Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4014.132.2017.2.LS
z 29 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 października 2017 r. (data wpływu 31 października 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 31 października 2017 r. (data nadania 31 października 2017 r., data wpływu 2 listopada 2017 r.) oraz pismem z dnia 23 listopada 2017 r. (data nadania 23 listopada 2017 r., data wpływu 23 listopada 2017 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP3-2.4014.132.2017.1.LS z dnia 16 listopada 2017 r. (data nadania 16 listopada 2017 r., data doręczenia 20 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy dotyczącej transferu wierzytelności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy dotyczącej transferu wierzytelności.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

D. Limited (dalej: Wnioskodawca lub D. Irlandia lub Nabywca) jest spółką prawa irlandzkiego, zarejestrowanym podatnikiem dla celów VAT w Irlandii. Podmiot ten w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nabywa wierzytelności handlowe (dalej: transakcje) od spółek produkcyjnych i handlowych z grupy D. z siedzibą w Europie, w tym od Y. sp. z o.o. (dalej: Y. lub Zbywca). Y. jest polskim rezydentem podatkowym i zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. W ramach swojej działalności Y. dokonuje sprzedaży do niepowiązanych podmiotów trzecich, z odroczonym terminem płatności (na zasadzie kredytu kupieckiego). W związku z tym Y. posiada wierzytelności handlowe od swoich kontrahentów.

Aby usprawnić proces otrzymywania przychodów z tytułu wykonywanej działalności (dzięki uzyskaniu wcześniejszego finansowania) oraz w celu zwiększenia i zdywersyfikowania możliwości pozyskiwania finansowania w korzystnej cenie, Y. przystąpiła do programu finansowego prowadzonego w grupie D. W związku z tym, Y. stała się stroną transakcji regulowanych wielostronnymi dokumentami, których stroną jest również Wnioskodawca, w tym:

• English Receivable Purchase Agreement, zawarta pierwotnie w dniu 21 marca 2014, dalej: umowa sprzedaży wierzytelności lub RPA,
• Servicing Agreement, zawarta pierwotnie w dniu 21 marca 2014, dalej: umowa serwisowa.
  
  

Nabywanie wierzytelności przez D. Irlandia od Y. odbywa się bez prawa regresu. W wyniku transferu wierzytelności prawa i obowiązki z nich wynikające zostaną przeniesione na D. Irlandia. Wierzytelności handlowe będące przedmiotem transferu do Nabywcy:

• są niewymagalne (ich termin wymagalności jeszcze nie zapadł), nieprzedawnione,
  
• istnieją na moment transakcji, są zindywidualizowane oraz prawnie możliwe do zaspokojenia (nie są m in. ograniczone zastawami rzeczowymi).
  
  

Na mocy zawartej umowy pomiędzy Y. i D. Irlandia transfer wierzytelności będzie dokonywany w sposób regularny / periodyczny, także w stosunku do przyszłych wierzytelności, które spełniać będą opisane powyżej warunki.

W ramach przedmiotowych transakcji nie będą przenoszone wierzytelności zagrożone, m.in. w przypadku których dłużnik jest podmiotem postępowania upadłościowego, lub wierzytelności nieściągalne, lub będące przedmiotem postępowania egzekucyjnego wszczętego w celu ich odzyskania lub/i wierzytelności odpisane lub zaksięgowane przez Zbywcę jako wierzytelności nieściągalne.

Cena nabycia wierzytelności przez D. Irlandia będzie odpowiadać wartości rynkowej wierzytelności, tj. będzie niższa od jej wartości nominalnej wynikającej z faktury wystawionej przez Y. Kwota jaką wypłaca D. Irlandia będzie więc niższa niż wartość nominalna wierzytelności w momencie ich przeniesienia o dyskonto pobierane przez Nabywcę. Dyskonto stanowi wynagrodzenie D. Irlandia w zamian za:

• przejęcie ryzyka nieotrzymania środków wynikających z przysługujących należności względem dłużników,
• przejęcie ryzyka nieterminowego otrzymania środków wynikających z przysługujących należności względem dłużników,
• przekazanie środków finansowych wcześniej niż w terminie ustalonym z dłużnikami, wynikającym z daty wymagalności wierzytelności,
• podejmowanie ewentualnych czynności zmierzających do wyegzekwowania uregulowania należności przez dłużników.
  
  

Zakładane jest, że cena za wierzytelności odpowiadająca wartości rynkowej wierzytelności będzie płatna przez D. Irlandia przy każdym transferze.

Przedmiotem zapytania w niniejszej interpretacji jest kwestia opodatkowania transakcji podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Wnioskodawca wskazuje również, że Y. zwróciła się z wnioskiem wspólnym o wydanie interpretacji w zakresie opodatkowania transakcji podatkiem od towarów i usług, D. Irlandia jest zainteresowanym niebędącym stroną tego postępowania.

Pismem z dnia 16 listopada 2017 r. Nr 0114-KDIP3-2.4014.132.2017.1.LS wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania poprzez:

1. jednoznaczne wskazanie czy umowa dotycząca transferu wierzytelności, którą zamierza zawrzeć Wnioskodawca przybierze postać którejkolwiek z czynności wymienionej w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (np. umowy sprzedaży)?
2. wskazanie gdzie wykonywane będą prawa majątkowe w chwili zawarcia umowy dotyczącej transferu wierzytelności przez Wnioskodawcę (terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, czy też terytorium innego państwa)?
3. wskazanie czy z tytułu zawarcia umowy dotyczącej transferu wierzytelności przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności będzie objęta zakresem podatku od towarów i usług/podatkiem od wartości dodanej (opodatkowana podatkiem od towarów i usług/podatkiem od wartości dodanej) bądź zwolniona z tego podatku?
   
   

Pismem z dnia 23 listopada 2017 r. (data nadania 23 listopada 2017 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w wyznaczonym terminie. W nadesłanym uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

Odpowiadając na pytania:

1. Czy umowa dotycząca transferu wierzytelności, którą zamierza zawrzeć Wnioskodawca przybierze postać którejkolwiek z czynności wymienionej w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (np. umowy sprzedaży)?
   
   

Umowa dotycząca transferu wierzytelności od Y. Sp. z o.o. do Wnioskodawcy zawarta będzie pod prawem Anglii i Walii. Nazwa umowy Receivable Purchase Agreement wskazuje, że może to być umowa odpowiadająca umowie sprzedaży. W związku z powyższym, Wnioskodawca przyjmuje iż przedmiotowa umowa przybierze postać umowy sprzedaży wymienionej w art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2017, poz. 1150; dalej: „ustawa o PCC”).

2. Gdzie wykonywane będą prawa majątkowe w chwili zawarcia umowy dotyczącej transferu wierzytelności przez Wnioskodawcę (terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, czy też terytorium innego państwa)?
   
   

W ocenie Wnioskodawcy, prawa majątkowe, do zawarcia przez Wnioskodawcę umowy dotyczącej transferu wierzytelności, wykonywane są / będą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a po jej zawarciu wykonywane będą poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tj. w Irlandii.

Zarówno ustawa o PCC, jak i inne ustawy podatkowe, nie definiują pojęcia „miejsca wykonywania prawa majątkowego”. W konsekwencji, w ramach wykładni systemowej zewnętrznej należy odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459 ze. zm„ dalej: KC).

Podobnie jak ustawa o PCC, również przepisy KC nie definiują miejsca wykonywania prawa majątkowego. W przypadku jednak zobowiązań, których przedmiotem jest świadczenie, KC zawiera regulacje odnoszące się do miejsca spełnienia świadczenia.

W myśl art. 454 § 1 KC, świadczenie pieniężne powinno być spełnione w miejscu zamieszkania lub w siedzibie wierzyciela w chwili spełnienia świadczenia. Art. 454 § 2 KC stanowi z kolei, że jeżeli zobowiązanie ma związek z przedsiębiorstwem dłużnika lub wierzyciela, o miejscu spełnienia świadczenia rozstrzyga siedziba przedsiębiorstwa.

Jeśli miejsce spełnienia świadczenia wynikającego z wierzytelności pieniężnej nie zostało oznaczone lub nie wynika z właściwości zobowiązania, miejscem wykonywania praw majątkowych w rozumieniu art. 1 ust. 4 ustawy o PCC będzie siedziba wierzyciela w chwili spełnienia świadczenia.

Mając na uwadze powyższe w ocenie Wnioskodawcy za miejsce wykonywania praw majątkowych w rozumieniu art. 1 ust. 4 ustawy o PCC do zawarcia przez Wnioskodawcę umowy dotyczącej transferu wierzytelności od Y. Sp. z o.o. należy uznać terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a po zawarciu umowy terytorium innego państwa - tj. Irlandii (jako miejsce siedziby wierzyciela).

3. Czy z tytułu zawarcia umowy dotyczącej transferu wierzytelności przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności będzie objęta zakresem podatku od towarów i usług/podatkiem od wartości dodanej (opodatkowana podatkiem od towarów i usług/podatkiem od wartości dodanej) bądź zwolniona z tego podatku?
   
   

W ocenie Wnioskodawcy, nabywanie przez Wnioskodawcę wierzytelności na zasadach określonych we wniosku z dnia 31 października 2017 r. stanowi świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT i powinno podlegać 23% podatkowi od towarów i usług (VAT) w miejscu siedziby usługobiorcy, tj. w Polsce.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, tak jak zostało to przedstawione we wniosku o interpretację, dokonywane przez D. Irlandia i Y. transakcje będą wyłączone od opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 Ustawy o PCC.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy umowa dotycząca transferu wierzytelności przez Y. na rzecz D. Irlandia opisana w zdarzeniu przyszłym powinna zostać opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego umowa dotycząca transferu wierzytelności przez Y. na rzecz Wnioskodawcy nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Uzasadnienie

Zdaniem Wnioskodawcy, transfer wierzytelności przez Y. na jego rzecz w ramach opisywanych transakcji sprzedaży nie będzie podlegał podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Powyższe stanowisko wynika z faktu, że nabywanie wierzytelności będzie dokonywane przez Wnioskodawcę w ramach świadczonych przez niego usług, podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlega zamknięty katalog czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z ustawą o PCC podatkowi podlegają następujące czynności cywilnoprawne (art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o PCC):

• umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
• umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
• umowy darowizny - w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
• umowy dożywocia,
• umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności - w części dotyczącej spłat lub dopłat,
• ustanowienie hipoteki,
• ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
• umowy depozytu nieprawidłowego,
• umowy spółki.
  
  

Powyższy przepis tworzy katalog o zamkniętym charakterze, który nie może być w żaden sposób rozszerzany na inne czynności cywilnoprawne w nim niewymienione. W polskim porządku prawnym instytucję przeniesienia wierzytelności regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z póżn. zm„ dalej: „Kodeks cywilny”).

Jednakże, na mocy art. 2 pkt 4 ustawy o PCC ustawodawca określił, że nie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych czynności, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług (dalej: VAT) lub zwolniona od tego podatku (z pewnymi wyjątkami, które nie mają jednak zastosowania w omawianym przypadku).

W związku z przedmiotową umową D. Irlandia świadczyć będzie na rzecz Y. usługi podlegające opodatkowaniem VAT.

D. Irlandia w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy bowiem na rzecz Y. za wynagrodzeniem usługi:

• przejęcia ryzyka nieotrzymania środków wynikających z przysługujących należności względem dłużników,
  
• przejęcia ryzyka nieterminowego otrzymania środków wynikających z przysługujących należności względem dłużników,
  
• przekazania środków finansowych wcześniej niż w terminie ustalonym z dłużnikami, wynikającym z daty wymagalności wierzytelności,
  
• podejmowania ewentualnych czynności zmierzających do wyegzekwowania uregulowania należności przez dłużników.
  
  

Jednocześnie, usługi świadczone przez D. Irlandia na rzecz Y. stanowią import usług w rozumieniu art. 2 pkt 9 ustawy o VAT, których miejscem świadczenia jest Polska. Nabycie wierzytelności przez D. Irlandia od Y. podlegać będzie zatem podatkowi VAT w miejscu siedziby usługobiorcy, tj. w Polsce.

W związku z powyższym Wnioskodawca zaznacza, że nawet gdyby przedmiotowe usługi świadczone zostały uznane za jedną z czynności cywilnoprawnych wymienionych w art. 1 ust. 1 ustawy o PCC, to i tak nie podlegałyby opodatkowaniu PCC. Dokonywane przez D. Irlandia i Y. transakcje będą zatem wyłączone od opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 Ustawy o PCC.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, umowa, na mocy której będzie dokonywany transfer wierzytelności przez Y. na rzecz D. Irlandia, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy tylko w zakresie przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1150) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
   
2. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
   
3. (uchylona),
   
4. umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
5. umowy dożywocia,
   
6. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
   
7. (uchylona),
   
8. ustanowienie hipoteki,
   
9. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
   
10. umowy depozytu nieprawidłowego,
11. umowy spółki.
    
    

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

W myśl art. 1 ust. 4 cyt. ustawy czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 4a i 5, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
   
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Stosownie do zapisu art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej. W myśl art. 4 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano jednak sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie do art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
   
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
     
   • umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
     
     

Zaznaczyć jednakże należy, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług lecz wyłącznie fakt, że dana czynność (ta konkretna) jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub przynajmniej jedna ze stron tej czynności jest z tego podatku zwolniona.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego oraz uzupełnienia wynika, że D. Limited (dalej: Wnioskodawca lub D. Irlandia lub Nabywca) jest spółką prawa irlandzkiego, zarejestrowanym podatnikiem dla celów VAT w Irlandii. Podmiot ten w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nabywa wierzytelności handlowe (dalej: transakcje) od spółek produkcyjnych i handlowych z grupy D. z siedzibą w Europie, w tym od Y. sp. z o.o. (dalej: Y. lub Zbywca). Y. z siedzibą w Szamotułach jest polskim rezydentem podatkowym i zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. W ramach swojej działalności Y. dokonuje sprzedaży do niepowiązanych podmiotów trzecich, z odroczonym terminem płatności (na zasadzie kredytu kupieckiego). W związku z tym Y. posiada wierzytelności handlowe od swoich kontrahentów. Aby usprawnić proces otrzymywania przychodów z tytułu wykonywanej działalności (dzięki uzyskaniu wcześniejszego finansowania) oraz w celu zwiększenia i zdywersyfikowania możliwości pozyskiwania finansowania w korzystnej cenie, Y. przystąpiła do programu finansowego prowadzonego w grupie D. . W związku z tym, Y. stała się stroną transakcji regulowanych wielostronnymi dokumentami, których stroną jest również Wnioskodawca, w tym:

• English Receivable Purchase Agreement, zawarta pierwotnie w dniu 21 marca 2014, dalej: umowa sprzedaży wierzytelności lub RPA,
• Servicing Agreement, zawarta pierwotnie w dniu 21 marca 2014, dalej: umowa serwisowa.
  
  

Nabywanie wierzytelności przez D. Irlandia od Y. odbywa się bez prawa regresu. W wyniku transferu wierzytelności prawa i obowiązki z nich wynikające zostaną przeniesione na D. Irlandia. Wierzytelności handlowe będące przedmiotem transferu do Nabywcy:

• są niewymagalne (ich termin wymagalności jeszcze nie zapadł), nieprzedawnione,
• istnieją na moment transakcji, są zindywidualizowane oraz prawnie możliwe do zaspokojenia (nie są m in. ograniczone zastawami rzeczowymi).
  
  

Na mocy zawartej umowy pomiędzy Y. i D. Irlandia transfer wierzytelności będzie dokonywany w sposób regularny / periodyczny, także w stosunku do przyszłych wierzytelności, które spełniać będą opisane powyżej warunki. W ramach przedmiotowych transakcji nie będą przenoszone wierzytelności zagrożone, m.in. w przypadku których dłużnik jest podmiotem postępowania upadłościowego, lub wierzytelności nieściągalne, lub będące przedmiotem postępowania egzekucyjnego wszczętego w celu ich odzyskania lub/i wierzytelności odpisane lub zaksięgowane przez Zbywcę jako wierzytelności nieściągalne. Cena nabycia wierzytelności przez D. Irlandia będzie odpowiadać wartości rynkowej wierzytelności, tj. będzie niższa od jej wartości nominalnej wynikającej z faktury wystawionej przez Y. Kwota jaką wypłaca D. Irlandia będzie więc niższa niż wartość nominalna wierzytelności w momencie ich przeniesienia o dyskonto pobierane przez Nabywcę. Dyskonto stanowi wynagrodzenie D. Irlandia w zamian za:

• przejęcie ryzyka nieotrzymania środków wynikających z przysługujących należności względem dłużników,
• przejęcie ryzyka nieterminowego otrzymania środków wynikających z przysługujących należności względem dłużników,
• przekazanie środków finansowych wcześniej niż w terminie ustalonym z dłużnikami, wynikającym z daty wymagalności wierzytelności,
• podejmowanie ewentualnych czynności zmierzających do wyegzekwowania uregulowania należności przez dłużników.
  
  

Zakładane jest, że cena za wierzytelności odpowiadająca wartości rynkowej wierzytelności będzie płatna przez D. Irlandia przy każdym transferze. Umowa dotycząca transferu wierzytelności od Y. Sp. z o.o. do Wnioskodawcy zawarta będzie pod prawem Anglii i Walii. Nazwa umowy Receivable Purchase Agreement wskazuje, że może to być umowa odpowiadająca umowie sprzedaży. W związku z powyższym, Wnioskodawca przyjmuje iż przedmiotowa umowa przybierze postać umowy sprzedaży wymienionej w art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2017, poz. 1150; dalej: „ustawa o PCC”). W ocenie Wnioskodawcy za miejsce wykonywania praw majątkowych w rozumieniu art. 1 ust. 4 ustawy o PCC do zawarcia przez Wnioskodawcę umowy dotyczącej transferu wierzytelności od Y. Sp. z o.o. należy uznać terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a po zawarciu umowy terytorium innego państwa - tj. Irlandii (jako miejsce siedziby wierzyciela). W ocenie Wnioskodawcy, nabywanie przez Wnioskodawcę wierzytelności na zasadach określonych we wniosku stanowi świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT i powinno podlegać 23% podatkowi od towarów i usług (VAT) w miejscu siedziby usługobiorcy, tj. w Polsce.

Przyjmując za Wnioskodawcą, że nabywanie wierzytelności na zasadach określonych we wniosku stanowi świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT i powinno podlegać 23% podatkowi od towarów i usług (VAT) w miejscu siedziby usługobiorcy, tj. w Polsce, to w powyższej sprawie znajdzie zastosowanie wyłączenie z podatku na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.