Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.406.2017.1.MD
z 8 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 23 listopada 2017 r. (data wpływu – 29 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania zakupu gospodarstwa rolnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 listopada 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania zakupu gospodarstwa rolnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni (notariusz) jest płatnikiem podatku od czynności cywilnoprawnych dokonywanych w formie aktu notarialnego.

Osoba fizyczna, będąca rolnikiem indywidualnym w rozumieniu ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego, ma zamiar nabyć na podstawie umowy sprzedaży udział wynoszący ½ we współwłasności nieruchomości rolnej o powierzchni 55,0 ha. Dotychczas jest właścicielem nieruchomości rolnych o powierzchni 11,0 ha i 25,0 ha oraz współwłaścicielem w udziale wynoszącym ¼ części nieruchomości rolnej o powierzchni 350,0 ha. Po nabyciu przedmiotowego udziału, łączna powierzchnia gospodarstwa rolnego posiadanego przez rolnika wynosić będzie nie mniej niż 11 ha.

Kupujący nabywa udział w nieruchomości rolnej na powiększenie swojego gospodarstwa rolnego. Kupujący nie przekroczył progu pomocy de minimis, o której mowa w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1408/2013 w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym, oraz:

• nabyty udział we własności nieruchomości rolnej będzie stanowił gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym,
• nieruchomość, w której udział będzie nabywany, stanowi gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym oraz w rozumieniu przepisów o kształtowaniu ustroju rolnego,
• kupujący nabywa udział we współwłasności ułamkowej nieruchomości rolnej, pozostając w związku małżeńskim, w którym obowiązuje ustrój rozdzielności majątkowej małżeńskiej,
• na nieruchomości, w której udział jest nabywany, nie jest i nie będzie prowadzona działalność gospodarcza inna niż działalność rolnicza,
• gospodarstwo rolne powstałe w wyniku nabycia udziału w nieruchomości rolnej będzie prowadzone przez nabywcę przez okres co najmniej 5 lat od dnia nabycia,
• współwłaściciele nieruchomości rolnej będą prowadzić gospodarstwo rolne przez powyższy pięcioletni okres,
• nabywca nie planuje zbyć nabytego udziału w nieruchomości w ciągu 5 lat od nabycia, nie planuje również zaniechać prowadzenia gospodarstwa rolnego, ani go wydzierżawić, ani prowadzić na tym gruncie działalności innej niż rolnicza,
• kwota podatku od czynności cywilnoprawnych naliczonego od umowy opisanej we wniosku wraz z wartością pomocy de minimis wykorzystanej przez nabywcę w przeciągu ostatnich trzech lat kalendarzowych poprzedzających nabycie przedmiotowego udziału w nieruchomości będzie mieściła się w kwocie (limicie) pomocy de minimis w rolnictwie, o której mowa w rozporządzeniu Komisji UE nr 1408/2013 w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opisana w stanie faktycznym transakcja będzie zwolniona z podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 9 ust. 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, powyższa czynność korzysta ze zwolnienia z podatku od czynności cywilnoprawnych.

Przywołując treść art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, Wnioskodawczyni wskazała, że z przepisu tego wynika, iż umowa sprzedaży będzie zwolniona z podatku od czynności cywilnoprawnych, tylko wtedy, gdy w rozumieniu ustawy o podatku rolnym, w chwili dokonania czynności nabywca posiada już grunty rolne (użytki rolne), nabywany grunt będzie stanowił gospodarstwo rolne oraz gdy w wyniku dokonania czynności sprzedaży zostanie utworzone lub powiększone gospodarstwo rolne, którego powierzchnia będzie, między innymi, nie większa niż 300 ha.

W zaistniałym stanie faktycznym interpretacji wymaga czy przy ustalaniu normy obszarowej do łącznej powierzchni gospodarstwa rolnego powstałego w wyniku powiększenia przez rolnika gospodarstwa po nabyciu udziału w nieruchomości rolnej przyjąć należy wszystkie grunty, których nabywca jest właścicielem lub współwłaścicielem (bez uwzględnienia faktu współwłasności), czy w części dotyczącej gruntów pozostających we współwłasności uwzględnia się powierzchnię nieruchomości rolnych odpowiadających udziałowi we współwłasności takich nieruchomości.

Art. 9 ust. 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie definicji gospodarstwa rolnego odsyła do ustawy o podatku rolnym, nie wyłącznie do definicji zawartej w art. 2 ust. 1 tej ustawy. Zatem zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o podatku rolnym, za gospodarstwo rolne uważa się obszar gruntów, o których mowa w art. 1, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej. Zaś w myśl art. 3 ust. 5 ustawy o podatku rolnym jeżeli grunty, o których mowa w art. 1 ustawy, stanowią współwłasność lub znajdują się w posiadaniu dwóch lub więcej podmiotów, to stanowią odrębny przedmiot opodatkowania podatkiem rolnym.

W ocenie Wnioskodawczyni, powierzchnia gospodarstwa rolnego powstałego w wyniku powiększenia nie przekroczy maksymalnej normy obszarowej 300 ha w rozumieniu powołanego wyżej art. 9 ust. 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych albowiem, przy ustaleniu wielkości gospodarstwa rolnego, w myśl art. 2 oraz art. 3 ust. 5 ustawy o podatku rolnym w przypadku gruntów rolnych będących we współwłasności ułamkowej uwzględnia się powierzchnię nieruchomości rolnych odpowiadających udziałowi we współwłasności takich nieruchomości.

Podobnie, w myśl przepisów ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego przy definiowaniu rolnika indywidualnego (ustalając normę obszarową gospodarstwa rolnego), zgodnie z art. 5 ust. 2, przy ustalaniu powierzchni użytków rolnych będących przedmiotem współwłasności gospodarstwa rolnego uwzględnia się powierzchnię nieruchomości rolnych odpowiadających udziałowi we współwłasności takich nieruchomości.

W ocenie Wnioskodawczyni, w opisanym stanie faktycznym nie następuje przekroczenie maksymalnej normy obszarowej gospodarstwa rolnego wynoszącej 300 ha i nabycie udziału w nieruchomości w zaistniałym stanie faktycznym będzie korzystało ze zwolnienia określonego w art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1150) podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

O powstaniu obowiązku uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnej decyduje, w myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, moment dokonania czynności cywilnoprawnej. Na podstawie art. 4 pkt 1 cyt. ustawy obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy podstawę opodatkowania – przy umowie sprzedaży − stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego, którą określa się na zasadach wskazanych w art. 6 ust. 2. Stawka podatku od umowy sprzedaży m.in. nieruchomości wynosi 2% − art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a) ww. ustawy.

Stosownie do treści art. 10 ust. 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, notariusze są płatnikami podatku od czynności cywilnoprawnych dokonywanych w formie aktu notarialnego. Płatnicy obowiązani są uzależnić dokonanie czynności cywilnoprawnej od uprzedniego zapłacenia podatku (art. 10 ust. 3 ww. ustawy).

W związku z powołanymi powyżej przepisami należy stwierdzić, że umowa sprzedaży nieruchomości podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) cyt. ustawy i obowiązek uiszczenia tegoż podatku ciąży na kupującym, a w przypadku, gdy umowa sprzedaży jest dokonywana w formie aktu notarialnego obowiązkiem notariusza (jako płatnika) jest pobór tego podatku.

Niezależnie od powyższego, w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W myśl art. 9 pkt 2 powołanej ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż własności gruntów, stanowiących gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym, wraz z będącymi ich częścią składową drzewami i innymi roślinami, pod warunkiem że w wyniku dokonania czynności zostanie utworzone lub powiększone gospodarstwo rolne, a powierzchnia gospodarstwa rolnego utworzonego lub powstałego w wyniku powiększenia będzie nie mniejsza niż 11 ha i nie większa niż 300 ha oraz gospodarstwo to będzie prowadzone przez nabywcę przez okres co najmniej 5 lat od dnia nabycia; zwolnienie to stanowi pomoc de minimis w rolnictwie, o której mowa w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1408/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym (Dz.Urz. UE L 352 z 24.12.2013, str. 9).

Zwolnienie zawarte w powołanym powyżej art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych ma charakter warunkowy. Oznacza to, że umowa sprzedaży będzie zwolniona z podatku od czynności cywilnoprawnych tylko wtedy, gdy:

• w chwili dokonania czynności nabywca posiada już grunty rolne (użytki rolne),
• nabywany grunt będzie stanowił gospodarstwo rolne w rozumieniu ustawy o podatku rolnym,
• w wyniku dokonania czynności zostanie utworzone lub powiększone gospodarstwo rolne, którego powierzchnia będzie nie mniejsza niż 11 ha i nie większa niż 300 ha oraz
• gospodarstwo to będzie prowadzone przez nabywcę przez okres co najmniej 5 lat od dnia nabycia.
  
  

Ostatnią przesłanką determinującą skorzystanie z omawianego zwolnienia od podatku jest spełnienie warunków do przyznania pomocy de minimis, a więc zawarcie się kwoty zwolnienia (ulgi podatkowej) w przysługującym podatnikowi limicie pomocy de minimis w rolnictwie.

W przypadku niespełnienia któregokolwiek ze wskazanych w art. 9 pkt 2 ww. ustawy warunków zwolnienie od podatku nie może zostać zastosowane.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że osoba fizyczna, będąca rolnikiem indywidualnym w rozumieniu ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego, ma zamiar nabyć na podstawie umowy sprzedaży udział wynoszący ½ we współwłasności nieruchomości rolnej o powierzchni 55,0 ha. Dotychczas, osoba ta jest właścicielem nieruchomości rolnych o powierzchni 11,0 ha i 25,0 ha oraz współwłaścicielem w udziale wynoszącym ¼ części nieruchomości rolnej o powierzchni 350,0 ha.

Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że umowa sprzedaży przedmiotowej nieruchomości winna być zwolniona z podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 9 pkt 2 przedmiotowej ustawy.

Z powyższym stanowiskiem nie można się zgodzić.

Dokonując analizy zwolnienia zawartego w art. 9 pkt 2 ustawy wskazać należy, że ustawodawca wyraźnie w treści cytowanego powyżej przepisu wskazał, że zwolnienie to dotyczy gospodarstwa rolnego w rozumieniu ustawy o podatku rolnym, a powierzchnia utworzonego gospodarstwa rolnego nie może być większa niż 300 ha.

Wobec tego należy przyjąć, że wolą ustawodawcy było, aby każde zawarte w ww. przepisie wyrażenie „gospodarstwo rolne” rozumieć tak samo – czyli w rozumieniu ustawy o podatku rolnym. Zgodnie z treścią § 10 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie Zasad Techniki Prawodawczej (Dz.U. z 2016 r., poz. 283), do oznaczenia jednakowych pojęć używa się jednakowych określeń, a różnych pojęć nie oznacza się tymi samymi określeniami. Zatem należy nadawać identycznym pojęciom – identyczne znaczenie, różnym pojęciom zaś – różne znaczenie. Użyte w tym przepisie wyrażenie „gospodarstwo rolne” winno zatem oznaczać ten sam desygnat, czyli gospodarstwo rolne w rozumieniu ustawy o podatku rolnym. Gdyby bowiem zamiarem prawodawcy było objęcie zwolnieniem nabycia także innych gruntów, dałby temu wyraz wprost, np. wskazując stosowanie definicji gospodarstwa rolnego zawartej w Kodeksie cywilnym.

Inne rozumienie przepisów prowadziłoby do nieuzasadnionej, rozszerzającej wykładni przepisu art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Zwolnienia podatkowe, jako odstępstwa od zasady powszechności opodatkowania, powinny być interpretowane ściśle.

Art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz.U. z 2017 r., poz. 1892) stanowi, że opodatkowaniu podatkiem rolnym podlegają grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza.

Z treści art. 2 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż za gospodarstwo rolne uważa się obszar gruntów, o których mowa w art. 1, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.

Stosownie do art. 3 ust. 5 ww. ustawy, jeżeli grunty, o których mowa w art. 1, stanowią współwłasność lub znajdują się w posiadaniu dwóch lub więcej podmiotów, to stanowią odrębny przedmiot opodatkowania podatkiem rolnym, a obowiązek podatkowy ciąży solidarnie na wszystkich współwłaścicielach (posiadaczach), z zastrzeżeniem ust. 6 i 7.

Z powołanego powyżej art. 3 ust. 5 ustawy o podatku rolnym nie można wysnuć wniosku, jakoby intencją ustawodawcy było przyjęcie w stosunku do współwłaścicieli, iż posiadane przez każdego z nich ułamkowe udziały we współwłasności stanowią – na potrzeby podatku rolnego – osobne obszary gruntów, odpowiadające wielkości udziału we współwłasności całego gospodarstwa. Ustawodawca jedynie wskazuje, że grunt, o którym mowa w art. 1, będący przedmiotem współwłasności, stanowi odrębny przedmiot opodatkowania, a obowiązek podatkowy ciąży solidarnie na współwłaścicielach. Aby opodatkowanie w takim kształcie mogło dojść do skutku, pod pojęciem odrębnego przedmiotu opodatkowania winno się rozumieć całość gruntu objętego współwłasnością.

Z treści tegoż przepisu nie wynika więc, jak sugeruje Wnioskodawczyni, że w przypadku gruntów rolnych będących we współwłasności należy uwzględnić powierzchnię nieruchomości odpowiadającej udziałowi we współwłasności.

Art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2017 r., poz. 459, ze zm.), stanowi, że własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Jak podkreśla się w doktrynie, we współwłasności prawo własności przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Żaden ze współwłaścicieli nie ma więc wyłącznego prawa do fizycznie wydzielonej części rzeczy, a każdemu z nich przysługuje jednakowe prawo do całej rzeczy, ograniczone jedynie takim samym prawem pozostałych współwłaścicieli (tak: Teresa A. Filipiak, Komentarz do art. 195 Kodeksu cywilnego w: Kidyba A. (red.), Dadańska K.A., Filipiak T.A., Kodeks cywilny. Komentarz. Tom II. Własność i inne prawa rzeczowe, LEX, 2012). Niepodzielność wspólnego prawa polega na tym, że każdy ze współuprawnionych ma prawo do całej rzeczy, a żaden nie ma prawa do jej wyodrębnionej części fizycznej (Jerzy Ciszewski, Komentarz do art. 195 Kodeksu cywilnego w: Ciszewski J. (red.), Jędrej K., Karaszewski G., Knabe J., Nazaruk P., Ruszkiewicz B., Sikorski G., Stępień-Sporek A., Kodeks cywilny. Komentarz, LexisNexis, 2014).

Z powyżej przedstawionej analizy wynika więc, że w przypadku, gdy osoba fizyczna jest współwłaścicielem gruntu o powierzchni 350 ha, to jest ona współwłaścicielem całości gruntu, a nie właścicielem odpowiadającej udziałowi wydzielonej części tegoż gruntu. Nie można zatem uznać, że osoba będąca współwłaścicielem gospodarstwa rolnego o powierzchni 350 ha, po dokupieniu kolejnej nieruchomości rolnej (udziału we współwłasności tej nieruchomości) utworzy lub powiększy gospodarstwo rolne w taki sposób, aby powierzchnia tegoż gospodarstwa nie przekraczała normy obszarowej 300 ha.

Na rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie nie ma wpływu wskazany przez Wnioskodawczynię przepis art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego (Dz.U. z 2017 r., poz. 2196, ze zm.), zgodnie z którym przy ustalaniu powierzchni użytków rolnych, o której mowa w ust. 1 pkt 2, będących przedmiotem współwłasności uwzględnia się powierzchnię nieruchomości rolnych odpowiadających udziałowi we współwłasności takich nieruchomości, a w przypadku współwłasności łącznej uwzględnia się łączną powierzchnię nieruchomości rolnych stanowiących przedmiot współwłasności. Przepis ten dotyczy bowiem definiowania rodzinnego gospodarstwa rolnego w rozumieniu tegoż art. 5 ust. 1 ww. ustawy. Ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych w treści art. 9 pkt 2 odnosi się bezpośrednio do ustawy o podatku rolnym, nie zaś do ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego.

Reasumując, nawet w sytuacji spełnienia pozostałych warunków zwolnienia wymienionych w art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (tj. powiększenia gospodarstwa rolnego o grunt stanowiący gospodarstwo rolne, prowadzenie tego gospodarstwa przez 5 lat od dnia nabycia oraz zmieszczenie się w limicie pomocy de minimis w rolnictwie), nie będzie możliwe zastosowanie ww. zwolnienia do nabycia kolejnych gruntów przez osobę, która jest współwłaścicielem gruntu o powierzchni 350 ha. Powiększone w ten sposób gospodarstwo rolne będzie bowiem większe niż 300 ha.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.