Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.378.2017.2.MM
z 14 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 31 października 2017 r. (data wpływu 6 listopada 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na nabycie wskazanych we wniosku usług (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 listopada 2017 r. wpłynął do organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na nabycie wskazanych we wniosku usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) jest polskim rezydentem podatkowym i podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Wnioskodawca prowadzi swoją działalność na terenie Strefy Ekonomicznej zajmując się przede wszystkim przetwórstwem ryb. Spółka przetworzone wyroby sprzedaje na rynku polskim i zagranicznym (głównie niemieckim i włoskim).

W toku prowadzonej działalności gospodarczej, z uwagi na dalszą możliwość rozwoju, Spółka zaczęła rozważać podjęcie działań w celu pozyskania dodatkowego kapitału potrzebnego do sfinansowania kolejnych inwestycji, które w dalszej kolejności miałyby przełożyć się na dodatkowe przychody związane z prowadzoną działalnością.

Pozyskanie dodatkowego kapitału odbyło się poprzez sprzedaż całości udziałów nowemu inwestorowi przez dotychczasowego udziałowca Spółki. Następnie zaś przeprowadzono podwyższenie kapitału zakładowego Wnioskodawcy sfinansowane poprzez wkład pieniężny nowego udziałowca.

W perspektywie operacja ta miała umożliwić realizację planów rozwojowych w kolejnych latach działalności, umocnienie pozycji Spółki na polskim i zagranicznych rynkach.

Biorąc pod uwagę powyższe, Spółka poniosła następujące koszty związane z transakcją pozyskania inwestora (dalej: „Wydatki”):

• koszty usług doradczych;
• koszty usług prawnych;
• pozostałe wydatki związane ze świadczeniem powyższych usług jak np. koszty transportu, tłumaczeń, telefonów etc.
  
  

W szczególności nabywane usługi polegały na:

• w odniesieniu do usług doradczych - wsparciu w opracowywaniu optymalnej struktury i harmonogramu przeprowadzenia transakcji, przygotowaniu i negocjowaniu umów związanych z przeprowadzaną transakcją, analizę rynku i określenie dalszej strategii działalności Spółki;
• w odniesieniu do usług prawnych - konsultacjach w zakresie planu prawnego transakcji, projektowaniu zmian w treści umowy Spółki, poświadczeń podpisów oraz kosztów wypisów z aktów notarialnych z wyłączeniem opłat notarialnych.
  
  

Wyżej wskazane usługi doradcze oraz prawne zostały odpowiednio udokumentowane fakturami VAT wystawionymi przez czynnych podatników z tytułu ich wykonania.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy przedstawione w stanie faktycznym Wydatki poniesione w związku z pozyskaniem inwestorów dla Spółki stanowią koszt uzyskania przychodów Wnioskodawcy? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wydatki obejmujące usługi doradcze, prawne jak również pozostałe wymienione we Wniosku związane ze zmianą udziałowca oraz podwyższeniem kapitału zakładowego mającym na celu pozyskanie dodatkowego kapitału stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki na gruncie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1888 z późn. zm.; dalej: „ustawa o CIT”).

Przesłanki uznania za koszty uzyskania przychodu na gruncie ustawy o CIT

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy. Na gruncie analizy przywołanej normy prawnej, zarówno w doktrynie jak i praktyce prawa podatkowego przyjmuje się zatem, że kosztami uzyskania przychodów są tylko takie wydatki, które spełniają łącznie następujące warunki:

• zostały poniesione przez podatnika, w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą,
• mają charakter definitywny,
• są właściwie udokumentowane,
• ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów (tzw. przesłanka celowości kosztów),
• nie zostały wymienione w zamkniętym katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.
  
  

Ponadto należy podkreślić, iż definicja oraz przesłanki kosztów uzyskania przychodów na gruncie ustawy o CIT mają charakter ogólny, w związku z czym każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. W związku z powyższym, ustawodawca nakazuje analizować wymienione przesłanki w każdym przypadku indywidualnie, biorąc pod uwagę między innymi rodzaj działalności gospodarczej podatnika, racjonalnie dokonaną ocenę możliwości osiągnięcia przychodu z konkretnego kosztu, intencje podatnika towarzyszące ponoszeniu wydatku oraz występujące w konkretnych okolicznościach powiązanie pomiędzy kosztem podatkowym, a efektywnie osiągniętym lub zamierzonym przychodem.

Tym samym Spółka przedstawia poniżej analizę spełniania poszczególnych przesłanek uznania wydatków związanych z usługami doradczymi i prawnymi jako kosztami uzyskania przychodu.

Definitywny charakter kosztów oraz ciężar ich poniesienia

Wnioskodawca pragnie wskazać, że wszystkie Wydatki zostały poniesione bezpośrednio przez Spółkę i obciążały jej aktywa, a także związane były z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Uzyskanie dodatkowych środków finansowych dzięki pozyskaniu nowego Inwestora pozwoli Spółce zwiększyć inwestycje, moce produkcyjne, a w konsekwencji zwiększyć poziom generowanych przychodów.

Wnioskodawca również pragnie podkreślić, iż Spółka poniosła koszty Wydatków w sposób definitywny, w szczególności nie otrzymała zwrotu Wydatków w żadnej formie od jakiegokolwiek podmiotu.

Należy dodatkowo podkreślić, iż fakt, że wydatki były ponoszone przez Spółkę a nie przez przyszłego udziałowca wynikał z przesłanek ekonomicznych. W szczególności obciążenie innych stron transakcji zbycia udziałów mogłoby negatywnie wpłynąć na przyszłe relacje gospodarcze w przedmiocie zawieranych transakcji.

Związek z prowadzoną działalnością i cel poniesienia wydatków

W ocenie Spółki, należy zauważyć, iż Wydatki, choć nie skutkowały uzyskaniem natychmiastowego przysporzenia po stronie Spółki, to zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów w przyszłości przez dalszy rozwój prowadzonej działalności. Nie ulega wątpliwości, iż aby poszczególny wydatek został uznany za związany z przychodami, nie musi służyć uzyskaniu konkretnego identyfikowanego przychodu Wnioskodawcy. W tym przypadku podwyższenie kapitału, które zostaje wykazane bezpośrednio w publicznie dostępnych raportach Krajowego Rejestru Sądowego prowadzi do umocnienia pozycji Spółki na rynku, zwiększenia jej rozpoznawalności oraz wiarygodności. Dodatkowo pozyskane środki finansowe umożliwią ekspansję rynków zagranicznych z oferowanymi produktami Wnioskodawcy.

Tym samym nie ulega wątpliwości, iż podjęte działania oraz poniesienie Wydatków ma, w ocenie Spółki, racjonalny charakter i bezpośrednio wiąże się z prowadzoną działalnością gospodarczą. Działanie Spółki kreuje bowiem związek przyczynowy pomiędzy poniesionymi Wydatkami a powstaniem lub zwiększeniem osiąganych przychodów lub też zachowaniem i zabezpieczeniem tych przychodów. Wydatki te pozwolą Spółce dążyć do zakładanego celu jakim jest zwiększenie/zachowanie/zabezpieczenie przychodów.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, poniesione Wydatki spełniają przesłankę celowościową uznania ich za koszty uzyskania przychodów, tj. służą uzyskaniu lub zachowaniu albo zabezpieczeniu przychodów.

Tożsame stanowisko wyraził m.in. NSA w uchwale 7 sędziów z 25 czerwca 2012 r. sygn. II FPS 2/12, w której wskazał, że: ,,(...) w świetle treści art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., decydującym kryterium przy kwalifikacji prawnej danego kosztu, jako kosztu uzyskania przychodów w rozumieniu tego przepisu, pozostaje kryterium celu poniesienia kosztu, a poza tym niezbędne jest istnienie bezpośredniego lub pośredniego tylko związku pomiędzy kosztem a realizacją wymienionych w tym przepisie celów”.

Brak wyłączenia z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT

Spółka chciałaby również zaznaczyć, że poniesione Wydatki nie mieszczą się też w katalogu wydatków, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, tj. nie stanowią kosztów wyłączanych czasowo lub stale z kosztów uzyskania przychodów.

W szczególności Wydatki nie stanowią wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o CIT. Należy bowiem wskazać, że norma prawna wynikająca z omawianego przepisu stanowi o wydatkach ponoszonych przez podatnika na m.in. objęcie lub nabycie akcji. W przedstawionym stanie faktycznym to nie Spółka, lecz inwestor dokonują nabycia oraz objęcia udziałów.

Powyższe stanowisko zostało również potwierdzone w ugruntowanej doktrynie prawa podatkowego zgodnie z którą: „Od kosztów nabycia bądź objęcia odróżnić należy koszty uboczne, takie jak koszty kredytowe (odsetki, prowizje) czy doradcze, związane z tymi czynnościami. Nie są to koszty »na objęcie lub nabycie«, a zatem nie dotyczą ich ograniczenia czasowe określone w art. 16 ust. 1 pkt 8 PDOPrU oraz art. 23 ust. 1 pkt 38 PDOFizU. Wśród kosztów ubocznych wyszczególnić należy koszty odsetek od kredytu zaciągniętego na nabycie udziałów, papierów wartościowych czy tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych” (Koszty uzyskania przychodów w podatkach dochodowych (PIT, CIT), Mariusz Pogoński).

W konsekwencji ograniczenie wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o CIT może znaleźć jedynie zastosowanie do wydatków poniesionych w związku z nabyciem/objęciem udziałów przez inwestora/przyszłego udziałowca Spółki a nie w odniesieniu do Wydatków Spółki.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że tożsame, z prezentowanym przez Spółkę, stanowisko znajduje odzwierciedlenie w wydanych interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego, np. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 29 września 2017 r. Znak: 0114-KDIP2-3.4010.206.2017.1.MC czy też w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 6 listopada 2015 r. Znak: ITPB3/4510-436/15/MKo, w których w podobnych stanach faktycznych zostało stwierdzone, iż:

• „(...) wydatki na nabycie Usług doradczych w zakresie pozyskania Inwestora spełniają wszystkie warunki niezbędne do uznania wydatku z tego tytułu za koszt uzyskania przychodu. W konsekwencji, spełniają one wszystkie przesłanki zaliczenia w koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT”;
• „(...) Wnioskodawca poniósł/ponosi wydatki na nabycie usług doradczych związanych z pozyskiwaniem inwestora, które należy zaliczyć do kosztów związanych z dalszym jego rozwojem, w konsekwencji nie wiążą się one w sposób bezpośredni z przychodami Spółki. Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że skoro ww. wydatki zostały poniesione na podstawie racjonalnych przesłanek ukierunkowanych na zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów oraz nie kwalifikują się do wyłączeń określonych w art. 16 ust. 1 omawianej ustawy, będą stanowiły koszty uzyskania przychodów w momencie ujęcia ich jako koszt w księgach rachunkowych Spółki”.
  
  

Wydatki związane z podwyższeniem kapitału zakładowego

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o CIT, do przychodów nie zalicza się przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego, funduszu udziałowego albo funduszu założycielskiego, albo funduszu statutowego w banku państwowym, albo funduszu organizacyjnego ubezpieczyciela. Powyższa regulacja, w ocenie ugruntowanego orzecznictwa sądów administracyjnych, skutkuje wyłączeniem z kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych bezpośrednio na utworzenie bądź powiększenie kapitału zakładowego. Tym samym, a contrario, koszty pośrednie, tj. stanowiące koszty ogólne prowadzonej działalności będą kosztami podatkowymi.

W szczególności powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w uchwale 7 sędziów NSA z 24 stycznia 2011 r. sygn. akt II FPS 6/10, w której sąd wskazał, że: „(...) gdyby nie wyłączenie z przychodów w art. 12 ust. 4 pkt 4 tej ustawy wpłaty na kapitał zakładowy, również w przypadku jego podwyższenia stanowiłyby przychód spółki kapitałowej. Na zasadzie wyrażonej w art. 7 ust. 2 u.p.d.o.p. przychód ten brany byłby w rachunku wyliczenia dochodu podlegającego opodatkowaniu. Tego rodzaju przychód, a »nie- przychód« z mocy art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy jest pomijany dla celów podatkowych. Jeden ze skutków tej regulacji stanowi to, że wydatki bezpośrednio powiązane tym przychodem i warunkujące jego wystąpienie w postaci wniesienia podwyższonego kapitału nie mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów. Ocena ta nie może jednak zostać rozciągnięta na tę część wydatków ogólnych spółki kapitałowej, których poniesienie tego rodzaju związku już nie cechuje tzw. koszty ogólne funkcjonowania osoby prawnej służące zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów i nie wykazujące związku z konkretnym przychodem. Zgodzić należy się zatem z oceną, że wydatki związane z nabyciem usług w celu emisji akcji należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Są one typowymi kosztami pośrednimi związanymi z prowadzoną działalnością gospodarczą, której efekty podlegają opodatkowaniu”.

W omawianej uchwale NSA wskazał również przykładowy katalog kosztów bezpośrednio związanych z podwyższeniem kapitału zakładowego, które nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów: „(...) do tego rodzaju wydatków niewątpliwie należy zaliczyć opłaty notarialne, sądowe, podatek od czynności cywilnoprawnych, a w przypadku podwyższenia kapitału w drodze emisji akcji będących przedmiotem oferty publicznej objętych prospektem emisyjnym dodatkowo ponoszone w związku z tym opłaty giełdowe, koszty druku dokumentów akcyjnych, koszty sporządzenia, drukowania oraz dystrybucji prospektu emisyjnego lub jego skróconej wersji oraz koszty oferowania papierów wartościowych”.

Przywołane stanowisko jest szeroko akceptowane w praktyce interpretacyjnej sądów - podobnie orzekał np. NSA w wyroku z 13 lutego 2015 r. sygn. akt II FSK 3210/12 czy też w wyroku z 20 lutego 2013 r. sygn. akt II FSK 1044/12.

Biorąc pod uwagę powoływane powyżej orzecznictwo oraz charakter poniesionych Wydatków, Spółka podkreśla, iż, jak to zostało uprzednio wskazane, poniesione wydatki nie powodują bezpośredniego przysporzenia, lecz służą umocnieniu wiarygodności Spółki na rynku jak również pozyskaniu dodatkowych środków finansowych.

W związku z powyższym, celem poniesienia Wydatków nie było powiększenie kapitału zakładowego Spółki tylko zmiana w strategii działalności i strukturze udziałowej Spółki połączona z dalszym rozwojem prowadzonej działalności gospodarczej. Jak zostało to już wyżej wykazane, przychody otrzymane na podwyższenie kapitału zakładowego nie stanowią przychodów podatkowych. W konsekwencji koszty poniesione w bezpośrednim związku z podwyższeniem kapitału zakładowego nie mogą zostać zaliczone do kosztów podatkowych podmiotu, którego kapitał jest podnoszony. Mając jednak na uwadze rzeczywisty cel poniesionych Wydatków, Spółka stoi na stanowisku, że Wydatki nie wykazują bezpośredniego związku z podwyższeniem kapitału zakładowego Spółki, a tym samym mogą stanowić koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

Podsumowując, zdaniem Spółki, wydatki obejmujące usługi doradcze, prawne jak również pozostałe wymienione we Wniosku związane ze zmianą udziałowca oraz podwyższeniem kapitału zakładowego mającym na celu pozyskanie dodatkowego kapitału stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki na gruncie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. W szczególności wydatki te miały charakter racjonalny i uzasadniony, tj. zostały poniesione w celu rozwoju prowadzonej działalności. Jednocześnie nie są one bezpośrednio związane z podwyższeniem kapitału zakładowego Spółki, a także nie mieszczą się w katalogu kosztów zawartych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. W konsekwencji Wydatki te stanowią pośrednie koszty uzyskania przychodów Spółki w momencie ich poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy ponadto zaznaczyć, że przedmiotem niniejszej interpretacji, zgodnie z zadanym pytaniem, które wyznacza zakres wniosku, jest kwestia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opisanych we wniosku Wydatków, nie zaś kwestia momentu zaliczenia Wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Nadmienia się, że w zakresie podatku od towarów i usług zostało/zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.