest umieszczane ręcznie wewnątrz zgrzewarki i przy pomocy gorącej płyty nadtapiane są krawędzie naczynia i wieczka i gdy materiał obudowy (polipropylen) jest jeszcze plastyczny, oba elementy są dociskane. Po kilku minutach wypływki są ręcznie usuwane przy pomocy specjalnych noży do wyrównywania krawędzi. Następnie przeprowadzany jest półautomatyczny test na szczelność ogniwa (nadciśnieniem) i równocześnie następuje cechowanie ogniw.

Zgrzewanie ogniw z pojedynczych stołów montażowych odbywa się na stanowiskach stacjonarnych zgrzewarek. Zasada zgrzewania jest identyczna jak wyżej wspomniana jednak dostarczanie ogniw odbywa się na paletach i przy pomocy transportu wewnętrznego.

Zgrzewanie ogniw z podwójnych stołów montażowych odbywa się identycznie jak na półautomatycznych liniach COS z tą jednak różnicą, że dostarczanie ogniw odbywa się przy pomocy ręcznych podajników rolkowych a nie automatycznych podajników taśmowych.

Montaż ogniw w systemie automatycznym na linii COS

W tym systemie montaż ogniw jest wykonywany automatycznie na linii COS. W skład automatycznej linii produkcyjnej wchodzą:

• Magazynki komponentów
• Automatyczna pakieciarka
• Automatyczne czyszczenie i nakładanie topnika
• Automatyczne wkładanie tulejek i odlewanie mostków
• Automatyczne wkładanie zespołu do naczynia
• Automatyczne zgrzewanie
• Automatyczna kontrola szczelności i transport do stanowisk odbiorczych
  
  

Wszystkie główne procesy wykonuje maszyna poza dostarczaniem komponentów do odpowiednich zasobników (płyt, separatorów, zestawów tulejek, naczyń i wieczek) oraz odbiorem gotowych ogniw z linii produkcyjnej i układanie ich na palecie. Czynności te wykonuje obsługa linii w liczbie 3 operatorów.

7. Montaż baterii trakcyjnej z ogniw akumulatorowych.

Wyróżniamy dwa sposoby montażu baterii:

• Montaż baterii na linii produkcyjnej
  
• Montaż baterii na stanowiskach stacjonarnych
  
  

Montaż baterii na linii produkcyjnej

W tym systemie ogniwa, które schodzą z linii produkcyjnej COS są wykorzystywane bezpośrednio na tym stanowisku do budowy baterii. Przy pomocy żurawia elektrycznego ogniwa z przenośnika rolkowego są zabierane i umieszczane zgodnie z rysunkiem w skrzyni bateryjnej. Całość montażu baterii odbywa się na specjalnie skonstruowanych przenośnikach, które dzielą ten proces na trzy główne etapy:

• Wkładanie ogniw do skrzyni bateryjnej
• Dołożenie dodatkowych akcesoriów jeżeli wymagane np. balast czy wkład wypełniający
• Przykręcenie łączników między ogniwowych kluczem elektrycznym z kontrolowanym momentem dokręcenia oraz raportowanie przy pomocy skanera do systemu SAP
• Odbiór gotowej baterii z linii przez transport wewnętrzny i przekazanie jej do następnej operacji.
  
  

Montaż baterii na stanowiskach stacjonarnych

Montaż baterii na stanowiskach stacjonarnych w zasadzie nie odbiega znacząco od procesu opisanego powyżej. Jedyna różnica jaka występuje jest to sposób dostarczania ogniw na stanowisko, ponieważ wymaga większego zaangażowania transportu wewnętrznego w ten proces. Montaż baterii na linii produkcyjnej wykorzystuje spływ ogniw bezpośrednio z produkcji za pomocą przenośników, natomiast w stacjonarnym systemie transport wewnętrzny musi dostarczyć spaletyzowane ogniwa z magazynu ogniw na stanowiska stacjonarne oraz nadwyżkę ogniw zabezpieczyć i odwieźć z powrotem, gdyż ogniwa nie są paletyzowane pod ilość wynikającą z typu baterii.

8. Formowanie.

Podczas procesu formacji w płytach powstaje porowaty materiał aktywny elektrochemicznie.

Proces formacji ogniwa polega na wymuszonej przepływem prądu zmianie struktury chemicznej mas czynnych elektrod. W efekcie zmiany energii elektrycznej w energię chemiczną, elektroda dodatnia utlenia się do Pb02, natomiast elektroda ujemna redukuje się do Pb. Powstałe w ten sposób elektrody zanurzone w roztworze kwasu siarkowego tworzą ogniwa galwaniczne. Zachodzący proces można w uproszczony sposób zapisać następującymi wzorami:

Elektroda dodatnia:

PbS04 + 2H20 —> Pb02 + H2S04 + 2e- + 2H+

Elektroda ujemna:

PbS04 + 2e- +2H+ —> Pb + H2S04

Baterie i ogniwa są ładowane w oparciu o formację na modułach szybkiej formacji, z ciągłą wymianą elektrolitu. Formowanie na modułach szybkiej formacji (tzw. formacja z recyrkulacją elektrolitu firmy INBATEC) rozpoczyna się od segregowania ogniw i indywidualnego podłączenia ich do instalacji elektrycznej. Dzięki cyrkulacji elektrolitu, możliwe jest utrzymanie zadanej temperatury, stężenia oraz odprowadzanie gazów powstających podczas reakcji. Pełne uformowanie baterii uzyskiwane jest od 24-52h w zależności od typu formowanych ogniw.

9. Montaż wykończeniowy baterii.

Montaż końcowy baterii odbywa się w dwóch systemach:

• Półautomatyczna linia montażu końcowego
  
• Stanowiska stacjonarne dla baterii nietypowych i ponadwymiarowych
  
  

Montaż na półautomatycznej linii montażu końcowego

Etap tej części procesu składa się z następujących stanowisk:

Uformowane baterie są wywożone z formacji i odkładane bezpośrednio na półautomatyczny przenośnik rolkowy za pomocą wózków widłowych.

Etap tej części procesu składa się z następujących stanowisk:

• Czyszczenie baterii po formacji
• Napełnianie elektrolitem
• Montaż akcesoriów zgodnie z życzeniem klienta
• Odbiór i kontrola końcowa
• Pakowanie i raportowanie do systemu SAP za pomocą skanerów
• Transport do magazynu wyrobów gotowych
  
  

Czyszczenie baterii po formacji

Uformowane baterie są wywożone z formacji i odkładane bezpośrednio na półautomatyczny przenośnik rolkowy za pomocą wózków widłowych. Następnie operator ręcznie uruchamia przenośnik i bateria przesuwa się na stanowisko czyszczenia baterii. Na tym stanowisku bateria jest czyszczona z resztek elektrolitu pozostałego na wieczkach po procesie formacji. Następnie operator umieszcza kod kreskowy na palecie informujący robota o rodzaju ogniw z których zbudowana jest bateria.

Napełnianie elektrolitem

Na tym stanowisku w cyklu automatycznym ustalany jest poziom elektrolitu wymagany dla poszczególnych typów ogniw. Czynność tą wykonuje robot, który po odczytaniu kodu kreskowego umieszczonego na palecie, realizuje program zgodny z typem ogniwa.

Montaż akcesoriów zgodnie z życzeniem klienta

Po uzupełnieniu elektrolitu podajnik automatycznie przesuwa baterię na stanowiska montażu końcowego. Operator mając wolne stanowisko naciska przycisk przywołując tym samym baterię wymagającą montażu. Razem z baterią na stanowisko operatorskie dociera konfekcja (wszystkie akcesoria wymagane przez klienta). Operator dysponując komputerem i potrzebnymi narzędziami montuje osprzęt z zgodnie z kartą technologiczną i wymaganiami jakościowymi. Następnie naciska przycisk zwalniający stanowisko, który powoduje wyjazd baterii i jej transport na koniec linii do stanowisk odbiorczych i pakowania.

Montaż na stanowiskach stacjonarnych montażu końcowego

Dla baterii nietypowych i ponadwymiarowych, ze względu na ich wielkość i ciężar, montaż końcowy odbywa się na stanowiskach stacjonarnych. Wszystkie czynności, które trzeba wykonać są analogiczne do tych, które są realizowane na linii, jednakże wszystkie wykonywane są ręcznie włącznie z przemieszczaniem baterii pomiędzy stanowiskami operacyjnymi. Do transportu używane są ręczne wózki paletowe lub wózki widłowe transportu wewnętrznego.

Pakowanie i raportowanie do systemu SAP za pomocą skanerów

Na stanowisku pakowania i raportowania baterie są zabezpieczane folią, kątownikami, taśmami i profilami drewnianymi, aby wyroby nie uległy uszkodzeniom podczas transportu do klienta. Następnie przy pomocy skanerów baterie są raportowane do systemu SAP, który przypisuje i drukuje lokalizację w magazynie wyrobów gotowych. Po naklejeniu lokalizacji na baterii operator wózka widłowego odwozi ją do składowania.

10. Przechowywanie i wysyłka.

W magazynie wyrobów gotowych baterie są składowane i przechowywane zgodnie z system Warehouse Management. Polega to na tym, że każdy wyrób posiada swoją lokalizację w systemie SAP i z tego względu lokalizacja każdego wyrobu jest znana , co znacznie ułatwia załadunek oraz towary są wysyłane zgodnie z zasadą FIFO. W magazynie wyrobów gotowych znajdują się trzy rampy załadowcze, przy pomocy których towar jest ładowany na samochody ciężarowe przy użyciu wózków widłowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy zużycie przez Spółkę energii elektrycznej do zasilania urządzeń:
   
   • do produkcji proszku ołowiu (podajnika, pieca, pomp zasilających, reaktorów, reaktora młyna, wentylatorów wyciągowych, podajników ślimakowych i innych urządzeń niezbędnych do prawidłowego utrzymania ruchu w trakcie produkcji proszku ołowiu),
   • do przygotowania i odlewania kratek (w tym urządzeń do przetopu gąsek ołowianych na ołów płynny) i taśm, w szczególności takich jak: piece, suwnice, podawacze, taśmociągi, wagi, myjki, sprężarki, ślimaki i innych urządzeń niezbędnych do prawidłowego utrzymania ruchu w trakcie przygotowania i odlewania kratek i taśm,
   • niezbędnych do napełnienia płyt ujemnych i dodatnich (pastowanie kratek, napełnianie rdzeni kratek)
   • wykorzystywanych do procesu suszenia oraz dotleniania (sezonowania)
   • wykorzystywanych do montażu ogniw akumulatorowych (m.in. linia COS)
   • wykorzystywanych przy montażu baterii trakcyjnej z ogniw akumulatorowych,
   • wykorzystywanych w procesie formowania,
   • wykorzystywanych w procesie montażu wykończeniowym baterii, pakowania oraz przechowywania
   • urządzeń komputerowych i serwerów służących do sterowania cyklem produkcyjnym w wymienionym powyżej zakresie,
   • sprężarek powietrza,
   wykorzystywanych w opisanym procesie produkcyjnym, stanowi zużycie energii elektrycznej w procesach metalurgicznych i tym samym może korzystać ze zwolnienia, o którym stanowi art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym, z zastrzeżeniem spełnienia przez Spółkę warunków przewidzianych w art. 30 ust. 7b tej ustawy?
   
2. Czy zużycie przez Spółkę energii elektrycznej zużywanej na etapie sezonowania płyt, w tym energia elektryczna wykorzystywana do napędu wentylatorów, a także do ogrzania powietrza w komorze sezonowania, regulacji poziomu wilgotności powietrza stanowi zużycie, energii elektrycznej do celów redukcji chemicznej i tym samym może korzystać ze zwolnienia, o którym stanowi art. 30 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym, z zastrzeżeniem spełnienia przez Spółkę warunków przewidzianych w art. 30 ust. 7b tej ustawy?
   
3. Czy zużycie przez Spółkę energii elektrycznej wykorzystywanej w ramach formowania (ładowania oraz doładowywania) akumulatorów przez urządzenia, takie jak: automaty przenoszące akumulatory, taśmociągi, urządzenia do segregacji oraz utrzymania napięcia w instalacji elektrycznej oraz wentylatory i urządzenia zapewniające odpowiednią temperaturę, wilgotność i cyrkulację powietrza, a także inne urządzenia wskazane przez Spółkę w opisie formowania (ładowania akumulatorów) jest zużyciem energii elektrycznej w procesach elektrolitycznych i tym samym może korzystać ze zwolnienia, o którym stanowi art. 30 ust. 7a pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym, z zastrzeżeniem spełnienia przez Spółkę warunków przewidzianych w art. 30 ust. 7b tej ustawy?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Dyrektywa Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz.U.UE.L.2003.283.51 - dalej Dyrektywa Energetyczna), w art. 2 ust. 4 lit. b) tiret drugie zastrzega, że jej postanowienia nie znajdują zastosowania do produktów energetycznych podwójnego zastosowania, tj. wykorzystywanych zarówno jako paliwo do ogrzewania, jak też w innych celach, m.in. do procesów metalurgicznych, procesów elektrolitycznych oraz do celów redukcji chemicznej.

Na gruncie polskiego porządku prawnego wyłączenie to zostało zrealizowane poprzez zwolnienie z akcyzy w odniesieniu do energii elektrycznej, które zostało wprowadzone do ustawy o podatku akcyzowym na mocy art. 30 ust. 7a pkt 1-3. Powyższe przepisy weszły w życie 1 stycznia 2016 r. Zgodnie ich brzmieniem, zwalnia się od akcyzy energię elektryczną wykorzystywaną w procesach metalurgicznych, procesach elektrolitycznych oraz do celów redukcji chemicznej.

Warunkami skorzystania z powyższego zwolnienia jest, zgodnie z ust. 7b artykułu 30 ustawy o podatku akcyzowym, wykorzystanie energii elektrycznej przez podmiot będący podatnikiem akcyzy od tej energii oraz przekazywanie przez podmiot wykorzystujący energię elektryczną do właściwego naczelnika urzędu celnego, do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym podmiot wykorzystał energię elektryczną, oświadczenia o ilości wykorzystanej energii i sposobie jej wykorzystania.

Jednocześnie, ani Dyrektywa Energetyczna, ani ustawa o podatku akcyzowym nie zawierają definicji procesu metalurgicznego, procesu elektrolitycznego oraz dookreślenia celów redukcji chemicznej. Ustalenie zaś zakresu znaczeniowego tych pojęć ma istotne znaczenie dla oceny, w jakim zakresie zużycie energii elektrycznej w danym procesie przemysłowym (np. w produkcji akumulatorów przez Spółkę) będzie korzystało ze zwolnienia z akcyzy.

Zdaniem Spółki, brak definicji legalnej przywoływanych procesów w Dyrektywie Energetycznej oznacza, że państwa członkowskie realizując wyłączenie z zakresu zastosowania Dyrektywy w swoich porządkach prawnych, muszą dokonać implementacji przede wszystkim w oparciu o cele Dyrektywy oraz mieć wzgląd na rolę tej Dyrektywy w systemie prawa unijnego.

W tym świetle należy przede wszystkim zauważyć, że cele Dyrektywy energetycznej w odniesieniu do wyłączenia z zakresu jej stosowania, tj. w istocie wyłączenia spod opodatkowania akcyzą produktów energetycznych (w tym energii elektrycznej) zużywanych w procesach metalurgicznych, elektrolizy i do celów redukcji chemicznej powinny być interpretowane w zgodzie z Preambułą Dyrektywy, Zgodnie z motywem 22 Preambuły: Produkty energetyczne powinny zasadniczo stanowić przedmiot ram wspólnotowych, gdy są wykorzystywane jako paliwa do ogrzewania lub paliwa silnikowe. W tym zakresie zgodnie z naturą i logiką systemu podatkowego, z zakresu tych ram wyłączone jest wykorzystywanie produktów energetycznych podwójnego zastosowania i wykorzystywanie produktów energetycznych nie jako paliw, a także procesy mineralogiczne. Energia elektryczna, która w podobny sposób jest wykorzystywana, powinna być również podobnie traktowana. Analiza motywu 22 Preambuły wskazuje więc, że opodatkowanie akcyzą produktów, takich jak energia elektryczna, realizuje cel Dyrektywy, gdy nie dotyczy ono ich wykorzystania na cele wyłączone wprost w Dyrektywie. Doprecyzowanie tych wyłączeń zostało wskazane w treści art. 2 pkt 4 lit. b Dyrektywy Energetycznej, zgodnie z którym wyłączona z opodatkowania akcyzą jest energia elektryczna zużywana w szczególności do procesów metalurgicznych, elektrolizy i do celów redukcji chemicznej.

Mając na uwadze powyższe rozważania Dyrektywy Energetycznej, należy podkreślić, iż krajowy ustawodawca wprowadził do ustawy o podatku akcyzowym pojęcia procesu metalurgicznego, procesu elektrolitycznego oraz celów redukcji chemicznej bez definicji i precyzowania zakresu tych zjawisk. Z tego względu należy każdy z tych procesów i celów ocenić odrębnie.

Ad.1.:

Zużycie przez Spółkę energii elektrycznej do zasilania urządzeń:

• do produkcji proszku ołowiu (podajnika, pieca, pomp zasilających, reaktorów, reaktora młyna, wentylatorów wyciągowych, podajników ślimakowych i innych urządzeń niezbędnych do prawidłowego utrzymania ruchu w trakcie produkcji proszku ołowiu),
• do przygotowania i odlewania kratek (w tym urządzeń do przetopu gąsek ołowianych na ołów płynny) i taśm, w szczególności takich jak: piece, suwnice, podawacze, taśmociągi, wagi, myjki, sprężarki, ślimaki i innych urządzeń niezbędnych do prawidłowego utrzymania ruchu w trakcie przygotowania i odlewania kratek i taśm,
• niezbędnych do napełnienia płyt ujemnych i dodatnich (pastowanie kratek, napełnianie rdzeni kratek),
• wykorzystywanych do procesu suszenia oraz dotleniania (sezonowania),
• wykorzystywanych do montażu ogniw akumulatorowych (m.in. linia COS),
• wykorzystywanych przy montażu baterii trakcyjnej z ogniw akumulatorowych,
• wykorzystywanych w procesie formatowania,
• wykorzystywanych w procesie montażu wykończeniowym baterii, pakowania oraz przechowywania
• urządzeń komputerowych i serwerów służących do sterowania cyklem produkcyjnym w wymienionym powyżej zakresie,
• sprężarek powietrza,

wykorzystywanych w opisanym procesie produkcyjnym, stanowi zużycie energii elektrycznej w procesach metalurgicznych i tym samym może korzystać ze zwolnienia, o którym stanowi art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym, z zastrzeżeniem spełnienia przez Spółkę warunków przewidzianych w art. 30 ust. 7b tej ustawy.

Uzasadnienie szczegółowe:

W świetle powyższego, aby ustalić, czy zużycie energii elektrycznej przez Spółkę może korzystać ze zwolnienia z akcyzy z uwagi na jej wykorzystanie w procesie metalurgicznym, niezbędne jest potwierdzenie jak należy rozumieć pojęcie procesu metalurgicznego, a także stwierdzenie czy określone etapy procesu produkcji akumulatorów realizowane przez Spółkę mogą zostać uznane za procesy metalurgiczne.

Jak wskazano powyżej, Dyrektywa Energetyczna oraz ustawa o podatku akcyzowym nie zawierają definicji procesu metalurgicznego, a także nie odwołują się w tym zakresie do innych aktów prawnych. Pomocnym jest w tym zakresie odwołanie się do wskazówek zaproponowanych w innych aktach prawnych - w pierwszej kolejności do wyjaśnień zawartych w Polskiej Klasyfikacji Działalności według Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) (Dz.U. Nr 251, poz. 1885).

Jednocześnie należy podkreślić, iż klasyfikacja PKD została opracowana na podstawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej NACE wprowadzonej rozporządzeniem (WE) Nr 1893/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej NACE i zmieniającym rozporządzenie Rady (EWG) Nr 3037/90 oraz niektóre rozporządzenia WE w sprawie określonych dziedzin statystycznych (dziennik Urzędowy UE L 393/1 z dnia 30 grudnia 2006 r.).

Zgodnie z wyjaśnieniami do ww. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. zawartymi w Dziale PKD 24, produkcja metali obejmuje:

• wytapianie i/lub oczyszczanie metali żelaznych i nieżelaznych z rudy, surówki lub złomu przy zastosowaniu procesów elektrometalurgicznych i innych technik metalurgicznych,
• wytwarzanie stopów i nadstopów metali poprzez dodanie pierwiastków chemicznych do czystych metali.
  
  

Przywoływany dział jest bardzo obszerny i obejmuje w swym zakresie kompleksowo, szerokie spektrum procesów metalurgicznych. Do działu PKD 24 Produkcja metali zaliczane jest bowiem m.in. odlewnictwo metali, sklasyfikowane w grupie 24.5 PKD, w ramach której wskazać można następujące klasy i podklasy:

24.51.Z Odlewnictwo żeliwa

Podklasa ta obejmuje:

• odlewnictwo półwyrobów z żeliwa,
• odlewnictwo odlewów z żeliwa szarego,
• odlewnictwo odlewów z żeliwa sferoidalnego,
• odlewnictwo wyrobów z żeliwa ciągliwego,
• produkcję rur i złączek odlewanych z żeliwa.

24.52.Z Odlewnictwo staliwa

Podklasa ta obejmuje:

• odlewnictwo półwyrobów ze staliwa,
• odlewnictwo części ze staliwa,
• produkcję rur i złączek ze staliwa,
• produkcję rur bez szwu w procesie odlewania odśrodkowego.

24.53.Z Odlewnictwo metali lekkich

Podklasa ta obejmuje:

• odlewnictwo półwyrobów z aluminium, magnezu, tytanu itp.,
• odlewnictwo części z metali lekkich.

24.54.Z Odlewnictwo miedzi i stopów miedzi

Podklasa ta obejmuje:

• odlewnictwo części z miedzi, odlewnictwo części ze stopów miedzi.

24.54.B Odlewnictwo pozostałych metali nieżelaznych, gdzie indziej niesklasyfikowane

Podklasa ta obejmuje:

• odlewnictwo części z metali ciężkich,
• odlewnictwo części z metali szlachetnych,
• odlewnictwo ciśnieniowe/kokilowe części z metali nieżelaznych.
  
  

Z powyższego wynika, że realizowane przez Spółkę w ramach procesu produkcyjnego czynności opisane w stanie faktycznym [winno być: w zdarzeniu przyszłym – przyp. Organu] oraz pytaniu nr 1, to jest produkcja proszku ołowiu, przygotowanie i odlewanie z ołowiu kratek akumulatorowych i taśm i niektóre prace wykonywane podczas montażu akumulatora polegające na odlewaniu stopów ołowiu powinny zostać klasyfikowane do kategorii odlewnictwa jako elementu metalurgii dla celów PKD.

Co więcej, posługując się wykładnią literalną, zgodnie z encyklopedią PWN metalurgia to dziedzina nauki i techniki zajmująca się procesami otrzymywania metali i stopów z rud, ich rafinacją oraz obróbką (mającą na celu nadanie im odpowiedniego kształtu i właściwości).

Dodatkowo, stosownie do internetowego słownika języka polskiego (www.sjp.pwn.pl) metalurgia to:

• nauka o otrzymywaniu metali i nadawaniu im pożądanych własności;
• dział przemysłu zajmujący się produkcją metali i wyrobów metalowych; przemysł metalowy.
  
  

Tym samym, zdaniem Spółki, pod pojęciem proces metalurgiczny należy rozumieć wszystkie czynności produkcji wyrobów metalowych, w których występuje chemiczna lub termiczna obróbka surowców metalowych.

Ad. 2.:

Zużycie przez Spółkę energii elektrycznej zużywanej na etapie sezonowania płyt, w tym energia elektryczna wykorzystywana do napędu wentylatorów, a także do ogrzania powietrza w komorze sezonowania, regulacji poziomu wilgotności powietrza stanowi zużycie, energii elektrycznej do celów redukcji chemicznej i tym samym może korzystać ze zwolnienia, o którym stanowi art. 30 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym, z zastrzeżeniem spełnienia przez Spółkę warunków przewidzianych w art. 30 ust. 7b ww. ustawy.

Uzasadnienie szczegółowe:

Aby ustalić czy zużycie przez Spółkę energii elektrycznej przez maszyny i urządzenia wymienione w stanie faktycznym [winno być: w zdarzeniu przyszłym – przyp. Organu] oraz w pytaniu nr 2 może korzystać ze zwolnienia z akcyzy na podstawie art. 30 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym, niezbędne jest potwierdzenie, jak należy rozumieć określenie celów redukcji chemicznej, a w szczególności czy określone etapy procesu produkcji Spółki (produkcja akumulatorów) mogą zostać uznane za realizowane do tych celów.

Podobnie jak w przypadku procesów metalurgicznych, Dyrektywa Energetyczna i ustawa o podatku akcyzowym nie zawierają definicji redukcji chemicznej, a także nie odwołują się do innych aktów prawnych. Co więcej, zdaniem Spółki, nie ma stosownej definicji celów redukcji chemicznej sformułowanej w innych aktach prawnych.

Z uwagi na powyższe, w zakresie rozumienia określenia celów redukcji chemicznej, należy odnieść się do definicji językowej pojęcia oraz do definicji wykorzystywanych na gruncie nauk technicznych.

Wykładnia językowa

Konstrukcja zwolnienia, o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym, uzależnia zwolnienie energii elektrycznej z akcyzy od zużycia tej energii do celów redukcji chemicznej (a nie w procesie redukcji chemicznej, tak jak ma to miejsce w przypadku elektrolizy, metalurgii i mineralogii). Zdaniem Spółki niewątpliwie, celem opisywanych procesów jest redukcja chemiczna jako element procesu redoks (opisanego w akapicie poniżej Definicja naukowa).

Słownik języka polskiego (www.sjp.pwn.pl) definiuje cel m.in. jako:

• to, do czego się dąży;
• to, co ma czemuś służyć.
  
  

Podobnie cel definiuje Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego - cel to to, do czego się zmierza, dąży; to, co się chce osiągnąć.

Z kolei proces jest definiowany w Słowniku języka polskiego (www.sjp.pwn.pl) m.in. jako:

• przebieg następujących po sobie i powiązanych przyczynowo określonych zmian;
• kolejno następujące po sobie zmiany fizykochemiczne materii.
  
  

Zdaniem Spółki zastosowanie wykładni językowej pojęć do celów i w procesie prowadzi do wniosku, że pojęcie „do celów” jest pojęciem szerszym niż pojęcie w procesie. Należy zatem przyjąć, że celem polskiego ustawodawcy, w ślad za unijnym regulatorem, było wyróżnienie procesu redukcji chemicznej w konstrukcji przedmiotowego zwolnienia. Spółka stoi na stanowisku, że cel redukcji chemicznej zostanie spełniony w przypadku, gdy zużywana energia elektryczna służyć będzie dążeniu do wystąpienia redukcji chemicznej również w reakcji redoks, gdyż na nią składają się redukcja chemiczna oraz utlenianie.

Definicja naukowa

Niezależnie od powyższego, z uwagi na brak definicji celu redukcji chemicznej Spółka poniżej przedstawia definicję naukową samej redukcji chemicznej. Redukcją chemiczną nazywa się pobranie elektronu przez utleniacz od substancji zwanej reduktorem, która oddając elektrony sama się utlenia (por. Słownik Encyklopedyczny, Chemia, wyd. Europa).

Dodatkowo, Spółka wskazuje że każdej reakcji redukcji musi towarzyszyć utlenienie, a każdej reakcji utlenienia musi towarzyszyć redukcja. Niemożliwa jest reakcja polegająca wyłącznie na redukcji lub wyłącznie na utlenieniu (za: Loretta Jones, Peter Atkins, Chemia ogólna. Cząsteczki, materiał, reakcje, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004).

Z powyższego zdaniem Spółki wynika, że redukcja i utlenianie są ze sobą nierozłącznie związane, a ich łączne występowanie jest określane reakcją redoks. W każdej reakcji redoks zmiany stopni utlenienia muszą się bilansować (ich suma musi być równa zeru), czyli suma stopni utlenienia po obu stronach równania reakcji musi być taka sama. Najłatwiejszym sposobem bilansowania reakcji redoks jest jej rozbicie na dwie reakcje połówkowe, z których jedna przedstawia proces utlenienia, a druga redukcji. Pełny opis równania redukcji redoks otrzymujemy, dodając dwie reakcje połówkowe w taki sposób, aby można wyeliminować wolne elektrony (za: P. A. Cox, Chemia nieorganiczna, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004).

W uproszczeniu utlenienie to utrata elektronów, redukcja zaś to pobieranie elektronów. W efekcie, zmniejszenie stopnia utlenienia oznacza redukcję. Formalnie rzecz ujmując, każdą reakcję redoks można przedstawić jako sumę dwóch procesów, w których jeden związany jest z oddawaniem, drugi z pobieraniem elektronów. Reduktor dostarcza elektronów cząstce redukowanej, gdyż zawiera pierwiastek, którego stopień utlenienia wzrasta (jest cząstką, która ulega utlenieniu). Cała cząstka zostaje zredukowana, jeżeli zawiera pierwiastek ulegający redukcji (tj. maleje jej stopień utlenienia). Reduktor to cząstka zawierająca pierwiastek, który sam ulegając utlenieniu powoduje w praktyce redukcję.

Opis produkcji

Mając na uwadze powyższe definicje naukowe w procesie produkcji akumulatorów, realizowanym przez Spółkę , proces redukcji chemicznej zachodzi w trakcie sezonowania, kiedy dochodzi do trzech przemian:

• utlenienie pozostałego metalicznego ołowiu w masie aktywnej; redukowany jest tlen z powietrza,
• utlenienie powierzchni siatki ołowiu z wytworzeniem na powierzchni płyty w poprawiającej związanie jej z masą aktywną; redukowany jest tlen z powietrza,
• wzrost kryształów siarczanu ołowiu tworzących stabilną strukturę elektrody (jest to przemiana bezpośrednio związana z dwoma ww., gdyż wykorzystuje ciepło z powyższych egzotermicznych reakcji redoks).
  
  

Ogólnie, z punktu widzenia sezonowania jako etapu produkcji akumulatora, na płycie następuje wypalenie ołowiu, co następuje stopniowo i może zostać przedstawione według następujących równań:

1. ołów utlenia się z tlenem z powietrza oraz wiąże z wodą:

2Pb + 02 + H20 —> 2Pb(OH)2

W tej reakcji ołów utlenia się z zerowego stopnia utlenienia na drugi stopień, natomiast tlen redukuje się z drugiego na zerowy.

1. dehydratacja powstałego w kroku pierwszym związku, zgodnie z reakcją:

2Pb(OH)2 —> PbO + H20

Zdaniem Spółki, reakcje wskazane powyżej należy zdefiniować jako realizowane w ramach celów redukcji chemicznej, gdyż sprowadzają się one do odebrania elektronów atomowi tlenu (tj. redukcji). W powyższej reakcji elektrony oddawane przez atomy tlenu są pobierane przez atomy ołowiu. Proces polegający na pobieraniu elektronów, a więc proces odwrotny do utleniania, nazywamy redukcją. W pierwszej reakcji cząsteczka tlenu przekazuje dwa elektrony jonowi ołowiu i oddaje obojętny atom tlenu. Przyjmując elektrony, ołów zwiększa swój stopień utlenienia, jest reduktorem, natomiast przyjmujący elektrony tlen zmniejsza swój stopień utlenienia (jest utleniaczem).

Zdaniem Spółki stwierdzić należy, że cel redukcji chemicznej jest spełniony w przypadku opisywanych reakcji, w których zużywany wyrób energetyczny (w tym przypadku energia elektryczna) służyć będzie do przeprowadzenia reakcji redoks, której częścią jest reakcja redukcji chemicznej. Zużyciem energii elektrycznej do celów redukcji chemicznej będzie zatem zużycie jej w celu umożliwienia zajścia reakcji redoks w cząsteczkach pasty używanej do pastowania kratek.

Tym samym, zdaniem Spółki, zużycie energii elektrycznej wykorzystywanej do napędu urządzeń wykorzystywanych do sezonowania (hydrosettingu), tzn. energia elektryczna wykorzystywana do ogrzania powietrza w komorze sezonowania, regulacji poziomu wilgotności powietrza i napędu wentylatorów stanowi zużycie energii elektrycznej do celów redukcji chemicznej i tym samym będzie korzystała ze zwolnienia, o którym stanowi art. 30 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym.

Z uwagi na powyższe, w zakresie rozumienia pojęcia procesów elektrolitycznych, należy zdaniem Spółki odnieść się do znaczenia słownikowego i definicji wykorzystywanych na gruncie nauk technicznych, a także do funkcjonowania procesów elektrolitycznych w praktyce organów podatkowych.

Ad. 3.:

Zużycie przez Spółkę energii elektrycznej wykorzystywanej w ramach formowania (ładowania oraz doładowywania) akumulatorów przez urządzenia, takie jak: automaty przenoszące akumulatory, taśmociągi, urządzenia do segregacji oraz utrzymania napięcia w instalacji elektrycznej oraz wentylatory i urządzenia zapewniające odpowiednią temperaturę, wilgotność i cyrkulację powietrza, a także inne urządzenia wskazane przez Spółkę w opisie formowania (ładowania akumulatorów) jest zużyciem energii elektrycznej w procesach elektrolitycznych i tym samym może korzystać ze zwolnienia, o którym stanowi art. 30 ust. 7a pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym, z zastrzeżeniem spełnienia przez Spółkę warunków przewidzianych w art. 30 ust. 7b ww. ustawy.

Uzasadnienie szczegółowe:

Aby ustalić czy zużycie energii elektrycznej przez Spółkę w opisanym stanie faktycznym [winno być: w zdarzeniu przyszłym – przyp. Organu] może korzystać ze zwolnienia z akcyzy, niezbędne jest potwierdzenie, jak należy rozumieć pojęcie procesów elektrolitycznych oraz czy określone etapy procesu produkcji akumulatorów, które mogą być realizowane przez Spółkę (tj. formowanie) mogą zostać uznane za proces elektrolityczny. Jak wskazano powyżej, Dyrektywa Energetyczna ani ustawa o podatku akcyzowym nie zawierają definicji procesów elektrolitycznych, a także nie odwołują się w powyższym zakresie wprost do innych aktów prawnych. Co więcej, brak jest wskazówki definicyjnej sformułowanej także w innych aktach prawnych, przykładowo we wskazywanych wcześniej wyjaśnieniach zawartych w Polskiej Klasyfikacji Działalności. Z uwagi na powyższe, w zakresie rozumienia pojęcia procesów elektrolitycznych, należy zdaniem Spółki odnieść się do znaczenia słownikowego i definicji wykorzystywanych na gruncie nauk technicznych, a także do funkcjonowania procesów elektrolitycznych w praktyce organów podatkowych.

Definicja słownikowa

Na gruncie Słownika Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl), elektrolityczny oznacza odnoszący się do elektrolizy, elektroliza natomiast to procesy zachodzące wskutek przepływu prądu przez elektrolit.

Zatem, zdaniem Spółki, elektrolizą są zjawiska związane z reakcjami przebiegającymi na metalowych lub grafitowych elektrodach, podczas przepływu przez elektrolit prądu stałego. Przenosząc powyższe na potencjalnie realizowany przez Spółkę proces formowania akumulatorów należy podkreślić, iż formowanie to stanowi proces elektrolityczny w powyższym rozumieniu.

Definicja na gruncie nauk technicznych

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego [winno być: zdarzenia przyszłego – przyp. Organu], formowanie (ładowanie i doładowanie akumulatorów) polega na wymuszonej przepływem prądu zmianie struktury chemicznej mas czynnych elektrod.

W tym miejscu Spółka wskazuje stosowaną w środowiskach akademickich definicję elektrolizy, przez którą rozumie się proces, podczas którego doprowadzony z zewnątrz prąd elektryczny powoduje zajście na elektrodach reakcji utleniania i redukcji (http://fluid.itcmp.pwr.wroc.pl/hkruczek/KH/pli-ki/elektroliza.pdf).

Ponadto, jak wskazano powyżej, proces ładowania akumulatora polega na wymuszonej przepływem prądu zmianie struktury chemicznej mas czynnych elektrod. W efekcie zmiany energii elektrycznej w energię chemiczną, elektroda dodatnia utlenia się do Pb02, natomiast elektroda ujemna redukuje się do Pb. Powstałe w ten sposób elektrody zanurzone w roztworze kwasu siarkowego tworzą ogniwa galwaniczne. Zachodzący proces można w uproszczony sposób zapisać następującymi wzorami:

Elektroda dodatnia:

PbS04 + 2H20 —> Pb02 + H2S04 + 2e- + 2H+

Elektroda ujemna:

PbS04 + 2e- +2H+ — > Pb + H2S04

Baterie i ogniwa są ładowane w oparciu o formację na modułach szybkiej formacji, z ciągłą wymianą elektrolitu. Formowanie na modułach szybkiej formacji (tzw. formacja z recyrkulacją elektrolitu firmy INBATEC) rozpoczyna się od segregowania ogniw i indywidualnego podłączenia ich do instalacji elektrycznej. Dzięki cyrkulacji elektrolitu, możliwe jest utrzymanie zadanej temperatury, stężenia oraz odprowadzanie gazów powstających podczas reakcji.

Spółka pragnie podkreślić, że roztwory elektrolitów wykazują wiele cech różniących je od innych roztworów. Przewodzą one prąd elektryczny, następstwem czego jest migracja jonów i tym samym zmiany stężeń w poszczególnych obszarach układu. W pobliżu elektrod na skutek wymiany elektronów pomiędzy jonami i między elektrodą a jonem zachodzą reakcje chemiczne. Proces ten, zwany elektrolizą, prowadzi do utleniania bądź redukcji składników układu. Elektroliza jest to uporządkowany przepływ jonów w elektrolicie pod wpływem przyłożonego pola elektrycznego, któremu towarzyszy rozkład elektrolitu - procesy redukcji na katodzie przy równoczesnych procesach utleniania na anodzie. W wyniku tych reakcji na elektrodach osadzają się produkty bądź też wchodzą one w reakcje wtórne z elektrodą lub rozpuszczalnikiem (Krzysztof Pigoń, Zdzisław Ruziewicz, Chemia fizyczna. Podstawy fenomenologiczne).

Podobne stanowisko przedstawił Szczepan Szczeniowski w pozycji Fizyka doświadczalna cz. III elektryczność i magnetyzm (Szczepan Szczeniowski, Fizyka doświadczalna cz. III elektryczność i magnetyzm, wyd. III, PWN): Gdy do roztworów elektrolitu wstawimy elektrody i wytworzymy między nimi napięcie, wówczas jony dodatnie - kationy - poruszają się ku katodzie, ujemne - aniony - ku anodzie. Jony dochodzące do elektrod zostają na nich elektrycznie zobojętnione i przetwarzają się w zwykłe atomy lub zgrupowania atomów, które wydzielają się na elektrodzie. Tak wiec przepływowi prądu towarzyszy wydzielanie się substancji na elektrodach. To wydzielanie się substancji nazywamy elektrolizą. Na katodzie wydzielają się w czasie elektrolizy wodór lub metale, na anodzie zachodzą często wtórne reakcje chemiczne, zależne od rodzaju roztworu i anody.

Dalej, po zdefiniowaniu procesu elektrolizy, autor wskazuje właśnie proces ładowania akumulatora jako przykład procesu elektrolitycznego (elektrolizy): Akumulatorami nazywamy ogniwa polaryzacyjne, czyli wtórne, stosowane w technice do gromadzenia energii elektrycznej. W zasadzie w akumulatorze takim mamy dwie płyty Pb zanurzone w rozcieńczonym (25-procentowym) roztworze H2S04. Na powierzchni Pb powstaje PbO, która pod działaniem kwasu przetwarza się w warstwę PbS04. Jeśli przez tego rodzaju układ przepuszczać prąd, PbS04 na anodzie utlenia się na Pb02, na katodzie zaś ulega redukcji przez H- na Pb+. Mamy do czynienia wówczas z tzw. ładowaniem akumulatora. Gdy prąd płynie przez dłuższy czas, uzyskujemy ogniwo wtórne o elektrodzie dodatniej z Pb02 i ujemnej Pb. Z ogniwa tego możemy czerpać prąd, zachodzi wówczas rozładowanie i kierunek prądu w tym samym ogniwie jest przeciwny kierunkowi w czasie ładowania.

Procesy chemiczne w czasie ładowania i rozładowania akumulatora można ująć w następujący wzór sumaryczny:

2PbS04+2H20 > Pb02+Pb+2H2S04

Aby otrzymać akumulatory mogące skupić duże ilości energii, trzeba odpowiednio uformować elektrody.

Mając na uwadze wskazane definicje techniczne, Spółka stoi na stanowisku, iż potencjalnie realizowany w przyszłości proces formowania akumulatorów będzie procesem elektrolitycznym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. roku o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 43 ze zm.) zwaną dalej „ustawą”, wyroby akcyzowe oznaczają wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy. Energia elektryczna znajduje się w wykazie wyrobów akcyzowych w poz. 33 i jest oznaczona kodem CN 2716 00 00.

Na podstawie art. 9 ust. 1 i 2 ustawy w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2. sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię;
3. zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2;
4. zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię;
5. import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
6. zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.
   
   

Za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją oraz energii elektrycznej pobranej nielegalnie.

Obrót energią elektryczną i jej zużycie w ww. okolicznościach podlega zatem z zasady opodatkowaniu akcyzą.

Z art. 11 ust. 1 ustawy wynika, że obowiązek podatkowy w przypadku energii elektrycznej powstaje:

1. z dniem nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2. z momentem wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu, w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju;
3. a dniem zużycia energii elektrycznej nabywcy końcowemu, w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6;
4. z dniem powstania długu celnego, w przypadku importu energii elektrycznej przez nabywcę końcowego.
   
   

Podatnikiem akcyzy, zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy, jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą (…).

Zgodnie z art. 30 ust. 7a ustawy, zwalnia się od akcyzy energię elektryczną wykorzystywaną:

1. do celów redukcji chemicznej;
2. w procesach elektrolitycznych;
3. w procesach metalurgicznych;
4. w procesach mineralogicznych.
   
   

W myśl art. 30 ust. 7b ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 7a, jest:

1. wykorzystywanie energii elektrycznej przez podmiot będący podatnikiem akcyzy od tej energii;
2. przekazywanie przez podmiot wykorzystujący energię elektryczną do właściwego naczelnika urzędu skarbowego, do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym podmiot wykorzystał energię elektryczną, oświadczenia o ilości wykorzystanej energii i sposobie jej wykorzystania.
   
   

Oświadczenie, o którym mowa w ust. 7b pkt 2 ustawy, powinno zawierać:

1. nazwę i adres siedziby podmiotu wykorzystującego energię elektryczną oraz jego numer identyfikacji podatkowej (NIP);
2. ilość wykorzystanej energii elektrycznej;
3. sposób wykorzystania energii elektrycznej;
4. datę i miejsce sporządzenia oświadczenia oraz czytelny podpis osoby składającej oświadczenie.
   
   

Powyższe przepisy stanowią implementację norm Dyrektywy Rady 2003/96/WE z 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. U. WE L Nr 283, s. 51 ze zm. – dalej: „dyrektywa”). Regulacja ta określa zasady opodatkowania podatkiem akcyzowym produktów energetycznych, w tym energii elektrycznej, ustalając zakres wyrobów opodatkowanych, minimalne stawki podatku, zwolnienia od podatku oraz mechanizmy jego pobierania. Zgodnie z art. 2 ust. 4 lit. b powyższej dyrektywy, nie ma ona zastosowania do następującego wykorzystania produktów energetycznych i energii elektrycznej:

• produktów energetycznych wykorzystywanych do celów innych niż paliwo silnikowe lub paliwa do ogrzewania;
• podwójnego zastosowania produktów energetycznych
  
  

Produkt energetyczny ma podwójne zastosowanie w przypadku gdy jest wykorzystywany zarówno jako paliwo do ogrzewania oraz w celach innych niż jako paliwo silnikowe i paliwo do ogrzewania. Wykorzystywanie produktów energetycznych do redukcji chemicznej oraz w procesach elektrolitycznych i metalurgicznych uważa się za podwójne zastosowanie;

• energii elektrycznej wykorzystywanej zasadniczo do celów redukcji chemicznej oraz w procesach elektrolitycznych i metalurgicznych;
• energii elektrycznej, w przypadku gdy stanowi ona ponad 50 % kosztu produktu
• „Koszt produktu” oznacza sumę wszystkich nabytych towarów i usług oraz koszty personelu i amortyzację środków trwałych na poziomie zakładu, którego definicję przedstawiono w art. 11 dyrektywy. Koszty te są obliczane średnio w odniesieniu do jednostki. „Koszt energii elektrycznej” oznacza rzeczywistą wartość nabycia energii elektrycznej lub koszt wyprodukowania energii elektrycznej, jeśli jest ona pozyskiwana w zakładzie;
• procesów mineralogicznych.
  
  

Poszczególne państwa Unii Europejskiej, w tym Polska, zobligowane zostały do zastosowania sformułowanych w cyt. dyrektywie zasad. Wyłączenia te nie są jednak obligatoryjne, a zatem nie oznacza to wprost, że produkty energetyczne (oznaczone kodami CN, zgodnie z art. 2 cyt. dyrektywy) oraz energia elektryczna podlega obowiązkowemu zwolnieniu z opodatkowania.

Zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem sądowym wszelkiego rodzaju przywileje podatkowe są w swojej istocie odstępstwem od jednej z głównych zasad podatkowych, a mianowicie zasady sprawiedliwości podatkowej, przejawiającej się w powszechności opodatkowania oraz równości podatkowej. Zatem rzeczą zupełnie wyjątkową jest sytuacja, w której pewna grupa podmiotów korzysta z uprawnień, których nie posiada większość. Z powyższego wynika, że wszelkiego rodzaju uprzywilejowanie w systemie prawa podatkowego jako wyjątek, odstępstwo od zasady sprawiedliwości podatkowej (powszechności i równości opodatkowania) nie może być oderwane od zasad wykładni gramatycznej i odbywać się według wykładni rozszerzającej. Zasadą jest bowiem, jak to sformułowano w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 1997 r. (III RN 22/97 - OSNAPU 1998 nr 5 poz. 142), ścisła interpretacja przepisów wprowadzających przywileje podatkowe. (por. również wyrok: NSA sygn. akt I GSK 1866/14, TSUE C-169/00 oraz C-150/99).

W dotychczasowym orzecznictwie podatkowym Naczelnego Sądu Administracyjnego i Sądu Najwyższego wydaje się być utrwalone stanowisko, że przy wszelkiej interpretacji przepisów prawa podatkowego, próbach odkodowywania zawartych w nich norm prawnych należy posługiwać się przede wszystkim wykładnią językową, polegająca na ustaleniu treści normy prawnej na podstawie możliwego sensu słów, za pomocą których sformułowano dany przepis. Podkreślić jednak należy, że proces ten nie może jednak ograniczać się jedynie do semantycznych czy syntaktycznych reguł języka. Konieczne jest zatem także odwołanie się do tego, co prawodawca przez dane słowa chce osiągnąć.

Przypomniał o tym Naczelny Sąd Administracyjny w szczególności w uchwale składu pięciu sędziów z dnia 24 czerwca 1996 r. sygn. FPK 6/96 (ONSA 1996, z. 3, poz. 106), powołując się na pogląd wyrażony przez Ryszarda Mastalskiego. Podkreśla on, że nazwy przejęte przez prawo podatkowe z innych gałęzi prawa nie mogą oznaczać tych samych pojęć, służą bowiem do budowania określonych pojęć właśnie w prawie podatkowym i stanowią wraz z innymi cechami ustaw podatkowych część składową nowych kompleksów pojęć, uzyskując cechy swoiste, niezbędne do założonych przez normodawcę celów opodatkowania. Prawo podatkowe bowiem, aby mogło wypełniać swoje zadania, może być wiązane tylko własnymi pojęciami. Dokonując wykładni językowej prawa podatkowego, która powinna być uściślana i rozwijana w kontekście wykładni systemowej i funkcjonalnej, należy przede wszystkim szukać „podatkowego” rozumienia pojęć używanych przez ustawodawcę i zważać na to, czy przyjęcie innego, na przykład cywilnoprawnego punktu widzenia nie prowadzi do uchylania się danego podmiotu od opodatkowania albo też do zmniejszenia jego obciążeń podatkowych (R. Mastalski: Interpretacja prawa podatkowego, źródła prawa podatkowego i jego wykładnia, Wrocław 1989, s. 98-100) – por. uchwała składu pięciu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 sierpnia 1999 r. sygn. FPK 1/99.

W kontekście powyższego wskazać należy, że wykładni art. 2 ust. 4 lit. b dyrektywy energetycznej dokonał 7 września 2017 r. TSUE w wyroku w sprawie C-465/15.

W orzeczeniu tym Trybunał wskazał, że „ art. 2 ust. 4 lit. b cyt. dyrektywy powinien być interpretowany w świetle motywu 22 tej dyrektywy, który stanowi, że produkty energetyczne powinny zasadniczo stanowić przedmiot ram wspólnotowych, gdy są wykorzystywane jako paliwa do ogrzewania lub paliwa silnikowe. Z motywu tego wynika również, że z naturą i logiką systemu podatkowego związane jest to, że z zakresu zastosowania tych ram wyłączone są w szczególności produkty energetyczne podwójnego zastosowania oraz że energia elektryczna wykorzystywana w ten sam sposób powinna być traktowana w analogiczny sposób”.

Z powodu zamienności produktów energetycznych i energii elektrycznej prawodawca unijny opowiedział się za analogicznym traktowaniem tych produktów w celu określenia zakresu zastosowania dyrektywy 2003/96, a tym samym w celu ich opodatkowania zgodnie z tą dyrektywą. Ustalenie w taki sposób jej materialnego zakresu zastosowania pozwala bowiem na ustalenie minimalnych poziomów opodatkowania na skalę Unii Europejskiej w sposób łączny zarówno dla produktów energetycznych, jak i dla energii elektrycznej, i ostatecznie ma na celu osiągnięcie podwójnego celu zamierzonego przez wspomnianą dyrektywę w motywach 2–6, 7, 11 i 12, to znaczy z jednej strony zapewnienia prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego w sektorze energii elektrycznej, a z drugiej strony wspierania celów polityki ochrony środowiska.

Wykładnia pojęcia „energii elektrycznej wykorzystywanej zasadniczo do celów redukcji chemicznej oraz w procesach elektrolitycznych i metalurgicznych”, przewidzianego w art. 2 ust. 4 lit. b tiret trzecie dyrektywy, która to wykładnia byłaby szersza od tej zastrzeżonej dla pojęcia „produktów energetycznych [wykorzystywanych] do celów redukcji chemicznej oraz w procesach elektrolitycznych i metalurgicznych” w rozumieniu tiret drugiego tego przepisu, skutkowałaby zerwaniem zamierzonego przez prawodawcę unijnego analogicznego traktowania produktów energetycznych i energii elektrycznej wykorzystywanych w ten sam sposób w celu określenia zakresu zastosowania tej dyrektywy.

Wykładnia taka skutkowałaby bowiem wyłączeniem energii elektrycznej z opodatkowania ustalonego przez dyrektywę ze szkodą dla produktu energetycznego wykorzystywanego w ten sam sposób, który z kolei podlegałby opodatkowaniu zgodnie z tą dyrektywą. Z uwagi na zamienność produktów energetycznych i energii elektrycznej taka wykładnia skutkowałaby korzystniejszym traktowaniem stosowania energii elektrycznej ze szkodą dla produktów energetycznych, co ostatecznie byłoby sprzeczne z podwójnym celem zamierzonym przez dyrektywę 2003/96.

Wobec powyższych argumentów, TSUE badając w sprawie C 465/15 zakres zwolnienia (wyłączenia) energii elektrycznej wykorzystywanej do napędu dmuchawy, niezbędnej do wtłoczenia powietrza do celów redukcji chemicznej w wielkim piecu, stwierdził: „(…) jeżeliby przyjąć, że dmuchawa działałaby nie dzięki energii elektrycznej, lecz raczej dzięki produktowi energetycznemu, takiemu jak olej napędowy, to jednak olej ten nie należałby do pojęcia produktu energetycznego o „podwójnym zastosowaniu” w rozumieniu art. 2 ust. 4 lit. b) tiret drugie zdanie pierwsze dyrektywy 2003/96, umożliwiającego mu korzystanie z wyłączenia z zakresu zastosowania tej dyrektywy, ponieważ wykorzystywanie danego produktu energetycznego służyłoby jedynie wytwarzaniu siły napędowej, co odpowiadałoby zatem wykorzystaniu jako paliwo. W ten sposób z powodów, o których mowa w pkt 26–28 niniejszego wyroku, tiret trzecie tego przepisu nie może być interpretowane w ten sposób, iż wyklucza ono z zakresu zastosowania wspomnianej dyrektywy energię elektryczną wykorzystywaną w tych samych celach co taki produkt energetyczny, bez zerwania z zamierzonym przez prawodawcę Unii analogicznym traktowaniem produktów energetycznych i energii elektrycznej w celu określenia zakresu zastosowania dyrektywy 2003/96.”

Wobec powyższego, w świetle art. 2 ust. 4 lit. b tiret trzecie Dyrektywy energetycznej wyłączeniu z zakresu dyrektywy nie będzie podlegać energia elektryczna, która zostanie wykorzystana do wytwarzania siły napędowej urządzeń wykorzystywanych w procesach, o których mowa w tymże przepisie. W takim bowiem przypadku energia elektryczna (podobnie jak np. olej, czy wyroby gazowe) są wykorzystywane jako paliwo do napędu, które co do zasady podlega opodatkowaniu. Zwolnienie z akcyzy dotyczyć może tylko energii elektrycznej, która jest ściśle i bezpośrednio zużyta m. in. w procesach metalurgicznych, elektrolitycznych i do celów redukcji chemicznej.

Na gruncie prawa polskiego, zwolniona z opodatkowania akcyzą jest energia elektryczna wykorzystywana m.in. w procesach metalurgicznych, procesach elektrolitycznych oraz do celów redukcji chemicznej. Pojęcia te nie zostały jednak zdefiniowane ani we wspomnianej dyrektywie, ani w przepisach ustawy o podatku akcyzowym. Z tego też względu zasadne jest odwołanie się do znaczeń tych pojęć w literaturze i orzecznictwie, według reguł stosowania wykładni.

Aby prawidłowo odpowiedzieć na pytanie Wnioskodawcy co do możliwości zastosowania zwolnienia od zużytej przez niego energii elektrycznej, konieczne jest zatem rozstrzygnięcie, czy wykorzystuje on tę energię do celów redukcji chemicznej, w procesach metalurgicznych oraz elektrolitycznych.

Pierwsze pytanie Spółki odnosi się do zużycia energii elektrycznej w procesach metalurgicznych.

Według literatury, metalurgia to szereg powiązanych ze sobą procesów technologicznych mających na celu otrzymanie technicznie czystego produktu z surowców, którymi najczęściej są rudy wytapianych metali - wg. „Podstawy metalurgii i odlewnictwa” Chudzikiewicz R., Briks W., Warszawa: PWN 1977). Według encyklopedii PWN, metalurgia to dziedzina nauki i techniki zajmująca się procesami otrzymywania metali i stopów z rud, ich rafinacją oraz obróbką.

Metalurgia definiowana jako dziedzina nauki i techniki znaczeniowo jest szerszym pojęciem aniżeli proces metalurgiczny. Zgodnie z definicją zawartą w publikacji „Technologia ogólna: podstawy technologii mechanicznych” pod red. Aleksandra Góreckiego – procesy metalurgiczne są to procesy otrzymywania surówki w podwyższonych temperaturach, najczęściej w wyniku redukcji tlenków. Za procesy metalurgiczne uważa się procesy polegające na otrzymywaniu, rafinacji oraz przetwarzaniu metali i ich stopów m.in. przy użyciu prądu elektrycznego.

Właściwy proces metalurgiczny to proces otrzymywania surówki w podwyższonych temperaturach, najczęściej w wyniku redukcji tlenków – wg. „Podstawy technologii maszyn” J. Zawora, Warszawa 2001. Jest on zatem pojęciem węższym znaczeniowo aniżeli metalurgia i obejmuje jedynie pewien wycinek technologii produkcji metali, zwykle otrzymywanie metali i ich stopów w wyniku wytapiania, a następnie odlewania.

Należy nadmienić, że ustawodawca, w odniesieniu do zwolnienia z podatku akcyzowego w zakresie, do którego powołana wyżej dyrektywa energetyczna nie ma zastosowania, nie odwołuje się do zapisów Polskiej Klasyfikacji Działalności (opartej na statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej NACE) dotyczących metalurgii jako szerokiej dziedziny nauki i techniki, ani do konkretnych procesów metalurgicznych.

Warto tu mieć na uwadze wyjaśnienia zawarte w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) (Dz.U. Nr 251, poz. 1885), z których wynika, że wykonywana działalność, w tym rodzaj przeważającej działalności, jest kodowana na poziomie podklasy. Rodzaj przeważającej działalności dla osób prawnych i jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, których celem jest osiąganie zysku, oraz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą ustala się na podstawie procentowego udziału poszczególnych rodzajów działalności w ogólnej wartości przychodów ze sprzedaży. Jeżeli nie jest możliwe zastosowanie tego miernika, działalność przeważającą ustala się na podstawie udziału pracujących, wykonujących poszczególne rodzaje działalności, w ogólnej liczbie pracujących. Upraszczając, przedsiębiorca musi samodzielnie określić i zdecydować, który rodzaj wykonywanej w firmie działalności będzie dominujący.

Dopasowanie kodów PKD do działalności danej firmy zależy od zakresu i zasięgu jej działania. Działalność może bowiem polegać na prostym procesie, ale może również dotyczyć całego szeregu „pod-procesów”, gdzie każdy z nich jest wymieniony w różnych podklasach, klasach, grupach, działach, a nawet sekcjach klasyfikacji. Jeżeli działalność danej firmy, np. produkcja, jest zorganizowana jako zintegrowany szereg elementarnych działalności, całość jest traktowana jako jedna działalność.

W celu zaklasyfikowania jednostki do danego poziomu (grupowania) klasyfikacji PKD, niezbędne jest określenie jej działalności przeważającej, o której była mowa wcześniej. Działalnością drugorzędną jest każdy inny rodzaj działalności podmiotu, której efektem końcowym są wyroby lub usługi wykonywane dla strony trzeciej. Działalności przeważająca i drugorzędne są zazwyczaj wykonywane przy wsparciu pewnej liczby działalności pomocniczych, takich jak np. księgowość, magazynowanie, zaopatrzenie. Tak więc działalności pomocnicze to te, które są wykonywane wyłącznie po to, by wesprzeć działalność przeważającą lub drugorzędną firmy poprzez dostarczanie wyrobów lub usług wyłącznie na jej potrzeby.

Zatem klasyfikację działalności dokonuje się w pozycji odpowiadającej przeważającej działalności danego podmiotu. Natomiast na przeważającą działalność mogą składać się różne działalności z różnych dziedzin, które gdyby występowały samodzielnie byłyby zaklasyfikowane do odrębnych klasyfikacji zgodnie z ich cechami.

Wobec powyższego zakres czynności, które zgodnie rozporządzeniem w sprawie PKD wchodzą w skład produkcji metali określonej w Dziale 24 jest bardzo rozległy i zawiera zarówno czynności stanowiące procesy metalurgiczne jak i szereg innych czynności niestanowiących procesów metalurgicznych. Nie można zatem utożsamiać procesów metalurgicznych z całym Działem 24 Produkcja metali.

Mając zatem na uwadze wskazane wyżej definicje, dokonując ich syntezy i biorąc pod uwagę zasadę ścisłej interpretacji przepisów wprowadzających przywileje podatkowe oraz w szczególności orzeczenie TSUE w sprawie C-465/15, stwierdzić należy, że zwolnieniu z akcyzy na podstawie art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy podlega energia elektryczna (po spełnieniu pozostałych warunków formalnych przewidzianych przepisami ustawy), która jest bezpośrednio zużyta w procesie metalurgicznym, rozumianym jako ciąg przemian fizykochemicznych metali, polegających na termicznej i/lub chemicznej obróbce metalu.

Zdaniem Organu proces metalurgiczny, o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy, to ciąg zmian fizykochemicznych, następujących po sobie na skutek termicznej i/lub chemicznej obróbki, powiązanych przyczynowo i stanowiących etapy produkcji dążące do wytworzenia określonego produktu – metalu w odpowiedniej formie, z wyłączeniem czynności przygotowawczych do tej produkcji, a także następujących w trakcie produkcji niemających bezpośredniego wpływu na proces metalurgiczny oraz następujących po wytworzeniu metalu będącego efektem tej produkcji. W praktyce proces metalurgiczny, w ocenie Organu, wiąże się m.in. z wytopieniem metali lub też ich przetopieniem w piecach.

Istotą przepisu art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy jest zwolnienie z akcyzy dla energii elektrycznej efektywnie zużytej w trakcie procesu metalurgicznego, w wyniku którego powstaje metal lub w trakcie którego metal poddawany jest obróbce zmieniającej jego właściwości fizykochemiczne. Mowa jest zatem o pewnym „wycinku” procesu produkcji metali, a nie o całokształcie produkcji. Użyte bowiem przez ustawodawcę w liczbie mnogiej sformułowanie „w procesach metalurgicznych” bynajmniej nie dotyczy całości procesów zachodzących w toku produkcji czy też produkcji jako całości, lecz obejmuje jedynie ściśle określone etapy z uwagi na fakt, że w ramach procesu produkcyjnego może nastąpić kilka procesów metalurgicznych składających się na wytworzenie określonego produktu.

Zatem za właściwy proces metalurgiczny w ścisłym podatkowym tego znaczeniu uznać należy proces w wyniku którego powstaje metal lub w trakcie którego metal poddawany jest obróbce zmieniającej jego właściwości fizykochemiczne.

W odniesieniu do rozpoznawanej sprawy należy stwierdzić, że Organ nie podziela stanowiska Wnioskodawcy, iż pod pojęciem procesów metalurgicznych w rozumieniu art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy mieści się całokształt czynności realizowanych przez Spółkę w ramach procesu produkcyjnego, jak również stanowiska, że w całości powinna podlegać zwolnieniu energia elektryczna wykorzystywana w procesach objętych pytaniem, nawet w sytuacji, gdy całość tych procesów w ocenie Wnioskodawcy powinna być zaklasyfikowana do kategorii odlewnictwa jako elementu metalurgii dla celów Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD).

Zwolnieniu podlegać będzie wyłącznie ta część energii elektrycznej, która jest bezpośrednio wykorzystana przy takiej obróbce metali, w trakcie której następują przemiany fizykochemiczne tych metali (stan skupienia, kruchość, kowalność, twardość, ciągliwość itp.).

Wobec powyższego, na podstawie art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy, na tle przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, w zakresie wyznaczonym pytaniem Wnioskodawcy, zwolnieniu z akcyzy podlegać będzie energia elektryczna, która wykorzystywana będzie do zasilania:

1. pieców używanych do wtórnego przetopu gąsek ołowianych na ołów płynny, maszyn odlewniczych używanych do odlewania kratek i rdzeni oraz pieca tunelowego, używanego do obróbki termicznej płyt (kratek) – gdyż w tym zakresie jest to energia zużywana bezpośrednio do wytapiania, przetapiania i odlewania metali;
2. urządzeń wykorzystywanych na etapie suszenia i dotleniania, ale wyłącznie w zakresie, w jakim bezpośrednio następuje obróbka chemiczna metalu – w związku z faktem, że na tym etapie ma miejsce zmiana właściwości fizykochemicznych metalu: wzrost kryształów siarczanów ołowiu, zmiana stanu skupienia pasty, tworzenie się warstwy korozyjnej na powierzchni kratki oraz utlenienie wolnego ołowiu;
3. urządzeń wykorzystywanych w procesie formowania – wyłącznie w zakresie, w jakim energia ta uczestniczy bezpośrednio w przemianie chemicznej metalu;
4. urządzeń służących do sterowania cyklem produkcyjnym w zakresie działania urządzeń wymienionych w powyższych punktach, dla których zużycie energii elektrycznej będzie podlegać zwolnieniu z opodatkowania akcyzą.
   
   

Jednocześnie, przedmiotowemu zwolnieniu w myśl przytoczonego przepisu nie będzie podlegać energia elektryczna, która zostanie zużyta do zasilania napędu urządzeń wykorzystywanych w procesie produkcyjnym:

• do produkcji proszku ołowiu (podajnika, pomp zasilających, reaktorów, reaktora młyna, wentylatorów wyciągowych, podajników ślimakowych i innych urządzeń służących do prawidłowego utrzymania ruchu w trakcie produkcji proszku ołowiu);
• do przygotowania i odlewania kratek i taśm (w tym suwnic, podawaczy, taśmociągów, wag, myjek, sprężarek, ślimaków i innych urządzeń służących do prawidłowego utrzymania ruchu w trakcie przygotowania i odlewania kratek i taśm, a także do docięcia na odpowiedni wymiar odlanego rdzenia), z wyjątkiem pieców i maszyn odlewniczych;
• do napełnienia płyt ujemnych i dodatnich, z wyjątkiem pieca tunelowego;
• do procesu suszenia i dotleniania (sezonowania), które bezpośrednio nie powodują zmiany cech fizykochemicznych metalu, w tym wentylatorów komory suszarniczej;
• do montażu ogniw akumulatorowych (m.in. linia COS);
• przy montażu baterii trakcyjnej z ogniw akumulatorowych;
• w procesie formowania, które nie powodują bezpośrednich zmian cech fizykochemicznych metalu w wyniku jego chemicznej obróbki w związku ze zmianą energii elektrycznej w energię chemiczną;
• w procesie montażu wykończeniowym baterii, pakowania oraz przechowywania;
• urządzeń służących do sterowania cyklem produkcyjnym poza powyższym zakresem zwolnienia;
• sprężarek powietrza.
  
  

Zdaniem Organu, wykorzystanie energii elektrycznej w ww. zakresie nie nastąpi w procesie metalurgicznym w myśl art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym, lecz posłuży do napędu - m.in. pomp, sprężarek, suwnic czy taśmociągów - co wyklucza możliwość zwolnienia z akcyzy. Takie wykorzystanie energii elektrycznej nie jest zużywaniem jej w procesie metalurgicznym, gdyż skutkiem bezpośredniego działania tych urządzeń nie jest obróbka i zmiana właściwości fizykochemicznych metalu, a jedynie wspomaganie tych przemian w procesie produkcji. Z kolei niektóre z czynności opisanych przez Wnioskodawcę, takie jak montaż ogniw, montaż wykończeniowy baterii, pakowanie czy przechowywanie, w ocenie Organu nie mieszczą się w zakresie pojęcia procesu metalurgicznego. Procesy te nie mają bowiem na celu wytworzenia metalu (które to następuje stricte w procesie metalurgicznym), a stanowią jedynie jeden z elementów dopełniających proces produkcji. Wskazane czynności mają miejsce już po obróbce termicznej i chemicznej metalu i nie są tożsame z procesem metalurgicznym. Biorąc zatem pod uwagę wykładnie prawa, zasadę ścisłej interpretacji oraz w szczególności cytowany uprzednio wyrok TSUE, energia elektryczna poza wyznaczonym zakresem nie może zostać zwolniona z akcyzy jako energia wykorzystywana w procesach metalurgicznych.

Wprowadzając zwolnienie od podatku akcyzowego dla energii elektrycznej wykorzystywanej m.in. w procesach metalurgicznych ustawodawca wprowadził narzędzie wsparcia dla danego sektora gospodarki. Wsparcie takie nie może jednak prowadzić do dyskryminacji innych podmiotów powszechnie opodatkowanych akcyzą od zużycia energii elektrycznej. Celem zwolnienia z akcyzy o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy jest wsparcie dla danego podmiotu w ściśle określonym zakresie. Natomiast nie można całej działalności danego podmiotu traktować kompleksowo, a przywileju podatkowego traktować jak narzędzia do zmniejszania kosztów jego działalności. W art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy jest mowa wyłącznie o pewnym ściśle określonym wycinku produkcji, w którym dochodzi do przemiany fizykochemicznej. Energia elektryczna ma przyczyniać się w sposób bezpośredni do przeprowadzenia tej konkretnej czynności wyodrębnionej przez ustawodawcę z całego łańcucha produkcyjnego.

W sytuacji gdy na produkcję metali jako działalności kompleksowej o której jest mowa m.in. w rozporządzeniu w sprawie PKD, składają się różne czynności i procesy z różnych dziedzin, które warunkują uzyskanie tego metalu, nie ma dostatecznego uzasadnienia, by językowe znaczenie pojęcia „procesy metalurgiczne” w rozumieniu ustawy podatkowej wprowadzającej przywilej podatkowy, rozszerzać na inne jeszcze pojęcia mające swoje odrębne i czytelne znacznie (jak m.in. napędy transporterów taśmowych i wentylatorów) podczas gdy proces metalurgiczny sprowadza się do pewnej przemiany fizykochemicznej metalu (por. prawomocny wyrok WSA w Gliwicach z dnia 19 września 2011 r., sygn. akt III SA/Gl 2477/10).

Rozpatrując zatem całościowo stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania pierwszego, należy uznać za nieprawidłowe.

Kolejne pytanie Spółki dotyczy zwolnienia z akcyzy energii elektrycznej wykorzystywanej do celów redukcji chemicznej. Wątpliwości Wnioskodawcy odnoszą się do tego, czy urządzenia w komorze suszarniczej, używane na etapie sezonowania, mieszczą się w zakresie wykorzystywania do celów tej reakcji.

W przepisach ustawy o podatku akcyzowym, jak również w przepisach wspólnotowych, brak jest także definicji redukcji chemicznej. W rozumieniu potocznym, redukcja (wg http://pl.wikipedia.org/wiki/Redukcja_(chemia)) oznacza „proces, w trakcie którego atom lub ich grupa przechodzi z wyższego na niższy stopień utlenienia. Każdej redukcji musi towarzyszyć utlenienie. (...) W praktyce, daną reakcję nazywamy reakcją redukcji (zwłaszcza w chemii organicznej), gdy struktura głównego substratu i głównego produktu różnią się tylko tym, że jedna grupa lub pojedynczy atom zmniejszył w jej wyniku swój stopień utlenienia, kosztem utlenienia, zwykle nieorganicznego, prostego związku zwanego w tym przypadku środkiem redukującym.

Z kolei utlenianie (https://pl.wikipedia.org/wiki/Utlenianie) to reakcja chemiczna, w której atom przechodzi z niższego stopnia utlenienia na wyższy (co jest równoważne z oddaniem elektronów). Nazwa ta ma charakter umowny, gdyż każdej reakcji utleniania musi towarzyszyć reakcja redukcji. Łącznie taki proces nazywa się reakcją redoks. W praktyce daną reakcję nazywa się utlenianiem, gdy wzrost stopnia utlenienia dotyczy związku lub pierwiastka chemicznego będącego głównym przedmiotem reakcji. Jako akceptor elektronów służyć może związek chemiczny (utleniacz) lub elektroda dodatnia (anoda).

Według encyklopedii PWN (www.encyklopedia.pwn.pl) reakcja oksydacyjno-redukcyjna, reakcja utleniania-redukcji, reakcja redox  to reakcja, w której dochodzi do przeniesienia jednego lub więcej elektronów od atomu, jonu lub cząsteczki donora (czyli reduktora) do akceptora (czyli utleniacza). W tym ujęciu reakcje oksydacyjno-redukcyjne to reakcje, w których dochodzi do zmiany stopnia utlenienia reagentów, a więc podwyższenie stopnia utlenienia jest utlenianiem, a jego obniżenie  redukcją.

Z literalnego brzmienia art. 30 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym wynika, że zwolnieniu przedmiotowemu podlega energia elektryczna „wykorzystywana do celów redukcji chemicznej”. Sformułowanie „cel” w tym kontekście, zgodnie z jego potocznym znaczeniem, oznacza „to, co ma czemuś służyć”. Zapis omawianego artykułu odnosi się zatem do energii elektrycznej wykorzystywanej podczas czynności, które są bezpośrednio związane z reakcją redukcji chemicznej, nie zaś zużytej podczas działalności produkcyjnej, gdzie nie zachodzi reakcja redukcji, ani też do zużytej w procesie (ciągu następujących po sobie zjawisk, pozostających w ciągu przyczynowo - skutkowym), w ramach którego zachodzą te reakcje.

Zdaniem Organu, niewłaściwe jest stanowisko Spółki, że pojęcie „do celów” jest pojęciem szerszym znaczeniowo niż pojęcie „w procesie”. W rzeczywistości, „cel” to pewien stan lub miejsce, który pragnie się osiągnąć, nie zaś np. środki i czynności służące jego osiągnięciu. Sformułowanie „do celów redukcji chemicznej” nie może być zatem interpretowane – jak proponuje Spółka – jako szersze niż proces i służące „dążeniu do wystąpienia redukcji chemicznej”; lecz przeciwnie – jako odnoszące się ściśle i bezpośrednio do reakcji redukcji chemicznej.

Zwolnieniu przedmiotowemu z akcyzy na podstawie ww. art. ustawy, po spełnieniu warunków formalnych przewidzianych przepisami ustawy, podlegać może zatem wyłącznie energia elektryczna, która służy w sposób bezpośredni i kluczowy wywołaniu redukcji chemicznej.

Z opisu sprawy wynika, że na etapie sezonowania płyt Wnioskodawca zużywa energię elektryczną służącą do zasilania urządzeń wykorzystywanych do utrzymywania odpowiedniej wilgotności oraz temperatury, a także cyrkulacji powietrza i dostępu tlenu w komorze suszarniczej. W trakcie procesu sezonowania dochodzi do trzech przemian chemicznych:

• utleniania metalicznego ołowiu w masie aktywnej; redukowany jest tlen z powietrza;
• utlenienia powierzchni siatki ołowiu; redukowany jest tlen z powietrza;
• wzrostu kryształów siarczanów ołowiu tworzących strukturę elektrody, podczas którego wykorzystywane jest ciepło z powyższych egzotermicznych reakcji redoks.
  
  

Należy zatem zgodzić się z Wnioskodawcą, że zachodzące w ramach sezonowania reakcje chemiczne, w których dochodzi do przekazania jednego lub większej ilości elektronów na inną cząsteczkę, stanowią reakcje redukcji chemicznej.

Jednakże zużywana przez Wnioskodawcę energia elektryczna może zostać objęta zwolnieniem od akcyzy o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 1 ustawy wyłącznie w ściśle określonym zakresie, a więc wyłącznie do celów redukcji chemicznej, tj. procesie technologicznym, stanowiącym jeden z etapów procesów produkcyjnych, w trakcie którego dochodzi do przeniesienia jednego lub więcej elektronów od atomu, jonu lub cząsteczki reduktora do akceptora (utleniacza).

Zwolnienie nie obejmuje natomiast czynności i procesów poprzedzających, zachodzących w trakcie oraz mających miejsce już po dokonaniu się reakcji redukcji chemicznej, nie uczestniczących bezpośrednio w inicjowaniu i podtrzymaniu redukcji chemicznej, co wynika z powołanego już orzeczenia TSUE w sprawie C-465/15. W szczególności zwolnieniu nie będzie podlegać energia elektryczna zużywana do napędu wentylatorów w komorze sezonowania, gdyż służy ona do wytwarzania siły napędowej urządzenia wykorzystywanego do sezonowania, a nie stricte redukcji chemicznej.

Rozpatrując zatem całościowo stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania drugiego, należy uznać za nieprawidłowe.

Ostatnie pytanie Spółki dotyczy możliwości zwolnienia z podatku akcyzowego energii elektrycznej zużywanej w ramach formowania (ładowania oraz doładowywania) akumulatorów przez urządzenia wskazane we wniosku, jako spełniającego przesłanki jej wykorzystania w procesach elektrolitycznych.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku akcyzowym nie definiują pojęcia, „procesy elektrolityczne”. Przepisy ustawy o podatku akcyzowym nie odwołują się także w powyższym zakresie wprost do innych aktów prawnych. Zasadnym jest jednak w tym zakresie odwołanie się do wykładni językowej. Na gruncie Słownika Języka Polskiego PWN „elektrolityczny” oznacza „odnoszący się do elektrolizy”. Pod pojęciem „elektrolizy” rozumie się zaś „proces, podczas którego doprowadzony z zewnątrz prąd elektryczny powoduje zajście na elektrodach reakcji utleniania i redukcji” (http://fluid.itcmp.pwr.wroc.pl/~hkruczek/KE/pliki/elektroliza.pdf). Ponadto, według innej definicji, elektroliza jest to zespół termodynamicznie wymuszonych chemicznych procesów redoks, zachodzących na granicach faz: przewodnik metaliczny – przewodnik elektrolityczny w czasie przepływu prądu elektrycznego z zewnętrznego źródła przez układ przewodnik metaliczny – przewodnik elektrolityczny – przewodnik metaliczny. Elektroliza przebiega tylko wówczas, gdy do elektrod jest przyłożone napięcie nie niższe od pewnej wartości charakterystycznej dla danego układu: przewodniki metaliczne – przewodnik elektrolityczny. (wg: „Wytwarzanie chloru i wodorotlenku sodu metodą elektrolizy przeponowej” 311[31].Z5.06, Urszula Żłobińska, Radom 2006).

W myśl art. 30 ust. 7a pkt 2 od akcyzy zwalnia się energię elektryczną wykorzystywaną w procesach elektrolitycznych. W interpretacji Organu, procesy te mają zaś miejsce w sytuacji, gdy doprowadzony z zewnątrz prąd elektryczny powoduje zachodzenie reakcji utleniania i redukcji na elektrodach. Pojęcie to ma zatem znaczenie ograniczone do samego miejsca i czasu trwania reakcji chemicznej elektrolizy, a zatem zwolnienie z akcyzy wykorzystanej energii elektrycznej należy ograniczyć do samej istoty elektrolizy, czyli przyłożenia napięcia, które przepływa przez roztwór elektrolitu, do elektrod (anody i katody). Ulga podatkowa z tytułu energii elektrycznej poza tym procesem, w tym - wykorzystywanej do napędu silników lub maszyn - nie jest uzasadniona.

Z przedstawionej przez Spółkę charakterystyki sprawy, w procesie formowania akumulatorów będzie ona dokonywać dwóch czynności – ich ładowania i doładowywania. Proces formacji ogniwa, polegający na wymuszonej przepływem prądu zmianie struktury chemicznej mas czynnych elektrod, podczas którego elektroda dodatnia utlenia się, a elektroda ujemna redukuje (jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego przez Wnioskodawcę), stanowi zatem proces elektrolityczny w przytoczonym rozumieniu. Zatem ze zwolnienia z akcyzy w procesie elektrolitycznym będzie korzystać energia wykorzystywana do utrzymania napięcia w instalacji elektrycznej, gdyż jest to warunek konieczny i wprost inicjujący procesy elektrolityczne.

Wnioskodawca dokonuje jednak nieuprawnionego rozszerzenia znaczenia pojęcia procesów elektrolitycznych. Nie obejmuje ono bowiem czynności takich jak przenoszenie akumulatorów, używanie taśmociągów, segregowanie, wentylowanie, zapewnianie odpowiedniej temperatury, wilgotności i cyrkulacji powietrza.

Należy zatem stwierdzić, że za zwolnioną z akcyzy uznaje się energię elektryczną wykorzystywaną do ładowania i doładowywania akumulatorów przez urządzenia utrzymujące napięcie w instalacji elektrycznej, lecz tylko w zakresie w jakim czynności te są niezbędnym elementem przebiegu reakcji elektrolizy.

Nie można podzielić stanowiska Wnioskodawcy, że zwolnieniem z akcyzy może zostać objęta energia elektryczna zużywana przez wszystkie urządzenia wymienione pytaniem Wnioskodawcy. W ocenie Organu zwolnieniem nie może zostać objęta energia elektryczna wykorzystywana np. przez automaty przenoszące akumulatory, taśmociągi, urządzenia do segregacji oraz wentylatory i urządzenia zapewniające odpowiednią temperaturę, wilgotność i cyrkulację powietrza. W tym zakresie energia ta służy bowiem do wytwarzania siły napędowej urządzeń wykorzystywanych na etapie formowania, a nie bezpośrednio procesom elektrolitycznym.

Wskazać także należy, że wspomniane urządzenia opisane przez Wnioskodawcę jako uczestniczące w opisanym procesie produkcyjnym i wykorzystywane do utrzymywania napięcia w instalacji elektrycznej, mogą korzystać ze zwolnienia tylko w tym zakresie, w jakim są wykorzystywane ściśle w ramach przeprowadzania procesu elektrolitycznego. Oznacza to m.in., że po zakończonym procesie ładowania akumulatora energia elektryczna wykorzystywana przez Wnioskodawcę w ramach produkcji akumulatorów nie będzie podlegała zwolnieniu z akcyzy na podstawie przepisu art. 30 ust. 7a pkt 2 ustawy.

Organ zgadza się ze stwierdzeniem Wnioskodawcy, że pominięcie któregokolwiek etapu procesu technologicznego i związanych z nim czynności, spowodowałoby jego przerwanie i uniemożliwiłoby wyprodukowanie akumulatora rozruchowego jako pełnowartościowego produktu. Jednakże nie oznacza to, że każda czynność czy etap procesu technologicznego akumulatora jest procesem elektrolitycznym a tym samym, że podlega zwolnieniu energia elektryczna wykorzystywana w każdej czynności procesu technologicznego produkcji akumulatorów.

Zatem zwolnieniu od wspomnianego podatku podlega energia elektryczna zużywana jedynie w określonej części etapu formowania akumulatorów - w procesie elektrolitycznym - a więc zużywana tylko w czasie przeprowadzania procesu elektrolizy, przez urządzenia służące bezpośrednio wywołaniu tego procesu (zgodnie z art. 30 ust. 7a pkt 2 ustawy, przy zachowaniu warunków zwolnienia, o których mowa w art. 30ust. 7b i 7c ustawy).

Rozpatrując zatem całościowo stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania trzeciego, należy zatem uznać za nieprawidłowe.

Reasumując, w ocenie Organu, Spółka nie ma racji w ocenie prawnej zdarzeń przyszłych będących przedmiotem wniosku. Oceniając zatem stanowisko Wnioskodawcy całościowo, należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W przypadku zmiany któregokolwiek elementu zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja została wydana w oparciu o zdarzenia przyszłe przedstawione we wniosku. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.