Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.779.2017.2.BJ
z 11 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2017 r. (data wpływu 13 listopada 2017 r.), uzupełniony pismem z dnia 3 stycznia 2018 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki na remont lokali mieszkalnych– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek uzupełniony w dniu 3 stycznia 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki na remont lokali mieszkalnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie kupna i sprzedaży nieruchomości oraz robót remontowo-budowlanych, opodatkowaną na zasadach ogólnych. Jest Pan czynnym zarejestrowanym podatnikiem od towarów i usług. Mieszkania są kupowane na rynku wtórnym od osób fizycznych na podstawie aktów notarialnych, od komornika w drodze licytacji lub od spółdzielni mieszkaniowych. Transakcje te są bez podatku VAT. W tych mieszkaniach przeprowadza pan drobne remonty np.: szpachlowanie, malowanie, wymiana urządzeń sanitarnych, ponieważ lokale te są często w bardzo złym stanie. Wydatki, które Pan ponosi nie przekraczają jednak 30% wartości początkowej zakupionego mieszkania. Od faktur dokumentujących zakupy remontowe odlicza Pan podatek VAT. Do każdego zakupionego mieszkania prowadzi odrębny rejestr. Od pozostałych kosztów związanych ze sprzedażą nieruchomości nie odlicza Pan podatku VAT. Następnie mieszkania te sprzedaje Pan ze „stawką zwolnioną” na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku.

Czy może Pan odliczać VAT naliczony z faktur dotyczących ulepszenia nieruchomości do 30% ich wartości jeżeli sprzedawane są ze „stawką zwolnioną”?

Zdaniem Wnioskodawcy, odliczając podatek VAT od faktur dokumentujących remont lokali nie traci prawa do sprzedaży tych lokali ze „stawką zwolnioną”, ponieważ wydatki na ulepszenie tych lokali były niższe niż 30% wartości początkowej tych mieszkań.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że w przepisie art. 43 ust.1 pkt 10a lit.b nie jest jasno ujęte, czy może odliczyć VAT od wydatków na ulepszenie nieruchomości do 30 % jej wartości, jedynie stwierdzenie, że można sprzedać taką nieruchomość ze „stawką zwolnioną” jeżeli wydatki te nie przekroczyły 30 % wartości.

W opinii Wnioskodawcy, dokonując dostawy zwolnionej przepis ww. daje jedynie prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od faktur dotyczących ulepszenia, ale nie jest „napisane” wprost, czy z tego prawa może Pan skorzystać.

Podsumowując Wnioskodawca uważa jednak, że jeżeli będzie dokonywał wyłącznie sprzedaży zwolnionej to w myśl art. 86 ustawy o VAT nie ma prawa odliczać podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl ust. 2 pkt 1 lit. a) przywołanego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z treści art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca – będący czynnym podatnikiem podatku VAT – prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie handlu nieruchomościami na własny rachunek. Dokonuje nabycia lokali mieszkalnych na rynku wtórnym w celu ich dalszej odsprzedaży po dokonaniu prac remontowych (ulepszeń), które nie przekraczają 30% wartości początkowej zakupionych lokali. Następnie dokonuje ich sprzedaży ze „stawką zwolnioną”.

W tym miejscu nadmienić należy, że art. 22g ust. 17 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust.1, 3-9 i 11–15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10 000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Powyższy przepis wskazuje, że na gruncie prawa podatkowego „ulepszenie” jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkami trwałymi. Pod pojęciem tym należy rozumieć takie czynności jak przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja lub modernizacja środka trwałego, które podnoszą jego wartość techniczną, użytkową, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu, niż pierwotne przeznaczenie albo nadanie temu składnikowi innych cech użytkowych.

Mając na uwadze treść przywołanych przepisów prawa oraz opis stanu faktycznego stwierdzić należy, że w przypadku nabycia przez Wnioskodawcę towarów i usług związanych z remontem lokali mieszkalnych, które zostaną ostatecznie wykorzystane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług, nie zostaje spełniony podstawowy warunek uprawniający Wnioskodawcę do odliczenia podatku od towarów i usług, wynikający z faktur dokumentujących wydatki poniesione na remont przedmiotowych lokali, bowiem sprzedaż lokali mieszkalnych nie stanowi czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Zatem Wnioskodawca, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy nie ma prawa do odliczenia podatku z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z remontem sprzedawanych mieszkań.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy stanowiące reasumpcję w uzupełnieniu do wniosku należy uznać za prawidłowe.

Jednocześnie należy zauważyć, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania), a więc nie rozstrzyga kwestii zwolnienia od podatku czynności sprzedaży lokali mieszkalnych. Zatem powyższe przyjęto jako element stanu faktycznego, w oparciu o który wydano interpretację

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekle prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.