2018.01.05 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4011.286.2017.2.JW
z 5 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 września 2017 r. (data wpływu 21 września 2017 r.), uzupełnionym 29 listopada i 6 grudnia 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania u Zarządzających przychodu w związku z ponoszonymi przez Spółkę wydatkami z tytułu udziału w komisjach, konferencjach, kursach, szkoleniach i seminariach:

dotyczące kosztów podróży, wyżywienia i zakwaterowania - jest nieprawidłowe,
w pozostałym zakresie – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania u Zarządzających przychodu w związku z ponoszonymi przez Spółkę wydatkami z tytułu udziału w komisjach, konferencjach, kursach, szkoleniach i seminariach

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego też pismem z 20 listopada 2017 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4010.11.2017.1.JW oraz Znak:0111-KDIB2-2.4011.286.2017.1.JW wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 29 listopada i 6 grudnia 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Miejski Zakład Komunikacji sp. z o.o. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) powstał 1 stycznia 2013 r. z przekształcenia samorządowego zakładu budżetowego.

Na podstawie Uchwały Rady Miasta w sprawie przekształcenia zakładu budżetowego Miejski Zakład Komunikacji poprzez likwidację w celu utworzenia spółki Miejski Zakład Komunikacji spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Miasto przekształciło swoją jednostkę organizacyjną działającą w formie zakładu budżetowego w spółkę z o.o.

W wyniku przekształcenia pracownicy zakładu budżetowego stali się pracownikami spółki w trybie określonym w art. 23¹ Kodeksu pracy.

Gmina jest jedynym założycielem i jedynym wspólnikiem Spółki – ma w niej 100 % udziałów.

Spółka wstąpiła we wszystkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanego zakładu budżetowego (sukcesja uniwersalna). Przekształcenie zakładu budżetowego w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością wyczerpało dyspozycję zawartą w art. 93b Ordynacji podatkowej.

Miejski Zakład Komunikacji sp. z o.o. jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. 100% udziałów w Spółce posiada Gmina. Głównym przedmiotem działalności jest odpłatne świadczenie usług publicznego transportu zbiorowego organizowanego przez Miasto na sieci komunikacyjnej Miasta oraz na terenie gmin sąsiadujących na mocy zawartego z nimi Porozumienia Komunalnego. Usługi te są wykonywane na podstawie wieloletniej umowy wykonawczej zawartej pomiędzy Miastem a Spółką i są opodatkowane podatkiem od towarów i usług VAT.

Spółka nie wykonuje czynności niepodlegających opodatkowaniu. Wykonuje natomiast czynności opodatkowane i zwolnione od podatku.

Uchwałą nr 1/2012 Rady Nadzorczej z 27 listopada 2012 r. dotychczasowy Dyrektor zakładu budżetowego powołany został na Prezesa Zarządu Spółki, dotychczasowy Dyrektor ds. Finansowych – Główny Księgowy zakładu budżetowego powołany został na Członka Zarządu.

Uchwałą nr 1/2013 z 18 stycznia 2013 r. Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników ustalono dla Prezesa Zarządu zatrudnienie w formie umowy o pracę w rozumieniu Kodeksu pracy na czas pełnienia funkcji Prezesa Zarządu – Dyrektora Naczelnego.

Uchwałą nr 2/2013 z 18 stycznia 2013 r. Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników ustalono dla Członka Zarządu zatrudnienie w formie umowy o pracę w rozumieniu Kodeksu pracy na czas pełnienia funkcji Członka Zarządu – Zastępcy Dyrektora ds. Finansowych – Głównego Księgowego.

W dniu 21 stycznia 2013 r. zawarta została umowa o pracę między Spółką a Członkiem Zarządu. Umowa została zawarta na czas pełnienia funkcji Członka Zarządu – Zastępcy Dyrektora ds. Finansowych – Głównego Księgowego. Dzień rozpoczęcia pracy: 1 stycznia 2013 r.

Czas trwania kadencji – kadencja trwa cztery lata i kończy się z dniem odbycia Zgromadzenia Wspólników, zatwierdzającego sprawozdanie finansowe za pełny rok obrotowy pełnienia funkcji członka Zarządu.

W dniu 6 czerwca 2017 r. stosunek pracy ustał z upływem czasu pełnienia funkcji Członka Zarządu – Zastępcy Dyrektora ds. Finansowych – Głównego Księgowego.

W dniu 21 stycznia 2013 r. zawarta została umowa o pracę między Spółką a Prezesem Zarządu. Umowa została zawarta na czas pełnienia funkcji Członka – Prezesa Zarządu – Dyrektora Naczelnego. Dzień rozpoczęcia pracy: 1 stycznia 2013 r. Czas trwania kadencji – kadencja trwa cztery lata i kończy się z dniem odbycia Zgromadzenia Wspólników, zatwierdzającego sprawozdanie finansowe za pełny rok obrotowy pełnienia funkcji członka Zarządu.

W dniu 6 czerwca 2017 r. stosunek pracy ustał z upływem czasu pełnienia funkcji Członka –Prezesa Zarządu – Dyrektora Naczelnego.

Uchwałą nr 8/2017 z 7 czerwca 2017 r. Rada Nadzorcza powołała na Członków Zarządu na następną kadencję do pełnienia funkcji Członka – Prezesa Zarządu – Dyrektora Naczelnego oraz do pełnienia funkcji Członka Zarządu – Zastępcy Dyrektora ds. Finansowych – Głównego Księgowego.

W związku z wejściem w życie 9 września 2016 r. przepisów ustawy z dnia 9 czerwca 2016 r. o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami (Dz.U. z 2016 r., poz. 1202) pełnienie funkcji członka zarządu może mieć miejsce wyłącznie w ramach umowy o świadczenie usług zarządzania na czas pełnienia funkcji, z obowiązkiem świadczenia osobistego takiego członka, bez względu na to, czy działa on w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej (art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy). Wypełniając ten obowiązek Prezes Zarządu i Członek Zarządu zawarli obowiązującą od 7 czerwca 2017 r. umowę o świadczenie usług w zakresie zarządzania (dalej: Umowa).

Podkreślić należy, że do dnia 7 czerwca 2017 r. Prezes Zarządu i Członek Zarządu pełnili tę samą funkcję, wykonując te same obowiązki i czynności w oparciu o umowę o pracę w rozumieniu Kodeksu pracy. Tylko i wyłącznie w związku z wejściem w życie przepisów ustawy z dnia 9 czerwca 2016 r. o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami Spółka i Prezes Zarządu oraz Członek Zarządu zostali zmuszeni wolą ustawodawcy, do zmiany formy świadczenia pracy.

Prezes Zarządu – Dyrektor Naczelny oraz Członek Zarządu – Zastępca Dyrektora ds. Finansowych – Główny Księgowy są osobami fizycznymi, które posiadają miejsce zamieszkania na terytorium Polski. Nie są zarejestrowani jako przedsiębiorcy prowadzący działalność gospodarczą w CEIDG (jednoosobowo lub uczestnicząc w spółce). Nie dokonali również rejestracji jako czynny albo zwolniony podatnik podatku od towarów i usług.

Strony zawarły umowę o świadczenie usług w zakresie zarządzania (Umowa), o następującej treści (wybrane punkty umowy) m.in.:

§ 1

Przedmiot Umowy

W ramach i w okresie pełnienia funkcji Członka Zarządu – Zastępcy Dyrektora ds. Finansowych – Głównego Księgowego, Członka – Prezesa Zarządu – Dyrektora Naczelnego.
Zarządzający zobowiązuje się do świadczenia usług zarządzania na zasadach określonych Umową.
Zarządzający zobowiązuje się do świadczenia Usług osobiście, bez względu na to, czy działa w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej, i nie jest uprawniony do powierzenia ich wykonywania osobie trzeciej.
Zarządzający oświadcza, że posiada wszelkie niezbędne kompetencje do wykonywania Usług na warunkach Umowy.
Przy wykonywaniu Usług Zarządzający zobowiązany jest wykorzystywać swoje umiejętności oraz doświadczenie dla spraw i interesów Spółki.
Zarządzający zobowiązuje się do takiego prowadzenia własnych i realizacji innych niż określone Umową zobowiązań, by nie kolidowały one z należytym i starannym wykonywaniem Umowy.
Zarządzający rozpocznie świadczenie Usług od dnia 7 czerwca 2017 r.

§ 4

Zarządzającemu udostępnia się do korzystania, w zakresie niezbędnym do wykonywania Usług, urządzenia techniczne oraz inne zasoby stanowiące mienie Spółki, w szczególności:
1. postawione do jego dyspozycji pomieszczenia biurowe wraz z wyposażeniem oraz materiałami eksploatacyjnymi,
2. telefon komórkowy wraz z aktywną kartą SIM,
3. komputer przenośny i stacjonarny wraz z niezbędnym dodatkowym wyposażeniem i licencjonowanym oprogramowaniem oraz zapewnionym przez Spółkę dostępem do Internetu,
4. samochód służbowy.

§ 6

Obowiązki Spółki

Spółka oświadcza, iż w ramach obowiązujących przepisów zobowiązuje się współdziałać z Zarządzającym, w celu prawidłowej realizacji Umowy.
Do obowiązków Spółki należy w szczególności:
1. udostępnienie Zarządzającemu wszelkich dokumentów Spółki niezbędnych do wykonywania Umowy,
2. pozostające w możliwościach Spółki zapewnienie współdziałania z Zarządzającym organów i członków organów Spółki oraz jej personelu,
3. terminowa wypłata wynagrodzenia dla Zarządzającego oraz terminowe wykonywanie innych świadczeń przewidzianych w Umowie,
4. zapewnienie Zarządzającemu urządzeń technicznych oraz zasobów, o których mowa w § 4 Umowy oraz ponoszenie kosztów ich używania,
5. zwrot kosztów udokumentowanych wydatków związanych ze sprawowaną Funkcją,
6. ponoszenie kosztów związanych ze świadczeniem Usług poza siedzibą Spółki, niezbędnych do należytego wykonania Usług, w szczególności takich jak: koszty podróży (w tym z użyciem samochodu prywatnego Zarządzającego przy czym Spółka pokrywa koszty używania pojazdu do celów służbowych według stawek za 1 kilometr przebiegu pojazdu w wysokości 0,8358 zł), koszty konferencji, kursów, szkoleń i seminariów, koszty wyżywienia i zakwaterowania w standardzie stosownym do wykonywanej Funkcji,
7. zawarcie umowy ubezpieczenia na rzecz Zarządzającego z tytułu odpowiedzialności cywilnej w związku z niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem obowiązków związanych z pełnieniem funkcji Członka Zarządu Spółki i poniesienie kosztów opłacenia składek wynikających z tej umowy.

Prezes Zarządu – Dyrektor Naczelny zgodnie z § 6 pkt 6 (winno być § 6 ust. 2 pkt 6) zamierza uczestniczyć w konferencji i komisji m.in.:

w konferencji technicznej, temat konferencji „Komunikacją tramwajową w przyszłość – potrzeby i uwarunkowania” oraz XII Międzynarodowych Targach Kolejowych TRAKO 2017 organizowanych przez Izbę Gospodarczą Komunikacji Miejskiej, której Spółka jest członkiem. Spółka pokrywa koszty uczestnictwa w konferencji, które obejmują: udział w obradach, materiały konferencyjne, obiad i kolacje, transport, wstęp na targi, hotele, koszty używania pojazdu do celów służbowych według stawek za 1 kilometr przebiegu pojazdu w wysokości 0,8358 zł.
w komisji ekonomicznej organizowanej przez Izbę Gospodarczą Komunikacji Miejskiej, której Spółka jest członkiem. Spółka pokrywa koszty uczestnictwa w komisji, które obejmują: udział w obradach, materiały konferencyjne, obiad i kolacje, hotele, koszty używania pojazdu do celów służbowych według stawek za 1 kilometr przebiegu pojazdu w wysokości 0,8358 zł.

Członek Zarządu – Zastępca Dyrektora ds. Finansowych – Główny Księgowy powołany został również do pełnienia funkcji Głównego Księgowego W związku z pełnieniem tej funkcji zamierza uczestniczyć w szkoleniach związanych m.in. ze zmianą przepisów podatkowych, jpk, ustawy o rachunkowości itp. które są niezbędne do prawidłowego wykonywania powierzonych obowiązków Głównego Księgowego oraz uczestniczyć w komisjach organizowanych przez Izbę Gospodarczą Komunikacji Miejskiej (w tym komisji ekonomicznej pkt 2). Koszty udziału w szkoleniach i komisjach pokrywa Spółka. Szkolenia związane ze zmianą przepisów są głównie jednodniowe, na których przedstawiane i omawiane są szczegółowo wprowadzane zmiany przepisów.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazując zapisy umowy cytowane we wniosku poinformował, że zgodnie z zawartą umową o świadczenie usług w zakresie zarządzania (§ 6 ust. 2 pkt 6), do obowiązków Spółki należy w szczególności ponoszenie kosztów związanych ze świadczeniem Usług poza siedzibą Spółki, niezbędnych do należytego wykonania Usług, w szczególności takich jak: koszty podróży (w tym z użyciem samochodu prywatnego Zarządzającego przy czym Spółka pokrywa koszty używania pojazdu do celów służbowych według stawek za 1 kilometr przebiegu pojazdu w wysokości 0,8358 zł), koszty konferencji, kursów, szkoleń i seminariów, koszty wyżywienia i zakwaterowania w standardzie stosownym do wykonywanej Funkcji.

Uczestnictwo w kursach, szkoleniach i seminariach przez Prezesa Zarządu i Członka Zarządu pełniącego jednocześnie funkcję Głównego Księgowego na podstawie zawartej umowy o świadczenie usług w zakresie zarządzania nie ma na celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych np. uzyskanie uprawnień Biegłego Rewidenta, ukończenie studiów podyplomowych itp. Dotyczą one tylko i wyłącznie bieżącej działalności Spółki z zakresu zmian przepisów w prawie podatkowym, finansowym, rachunkowości, prawie przewozowym itp.

Szkolenia, kursy i seminaria pełnią funkcję modernizacyjną, ich celem jest odświeżanie wiedzy na skutek zmian m.in. w prawie podatkowym (podatek VAT, CIT, PIT, JPK), rachunkowości itp. Szkolenia te nie mają na celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych a mają za zadanie zmniejszenie ryzyka wynikającego ze stosowania i interpretacji zmieniających się przepisów.

Zgodnie z § 1 ust. 1 umowy o świadczenie usług w zakresie zarządzania Zarządzający zobowiązuje się do świadczenia usług z najwyższą starannością, sumiennością i profesjonalizmem wymaganym w powszechnie przyjętych standardach zarządzania, z zachowaniem lojalności wobec Spółki i dbałości o materialne i niematerialne interesy Spółki, przy przyjęciu zasady podejmowania ryzyka uzasadnionego gospodarczo i z uwzględnieniem ryzyka uzasadnionego z punktu widzenia realizowanych przez Spółkę zadań.

W związku z powyższym mając na uwadze § 1 ust. 1 i § 6 ust. 1 pkt 6 umowy o świadczenie usług w zakresie zarządzania Prezes Zarządu i Członek Zarządu pełniący jednocześnie funkcję Głównego Księgowego zostali w umowie zobowiązani do obowiązkowego uczestnictwa w kursach, szkoleniach i seminariach.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania:

Czy Spółka powinna wysokość kosztów ponoszonych przez Spółkę z tytułu konferencji, kursów, szkoleń i seminariów zgodnie z § 6 pkt 6 (winno być: § 6 ust. 2 pkt 6) umowy o świadczenie usług w zakresie zarządzania zawartej z Zarządzającymi – Prezesem Zarządu i Członkiem Zarządu zaliczyć do ich przychodów i w związku z tym odprowadzić od tych przychodów zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych? (pytanie oznaczone nr 2)
Czy koszty szkoleń Członka Zarządu Spółki związanych ze zmianą przepisów podatkowych, jpk, ustawy o rachunkowości itp. ponoszonych przez Spółkę zgodnie z § 6 pkt 6 (winno być: § 6 ust. 2 pkt 6) umowy o świadczenie usług w zakresie zarządzania należy zaliczyć do przychodów Członka Zarządu i w związku z tym odprowadzić od tych przychodów zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych? (pytanie oznaczone nr 3)
Czy Spółka powinna wysokość kosztów ponoszonych przez Spółkę z tytułu udziału Prezesa Zarządu w komisji ekonomicznej organizowanej przez Izbę Gospodarczą Komunikacji Miejskiej oraz udziału Członka Zarządu zgodnie z § 6 ust. 2 pkt 6 umowy o świadczenie usług w zakresie zarządzania zaliczyć do ich przychodów i w związku z tym odprowadzić od tych przychodów zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych? (pytanie oznaczone nr 4)

Zdaniem Wnioskodawcy, wysokość kosztów ponoszonych przez Spółkę z tytułu konferencji, kursów, szkoleń i seminariów zgodnie z § 6 pkt 6 (winno być: § 6 ust. 2 pkt 6) umowy o świadczenie usług w zakresie zarządzania zawartej z Prezesem Zarządu i Członkiem Zarządu, nie stanowi przychodu dla Prezesa Zarządu i Członka Zarządu. W związku z tym na Spółce nie spoczywa obowiązek odprowadzenia z tego tytułu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wysokość kosztów szkoleń Członka Zarządu Spółki związanych ze zmianą przepisów podatkowych, jpk, ustawy o rachunkowości itp. ponoszonych przez Spółkę zgodnie z § 6 pkt 6 (winno być: § 6 ust. 2 pkt 6) umowy o świadczenie usług w zakresie zarządzania nie stanowi przychodu dla Członka Zarządu. W związku z tym na Spółce nie spoczywa obowiązek odprowadzenia z tego tytułu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Szkolenia te są niezbędne do prawidłowego wykonywania powierzonych obowiązków Głównego Księgowego. Są to głownie szkolenia jednodniowe, dotyczące wprowadzanych zmian przepisów.

Wysokość kosztów ponoszonych przez Spółkę z tytułu udziału Prezesa Zarządu w komisji ekonomicznej organizowanej przez Izbę Gospodarczą Komunikacji Miejskiej oraz udziału Członka Zarządu zgodnie z § 6 ust. 2 pkt 6 umowy o świadczenie usług w zakresie zarządzania nie stanowi dla nich przychodu i w związku z tym nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i nie należy odprowadzić od tych przychodów zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zgodnie z umową to do obowiązków Spółki (§ 6 ust. 2 pkt 6) należy ponoszenie kosztów związanych ze świadczeniem usług w szczególności takich jak: koszty konferencji, kursów, szkoleń i seminariów (katalog otwarty) niezbędnych do należytego wykonania Usług.

Spółka jest członkiem Izby Gospodarczej Komunikacji Miejskiej.

Przy Izbie Gospodarczej Komunikacji Miejskiej (IGKM) działają następujące komisje branżowe:

Komisja Ekonomiczna IGKM,
Komisja Ruchu i Systemów Elektronicznych IGKM,
Komisja Zasobów Ludzkich i Szkoleń IGKM,
Komisja Taboru Autobusowego IGKM,
Komisja Taboru Tramwajowego IGKM,
Komisja Torowa IGKM,
Komisja Zasilania IGKM,
Komisja Zarządów Transportu IGKM,
Komisja Promocji Komunikacji Miejskiej IGKM,
Komisja Bezpieczeństwa i Higieny Pracy IGKM.

Zgodnie z regulaminem komisji branżowych działających przy Izbie Gospodarczej Komunikacji Miejskiej (załącznik do uchwały rady nadzorczej Nr 3/2014 z dnia 12 grudnia 2014 r.) do zakresu działania komisji należy w szczególności:

propagowanie rozwiązań technicznych, ekonomicznych i organizacyjnych stosowanych w komunikacji miejskiej w Polsce i na świecie, m.in. poprzez popularyzowanie nowych technologii i nowoczesnych rozwiązań adresowanych do branży,
wzajemna wymiana informacji i doświadczeń dotyczących oferowanych rozwiązań lub rozwiązań wprowadzonych przez poszczególnych członków, a także formułowanie uwag i opinii dotyczących tych rozwiązań,
integrowanie środowiska i promowanie zasad etyki zawodowej.

W ramach zorganizowanej komisji ekonomicznej w której uczestniczył Prezes Zarządu i Członek Zarządu prezentowane i omawiane były m.in. tematy dotyczące prawa zamówień publicznych, rozliczania VAT, kontroli biletowej i windykacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest częściowo prawidłowe a częściowo nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja zawiera ocenę stanowiska Wnioskodawcy w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie obowiązku odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w związku z uczestnictwem Prezesa Zarządu i Członka Zarządu w komisjach, konferencjach, kursach, szkoleniach i seminariach. W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 2032 ze zm.) – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Artkuł 10 ust. 1 ww. ustawy zawiera usystematyzowany zbiór źródeł przychodów, a dalsze przepisy szczegółowo normują poszczególne źródła i stanowią o zróżnicowanych zasadach opodatkowania. Stosownie do treści art. 10 ust. 2 ustawy jednym ze źródeł przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

Zgodnie z art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Na podstawie art. 13 pkt 9 cytowanej ustawy – za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Wyjątek, o którym mowa w powołanym przepisie (tj. pkt 7 art. 13), dotyczy sytuacji, gdy podatnik powołany został np. do składu zarządu, rady nadzorczej, komisji lub innych organów stanowiących osoby prawnej. W takiej sytuacji uzyskane przez niego przychody będą przychodami w rozumieniu art. 13 pkt 7, a nie art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powołanie bowiem podatnika np. do składu zarządu, bez względu na sposób jego powołania, stanowi okoliczność, która powoduje zmianę kwalifikacji przychodu, jednakże nie wpływa na zmianę źródła przychodu, są to również przychody z działalności wykonywanej osobiście.

W konsekwencji przychody uzyskane na podstawie umowy o świadczenie usług zarządzania dla celów podatku dochodowego należy zawsze kwalifikować jako przychody z działalności wykonywanej osobiście.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ww. ustawy – płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do

20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Z treści wniosku oraz jego uzupełnienia wynika, że Wnioskodawca w związku ze świadczeniem usług przez Zarządzających ponosi wydatki na ich uczestnictwo w komisjach, konferencjach, kursach, szkoleniach i seminariach. Są to wydatki związane zarówno z samym uczestnictwem, jak i przejazdem, pobytem i wyżywieniem podczas tych komisji, konferencji, kursów, szkoleń i seminariów. Wątpliwość Wnioskodawcy budzą jego obowiązki jako płatnika w związku z finansowaniem ww. wydatków.

Ogólne pojęcie przychodu ustawodawca zdefiniował w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Definicja przychodu zawarta w art. 11, jak również określone w nim zasady ustalania wartości tego przychodu (w tym świadczeń w naturze lub innych nieodpłatnych świadczeń) mają charakter ogólny, a zatem mają zastosowanie wówczas, gdy nie występują regulacje szczegółowe, inaczej normujące danego rodzaju przychód lub zasady jego ustalania.

Zgodnie z treścią art. 11 ust. 1 ww. ustawy – przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do treści art. 11 ust. 2 ww. ustawy – wartość pieniężną świadczeń w naturze z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Z kolei na podstawie art. 11 ust. 2a cyt. ustawy – wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy).

Za przychód należy uznać zatem każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne − to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu − przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Przysporzenie to może polegać na zwiększeniu majątku (aktywów) bądź uniknięciu jego pomniejszenia (zaoszczędzenie wydatków).

W odniesieniu do kwestii ponoszenia przez Spółkę kosztów uczestnictwa Zarządzających w konferencjach, seminariach i komisjach branżowych należy przyjąć, że koszty te są wydatkami na reprezentację Spółki na zewnątrz, a w konsekwencji nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Należy bowiem zauważyć, że reprezentowanie Spółki na zewnątrz jako członek organu zarządzającego jest co do zasady jednym z obowiązków Zarządzających określonych w zawartej ze Spółką umowie. Nie sposób mówić zatem o powstaniu przychodu po stronie podatnika w sytuacji, gdy uczestnictwo w konferencji, seminarium czy komisji i reprezentowanie Spółki wobec osób trzecich jest jednym z warunków wykonywania umowy, a odmowa wykonania tego obowiązku mogłaby skutkować np. rozwiązaniem umowy. Tak więc, skoro Zarządzający nie otrzymują od Spółki jakiegokolwiek przysporzenia majątkowego (brak przychodu), to na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika z tytułu dokonywanego zwrotu kosztów uczestnictwa w ww. wydarzeniach.

Odnosząc się natomiast do ponoszonych przez Spółkę kosztów uczestnictwa Zarządzających w kursach, szkoleniach, w tym szkoleniach Członka Zarządu związanych ze zmianą przepisów podatkowych, jpk, ustawy o rachunkowości, itp., stwierdzić należy, że co do zasady tego typu świadczenie powinno być zakwalifikowane jako przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W sytuacji, gdy udział Zarządzających w szkoleniu czy kursie nastawiony jest na poszerzenie ich indywidualnej wiedzy i umiejętności, Zarządzający otrzymują w ten sposób konkretne przysporzenie majątkowe, bowiem gdyby nie pokrycie wydatku na szkolenie czy kurs przez Spółkę Zarządzający musieliby ponieść taki koszt z własnych środków. Wyjątkiem od powyższej zasady jest jedynie przypadek, gdy Zarządzający zostali zobowiązani (np. w ramach zawartej umowy) do obowiązkowego uczestnictwa w konkretnych szkoleniach czy kursach.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że w odpowiedzi na wezwanie Organu Wnioskodawca wskazał wprost, że mając na uwadze § 1 ust. 1 i § 6 ust. 1 pkt 6 umowy o świadczenie usług w zakresie zarządzania Prezes Zarządu i Członek Zarządu pełniący jednocześnie funkcję Głównego Księgowego zostali w umowie zobowiązani do obowiązkowego uczestnictwa w kursach, szkoleniach i seminariach. Przyjmując zatem za Wnioskodawcą tak przedstawiony opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że w takiej sytuacji, podobnie jak w przypadku uczestnictwa w konferencji, seminarium czy komisji, nie sposób mówić o powstaniu przychodu po stronie podatnika, gdy uczestnictwo w danych szkoleniach czy kursach jest jednym z warunków wykonania umowy, a odmowa wykonania tego obowiązku mogłaby skutkować np. rozwiązaniem umowy. W tej kwestii zastosowanie znajduje też orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13, w którym wskazano, że aby można było mówić o powstaniu przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia musi dojść do uzyskania korzyści w postaci zwiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który podatnik musiałby ponieść. W sytuacji, w której podatnik obowiązkowo odbywa szkolenie czy kurs, które leżą w interesie Spółki i za które sam podatnik nie zapłaciłby – nie można mówić o powstaniu jakiegokolwiek przychodu.

Raz jeszcze podkreślić należy, że powyższe rozstrzygnięcie Organ oparł na informacjach zawartych w uzupełnieniu wniosku, będących elementem opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę, z których wynika, że Prezes Zarządu i Członek Zarządu zostali w umowie zobowiązani do obowiązkowego uczestnictwa w kursach i szkoleniach. W tej części stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się z kolei do ponoszonych przez Spółkę wydatków z tytułu przejazdów, pobytu i wyżywienia związanych z uczestnictwem Zarządzających w ww. komisjach, konferencjach, kursach, szkoleniach i seminariach należy zauważyć, że pokrywanie przez Wnioskodawcę wydatków z ww. tytułu stanowić będzie dla Zarządzających przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże przychód ten, w oparciu o przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 13 ww. ustawy, może korzystać ze zwolnienia z opodatkowania.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym pokrywanie przez niego ww. kosztów nie stanowi przychodów podatkowych Prezesa Zarządu i Członka Zarządu uznać należało za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

podróży służbowej pracownika,
podróży osoby niebędącej pracownikiem

-do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Aby jednak przedmiotowe świadczenia dla osoby niebędącej pracownikiem korzystały ze zwolnienia muszą być spełnione warunki, o których mowa w art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

w celu osiągnięcia przychodów lub
w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.

Odrębnymi przepisami, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy, jest m.in. rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz.U. z 2013 r., poz. 167), a w zakresie dotyczącym zwrotu kosztów używania samochodu prywatnego w podróży służbowej – także rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz.U. z 2002 r., Nr 27, poz. 271).

Zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej – rozporządzenie określa wysokość oraz warunki ustalania należności przysługujących pracownikowi, zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej:

na obszarze kraju, zwanej dalej „podróżą krajową”;
poza granicami kraju, zwanej dalej „podróżą zagraniczną”.

W myśl § 2 ww. rozporządzenia – z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

diety;
zwrot kosztów:
1. przejazdów,
2. dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
3. noclegów
4. innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.

Przy czy zgodnie z § 3 ust. 3 i 4 ww. rozporządzenia – na wniosek pracownika pracodawca może wyrazić zgodę na przejazd w podróży krajowej lub podróży zagranicznej samochodem osobowym, motocyklem lub motorowerem niebędącym własnością pracodawcy. W takim zaś przypadku pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, ustaloną przez pracodawcę, która nie może być wyższa niż określona w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz.U. z 2012 r., poz. 1265 oraz z 2013 r., poz. 21), co za tym idzie – stosuje się w tym zakresie stawki określone w § 2 drugiego z ww. rozporządzeń, tj.:

dla samochodu osobowego:
1. o pojemności skokowej silnika do 900 cm³ – 0,5214 zł,
2. o pojemności skokowej silnika powyżej 900 cm³ – 0,8358 zł,
dla motocykla – 0,2302 zł,
dla motoroweru – 0,1382 zł.

Należy zaznaczyć, że w powołanym wyżej przepisie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca posłużył się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”. Różnica treści lit. a) i lit. b) w art. 21 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy związana jest jednak wyłącznie z faktem, że w podróży służbowej może pozostawać jedynie pracownik, gdyż regulacje w tym zakresie zawiera ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1666 ze zm.). Stąd w odniesieniu do osób niepozostających w stosunku pracy (stosunkach pokrewnych) można mówić jedynie o podróży, a nie o podróży służbowej w rozumieniu Kodeksu pracy.

Przywołać w tym miejscu należy definicję podróży służbowej zawartą w przepisach Kodeksu pracy. Stosownie art. 775 § 1 Kodeksu pracy – za podróż służbową uznaje się wykonywanie przez pracownika na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, bądź stałe miejsce pracy pracownika. Zatem niezależnie od stosunków pomiędzy pracodawcą a pracownikiem, przyjąć należy, że podróżą w sensie ogólnym jest wykonywanie zadania poza miejscowością, w której znajduje się siedziba spółki bądź stałe miejsce wykonywania zadań. Dla właściwej definicji pojęcia podróży określającej jej cechy istotne, przydatny może okazać się dorobek orzeczniczy dot. podróży służbowej. Warto w tym zakresie przywołać uchwałę 7 Sędziów z 19 listopada 2008 r., sygn. akt. II PZP 11/08, w której SN wskazał odwołując się do definicji zawartej w art. 775 § 1 Kodeksu pracy, że „przepis ten odnosi się jedynie do zdarzenia rozumianego jako zdarzenie incydentalne w stosunku do pracy umówionej i wykonywanej zwykle w ramach stosunku pracy”. Oznacza to, że w rozpatrując każdą sprawę należy określić, czy dana osoba znajduje się w podróży i jaki czas ta podróż obejmuje. Przykładowo trudno uznać, że codzienne dojazdy do pracy Członka Zarządu są podróżą w rozumieniu omawianego przepisu.

Celem podsumowania stwierdzić należy, że w odniesieniu do kosztów komisji, konferencji, kursów, seminariów i szkoleń, mając na uwadze stwierdzenie Wnioskodawcy zawarte w uzupełnieniu wniosku, że Zarządzający zostali zobowiązani w umowie do obowiązkowego uczestnictwa w kursach, szkoleniach i seminariach, stanowisko Wnioskodawcy stwierdzające, że z tytułu uczestnictwa w komisjach, konferencjach, seminariach, kursach i szkoleniach u Zarządzających nie powstanie przychód, należało uznać za prawidłowe. Jak wykazano powyżej komisje, seminaria i konferencje mają charakter reprezentacji, zaś do uczestnictwa w kursach i szkoleniach Zarządzający – jak wskazuje Wnioskodawca – zobowiązani zostali umową.

Nie można jednak zgodzić się z Wnioskodawcą, że u Zarządzających nie powstanie przychód z tytułu zwrotu wydatków związanych z podróżami (koszty wykorzystania prywatnego samochodu do celów służbowych, wyżywienia i noclegów) w związku z uczestnictwem w komisjach, konferencjach, kursach, seminariach i szkoleniach, gdyż z tego tytułu u Zarządzających powstanie przychód. W tym też zakresie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe. Przychód ten będzie jednak korzystał ze zwolnienia z opodatkowania do wysokości określonej w odrębnych przepisach. W przypadku, kiedy wydatki przekroczą limity określone w tych przepisach, Wnioskodawca zobowiązany będzie do poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Organ podkreśla, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym w niniejszej interpretacji oparł się na informacji Wnioskodawcy, że obowiązek uczestnictwa Zarządzających w kursach i szkoleniach wynika z umowy.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, oraz
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin