Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.488.2017.1.ISZ
z 2 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 listopada 2017 r. (data wpływu 29 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania przy sprzedaży samochodu procedury VAT-marża - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania przy sprzedaży samochodu procedury VAT-marża.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni w miesiącu maju 2012 r. zakupiła samochód osobowy do swojej firmy z komisu samochodowego otrzymując fakturę VAT-marża. Pojazd został wprowadzony do ewidencji środków trwałych bez odliczenia żadnego VAT. Za względu na specyfikę działalności firmy, samochód miał być sprzedany po odpowiedniej eksploatacji.

W miesiącu listopadzie 2017 r. samochód został sprzedany.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni mogła zastosować szczególną procedurę w zakresie dostawy towarów używanych, zawartą w art. 120 ustawy przy spełnieniu warunków określonych w art. 120 ust. 10 i ust. 4 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawczyni, ponieważ zakupiła samochód od podmiotu wymienionego w art. 120 ust. 10 ustawy z myślą o dalszej jego odsprzedaży (art. 120 ust. 4 ustawy), to jest ona uprawniona do skorzystania (przy sprzedaży tego auta) ze szczególnej procedury VAT-marża.

Wnioskodawczyni wskazała też, że jej stanowisko potwierdzają organy podatkowe, np.:

1. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 30 października 2014 r., sygn. IBPP2/443-778/14/JJ,
2. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 15 maja 2014 r., sygn. ILPP2/443-212/14-2/AK,
3. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 9 września 2014 r., sygn. IPTPP4/443-468/14-4/AW.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Dla potrzeb stosowania szczególnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych ustawodawca w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy określił, że przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0).

Zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy – w przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odsprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Przez kwotę sprzedaży, stosownie do art. 120 ust. 1 pkt 5 ustawy, rozumie się całkowitą kwotę, którą podatnik otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów od nabywcy lub osoby trzeciej, wliczając w to otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty bezpośrednio związane z tą dostawą, podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze oraz koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi podatnik obciąża nabywcę, z wyłączeniem kwot, o których mowa w art. 29a ust. 7.

Natomiast przez kwotę nabycia rozumie się wszystkie składniki wynagrodzenia, o których mowa w pkt 5, które dostawca towarów otrzymał lub ma otrzymać od podatnika (art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy).

Należy zaznaczyć, że opodatkowanie w systemie marży jest ograniczone co do kategorii towarów używanych, przy tym istotne jest od kogo towary używane zostały nabyte.

I tak, stosownie do art. 120 ust. 10 pkt 3 ustawy, przepisy ust. 4 i ust. 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od podatników, jeśli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują zatem stosowanie szczególnej procedury opodatkowania dostawy – między innymi – towarów używanych, polegającej na opodatkowaniu marży. Jest to szczególna forma opodatkowania, w której podstawą opodatkowania jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku. Taka procedura opodatkowania może być stosowana w przypadku dostawy towarów używanych nabytych wcześniej przez podatnika w ramach prowadzonej działalności w celu odsprzedaży (także w sytuacji, gdy towar ten przed odsprzedażą podatnik użytkował dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej). Przy czym, dla opodatkowania dostawy towarów używanych w procedurze marży ważne jest – oprócz rodzaju towaru, który może zostać objęty tą procedurą – także to, od kogo ten towar został kupiony. Zastosowanie tej procedury wymaga, aby towary używane były nabyte od podmiotów wymienionych w powołanym wyżej art. 120 ust. 10 ustawy.

Wnioskodawczyni we wniosku wskazała, że w maju 2012 r. zakupiła samochód osobowy do swojej firmy z komisu samochodowego otrzymując fakturę VAT-marża. Pojazd został wprowadzony do ewidencji środków trwałych bez odliczenia żadnego VAT. Za względu na specyfikę działalności firmy, samochód miał być sprzedany po odpowiedniej eksploatacji. W miesiącu listopadzie 2017 r. samochód został sprzedany.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą tego, czy mogła zastosować szczególną procedurę w zakresie dostawy towarów używanych, zawartą w art. 120 ustawy przy spełnieniu warunków określonych w art. 120 ust. 10 i ust. 4 ustawy o VAT.

Mając na uwadze przywołane przepisy prawa należy uznać, że Wnioskodawczyni miała prawo do zastosowania procedury opodatkowania VAT-marża przy sprzedaży przedmiotowego samochodu. Spełnione zostały bowiem przesłanki pozwalające na jej zastosowanie, tj. samochód będący przedmiotem wniosku spełniał definicję towaru używanego w myśl art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy i Zainteresowana nabyła go od jednego z podmiotów wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy przy czym w momencie nabycia Wnioskodawczyni zakładała jego dalszą odsprzedaż.

W konsekwencji, mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że sprzedaż środka trwałego, samochodu, zakupionego w systemie VAT-marża z zamiarem dalszej odsprzedaży, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT-marża, na podstawie art. 120 ust. 4 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.