Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4011.248.2017.2.SK
z 5 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z 20 października 2017 r. (data wpływu 26 października 2017 r.), uzupełnionym pismem z 22 listopada 2017 r. (data wpływu 29 listopada 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków podatkowych po stronie Wnioskodawczyni w sytuacji:

• dzierżawy gruntu rolnego nieodpłatnie od krewnych zaliczanych do III grupy podatkowej -jest nieprawidłowe,
• w pozostałym zakresie – jest prawidłowe.

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 2).

UZASADNIENIE

W dniu 26 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków podatkowych po stronie Wnioskodawczyni w sytuacji dzierżawy gruntu rolnego od krewnych. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 15 listopada 2017 r. Znak: 0111-KDIB2-3.4011.233.2017.1.SK, 0111-KDIB2-3.4011.248.2017.1.SK wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano pismem z 22 listopada 2017 r. (data wpływu 29 listopada 2017 r.). W dniu 23 listopada 2017 r. uiszczono stosowną opłatę od wniosku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest współwłaścicielką w ¼ niezabudowanego i zalesionego w części gruntu rolnego o powierzchni 1,02 ha w okolicach miasta X. Grunt ten Wnioskodawczyni chce wydzierżawić od trzech współwłaścicieli (krewnych) w celu wykorzystywania drewna z drzew na opał oraz posadzenia drzew na opał oraz posadzenia drzew owocowych, których owoce w przyszłości Wnioskodawczyni najprawdopodobniej wykorzysta na własne potrzeby. Wnioskodawczyni planuje podpisać umowę dzierżawy na czas określony bez czynszu dzierżawnego lub za niewielką kwotę czynszu (kwestia w trakcie negocjacji), płatnego jednorazowo po zawarciu umowy.

W uzupełnieniu wniosku w piśmie z 22 listopada 2017 r. Wnioskodawczyni wskazała, że stopień pokrewieństwa z osobami , od których zamierza użyczyć grunt, o którym mowa we wniosku należą do I grupy podatkowej (2 osoby będące rodzeństwem Wnioskodawczyni) oraz do III grupy podatkowej (córka brata przyrodniego matki Wnioskodawczyni).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Jakie Wnioskodawczyni ma obowiązki podatkowe w zakresie zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych oraz uwzględnienia dzierżawy w zeznaniach podatkowych? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie będzie ona podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych oraz nie będzie wykazywać dzierżawy w rocznym zeznaniu podatkowym. Wynika to ze sposobu wykorzystania gruntu (opisanego i planowanego) art. 2 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy oraz wydanej interpretacji indywidualnej Dyrektora Izba Skarbowej w Bydgoszczy z 24 lipca 2014 r. Znak: ITPB1/415-514/14/KW.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się w części za prawidłowe, a w części za nieprawidłowe.

Z treści art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 2032 ze zm.), przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych działalność rolniczą definiuje przepisy art. 2 ust. 2 ustawy który stanowi: działalnością rolniczą, w rozumieniu ust. 1 pkt 1, jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

1. miesiąc - w przypadku roślin,
2. 16 dni - w przypadku wysoko intensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek,
3. 6 tygodni - w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
4. 2 miesiące - w przypadku pozostałych zwierząt

-licząc od dnia nabycia.

Reasumując, w myśl definicji zawartej w art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, działalnością rolniczą dla potrzeb tej ustawy, jest wszelka produkcja roślinna i zwierzęca (z zastrzeżeniem ust. 3) w stanie nieprzetworzonym, określonym tu jako naturalny, wykorzystująca materiał roślinny lub zwierzęcy pochodzący z własnych upraw, hodowli, chowu oraz wykorzystująca materiał roślinny i zwierzęcy nabyty od innych producentów. W przypadku nabycia przez podatnika roślin lub zwierząt od innych producentów, okresy ich przetrzymywania, w których następuje ich biologiczny wzrost (tzn. czas liczony od dnia nabycia do dnia zbycia) – nie mogą być krótsze niż określone w ww. art. 2 ust. 2 ustawy, by można uznać tę działalność za działalność rolniczą.

Ponieważ ustawodawca zdefiniował pojęcie działalności rolniczej, to tylko w granicach wyznaczonych zakresem owej definicji można mówić o przychodzie/dochodzie podatkowym właśnie z tego tytułu.

Zakresu wyłączenia przedmiotowego określonego w art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie stosuje się natomiast do przychodów wynikających z działalności związanej z działalnością rolniczą lub produkcją rolniczą. Wyłączenie nie ma więc zastosowania do przychodów z tytułu nieodpłatnych, bądź częściowo odpłatnych świadczeń związanych z zawarciem umowy dzierżawy bez czynszu dzierżawnego, bądź za niewielką odpłatnością.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, do źródeł przychodów zalicza się inne źródła.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast, zgodnie z art. 20 ust. 1 updof, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Przy czym, w myśl art. 11 ust. 2 updof, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Art. 11 ust. 2a ustawy stanowi, że wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

W myśl art. 11 ust. 2b ww. ustawy, jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”. Dokonując więc wykładni gramatycznej, za „nieodpłatne świadczenie” uznać należy świadczenie „nie wymagające opłaty, takie za które się nie płaci, bezpłatne” (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa 2003 r.). Zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie, kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu.

Dla celów podatkowych przyjmuje się – co znajduje potwierdzenie w orzecznictwie – że pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

W art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawarto katalog zwolnień przedmiotowych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 125 ww. ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczona zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, z zastrzeżeniem ust. 20.

Treść art. 21 ust. 20 ww. ustawy stanowi, że zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 125, nie ma zastosowania do świadczeń otrzymywanych na podstawie stosunku pracy, pracy nakładczej lub na podstawie umów będących podstawą uzyskiwania przychodów zaliczonych do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2.

Natomiast w myśl, art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 833 z poźn. zm.), do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

1. do grupy I - małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;
2. do grupy II - zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;
3. do grupy III - innych nabywców.
   
   

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego oraz jego uzupełnienia wynika, że Wnioskodawczyni jest współwłaścicielką w ¼ niezabudowanego i zalesionego w części gruntu rolnego o powierzchni 1,02 ha. Pozostałą część gruntu Wnioskodawczyni chce wydzierżawić od trzech współwłaścicieli krewnych należących do I grupy podatkowej (2 osoby będące rodzeństwem Wnioskodawczyni) oraz do III grupy podatkowej (córka brata przyrodniego matki Wnioskodawczyni). Grunt ten Wnioskodawczyni zamierza wykorzystywać w celu uzyskania drewna na opał oraz posadzenia drzew owocowych, których owoce najprawdopodobniej wykorzysta na własne potrzeby. Wnioskodawczyni planuje podpisać umowę dzierżawy na czas określony bez czynszu dzierżawnego lub za niewielką kwotę czynszu.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że w sytuacji gdy Wnioskodawczyni podpisze umowę dzierżawy gruntu i umowa ta nie będzie określała czynszu dzierżawnego, bądź jak wskazuje Wnioskodawczyni za „niewielką kwotę czynszu”, to Wnioskodawczyni z tego tytułu uzyska przychód z nieodpłatnych świadczeń lub odpowiednio przychód z częściowo odpłatnych świadczeń w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie ulega bowiem wątpliwości, że Wnioskodawczyni uzyskuje w ten sposób przysporzenie majątkowe, w postaci zaoszczędzonego wydatku jaki musiałaby ponieść z tytułu zapłaty czynszu dzierżawnego. Wartość tego przychodu zgodnie z cyt. art. 21 ust. 1 pkt 125 ww. ustawy, będzie podlegała zwolnieniu z opodatkowania w stosunku do tej części, którą Wnioskodawczyni otrzymuje od dwóch osób będących rodzeństwem Wnioskodawczyni – tj. od osób zaliczanych do I grupy podatkowej w myśl ustawy o podatku od spadków i darowizn. Natomiast przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń, bądź świadczeń częściowo odpłatnych otrzymany od osoby zaliczonej do III grupy podatkowej, nie będzie korzystał ze zwolnienia o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, wartość tego przychodu Wnioskodawczyni winna obliczyć zgodnie z cyt. art. 11 ust. 2a lub odpowiednio art. 11 ust. 2b ww. ustawy i wykazać w składanym rocznym zeznaniu podatkowym.

Wobec powyższego przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie obowiązków podatkowych po stronie Wnioskodawczyni w sytuacji:

• dzierżawy gruntu rolnego nieodpłatnie od krewnych zaliczanych do III grupy podatkowej – jest nieprawidłowe,
• w pozostałym zakresie – jest prawidłowe.
  
  

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnej z dnia 24 lipca 2014 r. Znak: ITPB1/415-514/14/KW zauważyć należy, że została ona wydana na tle odmiennego stanu faktycznego niż przedstawiony w przedmiotowym wniosku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie wniosku ORD-in wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.